Tekste

Wen iech zin en tsiet han, zets iech d’r teks van e lidsje hei d’rbij

Jeuch óp d’r ruk

Ejaal wie iech óch krats,

’t is doch al tse jats

Iech han jeuch óp d’r ruk.

Iech han jeuch óp d’r ruk.

Iech zien ’t al tse sjwats

Bis deep in mie hats

Iech han jeuch óp d’r ruk

Iech han jeuch óp d’r ruk.

Iech kom jraad nit draa, ’t bliet bij bauw,

D’r jeuch is in ’t midde van d’r ruk jenauw.

Ejaal wie iech óch krats

’t doert bis dat iech plats

den iech han jeuch óp d’r ruk.

Noa inne lange daag van wule wie inne jek

Bin iech vroeë wen iech óp de bank de bee miech sjtrek

En iech wees dat bij d’r ieësjte depe zuet

Iech ram en jans óntsjpanne muet,

Mar dan veul iech jans ópins

Mieng hoed is dat nit va zins.

Iech dink dan weë de erm va miech hat jemaad

Die hat ziech doa jans besjtimd jet bij jedaad

Woarum kom iech noeëts jenauw bis óp d’r ruk

Dat is voljens miech jee ónjeluk.

Zoeë ziet mie leëve mit alles oes,

Iech kom ummer bauw an d’r sjloes.

De luezoeng is inne klinge sjtek,

Ja, weë nit sjlauw is, is evver nog lang nit jek!

Maach miech nit d’r sjömmel sjui

Polletiekere óp bilder,

ze róffe vöal en zage nuus,

de doeve óp ’t daach

ze hoale miech oes d’r puus.

Preziedente vol mit luejens,

öalsjeiks mit tse vöal jeld,

jeleuvieje fanate

veule ziech oane reë d’r held.

Maach miech nit d’r sjömmel sjui,

reeg miech bloos nit óp.

Alsof iech nuus tse doeë häu

en januus an d’r kop.

Ze broeche mar tse vroage

en iech wees uvveral e antwoad óp.

Maach miech nit d’r sjömmel sjui

en reeg miech bloos nit óp.

Vies verwende poete,

die jranke um zussiegheet,

nog verwendere hönker

die me in inne kingerwaan deet,

nog verwendere miempjer

die zunt de janse naat óp sjiep

nog verwendere vrauwlu,

die jelde alles mit inne hiep.

E prottekol vuur parkere

vuur jraad ing menuut tse sjpieë.

En ee vuur tse hel vare

um mar bloos óp tsiet tse zieë.

De belasting werm erópper

en de verzicheroeng d’rbij.

Jee wónger dat de lu zoeë zunt,

woarum blieve vier nog hei?

D’r jroeëse klinge erjer kenne vier allenäu.

Mar woarum maache ze miech d’r sjömmel sjui?

Tse jek

Dit is al jód, mar ’t kan nog besser,

Vier hant al vöal, mar wille mieë,

Dit is al jek, mar ’t kan nog jekker,

’t Is janit jek um tse jek tse zieë.

’t Wöadje tse is tse verhuie

den ’t is nit ummer jód,

Alling ’t woad tsevreie,

Evver dat doert vöal tse kót.

Vasteloavend is nit tse besjrieve

Mit vöal tse vöal tse sjtomme kal

Oane e bies-je tse uvverdrieve

Tse vasteloavend, tse carnaval

’t Wöadje tse is vuur filosofe,

Woarum wie wied  en óch wiezoeë.

Vuurdat-s ’t wits kunt de nieëkste sjtrofe,

En mieë broechs te nit tse doeë.

’t Lidje is bauw aafjelofe,

Dan zing tse hoeëg, tse deep, tse lank,

En kans te miech vuur jek verkofe

Mar jinne hat hei nog versjtank.

En tsoem sjloes kunt joa en ame,

Vier zinge knoerhel tsezame!

Jeleuf nit wat auw lu diech zage

Jeleuf nit wat auw lu diech zage,

Ze hant tse vöal jezieë van de welt.

Ze dunt nuus wie navelsjtare

En zitse wie knauze óp ’t jeld.

Ze kanne nit uvver jrenze dinke,

tse wisse wat in ’t leëve sjpilt,

ze drieëne ummer in ‘tzelfde krinke

bis d’r boel oeseree nog vilt.

Jeleuf nit wat auw lu diech zage,

Ze hant floeze in d’r kop,

Bilder die ze lang verware

Die junt noen nit mieë óp.

Vruier is vuurbij jevloage

En wat tselt is doch d’r hu.

Ze zunt tse döks bedroage,

Zoeë jeet dat mit auw lu.

Jeleuf nit wat auw lu diech zage,

Ze hant piengsjer uvveral

Die kanne ze alling verdrage

Mit mitlieë en sjtomme kal.

Jing milletsien tse vinge

Vuur auwerdom en doeëd.

En zoeë laache ze noa de klinge

En ze vore de endjer broeëd.

Jeleuf nit wat auw lu diech zage,

Ze dinke an ziechzelver allerieëtsj.

Ze sjrappele en sjpare

En junt bij teëjesjlaag an d’r mieëtsj.

Ze verjèse alle zaache

Die wiechtieg zunt en jroeës.

De welt die zie koeëte maache

Is ing oes de auw doeës.

Ónger ‘t vólk

Iech broech nit óp ing buun tse sjtoa,

Broech nit als prins vuuróp tse joa,

Iech loof de angere aternoa En iech veul miech al e jeks-je.

Ze kanne miech amokaka

Mar iech win noeëts ’t LVK.

Iech trek miech e kleunsje aa Sjton in ing wieëtsjaf in e eks-je.

En iech veul miech drei daag lank wie óp ing wólk,

Den iech jon ónger in ’t vólk.

Nè, iech bin jinne piet mazjeur,

Iech weëd noeëts miljonair

Of iech mós al in d’r lotto jewinne.

Drag jinne antsóg en jing sjlieps,

Zits noeëts ins tusje de vieps,

Iech zouw miech zelver nit mieë kenne.

Den iech bin in alles otto normaal,

Zoejaar mit vasteloavend bin iech modaal.

Iech sjtèch nurjens boaveroes,

Iech han jing kluur, bin ing jries moes,

Alling zoeë veul iech miech lekker.

In inne jroep veul iech miech jód,

Nit tse lank en nit tse kót,

Nit tse jek en janit jekker.

Den iech bin in alles jans jeweun,

Zoejaar mit vasteloavend bin iech ing auw meun.

En iech zing ’t lifste hel in inne koer,

Den dan sjlon iech noeëts ing komiesje fiejoer.

Sjpui ins in de heng en dan van juh!

Sjpui ins in de heng en dan van juh!

’t Vrugjoar vingt werm aa,

vier krient de betste zin d’rva.

Sjpui ins in de heng en dan van juh!

De zon die laacht ós aa,

vier junt eroes en da:

’t ónkroed jruit ós bauw bis boaver d’r kop

en vier krient kammauw en sjtreufe de mouwe óp.

Sjpui ins in de heng en dan van juh!

Nuus jeet van alling en doarum juh!

D’r winkter kan lang doere, de kauw kruuft in ’t lief.

Mit haof bevroare oere en de bee die weëde sjtief.

In d’r winkter kan me sjloffe wie alle bere dunt,

en kan me bloos mar hoffe dat ’t vrugjoar jans flot kunt.

Den dan veult me ziech ram jód dróp.

En kómme blomme oes d’r knop!

’t Is ja bauw e wónger wie de welt werm bluit,

De natoer hat plötslieg honger, ze liecht werm jans vernuid.

’t Jries weëd jreun en jreuner, de lu die weëde vroeë.

’t Vieze weëd werm sjunner en vier zinge loestieg zoeë.

En plötslieg sjpringt werm inne sjtop.

De fester hure janit óp!

Wail dat noen eemoal zoeë miene aad is.

Wits te wat ’t is, iech wees nit wat ’t is,

Bloos ’t jeveul dat ’t mieëtste nog ónjezaad is.

Miech felt flaich e jediech, flaich wal ee van miech

Flaich wal ee dat nog ónjemaad is.

En drum zuk iech noa dat ee, flaich weëd ’t wal noeëts ee,

Alling ing melodie die nog nit jebraad is.

’t Klinkt in miene kop, jinne angere kunt oeëts dróp,

Wail ’t noen eemoal zoeë miene aad is.

Wits te wat ’t is, doa is jet wat iech mis,

E jeveul dat ejentlieg jet sjaad is,

Ejaal doch wat iech sjrief, wedde dat iech nit blief,

Wail mieng sjproach doa ainfach nit tsouw in sjtaat is.

Iech ken miech zelver wal, iech wees woa van iech kal,

Wat durch mennieg inne al dök jedaad is.

D’r jedanke deë is doa, bliet ummer durch miech joa,

Wail dat noe eemoal zoeë miene aad is.

Wits te wat ’t is, iech wees wal wat ’t is,

Went dit sjtuk moeziek ins miene jaad is,

Blomme jieëft ’t zat, mar jing fruet jehad,

Jinne boom woa in e nès e ai jelaad is.

Iech hel zoelang ’t jeet, bis dat ’t pieng miech deet

En ’t wiechtiegste winniegstens jezaad is.

Iech hod zoeëvöal van diech, d’r ermód maat miech riech,

Wail dat noen eemoal zoeë miene aad is.

Iech bin jinne hillieje

Ejaal wie jroeës d’r hillieje, doa zitst ummer e lufje draa,

E jans kling bies-je zung, zoeë vónge ze allemoal aa.

Den weë ’t sjleëte janit kent, kan nit ’t richtieje doeë,

Oane jet va leed weëds te óch nit vroeë.

Ejaal wie sjleët d’r miensj, doa zitst e jewisse drin,

Jinne bejeet ing zung mit loeter betste zin,

Vrug of sjpieë zal deë doa jet draa doeë,

Weëd besser of nog sjleëter d’rvan ezoeë.

Iech bin jinne hillieje, iech kom nit in d’r himmel,

Iech blief haoverweëgs in loeët jet hange.

Iech bin jinne hillieje, iech zouw ’t janit wille,

Als zuunder kan iech doamit nuus aavange.

Iech sjnuuts zoeë jeer van alles went ’t lekker is,

Iech probeer zoeë jeer van alles went ’t jekker is.

Ejaal wie hoeëg óp d’r zokkel inne miensj óch sjteet,

Wedde dat e vrug of sjpieë de lu entäusje jeet,

Den ierlieg is ierlieg, doavuur is d’r miensj jemaad,

en alling de doeë hant ’t tsem hillieje jebraad.

Me broecht ja nit tse leëve wie de bieëster in d’r boesj,

Drum jef ós óp ós leëve nog inne helle toesj!

’t Maria van d’r Joeëzef

‘t Maria van d’r Joeëzef woeët ónjewunsjd sjwanger

Inne engel häu ‘t ‘m jefluusterd, mar ’t wós ’t al vöal langer,

’t koeët ’t ziech nit entzinne, mar ‘t ’t woar noa e festival jeweë

En in e duuster eks-je, mar ’t wós nit mieë mit weë.

En heem koeët ja nuus zage, zieng eldere woare van die vieze

Die al flot besjuldiejend mit inne vinger noa ’t meëdje wieze

En zoeë wool ’t d’r Joeëzef beloave dat ’t ummer wieër braaf zouw zieë,

En ’t risico mar neëme, flaich wool heë ‘m ja nit mieë.

’t Maria van d’r Joeëzef zoos mit de heng in ’t hoar

’t Maria van d’r Joeëzef zie hats völt ziech doch zoeë sjwoar.

En wie ‘t ‘m al jezaad hauw, zaat d’r Joeëzef: doe jek vrommesj,

’t is miech jans ejaal, den in die zaache bin iech komiesj,

Mie hats is jans van diech en dat zal ummer óch zoeë blieve

En va träu zieë en van sjtom zieë, de lu kanne zoeë uvverdrieve.

Doe has miech die vertrouwe en óch die kinke al jesjónke,

Dan kries doe mieng hese leefde, vol mit vuur en mit vónke,

Ejaal wat de lu óch zage, doe bis ’t miengt en iech d’r diene,

Noen los ós druvver sjwieje, en jinne wees jenauw ’t fienge.

D’r Joeëzef van ’t Maria, deë hauw e hats zoeë jroeës,

D’r Joeëzef van ’t Maria laat ziene kop bij ‘m in d’r sjoeës.

En de jesjiechte van d’r Joeëzef en ’t Maria leëft nog hu,

En e kink is nog ummer ’t sjunste jesjenk vuur alle lu.

D’r Marathon

Doe vings aa tse sjneure, weëds jedrage durch d’r wink

Doe lieëts diech mit veure, zoeë lieët bauw wie e kink.

En aavanks metere maache al jeet ’t sjtiel berjóp,

Doe bliets jeweun laache en leufs óch dök óp kop.

Noa e tsietje weëd ’t sjwoarder, deet ‘t hei en doa jet pieng,

Dan zies te óch nit kloarder, doe vils tseruk in ’t sjtramien.

Doe bliets jód in ’t midde, dees mennieje knul jet vuur

Los joa, doe jees ’t redde, mar diene kop hat al ing kluur.

Ejaal wie lang ’t doert, vier lofe allemoal ózze marathon

Ejaal wie sjlim ’t sjoert, vier wille bis ’t letste jon,

Ejaal wie zier ’t piept, vier wille nurjens sjtil ins sjton

Ejaal wie zier ’t kniept, d’r marathon, d’r marathon,

Teëjewink deet diech remme en reën in die jezich,

De kielometere tselle, mar doe bliets óp ’t tsiel jerich,

De tsong bauw óp de lappe, mar doe jieëfs nit tsouw

Al sjtees te dök óp knappe, doe juns diech jing rouw.

De lanksjaf weëd inne sjiemer, doe huets lu langs de baan,

Doa róffe ze diene nommer, ze drieve diech jet aa.

Doe leufs al bauw óp wólke, al kuns te koalieg nog vuuroes.

Doe bis ram oes-jemólke, de jesjiechte is bauw oes.

De kieps um wie neerjesjlage en oams mit dieng letste kraf,

Doe wils nog e wöadje zage, mar doe bis ram oane zaf.

Sjtees werm nit doa als ieësjte, mar die medalje kries te doch,

Jraad wie de mieëtste, has noa sjloes nog nit jenóg

Aod zieë

Meens te iech häu nog zin

Wen iech achtsieg bin

Um tse sjtaune wie de welt ziech drieënt,

Dan sjmaat de middieg nit,

Zets iech flaich inne sjrit,

Han iech jraad inne angere miensj bejieënt.

Den wie lang iech blief,

Hei mit dat vies aod lief,

Doa uvver besjtim iech dan ins nit mieë.

Mit ing piel vuur dit

En ing zaof vuur dat,

Is ’t aod zieë vuural óch lieje.

Ejaal weë krigge veurt

Of weë als flotste sjneurt

Hoopzaach is d’r oavend weëd jehold.

Went ’t mörje óch al rent

Of inne diech nog kent

Hoopzaach is d’r rollator deë rolt.

Ing bejreffenis of tsing

Döks nog mieë wie ing

En sjwatse proemevlaam is d’r favoriet

Den mieng welt is kling

Nui vrung maach iech jing

Urjens weëd iech miech zelver kwiet.

Aod weëde wille vier allemoal

Aod zieë, jinne inne

E lank jezónk leëve en inne flotte sjloes

Zoeë ziet mie ideaal d’r oes.

Inne mónk oane tseng,

’t razele in de heng,

En alles wat lekker is is ónjezónk.

Iech zien ja janit oes

Kom nit de duur eroes

En intresseer miech nit vuur de tsiedónk.

Vlekke óp de hoed,

Alle hoar is voet

En vertsel oesveurlieg uvver d’r sjtooljank.

Nè, iech broech ’t nit,

D’r auwerdom vilt nit mit,

En ’t jedechnies is blietseblank.

d’r Pallettie
Teks van d’r Loek van de Weijer

refreng:

Pallettie, Pallettie, Pallettie,  noe kiek ’m doa ins sjtoa

Palettie, Palettie, Palettie Viva la Vida i Kirchroa

Jans Kirchroa zal ‘t wisse

vier junt  werm jenisse

Kiek is doa, doa is e, d’r Palletti vuur ós doa

Palettie, Palettie, Paelttie, Viva la Vida i Kirchroa.

sjtroof 1:

i Kirchroa is al pallettie  weëd hei döks jezaad

bij de Rodahal doa sjteet de nui leëvensvräud paraat

en jeet ’t ing kier sjeef of kunt ós jet tse kót

dan is doa d’r Pallettie, deë jieët ós nuie mód

sjtroof 2:

d’r Joep zeët ós wat ins woar, d’r Palletti kiekt vuuroes

i Kirchroa kunt al jód, vier hant jenóg in hoes

vuur wat nog kómme jeet, sjrekke vier nit tseruk

deë tröatekops-Palletti  bringt vertrouwe en jeluk

sjtroof 3:

Kirchroa hat sjun zaache um sjtoots dróp tse zieë

vasteloavend, Roda, W.M.C.  en nog vöal mieë

vier hant ing eje sjproach, dat is ‘t Kirchröadsj plat

en noen óch d’r Pallettie, d’r bewaacher van de sjtad

De sjunste vutjer

De sjunste vutjer zunt va Kölle

Ze maache miech jek, ram van de dölle,

Jidder dansmarie, jiddere jardeman

Deë wees wie e mie hats werme kan

Ze kanne zage wat ze wille,

Mar de sjunste vutjer zunt va Kölle.

Sjpil flot inne butemarsj en róf ze mar erin,

Kiek zoejaar de auwe hant ópins werm nuie zin,

D’r foenke kan sjun foenkele in alle klure hei,

Joa, zoejaar d’r roza foenke is d’rbij.

Los ze sjpringe, los ze sjpille,

Den ze kómme sjpetsiejaal oes Kölle.

De Kirchröadsjer meëdsjer die dunt nit mieë mit,

En die van ’t rezjiment die marsjere oes d’r sjrit.

Wat kan me doch draa maache dit is doch de nui tsiet

Mar vier viere karneval, dat is zicher joa, deë bliet.

Los ze sjpringe zoeë vöal ze wille,

Den ze kómme sjpetsiejaal oes Kölle.

Nè, nit oes Oche en óch nit oes Roa,

Nè nit ins oes Kirchroa.

Vasteloavendsroetsjbaan

Iech róf drei moal alaaf

Sjpring jek eróp eraaf

Óp dis vasteloavendsroetsjbaan

En iech keëk ’t oes

Bis jans an d’r sjloes

Óp dis vasteloavendsroetsjbaan

’t is nit plat mar jlad en labendieg zat

Iech han nog noeëts zoeng sjpas jehad.

Iech róf drei moal alaaf

Nè hei is nuuks braaf

Óp dis vasteloavendsroetsjbaan

Wents te oave sjtees En flot eraver jees

Dan dinks te nog woarum?

Jinne sjteet nog reët Went ’t loestieg weëd

En doch kiept jinne um.

Inne boebel hei, inne hoebel doa

En dan wits ’t nit mieë.

Mar da ee tswai drei, jinne kan sjoebe joa,

Doavuur is ’t flot tse sjpieë.

Ach doe bis jans naas, Jef ins orrentlieg jaas

Zoeë jeet ’t daag lank wieër.

En zoeë plastic jlaas verklei als blommevaas

Jebroechs te nog drei kier.

Inne knoebel hei, alles doebel doa

Wat inne jans jroeëse durjee.

Mar da ee tswai drei, inne sjnoebel doa

En da is vasteloavend nommer ee.

Joedas

Iech sjtiep noa diech de tsong oes,

róf lekker drei moal hel kiets kiets

iech klop diech óp de verkieëde sjouwer

en laach: dat woar ing wiets.

Iech lap diech sjtiekem puetje,

en wies noa ing nit besjtoande vlek,

versjrek diech in d’r duuster

en neum diech hei, doe auwe jek.

Iech bin inne joedas,

inne tsenkbroor nommer ee,

Iech bin inne joedas,

mitlieë han iech jee.

Woarum iech hel mós laache wen iech angere jet flik?

Iech kan ’t diech nit zage mieng tsong is inne pienglieje sjmik!

Woarum jieëft sjadevräud miech zoeëvöal sjpas?

Iech bin inne joedas!

Iech pak diech óp e wöadje,

bedink inne bijnaam vuur ater diene ruk,

iech kleëf óp d’r jas e brifje

of lek e sjtèchneëtje óp dieng kruk.

Iech kniep diech in d’r erm

en vroag wie heesjt dieng mam.

en sjik diech verkieëde email

en jef diech de sjood van spam.

Óp d’r doer vong iech zelver al dat tsenke nit mieë sjun,

zoeëdat iech ins endlieg noa d’r psycholoog jong.

Deë zaat miech dat ’t allemoal an mieng eldere loog

en dat e van miech vunnefhónged euro kroog!

Woa mós iech ’t zukke

Woa mós iech ’t zukke

Wen iech nurjens jet vong

Woa kan iech miech verdrukke

Wen iech dat uvveral al dong?

Woa kan iech va haode

In ing welt vol haas jewis

Woa aa kan iech miech vashaode

Went nuus vas nog is.

Me zouw bauw jeleuvieg d’r van weëde

Zoeë duuster en vies zunt de daag

En de hofnoeng die kuet ós verheëve

En d’r wónsj noa wermde en jelaach.

En vruier dan zoog iech diech kómme

En braats ummer lit en vermaach

Mar doe has absjied jenoame

En bliet miech nuus mieë wie jeklaag.

’t Beer kan miech jee antwoad jeëve,

D’r tillevies bringt miech effe voet,

Vertswiefeloeng is zoeë uvverdrève

Mar wie leëg is ópins hei de boed.

Iech huur ing oer tieke en iech han jing,

iech huur bij d’r noaber e jesjpreech

iech ès d’r diepvries leëg mar jans alling

en iech fluuster jet majer en bleech

De moeziek, de zeës ‘t, iech zing nog ing sjtroof,

Mar mie leed huet jinne, doavuur zut uur doof.

Vuurdat miech de lóf oes-jeet

Vuurdat miech de lóf oes-jeet,

maach iech miech e lies-je,

wao dan sjwats óp wies óp sjteet,

wat iech nog wil of mós.

Ejaal wat óp dit lies-je sjteet,

doe bis en bliets mie pries-je,

mie leëve en mieng wirkliegheet

vol tse maache wós.

Vuurdat miech de lóf oes-jeet

sjrief iech nog e freulieg wies-je,

zing loestieg voet ós leed

en zing oes voller brós.

Zing bij jidder jeleëjeheet

En uvver jidder sjies-je,

Ejaal wievöal pieng ’t deet

Zing óch uvver ós.

Vuurdat miech de lóf oes jeet,

Sjpiets han iech jee bies-je,

Iech leëvet forsj mieng janse sjeed

En doe woats deel doavan.

Doa is vuur al ing meujeliegheet

En dit is flaich e bewies-je,

went miech d’r duuster vuurjód drinsjleet

dat dit lidje klinke kan.

D’r hillieje mós

Iech weul zoeë jeer blieve legke in mie nès

en d’r janse daag jet buttele in mieng naas,

dat iech ins endlieg vrij bin van alle sjtress

en de köslieje tsiet ideel wie inne eje baas.

Iech weul zoeë jeer voelense oane eng

en miech wie d’r Lord Liester losse joa.

Klietsjend vuur d’r tillevies mit tse mui heng

de tsiet wie in e meersje sjtil losse sjtoa.

Mar doa waad ezoeë vöal óp miech

’t jruit miech boaver d’r kop.

Iech han wirklieg noeëts ins sjiech,

d’r hillieje mós hult nit óp.

Iech weul zoeë jeer ins jeweun de duur eroes,

de jreun natoer lokt miech jiddere daag.

Mar iech zits ater d’r sjriefdusj in jen hoes

en sjrief en sjrief en maach en maach.

Iech weul zoeë jeer ins ubberhaups nieks

mit inne herlieg lange bónte sjtats.

Nuus tse mósse liecht miech zoeë jet sjieks,

huekstens kratse bij d’r jeuch an de bats.

Iech mós miech zelf de sjood d’rvan jeëve,

den iech wool ummer óch al e jód jevuld leëve!

De richtieje leefde

De richtieje leefde sjniet diech in de zieël

Va richtieje leefde bouwts te e jroeës dreumkastieël

En ze maat diech ummer besser en maat diech óch werm krank

En ze lieët diech deper dinke en klaut diech ’t versjtank

De richtieje leefde

Doe kans jeluklieg jetrouwd zieë e jans leëve lank

Doa rammelt ins ’t bed en ins rammelt doa de wank

Mar doa zunt óch wal momente dan vroags te diech doch aaf

Is dit de jroeëse leefde of bin iech jeweun braaf

Is dit wat-s doe zelver ummer wools

Is dat woavan-s doe ummer hools?

Doe kans uvver leefde zinge e jans leëve lank

Mar de wöad blieve leëg, doe zings mit ’t versjtank

En dan weëds te ópins achtsieg en in ’t bejaardehoes

Truft diech d’r bliets en doe flips jans oes

En dan vroags te woarum noe?

Woar mie leëve tswekloos ezoe?

Ze truft diech reët in ’t hats en zeë jinne besjeed

Woarum ’t ópins zoeë jewaltieg en zoeë drekkieg jeet!

Disco Plat

Den vier junt sjpringe wie de wille

drieëne wie de dolle

Vier krient d’r janse zaal hei plat.

Den vier junt juuche wie de jekke

Danse in alle ekke

Vier krient d’r jans zaal hei plat.

D’r Sjpelthaen woar vuur ós d’r zaal

Tsemlieg lank evver óch jans sjmaal

In ’t Tsentroem van ós kling sjtad,

kroog iech d’r janse disco plat.

De bóksepiefe lank en breed jemaad

Mit permanent óp inne limmenaad

Nog ee jans ónbesjrève blad

Kroog iech d’r janse disco plat.

Doa woeët vuurziechtieg kontak jelaad

Mit inne blik doezend wöad jezaad.

Nog noeëts e richtieg muultje jehad,

Zoee kroge vier d’r disco plat.

Óp d’r fiets noa heem durch de naat

Ónjewunsjd ’t doch tse sjpieë jemaad

Jee zóndiegsjeld woar sjtroaf al zat

Zoeë kroog ós doch d’r disco plat.

De moeziek en de meëdjer,

De moeziek en de jonge.

Alles wat iech wil

D’r janse daag óp sjiep

Ummer zörje en zörg.

Iech krien bauw inne hiep

Den ’t is ezoeëvöal murg.

Misjien jans effe dreume

Van wat vier kanne doeë.

Iech kan ezoeë vöal neume,

Mar nuus maat miech richtieg vroeë.

Alles wat iech wil

Is legke in dieng erm.

Lekker koezjel moezjel

En neum miech erme sjellem.

Fluuster wöadjer leef

Dan weëd iech jans sjtil,

Mar wier nuus estebleef,

Dat is alles wat iech wil.

Iech niebel miene sjniebel

Sjtiekem an ee oer.

Iech foemel an d’r kloemel

Mar dan kiekt e óch al zoer.

Wits te wat vier dunt ins nuus

En kieke noa d’r plavong.

Vier junt nit noa d’r puus,

Doavuur hant vier jinne fong.

Iech han nog noeëts iech hod va diech jezaad!

Iech riengel noen al e paar daag

mit de wöad die iech sjrieve zouw,

den ’t is ja bauw werm modderdaag

en mieng mam dat is ing jouw.

Mar zie is nit zoeë van ’t jroeëse woad

en ing jebierde is döks jenóg,

Ze is nit van die tsentimentale tsoat

en e sjokkeleëdje deet ’t óch.

En ejentlieg is zoene daag

doch óch e bies-je sjtom,

zeët zie zelver mit inne jekke sjlaag

mar is vroeë doch mit die blom.

Iech zouw ’t noeëts kanne verjèse,

ejaal wie aod iech weëd,

dat jeveul weëd noeëts versjlèse

dat hult miech mit tswai vus vas an eëd.

De zörje die zie ziech maachet

en de zörje die zie ziech maat.

’t Hat miech lank kweer jezèse,

mar iech han nog noeëts iech hod va diech jezaad!

Zoeë lestieg is dat óch werm nit,

iech zaan ’t an angere döks jenóg.

Iech wees óch wal ’t vilt besjtimd mit

wen iech ’t jet nonchalant dan dóch.

Mar zoeë junt vier nit mitee um

vier hant noeëts ós hats jetseegd,

iech wees óch nog ummer nit woarum

mar dat hat heur loeter ópjereegd.

Mit de blomme diech jejole han

mit d’r sjokkelaad en inne domme laach.

Zoeë kunt ’t flaich noen doch d’rvan

óp dizze sjtomme modderdaag,

Iech zouw ’t noeëts kanne verjèse,

ejaal wie aod iech weëd,

dat jeveul weëd noeëts versjlèse

dat hult miech mit tswai vus vas an eëd.

De zörje die zie ziech maachet

en de zörje die zie ziech maat.

’t Hat miech lank kweer jezèse,

mar iech han nog noeëts iech hod va diech jezaad!

Beddeplekker

Iech han jing tsiet, iech mós miech tsauwe,

en iech bin jares jinne van de jauwe,

nè iech bin oes-jesjpraoche lemmeletieg,

en maach ejentlieg jeer vrug sjiech!

Iech han projram, mós zoeëvöal maache,

’t is ubberhaups nit vuur tse laache,

nè, ’t maat miech oes-jesjpraoche troerieg,

den van ’t tsauwe doa verzoer iech.

Joa, iech ving lanksaam doch jans lekker,

iech leëf ’t lifste oane wekker,

Iech kuet nit wirke als vrujje bekker,

den iech bin inne beddeplekker.

Iech mós hu wal, den iech mós wirke,

kan iech d’r janse daag werm sjnirke,

den miene baas is oes-jesjpraoche lestieg,

en is ummer tsemlieg sjtressetieg.

’t Jeet zoeë wieër vuur ach vies sjtonde,

wus vrundlieg zieë vuur alle kónde,

óch al bin iech oes-jesjpraoche vrekkieg,

en behandel ze allemoal eëve drekkieg.

Iech zaan ummer ze hant miech d’rvuur jetswónge:

hant ummer sjienker euro’s vuur mieng naas jebónge.

Nit sjnap mar richtieg

Maach diech jinne floep, ’t kunt wal jód,

óch al jeet ’t ram verkieëd,

jank jeweun wieër, han jouwe mód,

maach ’t leëve diech doch lieët.

Maach diech jing zörg, de zon die laat,

óch al rent ’t jraad wie hu,

loof reëtdurch jraad wie jedaad,

trek diech nuus aa van de lu.

Óch al is d’r wèg nit sjnak,

d’r wèg is richtieg,

óch al vieëts te in ing krak,

doe vieëts mar wieër.

’t Leëve is nit sjtram of sjtrak

mar breed en wiedsjiechtieg,

jewis kries te inne knak,

of ’t zetst diech inne hak,

mar doe jees wieër.

Zets diech druvverhin, doe sjafs ’t wal,

óch al bis te ram kapot,

ejaal woahin doe kuns uvveral,

doe kuns nog tsiet tse kót.

Zets diech wal sjrap, den ’t jeet jans hel,

en weë wees jeet ’t tse flot,

jenis de sjpas, verjès d’r jrel,

doe has mit jinne jet an d’r hód.

Óp ing hank hulp broechs te nit tse tselle,

óch al jieëft ’t ummer lu die mit diech helle.

Ós Plat

En ze losse ós näu in sjtich

Ze maache aalling mar krig,

En ze houwe ziech de köp in

Inne wees nit wat e zeët,

D’r angere wil alling mar reët,

En jinne kriet ziene zin.

Kóm noa Kirchroa, zaan iech dan, en kiek ins doa

Doa kanne alle lu ziech klasse versjtoa.

Kóm vier kroefe kót bijee,

De wuste welt is óp d’r kop jevalle.

Kóm vier haode jód mitee

Doa kanne vier ummer Kirchröadsj kalle.

Den ’t liecht wal dróp dat jinne ziech versjteet,

’t weëd tsiet dat jidderinne Kirchröadsj kalle jeet.

Kóm vier kroefe kót bijee

Ós Plat is vuur de janse miensjheet.

Den vier maache noeëts ins sjtriet

De kirch ummer in ’t midde bliet

Vier verdrage ós ummer jód.

Den vier hant d’r dieksiejoneer

Noeëts ikt ins inne kweer

En vier hant ummer jouwe mód

Kóm noa Kirchroa en lier diech jauw ós plat

Wedde dat hei jinne knies nog hat.

Sjrief ’t nit, mar hod ’t mar óp plat kalle,

Wents te nit wils dat doeë valle!

Krank wie inne hónk

’t Jeuche miech de oge

en ze troane d’r janse daag,

de sjtem wil óch nit doge

en ’t likt jet óp d’r maag.

De naas hult ziech an ’t ziefe

En iech nis a nee sjtuk durch

Mar iech mós nit uvverdrieve

Iech maach miech jajing zörg.

Iech bin krank wie inne hónk,

Ach iech bin zoeë ónjezónk,

En iech bletsj wen iech hós

En iech piep óp de brós

En ’t is drueg in miene mónk,

Iech bin krank wie inne hónk.

Iech mar jrok an ’t drinke

Va sjnaps en appeltsien

An wirke is jee dinke

Iech hol miech d’r krankesjien.

Dan vingt ’t aa tse drieëne

En iech zing lestieg jet d’rbij,

Iech jon d’r kuul miech bieëne

En weëd jans loestieg hei.

De temperatoer jeet erópper

D’r sjwees sjteet óp d’r kop,

Die jriep is inne topper

Ach heul ze mar nit óp.

Iech los miech jeer bedoere

En iech weëd jeer verwend,

In bed de kloeëte sjoere

Went ’t boese sjtórmt en rent.

D’r dokter

Doa zits iech in dat tsimmer tse wade,

en kiek in de bledjer vol jezónkheet.

Nè dat leëze dat kan miech nit sjade,

en wat vitamine B vuur de hoed deet.

’t Kan miech evver óch januus sjeële,

den dierek ruft d’r dokter miene naam.

In dit vöal tse wies sjpietaal va Heële

jeleuf iech van de woarheet jinne vaam.

En d’r dokter deë jrust miech

en heë kiekt óp zie sjerm

en zeët dat e nuits hat,

en dat vingt aa mit ocherm.

Iech zien dat e zieng rol sjpilt

went e vertselt uvver derm,

iech meen dat de welt kapot vilt,

den iech krien ’t zoeë werm.

En doa blief iech ing janse tsiet zitse,

den miech felt vuurleufieg jiddes woad.

Iech zien van al vuur mieng oge flitse

en zuk urjens kraf en jouwe road.

Dan veul iech ónverwaad troane lofe,

zunt dat noa zoeëvöal joare dan de mieng?

Kan iech dan nog beëne en nog hoffe

of han iech dan winniegstens jing pieng?

Noen sjlik dat nuits aaf en sjton óp,

d’r dokter ziet miech jans jeer joa.

En dink: dokter, doe has misjien wal d’r kop,

mar jee hats um mit lu um tse joa!

Inne sjunne daag

Inne sjunne daag, dat wunsj iech jidderinne,

inne oane zörje, inne oane leed,

Dat uur frisj en feulieg kant bejinne

en dat deë uuch an d’r sjloes nuus sjlimmes deet.

Inne sjunne daag, dat jeet nit vazelver

en doch junt jeweun vier mit jouwe mód,

lofe a laachens uvver sjting en sjerver

en kunt ’t oavends doch werm alles jód.

Inne sjunne daag in ee sjun leëve,

dat is nit loeter vräud en sjpas,

dat is sjlikke wat ze diech jeëve,

dat is laache wents te pieng has.

Inne sjunne daag in ee sjun leëve,

dat is nit loeter joeja ieësjte klas,

dat is knikke en óch verjeëve,

mar an de sjunheet, doa hod vas.

Inne sjunne daag, dat wits te nit va tse vure,

jinne ziet vuuroes wat de tsiet ós bringt,

wat vuur nuits vier hu krient tse hure

of me joenkt en of me zingt.

Inne sjunne daag, doa kan me bloos vuur hoffe,

inne vol jóds, inne vol sjuns,

Dat vier tsevreie doanoa kanne sjloffe

en dreume zunt jeluklieg nog ummezuns.

Inne sjunne daag, ejalieg wat hu jeet passere,

inne jans jeweune, inne vol jeluk,

dat uur ’t ónmeujelieje kant probere

en vier zient ós nog dök tseruk.

Woavuur mós ’t noe zoeë reëne

Woavuur mós ’t noe zoeë reëne,

zaan wat hant vier verkieëd jedoa?

Woavuur mós ós noen ’t wasser

bauw bis an de lippe sjtoa?

Nè, ’t hulpt ós jajee beëne,

’t kunt in sjtreume óp ós aaf,

jinne hult ’t vuur ós teëje,

woare vier nit ummer eëve braaf.

Woavuur mós ’t noe zoeë reëne,

ach, iech hauw nog zoeë vöal vuur.

iech wool jeer ing sjtond eroezer

mar nuus kriet miech noen an duur.

Iech los miech doch nit ónger zeëne,

iech han jinne reënrok, jinne sjirm,

en iech kan doa janit teëje

iech juntet zoeë ’t wuur noe werm.

Den iech bakke in de zon,

iech wil wiese sjtrepe óp de hoed,

Iech blief sjnakke noa de zon,

joa, iech wil endlieg oes de boed.

Iech los alles zakke in de zon,

va kop bis vós weëd alles broen.

iech wil ’t noen, iech wil ’t noen.

Joa, iech wil bakke in de zon,

Woavuur mós ’t noe zoeë reëne,

misjien is dit óch jajing sjtroaf.

Kan ’t sjwumbad jans vol lofe,

weëd ’t hees, wat iech beloaf.

Dan jon iech miech lekker verweëne,

wie óp ’t sjtrand in ee werm lank.

Ach, doa hult miech januus teëje,

iech jon flot ónger de zonnebank!

Probleem

Doe truks dróp oes, de welt is kling,

doe has vöal sjpas, jidder wèch is ing,

mar aaf en tsouw dan dinks te doch an heem

en wits doa waad die jruetste probleem.

De sjproach is vreëm, ’t èse jód,

’t is lekker werm, doe kuns nuus tse kót.

doe dinks ins janit an al deë auwe leem,

mar wits doa waad die jruetste probleem.

En doe leufs langs jiddere sjpeiel,

zoejaar vuur wasser drieëns te um,

doe wils diech zelf nit zieë

en doe wits jenauw woarum

den ieëwieg mar voet lofe

is doch e bies-je erg extreem,

dat is jenauw die jruetste probleem.

In dieng kuche, in die janse hoes,

kuns te nurjens dróngeroes,

’t ruucht noa sjpruusj-jer, ’t sjmaat noa zeem,

En jenauw dat is die jruetste probleem.

Doe kens ’t jenauw, doe wits ’t al,

Doe sjnaps ’t näu, doe huurs d’r kal,

Doe kens jidder wiets óch nog oeserdeem

En dat is jraad die jruetste probleem.

En doch has doe mar ee richtieg heem

En doa is nuus e jroeës probleem.

Iech bin jetiesjd

Iech bin jetiesjd, iech bin jetietsjd,

dat wees noe wal jidderinne,

jans bónk en bloa vol verf jeklietsjd

e ai wie angesj jinne.

Iech bin jetietsjd, iech bin jetietsjd,

ing blutsj zoeë jroeës va binne,

va boese hel, va binne weech,

va boese bónk, va binne bleech,

tse flot eroes jeprietsjd:

iech bin jetietsjd.

Mit Poasje kunt d’r verjeliech,

e ai mit miene kop,

dat ving iech nit sjlim an ziech,

mar huet dat noeëts ins óp?

Joar in, joar oes dezelfde wiets,

iech krien bauw va Poasje sjpiets,

Noen kiek doch, dat is bauw

e jetietsjd ai haarjenauw!

Hel jekaochd en bónk bemoald,

dan krien iech loeter sjleëg,

Iech weëd nit hoeëg injesjoald,

va jans sjwaach bis ram leëg.

E ai tse zieë is hendieg sjwoar,

doa weëd nit alleman mit kloar,

Mar ee ai uvverleëfd ’t wal,

d’r könnek van ’t aierbal.

De vroag van de hon of doch ’t ai

iech woar ’t ieëtsjte van die tswai!

Dan weëd ’t werm oavend

Tsing moal d’r daag jeet de welt wal ónger,

Tsing moal d’r daag han iech bauw e ónjeluk,

Tsing moal d’r daag uvverleëf iech wie e wónger,

En hónged moal han iech ’t doezendste jeluk.

Dan kom iech heem mit inne depe zuet

En dink dat iech óp de bloeëse kneie danke muet.

En dan weëd ’t werm oavend en vier ligke óp de bank

En iech zaan mit vöal wermde hatslieg dank

Vuur diech en miech dat vier hei zunt

En ós ummer jód versjtunt

En dat vier nog ummer tsezame noa bed junt.

Tsieg moal d’r daag huur iech sjreklieje dinger

Tsieg moal d’r daag krien iech ieëlend uvver miech hin,

Tsieg moal d’r daag kom iech werm hel d’rhinger

Dat ’t leëve jroeëse kwatsj is en óch oane zin.

Dan vilt de duur mi tinne klietsj in ’t sjlaos,

Veul ’t hats hel kloppe in d’r haos.

Zoeë lang wie iech mit diech tsezame bin

Uvverleëf iech alle sjtress en ónzin.

Zoeë is alles doebel

Woa inne an ’t jewinne is,

Is inne angere verloare,

Woa inne al jans binne is,

Zitst d’r angere óp de bloare,

Doe sjtees an ing zie van de moer

En kals van die doa hinge,

En sjtees ónzicher óp de loer,

Of zie inne inwèg doch junt vinge.

Zoeë is alles doebel,

Oane doeëd jieëft ’t jee leëve,

Oane sjood óch jee verjeëve,

Zoeë is alles doebel,

Oane pech is jee jeluk,

Oane vuuraa óch jee tseruk

Zoeë is alles doebel.

Went iech ’t betste leëve han,

Hat inne angere ’t sjleëtste,

En wat bin iech dankbaar dan

En tsuniesj joa, dat weëds te.

Jewis iech jun de janse welt

In jezónkheet jód tse leëve,

Mar wat ’t vuur miech in petto hilt

Dat kan ’t diech nit jeëve.

Ze zage: doe kans nit alles han, Mar winnieg lu wille dele,

Den wat iech hu diech jeëve kan deet miech mörje feële.

D’r jesjmak va vruier

Dan sjtong inne kessel mit tsoep óp,

in ing pan rollet rolsjink ziech rónk,

en d’r boedieng kroog e tuufje sjlagroom dróp

en dan neumet ze dat kappes mit hónk.

De mam draget zóndese kleier mit sjótsel,

doa likt van miene jesjmak de wótsel.

Den nuus is wie d’r jesjmak va vruier,

zoeë lekker, zoeë jemuudlieg, zoeë heem,

Joa, nuus is wie d’r jesjmak va vruier,

deë vlaam en dat broeëd en deë zeem.

Iech dink effe draa en dan riengelt ziech mieng tsong,

en iech vroag miech woa deë jesjmak doch jong.

Joa noen is alles nui en nuier.

Mar nuus is wie d’r jesjmak va vruier.

Da woeët al óp zamsdieg aajevange,

den óp zóndieg hauw jinne nog tsiet,

hant doezend moal boaver de pan jehange

mar wósse mörje is ’t pas zoeë wied.

En d’r pap zaat went heë hauw jeraoche:

kinger nee, uung mam kan jód kaoche.

Den nuus is wie d’r jeróch va vruier,

zoeë lekker, zoeë jemuudlieg, zoeë heem,

Joa, nuus is wie d’r jeróch va vruier,

deë vlaam en dat broeëd en deë zeem.

Iech dink effe draa en dan riengelt ziech mieng tsong,

en iech vroag miech woa deë jeróch doch jong.

Joa, noen is alles nui en nuier,

Mar nuus is wie d’r jeróch va vruier.

Joare sjpieëder kroog iech alles tse leëze,

mit de vroag of dat e bóch weëde koeët,

mit die lettere zunt die tsiete herreëze,

en iech zaat an d’r Luiz, dat moeët.

Deë jesjmak, deë jeróch mósse v’r verware,

los ’t Nettie ’t uvveral openbare!

Wen iech aod en krenklieg bin

Wen iech aod en krenklieg bin

Róf iech alle hillieje aa,

Zuk iech ’t in yang en ying

En vang tse sjtoeke aa.

Wen iech aod en krenklieg bin

Dan sjloek iech jidder piel,

Sjlis iech de duur wal drei moal aaf

En weëd d’r oavend ’t dagestsiel.

Mar bis die tsiet, die is nog wied,

Houw iech beklopd hel óp de tsiem,

Iech los miech joa, blief noeëts lang sjtoa

En maach jans vöal kliembiem.

Iech veul miech jónk, nog ram jezónk

En han nog ieëwieg vöal kammauw.

Iech ken jing zörg, jon ummer durch

En ving jiddere mondieg blauw.

Wen iech aod en krenklieg bin

Dan han iech ’t ummer kaod,

Han iech ummer rauwele zin

En veul miech vuurneemlieg aod.

Wen iech aod en krenklieg bin

En ummer winniejer vrunker han,

Dan jon iech ja nurjens mieë hin

En sjnuuts an alles wat iech kan.

Jónk en kreftieg, hel en zeftieg,

Sjtram en deftieg, kóm auwe, hef diech!

’t Jeveul

Iech broech nit riech tse zieë, Iech bin tsevreie,

Al jieëft ’t zoeë vöal mieë wat iech wal weul,

Iech wees de welt hat zoeë vöal nog tse beie,

Mar bij miech drieënt ’t doch um ‘t jeveul.

’t Jeveul van iech han uuch allenäu jeer,

’t jeveul van iech zaan in printsiepe joa,

’t Jeveul van iech kiek óp jinne neer

En ’t jeveul van: iech los jinne alling sjtoa.

Iech broech nit wied tse joa, iech hod nit va vleie,

’t broecht nit werm tse zieë, iech hod va keul,

’t Darf ins reëne joa, Zoejaar óch nog wal sjneie,

Iech huur jeer ing sjproach die óch nog tse kalle veul.

’t Jeveul van vier hure bijenee,

’t jeveul van jemuutlieg um hei tse zieë.

’t Jeveul van tsezame zunt vier ee

’t jeveul van hei broecht jinne doeësj tse lieje.

Mit miech vilt uvver al tse kalle,

Mit miech kuns te ummer wal werm droes,

Mit miech broecht jinne hel tse knalle

Den alles weëd werm jó dan d’r sjloes.

Iech broech nit vuuraa tse sjtoa bij alle rije,

Mar iech bin óch jinne nommer oane naam,

Iech kom mieng aafsjpröach noa oane tse leie

En iech han nuus woavuur iech miech sjaam.

’t Jeveul van jouw zin vier zunt ónger vrung,

’t jeveul va leed dat dele vier jewis,

’t jeveul van dóch jeweun dat is jing zung,

’t jeveul dat alles tse besjprèche is.

Iech han óch mieng duuster zie, iech kan wal moete

Iech kan wal sjoebe uvver de ieëlend in de welt,

En wen iech rauwel rammele alle roete

En vroag miech aaf wat wirklieg tselt.

’t Jeveul van wie wied mós ’t nog kómme

’t jeveul van ze losse ós in sjtich,

’t jeveul van ze hant ós alles aafjenoame

’t jeveul van ze laache in ós jezich.

Ins jeet alles de baach aaf

Ins jeet alles de baach aaf

Ins jeet alles ins kapot,

Ins zunt vier näu van d’r sjlaag aaf

En felt ós jouwe mód.

Went deë daag is jekoame

Han iech noen vas absjied jenoame,

Dan is vuur ummer d’r baat aaf,

Den ins jeet alles de baach aaf.

Ach wie kreftieg woeëte vier jroeës,

Knallete wie ónkroed oes jen eëd,

Woare vuur ós tsiet tse loeës,

Woare ieëder króm wie reët.

Mit die kraf wole vier wieër,

Bis in d’r himmel wasete dreume.

Mar ins kunt dan doch de lier,

Los ós die auwer weëde neume.

Ach, wie flot alles angesj woeët,

Huzer, sjtroase, de janse sjtad,

Ja, vier sjnappe wal dat dat moeët,

Wail de tsiet jing pauze hat.

Noen zunt vier d’r wèg jet kwiet

Kanne ós hemet nit mieë vinge,

Dat zoeë winnieg uvver bliet,

Dat hauw ós jinne kanne zinge.

Ach los die auwe effe rouw,

Ze maache flot vuur ummer de oge tsouw.

Wents te zessieg

Wents te zessieg bis, dan wits te wal

ónjeveer wie haas hupt en zoeë,

dat kunt nog, dat hauw iech al,

en anger dinger kan iech noeëts mieë doeë.

De rechnoeng kriet nog jinne sjtreef,

mar doa kómme winnieg nommere bij,

dat wils te nit, dat is diech leef,

en anger dinger zunt vuurjód vuurbij.

Dat is nit troerieg, dat is nit sjlim,

dat is de kaihel wirkliegheet,

Vöal mieë zitst ainfach nit drin,

dat is wie jidder leëve jeet.

Doa kómme nog sjun tsiete, jans jewis,

zoeë flot is ’t nog nit sjloes,

mar iech veul dat ’t nit ónendlieg is,

en anger dinger zunt vuur ummer oes.

Wat iech han jesjafd kan iech uvverzieë,

en jans vöal bin iech óch werm kwiet.

Nè, iech wil nit ummer mieë,

en anger dinger broeche vöal mieë tsiet.

Wents te zessieg bis, dan wits te wal

bis doa en nit zoeë jans vöal wieër,

’t kan nog vöal, ’t mieëtste hauw iech al,

en doa kunt besjtimd jing nieëkste kier.

Iech jon durch bis ’t lösj-je

Vier losse ós nit hange, went ’t nit nuedieg is,

Ze krient ós nog lang nit kling.

Iech jon a laachens wen iech de oge sjlis

Jans an d’r sjloes van mie leëvenseng.

Vier houwe hel en loestieg nog jet óp de kis,

Drum dat iech nog e lidje zing.

Den doanoa weëd ’t sjtil, dat is jans jewis,

Drum dat iech nog jet sjtiemoeng bring.

Iech jon durch bis ’t laoch, bis óp ’t lösj-je,

Bis dat ’t nit mieë jeet, bis an d’r sjloes.

Iech jon durch wie ’t mós, wie oes ’t busj-je,

Dan is de jesjiechte wirklieg oes.

En klinke oeëts mieng wöad nog noa miene doeëd,

Dan is ’t wail iech ieëder zoeë hel zinge koeët.

Vier zal ze ’t ins tseje, die zunt ós nog nit kwiet,

Vier jeëve ’t nog lang nit draa.

Iech jon mit jroeës jejeuster kunt ins mieng tsiet

En róf mit vöal bravoer: wat zouw dat da?

Vier hant de betste sjtiemoeng, dat is jet wat bliet,

En zage bij alle ieëlend jajaja.

Iech vervaar de letste druup van d’r letste sjpriet,

Bis d’r motor wirklieg nit mieë ka.

De lu die weëde raar, drek zits iech hei alling,

Dat pak iech de jietaar en iech zing.

D’r blauwe engel

Sjtieg mar in bij dis himmelvaat

Vier junt ezoeë vertrekke

Dit alles hat d’r herjod jemaad

De janse en haof jekke.

D’r tsóg tseegt diech de janse sjeed

An weë reëts en links kan kieke.

Wie ’t vruier jong en noe nog jeet

De tsiet bliet jeweun tieke.

Va Sjevemet óp ’t kling sjtasion

De welt aternoa jevare,

Wie doa die wie rees bejon

Vuurdat iech boe koeët zage.

D’r engel braat miech träu tseruk

Mit sjtoeke en mit sjtoeëse.

En plaant mieng zörje óp d’r ruk

De klinge en de jroeëse.

D’r blauwe engel vieët nit mieë

Vuur dreume is ’t noen tse sjpieë.

D’r blauwe engel loos miech zieë

D’r sjnakke wèg woar óch d’r wieje.

D’r koaleberg is noe werm wies

D’r jeteberg verlosse.

Wat blónd ins woar is noen tse jries

Weë wees al wat vier mósse.

’t Sjtasion woeët inne leëje sjtop

Jee miensj zitst an de knuupjer

Weë langskunt hult besjtomd d’r kop

Jee kink sjpieëlt óp de sjtuupjer.

Iech kan ’t nit jeleuve dat-s te bij miech bis

Iech kan ’t nit jeleuve dat-s te bij miech bis

Iech kan alling mar veule wat deep in miech is

Mie blód vingt aa tse sjtreume

iech broech nit mieë tse dreume

mar iech kan ‘t nit jeleuve dat-s te bij miech bis

Iech woar alling al ing janse tsiet

en dreumet van ing leefde die ieëwieg bliet

iech hauw diech wal jezieë

en daat iech koeët diech nit krieje

mar doe laachets miech aa

iech sjnap nog nuus d’rva.

Va wieds woats doe jenauw wat iech hauw jezoeëd

wen iech diech zoog joof ’t alling ing bloa loeët

Iech daat zoeë van auwieë

deë zeët miech jauw adieë

mar doe sjnappets mieng hank

en doe sjloog mie hats i brank.

Halt

Iech kan ’t nit jeleuve, wat bliet ós noen da nog?

Noa zoeëvöal joar vilt alles oeseree.

De daag die lieche leëjer en tsiet mieë wie jenóg

en jister woare vier bauw ummer ee.

Iech blief mar effe sjtaune, wie braosj dat alles is,

wie tserbrechlieg zunt doch ós kling zieële.

De zicherheet vervloage, nuus is nog jewis,

de sjting van d’r bouw nuus wie dreumkastieële.

Doa val iech in e laoch en iech val ummer wieër,

zoeë deep dat d’r duuster miech drin sjleet.

Natuurlieg han iech sjood, zicher dit is ing lier,

mar iech wil nit wisse wie ’t doa ónge jeet.

Iech verzuk nit tse bejriefe, iech jrief nit ins noa halt,

doa ónge is ’t jroeëse ónjewisse.

De plaadzje die iech kank, de sjproach die me kalt,

alsof ópins alle dure en vinstere sjlisse.

Iech kan ’t nit jeleuve, iech jeleuf miech zelver nit,

alles illoeziejoeën en sjwaache dreume.

Ze hole ós reëtóp, ze brate ós lang vrid,

noen los jewalt en krig uvver ós sjtreume.

Tusje dal en berje

Wie wied junt vier tseruk um vas tse sjtelle woa d’r aavank woar?

Woa jenauw bejon ós jeluk en wie kriengelt ziech dat duuster sjpoar?

Woarum mósse vier wisse wie vier hei koeëte kómme?

En wat junt vier doamit vanaaf hei en noe dan doeë?

Noen sjtel diech vuur ’t antwoad braat kloarheet uvver wem vier zunt,

Dat maat ós troerieg, zoejaar koad en bringt mieë vroage uvver woa vier junt,

Dan is ’t flaich doch besser zoeë ónnuezel tse blieve?

Den d’r nieëkste sjtap weëd jans ónzicher zoeë.

Nè, doe kans nit ummer wisse wat de wiesheet mit diech deet

En domheet is döks e jroeës jeluk,

Mar jraad vuur weë doatusje nog tse tswiefele sjteet

Bliet sjtil sjtoa óp de bruk

Tusje dal en berje.

Nit ummer is ’t verleie d’r betste wiezer vuur d’r wèg vuuroes,

’t hat ós vöal tse beie mar ós engste kómme óch doa droes,

Doa kan zoeëvöal passere wat vier nit zoge kómme

En dat broecht nit ummer sjleët tse zieë.

Doa ónge sjtreumt ’t wasser ummer wieër d’r berg eraaf.

Doa boave de verwadoeng, de hofnoeng en de eje kraf,

Doe has nog zoeë vöal in diech dat verbórje is blève,

En weë wees bringt dat diech mieë.

Iech kan nit sjloffe

Iech kan nit sjloffe

Iech dreum mit de oge óp

Iech kan nit sjloffe

den doe jees nit oes miene kop

Iech kan nit sjloffe

en iech jenis van die bild in mieng duuster naat

den mieng dreume hant diech bauw wirkliegheet jemaad.

Iech drieën noa links

En iech veul leefde poer

En iech huur de wöadsjer

Die-ts te fluusters in mie oer.

En iech weëd haof jek

Den doe zeës dat wat iech wil

En iech sjtrek mieng erm

Mar doa is jinne en ’t bliet sjtil.

Iech drieën noa reëts

Iech veul de keulte van de moer

En de tsiet die kruuft

Mit d’r wiezer van de oer.

’t Hat winnieg tswek

Wie iech drieën en wie iech zuet

Wie zier iech wunsj

Dat iech diech bereure kuet.

Zoeng naat is bauw ’t sjunste en ’t sjlimste dat ’t jieët,

Wail ze miech dreume en vuur nuus hoffe lieët.

Zinge

Wie iech zivve woar, zong iech vuur d’r heer,

mit jans ónsjuldieje oge en poer oes zingplezeer,

mit achtsieg anger kinger mit engelesjtim,

en in de kirch maachete vier jet d’rhin.

Iech häu mieng ieëwieje träu an alles jesjwoare,

mar d’r wónsj van ’t zinge woar jeboare,

Halleluja, halleluja, in kirch hauw iech jevónge

dat loeter uvver d’r herjod woeët jezónge.

Wie iech zivvetsing woar, sjtong iech i vuur en vlam,

iech zong uvver de leefde, den die rejeret miech sjtram,

De ing wèch ’t Annie, den dat kieket zoeë zus,

de anger wèch ’t Marie, den dat maachet ziech sjun wus,

’t woar jans ejaal, hoopzaach ’t vuur bloof brenne,

de leefde róffet en iech vong aa tse renne,

Halleluja, halleluja, Turks fruit hauw iech jevrèse,

en de leefde hauw doezend moal mie hats tserrèse.

Wie iech zivvenentswantsieg woar woar moeziek óch jeld,

rezet va plaatsj noa plaatsj woa iech koeët óp de welt,

iech han jezónge, behersjet de sjtim als insjtrement,

de koens woar techniek en ’t fach woar jekend.

Moeziek tse maache dat koeët me alzo liere,

dat woar alzo óch ing zaach van de hiere.

Halleluja, halleluja, óp zietsoenge zinge,

sjpas dat waal, mar jing zieël drin tse vinge.

Wie iech zivvenendrissieg woar, zong iech vuur miech zelf,

de woerheet, de viesheet, de keer van miech zelf.

Mie hats woar jelane, ’t koam ezoeë vöal droes,

’t liechet wal inne janse lange ieëwieje blues.

Moeziek hat miech zoeë sjterk kanne maache

dat iech ’t leed van ’t leëve in miech kan drage.

Halleluja, halleluja, nog ummer kan iech hel oes zinge:

alling mit moeziek han iech ’t zoeë wied kanne bringe.

Ummer ‘tzelfde lidje

En zoeë zing iech noen al zessieg joar

Ummer ‘tzelfde lidje

Van ’t mörjens vrug bis midde in de naat,

En iech zats jinne sjrit,

nog nit ins ’t klingste sjritje

al han iech jinne hingerruks jemaad.

Vruier in d’r duuster

Zoog iech jans wil sjpoeëker,

Hoeët iech valsj jefluuster

En vólt iech miech alling,

Doe jong iech sjtil jet zinge

De wöad woeët iech flot kwiet,

’t hauw troeës kanne bringe

En vies dreume hauw iech jing.

Doe wool iech nit mieë sjloffe,

Den dan zoog iech jing sjpoeëker

En vólt iech miech jeróffe

De moeziek woeët mie kastieël,

En al wool iech verware,

Nit tswai moal ‘tzelfde sjpoeëk,

Zoeë koeët iech de daag verdrage

En vong rouw in mieng zieël.

Mit ’t jruie van de joare

Jieëft ’t sjpoeëker jraad wie vruier,

Woa die vruier jans jroeës woare

Hod iech ze noen jans kling.

Dan sjpil iech häusj jet moeziek

Nit vöal angesj, janit nuier

En veul iech ópins nit mieë alling.

Vier hant nit ’t ieëwieg leëve

Vier hant nit ’t ieëwieg leëve,

Dat sjnappe de klingste kinger al,

En me mós nit alling draa kleëve

Den ós tsiet kunt zicher wal.

Hant vier jenóg d’rvan jenoame

Hant vier jet vuur angere losse sjtoa?

En went ós tsiet dan is jekoame,

Kanne vier ’t dan losse joa?

Is de rechnoeng óp tse maache?

Dit tse winnieg, dat tse vul.

Dat zunt doch jevierlieje zaache

En óch jroeëse flauwekul.

E pries-je urjens óp tse plekke

Jedoa, jeweë en óch jehad,

Dat is doch tsemlieg van de jekke

In jidder leëve is alles zat.

Vier zunt allemoal bloos vroage,

Döks krient vier ze nit jesjtald,

Hant ós um ’t antwoad bedroage

En hant sjlauw drumhin jekald.

Hant vier jet ónjezaads tse zage?

Hant vier jet ónjeweuns jedoa?

Hant vier jet ónmeujelieges verdrage,

Kanne vier e bies-je mar versjtoa?

Kirchroa jeet mit

Ejaal woa iech óch jon,

Kirchroa jeet mit.

Ejaal wat iech óch don,

Kirchroa jeet mit.

Woahin dat iech óch rees,

e deel bliet óp d’r maat,

vuurdat ’t inne wees

han iech flot adieë jezaad.

Den woa óch óp de welt

iech zets miene sjrit:

Kirchroa jeet mit.

De wótsel van mie besjtoa,

die zitst doa in jen eëd,

die kan óch nit kapot joa,

ejaal wie hel draa jerèse weëd.

Doa lofet iech mieng ieësjte sjreë

doa zaat iech ’t ieësjte woad.

Doa bin óch jónk jeweë,

han minnieg blömpje jeploat!

Ejaal wie wied me reze deet,

me zukt noa wat me kent,

dan is me vroeë went me jet versjteet

en zoeë flotter went.

Noa e tsietsje mist me jet,

al wees me nit jenauw wat.

Dan ziet me pas wie sjun, wie net,

al wat Kirchroa hat.

Me wilt ummer han wat me nit krieje kan

Iech bin jinne nette, óch jinne jónge,

Iech hang an de kette, iech bin jebónge.

Doch huur iech ummer werm: wat dinks te va miech,

Maach iech doch e kens-je bij zoene keël wie diech?

De erme wille riech zieë, nit óp de tsentse kieke,

De dikke wille dun zieë, ’t krauw wilt de sjieke.

De vieze wille sjun zieë en werpe ziech in de brós,

Óch al is ’t verloare muite zage vier ónger ós!

Me wilt ummer han wat me nit krieje kan,

Me weëd alling mar wus en kriet sjleëte zin d’rvan.

Vol verlange kiekt me noa ’t nieëkste leëve oes,

Den dan ziet alles werm jans angesj oes.

Iech bin jinne domme, óch jinne sjlauwe,

Iech bin zoeë wie me zeët jinne vuur tse klauwe,

Doch huur iech ummer werm sjaats doe dan nit sjeef?

Iech bin doch winniegstens jraad ezoeë leef!

De vrauwlu wille man zieë en meklieg wie preziedente,

De jrauwe wille kluur han of jans jroeëse talente,

Besser, jroeëser, angesj, besser, riecher sjlauw,

Vier kanne alles wille, mar vier blieve ‘tzelfde krauw.

’t Jraas liecht ummer jreuner in de wei van d’r noaber,

Tsevreie zieë is lestieg, jeluklieg nog sjwoarder!

Doof noos

Van jouw zin jon iech ummer zinge,

iech zing óch wen iech troerieg bin,

wen iech miech sjroeb va vure en va hinge

en zoejaar mit de sjrekliegste zin.

Ejaal wat de lu va mieng sjtem vinge,

iech zing de sjtere oes d’r himmel voet,

moeziekaliesj kan iech jeer e sjtendje bringe,

iech bin de ware symfonie in mieng boed.

Evver huur iech miech tseruk,

dan ken iech zicher mie jeluk.

Iech bin ing doof noos, ing doof noos,

jet is ram verkieëd mit mie jehuur.

Iech bin ing doof noos, ing doof noos,

iech wees dat iech zingend ummer sjtuur.

e jekraach, e jelaach, iech tref nog jing noeët.

Ach iech häu zoeë jeer dat iech zinge koeët.

Iech houw d’r ritmoes óp alle doeëze,

óp alle duzje en óp jidder jebun.

Iech zien de lu wie zie ziech aa sjtoeëse

wail ze dinke dat iech jeweun jek don.

Óp e jatsband jong, doa bin iech inne jroeëse,

iech houw jekompletseerde sambabeat.

Ritmiesj zits iech jeweun óp roeëze,

doch han iech ummer mit jidderinne sjtriet.

Den de lu vinge miech nit jód,

en zage: doa huits ummer inne sjlaag tse flot.

En zoeë sjrief iech jeweun mieng eje lidjer

in miene kop zunt dat óch jroeëse hitjer!

Auwieë, auwieë

Doe meens ’t jód mit jidderinne,

doe dinks van jidderinne ’t ziengt,

en ’t mieëtste joa mós kinne

mar ee bies-je d’rvan is ’t diengt.

Evver dat darfs te nit helóp zage,

doe kries sjeef blikke links en reëts,

En tsem sjloes kans te nuus maache,

wents te valle jelosse weëds.

Auwieë, auwieë,

iech dóch ’t van zeleëve nit mieë.

Doe dinks d’r reëte wèg tse lofe,

zeës bauw noeëts e woad verkieëd,

lieëts diech nit vuur jek verkofe

zoeë lang ’t jet tse hoffe jieët.

Kiek bloos oes vuur tse lang tsieëne,

doe sjtuets jauw inne vuur d’r kop,

wie jauw haas en woed ziech zieëne,

en doe zitst mit d’r sjtrop.

Auwieë, auwieë,

iech dóch ’t va zeleëve nit mieë.

Doe kans d’r kop nit losse hange,

’t sjleëte in d’r miensj is ummer doa.

jaag diech zelver nit óp sjtange,

los ze lofe, los ze joa.

Döks weëds te vol durch naid jetróffe,

woa vandan kunt dat dan doch?

Has zoeëvöal weersjtank ópjeróffe,

zoeëvöal sjpiets kroogs doe doch óch.

Teëjesjlaag zal ummer blieve,

jraad van de lu woa-ts ’t nit van verwaads,

Zörg dat-s te nit dees uvverdrieve

wents te hön in ’t jezich oeslaats.

Auwieë, auwieë,

iech dóch ’t va zeleëve noeëts mieë.

Seks mit de ex van d’r Lex

Iech han seks mit de ex van d’r Lex

Doe móts in ’t leëve d’rvan neëme.

Iech han seks mit de ex van d’r Lex

Dan deet ze ’t nit mit inne vreëme,

En al bin iech sjwoel wie inne pater

En zuk iech jemindlieg inne kater,

Mar die vrauw ach ze is zoeë jet jevreks,

En oeserdeem is ze de ex van d’r Lex.

Hu tser daags wits te went d’r tswai junt trouwe,

Dat ze noeëts e leëve lank ópee kanne bouwe,

Vrug of sjpieë kruuft d’r wórm doch drin

En wieër tsezame blieve hat da jinne zin.

En zoeë jónge die tswai oeseree,

Mar dat woar d’r Lex nit jans alee.

En zoeë vroaget heë oes-jerechend miech:

Hey wuur die eks va miech nit jet vuur diech?

Ach, d’r Lex dem ken iech doch al mennieg jöarsje,

En dem zien iech ejentlieg mieë wie e richtieg bröarsje

En zoeë han iech óch nit reëtsouw nè jezaad,

En miech d’r nommer van die vrauw an zie jelaad,

En zoeë tróf iech miech ins mit dem

Het hauw de bóks aa en hoare óp de tseng,

Doe daat iech nog: sjwoel mar dan mit vrauw,

En d’r Lex en zieng ex hant noen jet rouw.

Ach, vier mós ós doch helpe went ’t kan,

En ’t Biela is sjterker wie inne man!

Wat miech nit umhuit

Miene oam hingt vas, jee woad kunt droes,

mieng hiere sjtunt sjtil, iech maach ing voes.

Wat-s doe miech zeës, wat-s doe miech dees,

doe treëns óp mie hats vuur-s te laache jees,

Doe meens doe kreugs miech kling,

Mar dit is wat iech ving.

Wat miech nit umhuit, maat miech sjterker,

weë miech ins voetduit, nem iech noeëts tseruk.

Weë miech d’r poeët lapt, deë vilt zelver,

went jet in miech knapt, verbren iech jidder bruk.

Iech wós janit uvver zoeë vöal woed,

dat kunt ins droes van ónger de hoed.

Wie-ts doe dat meens, wie-ts doe dat zies,

iech sjnap nit wie, ’t is zoeë sjwats-wies,

doe dinks nog doe häuts reët,

mar dit is wat ’t weëd:

Doe has miech vuurjód verloare,

inne nui iech is jeboare!

Sjiech

Um ’t leëve aaf tse sjlisse vol floep vuur wat nog kunt,

Jraad wents te zoeë wied bis kómme, de hónged diech is jejund,

Wat hat ’t dan vuur tswek wents te ummer angs móts han,

En de kief diech tsouw tse binge mit wat nog kómme kan.

Ja natuurlieg weëd dat pienglieg, ja jewis dat weëd wuste sjtriet,

D’r jees deë wilt mar wieër joa en ’t hats mar kloppe bliet,

Weë wees bis te al verjèse van wie sjun of sjlim die leëve woar,

En zies te alling mar duuster en d’r doeëd mar nuus mieë kloar.

Iech wees nit wat jeluk vuur diech betseechent,

Iech wees nit wat tsevreieheet diech is,

Mar doe has vuur dizze sjloes jetseechent,

En sjnaps noe pas dat endlieg sjiech is.

Wie jroeës dan doch d’r doeëd is, noe wie-ts te vuur ‘m sjtees,

En d’r sjong diech ram vol loeëd is, wents te d’r letste sjtap noe dees,

Um tse zage of al de muite weëd woar of ’t diech braat woa-ts te noe bis,

Um tse klage uvver wat sjleët woar en wie hel ’t noe nog is.

Doe wits doe kans nit voetlofe, diene wèg bringt diech d’rhin,

En doe kans alling mar hoffe óp jouwe tswek en jouwe zin,

Die aterblieve zalle oerdele uvver wat-s te woats en dongs,

En wie-ts te kallets en laachets en durch ’t leëve jongs.

’t Jesjefje van d’r May

Zits doe an ’t èse en sjniets diech de kótlet

en vroags diech plötslieg aaf: woarum deet dat mets ’t nit?

Dan merks te, jong, dat mets is vöal tse bót,

en weë maat dat werm jód?

Bis te an ’t kloemele en felt diech inne naal,

al wils doe inne kielo, d’r May deë hat dat waal

En wits doe nit wie dat-s te houwe móts

en d’r hammer haode zots…

Ja, dan jees te noa ’t jesjefje van d’r May

Doa kries te vuur d’r pries van ee d’r ummer tswai

Ee: doe jels diech jet van ing of anger tsoat

en tswai: doe kries deë jouwe road.

Zies doe van ’t leëve d’r depe zin nit mieë

en zuks doe noa jetsuuch um de keël diech durch tse sjnieje,

dan maat d’r May noa zes oer loestieg óp

en bloast diech alle oelek oes d’r kop.

Reegs doe diech dökker óp uvver polletiek en jeld

en wils wisse wie ’t jeet en sjteet hei mit de welt,

dan leës ins alle brifjer an de moer

en krats diech ater die oer.

Weëds doe al jet auwer en deet ’t lief diech pieng

dan broechs doe jinne dokter en jinne krankesjien,

den d’r May hat in zie leëve al jehad

en hat ummer piele zat.

Woarum nit?

Wie kunt dat doch, wie kunt dat doch?

Drei daag zunt ós noeëts jenóg

Woa jeet dat hin, woa jeet dat hin?

Vier hant alling de betste zin.

Wat zouw dat dan, wat zouw dat dan?

Vier weëde doa nit sjleëter van.

De vroag van alle vroage dat is doch nit woarum,

Mar de vroag is woarum nit?

De welt weëd ummer jekker, alling vier zunt jans normaal,

Vier viere ummer dökker en vulle mennieje zaal.

Va fibberwaar bis fibberwaar, ’t fes hult janit óp.

Den vier sjtunt ’t lifste óp d’r kop!

Zoeë kan ’t joare wieër joa, de sjtiemoeng hat jee eng,

Vier zunt jiddes kier doa en klatsje hel in jen heng,

Va fibberwaar bis fibberwaar, ’t sjunste wat d’r is,

Umdat ’t vasteloavend is!

Filosofe sjtelle vroage en ’t antwoad is zoeë lieët:

Vier viere doch zoeë lang wie ’t jet tse viere jieët.

Die hant ing pan aaf

Noen kiek dön doch ins lofe,

Wie zient da da noe oes,

Hant die dök nit jesjloffe

Junt die ummer mar eroes.

Noen kiek dön doch ins laache

Wat hant die doch ing sjpas

Kan inne miech flaich zage

Woavan hant die zoeng las?

Die hant ing pan aaf, ing pan aaf,

E jroeës lek in ’t daach,

Die hant ing pan, ing pan aaf,

Dat is ing jans sjlim zaach.

Noen los dön mar mit rouw,

Angesj róffe ze nog alaaf!

Den die hant ing pan aaf!

Has doe dön hure zinge,

Nog valsjer wie ing kouw,

Me zouw ze vas mósse binge,

Zoeë kriet inne miensj jing rouw.

Die wisse nuus va sjpare,

Die joesje alles dróp,

Kan inne miech flaich zage,

Wat hant die in d’r kop?

Kiek mar oes den oane pan

Kries te vasteloavendszin d’rvan!

Óp dis vasteloavendsroetsjbaan

Iech róf drei moal alaaf

Sjpring jek eróp eraaf

Óp dis vasteloavendsroetsjbaan

En iech keëk ’t oes

Bis jans an d’r sjloes

Óp dis vasteloavendsroetsjbaan

’t is nit plat mar jlad en labendieg zat

Iech han nog noeëts zoeng sjpas jehad.

Iech róf drei moal alaaf

Nè hei is nuuks braaf

Óp dis vasteloavendsroetsjbaan

Wents te oave sjtees En flot eraver jees

Dan dinks te nog woarum?

Jinne sjteet nog reët Went ’t loestieg weëd

En doch kiept jinne um.

Inne boebel hei, inne hoebel doa

En dan wits ’t nit mieë.

Mar da ee tswai drei, jinne kan sjoebe joa,

Doavuur is ’t flot tse sjpieë.

Ach doe bis jans naas, Jef ins orrentlieg jaas

Zoeë jeet ’t daag lank wieër.

En zoeë plastic jlaas verkleid als blommevaas

Jebroechs te nog drei kier.

Inne knoebel hei, alles doebel doa

Wat inne jans jroeëse durjee.

Mar da ee tswai drei, inne sjnoebel doa

En da is vasteloavend nommer ee.

Vruier is lang jeleie

Vier kenne ós al hónged joar,

Iech wees jenauw wie e vruier woar

En zien in d’r man deë vuur miech sjteet,

En wees werm wie flot alles vuurbij jeet.

En dan maat e óch d’r mónk nog óp,

Wie kriet e deë oelek in ziene kop?

En e meent doa wuur ing meujeliegheet,

Dat ’t mit miech ‘tzelfde deet!

Mar wat vruier woar is lang jeleie

Wat vruier woar wees jinne mieë.

Auwer weëde muete ze verbeie

Den óch al is d’r miensj zoeë vrieë,

De tsiet kan ós nit beleie

’t kan nit wie vruier zieë.

Iech wees wie e in de klas doa zoos

Van ’t dreume zieng beurt verjoos

En noen verjeest e wat e hat jedreumd,

Wie e dreumer woeët jeneumd!

Iech huur de dinger die e zaat,

Iech wees wat e hat mitjemaad

En dat raimt nit mit wat e noen is,

Mar de tsiet vervluugt jewis.

’t Bliet ós januus angesj uvver,

Vier dunt de jong joare aod nog ins uvver!

Vier hant allemoal wal jet

Doa is alwerm ing wèch verjange

iech han doch tswai moal werm óp d’r kirkhof jesjtange

En doa klaagt d’r noaber uvver zie hel hus-je

En doa likt e al mit pieng óp ’t brus-je

En went d’r ambelants mit tsiereen voetvieët,

D’r inne broeder an d’r angere hure lieët:

Vier hant allemoal wal jet

Den woa is nuus

Vier hant allemoal wal jet,

Den woa is nuus

En ’t mieëtste doavan dat wils te nit,

Den ’t han doavan dat vilt nit mit

Vier hant allemoal wal jet

Den woa is nuus.

Doa hat e sjun artikel in de tsiedónk jesjtange

Wie-ts te jeluklieg weëds went de welt is verjange

En iech meen weë wilt zoeë jet noen wisse,

Dat is doch nuits um óp tse sjisse.

Mar dan leës iech drónger mit ing letter wie ing kouw,

Dit woar reklaam vuur hiemliesje rouw!

Iech han inne nuie handy jekrèje

Iech bin jans modern, jinne man van ’t verleie,

Mar noe krien iech ’t letste nuitse tse leëze

Zoejaar van zaache die nit zunt beweëze

En tsoem sjloes dan zeët deë bleude apperaat

Iech han ;t diech doch al ummer jezaad!

Wents te zessieg bis

Ejalieg doch wie aod-s te bis,

doe bis zoeë aod wie-ts te diech veuls,

Ejalieg óch wat v’r joar ’t is,

inne jeboertsdaag is zoeë jedeuns.

Weë tselt jenauw de joare óp,

zoeë ónjeveer is jenauw jenóg,

De kluur van de pruuk óp d’r kop

zeët mieë wie ee jans bóch.

Wents te zessieg bis vingt ’t fes pas richtieg aa,

wents te zessieg bis wits al jenauw d’rva.

Bis uvveral jeweë, has mennieg dink jezieë,

wits vuur al ing reë of die wits te jraad nit mieë.

Wents te zessieg bis has te hei en doa jet sja,

mar ’t fes-je vingt jraad pas richtieg aa.

Noen bis doe inne janse miensj,

wits vöal van ’t leëve aaf.

Doch bliets doe jenauw zoeë kliensj,

mar nit jenauw zoeë braaf.

Doe wits jenauw, d’r sjloes deë kunt,

mar dan mit inne helle paaf.

Bekiek de lu die um diech sjtunt

en róf dan hel: alaaf!

De tsiet, de tsiet, e komiesj dink,

versjlies, verjès, verlis.

Jister woats te nog e kink,

dat jeluklieg mit januus is.

Vier tswai

Vier tswai tselle vuur doezend

Vier tswai vier zunt wie ee,

’t Peersje van ós dreume

Wie vier zoeë jieët ‘t jee.

Tsezame krient vier vluejel

Tsezame sjterk wie sjtee,

Zoeë peersje kan iech jee neume

Wie klette vas anee.

Vier hant ós nit jezoeëd, vier hant ós vónge,

Den alles wat nit koeët hant vier jedoa.

Probleme ach zoeë jroeës ze hant ós jebónge,

Den vier koeëte nit ins loeës ze uvversjtoa.

Zoeë hauwe vier jing sjproach um in tse sjprèche,

Mar vier hant alles ainfach jlad jesjtrèche.

Vier loze janit noa wie woeët jetrókke,

Vier zoeëte weëg woa noeëts inne woar jeweë.

En weë wees wie döks vier ós hant versjrókke

mar vier dónge alles ummer vuur ing reë.

Zoeë hant vier ós reëtsouw jód versjtange

En zoeë zunt de joare ónjemerkd vuurbij jejange.

En zouw iech noen alles nog ins jans nui kanne doeë

Iech wees zicher iech döng ’t jenauw ezoeë.

Mondieg, mondieg, mondieg

Mondieg, mondieg, zouw mondieg,

wie döks han iech diech nit jezaad:

iech bin janit jek noa diech

woarum has doe nit bis deesdieg jewaad?

Doe verzouwts miech al d’r zóndieg,

wail iech wees dat-s doe werm kuns,

doe bis óch elde zonnieg

wails doe dat ós jeweun nit juns.

Iech bin nit ins inne oes-jesjpraoche voelieg,

iech blief óch zamsdieg en zóndieg aktief,

ejelieg weëd iech pas mui óp mondieg,

dan zunt al mieng knäök ópins sjtief.

Iech wees ’t probleem dat likt bij miech,

d’r daag zelf kan ja nuus draa doeë.

Mar d’r mondieg ving iech sjreklieg,

en deë doert bis vriedieg of zoeë.

Iech bin zoejaar inne helle wirker

Wen iech mit hats en zieël miech jef,

Iech bin zoeë flot, jraad inne sjnirker

Wen iech de motivatsiejoeën ins tref.

En da jraad deë aavank van de wèch

Iech kom hel kumend jraad óp jank,

Dan truft miech jans besjtimd vöal pech

En bliet lanksaam mie versjtank.

Iech bin miech doch jet sjieks

Iech kan miech dök zoeë ónjeluklieg veule

Dat iech nit mieë wees of iech e mentje of e wiefje bin,

Iech kan ’t óch mit januus deep voet sjpeule

En doavan krien iech óch nog sjleëte zin.

Iech los miech dök d’r daag zoeë sjlim verzouwe

Durch zaache die mit miech nit ins jet tse maache hant,

Dan jeet mie hats zoeë pienglieg hel blouwe

Dat iech ram kapot bin en ópjebrankd.

Ze wisse miech dök ónverwaads en ónverhofs tse vinge

En lane miech mit hön zieng ieëlend en probleme vol.

Dan kan miech nuus óp angere jedanke bringe

En sjpil iech bloos ing freulieje en wietsieje rol.

Weltsjmerts kan miech wie inne jek besjpringe

En iech blief sjwiejend moetend troerend in d’r ek,

En trotsdeem kunt dan oes deë ek va hinge

D’r allerletste, allersjlimste, allervieste drek.

E jemuud wie joemie, inne rugkesjtrank va nieks

Iech bin miech doch jet sjieks.

Doe darfs jee oerdeel jeëve wents te noa miech kieks

Iech bin miech doch jet sjieks.

Iech maach miech döks oane anlas jroeëse zörje

En weëd doavan da vöal tse zier uvversjtuur.

Ejaal woa en wie iech miech verzuk tse verberje

Nuus jieëft dan mie leëve nog jet kluur.

Ach los miech jeweun mit rouw e tsietje troere

Dan is ’t óch ’t flotste werm jód,

Da kan miech miech zelver effe jet bedoere,

En krien óch oes ’t nuus ópnui jouwe mód.

De lu, de welt, ’t leëve en d’r depere zin,

De vrèse ziech bij miech in.

Vertrouwe in de miensjheet

Ze vinge nog wal jet teëje leie en bedreie

en ze kómme mit ing luezoeng vuur ’t klimaat

ze wisse wal van alle pieng die vier hant jeleie

en vier hant lang jenóg óp erluezoeng jewaad.

Ze bedinke nog wal jet teëje krankhete wie kanker

en ze wirke hel an ing luezoeng vuur alle krig.

Vier vare óp aofe zieë, mar ze werpe wal e anker

rechen dróp, ze losse ós nit in sjtich.

Doe móts alling vertrouwe han,

vertrouwe in de miensjheet,

en nit alles kunt ee tswai drei jereed.

Doe móts alling vertrouwe han

de hofnoeng dat ’t jód jeet

in alles wat ós nog tse wade sjteet.

Ze wisse al zoeë vöal, ze kanne alles maache,

en ze maache vrug of sjpieë óch alles jód.

en al liecht ’t wal ins nit, jeleuf miech mar ze waache,

’t felt misjien an vöal, mar nit an mód.

Woarum dan doch zoeëvöal ram en jans verkieëd jeet?

Noen kiek doch wievöal óch al is jedoa!

Woarum d’r miensj dan óch zoeëvöal pieng en koad deet?

De loeët is noen eemoal nit ummer himmelsbloa!

Jewaltieg jód

’t Is jewaltieg jód, herlieg lekker en jeweun ram sjiek,

Iech han jouwe mód, dóch ummer jekker mit inne jroeëse tiek,

Mit de betste zin, ing sjun bloa loeët en inne zonnieje kiek

Wees iech dat ’t leëve leëve besjteet oes inne triek.

Ach wat kiek iech jeer duuster noa de welt,

Woa probleme óp probleme ziech sjtabele oane end.

Mar wits te dat ’t leëve miech ummer mieë jevilt,

En iech laach en iech maach zoeë wie jewend.

’t Is ing zaach van richtieg kieke noa de dinger,

Mar doa kuns te óp sjpieëdere leëftsiet pas hinger.

Joa tse zage is ’t lestiegste wat besjteet

Wail d’r nè ós zoeëvöal mekliejer aaf jeet.

En da blief iech döks hange in d’r misjien,

Wail iech ummer inne hoof vuur en teëje van jet krien.

Mar iech wees dat iech doa in nit darf blieve hange

Iech mós jeweun doeë noa miene wil en verlange.

Iech leëf hu tse daags vöal mieë in d’r noen,

En óp miene leëftsiet is dat ing zaach va fatsoen.

Dan hat ’t mennieg vuejelsje jesjèse

Wie iech jónk woar joof ’t ideale

en die lofete vier allemoal aternoa.

Natuurlieg moeëte vier die betsale

en doarum moeëte vier wirke joa.

En dan jole vier de richtieje kleier

en vier leëzete ’t richtieje blad,

den zoeë vólte vier ós vrijer

um tse tseje wie en wat.

En óp zamsdieg woare vier ’t verjèse

en óp zóndieg loge vier lang plat,

en ós hats woeët tsemlieg tserrèse

en vier woeëte ’t tsemlieg zat.

Mieng eldere hant miech vuur jek versjlèse

en ze zate doezend moal dat:

dan hat ’t mennieg vuejelsje jesjèse

dat noen nog jee vutje hat.

En vier jónge hel en wied voet sjtoedere

um e sjtuks-je vuuroes-jank tse krieje.

Den vier wole helle en probere

mar óch vier wole ummer mieë.

Den vier woare óch wal solidaire

mar hauwe nuus draa um honger tse lieje,

En zoeë vónge vier aa tse kere

vuur de eje duur um nog links tse zieë.

Mit ’t werk móts te ’t leëve neëme

zoeë wie ’t leëve eemoal kunt.

Nè, vier hauwe ’t nit va vreëme

die vuur nieks en nurjens sjtunt.

En vier versjrekke ós vuur ós zelver

went de wöad ós kómme in d’r mónk.

En vier veule ós e sjtuk ermer

den vier woare ja óch eemoal jónk.

En óp zamsdieg zunt de kinger ’t verjèse

en óp zóndieg ligke de kinger lang plat,

en hön hats weëd tsemlieg tserrèse

en ze weëde ’t tsemlieg zat.

Vier hant de kinger vuur jek versjlèse

en vier zage doezend moal dat:

dan hat ’t mennieg vuejelsje jesjèse

dat noen nog jee vutje hat.

Ejaal

Ejaal wat de angere zage, iech jeleuf ’t nit,

ejaal wie ze ’t besjweure, jetsuje ee vuur ee,

iech blief an diech vashaode, iech loof nit mit,

iech hod d’r poeët sjtief mit e jezich va sjtee.

Ejaal wie de welt jeet drieëne, iech sjton vas,

ejaal wie de berje sjuve, wie de zieë zinkt,

doe zals ummer wisse wat-s te an miech has,

en jans zicher uvver diech mie lidje klinkt.

Ze darve ’t allemoal hure, ze wisse dat va miech

iech zaan ’t va tse vure en óch d’rnoa jeleuf iech diech.

’t Zal ze allemoal sjture mar iech zing doch uvver diech,

den doe dees mie hats klure en doe maats ’t riech.

Ejaal wie ze druvver dinke, iech jon ainfach wieër,

ejaal wie ze noa miech wieze, iech angesj bin wie hön.

Mie lidje bliet doch klinke, iech murmel kier vuur kier,

doe maats vuur miech ’t leëve leëvensweëd en sjun.

Kweëte óp de zieël

Wat mot die Duitser, woar ’t ieëtsjte wat iech hoeët,

wie iech óp ’t Hollendsj sjtoedere koeët, iech vólt miech deep jetróffe.

Tswai joar sjpieëder wós iech dat iech werm vertrekke moeët,

nit wail iech ’t fach nit koeët, mar wail iech nit mit dong lofe.

Zoeë koam iech in Zitterd en dong jenauw wat iech wool,

dong ’t fach woavan iech hool en hauw vrung bij ’t leëve.

Kweëte óp de zieël.

Iech jong wirke wie inne jek, sjriever lidjer, wöad en moeziek,

zong in jiddere jekke ek, braat sjtiemoeng in d’r poetiek

en jiddes moal die vroag: is dat Kirchröadsj nit lestieg,

woarum jebroechs te doch die sjproach is Hollendsj nit óch prechtieg?

En broeëd moeët óp de plank en Hollendsj hauw iech jestoedeerd

en zoeë tseeg iech miene dank: iech han ’t mieë wie jeprobeerd.

Kweëte óp de zieël.

Iech kom al ins óp plaadzje woa ze ’t Kirchröadsj nit mechtieg zunt,

winniegstens dat zage ze went ze doa lestieg uvver dunt.

Mar ze wille waal verwade dat iech hön oane probleem versjtoa

zoejaar nog druvfer laache wen iech pieriesj kalle joa.

Vier versjtunt ós sjproach, vier zunt doch kosmopoliet.

Iech daat noa al die joare dat alling d’r Kirchröadsjer dat ziet.

Kweëte óp de zieël.

En dan mós iech doch wal laache wen iech huur: hei doe pruus.

Iech han doamit nuus mieë tse maache, ’t deet mieng zieël nuus.

Weersjtank en rugkesjtrank,

dat woar d’r aavank van miene weëdejank.

De zieël is blietseblank,

bliet zoeë e leëve lank mit

Kweëte óp de zieël.

Puutsje

Iech wil diech puutsje in d’r mörje

Mar dan is deë ziems van d’r oam

Iech wil puutsje in d’r middieg,

Mar dan bis te besjeftiegd mit jans angere kroam.

Iech wil diech puutsje in d’r oavend,

Mar dan has te sjpienaat tusje tse tseng.

En zoeë puutsj diech alling vuur ’t sjloffe

Jraad wen iech diech ’t lekkesjte ving.

Iech han dat verlange daag in en daag oes

Iech kan ’t óngerdrukke, mar ’t kunt ummer eroes

Ejaal woa iech bin, ejaal óp watv’r momang

Iech wees dat iech noa die moel van diech verlang

En die lippe nog roeëder wie roeë

Die maache miech jewaltieg vroeë.

Iech wees wie ze sjmaache, mar iech wil ummer mieë

iech jon vazelver laache wen iech e koes-je kan krieje.

Ejaal wie kót dan óch, zoeë muultje is hees,

En iech krien ’t werm bis iech jans sjwees

En die lippe nog voller wie vol

Die maache miech jewaltieg dol.

En die lippe nog heser wie hees

Die maache dat iech miene naam verjees!

Zon zieë, zussiegheet en diech

Sjteet de zon hoeëg in jen loeët, Kriebelt ’t miech al an de prie

Dan weëd ’t sjtrand flot ópjezoeëd, Ejalieg woa en wie.

Mit de hoed vol zonnebrank, En e litje in d’r kop

En e ies-je in de hank, Kan d’r daag nit mieë kapot.

Zon, zieë, zussiegheet en diech

Dat is wat iech nuedieg han,

Doa weëd iech jeluklieg van.

Zon, zieë, zussiegheet en diech

Da vilt miech zoeë mar in

Dat iech ram tsevreie bin.

Dat is mie allersjunste lies-je

wen iech lek an mie keul ies-je

En iech loer noa diech e bies-je

En iech fleut e loestieg wies-je

Zon, zieë zussiegheet en diech.

Dan laachs doe zus noa miech, En leufs zoeë ’t wasser in

En zeës iech bin jeluklieg, Wail iech mit diech tsezame bin.

’t Oavends jeet de zon, Ónger an d’r horietsont

Wen iech mit diech óp heem aa jon, Verjèse vier plaatsj en sjtond.

E Leëve wie Jod i Frankriech, An ’t kraneweiersjtrand,

Zoeë veule vier ós riech, En vier zunt oes rand en band

En dan weëd ’t werm oavend

Tsing moal d’r daag jeet de welt ónger

Tsing moal d’r daag han iech bauw e ónjeluk,

Tsing moal d’r daag uvverleëf iech wie e wónger

En hónged moal han iech ’t doezendste jeluk.

Dan kom iech heem mit inne depe zuet

En dink dat iech inne óp de bloeëse kneie danke muet.

En dan weëd ’t werm oavend,

En vier ligke óp de bank

En iech zaan mit vöal wermde

Vuur alles dank

Vuur diech en miech, dat vier hei zunt

En ós nog ummer jód versjtunt

En dat vier nog ummer tsezame

Noa bed junt.

Tsieg moal d’r daag huur iech sjreklieje dinger

Tsieg moal d’r daag krien iech ieëld uvver miech hin,

Tsieg moal d’r daag kom iech werm hel d’rhinger

Dat ’t leëve joreëse kwatsj is en ’t hat óch jinne zin.

Dan vilt de duur mit inne klietsj in ’t sjlaos

En veul iech ’t hats hel kloppe in d’r haos.

Zoeë lang wie iech mit diech tsezame bin

Uvverleëf iech alle sjtress en ónzin!

D’r Kirchroablues

Iech wees nog alle plaadzje woa d’r Joep ins sjtong,

Iech wees nog wie d’r V&D de dure óp dong.

Iech wees nog wie de LTM durch de Hoofsjtroas varet

En de IAO d’r ater karet.

Iech wees nog in de Nuisjtroas de Hollendsje koel,

Bij d’r jrensuvverjank hauwts te jing jroeëse moel,

Iech wees nig wie de kirche sjtampvol woare,

Woart uur doe al jeboare?

Iech han d’r Kirchroablues,

Zoeng lieëte pieng óp de brós

Iech han d’r Kirchroablues

Mit troane van d’r hós.

Vruier woar nit alles sjunner,

Mar sjunner doch wie noe

Iech han d’r Kirchroablues.

Óp vriedieg mit d’r maat zoog ’t sjwats van de lu

Woa zunt al die wieëtsjafte van doe d’r tsiet hu?

Wie vol sjtong d’r Maat mit weëns oane ende?

Wie jreun woare doe nog de bende?

Wie sjtoots woar Sjevemet óp de St Pietersjtroas,

Doe joof ’t jee jetellewel uvver tsinterkloas

De kirche zoze ram vol mit ritse

Vöal kirche mits jun toeresjpitse.

Doe kallet jinne Hollendsj, nit ins óppen sjoeël,

Roda woar d’r kloeb, die jonge woare nit voel.

Jroeése lu sjwamete hónged tsiejarette

En de kinger woare van die nette.

D’r burjemeester neumete vier ’t fotomodel,

D’r Kirchröadsjer sjlajer zónge vier jans hel,

D’r middesjtank hauw nuus tse klage,

Wat zouwe vier doa noe van zage?

Bij ós óp ’t terras

De zon die sjiengt en de loeët is bloa,

En doe has d’r janse daag vrij.

Doe dongs ’t diengt en doe kans joa,

En noe zaan: wat dees te noen nog hei?

Oe wat e ónjeweun jeveul,

’t drinke sjmaat en hult lekker keul.

Vier hant de jruetste sjpas bij ós óp ’t terras

Kóm diech bij ós zetse.

Vier hant va jinne las bij ós óp ’t terras,

Dat is doch ’t betste.

Den doe sjwits in die bludieje hits

Zoeë erg dat-s te diene naam verjits,

’t Liecht wal ing kingerklas bij ós óp ’t terras

Vier blieve bis ’t letste.

Doa zunt ummer lu die sjoebe hel

Óp ’t leëve en óp de lu,

Mar dön zage vier, dat is al bloos sjpel,

Den ’t is ópins vöal lieëter hu.

Oe, wat e ónjeweun jeveul,

Den de puetjer bade in wasserpeul.

Mit jet ies d’rbij is ’t nit zoeë werm

vier auwtutte vuur de auwhoorderij.

En vier zitse vroeë ónger e zonnesjerm

En zinge e loestoeg lidje d’rbij.

Oe, wat e ónjeweun jeveul,

Kóm noe hol nog jauw jet extra sjteul!

D’r rolsjlaag

Vier zoze bijenee en ópee moal zeët d’r pap:

‘Wits dat iech nog ummer nuus van ’t leëve sjnap.

doch zien iech wal wie flot vuur ós de tsiet verjeet

en wie winnieg ejentlieg inne miensj hei deet.

Iech kieket noa d’r rolsjlaag en daat dat is jewis,

wie ’t mit miech jong bis iech ins de oge sjlis:

d’r rolsjlaag jong erópper, doa sjienget ummer mieë lit,

en doe koam ópins d’r daag en hoeëjer jong e nit.

D’r rolsjlaag is an ’t zakke en dat jeet nog nit zoeë jauw,

mar iech zien ’t lit versjwiende en wees noen ’t is bauw.

Dan zunt de blinge ónge en al sjiengt doch lit d’rdurch,

ejaal wie hel en wus iech an de koad nog sjurg.

Evver vroag iech miech wienieë zien iech ’t allerletste lit,

wie kunt noe deë duuster, wievöal krien iech d’rvan mit?

Nog is e nit jans ónge, krien iech werm inne extra daag

en waad bis ’t dan jeet kómme, dan sjluust endlieg d’r sjlaag.’

Iech knikket jet verleëje, dat e miech dat zoeë mar zaat,

zitsend vuur de vinster en jraad nog ing wiets jemaad.

Iech sjlikket voet de troane, nè, óch iech sjnap nog nuus d’rvan

evver wees óch dat d’r rolsjlaag jiddes momens sjlisse kan.

Iech bin inne joedas

Iech sjtiep noa diech de tsong oes,

róf lekker drei moal hel kiets kiets

iech klop diech óp de verkieëde sjouwer

en laach: dat woar ing wiets.

Iech lap diech sjtiekem puetje,

en wies noa ing nit besjtoande vlek,

versjrek diech in d’r duuster

en neum diech hei, doe auwe jek.

Iech bin inne joedas,

inne tsenkbroor nommer ee,

Iech bin inne joedas,

mitlieë han iech jee.

Woarum iech hel mós laache wen iech angere jet flik?

Iech kan ’t diech nit zage mieng tsong is inne pienglieje sjmik!

Woarum jieëft sjadevräud miech zoeëvöal sjpas?

Iech bin inne joedas!

Iech pak diech óp e wöadje,

bedink inne bijnaam vuur ater diene ruk,

iech kleëf óp d’r jas e brifje

of lek e sjtèchneëtje óp dieng kruk.

Iech kniep diech in d’r erm

en vroag wie heesjt dieng mam.

en sjik diech verkieëde e,ail

en jef diech de sjood van spam.

Óp d’r doer vong iech zelver al dat tsenke nit mieë sjun,

zoeëdat iech ins endlieg noa d’r psycholoog jong.

Deë zaat miech dat ’t allemoal an mieng eldere loog

en dat e van miech vunnefhónged euro kroog!

Kweerdriever

’t Is nuung oer mondiegmörje,

nuus sjlims is nog passeerd,

noen maach diech doch jing zörje,

hei weëd bloos vuur de eje duur jekeerd.

Iech zouw jinne mósse sjprèche,

iech bin vuur jidderinne sjleët nuits,

iech kan alling zaache tserbrèche

dit is eënsj en nuus jeluits.

Iech bin inne kweerdriever,

miech kriet jinne mit ziech mit.

Iech zaan alling, nè, nè, nè en nit,

Iech bin inne kweerdriever

junt alle anger lu die zie óp

dan drieënt va zelver miene kop.

Van ’t ónjeluk miene eje sjriever,

inne kweerdriever.

’t Wiekend is óch jee sjpes-je,

den dan jon iech vöal eroes,

va respek han iech jee res-je,

en han jeer ’t vótlaoch oes.

Zunt ze allemoal ing menoeng,

dan rechen nit óp die va iech,

den de lu die hant jajing anoeng

is die menoeng nit va miech!

Iech loof óp teëje moere,

den ze zient miech näu nit sjtoa.

iech kal óch nit mit sjtom boere

en los ze allemoal de kloeëte óp joa!

Hei is ’t sjun, hei is ‘t jód

Kiekend noa de welt krien iech doch e bies-je floep,

zoeëvöal lu die ziech wus an d’r kraach junt,

mar dan keer iech jeweun effe vuur miene eje sjtoep

en wees dat alles vrug of sjpieë in oader kunt.

Leëzend in de tsiedónk dink iech alles sjteet i brank,

en jinne wees nog wie dat vuursje oes mós joa.

Dan kiek iech sjtil noa dizze plai en zaan werm dank,

dat iech hei en nurjens angesj han darve sjtoa.

Hei is ’t sjun, hei is ’t jód,

iech han mit alle sjtres nuus an d’r hód.

hei sjtiengt de zon zoejaar nog went ’t rent.

en wees dat jidderinne miech óch kent.

Hei is ’t zoeë sjun.

Kallend mit de lu hei huur iech dat vöal zörje zunt,

dat mennieg inne e bis-je in sjtich jelosse weëd,

dan zien iech óch dat ónjevroagd inne helpe kunt

en meen iech al wat króm is weëd doch reët.

Drum sjtèch iech óch de heng ins oes de mouwe

en sjenk uuch lu va Kirchroa mie vertrouwe!

Ee jemoald

Iech bin inne brave miensj, inne van orndnoeng en wet.

Wen iech jet verkieëds zien, dan zaan iech doavan jet.

Iech krien óch wal ins sjleëg va woa bemui iech miech mit.

Óch vuur miech zelf maach iech de oesnaam nit.

Iech vaar ummer jans jenauw zoeë flot wie ’t doa sjteet,

óch al went ’t vöal lanksamer in de file werm jeet,

mar jenauw went miene vós effe jaas jeëve deet,

jeleufs te dan dat doa inne van die blauwe sjteet!

Wents te ze nuedieg has, zunt ze nurjens tse zieë.

Bel dön ins óp, jinne an ’t heur tse krieje.

Mar has te jraad ins inne jet hel uvverhoald,

kries te jans besjtimd ee van dön jemoald!

Wie móts te noen parkere, woa darfs te nog sjtoa?

Al zies te ing vrij plaatsj woa móts te betsale joa?

Sjtees te jraad jet sjeef, kómme ze diech aternoa

den hinger jiddere boom verbergt ziech inne bloa!

Wents te ze nuedieg has, zunt ze nurjens tse zieë.

Bel dön ins óp, jinne an ’t heur tse krieje.

Mar has te diech in de richting van de sjtroas verdoald

kries te jans besjtimd ee van dön jemoald!

Mar zunt ze ziech an ’t houwe, brèche bij d’r noaber in,

klauwe van de auw luutjer, maache ze in ’t jesjef jet d’rhin

vare inne van de zukke, kunt hön hasj in d’r zin,

dan probeer ins inne tse vinge, doa zunt d’r jing.

Wents te ze nuedieg has, zunt ze nurjens tse zieë.

Bel dön ins óp, jinne an ’t heur tse krieje.

went óch mar ee protsent alchol van diech sjtroalt,

kries te jans besjtimd ee van dön jemoald!

Hajapoepoepaja

Hajapoepaja, sjlof vuejelsje doeëd,

sjtèche v’r ‘m in ’t häös-je,

dan blouwt e ziech nog doeëd.

Trekke v’r ‘m alle veersjer oes,

maache v’r ’t Päölsje e bedje droes.

Hajapoepaja, sjlof vuejelsje doeëd.

Wilhelmine

Gutenabend Wilhelmine

Was stehst du hier allein

Und ich seh es an deine Augen

Du trägst kein Herze für mich

Das Herze das ich trage,

das trag ich nur für dich

Denn du hast mir die träue geschworen

Aber jetzt verlässets du mich

Krintewek

Iech han inne nónk i Heële

doa jon iech noeëts mieë hin.

Wat kan miech Heële sjeële

den doa krien iech sjleëte zin.

Iech han ing tant i Zumpelveld

doa blief iech jans jeer voet.

Die jieëft ins nuus van al heur jeld

en alle jood in heur boed!

Iech han inne neëf i Kölle

dem los iech lever doa.

Deë zeët wat ze doa óch lulle,

wuur sjunner wie Kirchroa!

En zoeë blief iech lever heem,

blief iech hei óp miene sjtek

Óch al is ’t mar auwe leem

en bekankde krintewek!

Iech han ing nieët i Valkeberg,

doa jehuet ‘t, ee aod wief.

Den Valkeberg dat is jans erg

e laoch, ing baach, ing zief.

Iech han inne broar i Oche,

de hoeëvaat zelver bauw.

Doa jon iech nog nit jebraoche

en nit mit de oge tsouw.

Iech han e sjwester i Amsterdam

doa kalle ze mit hel jee.

Die sjnappe nuus va koale en sjlam

doarum zaan iech dem adee!

D’r Nieres

Iech bin d’r Nieres mós tsoldaat noen weëde

Mós verlosse modder, kauw en sjtal

Miech truft dat ónjeluk óp dis eëde

En absjied neëme absjied uvveral.

Weë zal die kouw noen melke

Weë voort da noen dat verke

Weë bringt de bótter noa jenne maat?

D’r erme Nieres deë weëd noe tsoldaat.

Weë zal im herfs dat koor en weës oes-drèsje

Weë sjurriegt die reube en de klieë noa hoes?

Weë zal ’t oavends de wingele wèsje

Weë kriet dat kinksje óppene sjoeës?

Weë zal d’r kachel sjtaoche

Weë zal d’r kaffie kaoche?

Weë maat d’r verkenskessel noe paraat?

D’r erme Nieres deë is noe tsoldaat.

Mie modder zaat: Los diech nit oeslaache

Den beim kommies has doe ja jouwe mód.

Tswai nui hemmer loos zie miech maache

En joof inne knab van ’t allerbetste broeëd.

Van ’t bed trók zie e lake

Doadrin dong ze al miech zaache

Tsem absjied joof ze miech nog inne koes

Zoeë trók d’r Nieres noa jen duur eroes.

Mie leefste modder jank noa d’r burjemeester

Dat heë d’r kaizer sjrieft inne brif.

Dat iech werm kom bij mieng jesjwiester

Den beim kommies iech nit langer blief.

Wen dat d’r kaizer wuuste

Dat d’r Nieres diene muuste

Dan sjreef deë jewis mit zieng eje hank:

Deë mós doch melke vuur dat faterlank.

D’r boerejong

Doa woar inne boerjong,

Deë lappet en flokket de sjong.

Dat lappe dat jevool ‘m nit,

heë wool inne heer va Oche zieë

Van joepjoepjoepjoepfaldera

Van joepjoepfaldera.

Doe koam ‘m in d’r zin

En heë jong Oche erin.

Heë sjaffet ziech e wiefje aa

En vong mit dem e jesjefje aa.

Van joepjoepjoepjoepfaldera

Van joepjoepfaldera.

Dat jesjefje floept ‘m jód,

Vuur nuung oer sjtong e nit óp.

Drónk ing tas kaffe en sjtóppet de pief

En sjpieëlet mit ’t wief tsem tsietverdrief.

Van joepjoepjoepjoepfaldera

Van joepjoepfaldera.

’t Woar jee joar d’rnoa,

Doe sjtónge de sjuldere doa.

Inne Engelsje rok óp e boerejezich

Mit de naas óp nommer elf jerich.

Van joepjoepjoepjoepfaldera

Van joepjoepfaldera.

D’r auwe daag

Doe merks ópins ’t wilt nit mieë

D’r janse körper deet diech wieë

Doe weëds jewaar dat nuus mieë jeet

Dat alles hingt en nuus mieë sjteet

Mit lofe kuns te oam tse kót

Ing trap eróp, doe bis kapot,

Kuns oes jen bed mit vöal jekraach

Dat neumt me dan d’r auwe daag.

Nuus jeet mieë zoeë wie ’t mós

Doe kuums, doe kreuns, doe has d’r hós,

Links en reëts kómme de kwale

Noa de appetieëk en mer bestale

’t Pisse, ja dat jeet nog jraad

Me zeët dan dat ’t d’r prostaat,

’t èse likt diech sjwoar óp d’r maag

Dat kunt noe van d’r auwe daag.

Doe wils nog waal, mar ’t jeet nit mieë

Alle knäök ze dunt diech wieë

Hei jet sjmiere, doa ing pil

’t leëze jeet nit oane bril,

Vöal rimpele in ’t jezich

Sjtief va reume, sjtief va jich,

Leve pap en mam, wat e jeklaag,

Joa, kink, dat is d’r auwe daag.

Pieng dunt diech erm en mee

Doe vils i sjlof vuur d’r teevee

Bij alle ieëlend die al is

Kunt da ’t jemórks mit ’t jebis

’t Bukke bejint al pieng tse doeë,

D’r erme ruk deë kraacht ezoeë.

Va drei beer al e sjtuk in d’r kraag,

Leef lu, dat is d’r auwe daag.

Doe sjravels jet mit diene sjtek

Bis an d’r allerieësjte ek,

Zeët de vrauw: man, estebleef,

Loof in jodsnaam nit ezoeë sjeef.

De kinger die zunt noen al jroeës,

Vöal tse vrech en vöal tse loeësz.

Kiekt dat diech aa mit inne laach,

Sjun, dat is d’r auwe daag

De Musj (Willy Ostermann)

V’r zitse ‘t middaags jeweunlieg in de kusj,

Wail ’t doa ’t sjunste is.

De vinster sjteet óp, óp eemoal vluugt ing musj

en zetst ziech óp d’r dusj.

Ieësj loert ze reëts, dan loert ze links,

Dan vluugt zie óp de dureklink

Ach zeët de mam, kiek ins leve man,

Kiek diech dat sjauwsjpel ins an.

’t Is ing musj, ing musj, ing musj

bij ós al in de kusj

en wat ze wilt

bij ós in de kusj,

die musj, die musj, die musj.

Wat ze mós bij ós óp d’r dusj?

Ing musj jehuet in de busj.

En went ze dan óch wieder vluugt:

Die musj, die musj, die musj.

Ing musj is nit engslieg, ing musj jeet óp d’r vang,

Went ze nieks tse pikke hat.

De musj die bij ós woar, die woar besjtimd nit bang,

Die hat óp ós ’t aafjezieë al lang.

Die wós besjeed, die vloog nit voet,

Sjtondelank zoos ze an d’r kaffepot.

Dat maat d’r jewis jinne tswaide voeëjel noa

En v’r zoze mer sjpraachloos doa.

Ze vong aa tse vrèse, mieng vrauw zeët “Och, wie net!

Zoeë kaoshoes felt heur jraad!”

Tswai wèche wieër, dan maach iech ing wed,

Dat die e paar pónk d’rbij jekrèje hat.

Huur, wie se piept, doe wóngers diech nog,

Woa kriet die meusj zoe jód en vet jekaochd?

Die is hei heem, die vreest ziech zat en vingt

Ejalieg wat went uur mar zingt:

’t Meusjementje

E meusjementje jónk en sjtaats

Bij ós heem in jen sjtroas

Hauw loeter doa zieng vaste plaatsj

Dat deersje woar e oas.

’t Sjtil dan in d’r kandel zoos,

Bis dat e peëd jet valle loos.

’t Sjtil dan in d’r kandel zoos,

Bis dat e peëd jet valle loos.

’t Vloog eraaf va vräud jans dol

En sjirpet voller mód.

’t Pikket ziech e kröpsje vol

En daat: wat sjmaat dat jód.

Zoeë lang wie hei ing peëdsvief lieët

Kom iech a mie vrèse lieët.

Zoeë lang wie hei ing peëdsvief lieët

Kom iech a mie vrèse lieët.

’t Drieksje zoog dat mit vermaach

En zaat: dat doert nit lang

Dat diech die peëdsvieg nog zoeë sjmaat,

Iech wed dat iech diech vang.

Heë zats e meusjevelsje óp

En laat e kuesj-je wek doa óp

Heë zats e meusjevelsje óp

En laat e kuesj-je wek doa óp

’t Mentje daat wal wat wuur ’t sjlauw

En huppet um de val.

Óp eemoal pikket heë draa ins jauw

Doe joof ’t inne knal

Ocherm dat dat zoeë kómme moeët

Noen is ós meusjementje doeëd.

Ocherm dat dat zoeë kómme moeët

Noen is ós meusjementje doeëd.

Tsing hoare

Doa zoze ins tsing hoare

Boave óp ing kruung

Ee vol oes, de duur eroes

Doa woare d’r nog nuung.

Doa zoze ins nuung hoare

Die maachete tsemlieg krach,

Ee vool sjtil teëje ziene wil

Doe woare d’r nog mar ach.

Doa zoze ins ach hoare

Die sjrievete hónged brivve,

Ee oane adres dat hool de vres

Doe zoze d’r nog zivve.

Doa zoze ins zivve hoare

Bij d’r meester in de les

Ee kroog sjtroaf, woar ’t sjwatse sjoaf

Doe zoze d’r nog zes.

Doa woare ins zes hoare

Ze sjtónge óp ing rij,

Doa koam inne wink jevloage

Vunnef blove doe nog hei.

Doa zoze ins vunnef hoare

Die hauwe ziech jans jeer

Ee hauw ziech doe jesjoare

Doe zoze d’r nog veer.

Doa zoze ins veer hoare

Van Jraat, Vink, Ham, Sjpekhei

Doe hauw ziech ee verlofe,

Doe zoze d’r nog drei

Doa zoze ins drei hoare

Va tseptember bis d’r mai

Die zoefete jónge kloare

En doe zoze d’r nog tswai.

Doa zoze ins tswai hoare

Tse toepe óp d’r kop,

Ee kloppet en hauw verloare

Doe hool ’t toepe óp.

Ee hoar zoos jans verloare

En daat nog an die tsing,

Wat vrekke miech die hoare

Noen zitse doa mar jing.

Inne platekop, inne platekop

Ratsekaal, jee hoar mieë dróp,

Inne richtieje platekop.

Joephaidie, joephaida

Kirchroa is de sjunste sjtad, joephaidie, joephaida

Wail ze zoeë sjun hoezer hat, joephaidiehaida

Hei inne balk en doa inne sjtee

Doa hinge vilt de boed inee.

Joephaidie, joephaida,

Joehaidia ja faldera

Joephaidie, joephaida,

Joephaidiehaida.

Kirchroa is de sjunste sjtad

Wail ze zoeng jouw sjlechtere hat,

Van jet mennieg en jet knoeësj

Drieëne ze diech de betste woeësj.

Kirchroa is de sjunste sjtad

Wail ze zoeng jouw bekkere hat

Van jet wasser en jet drek

Minge ze hei d’r betste wek

‘t Sjenke

Vurries joar hauw ós Marie verloare ziene man

Zie vólt ziech ainzaam wie nog nie en wool inne nuie han

Wie zie óp de tsiedónk kreeg inne sjtramme karavaan

’t Sjenke iere klinge jong, koam jister bij miech aan:

Iech han inne nuie pap, zeët ’t Sjenke

Vier tswai kanne ós zoeë jód versjtoa,

Heë duit miech dök inne jrosje in ’t henke

En zeët iech zouw mar óp ’t sjtröas-je joa.

En zoeë hat ós leef Marie jewónge inne man,

En ’t zeët óch jods jedank, wat han iech ing vräud d’rvan

En ’t meent ‘t óch jans jód, ’t deet wat ’t kan,

Mar ’t Sjenke, iere jong, koam jister werm ins an.

’t Sjenke jelt ziech sjnuuts, den e hult va zussiegheet

Mar deë is jauw óp en dan kunt doch zie leed,

Iech zien ‘m óp d’r wèg, kiekt troerieg wie mar kan,

En zaan ‘m: wents te mar wils, kóm jeliech effe bij ós an.

’t Kruuts

Vuur jiddes miensj hei óp dis welt

Doa sjteet e kruuts paraat,

En vrug of sjpieë weëd mit dat kruuts

Zieng sjouwere belaad.

’t Ee is sjwoar, e angert lieët,

Me hat ’t nit vuur ’t zage

Me zal ‘t, of me wilt of nit

Doch ins mósse drage.

Al is me riech wie wasser deep

Me kan mit al zieng boesje

Jee intsel kruuts, dat jieëft ’t nit

Mit inne angere toesje.

En weë bis óp d’r daag van hu

Nog jee kruuts moeët drage

Deë mós ins vuur e kruuts jon sjtoa

En doavuur danke zage.

Hans Stelsmann

’t Marie dat is ing prie

’t Marie dat is e erg leef kink

Dat laacht d’r janse daag

’t zingt en danst in inne krink

En vilt óp inne sjlaag

Dan kniept d’r Pitter in zieng bats

En kniepeugt jans verliebt.

Mar ’t Marie treënt loestieg óp zie hats

Dat e ziech zelver mar ins kniept!

D’r Hens deë jong woar óch nit voel

Deë verzoeët ’t óch bij ‘t Marie

En joof ‘m d’r verdeens van koel

Mar ’t meëdje zaat: nog nie!

’t Drieënet en ’t tsieret ziech

En laachet wie verrukt.

En zaat: zoeë wild kink wie miech

Bij diech nit vingt wat ’t zukt.

’t Marie dat is ing prie

’t Marie dat is ing prie

Trouwe nè dat deet ’t nie

Den ’t Marie dat is ing prie.

D’r Sjeng hauw óch e sjruufje los

En jong noeëts noa jen kirch

En piefet, drónk, leëvet vol jenós

En maachet ziech noeëts zörg.

Heë zoog ’t wild Marie ing kier

En daat, dat is de vrauw

Bij dem kan iech nog in de lier

En dem sjnap iech miech jauw.

Ze hokke noen al ing janse tsiet

Hant sjpas d’r janse daag.

Ze zunt ummer alle tsentse kwiet

En poefe mit inne laach.

Pastoer sjprikt sjand, neumt ’t allerhand

Mar ’t is hön jans ejaal

In d’r himmel is noeëts trammelant

En in de hel sjpas en sjandaal.

Bakaof

Weë patsjt nog sjpieë durch weer en wink,

’t is Inne vadder mit zie kink

’t Jóngsje hult ziech an zie vadder vas,

’t hat vöal sjlof en is jans naas.

Vadder blief doch mar ins sjtoa,

Iech tsidder en razel, kan nit mieë joa,

Huets doe da nit dat kettejeroas,

Iech jeleuf ’t bakaof is in jen sjtroas.

Iech kieket wat iech kieke kan,

Doa hinge sjteet d’r tuteman.

Ach vadder, wie beëft miech ’t hats,

’t sjtiept mit de moel óp en ’t sjwingt mit d’r sjtats,

Iech zien zieng vurieje oge jans kloar

’t is ’t bakaof ’t is ‘m vuurwoar.

Sjwieg sjtil doch doe maats miech zelver bang,

Vier zunt bauw heem, ’t doert nit mieë lang,

Ach vadder, doa sjtrekt ’t de klauw at oes

Ojummieg jee, d’r oam jeet miech oes.

Iech kan nit mieë joa, iech bin jans sjtief

’t Bakaof zitst meich óp jen lief.

Sjwieg sjtil, iech krieg diech óp jen erm,

Doe has óch die köpje werm.

D’r vadder lofet en tsauwet ziech jauw,

’t Jöngsje óppen erm heë hauw,

’t Bakaof hauw ‘m tswaar nit jepakd

Mar ’t jöngsje hauw i jen bóks jekakd…

’t Bubelsje

Wie iech nog e sjtumpje woar hauw iech de jekste zin,

Doe hauw mie modder e bubelsje mit milch en tsoeker drin

Dat laat iech miech dan an d’r kop en zaat jans ónzjenierd:

Zoeë hat mie modder van jongs aaf aa ’t zoefe miech jelierd.

Wie iech sjpieëder de sjoeël versjtooch doe hauw iech vuur de hits

Zoeë bubelsje in mieng bóksetèsj mit tsoeker en lakrits

Dat laat iech miech dan an d’r kop en zata jans ónzjenierd:

Zoeë hat mie modder van jóngs aaf aa ’t zoefe miech jelierd.

Dat bubelsje hod iech träu in ier en wen iech doa aa dink

Jiddes moal en jiddes kier iech an mieng leef modder dink.

Ing troan miech in de oge sjrpingt, da zaan iech ónzjenierd:

Zoeë hat mie modder va jóngs aaf aa ’t zoefe miech jelierd.

Hey hey ’t is vasteloavend hei

Hey hey ’t is vasteloavend hei,

D’r janse daag, de janse naat.

Óp e fes oane  sjtress,

dat han iech jeer

dat maat plezeer

De vräud hat hu ing zietsoeng

Mit vöal sjtiemoeng

Jinne mui ummer nui

Loeter paraat, sjpas jemaad

V’r zinge oes vol brós

Vasteloavend is van ós

Óp d’r maat óp d’r maat sjteet d’r Joepeman en waad

Óp vasteloavend, óp vasteloavend.

Óp d’r maat óp d’r maat sjteet d’r Joepeman en waad

Óp vasteloavend bij daag en naat.

Hey hey ’t is vasteloavend hei,

D’r janse daag, de janse naat.

Went sjiek en sjtram de jarde kunt Is aod en jónk prezent

Den jiddes kink oes Kirchroa de prinsejarde kent.

En alle meëdje jónk en sjun die vräue ziech mit reët

den zoene sjtaatse jardeman deë is de muite weëd.

Hey hey ’t is vasteloavend hei,

D’r janse daag, de janse naat.

Lekker jonge, lekker meëdsjer

Lekker jonge, lekker meëdsjer

Lekker lu van uvveral

lekker preuve, lekker sjnuutse

van deë lekkere karneval.

Werp mar alles freulieg in de pan

Vier krient wirklieg nit jenóg d’rvan.

Lekker jonge, lekker meëdsjer

Lekker lu van uvveral.

1

Vier haode vöal va kaoche

En v’r broezjele jet bijee

Has te dat óch jeraoche

Nuus is aajebrankd, OK.

Dan is ’t doch zoeë wied

En vier zetse ós an d’r dusj.

I vunnef minute tsiet

Is ’t voet in inne wusj.

Woar ’t zus of woar ’t hees?

Woar ’t Jriek of doch sjienees?

2

De vingere aaf tse lekke

En de tsong zoeë um d’r mónk,

Vier zunt jajing jekke

Den vier èse ummer jezónk.

Vier verjèse nit tse drinke

En vier prooste óp de sjpas,

Noe kiek wie de bakke blinke

Va uvverjewieët jing las.

En zoeë laache vier ós aa,

Me kriet de betste zin d’r van.

En jet zusses vuur d’rnoa

Dat kant uur allenäu jód versjtoa

Mit tsoeker en sjokkelaad

Hat alles jód jesjmaad.

An ee woad jenóg

Vier hant a nee woad jenóg, alaaf

Doamit vertselle vier e jans bóch, alaaf.

En alle sjtiemoeng die doadrin zitst jevange

En noa de vasteloavend deet verlange, alaaf.

Vier hant a nee woad jenóg, alaaf

En inne haove blik deet ´t óch, alaaf.

Um van de sjpas an de vràud tse zinge

Kan dat inkel woad verbinge, alaaf.

En doa sjtunt vier werm tse kalle

Uvver jan en alleman

Den doa is zoeè vòal passeerd.

Wat ós waal jód kan bevalle,

Hant vier mòrje sjpiets werm van

En dat weèd bedispeteerd.

Vier hant ing menoeng uvver al

En vier dele sjtomme kal,

Den vier dunt zoeè jeer jelierd.

Mar is de vasteloavend doa

Kanne vier ós jód versjtoa

En zage jans ónzjenierd.

´t Is wiechtieg jet tse vinge

Van de lu en van de welt

Den dan tselle vier pas mit.

Van de piere en de sjenge

Wie ´t mit Kirchroa is jesjteld

Vier zunt vuur of teèje dit.

Doa weèd werm sjtriet jemaad

Den vier hant tse vòal jezaad

Of jraad dat ee dink nit.

En dat weèd jetelleweld

Wat ós waal of nit jevilt

Tsoem sjloes dan zinge vier nog mit!

Hant vier noa drei daag de kneuf al aaf,

Dan róffe vier ummer nog hel alaaf!

Dinkend a Limburg

Iech dink an heem wen iech nit heem bin

Iech hod va heem wen iech urjens angesj bin,

Iech weëd jek van sjreklieg verlange

Wen iech wees iech kan nurjens hin.

Iech zien kloarder went de oge tsouw zunt,

Iech veul diech ’t betste in mieng fantasie,

Va heemwieë wees iech dat de rouw kunt

Mar de pieng sjoert en verjeet nie.

Kan ’t zieë dat-s doe inne jees bis,

Nuus mieë wie e bild in miene kop,

Kan ’t besjtoa wat wirklieg doa is

Nuus mieë is mit mieng oge óp.

Dreume kan me nit versjtèche

Nit in d’r sjlof, nit an kloare daag,

Dreume kan me óch nit brèche

Óch al weëde ze jans sjwaach.

Iech kal druvver wen iech ins sjtil bin,

Iech zing druvver, hod iech de moel,

Bin iech kótbij dan han iech jouw zin,

Bin iech doa, dan is ’t noel.

Limburg is ’t Limburgs Dagblad,

Limburg dat is Radio Zuid,

Limburg is wat jinne woar hat

Ós al boaver d’r kop jejruid.

Rollator City

En iech sjpieëlet óp jen sjtroas

Sjneuret mit vöal sjpas hei rónk,

Ach wat woar iech doch e oas,

Zoeë vol leëve en jezónk.

Dat is nit zoeë lang tseruk,

Wat woar iech sjterk en nog jónk,

Ach wat hauw iech doe jeluk

Koam iech uvveral óp inne sjprónk.

En noe sjravel iech vuuroes i Rollator City,

Blief ummer kót bij jen hoes i Rollator City.

Mar zoeë lang wie iech kan joa

Durch de sjtroase va Kirchroa,

Dan sjravel iech vuuroes i Rollator City.

En kiek noen ins die jries köp

En de versjlèse knäök doabij.

Ze kieke koalieg oes de döp

En broeze oane jrós vuurbij.

En sjpieëlt ins e kink óp sjtroas

Dan versjteet ’t ós doch nit

hult mit zoe skateboard jajing moas

en deet an januus mit.

En vier kieke jód noa ’t model,

Den mit e nuiert jees te doch zoeë hel!

Iech bin van ’t zude

Iech jong ing kier noa zieë, doa roesjt ’t wasser sjun,

’t Hollendsj in, zoeë jeet ‘t, alles plat wie mie jebun

Mar reën dat is jee weer, mar noen woar iech doch al doa

Doe daat iech wits te wat iech mós hei zinge joa.

Ja, iech bin van ’t zude, doa sjiengt ummer de zon,

Iech bin van ’t zude, woa ’t loestieg zieë bejon

Zoeë kan iech ummer laache, den zoeë is noe mieng natoer

Ja, iech bin van ’t zude, hei zunt zoer kieësje nog nit zoer.

Iech jong noa Italië vuur ’t èse en d’r zoef,

Mar doa woar jraad kriezis en uvveral ieëlend troef,

Went vuejel nit ins fleute en d’r Pavarotti hult de moel,

Dan wits te de sjtiemoeng is wied ónger noel.

Iech jong noa Ejipte vuur de aodheet zieng koeltoer,

Zoog uvveral mar sjlaier, hoeët jehuul oes inne toer,

Iech daat nog wat die nuedieg hant is sjtiemoeng en plezeer

Doa knallet al ing bom den zoeë hant die dat eemoal jeer.

Döks is ’t leëve doch zoeë ainfach

Óp zoene sjunne zommeroavend

Zitse vier kalm bijenee in d’r jaad

En dan dinks te: dit is nit lestieg

Weë hat ’t doch zoeë kompleteerd jemaad?

Vier zitse sjtilewèg jet tse dreume

Kieke noa de sjtere en d’r mond.

Veule ’t leëve lanksaam sjtreume

En wille januus misse jing tsekond

Döks is ’t leëve doch zoeë ainfach

En alles sjteet vuur ós aofe.

Nurjens sjtriet en óch nurjens krach

’t muet ummer zoeë blieve lofe.

Döks is ’t leëve doch zoeë ainfach

Jinne dinkt an de nieëkste sjtrofe.

Jajee wieë, jee jeklaag jinne ach

Jeluk kan me doch nit kofe.

Vier kieke ós ins deep in de oge

Veule leefde is bloos e muulsje wied

Veule inne sjterke neëver ós

En vier weëde ós óch nit kwiet.

En dan hure vier urjens jet piepe

En vier vinge nog e meëlenès.

Doa kan doch nuus an tiepe

Dan verjits te doch de res.

Is ee en ee nummer tswai,

Maach dan uvver nuus behai.

Zaan ainfach joa

Iech wós ’t woar nit meklieg

En drum zoeët iech wied van hoes,

En iech daat zoejaar ónmeujelieg

En koam óch mar nit droes.

Vroage doezend tsejeliech

En e antwoad nog jee ee

En doe doch in e kling jediech

Koam ’t plötslieg van alee.

Zaan ainfach joa,

Maach de oge óp

Sjtrek oes dieng erm

Doe kans versjtoa

Zaan ainfach joa

En doe veuls de rouw

En doe weëds werm

Zaan ainfach joa

Iech hoeët die wöad jezónge

Iech wees nit mieë van wem

Bis dat ze bij miech durchjedrónge

Doe hoeët iech óch jing sjtem

Den iech hauw de wöad jevónge

Ze woare óch va  miech

En wat ze miech miech dónge

Maachet miech vrij en riech.

En ze helpe flaich mar effe

En ze sjtreume óch werm wieër,

Mar ze kanne d’rdurch sjlefe

Bis ing nieëkste kier.

Dreume (jesjrève durch ’t Tilde Frauenrath)

Los miech mar sjtil in mieng eje welt

den de wirkliegheet woar zoeë hel

’t is sjun um nog tse kanne dreume

dreume dat de leefde werm jeet sjtreume

Nit alling, tsezame  is wat d’r miensj dóch wilt

Wen ’t effe nit jeet inne deë diech vas hilt

Sjterk zieë, iech han ’t  jenóg beweëze

Sjwaach darve zieë mós kanne in ’t leëve

Nit  bang zieë wat nog passere jeet

Mar vräue óp wat miech tse wade sjteet

Iech wil werm zinge, leefs sjtonde lank

Jenisse va alle sjuns, leefs hank i hank

Dreume darf me noeëts verliere

Dreume is sjun, ‘t  deet d’r himmel ópkliere

Dreume is nit voet van de wirkliegheet

Dreume is hoffe dat ’t werm besser jeet

Bis hei en nit wieër

Iech bin jinne robin hood

En iech klauw va riech noch erm

Iech bin jinne luther king

Iech han jing dreume va zoene sjwerm

Mar iech wil ’t miengt doch zage

In watv’r sjproach dat iech mar wil,

En iech mós darve klage

Durch miene jekluurde bril.

Bis hei en nit wieër

Bis noen en jiddes kier

Bis woa de dreume drieve

Bis woa de sjtem jehoeëd

Zoeë kanne vier vrung blieve

Oane inne sjlaag valle koeët

Iech bin jinne gandhi

Iech wil èse wat iech wil,

Iech bin jinne mandela

Mieng rouw is bloos jesjpild

Mar iech wil ’t miengt bijdrage

Den iech hof óp ing besser welt

En iech jef miech nit jesjlage

Durch de mach van jood en jeld.

Sjoeb zoeë hel wie-ts doe mar kans

Den wöad dunt doch jing pieng.

En doa kunt jet los

Wat endere mós

Hod diech an jing inkel lieng.

Hens-je d’r jek

Noen is sjloes mit doeë, kranke en ellendieg nuits,

Zoene daag woa óp dat-s te diech óp ’t ópsjtoa vräuts,

vier wieze hu ins loestieg zingend noa de bloa loeët.

en d’r sjrekliegste ekel weëd d’r allerbetste kloeët.

Zuk uvveral ’t jouwe, zieg blink vuur knies en sjtriet,

Oam ins jans deep durch en weëd alle mismód kwiet

fleut e freulieg lidje uvver wie sjun ’t vruier woar.

houw ze allemoal óp de sjouwer, maach ’t leëve janit sjwoar.

Den vier dunt jeweun wie hens-je d’r jek,

hant e sjtuks-je aaf an jiddere ek,

Duuster tse dinke hat óch jinne tswek,

Den vier dunt jeweun wie hens-je d’r jek.

De zon bliet vuurleufieg sjienge, d’r zommer hult ós werm,

bejrus de mugke vrundlieg die diecdh sjtèche in d’r erm

al verbrenne vier wie ing karoeët, zoeë hant wie doch jet kluur.

en vier drinke ós nog ee alsof ’t ummer joeja wuur.

Noen kiek doa is e vuurwerk, ’t knalt, ’t sjalt, ’t sjuust,

’t sjprietst in alle klure vuur weë de oge sjluust,

zoeë viere vier ’t leëve, in alle sjleëts jet jóds,

’t zunt de tsiet van hu tse daags woa-ts zoeë doeë móts!

Jeleuve

En d’rum mósse vier jeleuve in ’t sjunne en ’t jouwe

En blieve vier mar dreume van de leefde in vertrouwe

En vier kanne nuus angesj wie hoffe dat ’t sjwoarder weëgt wie ’t sjleëte,

Dat de kratse ós verwonde mar versjterke mit de kweëte.

En doa sjtunt vier werm tse sjtaune en mit d’r kop tse houwe,

Dat ’t zoeë wied werm moeët kómme,

En doa sjtunt vier werm tse zuete went vier mit bróchsjteng mósse bouwe

Mar in d’r drek wase óch blomme.

En vier kieke noa de dinger die trotsdeem jód junt

En die óndanks alle sjtórme doch nog reët sjtunt.

En vier veëje drueg de troane en de pieng mósse vier voet sjlikke

Den woa mós ze angesj rèste?

Troerieg zieë hant vier verboane, óch al went vier bauw d’rin sjtikke

Den zoeë jewieët is bloos meleste.

En vier ligke ós in d’r zonnesjien en maache ószelf jet wies,

Dat mörje doch werm jans jet kluur kunt in ‘t jries

Wents doe miech mui bis

Sjnap ins effe deep noa lóf of jank e blöks-je um,

Jank ins zitse dinke uvver woahin en woarum

En vuurdat-s te jet zeës tsel dan winniegstens bis tsing,

Verjès nit dat iech van diech hod en van diech alling,

Wents doe miech mui bis,

Iech han jinne angere an mieng zie

Iech bin iversjtange mit jidder compromis

Doe wits dat iech an zoeëvöal zaache lie

Óch an schizofrenie!

Wents doe miech mui bis

Drieën mar wild rónk mit de oge en houw mar mit d’r kop,

Klop mar urjens aaf en hoal de sjouwer óp,

En vuurdat-s te voet jees, houw nit hel mit de duur

Verjès nit dat iech van diech hod en óch woavuur.

Jedóld is ing sjun zaach, mar an alles kunt e eng.

Iech jedrag miech ja d’rhin!

Tsezame

Iech zits dök alling óp mie zöldersje

En iech sjrómpel bauw verloare óp mieng sjink

Iech wees jenauw wat iech wil zage

Mar meen alling is mar e eenzaam dink.

En doe daat iech wits te wat-s te doeë kans,

Iech bel effe noa d’r Hans.

En noen sjtunt vier hei tsezame

Den moeziek jeet pas leëve

Wents te ze angere kans jeëve

en ze bliet e bies-je kleëve,

en doarum sjtunt vier hei tsezame.

D’r Hans en iech kenne ós al joare

En vier hant de moeziek doch zoeë sjreklieg jeer

dat Mestreechs en Kirchröadsj ziech janit biese

en vier treffe döks jenóg de richtieje keer.

Mar doa mós jeweun inne tusje ós sjton

En doarum bellet iech effe d’r Ton.

Vier dunt jenauw ‘tzelfde óp ós eje maneer,

Vier zunt eëve aod en sjlauw ónjeveer.

Vier kieke jraad jet angesj noa de welt en de lu

En hoffe dat vier ze e bies-je besser maache hu!

Iech bin leëg

Iech bin leëg en bauw jans óp,

iech han uuch effe winnieg tse zage.

Doa kunt besjtimd werm jet in d’r kop,

mar noen bin iech tsemlieg aajesjlage.

Nè, ’t is nit ins inne jroeëse sjtrop,

iech wil ja ubberhaups nit klage,

nit d’r honger-, mar d’r diechterklop,

alling d’r raim nog wil iech wage.

En wieër zal iech van lalala zinge,

en van joeja los mar joa.

In de zon zal iech mieng tsiet verbringe

en hod alle zeek mar doa.

Iech mós de keer va miech werm vinge,

iech wees woa die ónjeveer mós sjtoa.

Noen mós iech de wöad oes miech vringe

en bliet inne leëje wèsjlap noa.

Doa vilt miech ubberhaups nuus mieë in,

de fantasie bringt miech jing bilder.

’t Mörjens vrug han iech al jinne zin,

en ’t oavends is ’t al nit wilder.

Iech wees nit woavan iech zoeë jesjlage bin,

de welt is nit sjunner en nit milder,

Mar iech jeleuf effe nit mieë drin,

en meen dat iech ing lueje sjilder.

Los miech effe in e eks-je noa lóf sjnappe,

mörje zal besjtimd alles besser klappe.

Vier hant allemoal wal jet

Doa is alwerm ing wèch verjange

iech han doch tswai moal werm óp d’r kirkhof jesjtange

En doa klaagt d’r noaber uvver zie hel hus-je

En doa likt e al mit pieng óp ’t brus-je

En went d’r ambelants mit tsiereen voetvieët,

D’r inne broeder an d’r angere hure lieët:

Vier hant allemoal wal jet

Den woa is nuus

Vier hant allemoal wal jet,

Den woa is nuus

En ’t mieëtste doavan dat wils te nit,

Den ’t han dat vilt nit mit

Vier hant allemoal wal jet

Den woa is nuus.

Doa hat e sjun artikel in de tsiedónk jesjtange

Wie-ts te jeluklieg weëds went de welt is verjange

En iech meen weë wilt zoeë jet noen wisse,

Dat is doch nuits um óp tse sjisse.

Mar dan leës iech drónger mit ing letter wie ing kouw,

Dit woar reklaam vuur hiemliesje rouw!

Iech han inne nuie handy jekrèje

Iech bin jans modern, jinne man van ’t verleie,

Mar noe krien iech ’t letste nuitse tse leëze

Zoejaar van zaache die nit zunt beweëze

En tsoem sjloes dan zeët deë bleude apperaat

Iech han ’t diech doch al ummer jezaad!

De leefde is jroeës

Doa is ezoeëzvöal woa me besser uvver sjwiegt

Wat sjwoar óp d’r maach likt of pieng deet

Zoeëvöal wat ejentlieg de muite nit weëd liecht

Of tse vöal oesendlieg d’rvan kapot jeet

Mar uvver ee dink mós me blieve kalle

Los ’t ummer durch jen loeët hei sjalle

De leefde is jroeës,

De leefde is jroeëser,

De leefde is ’t jruetste wat d’r is.

De leefde is alles

De leefde is nog mieë

De leefde zunt vier jewis

Van deep oes mie hats

Iech hod va diech blieve zinge

Dat is ’t intsiegste

Dat iech in dis welt wil bringe.

De leefde is jroeës,

De leefde is jroeëser,

De leefde is ’t jruetste wat d’r is.

Doa is ezoeëvöal haas en naid in dis welt

Die drukke dök de sjtiemoeng vies eraaf

’t Liecht alsof de mach rejeert va jroeëse moel en jeld

En de sjleëtiegheet kriet tse vöal kraf

Doarum blief ummer uvver de leefde zinge

Dat alle lu leefde vinge.

Miech zitst jaresnuus kweer

Miech zitst jaresnuus kweer

Iech han alle lu jeer

Iech han ’t wirklieg jód jetróffe.

Zoejaar jiddes wil deer,

En ’t allersjleëtste weer.

Dat ’t zoe bliet kan iech bloos hoffe.

Noen is ’t zoeë, iech bin mit diech tsezame

Went ’t zoeë bliet, zaan iech óp alles joa en ame.

’t Is nit lang heer

Da kieket iech natelank noa d’r sjteer,

Mar noe han iech herlieg jesjloffe.

Iech kan noe vertseie, Bin mit winniejer tsevreie

Kiek nit ummer zoeë duuster

Doe lieëts miech werm luete, Zoeë wie alle lu óch muete

Jee jesjrai mieë, mar jefluuster.

Doe maat ’s versjil Tusje jouw en sjleëte zin

Tusje waal of nit jeleuve

Dat ’t jód kunt Went alle weëg kapot zunt

En doch nog van jet dreume.

Doe koeëts miech tseje Dat mit miech óp tse reje

Jinne sjrit vuuroes jemaad weëd.

Doe lieëts miech hofnoeng krieje, Oes miech zelf erópper sjtieje

En doch mit tswai vus óppeneëd.

Doe maats lang daag lieët, en sjwoar daag oane jewieët,

van d’r duuster ’t jans kloare.

Van diech blui iech óp, Krien iech fluus-jer in d’r kop

Woa ins nuus wie wólke woare.

Jeluklieg jeluklieg

Iech bin nit tsevreie, iech wil nog tsemlieg jet,

iech mós nog zoeëvöal oes ’t leëve hoale.

’t Hat nog vöal tse beie, dat uur ’t mar wit,

iech kan uuch zoeë wal doezend dreume moale.

Zoeëväol jong d’rneëver, iech han reë um zoer tse zieë,

mar iech blief romantiesj nog verlange.

Iech han jans jet óp de leëver, nit van iech wil mieë,

mar vöal dinger die iech nit han versjtange.

Mar iech bin jeluklieg jeluklieg,

iech han diech an mieng zie

en dat hulpt miech en wie,

en dat jieëft miech kraf wie nog nie.

Mar iech bin jeluklieg jeluklieg,

tsezame kómme vier doa,

doe hulps miech tse versjtoa

en óch trotsdeem jeweun durch tse joa.

Iech han winnieg hofnoeng, de welt die is ram jek,

en iech jeleuf nit dat alles jód zal kómme.

Doa hult jinne rechnoeng, jinne jieëft um d’r jouwe tswek,

en winnieg weëd richtieg eënsj jenoame.

Woa is mód tse vinge, iech krien dem alling van diech,

en iech jun jidderinne zoeë lit in zie leëve.

Dat kan ós tsezame bringe, doe bis ummer nog bij miech,

en iech wil dat óch an diech tserukjeëve.

Iech bin nit tsevreie, weë is dat noe ejentlieg?

Dat kan jee miensj daag in daag oes blieve.

’t Jeluk dat han iech krèje en doavuur dank iech diech,

en nuus kan ós nog oeseree drieve.

Iech bin inne Sjevemeter jong

Iech bin inne Sjevemeter jong

En wees jenauw woa mie wiegs-je sjtong

En hei bin iech jeboare

En hei jon iech besjtimd óch eemoal doeëd

Den hei han iech mie hats verloare

En mie leëve iech hei leëve koeët.

Joa, iech bin inne Sjevemeter jong

Deë zieng hemet óp Sjevemet vong.

Woar ’t kirmens óp Sjevemet

Doa óp d’r Olmeplai

De janse welt dan drieënet

en hauw iech sjpas vuur tswai

Doanoa danse in de wieëtsjaf óp d’r ek,

En va vräud woeët iech haof jek.

Miranda of Sjevemet

Wat woar wiechtieg doch die zaach

Weë óp auw of nui sjoeël lieret

Dat zoog me ja óp sjlaag.

Mar van Litteberg of Kaffeberg, dat woar janit erg

Den die zunt allemoal van d’r Jeteberg.

En nog ummer dink iech an die tsiet

Dat de kirch in de midde sjtong

En van alle herjodszieë

Jidderinne doahin jong.

’t Interview

Weë, wat, woa, wiezoeë en wienieë

Wen iech effe antwoad kan krieje,

dan han iech jing vroage mieë,

en kan iech alles duudlieg zieë.

Of zitst doa nog jet hinger?

Likt urjens inne depere jrónk?

Zitse doa nog verbórje dinger?

Brent urjens nog ing verjèse vónk?

Han iech al antwoad joave

Vuurdat iech e woad han jezaad?

Han iech al ing zie jekoaze

Vuurdat sjtried is jemaad?

Kan inne misjien zage

Of doa nog vroage zunt

Die ós wieër doch kanne drage

Dan woa vier noen nog sjtunt?

Bin iech zoeë leëg jewoeëde

Of bin iech ’t ummer al jeweë?

Zunt die vroage wied jezoeëde

Of zitst doa de richtieje reë?

Inne journalist dem hoeët iech zage:

Ejaal wat inne jevroagde óch zeët,

Doe móts alling mar effe mit ‘m kalle,

Zoeëdat d’r naam d’rbij jezatse weëd.

D’r nieëkste sjtap

Ze zage dat me vroage mós blieve sjtelle,

dat dat e tseeche is van inne jouwe jees,

Iech zouw evver óch jeer e antwoad wille

en wisse wat-s te doa mit dees.

Ze zage me mós loester d’r tswiefel fleje,

den doa is mieë wie ing meujeliegheet.

Nè, iech han jinne angs dem aofe tse tseje,

mar iech weul óch wal ins zicherheet.

Dan wees iech dat d’r nieëkste sjtap

óch jenauw d’r richtieje is.

Noen zets iech dem ummer sjlap

óch went ’t inne duchtieje is.

En dan vingt de koad aa tse wiebele,

vol floep eraaf tse kiebele.

Ze zage de tsiet kan me nit weerhauwe,

doa kunt deë sjloes, jinne wees wienieë,

doch zunt doa van die ubersjlauwe

die wisse dat ze ’t kanne zieë.

Ze zage me kan jinne inne vertrouwe,

nuus zoeë enderlieng wie d’r miensj.

Iech hof doch dat iech óp diech kan bouwe,

noa zoeëvöal joar bin iech nog ummer kliensj.

Jans kliensj.

Gingko

In d’r jaad sjteet inne gingko

Deë weëd hónged joar of mieë,

Iech weul zoeë aod nit weëde

En al die ieëlend zieë.

Doa sjteet e noen tsing joare

En e is nog tsemlieg kling

Deë hat van ’t leëve nit kanne koare

En anoeng hat e nog jing.

Ach beumpje in d’r jaad,

Jank wieër, jank ainfach wieër,

Ejaal wat diech dreuvieg maat

Probeer ’t nog ing kier.

Dat beumpje hant vier krèje

Mit de wöad van miene nónk:

Sjnap wat ’t leëve kan beie

En drink gingkotieë jezónk.

In ’t sjpietaal hoeët iech ze zage

’t felt ‘m sjwoar an mód.

Heë jieëft ziech al jesjlage

En dan kunt ’t nit mieë jód.

Vier mósse allemoal liere

’t leëve hat inne sjloes.

Vier mósse ’t jód viere

En dan is ’t fes-je oes.

Mar zits urje nog jet leëve

Zits urjens nog kammauw,

Kans te d’r erm nog heëve,

Dan los diech nit hange jauw.

Effe bezinne en dan ópnui bejinne

Jeweun blieve laache en doeë wie Hens-je d’r jek,

ejaal wat ze zage, ejaal, dat ’t vrekt,

doe sjtees die mentje, al ziet ’t jinne hónk,

jeweun blieve laache, den laache is jezónk.

Jeweun ummer durchjoa, diech kriet jinne kling,

al móts te alling joa, doe leëfs ja mar ins,

doe has die brei sjouwer, doe dreëts al mit jemak,

jeweun ummer durchjoa, knoerhel en ram sjnak.

Al jieëft ’t momente, dan bevruust diech d’r laach,

dan sjtees te óch sjtil en dat is ing jouw zaach,

effe bezinne en dan ópnui bejinne

mit doezend protsente vings te an d’r nuie daag aa.

Jeweun ummer sjterk zieë, dat bis te jewend,

durchoame en sjtil lieje, is wie me diech kent,

d’r blik jans noa vure, de brós vol jouwe mód,

Jeweun ummer sjterk zieë den ’t kunt alles jód.

Iech sjton ummer bij diech, loof ater diech aa,

doe wits, ja iech vräu miech, den doe wiest alles miech aa.

’t Lidsje

Iech han noen al d’r janse daag e lidsje in d’r kop,

zing miech, zing miech.

Ejalieg wat iech don, ’t huet jeweun nit óp,

zing miech, zing miech,

verzuk iech ’t tse nurjele, dan droeft ’t van miech voet,

mar in miene kop klinkt ’t durch de janse boed,

Iech han noen al d’r janse daag e lidsje in d’r kop,

en ’t huet jeweun nit óp.

Iech woeët vamörje wakker um ’n oer of ach,

en iech hoeët ónjeweun hel inne krach,

ze sjtimmete jietare en houwete óp ing tsiem

iech daat wie is ’t meujelieg doa has te d’r kliembiem.

En doe vong ’t lidsje aa,

en ’t joof ’t nit mieë draa.

Iech koeët de wöad versjtoa, iech hoeët de melodie,

’t duiet mieng jedanke allemoal an de zie

en ónger ’t werk en ’t èse en óch óp d’r abee,

doa jong ’t ummer wieër en iech zuetet al herjee!

En zoeë jong ’t lidsje durch,

en maachet miech nog murrieg!

En de wöad iech zing ze hei,

en doavuur zaan iech dank:

woa me zingt, doa jank d’rbij,

sjleëte lu hant jing noeëte óp d’r zank.

Wie iech jónk woar

wie iech jónk woar, wool iech alle bucher leëze,

alles wat wiechtieg woar in miech han ópjesjlage.

Zoeëvöal joar sjpieëder han iech inkel beweëze

dat lu ziech sjreklieg vöal kwatsj blieve zage.

Wie iech jónk woar, wool alle leng han jezieë,

wool versjtoa wat al die óngersjete oes koeëte maache.

Noen sjnap iech doavan richtieg d’r tswek óch nit mieë

misjien dat vier wie dan óch druvver mósse laache?

Iech kan bucher losse legke, reze uvversjloa,

iech kan moeziek ónbeloesterd losse.

Iech broech nit jidder sjproach min of mieë tse versjtoa

vuur alles broech iech nit mieë al tse mósse.

Wie iech jónk woar wool iech vrij wie inne voeëjel

en mie hats moeët alle leefde kanne verdrage.

Mar zoejaar leefde truft wal ins hel wie inne koeëjel

en iech hool óp ummer mieë mieë mieë tse jage.

Wie iech jónk woar, hauw iech diech nog nit jetróffe,

en de sjproach van ’t leëve hauw iech noeëts jehoeëd.

Ach wie iech jónk woar han iech zoeë vöal sjtoms jeróffe,

en wós nit dat alles ziech zoeë ópins endere koeët!

’t Intsiegste

Döks dink iech, doe bis ’t intsiegste

dat miech richtieg an dit leëve bingt,

doe truks miech durch ’t sjrekliegste

en zörgs vuur de moeziek die in miech zingt.

Woa-ts doe bis, bin iech jelukliegste

drum loof iech diech loeter hingernoa,

oane diech veul iech miech ’t erbermliegste,

drum kan iech oane diech nit besjtoa.

iech puutsj de eëd woa-ts te óp leufs

iech dank vuur die besjtoa óp bloeëse kneie.

iech jeleuf in al woa-ts doe in jeleufs,

iech kuet diech mieng zieël zoeë aabeie.

Dan dóch iech werm ’t wuur ’t herliegste

alsof d’r doezend van diech besjtunt,

iech zuk vuur alles flot ’t mekliegste

en don wat luejebök ummer dunt.

Iech verjès zoeë jauw doe bis ’t hilliegste,

dat iech zelver nog ’t mieëtste d’rvan ópkiek,

en iech jef miech aaf mit ’t allerbilliegste

mar ’t duurste jieëft miech nit ins inne kniek.

’t Instiegste kan ’t jing doezend moal jeëve,

wie sjteet ’t noe mit diech in mie leëve?

Jef miech dieng hank

Jef miech dieng hank

vier wille vrung zieë

Jans kót of lank

dat kan jing zung zieë

ja, den de leefde viert me nit alling

Jef miech dieng hank

en ’t kriet ós jinne kling

Jinne jeet noen jeer alling

me mós tsezame zinge

me wurpt doch nit mit wöad of sjting

zoeë kan me bloos leed bringe.

Me zukt ziech inne partner

of me zukt ing partnerien

dan weëd nit lang jefakkeld

jidderinne kriet ’t ziengt.

Doe kieks nit noa d’r mond alling

mar tsezame noa de sjtere

Doe sjtees nit óp d’r maat alling

kans te diech dan ammezere?

Me zukt ziech inne partner

of me zukt ing partnerien

dan weëd nit lang jefakkeld

jidderinne kriet ’t ziengt.

doe kans jee rönke jeëve

wat is dat vuur e leëve

‘t Intsiegste

Döks dink iech, doe bis ’t intsiegste

dat miech richtieg an dit leëve bingt,

doe truks miech durch ’t sjrekliegste

en zörgs vuur de moeziek die in miech zingt.

Woa-ts doe bis, bin iech jelukliegste

drum loof iech diech loeter hingernoa,

oane diech veul iech miech ’t erbermliegste,

drum kan iech oane diech nit besjtoa.

iech puutsj de eëd woa-ts te óp leufs

iech dank vuur die besjtoa óp bloeëse kneie.

iech jeleuf in al woa-ts doe in jeleufs,

iech kuet diech mieng zieël zoeë aabeie.

Dan dóch iech werm ’t wuur ’t herliegste

alsof d’r doezend van diech besjtunt,

iech zuk vuur alles flot ’t mekliegste

en don wat luejebök ummer dunt.

Iech verjès zoeë jauw doe bis ’t hilliegste,

dat iech zelver nog ’t mieëtste d’rvan ópkiek,

en iech jef miech aaf mit ’t allerbilliegste

mar ’t duurste jieëft miech nit ins inne kniek.

’t Instiegste kan ’t jing doezend moal jeëve,

wie sjteet ’t noe mit diech in mie leëve?

Iech zouw uuch zoeë an mie hats wille duie

Iech zouw uuch zoeë an mie hats wille duie,

va poer jeluk, van zuvere vräud.

Iech zouw vuur uuch de natoer losse bluie

en uvver uuch de sjpas oes-jesjträud.

Iech jön uuch zoeë van alles ’t betste,

iech wunsj uuch van de lu óch de netste.

Iech zouw uuch zoeë an mie hats wille duie,

den doa han iech vuur uuch de leefde jebräud.

Iech kan uuch nit kenne,

vier hant ós noeëts jezieë.

Mar iech mós uuch bekenne

dat iech zier van uuch hod.

De miensje tse jrusse

mit alaaf en helau

maat va miech inne zusse

den iech ving alles jód.

Dan merk iech wie zier dat iech óngerdeel bin

en sjwoeps han iech jans sjpontaan de allerbetste zin.

Vasteloavend viere

zoeë wie vier hu bijenee,

dat past nit in mieng hiere

doa jeet mie hats van óp!

Hei laache, hei zinge,

al is ’t bloos lalala,

kan ós bijenee bringe

doa bin iech sjtoots dróp!

Dan merk iech wie zier dat iech óngerdeel bin

en sjwoeps han iech jans sjpontaan de allerbetste zin.

Vertrouwe in de miensjheet

Ze vinge nog wal jet teëje leie en bedreie

en ze kómme mit ing luezoeng vuur ’t klimaat

ze wisse wal van alle pieng die vier hant jeleie

en vier hant lang jenóg óp erluezoeng jewaad.

Ze bedinke nog wal jet teëje krankhete wie kanker

en ze wirke hel an ing luezoeng vuur alle krig.

Vier vare óp aofe zieë, mar ze werpe wal e anker

rechen dróp, ze losse ós nit in sjtich.

Doe móts alling vertrouwe han,

vertrouwe in de miensjheet,

en nit alles kunt ee tswai drei jereed.

Doe móts alling vertrouwe han

de hofnoeng dat ’t jód jeet

in alles wat ós nog tse wade sjteet.

Ze wisse al zoeë vöal, ze kanne alles maache,

en ze maache vrug of sjpieë óch alles jód.

en al liecht ’t wal ins nit, jeleuf miech mar ze waache,

’t felt misjien an vöal, mar nit an mód.

Woarum dan doch zoeëvöal ram en jans verkieëd jeet?

Noen kiek doch wievöal óch al is jedoa!

Woarum d’r miensj dan óch zoeëvöal pieng en koad deet?

De loeët is noen eemoal nit ummer himmelsbloa!

Doe broechs jinne floep tse han

Doe broechs jinne floep tse han,

nuus zal mit diech passere.

Zoeë lang wie iech ’t helpe kan

is doa inne um tse probere.

Doe broechs jinne floep tse han,

doe kans rui-ieg noen jon sjloffe,

Dreum mar lekker, jenis d’rvan,

inne bliet vuur diech hoffe.

Iech hod diech feste in mieng erm,

en nuus kan diech nog treffe.

Iech hod diech lekker jans erg werm

al is ’t mar vuur nog effe.

De welt liecht döks haof durchjedrieënd,

woa inne wille haas hat jezieënd.

Mar iech bin diene vrunk en träue

en zal diech vuur al behäue.

Doe broechs jinne floep tse han

doa bliet e lempje brenne.

vier zunt vuur ummer ee jesjpan

die tsezame blieve renne.

Doe broechs jinne floep tse han,

broechs diech nit tse verberje,

Iech besjuts diech vuur alleman

en sjerve valle nurje.

Doe broechs jinne floep tse han

en iech zelver han óch jinne.

Den went jet kunt dat sjnaps te wal,

dan han iech óch inne.

D’r miensj is en bliet e röadsel

Döks vroag iech miech weë is dat doch

En iech ken ‘m al zoeë lang,

En iech dink dat verjef iech óch

En iech weëd óch nit bang,

Mar woa dat vandan kunt,

doa zitst nog vöal mieë,

en iech zien wie zieng vuus dunt

en die wille ziech sjtrieje.

Döks vroag iech miech, weë is dat doch,

Wie weëd me zoene man?

Kriet me van woed nit jenóg,

Mós me ’t ummer druvver han?

De klingste klingiegheet

Die heë noeëts verjèse kan

En iech merk wie zie hats jeet

Heë is wirklieg krank d’rvan.

D’r miensj is en bliet e röadsel,

D’r miensj kent ziech zelver nit.

D’r miensj is en bliet e röadsel

Is ziechzelver jans jauw kwiet.

Wits doe jenauw ’t antwoad dan

Bij de vroag: maach ing besjrievoeng van

D’r miensj is en bliet e röadsel.

Döks vroag iech miech, weë is dat doch.

Woa kunt dat moelwerk vandan?

Wöad die iech nit verwadet toch

En die iech nit erkliere kan.

Woar ’t verleie dan zoeë sjwoar

dat ’t noa zoeë vöal joar eroezer kunt?

Zunt vier als miensj oeëts jans kloar

Went vier de oge sjlisse dunt?

Iech zien ‘m in d’r sjpeijel sjtoa

En e laacht miech diaboliesj aa.

Kunt e miech noe mit e bijele noa

Of wiest e miech als sjuldieje aa?

Dagestsiet

Jóddemörje, jóddemiddieg, jóddenoavend

Iech jef diech ummer jeer de dagestsiet.

Joddemörje, jóddemiddieg, jóddenoavend

Dan wits te dat iech inne angere ziet.

En went vier d’r daag tsezame hant duchjebraad,

Dan zaan iech diech sjlof lekker, jóddenaat.

Als jönke woar iech dreumer, lofet sjnoarsjtrak langs de lu

En dong alsof ze lóf vuur miech wure.

Ze laachete of knikkete, iech joof ze nit d’r daag va hu,

Nit de famillieë en óch al nit de bure.

Doe sjprong de mam de kwint en zaat: doe vreche jong,

Wie kuns te doch an die vliddieje kure?

Zies doe d’r noaber Friets an duur dan dóch wie iech al dong

En zaan hel dat e ’t jód kan hure:

Noen kóm ins in ’t jesjef, ejaal wie dök d’r daag

Ze bekieke diech de haof tsiet nit va vure,

En jees te óch werm voet, mit of oane jekke sjlaag,

De dagestsiet kries te nit tse hure.

Al sjpringt miech óch de kwint en zaan ‘t jans kwansies

En hauw óch nog ins jans hel mit de dure,

Dan neume ze miech dök jek en kieke doabij vies

Alsof d’r jóddendaag dön richtieg deet sjture.

En dan zage ze: dat woar vruier mar noen nit mieë.

Mar iech meen: da róf iech hel adieë,

Hod diech vrieë en kóm nit mieë

Voele hónk

Noen zieg ‘m doa ins legke

Mit d’r sjtats zoeë langewèg.

Mit d’r sjnauts jraad aafjelekd

En e rauwelt dökker jet vrech,

Den heë is an ’t dreume

Van d’r allerjruetste knaok,

Dem e jister hat verbórje

In ’t allerdeepste laoch.

Doe bis inne voele hónk

Deet alsof de welt van diech is,

Doe bis inne voele hónk,

Deë wees dat e jeluklieg en riech is.

Den doe liks in dieng mangel

En broechs nuus tse doeë.

Wie d’r sjtats deë effe wagkelt

Wents te diech vräuts ezoeë.

Dan jees te sjpatsere

Nè doe sjafs ’t nit wied.

En bletsje noa anger dere?

Ach, went jinne ’t ziet.

Inne sjtek óp tse vange,

Inne bal of ing kats?

Ach, ’t is zoeëvöal muite

Doe liks lever óp ing bats.

Mar doe bliets zoeë leef loere

Mit d’r kop óp miene sjoeës,

Iech krats diech effe an de oere

En doe kieks werm zoeë loeës.

’t Jieëft jee jroeëser leed

’t Jieëft jee jroeëser leed

Dan wat d’r miensj ziech zelver aadeet

Doa is jing jroeëser pieng

Dan die e zelver sjood is.

Bis d’r miensj jans versjteet

Dat nit alles wat sjun blinke deet

Óch wirklieg wal va jood is.

Ach häu iech mar, wuur iech mar

Ach kuet iech mar ópnui,

Ja, döng iech mar, muet iech mar,

Zoeë kriet me inne hui.

’t Jieëft jee jroeëser leed

Dan wat d’r miensj ziech zelver aadeet,

En wat d’r miensj zelf sjood is.

Woarum han iech dat jedoa

Wiezoeë han iech dat jezaad

Wie maach iech ’t nog sjlimmer?

Dat moeët iech doch versjtoa,

Dat koeët iech han bedaad,

Ja, noen weëd ’t nog sjunner.

Zoeë klinke dan de verwieze

In d’r boech kuet me ziech dan biese.

Woarum han iech nit jevóld

Wievöal zeek iech doamit krien

Wie kan iech bloos zoeë sjtom zieë?

Woarum han iech nit mieë jedóld

Mieë versjtendnies misjien

Dan broechet jinne pieng tse lieje

Zoeë klinke dan de verwieze

In d’r boech kuet me ziech dan biese.

’t Sjlimste is d’r verloes van ’t vertrouwe.

Dan kuet me ziech vuur d’r kop houwe!

De jool die tselt

De jool die tselt

De jool die vilt,

Went roda sjpilt

Kiekt de janse welt,

De jool die tselt.

90 minute sjpannoeng óp ’t veld,

’t sjtadion sjteet óp d’r kop.

Rodafans jeëve alles óp de welt

En ze hure noeëts ins óp.

En nog ing en nog ing en nog ing d’rin,

Den foesbal hat alling mar zin…

Hei sjtunt alling mar profi’s óp ’t veld,

En e jans sjtadion vol mit vrung.

Roda is vuur ós d’r jroeëse held

En jing jool dat is ing zung.

En nog ing en nog ing en nog ing d’rin,

Wail iech richtieje Roda fan bin

’t Liecht wal vasteloavend

Alle klure durjeree

E jries miensj zien iech jee ee

Alling sjwats-wies is verboane

Doa kanne vier jód oane.

Jroeës, kling, dik en dun

Ach wat is de miensjheet sjun

Wat is hei loos vanoavend?

’t Liecht wal vasteloavend.

Iech kan hei koalieg rui-ieg sjtoa

Kan mie eje woad nit ins versjtoa,

Iech kan uuch sjpas beloave:

Va ónge en va boave.

Sjmienk en pruuk en uvveral

En inne janse hoof sjtomme kal

’t is hees wie in inne oavent

’t Liecht wal vasteloavend.

Jinne toesj, jinne alaaf,

’t ungesjte oes ’t kleiersjaaf

Zoeë fes is vöal beloavend

Jinne sjlajer, waal vöal moeziek

En dan danst d’r janse poetiek

’t Liecht wal vasteloavend.

Manslu, vrauwlu, aod en jónk,

Kiek, zoeë fes-je is jezónk

Mar doe móts nit uvverdrieve,

Mar waal bis mörje blieve.

Tsoldaat, matroos en kloneman

In al wat me ziech verkleie kan

Inne leerman kiekt besjtroavend,

’t liecht wal vasteloavend.

Maach miech besser

De pieng is döks zoeë jroeës

dat iech nit wees wie ze tse verdrage,

iech ving in milletsien jinne troeës

jing piel kan ze nog verjage.

Iech lek miene kop in diene sjoeës

en dan weëd ze doch jet lieëter,

Bij diech tse blieve is dan loeës,

dan veul iech jing jewieëter.

Maach miech besser,

misjien is ’t vöal jevroad,

mar iech wees jinne angere road.

Maach miech besser.

Doe wits óch nit woarum

iech bij diech oes ’t sjwats laoch klum.

Iech verberg miech bij diech vuur de welt

die miech ummer sjwoarder vilt,

Maach miech besser.

Als miensj sjtel iech winnieg vuur,

iech han nuus an de welt tse beie.

Doarum sjlis iech döks de duur

en bin mit diech alling tsevreie.

Den al hod iech bloos dieng hank

doavan weëd iech zoeëvöal sjterker,

En wuult in miech doch deë brank,

oane diech wuur deë nog vöal erjer.

En zoeë kom iech ummer werm noa diech,

doe hulps miech reët óp tse lofe.

En doe bliets ummer werm kót bij miech,

bis iech endlieg in kan sjloffe.

Alling zieë

Iech han vrung vuur tse vrekke

Bin bekankd wie luesj hónk,

Iech blief sjtondelank plekke

En de moel weëd miech wónk.

Iech broech nit alling tse drinke

Mie jlaas is noeëts leëg.

En iech broech mar tse winke

En ze junt mit miech óp weëg.

Mar deet miech ins wirklieg ’t hats wieë,

Dan wil iech alling mar alling zieë.

Iech kom wal ins in Oche,

I Zitterd en in Remung

En ze hant ’t besjtimd jeraoche

Den óch doa tref iech vrung.

Ze wille va miech wisse

Wie ’t i Kirchroa zoeë jeet

Mar iech kan ze wal sjisse

Wail jinne vroat wie ’t mit miech sjteet.

En deet miech ins wirklieg ’t hats wieë,

Dan wil iech alling mar alling zieë.

Dan sjnap iech mieng sjink (de jietaar, red.) en iech sjpil effe häusj

En iech dreum en iech dink jans oane jeräusj

En iech weul dat al angesj, ja jans angesj wuur,

Mar wie zouw dat zieë, sjtel iech miech nit vuur.

Jiddere daag werm dat belle

Mieë wie tsing mailtjer de sjtond

Óp fb miech jet vertselle

Inne twitter per tsekond.

Ing foto um tse laache

Wat iech ès, woa iech bin

Wat iech dink uvver zaache

Mar nuus doavan hat zin

Den deet miech ins wirklieg ’t hats wieë,

Dan wil iech alling mar alling zieë.

Vrid óp eëd

Kiek ins noa d’r Wielie wie deë sjpielt mit zie sjpel,

Doa valle doezend doeë en die sjraie óch zoeë hel.

Loester noa ’t Tanja, dat kalt an d’r tillefoon ing tsiet,

En dat jeet uvver kleier en wie ‘t ’t betste oesziet.

Kiek ins noa de oma, die zitst an d’r nieëkste vlaam,

Ze sjoebt óp d’r opa, wied verbórje in tserettesjwaam,

’t Papier van de jesjenker likt verloare óp ’t jebun,

Woa d’r hónk d’rmit an ’t riese is zoeë wus en óch zoeë sjun.

Vrid óp eëd, vrid óp eëd,

Wat me van d’r vrid óp eëd óch zeët,

Went ’t in ós jód tsimmer al zoeë sjwoar is,

Vrid óp eëd, vrid óp eëd,

Nè vier hant ’t ubberhaups nog nit zoeë sjleët,

iech bin vroeë dat ’t mar eemoal ’t joar is.

Óp d’r tilleviezie doa is ’t krig en jewalt,

D’r janse polletiek deë uvver vrid bloos kalt.

D’r adventskrans sjteet óp d’r dusj nog ónaajereurd,

D’r krisboom fliekert en is al tsemlieg oes-jeheurd.

’t Kribje sjteet jans ónbejrèfe in inne ek,

D’r Roedolf vleit mit d’r krisman uvver de hek.

’t Janse hoes is vuur de krismes sjun vertseerd

En vier hant besjaide e sjtiele nacht jeprobeerd.

Vier zunt tsezame en doch zunt vier óch jet alling,

Iech wees nit wat iech van de krissjtiemoeng noe ving.

Sjlajerzenger

En iech kiek noa inne film mit d’r Gerard Depardieu

Uvver inne zenger óp joare deë dreumt van jeluk

En iech dink dan effe dat iech doch jet d’róp liech

En dink wie dat woar zoeng tsieg joare tseruk.

Woa jong ’t dan uvver, ’t sjtalt näu nit vöal vuur

Iech woar doch jee Heintje, nit ins inne klinge sjteer

en in ing tent tse zinge dat joof ’t leëve kluur

en iech maachet moeziek en dat dong iech zoeë jeer

Inne sjlajer va hatse, inne sjlajer va doe,

Inne sjlajer zoeë is mie leëve.

Óp tsiet ijezatse en drei tselle va noe

En d’r sjlajer kan effe vräud jeëve.

En ’t maat janit oes, wie valsj dat ’t klinkt,

Went ’t va hatse kunt wat inne doa zingt.

Inne sjlajer va hatse, inne sjlajer jeet zoe

Deë lieët ós effe lieët sjweëve.

De lu losse klatsje zoejaar zinge ing sjtroof

Jet troeës flaich tse jeëve, of hofnoeng jans kling

En aaf en tsouw dan dinks te de lu doa zunt doof

Mar jidder zieë jetróffe is doch werm ing.

En dan sjton iech werm tse zinge ’t liecht wal vuur miech

En kan iech miech mód bringe, besjtimd inne janse hoof

Den ejaal wat vuur moeziek, ze hat ’t doch in ziech

En ejaal wat vuur wöad, dit is mar ing proof.

Iech bin janit wus, nit entäusjd, nit beklauwd, nit jekloeët,

Den iech dong wat iech wool, mat jinne hat miech jehoeëd.

Ing naat i Valkeberg

Iech hod nit van toepe, kate in ’t algemeen,

Dat weëd zoeë flot betoepe en dat ving iech jemeen.

Doch hod iech wal van sjpieële, mit ’t jroeëse jeld

Iech han óch miech dreumkastieële van ’t jóds in de welt.

Doarum los ’t belsje rolle, óp roeë of sjwats

En wat doanoa passeert bringt vräud in mie hats

Ing naat i Valkeberg, ’t casino van ‘t leëve

Sjpannoeng, sjetse, jlieter en jlamoer

Ing naat i Valkeberg, weë wees wat ’t jeet jeëve

Mit ‘t jeld en d’r amoer.

Iech bin jinne sjpieëler, dat knoept mit mieng natoer,

Iech leëf janit jevierlieg, um tsing oer lik iech óp e oer.

Mar die naat, die woar doch angesj, iech moeët jeweun d’róp oes,

En ze woar óch jans bezóngesj, den iech tróf mieng leefste moes.

Mie hats vong aa tse rolle in e Roesiesj roulette,

En wat doanoa passeret vong iech óch jans net.

Iech koeët mie vermeuje doa bejinne

Wie iech miene sjats vuur miech dong winne.

Dan bis te karnavalis

’t Jieët lu die krient vasteloavend de tuut nit vol

Die viere van d’r elfde bis haof vaste

Die maache al die tsiet mit tsemlieg vol

Die denke besjtimd wat-s te has dat has te

En zoeë zalle vier de vroag an diech sjtelle:

En wat jees doe ós dan vertselle?

Has te ummer de betste zin

Jeet e beersje ummer drin

Dan bis te karnavalis

Has te ummer ing laache moel

Jeet d’r meter noeëts óp noel

Dan bis te karnavalis

En sjtees te wie ’t mós wirklieg daag en naat paraat

En jees te oane ós óch ’t zóndiegs noa d’r maat?

Has te die kostuum jereed

Went ing trommel urjens sjleet

Dan bis te karnavalis.

’t Jieët lu die krient va vasteloavend noeëts jenóg,

Dat zunt dan óch de ware karnavaliste

Die maache in d’r zommer inne vasteloavendstsóg

En losse ziech mit sjleët weer óch nit kiste

En zoeë zalle vier de vroag an diech sjtelle:

En wat jees doe ós dan vertselle?

’t Jieët lu die houwe ummer óp de vasteloavendskis

Óch al is ’t krismes, d’r krisboom in ’t tsimmer.

Kieke noa de krib, dinke dat ’t kink jesjmienkd óch is

Die vinge ’t sjtiele nacht inne vasteloavendsnommer.

En zoeë zalle vier de vroag an diech sjtelle:

En wat jees doe ós dan vertselle?

Iech bin venlonaer

Refr (allemoal)

Iech bin venlonaer, hohoho

Nit jans mar ónjeveer hohoho

Iech bin Limburgeer, En óch Kirchröadsjeer, Mar hu venlonaer

Iech bin venlonaer, hohoho

Joa iech kom doa jeer, hohoho

Den iech klasjeneer, En iech zing sjlajeer, Iech bin venlonaer.

Vers 1

Iech han jinne pas, nit ins e riebewies

mar iech maach jee inkel miensj jet wies

Ries iech d’r mónk óp, dan wisse ze besjeed

Dat ’t hei um inne Kirchröadsjer jeet

En iech waad vol ónjedoeld

Bis jans Limburg Kirchröadsj moelt

Vers 2

Zoeë jon iech noa de koel, wie vruier miene pap

En zuk miech doa e pleëtsj-je jans kót bij de tsap

En zing bij jiddes lidsje jans loestieg lala mit

En meen wat maat ’t oes, mar oes Venlo kom iech nit

En iech waad vol ónjedoeld

Bis jans Limburg Kirchröadsj moelt

Bruk:

Noen drink ins inne lieter

En zing vanzelf jans jroeës jewieter

Iech bin aintseljenger

1^e sjtroof

Kunt d’r óptsóg langs, han da jinne angs

Wen iech jans sjtil kom jelofe.

Iech zaan jee inkel woad en jef jinne road

Wen iech mar jet sjtich kan verkofe.

En dan óp e sjild sjteet pas wat iech wil

En dan weëd alles duudlieg.

Iech han jing wiets vertsald en jee woad jekald

En maach d’r óptsóg jans jemuutlieg.

Refr:

Iech sjpring in jiddes laoch wie inne jekke traoch,

Den iech bin aintseljenger.

Iech maach ing bleude wiets en hel doanoa kietskiets,

Den iech bin aintseljenger.

Vroags doe diech aaf woarum róf iech nit alaaf,

Mar wies jet mit d’r vinger.

Iech bin bij jinne kloeb en huur bij jinne jroep,

Den iech bin aintseljenger.

2^e sjtroof

Iech jef kommentaar mit inne jekke sjlaag

Óp de zaache die passere.

Laache ving iech sjiek uvver polletiek

En de sjtrich van de pietebere.

E jans joar dink iech: kan dat ejentlieg?

Kan iech dat noe wal maache?

Mit e eënsj jezich jef iech doch jet sjtich

’t is bloos vuur tse laache.

Uvverjank

Doa is ee jevoar, dat is wirklieg woar

Dan mós iech plat jon sjrieve.

Iech kiek nit jeer in d’r dieksiejoneer

Alzo feëlere zalle blieve.

Has te ’t kaod?

Ach noen kiek ’t sjneit en alles weëd sjun wies,

Mar d’r óptsóg kan nit lofe.

Óp de kauw nit jód jekleid, dan weëd ’t tsemlieg vies

Doa kan me nit vuur prove.

Doe rechens jeweun óp miech

En dan zinge vier tsejeliech:

Has te ’t kaod, leve sjats, kroef kót bij miech

Dan knoevel iech diech werm.

Has te ’t sjwoar, leve sjats, iech bin bij diech

En bedoer diech jet, ocherm.

Den ejaal wat passeert, iech los diech nit in sjtich

Den iech hod van d’r laach óp die leef jezich

Has te ’t kaod, leve sjats, kroef kód bij miech

Dan knoevel iech diech werm.

Ach, noe kiek ’t rent, de sjtroase weëde naas,

En alle lu die mit junt trekke.

Mie hats jeluklieg brent, iech jef het duchtieg jaas

Mit alle vasteloavends-jekke.

Doe kries jing druup d’rvan mit,

Iech bin d’r sjirm van diene sjrit.

Rozza wólk

Iech sjtreum uvver va leëvenskraf

Iech plats bauw va jouwe mód

Iech mós jet mit de vräud die iech sjaf

Iech ving alles wat iech zien jód.

Iech zaan joa óp jidder leëvensvroag

Dui alle lu an mieng brós

Mie hats is lieët mie jemuud ram kloar

Iech jenis va poere jenós

Iech loof in ing rozza wólk

Nè iech han jing druup jedrónke

Uur zut mieng lu, uur zut mie vólk

Uur hat miech zoeë vöal jesjónke

Jinne naal um an de vót tse kratse

Mar iech hod va uuch va hatse

Iech loof in ing rozza wólk

Iech han nog noeëts zoeë positief jeklónke.

Iech dreum an d’r sjloes van ’t joar

Weë feste va zieng dreume hult

Kunt de haof sjeed doavan woar

En weëd oeëts de res vervult

Iech wunsj uuch d’r himmel óp eëd

Mie hats jeet óp wie bócheskóch

Iech wees jód wie me de lifste weëd

En die wunsj iech uuch natuurlieg óch

De kirch in de midde

Vier kómme hei tsezame

mit ós vräud en mit ós leed,

vertselle van ós zörje

die ’t leëve bringe deet.

Vier zunt hei drin ós zelver,

oane sjemde, oane floep

en veule ós doanoa lieëter

went vier sjtunt werm óp d’r sjtoep.

De kirch in de midde,

vaster wie ee hoes.

De kirch in de midde,

de keëts jeet noeëts mieë oes.

Doa brent werm in d’r duuster

de keëts van ós kling zieël.

De moere zunt vöal vaster

wie die van e kastieël

Doa sjtroalt ’t lit erinner,

bringt de wermde in ós hats,

en maat ’t leëve kloarder

mit de wöad van inne zats:

De Lambeëteskirch is jroeëser

wie vier oeëts zalle zieë

Al wat jezaad is loeëzer

en jieëft troeës in alle wieë.

’t Klónk in Kirchroa ummer

los ’t ummer dan zoeë zieë

en bring ós werm tsezame

óch bij d’r letste adieë.

Blieng blieng

Iech veul ‘t, iech zien ’t doch,

doa is mieë wie alling mar doa-zieë,

doa is mieë wie alling mar jeld jenóg,

en ’t sjwats laoch noa d’r letste adieë.

Iech zuk ’t óch, iech kom kótbij,

iech weëd e bies-je wermer jiddere daag,

iech meen ’t wuur urjens hei

en dan is ’t óch werm voet óp sjlaag.

Dan jeet jeweun d’r versjtank óp noel

en verjès iech alle muite en pieng

houw iech miech bloos kwatsj oes de moel

en jef miech uvver an d’r blieng blieng.

Dan vónkt ’t werm, doa tsoekt miech jet,

en zuk iech jans ainfach va vuur aaf aa.

Vus-je vuur vus-je en sjrit vuur sjrit

en iech viel en drieën en sjaaf d’raa.

Daag lank dink iech an ee sjtuk durch

han iech noen jet vastes in jen heng?

Of is urjens angesj wirklieg jet murrieg

en is ’t teutejood wat iech ving?

Zoeë jeet ’t noen mie leëve  lank,

jraad wen iech dink iech bin d’rhinger

dan kom iech nit d’rbij mit mie versjtank

en blief iech deë bleude zenger!

Alle ziems

Iech maach miech hu ins jinne breuzel

iech dóch ’t noe jans rui-ieg aa,

Iech loester ins noa jinne sjneuzel

en trek miech van de welt nuus aa.

Iech maach miech hu ins ja jing zörje,

iech hol vuur al mieng sjouwer óp,

Misjien dóch iech dat waal werm mörje,

mar los noe alle oelek oes d’r kop.

Alle ziems wil iech noen verjèse,

alle kwatsj is bloos kwatsj en ja nuus mieë.

d’r ziems hat miech zoeë döks in d’r boam jebèse

dat iech iech ‘m janit mieë kan zieë.

Iech maach miech hu ins ja jing nerve,

al wat kunt kiek iech da freulieg aa.

Inne miensj kan doch mar eemoal sjterve

en deë jedanke, doa weëd iech noen loestieg va.

Iech maach miech hu ins jing jedanke,

en mörje dan dink iech nurjens aa.

Den noe mit die vasteloavendsklanke

herinner miech doa nieëkste wèch ins aa.

Kenne

Iech ken diech doch al zoeë lang

dat iech d’r wèg oeswendieg kan vinge,

iech bin misjien zoejaar e bies-je bang

dat doa jee nuits mieë is tse bringe.

En dan kunt doch werm inne ek,

dem iech nog noeëts bin umjesjlage

en dan ving iech werm mit sjunne sjrek

dat iech mit kenne nit blink kan vare.

Hei bin iech nog noeëts jeweë,

hei han iech d’r wèg verloare,

Dat is besjtimd jenauw de reë

dat iech blief zukke al die joare.

Doa bliet ummer nog jet heemlieg,

De keer ken iech nit neemlieg.

Inne berg dem iech nit zoog,

ing baach die iech noeëts zoog sjtreume,

Ing vaat die urjens angesj loog,

ing sjtroas die iech angesjter dong neume.

Iech maach doch zoeë jeer inne sjpatseerjank

Iech maach miech döks ram jek uvver werk en leëvensvroage

En wees dan nit mieë in en nit oes.

Iech vroag miech aaf woahin en woa vandan vier koame

En wie dat zitst jans an d’r sjloes.

Dan wees iech wal woa iech ’t mós zukke

En maach miech óp de zökke!

Iech maach doch zoeë jeer inne sjpatseerjank

E paar sjtond frisje lóf in de natoer.

Iech maach doch zoeë jeer inne sjpatseerjank

Dat is besser wie ing lang koer.

Dan weëd mieng zieël vernuid en miene körper óch ring

D’r busj in vuur inne kielometer of tsing

Iech maach doch zoeë jeer inne sjpatseerjank

En iech kiek nit óp tillefoon of oer.

Aaf en tsouw plats iech heem bauw en dan jon iech jet lofe

Dan kom iech als nuie miensj tseruk.

Dan kan iech werm d’rtjeën, winniegstens dat wil iech hoffe

En wees werm wie dat zitst mit ’t jeluk.

Iech zuk miech e terras jans jemuutlieg

En alles weëd miech duudlieg.

Sjpatsere deet miech jód

Dan veul iech ’t roesje van mie blód

En krien werm jouwe mód

En vroag: wat sjaft d’r pot!

En iech dreumet

Iech loog lankoes in de zommerwei, kieket noa die sjun loeët

Doa vloog inne vliejer vuurbij en iech wool dat iech mitkoeët

Doa woar e wulks-je an d’r sjtats, inne wiese sjtreep durch ’t bloa,

En d’r sjtreep jong durch mie hats den iech koeët nit hingernoa

En iech dreumet va wied voet, va angesj va vuurbij

En iech dreumet va wat koam, nit noen woar, nit hei

En iech dreumet

Iech hoeët jebroes doch tsemlieg kótbij, en iech tróf in jen loeët,

Mar ’t woar zoeng vies sjtèchvlei die miech jraad biese moeët,

En iech houwet mit de hank, kieket heur aternoa,

Mar in ’t bild va mie kót versjtank wool iech ‘r aternoa vleie joa,

En iech dreumet va wied voet, va angesj va vuurbij

En iech dreumet va wat koam, nit noen woar, nit hei

En iech dreumet

Iech loog lankoes in de zommerwei, mar moeët werm noa heem

Zoeë woar iech ummer jraad hei en wied voet trotsdeem

Miene engel

Ach wie hoeëg zunt de berje,

Wie deep is de zieë?

Wie zus zunt de eppel

En de biere nog mieë?

Wie bloa is d’r himmel

En wie wied is de loeët?

Mar nuus is wie miene engel

Deë miech vannaat bezoeët.

Ach wie sjun zunt de meëdsjer

En de jonge d’rbij?

Wie loestieg zunt de lidsjer

En wie jreun is de wei?

Wie hatslieg zunt de wöad

Die me uvveral hoeët?

Maar nuus is wie miene engel

Deë miech vannaat bezoeët

En jroeës zunt de vleuejel

En wie sjtralend zie jezich

En e vleit wie de vuejel

En lieët miech noeëts in sjtich

Den e kunt jidder naat

En bringt lit in mie hats.

Miene engel deë laat,

Is de welt nog zoeë sjwats.

Ach wie lieët is d’r mörje

En wie ainfach d’r daag?

Wie flot jeet de tsiet um

Wie jesjmaidieg jidder zaach.

Wie werm zunt alle hatser

En wie lekker ‘t broeëd?

Mar nuus is wie miene engel

Deë miech vannaat bezoeët.

Doe leve herjod

Doe leve herjod, woa jeet ’t mit ós hin

Iech zien jinne sjloes en zien óch jee bejin,

Iech kom nit d’roes en zicher óch nit d’rin

En zien in januus inne depere zin,

Joa, doe wits dat iech jinne sjlauwberjer bin,

Doe leve herjod, woa jeet ’t mit ós hin?

Main jod, wat beënet iech,

En vroaget diech mennieg moal um road.

En doe zeënets miech

En woats óch wal ins koad,

En dan kroog iech jewissensbisse,

En koeët nurjens mieë van jenisse.

Mar tsem sjloes koam alles óch werm jód,

Mar nog mennieg dink jeet miech boaver d’r hód.

Main jod, d’r Bagwan,

Dem laachete vier doch oes,

En óch d’r Jehova

Loze vier nit in jen hoes.

En d’r jriemel um d’r mónk van de Mormone

Dat woare doch óch ing nette tsoat klone,

Mar die Islamiete die neëme alles doch zoeë eënsj

En dinke ummer dat-s te ze óp de tsieëne treëns.

Doe leve herjod, bis doe nog wirklieg doa?

Iech jeleuf doe has ós allang alling losse sjtoa.

Iech zuk kontak
Ieëtsj verzoeët iech ‘t mit d’r tillefoon,

mar de laitoeng woar bezatse.

Doe zaat iech ’t per e-mail,

Mar d’r kabel zoos ram tsouw.

Doe han iech sms verzoeëd,

En uvver Facebook wal hónged moal

Mar alles liecht zoeë jód wie doeëd

En doa sjton iech dan vuur poal.

Iech zuk kontak, iech zuk kontak

Iech wil die hits en de hatsliegheet

Die doch boaver alles jeet.

Iech zuk kontak, iech zuk kontak

Van diech noa miech, van jans kótbij

Va miensj noa miensj van noen en hei

Doe verzoeëd iech ’t mit e tillejram

jenauw wie oeëts ins lang jeleie.

Dat jieëft ’t ubberhaups nit mieë

Alzo kroogs doe dat nit.

Doe wós iech nog mar ee dink

En sjraiet zoeë hel wie iech koeët

Hei bis doe flaich doof en blink

Has doe miech nit jehoeëd?

Zoeë jónk wie hu

Zoeë jónk wie hu weëd iech noeëts mieë

Zoeë jónk wie hu ram vol kammauw

Zoeë jónk en kreftieg, zoeë ejewies

jezónk en zeftieg, zoeë wie jong lu.

Zoeë jónk wie hu.

Iech sjneur tsing kielometer

en jong fietse d’r janse daag,

iech leës bis óp d’r milliemeter

en weëd jinne heksesjoes jewaar.

Iech vlei va blom noa blom

En sjton ummer werm mie mentje

En wen iech werm noa Pinkpop jon

Dan breng iech popmoeziek e sjtendje.

En jries bin iech jinne inne daag jeweë,

En mieng filosofie is doavan óch de reë:

Iech zits sjtonde an d’r computer

Ken jiddes sjpel wal oes de ef,

En iech sms óch loeter

Bin iech in e mediajesjef.

Den ’t Jezichsbóch kent miech jód,

En iech twitter óch mie jans leëve,

Óch al doert mie leëve kót

Iech han al an mieng jong tsiet jejeëve.

En noen dóch nit jraad of-s doe miech nit versjtees,

Den vier maache nog lang nit die ieëwieje rees.

Leve jong, leve hiemel (miemelfiemel)

Leve jong, leve hiemel

Iech han inne fiemel

Leve jong leve hiemel

Iech bin zoeë jek noa de miemel

Die fruet krien iech nit oes d’r kop

En da huur iech nit mit laache óp

Leve jong, leve hiemel

Wat mós iech mit zoeng miemel.

Doa mós doch tsemlieg tsoeker óp

Wil die e bies-je sjmaache

’t janse lief va vós bis kop

Vingt aa tse sjoedere ne tse kraache

Mar die zitst ram vol mit vitamien

En dan jon iech heller wie óp benzien.

Dat hauw iech als jöngsje al

Went de sjtruuch werm jans vol hónge

Zoeë zeftieg roeë, iech wool die wal,

Wie die in de moel kapot sjprónge

En dan knal iech oeseree va kraf

Krien iech jeweun kammauw van dat zoer zaf.

D’r popeye hauw dat mit sjpienaat

D’r Asterix óch mit zie drenks-je

Dat hat dön ummer sjterk jemaad

En zoeë kroge zie e kens-je.

Angesj lofet ’t mit dön óch jans sjleët aaf

Mit ing miemel loof iech wie inne wekker aaf!

Bis hei en nit wieër

Iech bin jinne robin hood

En iech klauw va riech noch erm

Iech bin jinne luther king

Iech han jing dreume va zoene sjwerm

Mar iech wil ’t miengt doch zage

In watv’r sjproach dat iech mar wil,

En iech mós darve klage

Durch miene jekluurde bril.

Bis hei en nit wieër

Bis noen en jiddes kier

Bis woa de dreume drieve

Bis woa de sjtem jehoeëd

Zoeë kanne vier vrung blieve

Oane inne sjlaag valle koeët

Iech bin jinne gandhi

Iech wil èse wat iech wil,

Iech bin jinne mandela

Mieng rouw is bloos jesjpild

Mar iech wil ’t miengt bijdrage

Den iech hof óp ing besser welt

En iech jef miech nit jesjlage

Durch de mach van jood en jeld.

Sjoeb zoeë hel wie-ts doe mar kans

Den wöad dunt doch jing pieng.

En doa kunt jet los

Wat endere mós

Hod diech an jing inkel lieng.

D’r Ploem is doeëd

D’r Ploem is doeëd, d’r Ploem is doeëd

Dat woar inne brave man

Heë hauw inne lange zeëbel

mit inne biemel bammel dran

Hoera, hoera

d’r Ploem is doeëd hoera

Bij ós in ’t dörp hant vier inne boa

mit oge sjwats wie koale

Deë zeët an weë jet has misdoa

iech mós diech kómme hoale

D’r man deë woar jans braaf

mar noen is e doeëd, alaaf.

Ins koam deë miech hingernoa

en zaat ’t woar bevoale

iech muet drei daag in ’t kietje joa

en heë koam miech doe hoale

Hem zie woad woar wet

Mar sjrieve koeët e nit

Doa boave zitst d’r jroeëse boa

deë is ‘m kómme hoale

De höal in mós d’r Ploem noen joa

doa weëd jesjtaochd mit koale

Noeëts mieë kunt heë tseruk

Wat hant vier doch jeluk

In d’r 19^e joarhónged joof ’t jing richtieje poliese. In de mieëtste kling dörper joof ’t inne boa. Dizze boa woar dök d’r intsiegste beambte van de jemeende, neëver d’r burjemeester. Deë boa, inne man mit e oenieform én inne zeëbel, sjpillet evver dökker vuur polies dan vuur brivvedreëjer. Dizze Ploem weëd bezónge in e bekand lidsje, tsemlieg aod en oane sjriever. Alling d’r refreng woar uvver, de res han iech d’rbij jemaad.

Iech wees dat ’t doa urjens is

Iech wees dat ’t doa urjens is,

iech broech ’t mar tse vinge.

Zaachens die iech ’t mörjens mis,

en ’t oavends nit kan entzinne.

Iech wees dat iech ’t zukke mós

en dan kom iech wal d’rhinger,

Zaachens los iech doch nit los

óch al roetsje ze miech durch d’r vinger.

Iech wees ónjeveer woa ’t legke kan,

iech probeer ummer doa tse kómme.

Zaachens die iech nog wees d’rvan,

óch al hod iech miech van d’r domme.

Zoeë bejin iech jiddere mörje

en zoeë maach iech ’t oavends sjloes.

’t bejint mit ’t vertrekke noa nurje

en kom ummer werm in mie bedsje oes.

Iech wees dat ’t doa óp miech waad,

’t waad al bauw e jans leëve.

Zaachens die iech nit ving, wat sjaad,

die doch an miech blieve kleëve.

Oane doeëd

Oane doeëd jieëft ’t óch jee leëve,

Oane sjloes, woa is dan d’r bejin?

Oane sjood kan me nuus verjeëve,

Oane kwatsj jieëft ’t jinne zin.

En iech wil janit loeëzer klinke

Dan wie iech ejentlieg wal bin.

Mar went ze de kis ins losse zinke

Dan wees iech doa zitst alles d’rin.

Ach iech wees, ins kunt d’r jroeëse absjied,

Iech hof dat iech oane pieng kan joa.

Wen iech zien wat minnieginne mitkriet

Dan dink iech lever nit doa uvver noa.

Ejaal wienieë, deë kunt noeëts tse sjpieë,

’t jeet doch vöal tse flot,

Ós leëve is bloos kót.

Ach iech sjnap dat iech nit ieëwieg hei blief,

Weë wees los iech uuch wal jet noa.

Al die wöad die iech uuch in ’t plat sjrief

Doa darft uur rui-ieg flot mit sjtreufe joa.

Weë dinkt nog d’raa, weë wees al woava

De wöad zunt lieët

En hant nit vöal jewieët.

Zoeë ummer jeet

Iech jon um haover ach de duur oes,

Iech bin um haover zes werm tseruk.

’t Jeet nit jraad jans flot vuuroes,

Mar vier hant e sjtil jeluk.

Mieng vrauw en kinger en iech zelver,

Vier maache ’t betste doch d’rvan,

Vier hant jinne rieche helfer,

Deë aaf en tsouw jet sjenke kan.

’t Oavends kiek iech noa de dere,

Of mieng eldere, jraad wie ’t kunt,

En dan wil iech óch nog probere

Tse kieke wie de kinger ’t dunt,

Bij d’r judo en d’r foesbal,

In ’t wiekend sjiedsriechter iech,

In de kantien loester iech noa d’r kal

En aaf en tsouw doa vroag iech miech:

D’r daag is vol, van vuur bis hinge,

Jee jroeës jeluk, óch jee jroeës leed,

Wat mós iech doeë, wat wil iech vinge

Went ’t jeweun zoeë ummer jeet.

Jazicher jef iech an jouw dinger

Iech kan doch óch ’t leed nit zieë,

Óch al kunt me dan d’rhinger

D’r jouwe tswek is dat nit mieë.

Vier kanne bloos ószelf betoepe

Iech dóch ’t miengt jelukkelieg,

En dan wil iech wal ins sjoebe

En aaf en tsouw dan vroag iech miech.