Wen iech zin en tsiet han, zets iech d’r teks van e lidsje hei d’rbij
De sjpas jluit noa
Noe wie de nate lenge en óch flink kauwer zunt
kroef iech ummer kótter óp diech aa,
den iech wees woavandan die wermde kunt
en doe wits wie iech hod doava.
Noe wie de sjtere mieë en mieë noa krismes sjtunt,
loester iech noa de sjtilte in de naat,
en maach miech zörg wie ópjereegde jekke dunt
en doe sjnórks durch mennieje dikke plaat.
De zicherheet nit alling tse mósse blieve,
de jewisheet nit alling in ’t leëve tse sjtoa,
de vräud um miech an diech dan werm tse vrieve,
de sjpas jluit d’r janse daag lekker noa.
Noe wie de vrung mit kinger ummer besjeftiegd zunt,
of ze junt noa zuudlieje temperatoer,
of ze verzörje de eldere wie jouw kinger dunt,
en sjtunt vier jet tse kieke óp d’r doer.
Kiek ins
Kiek ins in mie jlaas, doa sjiengt de zon,
Kiek ins in mieng oge, doa sjiengt diene laach.
Kiek ins noa jen loeët, doa sjiengt ’t leëve,
En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.
Kieke ins in mie jlaas dat iech jon heëve
En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.
D’r Piet deë woeët wal hónged joar,
Woar ummer jód jemoeëd,
Drónk jeer ee wail e labendieg woar
En nog ummer drinke koeët.
Heë sjtatset durch jen dörp als triomfator,
Óch al woar dat hinger d’r rollator.
D’r Tsiestermans woar träöteman
In mennieje sjpaskapel,
Heë noom ’t jeer en vöal d’rvan
En hool van ing mamzel.
Kieket heë ins sjeef dan van d’r kater,
Nè heë leëvet jaresnit wie inne pater.
Nemt ’t uuch d’rvan zoeë lang wie ’t mar kan,
Dan dóch iech dat óch, zeët d’r angere man!
Ach wat in iech vroeë
Is ’t doch nog meujelieg e lidje tse sjrieve
Oane Trump, oane Poetin en oane Xi.
Den die krijje van dön zal ummer blieve
En ze passe nit óp ing sjun melodie.
Dan kiek iech lever de anger zie óp,
En dan kunt e lidje in miene kop.
Ach wat bin iech vroeë dat iech diech zien,
Ach wat is ’t sjun um hei tse zieë,
Ach wie ónjeleuflieg dat iech jouw zin werm krien
Ach, jef miech doavan nog jet mieë.
Wie leef van diech miech in tse lade
Iech koeët óch janit langer wade.
Ach wat bin iech vroeë dat iech diech werm zien.
Is ’t doch nog dinklieg in dis welt tse laache
Oane sja an ’t milieu of an de lu.
Oane ’t jeveul va sjood en ’t werm jód tse maache
Den zoeë jeet ’t miech jans vöal hu.
Dan loester iech lever effe nit
En dan zing iech jans hel mit.
Vier dunt al zoeëvöal sjleëtes, vier maache vöal kapot
En mit e lidje maach iech ’t flaich e bies-je jód.
Woa is d’r Joep
’t WMC, deë sjunne konkoer,
Me zeët deë is van ós,
De allerbetste moeziekkoeltoer,
Wat ing klanke, wat inne jnós.
Va hoempapa bis symfonie,
Jebloaze weëd vanal.
Drum komt d’rbij of jut an zie,
Vier maache moeziek, jinne kal.
Mar woa is d’r Joep, woa is d’r Joep?
Woa hant ze ziene zokkel werm versjtaoche!
Den doa huet d’r Joep, doa huet d’r Joep,
Óp d’r Maat, den deë hat doch nuus verbraoche!
Óch al kunt de janse welt, weëd in ’t Engelsj al jeheld,
Mar d’r Joep weëd in d’r letste ek jesjteld!
Mar woa is d’r Joep, woa is d’r Joep?
Woa hant ze ziene zokkel werm versjtaoche?
D’r Maat is piekepakke vol jeduid,
Ing tent en mennieje kroam,
D’r inne zuuft, d’r angere kuit,
Jinne jeet evver uvver d’r sjroam.
Vöal bekankde, nog mieë vrung,
Ach wat veult ‘t hónged protsent.
Mar zaan ins ierlieg is ’t jing zung,
D’r Joep sjteet verbórje ater de tent!
Ruft urjens inne Kirchroa, kunt d’r Joep doch vol in bild?
Woarum hant ze dem zoeë ateraaf jesjteld?
Mit sjrieve kom iech heem
Iech han tsemlieg vöal jeleëze
vöal wöad maachete miech sjlauw,
Iech lieret uvver ’t leëve
En wat de welt tse beie hauw,
wie jezelsjafte drin drieëne
de rol van man en vrauw.
Wie me haas kan zieëne
En de leefde is jenauw.
Mar iech lieret va miech zelver
Wie iech sjrievet va mie probleem:
Wail leëze is wied reze,
Mit sjrieve koam iech heem.
Moeziek blieve hure
Va alle tsiete, alle leng,
Va alle ziete, alle klure,
Óch al wagkelete de weng,
Óch al moeët iech döks mar roane
Woa e lidje uvver jong,
Iech koeët ainfach nit oane
Wail moeziek miech jet dong.
Mar iech koam pas bij miech zelver
Wie iech zong va koal en zeem:
Moeziek loestere is wied reze
Mit zinge kom iech heem.
En zoeë blief iech ummer loestere,
Blief iech leëze oane probleem.
Den iech hod óch va wied reze,
Mar mit sjrieve kom iech heem.
Ing sjtim die de sjtilte vult
Doe zeës miech iech muet alles dele,
Den dan wuur ’t mekliejer tse drage.
Dan kuete flaich e paar dinger hele,
I plaatsj dat ze zoeë dök verzage.
Doe zeës iech muet vöal mieë vertselle,
Den weë kalt weëd besser versjtange,
Dan kuete vier flaich nog wieër helle
I plaatsj dat vier noa d’r sjloes verlange.
Doe zeës wievöal an miech wal verkieëd is,
En doe wits dat kalle ejentlieg jans lieët is,
Mar iech wil dat jiddes woad va jewieët is,
En nit ing sjtim die de sjtilte vult.
Doe zeës noe los ins endlieg hure
Wat vuur zaache miech durch d’r kop sjpille,
Mar iech wees doch al lang va tse vure,
Iech jef diech voor um miech tse besjpille.
Doe meens ’t kost miech muite tse tseje
Wat mie hats ezoeë kan besjwiere,
Mar iech wil diech nit ónnuedieg ópreje
Den iech kan nit van ’t verleie liere.
Doarum hod iech oesendlieg lever de moel,
Den de sjtiemoeng is ja al wied ónger noel.
Hey lu, iech han kanker
Hey lu, iech han kanker,
Mar iech zing wieër bis an d’r sjloes
Hey lu, iech han kanker
Iech maach miech laachend d’rtusjenoes.
Iech broech ’t nit tse versjwieje,
Iech han wat zoeë vöal lu al hant,
Broech nurjens boaveroes tse sjtieje
Mar maach ’t effe bekand.
Hey lu, iech han kanker,
En bin nit bang zoeë wie ing moes.
Dan kuns te bij d’r dokter en deë kiekt diech komiesj aa,
Dan wits te wal besjeed, deë maat óch jinne behai d’rva.
Inne van zoeë vöal al en d’r nieëkste sjteet jereed,
Ze leëze ’t van ’t sjerm al en wisse wat hön tse wade sjteet.
Den doe weëds DSM en Petten,
En de rechnoeng is ing vette.
Joa, doe alling has kanker mar kanker has te nit alling,
Den d’r partner vroagt nit drum mar mós óch d’r durchhin,
Positiever dinke, doe jees dat sjaffe jans jewis,
Dat huets zoeë dök zage óch al went ’t hofnoengsloos is.
Doe has ing sjouwer en e anker,
mar jees doch ónger an d’r kanker.
Zoeë jef iech an deë kloeëte tumor
Óch nog e jans kling bies-je humor!
Sjrievet iech e lidje
Wie iech zoeë verleefd woar, sjrievet iech e lidje, en jidderinne dórf ’t hure.
Wie iech zoeë bedreufd woar, sjrievet iech e lidje, dat koeët miech doe nit sjture.
Wie d’r daag zoeë sjun woar, sjrievet iech ’t óch,
en jidderinne hoeët miech zinge.
Wie d’r daag zoeë vies woar, sjrievet iech e bóch,
en ’t leëzet zoejaar d’r blinge.
Wie kunt ’t doch dat iech ummer al in raim besjrief,
en mieng jeveulens deel van ’t hats en van mie lief?
Weëd iech mieng jedanke pas richtieg jewaar
wen iech druvver zing en miech bejlait mit de jietaar?
Wie de oom va miech sjtórf, sjrievet iech e lidje,
dat han iech in kirch jezónge.
Wie vrung jónge trouwe, sjrievet iech e lidje
bauw dat ze sjiede jónge.
Wie de welt bauw i vlam sjloog, sjrievet iech d’r tsing,
en vier koeëte uvverleëve,
Wie e kinke woeët jeboare jong ’t sjrieve van alling
den doa woar vräud tse verjeëve!
Iech weëd ’t mörjens wakker en sjrief al jauw e lidje, iech han mitlieë mit d’r noaber.
Nog jraad flot vuur ’t sjloffe joa, sjrief iech nog e lidje, en de naat is werm in oader.
Iech sjpatseer durch de natoer en iech verjès ’t nit,
den de melodie kan miech kweële.
Iech dink an vruier, an ós sjtad en iech sjoenkel mit
joa, iech bin ummer d’r sjeële Weële.
Sjwatse meneer
Sjwatse meneer, iech zien diech lofe óppen sjtroas
en vroag miech doch wie-ts te hei bis koame,
weë hat jezaad, jank noa Kirchroa, doe oas,
doa kans te de frisje lóf va vrijheet oame.
Hei is jee werk, de lu zunt vuurneemlieg krank
en de huzer mósse weëde aafjebraoche,
d’r Wilders is hei sjterk, d’r wèg d’rhin is lank
en mennieginne weëd óppen sjtroas doeëdjesjtaoche.
Ze kalle jet jans ejens en ze rauwele vul,
en zunt mit nuus in de welt haofweëgs tsevreie,
ze hant plantse in jen hoes, doe kens d’r flauwekul,
en de pruse vare daag en naat in jans lang rije.
Sjwatse mevrouw, iech zien diech lofe óppen sjtroas,
wie has doe dan die besjlissoeng jenoame,
weë hat jemeend, jank noa Kirchroa, doe oas,
doa kans te endlieg die leëve óp ordnoeng kroame.
Kinger sjpieëlend óppen sjtroas dat is al lang nit mieë,
en doe has d’r flot al drei hingeree jekrèje,
dinks te die kuete zoeë ing plaatsj óppen sjoeël krieje,
en wat hant ze hei al vuur ing sjoeël tse beie.
En jesjefter mie leef, has te dat tsentroem al jezieë?
Mieë rollatere kuns te ins nurjens teëje.
Óp de terrasse haode de auwe ziech nog vrieë,
mar kiek ins went ze ’t oavends noa de Hambos beweëje.
En ’t naats in die oes-jesjtórve sjtroase is ’t sjtil,
doa kunt jinne van dön allenäu mit d’r betste wil.
In de frieteboed d’r sjienees, in de pizzatent inne Bulgaar,
en óp jiddere ek loere d’r oes Marroko e paar.
Kirchroa is hoeëgoes e komiesj sociaal experiment,
woavan de oerzaach alling nog ós rejieroeng kent.
Mar vroag miech wie ’t hei in tsing joar jeet,
dan zien iech doch jing inkel rejel meujeliegheet.
Aod Kirchroa is dan versjwoende, nui Kirchroa naja,
de tsouwkónft e vroagsteeche mit puntje puntje nog draa.
Dreums te van ing besser tsiet, leve sjwatse meneer,
vier hant óch jedreumd, mar ’t is werm tsiete heer.
Sjwatse meneer, iech zien doe maats al flot hei vrung,
iech wunsj diech en dön ’t aller, allerbetste,
Sjwatse mevrouw, ’t is vuur diech e bies-je zung,
en dieng kinger zunt jewis ’t aller, allernetste.
Ze sjpieële jans erg loestieg mit ’t wasser óp d’r maat
en zient inne sjwatse mit ing koellamp die nit kan sjienge.
Óp deë zokkel sjteet flaich wat uuch hei hat jebraad,
inne wieje wink oes ’t verleie van deë fienge.
Huur d’r letste hieziejer vlókke in zie bónte plat,
zieng kinger hant in ’t Hollendsj jód werk jevónge.
Heë jeet ater d’r rollator en ziet zieng vruier sjtad,
die zoeë herlieg ’t Sjunst óp de welt hat jezónge.
Zets diech jeweun e sjtreufje moeziek óp
Bis te al ins troerieg, moets jet vuur diech oes,
has te troane in de oge sjtoa.
Kan diech jinne trueste, zies jinne wèg vuuroes,
wits nit wie ’t leëve wieër kan joa.
Ee dink zal ummer bij diech blieve,
doe broechs óch nit tse sjwieje.
Bis te ins jelukliejer wie oeëts ieëder jeweë,
vings de wöad vuur die jeluk nit.
De brós sjteet diech óp sjpringe, doe has de betste reë
en truks ’t lifste alle welt in die jeluk mit.
Ee dink zal ummer bij diech blieve
en doe kans janit sjwieje.
Zets diech jeweun e sjtreufje moeziek óp,
en zing zoeë hel mar wie-ts te kans,
dat zörgt besjtimd vuur vrijheet in d’r kop
en maat die jebraoche hets-je jans.
Doe bis noeëts jans alling,
loester noa dieng sjtim en zing!
Bis te ins jans loestieg, has de sjtiemoeng vuur e fes,
veuls de sjpas durch ’t janse lief joa,
has te jet tse viere, róf dieng vrung en al de res,
en de vräud is jans flot doa.
Ee dink zal ummer bij diech blieve,
en ’t sjalt van alle zieje.
BloaBloaBloa
Vier wille jeer jewiechtieg doeë
Dinke vöal en deep en zoeë
En zoeng sjwoar zaache.
Mar los ós ierlieg zieë
Broeche vier ós nit tse sjtrieje
En junt tsezame laache:
Vier wisse bis in ’t extreme
Vier verjèse jeer alle probleme
De janse loeët is bloa bloa bloa ahah
Jing inkel wólk tse zieë
En januus deet wieë
De janse welt zeët joa joa joa ahah
’t jeet alling mar jód
Vier kómme nuus tse kót
De janse loeët is bloa.
Dan zunt vier wus uvver wie ’t jeet
Uvver wie d’r daag ós kume deet
En de knäök kraache
Dan oame vier jeluklieg wieër
En zage bis de nieëkste kier
En junt tsezame laache.
Vier wisse bis in ’t extreme
Vier verjèse jeer alle probleme.
Dan pratsje vier de duur wied óp
En alle zörg eroes
Doa vräue vier ós ummer óp
Mit alle ieëlend sjloes.
Wits te wat d’r ziems noe ummer is?
Vier zunt allemoale jónk jeweë en wole
al die ideale van de welt die ós bevole
vuur ós zelver e bies-je woar maache,
en die zaache woare janit vuur tse laache.
Den d’r eënsj woamit vier zunt aajevange
deë is noen doch nog e bis-je blieve hange,
en vier kieke noe tseruk um ós tse vroage
in wie wied vier nuus wie dreumere woare.
Wits te wat d’r ziems noe ummer is?
Dat van alles doch zoeë winnieg uvver is.
Vier hant allemoal ós ieëlend uvversjtange
en zunt sjtècheblink de tsouwkónft in jejange.
Wie flot vier alle ónsjood hant verloare
is nit vreëm, den zoeë ónwissend vier doe woare.
En doch bloof deë honger: mieë en mieë ós drieve
in de erm van de krefte die ummer blieve.
Óch al wole vier zoeëvöal dinger angesj doeë,
vinge vier ós doch tseruk in ’t woar ummer zoeë.
Wits te wat d’r ziems noe ummer is?
Dat van alles doch zoeë winnieg uvver is.
Doe wits nit jenauw woa inne umsjlaag kómme is,
óp watv’re leëftsiet dat-s nit ummer mieë d’r sjtomme bis.
Dat-s te dinks dat-s te jet móts óngerneëme
angesj bis te ónjetswiefeld ummer deë vreëme,
deë ’t noeëts tse jet orrentliegs hat kanne bringe
en loeter uvver ideale va vruier is blieve zinge.
En zoeë bis te dan doch óch nog zessieg woeëde
en zies de jónge en hön ideale zunt d’r moeëde.
Wits te wat d’r ziems noe ummer is?
Dat-s te wits dat dat alles óch ins uvver is.
Wents te dan jees tselle
Wents te dan jees tselle,
Dan is van alles vöal tse winnieg.
Tse winnieg leefde, tse winnieg vrung
Tse winnieg vräud, tse winnieg zung,
Tse winnieg andach vuur wat wiechtieg is,
Tse winnieg tsiet vuur wat richtieg is,
Wents te dan jees tselle.
Zoeëvöal tsiet is ós jejeëve,
Zoeëvöal daag bis an d’r sjloes,
Mar wat dunt v’r mit dat leëve,
Vuurdat-s te ’t wits is ’t al sjloes.
En has te de mieëtste middieg jèse,
Mar bis nog nit aod en versjlèse.
Zoeëvöal plane um tse maache,
Um tse joa en um tse sjtoa,
Um tse joenke en tse laache
En dieng jeveulens aternoa.
En doa bliet nog vöal tse wille,
Óch al went vöal vroage sjpille.
Zoeëvöal jedanke nit kanne dinke,
Zoeëvöal reze nit jemaad,
Zoeëvöal nit losse bezinke
Zoeëvöal sjpiets en zoeëvöal sjaad.
Óch al has tezoeëvöal nit óngernómme
Mar wat nit is, dat kan nog kómme.
Wen iech ’t nog ins muet doeë
Wie inne blinge han iech rónkjelofe,
mie hats han iech oes ’t lief jezónge,
iech häu mieng zieël kanne verkofe,
den diech hauw iech nog nit jevónge.
In mennieg vreëm bed han iech jesjloffe,
an mennieg vreëm jedanke miech verbónge,
vuur mennieg vreëm enderoeng bloof iech hoffe,
den diech hauw iech nog nit jevónge.
Mar wen iech ’t nog ins muet doeë,
döng iech ’t al jenauw ezoeë
den iech han jiddere sjrit jenoame
um endlieg bij diech oes tse kanne oame.
Wievöal flesje leed han iech jezaofe,
wievöal sjemde woar in miech jedrónge,
wievöal kauw en wusheet hauw iech jetróffe,
den diech hauw iech nog nit jevónge.
Wie döks han iech nit ’t teëjedeel jeróffe
va wat de mieëtste lu jemendlieg dónge,
den doa sjtónge vuur miech jing dure aofe,
den diech hauw iech nog nit jevónge.
Wie sjlim bin iech nit óp mieng kneie jekraofe
hool vas bis an de allerletste sjtrofe,
um dreumkastieële die vuur de naas miech hónge,
den diech hauw iech nog nit jevónge.
Iech han d’r langste
Dan vange ze werm aa tse sjtrieje
En dan weëde ze óch al wus,
Woa ze alletswai doch pieng lieje
En sjleëter d’rvan weëde dus.
Mar ’t kan ze januus sjeële
En jeet jeweun hel teëje hel,
Wie ze ziech doch blieve kweële
In ’t wirklieg knudzjesjpel.
Iech han d’r langste, iech bin d’r jruetste,
Iech han de helste, ja dat huets te.
Van deë blik kuet iech wal sjterve,
Mar dan zouw iech diech de sjpas verderve.
Iech bin d’r sjterkste, iech han de mach,
En iech maach ‘t mieëtste krach.
Weë van vies hult, kan ziech vräue,
Den ’t weëd hei richtieg vies,
Wie ze mit vies wöad kanne sjträue
Doa oes weëd inne miensj nit wies.
En de vuus weëde al jehoave
En d’r sjpui sjprietst durch jen loeët,
D’r inne zal d’r angere sjtroave
Went d’r angere d’r inne ing kleëne koeét.
Wie lang kan ’t zoeë nog durch joa,
Ze mósse doch werm durch ing duur.
Woarum mós de welt zoeë jet durchsjtoa
Alsof januus angesj wiechtieg wuur!
Miene kop sjteet in blui
Miene kop sjteet in blui, jeleuf iech
’t kroefe wil jedanke droes,
en alles liecht jans nui, jeleuf iech,
zoeë zoog de welt nog nie oes.
Alles frisje klure mit toepe dróp,
alles freulieje toeëne, eraaf, eróp.
Noe kiek, iech sjton in blui, jeleuf iech,
en iech wil de janse tsiet eroes.
Wie inne auwe boom mit de betste zin,
iech jrui an alle ekke.
Doa wieëst zoejaar e nès, mit vuejel drin,
die wirke draa wie jekke,
d’r mai is óngerweëgs, de aier óch,
die dunt nit alling an zinge,
wie sjun ’t vrugjoar weëd, e bilderbóch
dat iech diech hu jon bringe.
Zoeë jroeës is de natoer, vöal jroeëser nog,
ze bliet mar loeter wase.
noe kiek miech ins sjtoa, joa, iech waas óch,
hol mar flot jet vaze.
d’r mai is óngerweëgs, óch in mie hats,
iech sjton ja bauw óp sjpringe.
wie sjun dis vrugjoar weëd, kniep in mieng bats,
weë wees wat-s doe zals vinge!
’t Leëve sjproest eroes an alle zieje,
en ver róffe jans versjtaund: auwieë.
Doa is ummer wal jet um jouw zin va tse krieje
Me zouw bauw sjleëte zin krieje
van alle sjleëte nuiieghete,
dit kuet wal ins d’r sjloes zieë
van dizze lange wèg vuur ós.
Mar me zouw óch jing pieng lieje
vuur pienglieje meujelieghete,
den dat is ja fantoomwieë,
vuur wat nog kómme mós.
Alzo nem iech ins deep oam,
iech zuk bis óp d’r boam,
doa is ummer wal jet
um jouw zin van tse krieje.
Alzo sjlik iech ins ing kier,
’t leëve jeet ummer wieër,
doa is ummer wal jet
um jouw zin van tse krieje.
Me jieëft ziech döks jesjlage
vuurdat me weëd jehouwe,
vuurdat me wal kan zage
of me d’r sjlaag uvversjteet.
Me kan vöal mieë verdrage
dan miensje verdrage zouwe,
doa mós me óp vertrouwe
dat alles óch werm uvverjeet.
Me lieët ziech döks verjage
durch d’r floep wieër tse joa,
durch d’r eje angs versjlage
vuurdat inne sjtap is jedoa.
Da bliet ummer jet knage,
wat wuur jeweë wen woa en wie,
alzo los ós joa zage
um jouw zin van tse krieje.
A jenne sjlaagboom
A jenne sjlaagboom han iech vruier döks jesjtange
En d’r Blauwe engel varet flot vuurbij,
D’r blauwe engel is al lang vuurjód verjange
A jenne sjlaagboom is jelukkelieg nog hei.
En doa zitse vier jemuutlieg a jen tieëk
En vertselle ós jet wietse mit d’r wieët.
Wat zouw me in auw tsiete blieve hange
A jenne sjlaagboom is jelukkelieg nog hei.
A jen Eng woar vol va leëve
Uvveral koeët me ziech ee heëve,
vruier hauwe de lu jeweun mieë doeësj.
A jenne sjlaagboom koam va ónge
Woar nit an ’t sjpoar jebónge
Den ’t drieënet vruier óch al um de woeësj.
En die hauw doa inne jans bekankde wieët,
Mit e jroeës hats, óch al woar e tsemlieg lieët.
En doe woeët ’t aafjerèse,
Ach, wat vólt me ziech besjèse,
Den de wieëtsjaf woeët doch ummer jeer bezoeëd.
Mar noa jet joenke en jet laache
wós me jet d’rvan tse maache
wie de wieëtsjaf d’r maat óp trekke koeët.
En nog ummer hat me inne jans bekankde wieët,
Deë jeer de Kirchröadsjer moeziek sjalle lieët.
A jenne sjlaagboom doa mós me ummer zieë
Um ziech jemuutlieg eet se krieje.
Wen iech ’t nog ins muet doeë
Wie inne blinge han iech rónkjelofe,
mie hats han iech oes ’t lief jezónge,
iech häu mieng zieël kanne verkofe,
den diech hauw iech nog nit jevónge.
In mennieg vreëm bed han iech jesjloffe,
an mennieg vreëm jedanke miech verbónge,
vuur mennieg vreëm enderoeng bloof iech hoffe,
den diech hauw iech nog nit jevónge.
Mar wen iech ’t nog ins muet doeë,
döng iech ’t al jenauw ezoeë
den iech han jiddere sjrit jenoame
um endlieg bij diech oes tse kanne oame.
Wievöal flesje leed han iech jezaofe,
wievöal sjemde woar in miech jedrónge,
wievöal kauw en wusheet hauw iech jetróffe,
den diech hauw iech nog nit jevónge.
Wie döks han iech nit ’t teëjedeel jeróffe
va wat de mieëtste lu jemendlieg dónge,
den doa sjtónge vuur miech jing dure aofe,
den diech hauw iech nog nit jevónge.
Wie sjlim bin iech nit óp mieng kneie jekraofe
hool vas bis an de allerletste sjtrofe,
um dreumkastieële die vuur de naas miech hónge,
den diech hauw iech nog nit jevónge.
Wen iech ins nit mieë bin
Wen iech ins nit mieë bin
Jeet jeweun alles wieër,
Dat is jenauw noa miene zin,
Doa kunt jing nieëkste kier.
De welt drieënt zie rönke,
Doe vings e anger jönke,
Wen iech ins nit mieë bin,
’t woar miech ing jroeëse ier.
Wat zal not va miech blieve,
Neume ze urjens nog miene naam?
Zalle ze dan nit uvverdrieve
Nit dat iech miech d’rnoa sjaam.
Zal nog inne an miech dinke,
E joar noadat iech hei vertrók?
Zal nog e lidje va miech klinke
Of woar ’t noen al vöal tse dök?
Iech mós ’t óch nit erjer maache,
Zoeë flot krieje ze miech nit kwiet,
Ze zalle miech nog hel hure laache
Wen iech iech bin ing janse tsiet.
Wat koeët miech ammezere
Mit de domheet van de welt,
Wie lu ieëwieg blieve probere
Went ’t vuur hön hat jesjeld.
Iech dórf jenauw ezoeë lank leëve
Um tse jeëve wat iech hauw,
Tsem sjloes is ’t um ’t eëve
D’r doeëd is ós allemöal tse sjlauw.
Iech wil lofe bis ’t nit mieë jeet
Vier veule ós al zoeë lang ópjesjlaose,
Mit minimaal kontak mit de res van de welt,
Mit kloestere anee jejaose,
En alles vas óp rejele jesjteld.
Doa kunt evver e eng an mie jedóld,
Iech han miech nog noeëts zoeë jevóld.
Iech wil lofe bis ’t nit mieë jeet,
Iech wil miech vrij beweëje, iech mós inins dróp oes.
Iech wil lofe in vol vrijheet
Januus hult miech teëje, nuus hult miech vas an hoes.
Iech wil lofe bis an d’r sjloes.
D’r wink veul iech wild durch mieng hoare jage,
D’r hoarietsont kielometere van miech voet.
Nurjens han iech wótsele jesjlage
Iech wil wieër bis iech nit mie woed.
Weë wees kunt an mieng wandersjaf e eng
Wen iech nog urjens rouw ving.
D’r Santiago hat miech alles vuurjedoa,
Noe loof iech ‘m zingend aternoa.
Perfek
Dóch ’t jód of dóch ’t nit, zoeë huur iech allewiel
Mar döks is jód nog nit jenóg,
Den perfek tse zieë en doeë is nit zoeë miene sjtiel
En nuus is perfek in mie bóch.
Doe zies ’t nit dierek, doa jeet óch ins jet sjeef,
Joa, iech bin nit perfek mar iech bin leef.
Feëlere maache is miensjlieg en iech bin inne miensj,
Perfek zieë dat is jödlieg iech bin perfek jans in ’t kliensj.
Den iech ken al mieng makke en iech los ’t ainfach zoeë,
den al die feëlere die maache miech vroeë.
Doe wits e ónjeluks-je zitst in inne kling ek,
En bij miech is dat al flot passeerd.
Wat reët is is bij miech króm, normaal e bies-je jek,
En dat weëd e bies-je jekamoefleerd.
Doe zies ’t dök dierek en dan zaan iech: estebleef,
Joa, iech bin nit perfek mar iech bin leef.
Iech hol de sjouwer óp en bouw jinne sjtress,
Mar iech don bij alles jeweun mieng bes.
Vier treffe ’s wal haoverweëgs
Doe zeës joa en iech zaan nee,
’t is duudlieg, ’t is nit al alee.
Doa zies sjwats en iech zien wies,
’t miesjt ziech wal en weëd werm jries.
Vier treffe ós wal urjens in de midde,
vier treffe ós wal haoverweëgs.
Doe jees links en iech jon reëts,
iech zien jet jóds en doe jet sjleëts,
Doe wits zicher, iech tswiefel nog,
doe leëst reader en iech e bóch.
Vier treffe ós wal urjens in de midde,
vier treffe ós wal haoverweëgs.
En went ins jet jesjeie bliet,
’t noeëts jet van ing wet kriet.
En went ins inne d’r wèg nit ziet,
d’r oeswèg is noeëts jans wied.
D’r wil tsezame bis an d’r sjloes
maat ummer nog e peersje oes.
Doe meens vruier en iech meen noe,
iech zaan iech en doe zeës doe.
Iech zien duuster en doe zies lit,
iech val teëje en doe vils mit.
Vier treffe ós wal urjens in de midde,
vier treffe ós wal haoverweëgs.
Flaich is dat jraad d’r depere zin.
Iech bin nit inne van alles vuuroes plane,
Iech rol bij alles in en oes,
Nè, iech loof nit ummer in vaste bane
En neum miech zelver jing jries moes.
Iech kan nit zage miech deet jet sjpietse,
Alles maachet miech weë iech bin,
In alle eënsjheet en oane wietse:
Flaich is dat jraad d’r depere zin.
Iech juntet wal mieë leëvenszicherhete,
Dis jries hoare zunt doch van zörg,
Mit zoeëvöal sjieksaalsmeujelieghete
En hei woar ummer wal jet murrieg.
Iech moeët óch wal ins óp e heuts-je biese,
En döks vroaget iech miech doch aaf woahin?
Dat zal jinne van d’r sjtool aaf riese:
Flaich is dat jraad d’r depere zin.
Iech nem e vuurbild an weë is vuurjejange,
Die date óch nit bij alles noa,
Die woeëte óch nit ummer vol versjtange,
En zaache koeëte behuurlieg sjeef joa.
En óch ’t leed dat zie ummer moeëte drage,
Doa koam mit d’r sjloes óch pas ee eng.
Iech huur ’t uuch al helóp zage:
Flaich is dat jraad d’r depere zin.
Iech lieret uvver vöal de sjouwer óp tse hoale,
Me zetst in ’t leëve nuus noa zieng hank,
Me zitst döks vuur ram nuus óp hese koale
En doamit hat me ziech d’r boam verbrankd.
En doch ummer werm ópnui druvver tse sjrieve
En tse zinge wie jelukkelieg iech bin.
Los miech dat óch nog lang hei blieve,
Flaich is dat jraad d’r depere zin.
Joa
’t Darf nit vöal tse zieë en jing lang reë,
Flaich e paar wöad uvver weë-ts te bis en bis jeweë.
Wat-s te vuur miech bis en óch zals blieve,
Oane óch mar e kling bies-je tse uvverdrieve.
Mar ’t mós jefluusterd bauw dat ’t jinne huet,
Óch al went de janse welt ’t wisse muet.
’t Darf nit vöal zieë en lifs nog winniejer,
Zoejaar dan is ’t diech vöal tse vöal.
’t Darf nit jroeës zieë, ’t lifs jans kling,
’t darf nuus mit jood zieë en nuus mit sjting.
Al wits doe zicher dat-s te jet va miech jees krieje,
En veuls te diech beloerd van alle zieje.
Mar ’t mós jet leefs zieë, reët oes ’t hats,
Nè ’t is jing tatoeaasj óp mieng linkerbats.
’t Darf nit jek zieë of nog waanzinniejer,
Zoejaar dan is ’t diech vöal tse jek.
’t Darf nit hel zieë, mar weech wie wol,
’t darf nit kaod zieë of mar in mol.
’t Mós vroeë zieë wie-ts doe bis van natoere,
En ’t mós urjens woa ós jinne kan beloere.
’t Darf nit wied zieë, mar óch nit hei,
Nit ónger ós zieë mar mit vrung d’rbij.
En vier mósse ónger alle umsjteng blieve laache,
Zoejaar dan is ’t diech vöal tse eënsj.
’t Darf nit sjiek zieë, mar óch nit normaal,
Nit in e tsimmer en zicher jinne zaal.
’t Mós jemuutlieg zieë en jidderinne sjmaache,
En ’t weëd sjpieë en de balke zalle kraache.
’t Kan flaich al hu zieë, zoeë jans sjpontaan,
En ’t broecht nit ins in inne wiese waan.
Mar ’t antwoad mós jans besjtimd vas klinke,
Zoejaar dan is ’t diech nit vas jenóg.
Iech zaan joa, joa joa en januus angesj,
Mit diech weëd alles zoeë bezóngesj.
Iech loof diech e haof leëve al aternoa,
En doarum zaan iech uvverjeluklieg joa.
Vier losse ós nit d’r daag verzouwe
Vier losse ós nit d’r daag verzouwe,
ejaal wie sjleët ’t nuits óch is,
van veerentswantsieg sjtond ’t jouwe,
’t allerbetste jans jewis.
Alle moments e fes-je bouwe,
woa-ts te dan óch tsouwvellieg bis,
Vier losse ós nit d’r daag verzouwe,
ejaal wie sjlim ’t boese is.
Dan kries te tillefoon en inne zeët: positief,
nog noeëts woar positief zoeë sjleët.
D’r hós hat heë en de knäök jans sjtief
en d’r haos piept went e ee woad zeët.
Ing wèch lank quarantaine, ing wèch in bed
ach, wat is miech dat vuur jet!
Dan dinks te zelver óch: iech veul miech rief,
of dat mit miech noen nog jet weëd.
Mar d’r test zeët iech bin nog negatief
en iech loof óch nog tsemlieg reët.
Ing wèch lank ram plat, dat wuur doch net,
ach, woa is vuur miech dat bed!
En de nommere die sjtieje en d’r zin is ónger noel,
ins zal iech corona krieje, al vrekt d’r janse boel.
V’r broeche jinne sjtriet tse maache
V’r broeche jinne sjtriet tse maache
Uvver ’t mieëtse zunt vier ’t eens
Doa zunt nog ee of tswai zaache
Die-ts doe flaich angesj meens.
Mar doavuur mósse vier nog kalle
En versjtoa wat d’r angere zeët,
’t Broecht nit ummer tse jevalle,
Mar ’t is besjtimd de muite weëd.
Doa lieche ummer mieë moere
Tusje diech en miech in tse sjtoa,
’t jieët probleme die doa loere
En ós oeseree losse joa.
Went vier va menoeng versjille
Dinke vier winniegstens druvver noa,
Went vier teëjenee sjpille,
Zalle vier ós noeëts liere versjtoa.
’t Weëd ummer sjwoarder
Ing bruk tusje ós tse sjloa,
Den ’t liecht ummer kloarder
Dat jinne an zie wilt joa.
Doa sjtunt vier tse roaze
in de voes inne dikke knoa,
’t doert langer wie minute
En flaich dinke vier effe noa.
’t Drieënt nit um jewinne of verlizze,
Vier hant mar inne weltbol en dat is dizze
Mit diech jeet alles besser
’t Jieëft daag dat alles sjeef jeet,
jinne ins wirklieg leef deet,
alling mar kauw en reën.
’t Jieët momente dat iech janit wieër kan,
pieng an jidder sjpier han,
alling mar sjleëg d’rtjeën.
Mar jeluklieg doert ’t noeëts lang,
en bin nit richtieg oeëts bang,
den iech dink an diech en alles sjweëft,
deë jedanke jieëft miech jouwe mód,
natuurlieg deet vertrouwe jód,
kriet mie hats ’t jeveul dat ’t leëft.
Mit diech jeet alles besser,
mit diech kunt ummer alles jód.
Mit diech jeet alles besser,
veul iech ’t sjtreume va mie blód.
De kraf um jidder moer tse betswinge,
die wees iech mit diech in jedanke tse vinge.
Mit diech jeet alles besser.
Doe zies dat iech werm sjrieve kan,
zoeë lang iech bij diech blieve kan,
de wöad rolle ainfach droes.
Doe huets dat iech werm zinge kan,
mie jeveul alwerm besjrieve kan,
en mit de moeze sjmoes.
D’r jedanke dat-s te ummer bij miech zals blieve
is flaich óch ing jroeëse ieloeziejoeën,
en misjien bin iech e bies-je an ’t uvverdrieve
mar doe bis inne oes ee miljoeën!
Vier zinge sjlajere wie vruier
Vier zinge sjlajere wie vruier,
dieng sjtem sjalt durch de janse boed,
iech veul miech joare nuier
en veul de sjoedere óp mieng hoed.
Vier zinge sjlajere wie ummer,
vier hant de allerjruetste sjpas,
verjèse alle zörg en kommer
en hant jeer van heemwieë las.
Iech hoeët al van ’t sjtrand va Bahia,
van de zon en zieë bij Capri,
iech wós alles van Sancta Maria
en ’t sjunne Napoli.
Evver iech zoos ’t leefste heem bij diech
en vier zónge herlieg valsj tsejeliech.
Iech dreumet al van verjange tsiete
wie iech als kink koalieg lofe koeët,
iech kieket al noa leng in de wiete
en zoeët de sjtere hoeëg in jen loeët.
Evver iech wós iech hool de hank va diech
kreftieg vas in de hank va miech.
Sjlajere losse miech deep zuete
en dreume va dinger die passere kuete.
Maach van die kink jinne vasteloavends-jek
Maach van die kink jinne vasteloavends-jek,
Den dan felt ‘m jans jauw mieë wie inne ek,
’t ruft d’r janse daag wie vol alaaf,
En kriet deë sjmienk wèchelank nit draaf.
En weëd ’t kloon zieë ziene leëvenstswek.
Maach van die kink jinne vasteloavends-jek.
Noen zies te al die lu loestieg sjleddere mit zoe klingt
En zies die eldere sjtiekem hoffe.
dat ’t kink trek óch nog tse zinge aavingt
an sjtat in d’r kingerwaan tse sjloffe.
Doe kries doch mitlieë wents te ze al zies,
En doarum róf iech mar kwantsies.
Doe huets al ummer zage: jónk jelierd is aod jedoa
Mar dat kan zoeë kinke januus vrekke,
Dat wil ’t lifste hel an die möppe noekele joa
dan wil ’t jans hel röpsje wie de jekke.
En dan sjtil dreume mit de oge tsouw
Kóm noe los die kink mit rouw.
Me trukt ziech de poete wie me ze wilt han,
Hei sjton iech ’t resultaat d’rvan!
D’r droom
Has te nog ummer d’r droom vuuraa tse sjtoa,
Tse maache wat al joare nit wil floepe.
Leufs te nog ummer e dreumbild aternoa
Of has te diech doavan los kanne roepe?
Has te urjens in d’r aterkop de hofnoeng nog
Ach hofnoeng kan jinne wirklieg sjade.
Has te e vunks-je in diech brenne doch
Dat erfolg um d’r ek nog sjteet tse wade.
Doe maachets ja ins moeziek en sjpillets zale plat,
Kroogs vöal applaus en verkofets óch nog plate zat.
Noe zits te óp d’r zölder en sjpils vuur diech alling,
En vroags diech woa zunt die jode tsiete hin?
Of zings vuur vrung e lidje oes de auw doeës,
Wat woars te doe nog jód en wat woats te jroeës.
Mar dat is wirklieg jetweeswie lang jeleie,
Has doe doch nog jet nuits tse beie?
De sjlajere va vruier klinke al lang nit mieë,
Plate, ach ja plate, me kan ze nit mieë krieje.
Nuus van diech is óp you tube of zoeë tse zieë,
Deet diech dat noe leed of deet ’t wieë?
Huls doe die eje repertoire doch jet in ier,
Of biest diech de nostaljie diech dan tse zier?
Kans te ós flaich ’t betste losse hure
Of is ’t hofnoengsloos al va tse vure?
Zitst e vunks-je flaich vuur al die verloare joare
urjens doch in dieng vrug tse wiese hoare?
Luezoeng
Wents te alle wöad al ins jezónge has
En alle melodieë al jelofe,
Dan verjeet diech wal e bies-je de sjpas
En kans alling óp tsouwval hoffe
Vuur de richtieje toeën, ’t richtieje woad
Óp jenauw d’r richtieje momang,
Wents te wits woa in dieng besjrenkoeng likt,
En has doezend kier d’rteëje jehange,
Wents te dan zies wie inne angere dat meklieg flikt,
Dan kries te doch dat ónhaimlieg verlange
Noa d’r richtieje toeën, ’t richtieje woad
Óp jenauw d’r richtieje momang.
D’r horietsont bliet ummer eëve wied,
De jrens van ’t besjtoa bliet besjtoa,
Mar went inne ópins de luezoeng ziet
Dan sjneurs te doch flot hingernoa,
Flaich jeet dan óch vuur diech zelf ing duur óp.
Flaich brent diech in inne fliets ’t vuur óp.
D’r techniek bringt allewiel óch enderoeng mit,
En techniesj bin iech ram verloare,
Den in masjienger en computer ving iech ’t nit,
En drum blief iech aodmoeëdiesj jet auwhoare
Mit de verkieëde toeën, ’t verkieëde woad
Óp jenauw d’r verkieëde momang.
Wents te dan jees tselle
Wents te dan jees tselle,
Dan is van alles vöal tse winnieg.
Tse winnieg leefde, tse winnieg vrung
Tse winnieg vräud, tse winnieg zung,
Tse winnieg andach vuur wat wiechtieg is,
Tse winnieg tsiet vuur wat richtieg is,
Wents te dan jees tselle.
Zoeëvöal tsiet is ós jejeëve,
Zoeëvöal daag bis an d’r sjloes,
Mar wat dunt v’r mit dat leëve,
Vuurdat-s te ’t wits is ’t al sjloes.
En has te de mieëtste middieg jèse,
Mar bis nog nit aod en versjlèse.
Zoeëvöal plane um tse maache,
Um tse joa en um tse sjtoa,
Um tse joenke en tse laache
En dieng jeveulens aternoa.
En doa bliet nog vöal tse wille,
Óch al went vöal vroage sjpille.
Zoeëvöal jedanke nit kanne dinke,
Zoeëvöal reze nit jemaad,
Zoeëvöal nit losse bezinke
Zoeëvöal sjpiets en zoeëvöal sjaad.
Óch al has tezoeëvöal nit óngernómme
Mar wat nit is, dat kan nog kómme.
Mieng hoare zunt ing jesjiechte apaat
Mieng hoare zunt ing jesjiechte apaat
Iech kieket in d’r sjpeiel en daat:
’t is tsiet vuur ing janse nui friezoer,
Den van die tsoemele weëd iech lanksaam zoer.
Alzo jong iech noa d’r hoaresjniejer hei
En vroaget wat vuur road has doe heibij?
Doe zaat e mit e jezich jans serieus:
Doa bliet nuus angesj uvver wie de tondeus.
Vier maache diech ’t betste ratsekaal
Dan leufs te óch jet winniejer vuur sjandaal.
Deë kop va diech ruft jeweun platekop,
Jet angesj zitst vuur diech doch janit dróp.
Zoeë jries en drueg, doa vilt nuus aa tse doeë,
Ing nui friezoer maat jaresjinne vroeë,
Doe lieëts miech hei ubberhaups jing keus.
Doa bliet nuus angesj uvver wie de tondeus.
Doe zaat iech: Halt, wat is dat noen vuur kal,
Iech loof joare al zoeë rónk en kom uvveral.
De lu zage iech zeug jónk oes wie iech bin,
Iech han in inne platekop jinne zin.
Vuur ing second opinion jon iech wieër,
Dit woar besjtimd bij diech de letste kier.
Iech bin nit jek en óch nog lang nit deus,
Iech jon vuurleufieg nog nit an de tondeus.
Zoeë koam iech bij d’r hoaresjniejer Sjeng,
deë noom miech ins orrentlieg ónger de heng.
Deë zaat, maach jerus de oge tsouw,
Dan kan iech sjun durchwirke in alle rouw.
Ing sjtond sjpieëder zaat e: doa is e resultaat,
’t woar nog sjlimmer dan wie iech hauw jedaad.
Meens te dat doa nog ee höarsje zeus?
Alles woar voet, óch oane tondeus.
De les die iech hei droes han jelierd
Noadat iech vöal zonnebrank hauw jesjmierd:
Hoaresjniejer en de lu zunt ram verkierd:
Jinne hónk deë noa mie hoar jebiert!
Den nog ummer hoeët iech wie jónk iech woar
Al woar iech óngertusje zessieg joar.
Dat loog nit an mieng hoare of de friezoer,
Mar an mieng sjreklieg freulieje natoer.
Iech bin tse sjpieë
Oe, iech bin tse sjpieë, iech han jing tsiet,
woa aa bin iech al die menute kwiet?
Oe, iech tsauw miech jek, iech mós al voet,
woarum zits iech nog in de boed?
Jraad jet tse lank jemiemeld, jet tse lank jemoeld,
tse lank jedaad uvver wat noe weëd bedoeld.
Tse lank jewaad um de kauw welt in tse rolle,
tse lank jevrève uvver pienglieje plaadzje van dizze olle.
Jraad tse tse lank jeleëze uvver de ieëlend van dis welt,
tse lank jerauweld uvver d’r polletiek en ’t vies jeld,
tse lank jedreumd van e wies sjtrand en lekker welle,
tse lank jedaad uvver wie iech alles veëdieg mós sjpille!
Oe, iech bin tse sjpieë, iech mós noen joa,
ach, kuet de tsiet mar effe sjtil blieve sjtoa!
Different joys for different boys
You can argue about taste forever
different people like different things
we will never really come together
but no one likes the pain that fighting brings
and yet we hold on to our convictions
and the preference of our choice
I like the contradictions
There’s different joys for different boys.
For you the food may be too salty,
For me it is just too sweet,
for another the words are too naughty
And a third one thinks they’re too neat
and so we come to the conclusion
Every body’s tune is in a separate voice
unity is an illusion
There’s different joys for different boys
And yet we will find common interest
We will meet somewehere in between
We will put our patience to the test
And promise never to be mean
But we’ll keep on fighting
and we’ll still make a lot of noise
one day we’ll be enlightened
There’s different joys for different boys.
We all have hopes and we have dreams
And we have visons of what might come
we all must compromise it seems
If we want a world for every one
Sometimes you have to fake a smile
when a tear was your first choice
it may take us all a little while but
There’s different joys for different boys.
Roeëzeblad
Uvver jesjmak vilt ziech nit tse sjtrieje,
D’r inne is d’r angere nit.
Vier zalle noeëts d’rzelfde krieje
Jeluklieg en zoeë haode v’r vrid.
Doch jieët ’t diskussiejoeëne
Uvver zaache die me hat
D’r inne hult van e roeëzeblad
En d’r angere van ing kouwflat.
Wat iech noe vöal tse zaots ving
Dat is diech al tse jats.
Wen iech doch jeer in ’t plat zing
zits d’r sjlajer deep in die hats.
En zoeë versjille vier ónendlieg
En doch zunt vier ós eenlieg zat.
D’r inne hult van e roeëzeblad
En d’r angere van ing kouwflat.
Doch bliet ummer jet tse zage
Of jet ruucht en of jet sjtinkt
Mar d’r triek is tse verdrage
Wat d’r angere vingt.
En al bliet ’t ieëwieg knage
En al zeët me ziech d’r dat:
D’r inne hult van e roeëzeblad
En d’r angere van ing kouwflat.
Wilt me leëve in rouw en ansjtand
Dan liert me doamit um tse joa.
Zicher went ’t al ins d’rum sjpant
Dan darf me nit sjtil blieve sjtoa.
Da mós me al ins laache
Óch went me muite doamit hat.
D’r inne hult van e roeëzeblad
En d’r angere van ing kouwflat.
Paas in jodsnaam mit dizze keël hei óp
De welt is wie ze drieënt, De lu zunt wie ze zunt,
Wie inne miech bejieënt, ’t óch bij hem tserukkunt,
Iech wees nit wie ’t kan, Mar iech zits tsemlieg ainfach inee.
Mie woad is nog e woad, Mieng menoeng hat hank en vós,
Iech nem vöal jouwe road, mar wees wat iech al wós,
iech wees nit wie ’t kunt, mar iech zits tsemlieg sjtieretieg inee.
D’r inne neumt ’t bót, d’r angere neumt ’t jód,
Inne dreide deet ’t doch al jans flot pieng,
Iech zaan ’t óch helóp, sjrief ’t vuur óp miene kop,
Paas in jodsnaam mit dizze keël hei óp.
’t Tsiel is dinger doeë, ’t tsiel is nommer ee,
Draa wirke maat miech vroeë, Jee han maat miech durjee.
Iech wees nit wie ’t kan, Mar iech zits tsemlieg eekennieg inee.
Zoeë hod iech óch van diech Oane wie en oane wat,
dat kunt jans deep oes miech en jidderinne wees dat.
Iech wees nit wie ’t kunt, Mar iech zits tsemlieg träu inee.
Tsing moal
Kiek ins in mie jlaas, doa sjiengt de zon,
Kiek ins in mieng oge, doa sjiengt diene laach.
Kiek ins in mie hats, doa jluit dieng leefde,
Kiek noa mie jezich, doe sjtraalt die jeluk.
Kiek ins noa jen loeët, doa sjiengt ’t leëve,
En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.
Kieke ins in mie jlaas dat iech jon heëve
En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.
Preuf ins van d’r daag, deë sjmaat noa mieë.
Preuf ins an mieng lippe, doa brent dieng hits,
Preuf ‘t poer jeluk dat-s doe kans vinge
Preuf de kraf va binne die in diech zits
Preuf ins van de leefde, los ze hoeëg leëve,
En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.
Preuf ins van mieng leefde, ze deet miech sjweëve.
En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.
Veul ins wie d’r miensj noa boave sjiegt,
Veul ’t jouwe wase, vier weëde riech.
Veul ’t hats diech kloppe ’t drieft diech vuuraa,
Veul ins doa wie sjterk de tsiet die kunt.
Veul ins deep in diech kan ziech al verheëve,
En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.
Veul ins al wat kunt, ’t is nit uvverdreëve,
En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.
Vier óch
Me kan ja nit mieë mit zicherheet zage
weë de helde zunt en weë de bandiete,
’t is sjwoar ummer inne reëte wèg tse vare,
vier leëve in wirklieg duuster tsiete.
Me ziet de moraal in nieëvel vervluje,
de engele en de duvele lieche vöal ópee,
de engele kröppe ziech in laache en luje,
de duvele houwe ziech va sjpas óp de bee.
Mar vier óch, vier zunt zoeë óch,
vier hant de linker en de reëter helf
en vinge d’r urjens tusjenin ós zelf.
Mar vier óch zunt jee kingesj bilderbóch
en al zient vier inne zoeperheld,
vier wisse die rol is bloos jesjpild.
In d’r kieno zient vier de jouwe jewinne
al hant ze heem jraad de vrauw jehouwe,
zoeë is de boesezie angesj wie die va binne
en kanne vier de jouwe nit vertrouwe.
Vier zient de sjunheet van de fotomodelle,
majer en jezónk, zoeë wie vier dan zage
en wisse wie ze mósse wurje en helle
um al die sjunheet tse kanne verdrage.
Jód en sjleët, ze hoeze bij ós allemoal,
flaich is ’t bloos ing vroag va moas en sjoal.
’t Naats óp de trap
Iech koeët nit sjloffe en sjtong óp,
doezend zaache in d’r kop,
ing tas tieë mit hónnieg drin,
kroog iech jraad jet besser zin.
Loof durch d’r duuster in d’r jank
mit de tas nog in de hank,
Ópins nog vuur d’r ieëtsjte trit
zien iech miene sjatte nit.
En dan dink iech mit inne klap
Nurjens is me zoeë alling
wie ’t naats óp de trap.
’t Passeert wal dökker in de naat,
krien iech de kop nit óp rouw jebraad,
dan sjpoeëkt ’t bilder van wat kunt
en wees iech nit wie sjlim ze zunt.
Dan drieën iech en drieën nog mieë
en wil d’r sjlof ubberhaups nit krieje.
Iech sjton óp en wirk nog jet
en val sjtonde sjpieëder um in bed.
Iech wees dat iech miech zelf nit sjnap.
Nurjens is me zoeë alling
wie ’t naats óp de trap.
Iech leës e bóch vuurdat iech sjlof,
iech dink noa uvver wat iech hof,
iech rechen oes wie lang iech mós
en jrubel sjtondelank uvver ós.
Wie kan ’t doch, ’t jeet zoeë sjeef,
en vier tswai zunt doch zoeë leef.
’t Bóttert nit zoeë wie vruier oeëts,
en vier kalle druvver noeëts.
Den vuur tse endere zunt vier tse sjlap.
Nurjens is me zoeë alling
wie ’t naats óp de trap.
Weë zetst noen d’r ieësjte sjtap?
Wie verjèse vier d’r janse hap?
Weë nemt de sjood óp zieng kap?
Nurjens is me zoeë alling
wie ’t naats óp de trap.
Ónnuezel en ónsjuldieg
Vier maache allemoale wal ’t ee en angert mit,
Jiddere daag hant vier sjtriet mit wat ’t leëve ós bringt.
Vier mósse wal verdoale den vier kenne d’r wèg nit,
Weë kan al richtieg zage al wat ós boaver d’r kop hingt.
En doa hingt ummer jet jroeës en jans jevierlieg,
Doa dreit ummer jet, óch al merkt ’t jinne.
Vier zunt ónnuezel en ónsjuldieg,
en jinne maat ós wakker
Ónnuezel en ónsjuldieg
En vier sjloffe lekker wieër,
En ater ózze ruk um weëde jesjefter jemaad,
En sjtiekem in d’r duuster weëde vier oes-jelaad,
Den vier zunt ónnuezel en ónsjuldieg.
Vier kanne van alles plane van woa junt vier endlieg hin,
Mar endere jidder daag ’t tsiel en kómme noeëts aa,
Vier woeësjte ós durch bane en vier sjtikke bauw drin
En vier hant jing sjien va kans van d’r bejin aaf aa.
En zoeë ende vier óch doa, zaan ’t jans ierlieg,
An d’r sjloes mósse vier ummer nog bejinne.
D’r tsirkel is rónk, zoeë huur iech ós wal zage,
Zoeë ónuezel zunt vier dan doch nit!
Vier zunt allemoal zoeë besjeftiegd mit ós zelf
Vier zunt allemoal zoeë besjeftiegd mit ós zelf
Dat vier ’t leed van angere nit noa kanne veule,
Dat vier de vräud van angere koalieg kan dele,
Den vier zunt allemoal zoeë besjeftiegd mit ós zelf.
Ach, doa kunt alwerm ing preëdieg,
Wie va pastoer óp zóndiegmörje,
Doamit bin iech doch ram veëdieg,
Iech maach miech koalieg zörje.
Iech han alles jód jerejeld, alles ónger kontrol,
Weë deet miech jet, nuus maat miech nog dol.
Ach joa, zoeë wainachtslidje
Van wie zieëlieg dat vier sjterve,
Mar iech dink dan an dat sjnitje
Va wat iech oeëts zal erve,
Iech han tsiet en iech han jeld, de heng uvvervol,
Weë deet miech jet, nuus maat miech nog dol.
En dan lik iech jidder wèch bij d’r psychiater óp de bank
En klaag uvver miene loeks döks sjtondelank.
Iech voelens nog vöal levver
Iech wil nog hónged berje verzetse
Iech mós nog beum oesriese mit de bloeëse heng.
Iech wees iech kan miech zelf uvversjetse
Mar iech zits jeweun heem jans alling.
Iech mós nog ideale in wirkliegheet umzetse
Iech hof mieng jekste dreume kómme nog oes.
En da verwaar iech ’t betste vuur ’t letste
en vroag miech aaf wienieë kunt d’r sjloes?
Wievöal joare han iech nog?
Wievöal krefte zunt nog uvver?
Nit al tse vöal, dat wees iech óch
Mar iech voelens nog vöal levver.
Iech han nog wal hóngeddoezend plane
En doabij i-vel van wie ’t passere muet,
Iech krieën va vräud wie wal tsing krielhane
Mar verjès alles mi tinne depe zuet.
Iech kan diech d’r wèg d’rhin meklieg tseje,
Iech wees jenauw wie deë lofe kuet.
Iech kom evver nit wieër wie miech ópreje
En jinne deë mie kommentaar huet.
’t Weëd tsiet dat iech miech jon beweëje,
Went miech jet felt, is ’t wal kammauw,
Doa hult miech ummer wal jet bleuds teëje,
Voljens miech bin iech jeweun tse sjlauw.
Den went ’t an miech häu jeleëje
Dan wuur d’r himmel ummer blauw,
Dan kreug jidderinne miene zeëje
Den in mie köpje wees iech alles haarjenauw!
Iech wil lofe bis ’t nit mieë jeet
Vier veule ós al zoeë lang ópjesjlaose,
Mit minimaal kontak mit de res van de welt,
Mit kloestere anee jejaose,
En alles vas óp rejele jesjteld.
Doa kunt evver e eng an mie jedóld,
Iech han miech nog noeëts zoeë jevóld.
Iech wil lofe bis ’t nit mieë jeet,
Iech wil miech vrij beweëje, iech mós inins dróp oes.
Iech wil lofe in vol vrijheet
Januus hult miech teëje, nuus hult miech vas an hoes.
Iech wil lofe bis an d’r sjloes.
D’r wink veul iech wild durch mieng hoare jage,
D’r hoarietsont kielometere van miech voet.
Nurjens han iech wótsele jesjlage
Iech wil wieër bis iech nit mie woed.
Weë wees kunt an mieng wandersjaf e eng
Wen iech nog urjens rouw ving.
D’r Santiago hat miech alles vuurjedoa,
Noe loof iech ‘m zingend aternoa.
D’r zenger hilt ziech nit an jang
Uur zut nit jekoame vuur de wiesheet van d’r zenger,
E lidje uvver leefde en vöal mieë zitst nit d’rhinger.
Jet troeës misjien e bies-je en inne ópjehoave vinger,
En inne in moeziek jebrade tsezamebringer
Uur kant nit verwade de woarheet hei tse hure
Uvver d’r zin van ’t leëve en zieng ónverhofde klure,
Iech zaan ’t uuch jans aofe en duudlieg va tse vure
Mieng woarheet kuet uuch alling mar sjture.
Zoeë dunt vier noen vuur inne momang
Vier zunt nit sjwaach en vier zunt nit bang,
Evver sjaad jenóg doert nit nit lang,
D’r zenger hilt ziech nit an jang.
Uur wilt jeer verjèse al de zaache die vier sjurje,
De jroeëse en de klinge en de allervieste zörje.
Doa aa dinke vier nit hu, mar lever pas mörje,
Went d’r noadoeësj de keël deet wurje.
Zoeë zinge vier tsezame wie sjun ’t hei tse zieë is,
Wie de miensjheet vrij, vroeë en vrieë is
En dat doa urjens nog zoeë vöal mieë is,
Vuur ós allemoal nog jet tse krieje is.
Iech bin zoeë aod en verjèslieg woeëde,
Iech dink an de labendieje en de doeëde,
Doa zunt leefdes jevónge en jezoeëde
Mieng moeziek huet bij jinne moeëde.
Huus-je va leem
Iech han miech d’r kop jesjtoeëse an de domheet van de lu,
iech kroog mie hats ópjerèse durch de helheet van hu,
iech woeët van de kaat jebraad durch kótzichtiegheet
en bin nit ópjewase teëje wat nog kómme jeet.
Doa woeët jetuut an mieng oere um ’t verkieëde tse doeë,
ze hant miech jetseegd wie hel de doeëdsklokke loeë,
iech woeët an ee sjtuk jewieëze óp jidder ónmeujeliegheet,
iech bin nit ópjewase teëje wat ós nog tse wade sjteet.
Iech han miech verbórje in mie huus-je va leem,
ónsjtabiel, ónjemuutlieg, mar iech neum ’t heem,
’t is kaod, ’t is duuster, iech hod d’rvan trotsdeem,
den hei weëd iech sjterker, hei bin iech heem.
Ze hant óp mieng zieël jetroane oane ing inkele vroag,
ze hant miech klinger jemaad dan iech ejentlieg woar,
ze hant miene jees ópjesjlaose en ze dónge miech leed,
iech bin nit ópjewase teëje wat jee miensj nog versjteet.
Iech bin voetjelofe mar iech koam jauw tseruk,
alling in mie leme huus-je ving iech jet van jeluk.
’t Deet zoeë lekker pieng
Iech veul mie hats is an ’t blouwe,
Mieng erm en bee zunt ramp verkrampd,
Hat miech inne in d’r maag jehouwe
En zunt mieng hiere óp sjlaag verdampd?
Iech sjleef miech durch d’r daag bis dat iech bij diech bin.
Mar ’t deet zoeë lekker pieng,
Auw auw, auw auw,
Iech veul ’t roepe an de lieng
Auw auw auw auw,
Mar iech wil ummer mieë en heller,
Van de allerwildste sjpeller,
Den ’t deet zoeë lekker pieng.
Iech huur de sjmik zoeë jiftieg knalle,
De zieël paaft in inne sjlaag miech droes,
Dat mach en ónmach miech zoeë jevalle
Hoal iech zelf nit ater miech oes.
Iech sjleef miech durch d’r daag bis dat iech bij diech bin.
Iech kan de janse welt verjèse,
Den alles drieënt alling um diech.
Mieng jedanke zunt ram jesjplèse
Den iech verjèse zoejaar nog miech.
Iech sjleef miech durch d’r daag bis dat iech bij diech bin.
Probleme
Probleme zunt probleme
went probleem dróp sjteet
en mieëtstens han iech floep
dat urjens dróp tse zetse.
Dan blieve ze urjens hange,
wail nuus vanzelf voetjeet,
en iech bin doch zoeë sjleët
ze richtieg in tse sjetse.
Doa zits iech dan mit de heng in ’t hoar,
en iech veul miech wie ’t kuuche van ’t joar.
Wat iech mitsjleef is miech vöal tse sjwoar,
en iech bin mit d’r janse kroam nog lang nit kloar.
Zuete wil óch nit helpe,
druvver vrieve deet al pieng,
en wen iech druvver kal
weëde ze óch nit de dieng.
Zoeë sjton iech dan tse kieke
bring jing kloarheet in de zaach,
’t wil alling mar floepe
wen iech zelf ing jebierde maach.
En iech laach alles jans luftieg voet,
iech veul miech nog jemuutlieg in mieng hoed.
Lek diech in de mangel
Went ’t ins nit leuft zoeë wie ’t lofe mós,
Went inne ins jet zeët dat klinkt wie vies jehós,
Went ’t weer alweer nit wil en rent ’t dat ’t vrekt,
En d’r hónk mit pratsjpuet in ’t jezich diech lekt.
Has doe ins jinne zin in wirke en jemós
En dinks doe ins alling an jenisse en jenós,
Kries doe nit alles mit d’r mangtel van de leefde tsouwjedekd,
En wits de nit wat de welt mit diech betswekt.
Dan lek diech in de mangel en jank sjloffe,
Jank rui-ieg óp besser tsiete hoffe.
Sjwingel huekstens freulieg mit diene sjtats
En dreum mar lekker van ’t vange van de kats.
Wilt ’t èse diech nit sjmaache en jees te an d’r zoef,
Kries te de hoare werm ins nit in inne sjunne koef,
Sjpille ze óp d’r radio de moeziek die nit jevilt,
Of kries te via d’r tillefoon e vies bild.
Lappe ze diech puetje en vils te óp de puutsj,
Zient de Hollendere diech werm aa vuur inne Duutsj,
Bis te nommer dreientswantsieg in d’r zoepermaat,
En kries van ’t kassemeëdje de woarheet hel jezaad.
Leufs te diene reëte wèg tsemlieg sjeef,
Vings te diech vuur dis welt vöal tse leef,
Kries te van ’t leëve noeëts wat-s te verdeens
En huets va jidderinne alling jemeens.
Blief jezónk/blijf gezond
Weet je nog toen wij een pilsje deden, samen naar de mensen keken
Wie vier ós jans jeweun e henke koeëte jeëve, (hoe wij elkaar gewoon een handje konden geven)
Het lijkt alweer zo lang geleden, konden met een feestje de week breken
Wie vier ónjetswónge anee koeëte kleëve (hoe wij ongedwongen aan elkaar konden zitten)
We konden mekaar nog een handje geven, van een elleboog hadden wij nog nooit gehoord
Wat hadden wij een gemakkelijk leven, corona heeft ’t ruw verstoord.
Ach, wits te nog wie vier e fes-je koeëte bouwe (weet je nog dat we een feestje konden bouwen)
Oane ’t leëve van angere tse verzouwe (zonder het leven van anderen te vergallen)
Afstand van anderhalve meter is misschien gezond, maar van in je eentje thuis te zitten word je rond
Ach, weet je, corona was een lekker bier, nu maakte het een einde aan ons plezier
Flaich is dat de allerletste kier (misschien is dit de allerlaatste keer)
Refr
Blief jezónk dan betsaal iech d’r dokter/blijf gezond dan betaal ik de dokter
Zoeë jeet ’t rónk, al ee lank joar/Zo gaat het rond al een lang jaar
Blief jezónk en hod ainfach poal/blijf gezond en houd vol
Dan weëd ’t werm flot wie ’t woar/terug naar normaal, daar doen we ’t voor.
Laten we hopen dat ’t ergste is geweest, we komen bij elkaar, we maken weer feest.
Vuur e fes-je hant vier ummer ing jouw oesroeë, joa, ’t sjlimste is werm jeweë (voor een feestje hebben we altijd een excuus, ’t ergste in alweer achter de rug.
Refr
Blijf gezond, hou je taai, dat we mekaar snel weer zien
Flotter wie-ts dinks misjien (sneller dan je denkt misschien.
Muziek: Paul Weelen Teksten Paul Weelen/Rafael Rozenblad.
Jónk va binne
Mie leef wat bis te aod jewoeëde,
Iech ken diech koalieg nog tseruk,
Zoeë jries beëdje is ja hu tse daags moeëde,
Mar e meëdje va drissieg, wat e jeluk.
En wie is ’t mit ’t Annie da va vruier,
Hat dat óch inne nuie vrijer?
Da kans te miech ja ins beloere,
Auwer mar nit sjlauwer zeët me dan.
Zelfde naas, zelfde mónk, zelfde oere,
Alling bin iech inne richtieje auwe man.
Wat is van deë jong tsereët jekoame?
Hat deë ziech pentsiejoeën jenoame?
Iech bin jónk va binne,
Va boese is bloos boesezie,
Iech bin jónk va binne,
Doa aod weëde dóch iech nie.
Iech laach nog ummer, zing nog ummer
En doa is ’t zummer zommer.
Iech bin jónk va binne,
Mie leëve mós ja nog bejinne.
De tsiet is zoeë flot doch verjange,
Vuurdat me ’t wees dan is ze um,
En weë hat al d’r tswek d’rva versjtange,
Jinne hat e antwoad óp woarum.
Vier hant allemoal e sjleëgs-je d’rvan krèje.
Mar leëve nit in ’t vuurbije.
Iech hod van diech
’t Maat nit oes wie döks jet al jezaad is,
Doa zunt dinger die huet me ummer jeer ópnui.
En ’t is ejaal went jet al ins jemaad is,
Blomme sjtunt jidder joar óch werm in blui.
En doe wits ’t kunt wie ummer oes mie hats,
En wie döks iech hei al moeziek drónger zats:
Iech hod va diech en ’t deet jód dat tse zinge,
Iech hod va diech en iech huur ’t zelver ummer jeer.
Doe bis d’r hit deë ummer óp ee sjteet,
Doe bis d’r oerwórm deë noeëts droes jeet,
En doe maachets miech ónjeleuflieg riech,
Iech hod va diech.
En dan huur iech dat deë teks al van d’r Brel is,
Of van d’r Jürgens en angesj wal van d’r Mey,
Iech zaan óch nit dat ‘t wóngesj wie oriezjienel is,
Mar e oeniekoem den ’t jeet uvver ós tswai.
En doe wits wie jeer iech mit wöad en noeëte sjpieël,
Mar iech veul de leefde bis ’t deepste van mieng zieël.
En iech liech nog wal e jöngsje vuur de ieësjte moal verknald,
En iech los ‘t alle welt hel hure, dat ’t lidje sjalt.
Iech bin bauw zessieg
Jiddere oavend fes, jiddere oavend sjanse,
jiddere oavend sjtress: wie zien iech oes, kan iech jód danse.
En de moeziek jong mar durch en ’t drinke oane dinke,
Mörje pas koam de zörg,noen koeët alles blinke.
Mar an dat fes-je koam plötslieg inne sjloes,
den óp eemoal jónge miech de lempjer oes.
Iech bin bauw zessieg, en alles deet miech wieë,
iech bin bauw zessieg en mie wöadje is: auwieë.
Iech bin bauw zessieg, de welt is lanksaam, ’t leëve jries,
en dan betsaal iech vuur dat fes-je ópins d’r volle pries.
Jiddere oavend mui, jiddere oavend óp de bank,
iech liech wal in de rui en mieng vus die sjtunt i brank.
En de moeziek is klassiek die mós de rouw miech bringe,
de naat is vöal tse lank, woa kan iech ing luezoeng vinge.
En noe dink iech jaresnit zoeë wied vuuroes,
en doa is doch deë vuur miech besjtimde sjloes.
Iech bin bauw zessieg en iech leës nuus oane bril
iech bin bauw zessieg en iech han ’t lever sjtil,
iech bin bauw zessieg, de welt is angesj, ’t leëve kling,
en iech zien ópins iech bin óp dat fes-je jans alling.
Ao miene vrunk
Ao miene vrunk, woa bis te dan?
Mieng hank zukt in d’r duuster.
Jraad wen iech ’t nuedieg han
die hofnoengsvol jefluuster.
Maach noe doch ’t betste d’rvan,
los diech nit óngerkrieje,
Zaan miech, woa iech diech vinge kan
um mit miech tse sjtrieje.
Alling is ’t tse sjwoar vuur miech,
iech kan vuuroes nit lofe,
en doe, vrunk, jelukkelieg
hulps ’t miech tse hoffe.
E antwoad evver huur iech nit,
ejaal woa mieng heng óch jriefe.
Noen maach doch inne ieësjte sjrit,
iech kan diech nit bejriefe.
Ao miene vrunk, hei sjton iech dan
d’r sjwoare jank tse maache,
wie hel mie hets-je kloppe kan,
wie vies mieng kneie kraache.
D’r oam, d’r mód, al jeet miech oes,
weë hauw dat kanne dinke,
dat noen jraad vuur d’r letste sjloes
de vrung miech losse zinke.
Doa veul iech plötslieg doch die hank,
dat hofnoensgvol jefluuster.
Vuur deë sjteun miene ieëwieje dank
in dat vies sjwats dónkel duuster.
Jeweëne
Wie d’r mond ’t naats an d’r himmel sjteet,
Wie de zon ’t oavends doa werm óngerjeet,
Wie de tsiet vuurbij jlietsjt in inne oam,
Wie nuus inee past van d’r janse kroam,
Wie ing kas van ikea ummer jet voet is,
Wie de las van ’t alling zieë in de boed is,
Wie de keëts bis an d’r sjloes zie lit ós jieët,
Wie d’r wink ’t zeel teëje de moer houwe lieët.
Wie de lu vol hofnoeng óp e wónger blieve beëne,
Me kan ziech jeweun an alles jeweëne.
Wie d’r inne d’r angere ummer werm bejieënt,
Wie d’r haas van hu deë va mörje zieënt,
Wie ’t ee woad teëjenuvver dat angert sjteet,
Wie is jidder tsouw duur doch werm ing meujeliegheet,
Wie inne frisje blik nuus hulpt in d’r duuster,
Wie inne sjreklieje sjrai verluust van jefluuster,
Wie de kircheklok ós ummer werm verduutsjt
Dat de ieëwiegheet ós hu óch werm hat jepuutsjd.
Zoeë blieve vier ós mit ónverdeend jood zeëne,
Me kan ziech jeweun an alles jeweëne.
An ee dink zal iech miech noeëts jeweëne,
Wie dieng leefde óp mie hats bliet treëne.
Dat is ’t wasser dat óp mie drueg eëd bliet reëne,
Doa aa kan iech miech noeëts jeweëne.
Wie d’r miensj ziech in d’r eje vinger sjniet
Wie d’r man de vrauw d’rvuur en d’rnoa ziet,
Wie d’r sjwatse döks wies va woed kiekt
Wie d’r wiese doavan sjoedere óp de hoed kriet
Wie de leefde ummer inne sjleëte road is,
Wie d’r haas verbergt woa óp me ejentlieg koad is
Wie d’r naid jeweun jietshäös van ós maat,
Wie de hoeëvaad ós dan verroant de kaat
Wie tapieët ós mit de woarheet kan blieve kleëne,
Me kan ziech jeweun an alles jeweëne.
Wie-ts jiddere mörje wakker weëd neëver inne vreëme,
Me kan ziech jeweun an alles jeweëne.
Wie-ts nuus verdeens en diech trotsdeem al kans neëme,
Me kan ziech jeweun an alles jeweëne.
D’r tswek van ós kót leëve
Vier vroage vöal en mieë
Weule dinger zoeë jeer han,
Jeluklieg um tse krieje
En vier weëde zat d’rvan.
Mar doa kunt doch deë moment
Dat-s te dinks: woar dit ’t dan?
Doe wits doe woats verwend
Bis dat ’t nit mieë kan.
En dan kunt dat jeveul
Inne troeës en inne laach
Inne blik en ing jebierde
En ing ónbesjpraoche zaach,
Van zonlit in ’t wasser
Van sjtere in jen loeët,
En ing hank in de dieng
Die d’r óngersjeed maache koeët.
D’r tswek van ós kót leëve
Likt nit in wat-s te has,
Mar in leefde jeëve
En dele va leed en sjpas,
Nuus bliet an ós kleëve
En de dinger zunt ing las
Den d’r tswek van ós kót leëve
Is jeëve wat-s te has.
Mit de joare kunt de wiesheet
Mar dat maat diech nog nit sjlauw,
Dat d’r miensj zoeë jeer verkieëd deet
En verjeest wat e tse jeëve hauw,
Mar wie vier tswai hei noen sjtunt
Mit dieng hank in de mieng
En tsezame noe vuuroes junt
Deet ’t leëve nit zoeng pieng.
Jef miech nog ing sjpriets, iech wil ze han
Jef miech nog ing sjpriets, iech wil ze han,
jef miech nog e bies-je hofnoeng vuur d’r zommer,
dat iech werm normaal uvver jen sjtroas lofe kan
en nit heem ram versjrómpel van d’r kommer.
Iech wandel en iech fiets bauw jiddere daag
En iech maach ing wiets uvver dat jeklaag
Jef miech nog ing sjpriets, iech wil ze han,
Dan maach iech d’r bliets,
Zaan iech de res kiets kiets
Jef miech nog ing sjpriets, ejaal woa vandan
Vier hant noe eemoal jaresnit vöal waal,
Of doe weëds jebèse durch kats of hónk,
Flaich is de luezoeng sjlimmer wie de kwaal,
Wie dan óch vier haode ’t jeer jezónk.
Óp de ieësjte jong iech aaf wie inne wekker,
Dan is de tswaide besjtimd jenauw zoeë lekker.
Deë vieres hilt ós noen al e joar tjeën
En vier kanne al monde nit de duur eroes.
Noen jon iech, óch mit sjnei en óch mit reën,
Jing tsing peëder haode miech in jen hoes.
Noen huur ins óp mit dat ieëwieg jemekker,
De tswaide is besjtimd janauw zoeë lekker.
Of van Astra, of van Pfizer of van d’r Jansse,
Iech wil endlieg óp d’r maat e sjtöndje danse.
Alles sjpilt ziech aaf in miene kop
Iech bin jinne vreëme vuur woed en jif,
iech sjoeb en iech sjrai en iech reeg miech óp,
mar doe huets miech nit, ja dat is d’r knif,
alles sjpilt ziech aaf in miene kop.
Iech houw en sjpring en weëd knalroeë,
iech rees jet in sjtukker en vlók oane sjtop,
mar doa zies te nuus van en kans nuus draa doeë,
den alles sjpilt ziech aaf in miene kop.
En iech bin jans braaf, dóch jee miensj jet koad,
iech sjwieg bis in ’t jraaf, zaan jee inkel woad,
mar blief wied voet of doe treëns diech dróp,
den alles sjpilt ziech aaf in miene kop.
Iech plats bauw va naid en pieng in d’r maag
d’r blódddroek is hoeëg en hel mie hatsjeklop,
mar doe merks nuuks, iech maach inne jekke sjlaag,
den alles sjpilt ziech aaf in miene kop.
Zoeë wus tse zieë is misjien jans sjtom,
den óp inne sjleëte daag dan platst de bom,
dan kriet de welt inne jroeëse sjtrop,
dan sjpilt ziech nuus mieë aaf in miene kop!
Veer wöad in drei akkoade
Wat iech wil zage is nit lestieg,
Óch al is ’t aaf en tsouw sjwoar,
Den doe bis nit ummer hatslieg
En sjtees óch noeëts ins kloar,
Evver iech wil ’t diech zage
En óch nog reët in die jezich,
Nè iech jef miech nit jesjlage
En iech los diech nit in sjtich.
Mar d’r mód mós iech nog zukke
En iech hoal al jans deep oam,
Iech wees ’t zal miech lukke
Al past ’t diech nit in d’r kroam.
Den doe lieëts ’t aofe blieve
Oane aavank, oane sjloes,
En iech wil nit uvverdrieve,
Doa kunt ’t dan jans kreftieg droes.
Dis veer wöad in drei akkoade,
Maache ee tswai drei jans kloar.
Dat tusje ós is jans in oader,
En al doert ’t doezend joar
Bis ’t vieëtsieg hat jesjlage
En doe zessieg woeëde bis,
Mar d’r nommer nuus wil zage
iech hod va diech jewis.
Iech verzuk ’t in d’r mörje
Wents te kloar en wakker bis
En nog nit dinks an alle zörje
Die d’r daag diech bringt jewis.
Iech verzuk ’t in d’r zommer,
In d’r winkter nog ing kier,
’t weëd mit de tsiet evver sjtommer
En iech verzuk ’t ummer wieër.
Wat iech zage wil is nit sjwierieg,
Flaich los iech ’t ónjezaad,
Mar bis te nit e bies-je nuisjierieg
Wat miech zoeë nerveus?
Miene kop sjteet in blui, jeleuf iech
Miene kop sjteet in blui, jeleuf iech
’t kroefe wil jedanke droes,
en alles liecht jans nui, jeleuf iech,
zoeë zoog de welt nog nie oes.
Alles frisje klure mit toepe dróp,
alles freulieje toeëne, eraaf, eróp.
Noe kiek, iech sjton in blui, jeleuf iech,
en iech wil de janse tsiet eroes.
Wie inne auwe boom mit de betste zin,
iech jrui an alle ekke.
Doa wieëst zoejaar e nès, mit vuejel drin,
die wirke draa wie jekke,
d’r mai is óngerweëgs, de aier óch,
die dunt nit alling an zinge,
wie sjun ’t vrugjoar weëd, e bilderbóch
dat iech diech hu jon bringe.
Zoeë jroeës is de natoer, vöal jroeëser nog,
ze bliet mar loeter wase.
noe kiek miech ins sjtoa, joa, iech waas óch,
hol mar flot jet vaze.
d’r mai is óngerweëgs, óch in mie hats,
iech sjton ja bauw óp sjpringe.
wie sjun dis vrugjoar weëd, kniep in mieng bats,
weë wees wat-s doe zals vinge!
’t Leëve sjproest eroes an alle zieje,
en ver róffe jans versjtaund: auwieë.
Breuzelsjaos
Iech wees nit wie ’t kunt dat iech van diech al kan verdrage
Ejaal wie króm dieng zinne zunt iech blief d’rmit laache.
Doe sjoebs d’r jans daag óp al wat is,
Doe vings dat hei óp eëd nuus in oader is.
Doe bis leef, e breuzelsjaos mar leef,
Óch al kieks te nog zoeë sjeef doe bis lever dan iech kan besjrieve
Den iech wees, breuzelsjaos iech wees,
Dat-s doe an mieng zie hei sjtees en ummer bij miech zals blieve
Doe bis leef, e breuzelsjaos mar leef.
Mit de tsiedónk in de hank sjoebs doe noa de lu die ós rejere
Jinne hat nog versjtank, al zicher nit de hoeëg here.
Van ’t oavends bis ’t nuits jees doe mar wieër,
Ze muete allemoal bij diech in de lier.
En iech wees dat doa drin e hats vol leefde is
Mar dat-s doe vöal lever e leef breuzelsjaos bis.
Bij miech heem
Iech hod va sjwatse en broenge en wiese sjokkelaad
en zoejaar van deë mit neus-jer drin,
Iech hod va alle pasta, zoejaar van blommekoeël jemaad
doavan krien iech de betste zin.
De wildste dreume weëde wirkliegheet
went jinne mit rejele alles rejele jeet.
Bij miech heem kunt al tsezame
bij miech heem past alles drin,
van de fiengste here bis de sjiekste dame
wail iech zoeë jemuutlieg bin.
En has te urjens óp dis welt e probleem,
dan laad iech diech in bij miech heem.
Iech bin jek noa moeziek en ritime, ´t lifs van alle tsoat
en iech bedink zelver jet d´r tusjenin.
Iech bezuk de welt en zuk doa uvveral jouwe road
wail iech nog zoeë ónnuezel bin.
Da merks te doa jieët ´t koalieg óngersjeed,
went jinne mit rejele alles rejele jeet.
De duur sjteet jans wied óp, maar aaf en tsouw,
dan pratsj iech alles eroes en zuk mieng rouw.
Woa iech jouw zin van krien
Woa iech jouw zin van krien, kan iech uuch zage:
Va herlieje zonnesjien en nit vöal lu die klage.
Van ee sjun lidje dat durch de loeët hel sjalt,
Van ee kling kink dat zie ieësjte Kirchröadsj wöadje kalt.
Woa iech jouw zin van krien: va winnieg zörje
Van ing lekker moel va diech óp d’r vrujje mörje
van knöpjer in de beum en e voeëjellid d’rbij,
dat kan allemoal hu, den iech bin ja hei.
Ach me kan ziech koppieng maache
En óch nog dikke bee
Uvver jroeëse en kling zaache,
Den vier zunt ja nit va sjtee.
Evver mós me blieve zukke
Noa ’t sjuns dat ós werm waad
Nuus kan ieëwieg bedrukke,
Zoeë is d’r miensj jeweun nit jemaad.
Ach ’t kan ós jans vöal feële,
Jidder krankheet is tse vul,
Mar vier kanne ummer weële,
Tusje eënsj en flauwekul.
Den de koens is in ’t klinge
De sjpas tse blieve zieë
Troerieg zieë likt jinne
Laache wil d’r miernsj ummer mieë.
Has doe las va sjleëte zin,
Zing dit lidje en maach inne bejin.
’t Weëd inne sjunne daag
’t Weëd inne sjunne daag, iech veul ’t an mie wasser,
Mit inne breie laach en jans vöal zon,
’t Weëd inne sjunne daag, iech wees ’t jeet hu klappe
Alles wat iech maach en alles wat iech don.
De janse naat han iech va diech jedreumd,
De janse naat han iech diene naam jeneumd,
De janse naat daat iech dat-s te bij miech woats,
En doe wools óch januus koads,
En doe maachet iech mieng oge óp
En ’t ieësjte wat iech zien dat is diene laachende kop.
Döks maach iech miech zörje um de welt,
En wie ’t mit ós lu zoeë is jesteld,
Döks wees iech nit woa iech ’t zukke mós
En dan vertrouw iech mar óp ós.
Dan kiek iech noa de zie en ving doa diech
En ’t ieësjte wat iech huur is wat-s doe zeës an miech.
Al blief iech hu in bed en dóch ins jaresnieks,
Mar mit diech is ’t doa net en ’t weëd jet sjieks.
Fes-je
Vier haode van e fes-je, zicher went ’t sjpieë weëd,
Vier haode van e sjpes-je, zicher went ’t mieë weëd.
Vier hant ’t jans jemuutlieg, jinne bliet sjtil sjtoa,
Vier zinge dan jemindlieg, kóm noen los ins joa.
Vier haode van e fes-je zicher went ’t sjpieë weëd.
Ejalieg wat v’r moeziek, went ze mar tsemlieg hees is,
Ejalieg wat v’r sjtiemoeng, went ze vol va sjwees is.
Dat darf jans aod zieë, zoe jet wie rock en roll
Of punk en rock, house en soul
Ejalieg wat v’r ritme, went ’t mar tsemlieg hees is.
En in ’t midde van deë durjeree
Doa veul iech miech jeluklieg den iech veul miech ee
mit alle lu die hei zunt die neum iech vrung
Zoeë lang ze mar d’rbij zunt, zunt ’t mieng vrung.
Vier keëke ós de long oes went vier ’t lidje kenne
Vier treëne ós de sjong oes, dan jeet ’t bejinne.
’t Is jing vasteloavend, doch zunt vier bijee,
Vier vier vol vanoavend den vier zunt wie ee.
Vier keëke ós de long oes went vier ’t lidje kenne.
Óp d’r elfde van d’r elfde jeboare
Óp d’r elfde van d’r elfde jeboare,
in miech zitst nuus wie jekkiegheet,
han ummer confettie in mieng hoare,
han de ruetste naas die mar besjteet.
Óp d’r elfde van d’r elfde jeboare
en óch nog um elf oer elf,
en doamit blief iech ummer ónjeloage
jans kót bij miech zelf.
Mit vasteloavend tróf de mam d’r pap,
van ’t ee koam flot ’t angert.
Sjtónge ze ieëtsj tse sjmoeze an de tsap,
doeret ’t puutsje óch al langer.
Zoeë hant ze miech dat sjpieëder oes-jelaad,
nuung mond han iech doe nog jewaad.
Mit vasteloavend tróf iech óch mieng vlam,
mie hats woar i brank jevloage,
Natuurlieg woeët het óch al jans jauw mam,
en ós kinke woeët jeboare.
Zoeë haode vier de tradietsiejoeën in ier,
iech woar bij mieng eldere in de lier.
En dan dinks te vasteloavend i fibberwaar,
dan kunt in november ing janse kingersjaar!
Vuur de ieësjte moal
Iech wós ’t nit, iech wool ’t nit, iech häu ’t noeëts jedaad,
Dat alles wat iech dong en alles wat iech zaat,
Diech zoeng depe pieng koeët doeë en doe zaats nuus d’rvan,
Noe wees iech nit wat iech nog draa endere kan.
Iech sjnap ’t nit, nog ummer nit wie dat passere koeët,
Dat jraad dat wat iech bin diech zoeë treffe moeët,
Iech daat dat alles richtieg woar en ’t jong ós vuur d’r wink,
Jraad wen iech alles meen tse zieë, bin iech ram blink.
Vuur de ieësjte moal in mie leëve han iech floep,
Waag iech jinne sjtap vuuroes tse zetse,
Vuur de ieësjte moal bis doe óp eemoal voet,
Wees iech dat wat kunt nit in tse sjetse,
En iech wees nit wem iech al die tsiet bin jeweë,
Mar nit deë.
Iech huur diech noe, jans duudlieg noe, versjton óch jiddes woad,
Mar veul miech jans ónzicher en broech bauw ummer diene road,
Den alles wat iech sjnappet, iech sjnappet ins ram nieks,
En hauw iech ummer kraf tse vöal, noe bin iech jans fieks.
Doe has ja reët, hauwts ummer reët, iech dong als wuur iech doof,
Dong al die joare wat iech wool en dat woar inne hoof,
Doe sjtongs janit ater miech, doe sjtongs d’rneëver en kiekets bloos,
Noe wees iech nit wat mieë iech allemoal nog verjoos.
D’r sjpeiel jieëft e bild dat iech ubberhaups nit ken,
Zaan miech dat iech deë man doch nit bin.
Vuur miech is in d’r himmel jing plaatsj
Help iech e vräusje mit de waar,
Wies iech inne vreëme d’r wèg,
Jef iech jet klingjeld an de moeziek,
Jef iech e drinkjeld an d’r wieët.
Nè, doa han iech nuuks aa,
Vuur miech is in d’r himmel jing plaatsj.
Vroagt miech ins inne um jouwe road,
Zaan iech ins inne woa ’t óp sjteet,
Beën iech i jen kirch oane jeleuf,
Voor iech de vuejel in ’t hertpark,
Nè doa han iech nuuks aa,
Vuur miech is in d’r himmel jing plaatsj.
Den in d’r himmel jieëft ’t nuus wie blauw loeët,
Mit aaf en tsouw ing duuster wólk,
Dink mar nit dat inne doa jet doeë koeët,
Vuur ’t ónnuezel eeveldieg vólk.
Sjrief iech ing kaat went inne sjturft,
Sjprèch iech jet troeës in mennieg leed,
Leës iech d’r blinge wat in d’r brif sjteet,
Kaoch iech vuur de lu die honger hant.
Nè doa han iech nuuks aa,
Vuur miech is in d’r himmel jing plaatsj.
Zing iech e lidje vuur de auw lu,
Vertsel jesjiechtens van de jouw tsiet,
Los leefde leëve bis noa d’r doeëd,
Keur als jebierde uvver d’r kop.
Nè doa han iech nuuks aa,
Vuur miech is in d’r himmel jing plaatsj.
Iech rechen dróp dat went ’t kunt
En iech dat al ins nuedieg han,
Inne ónbekande vuur miech doa is,
Deë miech dan helpe zal.
Nè, doa hat e nuuks aa,
Vuur ós is in d’r himmel jing plaatsj.
Iech ken inne jong
Iech ken inne jong deë noa Amerika jong
en heë koam jans jewis va Sjevemet,
Heë kroog doa ing vrauw mit wem e tsieg kinger hauw,
mar ’t lank woeët noeëts richtieg zieng hemet.
Dan zaat e mit wieë: Kuet iech nog ins doa zieë
en kuet mit mieng vrung nog ins kalle,
dan zeët iech adieë, ze kuete alles hei krieje,
dan leus iech alles óp sjlaag oes heng valle.
Iech zaat evver: jong, vuur iech zoeë jet doms dong
kuem iech vuur in alle eënsj doch ins kieke.
Of alles nog sjtöng wie ’t vruier ins sjtong,
of alles nog tiekt wie-ts te ’t ins hei hoeëts tieke.
De vrung zunt flaich nog doa, doe zies mennieg huus-je nog sjtoa,
mar hei hat de tsiet óch nit sjtil jesjtange.
Ze kalle nog plat, mar dat hat zieng langste tsiet jehad,
ze hant ziech lang nit mieë richtieg versjtange.
De vreëme zunt hei, ’t kómme ummer mieë d’rbij,
en die neume ’t hei jeer hön hemet,
En die auwe die sjtunt tse kieke wie die ’t dunt,
en zient alles angesj óp Sjevemet.
Drum dreum wie ’t woar, iech zien ’t jans kloar,
dieng plaatsj is bij dieng vrauw en dieng kinger.
Al dunt ze angere kal, hei is ’tzelfde d’r val,
zoeë weëd ós welt ummer klinger en klinger.
Wie sjun ’t hei hu is
Jiddes joar da kriebelt ’t zoeë midde in d’r zommer,
iech zets miech in d’r jaad en bedink miech inne nommer,
dan jon iech noa ’t sjöpje en zuk ins in ’t lajer,
weë wees likt doa nog jet, inne ival vuur inne sjlajer?
Doa is al zoeëvöal jezaad van sjlauw bis nog vöal sjtommer,
uvver vasteloavend, karneval, uvver sjpas en uvver kommer,
woa vang iech aa, woa huur iech óp, wie kom iech an e lidje,
wiechtiejer nog, weë zingt ’t mit, angesj weëd ’t doch jee hitje?
Iech kan nuus angesj zinge wie sjun ’t hei hu is,
nurjens is dat doch tse vinge went ’t hats bij werm lu is.
Iech wil vasteloavend bringe, de vräud en ’t jeluk,
en went uur mit wilt zinge, bringt uur ’t bij miech tseruk.
Doa zits iech dan in miene jaad, kiek noa de blom en blommer,
wie klurieg doch deë koeël en sjlaat, wie herlieg doch deë zommer,
dan zien iech momme uvveral en veul ’t al e bies-je:
zoeë ónjeveer is karneval, doa huur iech al e wies-je:
Wieëtsjaf in en wieëtsjaf oes, iech sjpring jet óp d’r maat,
en vuurdat iech ’t wees han iech alwerm inne sjlajer jemaad.
Poëzie is
Poëzie hat jet van vuuroeszage,
bauw alles wat iech sjrief weëd woar,
iech wil dit jediech alzo ópdrage
an uuch leëzere, dat is kloar.
Krank weëde zal jinne van ós,
vier hant zoejaar ’t ieëwieg leëve,
vier vräue ós ummer en jenisse jenós
en kanne jeld mit haffele voetjeëve.
Kriesje sjteet nit in ózze dieksiejoneer,
deë sjteet mit de betste wietse voljesjrève
en alle lu zunt vrung en hant ziech jeer
en doavan is jee woad uvverdrève.
Vier blieve e leëve lank jónk,
hant ing hoed wie ing pieëtsj vuur ummer,
hant jinne dokter, den vier zunt jezónk
en boese is ’t e joar durch zommer.
Vier sjnappe alles, den vier zunt zoeë sjlauw,
en wisse ummer wal ing luezoeng tse vinge.
Vier neume nuus sjun, vier vinge alles tse wauw
en kanne alles wat aavingt tsem sjloes bringe.
Poëzie hat jet van wisse wat kunt,
ejaal wat iech sjrief, ’t is woar,
flaich alling in mieng wöad die effe besjtunt,
en iech jun uuch dit alles, dat is kloar.
Dat ’t zoeë wied kómme moeët
Iech zoog ‘m zitse in d’r auto, kótbij d’r weier,
Iech daat nog: ’t tse vrug vuur al ing paus.
Normaal kunt ’t mörjens jinne nog heier
En bedinkt ziech zieng zung of jet jans sjlauwts.
Wat wuur jeweë, häu iech jet jezaad,
Häu iech ‘m óp angere jedanke jebraad?
Wat wuur woeëde, häu iech jet jedoa?
Mar woar ’t noen zoeë wiechtieg wat iech moeët?
Dat nit langer wade koeët?
Iech hoffet doch óp zon in ing bloa loeët,
Dat ’t zoeë wied kómme moeët.
Heë loesteret noa moeziek, janit jesjpanne,
Inne miensj mit vuur zie werk nog effe tsiet.
Mit d’r motor al aaf, dat mós doch kanne,
Dat inne effe mit zieng jedanke alling bliet.
Wat wuur jeweë, häu iech jet jezaad,
Häu iech ‘m óp angere jedanke jebraad?
Wat wuur woeëde, häu iech jet jedoa?
Mar woar ’t noen zoeë wiechtieg wat iech moeët?
Dat nit langer wade koeët?
Iech hoffet doch óp zon in ing bloa loeët,
Dat ’t zoeë wied kómme moeët.
Iech häu doch effe jóddemörje kanne zage,
Iech häu losse zieë dat iech wós dat heë besjtong.
Iech weul iech häu e versjil kanne maache,
Mar iech wós janit wat in ziene kop umjong.
Diechtere
Diechtere sjterve jónk, ze junt evver noeëts doeëd,
de wöad blieve sjweëve, ze hange in jen loeët.
Wilt inne jet zage, hat uur flaich e woad jezoeëd?
Zicher dat uur ’t bij inne doeë diechter vinge koeët.
Diechtere hant i-vel, eeveldieg zunt ze nie
ze treffe in ’t hats en ze wisse nit ins wie.
Ze sjrieve in hön eje sjproach, al versjtunt vier die,
en vier verware ze wie hilliegdommer in ós prie.
Harrie, doa woats e wónger,
mit diech woar jiddes leëg wieëtsjaf vol.
Harrie, diech kenne woar bezónger,
Doe maachets alle platheet ram dol.
Harrie, doe hauts d’r honger
um durch tse joa bis d’r sjloes,
Harrie, doe jees nit ónger,
óch al is die Facebook noen oes.
Diechtere zunt komiesj, ze laache evver nit jeer,
ze verdrinke al hön vräud in whisky en beer,
ze drage al ’t leed, mar dat kriet hön nit neer.
Harrie, doe bótte boer, doe woats inne diechterheer!
Ejentlieg
Vier hant ós ejentlieg nit zoeëvöal tse zage,
óch al jieëft ’t jans vöal dat ós verbingt,
En zoeë is de sjtilte dök jarensnit tse drage
Den da hure vier wie ’t alling zieë in ós zingt.
Vier hant ós ejentlieg nit jans vöal tse beie,
Flaich de jezelsjaf van lu die nuus angesj hant,
En flaich hult dat ós inne oavend tsevreie
Mar zoeëvöal tsiet is e bies-je zjenant.
Doa zunt momente dat ’t doch deet klieke,
Dat vier mene doa is vrunksjaf vuur lange doer,
Dat ós hatser inne amelank tezame tieke
En dan sjlunt vier flaich jing sjleëte fiejoer.
Is dat jenóg um werm ing tsiet tse blieve
Mit de hofnoeng dat doa oesendlieg nog jet kunt,
Of mósse vier die momente nit uvverdrieve
En erkenne dat vier ós janit versjtunt.
Blieve vier da noe sjwieje?
Blieve vier da noe sjtrieje?
Losse vier alles jeweun wie ’t is?
Of rafe v’r ós tsezame
Zage dat vier ós sjame
En besjtimme zelf wie ’t wieër is.
En vier losse de tsiet ainfach verlofe
En v’r wade bis d’r nieëkste krawal,
Den vier wisse ’t hulpt jajee hoffe
Den joa, zoeë aod zunt vier al.
Vier mósse ós tsiet nog oeszitse
En kieke noa wat vier nit hant jedoa
Vier broech ós oere nit tse sjpitse
En vier kanne ós blikke neersjloa.
Vier wole doch nit leëve zoeë
Vier wole doch nit leëve zoeë,
Vier zouwe alles angesj doeë.
’t Vuurbild dat vier hauwe woar
Vuur ummer óp ’t verkieëde sjpoar.
Sjloes mit alle sjleëtiegheet,
D’r honger en de wustiegheet
En noeëts mieë krig en sjtriet,
Mar wat van die vuurneëmens hange bliet?
De dreumerij kunt an e eng
Wents te eemoal wirke jees,
Dan wils te veer eje weng
En dat-s te nit ummer als letste sjtees.
Alzo wirks te diech eróp,
Mit ’t betste werk en jouwe flies
Has doezend dinger an d’r kop
Bis dat-s te dan doch inzies
Zoeë jong ’t dieng eldere óch jenauw,
En doe weëds wies en sjlauw.
Nè dit kan nit alles zieë,
Doa hingt jet in jen loeët,
Mar plötslieg kunt doe doch nuus mieë
En blouwt de sjtiemoeng doeëd.
Dan kieks te noa d’r tillevies
En dinks hei sjtimt jet nit,
Wie zoos dat mit deë jroeëse pries
Va sjunheet en va vrid.
Zoeë jong ’t dieng eldere jans jelui,
Mar doe bis voel en mui!
Zoeë verjeet ’t dan de janse miensjheet,
D’r techniek deë is nui,
Mar ejalieg dat wat kómme jeet
’t is dezelfde brui!
Vroage sjtelle darf nit mieë
Hat dat wal zieng richtiegheet,
Woa jeet ’t dan noen hin?
Woarum jeet ’t wie ’t jeet
En wat hat dat noe vuur zin?
Went dat ós nog tse wade sjteet
Is dat dan wat iech bin?
Went nuus mieë ós de sjproach versjleet
Hult inne nog jet in?
Vroage sjtelle darf nit mieë,
Antwöad móts te sjraie,
Vroage sjtelle is tse sjpieë,
Krawal en vöal behaie.
Jinne darf nog krietiesj zieë,
Sjoeberij en kaihel kaie.
Vroage sjtelle darf nit mieë,
Mar kans te ’t miech vertsaie?
Wits doe wie ’t näu zoeë koam?
Kans doe miech jet erklere?
Woarum sjnap iech zoeë hel noa oam
En wil iech döks jet probere?
Wie dinks te uvver d’r janse kroam
Wie kans te diech nog were?
Woa truks doe d’r letste sjroam
Wat vings doe van de sjtere?
Iech wees ezoeë vöal zaache nit, Mar iech hod miech nit van d’r domme.
’t Lifste han iech mit alle lu vrid, Wie bin iech an dizze sjtriet jekómme?
Me mós de fester viere wie ze valle
Me mós de fester viere wie ze valle,
Óch al valle ze jiddere daag.
Me mós fester viere dat ze sjalle
En ’t betste mit inne vette laach.
En mit vrung en bekankde en famillieë,
Al d’r däuvel en alle hillieje.
Me mós de fester vier wie ze valle
En zoejaar mit e sjtuk in d’r kraach.
En dan dinks te, ja wat drinks te,
En die koppieng dan d’rnoa.
En dan wits te, dan verjits te
Bis d’r sjloes tse blieve sjtoa.
En dan kieks te, den ’t sjiekste
Van ’t fes dat zunt de lu.
En doarum vier vier tsezame hu.
En dan zings te en dan vings te
Alle moeziek eëve sjun.
En dan dans te den dat kans te
Bis hei wagkelt ’t jebun.
En dan kuns te an ’t sjunste
Den ’t sjunste zunt de lu.
En doarum vier vier tsezame hu.
En dan lieëts te ’t loestieg knalle
Kiek oes went de fester valle!
Maach van die kink jinne vasteloavends-jek
Maach van die kink jinne vasteloavends-jek,
Den dan felt ‘m jans jauw mieë wie inne ek,
’t ruft d’r janse daag wie vol alaaf,
En kriet deë sjmienk wèchelank nit draaf.
En weëd ’t kloon zieë ziene leëvenstswek.
Maach van die kink jinne vasteloavends-jek.
Noen zies te al die lu loestieg sjleddere mit zoe klingt
En zies die eldere sjtiekem hoffe.
dat ’t kink trek óch nog tse zinge aavingt
an sjtat in d’r kingerwaan tse sjloffe.
Doe kries doch mitlieë wents te ze al zies,
En doarum róf iech mar kwantsies.
Doe huets al ummer zage: jónk jelierd is aod jedoa
Mar dat kan zoeë kinke januus vrekke,
Dat wil ’t lifste hel an die möppe noekele joa
dan wil ’t jans hel röpsje wie de jekke.
En dan sjtil dreume mit de oge tsouw
Kóm noe los die kink mit rouw.
Me trukt ziech de poete wie me ze wilt han,
Hei sjton iech ’t resultaat d’rvan!
Iech bin jetrouwd mit de doater van d’r wieët
Iech bin jetrouwd mit de doater van d’r wieët
Dat is woarum ’t miech hei döks zitse lieët,
En dan zeët ’t blief mar wade
jet jedóld dat kan nit sjade
zoeë lang wie ’t hei jet tse drinke jieët.
En wits te weë mit dem óp heem aa vieët?
Iech, den iech bin jetrouwd mit de doater van d’r wieët.
Zoeë vöal joar jeleie
Vónge vier tswai aa tse vrije
en ’t zaat an miech: ós bedje is jemaad.
Vier broechete nit tse liere
Vanaaf noe woar ’t loeter viere,
Den ziene pap hauw die wieëtsjaf óp d’r maat.
En de manslu dat zunt sjieke
Die koame doe al kieke
Wie het tse tsappe sjtong bis in de naat.
Van jet sjoem van ’t jlaas tse veëje
Weëd het jaresnit verleëje
En ze zage allenäu wie jód ’t sjmaat.
Vanaaf die tsiet zits iech hei an jen tieëk,
Broech jinne dokter en jing appetieëk.
Noen zits iech hei al joare
Niep loestieg an d’r jónge kloare,
En mie meëdje wirkt ziech oes de nöad.
En ’t bliet mar loestieg laache
Went de manslu ziech vermaache
Den doa valle noeëts verkieëde wöad.
Iech huur ze hoeëgoes kume
En d’r mónk vingt aa tse sjume
Den ’t hat jet lekkesj a jen dröad.
En went de tsong jans deep jeet hange,
Dan herken iech dat verlange,
Mar inne trukt hei an de köad.
En al leuft d’r poetiek jiddere oavend vol,
En al weëde al die manslu jek en dol.
Hei móts te ’t mit doeë
Hei móts te ’t mit doeë, hei móts te diech mit krieje,
Bekiek ’t mar zoeë: ’t weëd nit winniejer of mieë.
Doe kries wat-s te zies, nit dom en nit vies,
Mar óch nit jenauw inne hoofpries.
Hei móts te ’t mit doeë.
Doe kens miene pap en óch mieng mam,
Die sjweierbroor kunt óch d’rvan,
Doa oes bin iech jeboare.
Doe wits jenauw woa mie wiegs-je sjtong,
Wat vuur lidjer iech vruier zong,
En wie Kirchröadsj dat die woare.
Mieë kan iech nit d’rvan maache,
Dat zunt alles oes-jemade zaache.
D’r karakter sjteet óch tsemlieg vas,
iech bin miech zelf döks tser las
en vuur angere óch jans lestieg.
Iech lier ummer wal jet bij,
Al jeet dat nit va ee tswai drei
En dat is óch wal ins sjtressieg.
’t Jieëft ummer jet tse klage,
En nog mieë um tse verdrage.
Mar iech verontsjuldieg miech nit vuur miech,
’t is wie ’t is mieë nit ejentlieg.
Kirchröadsjer bin iech
Has te nit aaf en tsouw ’t jeveul Kirchroa wuur tse kling
vuur dieng tsouwkónft, vuur dieng leefde, vuur die werk?
De hemet die trukt, jewis, mar ’t is nit de hemet alling,
hei krien iech zoejaar ’t jeveul iech wuur inne jadetswerk.
De sjproach likt in mie hats en iech nem ze uvveral mit,
iech zing, iech vlók, iech sjrief uvver de janse welt.
Jazicher, ’t is woar, de lu doa versjtunt miech tswaar nit,
zoeë is ’t evver óch döks in ós eje Kirchroa jesjteld.
Kirchröadsjer bin iech, ejaal woa iech óch kom,
Kirchröadsjer bin iech, ejaal wie wied iech sjees.
Kirchroa ving iech ummer, zoejaar oane tom tom,
’t Kirchröadsj zingt in miech, al kal iech Chinees!.
Al sjton iech ins in Tokio, in Rio of in Paries,
de rees zal sjwoar zieë, iech woag besjtimd ing ton,
Doa kan iech evver nit blieve en dat is d’r bewies:
Kirchroa bliet in miech, wen iech oeëts oes Kirchroa jon.
Nurjens is ’t zoeë sjun wie heem
Doe wurps d’r jas óp inne sjtool
de sjong in inne ek,
en diech zelver óp d’r zofa,
dat is nog nit zoeë jek,
dan oams te richtieg durch
en dinks: wat woar nog ins ’t probleem
en doe wits: ram nuus,
den doe bis endlieg heem.
D’r hónk kwispelt mit d’r sjtats
En d’r lorre zeët, aa doe,
Doe kries e koes-je van diene sjats
’t weëd nit besser wie noe.
Den ’t èse sjteet jereed,
En ’t is jing bótteram mit zeem,
En doe veuls wie lekker.
Den doe bis endlieg heem.
Nurjens is ’t zoeë lekker
Nurjens is ’t zoeë jód,
Nurjens is ’t zoeë sjun wie heem.
Doe wits woa alles sjteet,
Van kommoeëd bis in de kas,
Doe wits wie alles jeet,
En óch woahin sjteet ummer vas.
En is ins jet kapot
Dan klapt ummer die systeem,
En doe has ummer rouw,
Den doe bis heem.
Uvveral is ’t ummer angesj,
Óp ing plaatsj is ’t ummer auwe leem,
Trotsdeem is ’t doa bezóngesj,
Den doe bis nedlieg heem.
Iech wunsj
Iech wunsj jidderinne wat iech miech zelver wunsj
Dat is jeluk, dat is leefde, dat is vrijheet,
Ritch:
Ik heb winse, ik wins dich ’t zelfde
Wat ik michzelf ouk wins, in de haop det ’t kin helpe
Wins mich ouk ’t zelfde, dan zien weej op de helf
Gaef leefde aan dich, maar ouk aan michzelf
Det zien de regels van dit spel, dit spel det het ’t laeve
Heej kins se vuuel kriege, maar mós se ouk gaeve
Ik gun dich ’t laeve wat ik michzelf ouk wins
Vrindschap veur ’t laeve det is wao ’t mei begint
Ik gun dich gelök en idder haet zien dink
Femilie neet vergaete, eine groeëte vrindekrink
Ik wins dich leefde, wins dich det ouk veur mich?
Ik wins dich alle vrinde die ik heb heej ouk veur dich
Paul en Ritch:
Iech wunsj jidderinne wat iech miech zelver wunsj
Dat is jeluk, dat is leefde, dat is vrijheet,
Iech jön jidderinne wat iech miech zelver jön,
dat is e leëve vol tswek en nóts en vrunksjaf.
Tösse dich en mich bouwe weej ‘n brök,
Veur de toekoms, de mins, veur gelök.
Iech wunsj jidderinne wat iech miech zelver wunsj
Dat is jeluk, dat is leefde, dat is vrijheet.
Ritch
De winse die ik heb die wins ik ouk veur dich
De waereld wao ik laef, dae is neet allein veur mich
Gelök is neet te koup, dus ik wins gelök veur dich
Die brök wao ik op loup is gebouwd veur dich en mich
Weej laeve, lache, make plezeer
Leefde, gelök… det is toch alles waerd?
Det wins ik idderein, dich wat gunne doon ik gaer
Same kumps se wiejer mien hand is wat ik gaef
Heb ’t beste mit dich veur, wins dich krach veur ónderwaeg
As ’t effe mót zien ’t dien traone die ik vaeg
Maar stap die drempels euver op daen hiele lange waeg
Zit dae rökzak weer ens vol, jao dan maks se ‘m effe laeg.
Paul en Ritch:
Iech wunsj jidderinne wat iech miech zelver wunsj
Dat is jeluk, dat is leefde, dat is vrijheet,
Iech jön jidderinne wat iech miech zelver jön,
dat is e leëve vol tswek en nóts en vrunksjaf.
Tösse dich en mich bouwe weej ein brök,
Veur de toekoms, de mins, en veur gelök.
Iech wunsj jidderinne wat iech miech zelver wunsj
Dat is jeluk, dat is leefde, dat is vrijheet.
Paul:
Iech wunsj dat al dis ainfache wunsje
nit ainfache wunsje blieve,
Dat vier ós óp inne jouwe durchdewèchse daag
va vräud de oge oesvrieve.
Paul en Ritch
Iech wunsj jidderinne wat iech miech zelver wunsj
Dat is jeluk, dat is leefde, dat is vrijheet,
Iech jön jidderinne wat iech miech zelver jön,
dat is e leëve vol tswek en nóts en vrunksjaf.
Tösse dich en mich bouwe weej ‘n brök,
Veur de toekoms, de mins en veur gelök.
Iech wunsj jidderinne wat iech miech zelver wunsj
Dat is jeluk, dat is leefde, dat is vrijheet.
Vuur diech
Doa zunt d’r, döks netter
En óch nog ins sjtrammer va lief.
Dan vroags doe, zaan ierlieg
Woarum iech doch bij diech blief.
Flaich is ’t chemiesj,
Kan iech januus draa doeë,
Wen iech kiek in dieng oge
Dan weëd iech jans vroeë.
Vuur diech, vuur diech, los iech alles in sjtich
Vuur diech, vuur diech, krien iech vauwe in ’t jezich
Ejaal wat passeert iech blief bis d’r sjloes
Den oane diech is mieng leefdesjesjiechte jans oes.
Vuur diech, vuur diech, los iech alles in sjtich.
Doa zunt d’r, döks jonger
en wie inne frisje appel zoeë rief.
Dan zeës doe, noen jank mar,
Doa is doch jing reë dat iech blief.
Flaich zunt ’t de jene,
Kan iech janit van diech voet,
Den los iech diech lofe
Dan han iech jing hemet, jing boed.
Doa zunt d’r, doe wits wal,
Dan sjtees te vanzelver jans sjtief,
En iech wees dat-s doe wits
Woarum iech bij diech dan nog blief.
’t Wadetsimmer
Iech han nog noeëts zoene aafsjproach jehad,
Went d’r dokter zeët: vier mósse doch ins kalle,
Miech vool jet óp en iech zaan noe nit wat,
Mar ’t woar jet wat miech nit koeët bevalle.
En dat tsimmer leuft vol mit aod en jónk
En mit al die lu is jet nit in oader.
Mar dat is diech ejaal en doch kieks te rónk
Den weë wees zitst in die blód wal inne moader.
En dan zits te doa en doe waads mar aaf
En ’t hats klopt in de keël wie inne wille,
En jiddere oeretiek is wie inne sjnaaf
En doe móts mar doa wie hens-je d’r jek sjpille.
Den wat has te jedoa en woa bis te jeweë
Dat-s te urjens doch jet viezes óp koeëts lofe,
En doe wits nit wienieë en in wat vuur sjteë
En wat-s te doa has jèse of jezaofe.
En weë wees wie ’t jeet en móts te noa ’t sjpietaal
En weë wees móts te doa óch langer blieve,
Of sjrekliejer nog, doe has k en weëds kaal
En koeëts jraad nog diene letste wil sjrieve.
Jeluklieg dan doch, ’t woar ing klingiegheet,
Of winniegstens dat is wat-s te jees dinke.
Zoeë tillefeunsje dan doch wat dat mit diech deet,
Doa zoogs te doch d’r doeëd noa diech winke!
’t Kunt alles jód
De welt jeet ummer ónger
’t mörjens um ach oer.
De tsiedónk kriet miech drónger
iech knal teëje de moer.
Dan mós iech werm bedinke:
zoeë sjlim is ’t jaresnit,
mós iech kaffe an ee sjtuk drinke
dan vilt alles nog wal mit.
’t Kunt alles jód, ’t kunt alles jód,
’t leëve jeet wieër, óch al is ’t vöal tse kót.
Wie sjlim ’t is dis kier, hod vuural jouwe mód.
Blief ummer in de lier, mar alles kunt jód.
De welt is al noa de kloeëte,
dan kunt ’t nuits van ach,
woa zoeë vöal doeë moeëte
en alle sjtriet en krach.
Dan kiek iech noa jet zever
vuur tse laache is ’t nit,
mar dat nog tsing moal lever
dan d’r sjloes van alle vrid!
De naat is nog ’t sjlimste,
iech dreum jans vies en sjrek,
sjloffe is doch ’t minste
angesj weëd iech nog jans jek.
Dan sjton iech óp um tse dinke,
krien de jedanke werm óp ing rij.
D’r refreng sjteet doa tse winke
en iech hod ’t doch d’rbij:
Auwwieë, auwwwieë
Doe meens ’t jód mit jidderinne,
doe dinks van jidderinne ’t ziengt,
en ’t mieëtste joa mós kinne
mar ee bies-je d’rvan is ’t diengt.
Evver dat darfs te nit helóp zage,
doe kries sjeef blikke links en reëts,
En tsem sjloes kans te nuus maache,
wents te valle jelosse weëds.
Auwieë, auwieë,
iech dóch ’t van zeleëve nit mieë.
Doe dinks d’r reëte wèg tse lofe,
zeës bauw noeëts e woad verkieëd,
lieëts diech nit vuur jek verkofe
zoeë lang ’t jet tse hoffe jieët.
Kiek bloos oes vuur tse lang tsieëne,
doe sjtuets jauw inne vuur d’r kop,
wie jauw haas en woed ziech zieëne,
en doe zitst mit d’r sjtrop.
Auwieë, auwieë,
iech dóch ’t va zeleëve nit mieë.
Doe kans d’r kop nit losse hange,
’t sjleëte in d’r miensj is ummer doa.
jaag diech zelver nit óp sjtange,
los ze lofe, los ze joa.
Döks weëds te vol durch naid jetróffe,
woa vandan kunt dat dan doch?
Has zoeëvöal weersjtank ópjeróffe,
zoeëvöal sjpiets kroogs doe doch óch.
Teëjesjlaag zal ummer blieve,
jraad van de lu woa-ts ’t nit van verwaads,
Zörg dat-s te nit dees uvverdrieve
wents te hön in ’t jezich oeslaats.
Auwieë, auwieë,
iech dóch ’t va zeleëve noeëts mieë.
Zoeperjoepie
Hat uur e maleursje, jans jroeës of jans kling,
hat uur e weeweesje an de bee of de heng,
ziet uur ’t nit zitse jans lank of jans kót,
róf d’r ZoeperJoepie en alles kunt jód.
Zut uur an ’t tswiefele uvver ’t leëve of zoeë,
weest uur nit mieë wie of wat uur móst doeë,
Zitst uur ónverhofd mit de heng in ’t hoar,
róf d’r ZoeperJoepie en alle weëd kloar.
Deë hulpt uuch ummer wieër,
deë deet wat e kan,
noen en jiddes kier
is heë d’r ZoeperJoepieman.
Verjèst uur ins e wöadje oes d’r nuie dieksiejoneer,
kant uur ’t flaich nit sjrieve en uur wilt ’t doch jeer,
wilt uur óch ing moal jewinne ’t Kirchröadsjer dictee,
róf d’r ZoeperJoepie en ’t weëd ram OK.
Kalle aaf en tsouw de kinger tse vöal Hollendsj en zoeë,
wille de kingskinger uuch ’t bejaardetsentroem in doeë,
hat uur krach mit de famillieë uvver d’r nieëkste bezuk,
róf d’r ZoeperJoepie en uur hat werm jeluk.
Hat uur al verlierd wie me um ziech zelver laache kan?
Róf d’r ZoeperJoepie, d’r zoeperjoepieman!
’t Woar inne zommer wie nog noeëts
Sjweesdrupele blinke óp dieng hoed, E iesblöksje sjmilst in dieng hank,
Iech kiek noa diech in hese woed, En veul mieë wie zonnebrank.
Wie sjun dat-s doe doch bis, Zoeë sjun en wied va miech.
Zoeë pienglieg leefde is Vuur miene ónbekankde diech.
’t Woar inne zommer wie nog noeëts,
’t woar inne zommer wie noeëts mieë.
In ’t sjwumbad, óp d’r maat,
Iech han diech uvveral ópjewaad,
mar noeëts dat-s te miech zieë koeëts,
’t woar inne zommer wie nog noeëts.
Wie-ts te laachets um ing wiets van nieks, Wie-ts te winkets noa ónkbekande vrung,
’t blinke van dieng oge woar jet sjieks, En vullet miene kop mit poere zung.
Wie lang is dat al heer, Zoeë lang dreum iech al van diech,
Deë droom han iech nog jeer, Va jónk zieë en ónjeluklieg.
Vier hant noeëts mitee jemoeld, doe zoogs miech nit ins sjtoa.
Iech han in deë droom jesjoeld den iech wees doe bis nog doa.
Dan hat mennieg vuejelsje jekakd
Pap iech wil astronaut weëde,
vleie langs d’r mond en wieër wie sjtere,
iech wees ’t zal wal lestieg weëde,
mar iech mós ’t wirklieg ins probere.
Iech bouw alvas mieng eje raket,
mit de Kirchröadsjer vaan zal iech ‘m tsere,
de bouwtseechenoeng sjtong óp ’t internet,
iech kan ’t diech allemoal erklere.
Ach, jong, noe dreum mar sjun,
en mörje kieke vier ins wieër,
Doe wits dat iech diech alles jun
mar dat kunt misjien ing nieekste kier.
Weë wees wie de welt ziech drieënt,
doa zunt nog meujelieghete zat.
Dan hat mennieg vuejelsje jekakd,
dat noen nog jee vutje hat.
Leefste iech wil diech alles jeëve,
alles wat iech han en mit hel wule
bei iech diech ’t allersjunste leëve,
iech wil diech ummer bij miech veule.
Noeëts zal iech diech losse joa,
nuus kan mieng leefde vuur diech bekeule,
iech kom mie woad ummer noa,
iech sjenk diech leefde in hule en fule.
Ach, jong, noe dreum mar sjun,
en mörje kieke vier ins wieër,
Doe wits dat iech diech alles jun
mar dat kunt misjien ing nieekste kier.
Weë wees wie de welt ziech drieënt,
doa zunt nog meujelieghete zat.
Dan hat mennieg vuejelsje jekakd,
dat noen nog jee vutje hat.
Went vier ins achtsieg zunt woeëde,
wie jeluklieg en tsevreie vier zieë zalle,
wat vier nit alles beleëve koeëte,
doa kanne vier daag en naat uvver kalle.
Jing krankheet zalle vier krieje,
hónged joar, weë wees nog vöal auwer.
En vier zalle ós noeëts ins sjtrieje
en vier weëde alling mar sjlauwer.
Ach, jong, noe dreum mar sjun,
en mörje kieke vier ins wieër,
Doe wits dat iech diech alles jun
mar dat kunt misjien ing nieekste kier.
Weë wees wie de welt ziech drieënt,
doa zunt nog meujelieghete zat.
Dan hat mennieg vuejelsje jekakd,
dat noen nog jee vutje hat.
‘t Sjtinkt
Tseer e paar daag sjtinkt jet in hoes,
iech wees evver nit jenauw wat,
iech los ’t durchtrekke, iech krien ’t nit eroes,
misjien dat deë jesjtank miech tse pakke hat.
Iech zuk in alle ekke en ater de kas,
nuus is rót of likt doa vuur doeëd,
iech han evver ummer van d’r jeróch las,
ing lóf die zoeë sjwoar is wie loeëd.
Iech los angere sjnoeve en preuve
jinne wees jenauw wat iech bedoel.
Iech zien dat ze miech nit jeleuve,
en dat iech zoeë mar jet ónzin moel.
’t Sjtinkt jet urjens en iech wil wisse wat,
han iech d’r mónk tse kót bij de naas sjtoa?
Iech poets de tseng, zits sjtonde in bad,
mar d’r jesjtank wilt ainfach nit voet joa.
Iech jef miech jesjlage, dit is e deel va miech.
’t nótst miech jee klage, iech bin ekelieg.
Nuus
Nuus is zoeë sjun, nuus is zoeë jód
Mit nuus tse verjelieche
Iech zits bij diech, doe laachs noa miech
Los de tsiet versjtrieche.
’t Sjmaat óch noa mieë, mieë dan iech kan krieje,
Alling vier janit ieche.
Nuus is zoeë sjun, nuus is zoeë jód,
Iech veul miech inne rieche.
Wat han iech probeerd, wat han iech jeheld,
Mar nurjens jet tse vinge.
Iech han vöal jelierd,, ’t weëd vöal vertseld,
Mar ’t is lestieg ziech tse binge.
Bij d’r noaber liecht ’t jraas döks jreuner,
Mar heem is ’t doch sjun jeweun jeweuner.
Wat is doch passeerd, wie koam ’t zoeë wied,
Iech vólt miech zoeë verloare
Ónjekompletseerd is went me ziet
Dat perfek jinne is jeboare.
Krien miech wie iech bin, hod óp mit klage,
En huur diech óp inne daag óch zage:
Fado
Wents te durch heemwieë weëds jetróffe,
Doe huets de hemet róffe,
En doe zaats doch adieë.
Wents doe ’t naats nit d’rvan kans sjloffe
Doe bliets mar sjtiekem hoffe
en ’t hats bliet lieje.
Doe zies de plaadzje en de miensje
Nit alling de jroeëse, óch de kliensje
En doe wils ze hure, doe wils ze zieë.
Doe wits doa hat dieng wieg jesjtange,
Bis doa noan sjoeël jejange,
Doe kans ’t nit tseruk krieje.
Doe kens doa jidder jès-je, jiddere plai,
Jiddere sjtroech en jiddere boom,
Doe wits van alle lu allerlai,
Jidder probleem en jiddere droom.
Doe wits weë hön eldere woare,
De kluur van de oge, van hön hoare.
Doe kens jiddere hónk en jidder kats,
Jiddere sjtentsbroar en doevepiet.
En de pieng zitst deep in die hats,
Den dat alles bis te kwiet.
Doe kens de kruutser in jiddes hoes,
Doe wits jenauw wie alles leuft.
Doe kens alle aaveng en jiddere sjloes
van jiddere sjtriet die ziech ópheuft.
Doe wits jenauw wat-s doe móts zage
Um uvveral werm vrid tse maache.
Doe fels de lu jenauw zoeë zier,
Al zal ’t weëne mit de tsiet.
Den ’t leëve jeet ainfach wieër,
En dat alles bis te kwiet.
Quarataine
’t Loewe truestend klokke van d’r toere,
Wat ós uvverkunt is vöal tse jroeës,
Mar ós hulpt jing sjood en jee bedoere,
Vier legke de heng nit in d’r sjoeës.
V’r blieve zukke noa wat angesj kan
En wat nit jeet dat mós mar zoeë.
En weëde vier al ins mui d’rvan
trueste ós klokke die kreftieg loewe.
’t Laache loestieg nog de kinger,
Vuur tse sjnappe zunt ze vöal tse kling,
Doa hulpt jinne ópjesjtaoche vinger
Van ós doezend moal jewèsje heng.
V’r weule dat ’t noeëts passeerd woar
en wisse nit wie ’t wieër jeet,
vier zukke antwöad óp de klingste vroag,
woarum d’r opa ater jlaas sjteet.
Weë wees wie lang vier nog mósse hoffe,
Weë wees zinge vier noe de letste sjtrofe
Refr
Jinne wós va tse vure
Wie vier leëve oane klure
Jraad ater jesjlaose dure
losse vier klurieg van ós hure
Zommer
’t Is zoeë sjun weer, richtieg zommerweer,
en d’r mai is jraad aajevange,
iech han de welt jeer wen iech d’rdurch sjpatseer,
wat kan iech nog mieë verlange?
En iech fleut wie inne voeëjel in d’r boom
en veul miech jans lieët wie in inne droom.
Joa, ’t is zoeë sjun weer en januus likt miech kweer
en jreun zunt alle bleer.
De loeët is zoeë blauw, herlieg zommerblauw,
en de sjwalber is jekoame,
iech verjès d’r auwauw en de zörje die iech hauw,
iech kan endlieg werm lieët oame.
En iech sjpring wie e lemsje in de wei,
en iech bin jeluklieg den iech bin werm hei,,
Joa, de loeët is zoeë blauw en iech róf jans hel wauw,
wail iech nuus wie tsiet klauw.
De lóf is frisj en keul, mit zoeë aavanksjeveul
dat hat miech vöal kraf jejoave,
wat urjens in miech zoos ópins eroezer weul,
ópins miech hat verhoave.
En iech dreum wie e kink van jroeës jeluk,
en iech wees wat iech al die tsiet doch zuk.
Joa, de lóf is frisj en keul en iech dans um de peul
wail iech miech zoeë vroeë veul.
Troane van jeluk
Iech kom reët d’rvuur oes: dit zunt troane van jeluk.
Laach miech mar nit oes, iech bin tseruk, iech bin tseruk.
D’r Joep, d’r maat, mie Kirchroa, noa ’t verleie doch ing bruk.
Dit is deel va mie besjtoa, dit zunt troane va jeluk.
Iech bin zoeë lang al voet jeweë,
zoeët wat iech moeët in anger sjteë,
daat dat iech nuus mieë zouw herkenne.
Drum daat iech ins tseruk tse joa,
zouw jiddere sjtee nog óp d’r angere sjtoa,
en iech daat los miech óp d’r maat bejinne.
Mar al va wieds noe kiek ins doa
D’r Kirchröadsjer berg wie vruier sjtoa
en d’r kirchetoer van ós Lambeëtes,
Da durch d’r tunnel wat e fes,
Doa trók iech ing wiechtieje les,
Heemwieë is nit per se jet sjleëtes.
Den ’t drieft miech werm tse kieke wie ’t is.
Den zoeë veul iech haarjenauw wie iech ‘t mis.
Zeës te Kirchroa ins adieë,
Meens doe kuems hei janoeëts mieë,
Meens doe kuets ’t jeluk doa boese vinge.
En al huls te diech doa vrieë,
Doe kans nit bij de lu hei zieë,
En óch al die auw lidsjer nit mieë zinge.
Mar d’r Joep sjteet woa heë sjtong,
’t jemeendehoes hei nit voet jong,
en ’t plat is jenauw zoeë plat wie vruier.
De sjaal is angesj, dat is kloar,
De keer is jenauw nog wie ze woar,
den de sjtad is inne sjpieë bluier.
Verjeliech ’t zelf van plus en óch va min:
En tsem sjloes dat zeës te: wat bin iech vroeë dat iech inne Kirchröadsjer bin.
Tsezame zunt vier vrieë
Sjluuts te vas de oge en dreums van vruier sjun,
dan sjnaps te nit was loos is en wat-s te móts don.
Kieks te noa d’r himmel en zies doa loeter blauw,
dinks te, ach ’t jeet wal, ’t weëd janit mieë jrauw.
En leës te vöal in bucher va romantiesje tsoat,
doa woa in jeveulens mar nit in wissensjaf weëd jeloat.
Loesters te noa moeziek van iech hod zoe vöal va diech,
dan sjpils te noen óch lotto en meens doe wuets riech.
Mar jeld kans te nit èse en doeë nit puutsje óp d’r mónk,
dreume zunt jans loestieg, mar zoeë bliets te nit jezónk.
De zon kan jans werm sjienge en e jedrenks-je is lekker keul,
mar fieëber is vöal wermer en jód oame e jód jeveul.
Jedóld is jeweun nuedieg en kiek noa d’r noaber um,
dan sjaffe vier ’t tsezame en vier zunt diech dankbaar drum.
Vuur angerhaove meter, kieks te jeweun e bies-je oes,
wèsj dökker nog dieng henker en blief óch vöal in hoes.
Nè, dit is nit loestieg, nit jemuutlieg en nit net,
nè, dit kan jinne ane, jinne dinkt noe an zoeë jet.
Dit vilt ós óp ’t köpje en vier mósse ’t d’rmit doeë,
vier klatsje in d’r oavend noadat de klokke loeë.
Vier zinge óp balkonger, zetse d’r beer nog vuur de roet,
vier sjpieële jraad wie kinger, zunt dökker lang in de boed.
’t Doert nog wal e tsietje, vier losse ós evver nit kling krieje,
den vier haode tsezame en tsezame zunt vier vrieë.
Iech fiets
Lang erm en lang bee en inne helm óp d’r kop,
Eemoal aajevange, hod iech noeëts mieë sjtop,
Zies te inne langsjoa nog jraad in inne fliets
iech fiets.
Reklaam óp d’r ruk, reklaam nog óp de sjel,
Al zies te doa nuus van, den iech vaar zoeë hel,
En joa iech han zoeë komiesj buks-je oane riets,
Iech fiets.
Iech fiets kielometere wied in miene eje sjtiel,
Iech buffel en iech kuum bis an ’t jroeëse tsiel,
Mar d’r pries is nit d’r ieësjte tse zieë,
Mar tse jenisse van de pieng um tse lieje.
Berjóp en berjaaf róf iech Limburg alaaf,
D’r Kirchröadsjer berg deë is janit erg,
En dat langs de Maas kare neum iech ing leëte wiets,
Iech fiets.
Iech ès vöal sjpajettie en drink lietere leëg,
Iech sjwees a nee sjtuk durch wen iech durch Limburg veëg,
En de lu langs d’r wèg interessere miech jinne viets,
Iech fiets.
De moesjkele lokker, ’t vutje jans sjtram,
D’r ruk reët jeboaje, iech bin vuur en bin vlam,
Iech bin nit alling óp de tswai reer jans nietsj,
Iech fiets.
En vier maache ós ubberhaups jing zörje
En vier maache ós ubberhaups jing zörje
Wat vier hu wole doeë dunt vier mörje,
En weë wees dunt vier ’t óch pas uvvermörje,
den vier blieve nog lang hei
en vier laache nog d’rbij
en vier maache ós ubberhaups jing zörje.
Nè, nè, vier junt nit eroes,
Joa joa, vier zitse in jen hoes,
Nè, nè, hant nuus tse doeë,
joa, joa, wuur ’t ummer zoeë.
Naoderhanks hoale vier d’r sja wal in,
Mar bis noen han iech jans noa miene zin.
Joa joa, vier wèsje ós de heng
Nè, nè, ós zieël woar noeëts zoeë ring,
Joa, joa, vier skype ós jet aaf,
Nè, nè, vier zunt nit ummer braaf.
Hu tse daags is corona e vies woad,
Al woar ’t ummer van de favoriete tsoat.
Misjien krient ze ós hu nog an jang,
Misjien, mar vier zunt ubberhaups nit bang.
D’r sjterkste boom
Iech han alles oes-jezèse
Vanaaf d’r allerieësjte sjtap,
Iech han d’r telder leëg jejèse
Bis an d’r allerletste hap.
En wie zoer óch de tsietroeëne
Dat weëd ainfach limmenaad,
Nit ideaal um mit tse woeëne
Mar ze hant jód en zus jesjmaad
Iech han al kanne verzukke,
Bis in de allerwiedste ek,
Wool miech ’t lifste dök verdrukke
Verklaret miechzelf óch vuur jek.
Woarum d’r langste wèg tse neëme
Um tse kómme bij de keer,
Of koam ’t leëve bij de vreëme
Noen jraad doch doa dróp neer?
Alling de tsiet bliet ummer knage,
Ze knaagt d’r sjterkste boom ins um.
Dan kan me bleud vuur ziech oes sjtare
Den zoejaar dan wees me nit woarum.
Iech han miech in d’r boech jebèse
Mit de tseng drin aafjemoald.
Va floep in de bóks jesjèse,
Mar d’r karakter woeët jesjtoald.
Iech wees nit of me wal darf zage
Dat me nurjens sjpiets van hat,
Ejaal wie sjwoar ’t woar tse drage,
Nuus kroog miech oesendlieg plat.
Den noa ’t leëve bliet de leefde
Uvveral woa iech jon, doa maach iech sjpoare,
Doe kans uvveral zieë woa iech bin jeweë,
Vanaaf dat ’t kingersjtep woare
Bis an de sjpatseerjeng in jroeëse sjteë.
Nè, iech sjrief ’t nit mit kriet óp kaal moere,
nè, iech maach óch nurjens jet bezóngesj kapot.
Alles hat mieng lidjser mósse verdoere,
Doe kans ze hure, mar dan loester jód.
Lang noadat iech oes ’t oog bin verloare,
Lang noadat jinne miene naam nog kent,
Klinkt miene echo nog döks noa joare
Ejaal wie wied inne va miech voetrent.
En zoeë zuver han iech noeëts jeklónke,
Wie iech doa woar en ’t wirklieg zong.
Mieng erinneroeng han iech doa jesjónke
An de tsiet die iech doa verbringe dong.
Den noa ’t leëve bliet de leefde,
Van mieng leefde bliet mit lid.
Joa, noa ’t leëve bliet de leefde,
Óch al wools doe ze doe nit.
Ze hat hel en duudlieg jeklónke,
Iech han ze mit leefde jesjónke.
Ónger de lu die miech oeëts hoeëte zinge
Uvver vruier, uvver sjpas en uvver leed,
Ónger de lu die iech ummer wool verbinge,
Uvver zaache die de tsiet ós bringe deet.
Ónger de lu die iech döks wool vermaache
Went hön d’r zin janit doahin sjtong.
Ónger de lu die uvver miech wole laache
Wail iech dong wat jinne versjtong.
Bezuk is jraad wie visj
Ach wat is ’t doch werm sjun
Vrung noa zoeng lang tsiet tse zieë
En d’r oavend is jans net
Wat ing sjpas bezuk tse krieje,
Mar went ze dan nog blieve
En nog ins jet langer blieve,
Dan verdreëts te dat nit mieë.
Bezuk is jraad wie visj, Deë bliet jraad drei daag vrisj.
Dan wits te alles van jidderinne En móts te va vure aa bejinne,
Ligke alle kate aofe óp d’r dusj, Bezuk is jraad wie wie visj.
Ze bringe jeer de kinger mit
En ’t lifste óch nog kats en hónk,
En ze bedanke diech ja nit
Mar dat hult diech fit en jónk.
Mar went ze dan nog blieve
En óp de moere hön sjpruch sjrieve,
Dan weëd ’t diech tse bónk
Dan kunt de sjweiermam óch nog
Die-ts te lever janit zies,
Doe has ieëlend al jenóg,
Mar doe laachs de janse tsiet kwansies.
En dan wil ze langer blieve,
Ach, ze kan zoeë uvverdrieve,
En ze hat ing janse lang lies.
Iech bin jeboare
Iech bin jeboare, iech han jeleëfd en iech jon doeëd,
Dat is alles wat iech d’rvan kan maache.
Iech woar hei, kót en jód, dong wat iech koeët
Um durch de troane jeweun tse blieve laache.
’t Woar ins hel, dan óch werm lieët, zoeë jeet ’t wieër
Bis d’r sjloessjtreef urjens weëd jetrókke.
Vier kalle óneënsj uvver ing nieëkste kier,
mar van dit leëve blieve alling mar brokke.
’t Is nit of vier jiddere daag wie d’r letste leëve,
’t is nit of vier al vol jenisse bis de letste druup.
Vier liere óp d’r juldene middewèg tse sjweëve
En tse doeë alsof vier zelver zitse an de knuup.
Ze zage alles kunt doch aa óp wat vier weële,
Mar iech jeleuf nit zoeë jans sjwoar an die waal.
En al kanne ze ós nurjens óp vas neële,
Den wat vier weële is am sjloes jans ejaal.
Vier mósse of vier wille of nit doch draa jeleuve
En alles wat passeert bringt óch tsemlieg van de wies.
Den vier wille van al ’t lekkesj hei jet preuve
En dreume óngertusje sjtiekem van e paradies.
Iech kan ’t diech wal moale, zoeë vas iech kan ’t veule,
En hod iech ’t endlieg in de hank dan is ’t voet.
Zoeë lieche alle jedanke in de tsiet voet tse sjpeule
En kiek iech in ing besjlage leëje roet.
De illoeziejoeëne van e mentje óp leëftsiet, iech sjlik ze in.
Iech wees nit of iech in ’t leëve waal zoeë jód bin.
Vier treffe ’s wal haoverweëgs
Doe zeës joa en iech zaan nee,
’t is duudlieg, ’t is nit al alee.
Doa zies sjwats en iech zien wies,
’t miesjt ziech wal en weëd werm jries.
Vier treffe ós wal urjens in de midde,
vier treffe ós wal haoverweëgs.
Doe jees links en iech jon reëts,
iech zien jet jóds en doe jet sjleëts,
Doe wits zicher, iech tswiefel nog,
doe leëst reader en iech e bóch.
Vier treffe ós wal urjens in de midde,
vier treffe ós wal haoverweëgs.
En went ins jet jesjeie bliet,
’t noeëts jet van ing wet kriet.
En went ins inne d’r wèg nit ziet,
d’r oeswèg is noeëts jans wied.
D’r wil tsezame bis an d’r sjloes
maat ummer nog e peersje oes.
Doe meens vruier en iech meen noe,
iech zaan iech en doe zeës doe.
Iech zien duuster en doe zies lit,
iech val teëje en doe vils mit.
Vier treffe ós wal urjens in de midde,
vier treffe ós wal haoverweëgs.
Ee jemoald
Iech bin inne brave miensj, inne van orndnoeng en wet.
Wen iech jet verkieëds zien, dan zaan iech doavan jet.
Iech krien óch wal ins sjleëg va woa bemui iech miech mit.
Óch vuur miech zelf maach iech de oesnaam nit.
Iech vaar ummer jans jenauw zoeë flot wie ’t doa sjteet,
óch al went ’t vöal lanksamer in de file werm jeet,
mar jenauw went miene vós effe jaas jeëve deet,
jeleufs te dan dat doa inne van die blauwe sjteet!
Wents te ze nuedieg has, zunt ze nurjens tse zieë.
Bel dön ins óp, jinne an ’t heur tse krieje.
Mar has te jraad ins inne jet hel uvverhoald,
kries te jans besjtimd ee van dön jemoald!
Wie móts te noen parkere, woa darfs te nog sjtoa?
Al zies te ing vrij plaatsj woa móts te betsale joa?
Sjtees te jraad jet sjeef, kómme ze diech aternoa
den hinger jiddere boom verbergt ziech inne bloa!
Wents te ze nuedieg has, zunt ze nurjens tse zieë.
Bel dön ins óp, jinne an ’t heur tse krieje.
Mar has te diech in de richting van de sjtroas verdoald
kries te jans besjtimd ee van dön jemoald!
Mar zunt ze ziech an ’t houwe, brèche bij d’r noaber in,
klauwe van de auw luutjer, maache ze in ’t jesjef jet d’rhin
vare inne van de zukke, kunt hön hasj in d’r zin,
dan probeer ins inne tse vinge, doa zunt d’r jing.
Wents te ze nuedieg has, zunt ze nurjens tse zieë.
Bel dön ins óp, jinne an ’t heur tse krieje.
went óch mar ee protsent alchol van diech sjtroalt,
kries te jans besjtimd ee van dön jemoald!
Ee dink is wal duudlieg
Ee dink is wal duudlieg
Kóm mit vroage nit bij miech
Misjien is dit versjtendieg
Mar mie antwoad is: iech sjwieg.
Al muet iech noen doch jet wisse
Uvver wie ’t leëve jeet
Mar iech mós noen doch besjlisse
Iech wees uvver nuus besjeed.
Iech mós doch wal bekenne
Dat iech besjtimd han jezoeëd,
Mar wèg vong iech doch jinne
Deë miech urjens bringe koeët.
Iech bin nog nit jebraoche
En óch bin óch nog nit tse aod,
Mar iech han vöal tsiet drin jesjtaoche
Woavan iech nuus uvverhod.
Iech han döks mósse sjtoppe
Wen iech vuur ing moer werm sjtong.
En iech wool die dan kloppe
Mar iech ze doch nit uvver jong.
En wen iech drumhin lofet
Woare angere al vöal wieër.
En wat iech doe nog verkofet
Woar nuits van de letste kier.
Drum vroag nit wat iech diech tse beie han.
Sjwieje is ’t betste wat iech kan.
D’r wèg noa heem
Iech maachet zoeë döks inne verkieëde aafsjlaag,
Iech drieënet zoeë döks ainfach um,
Döks lofet iech oane plaan, oane anoeng van d’r daag
En iech wós nit ins woarum.
En dan woeët iech wakker en iech hauw e probleem
Den woa woar d’r wèg, d’r wèg noa heem.
Iech wós nit woahin iech zoeët, mar doa woar jet,
Jet dat róffet sjtil miene naam.
Doa woar ing plaatsj, doa woar e hoes en óch e bed
En ’t jeveul woar tsemlieg eenzaam.
En iech hoeët de sjtem, en iech hauw e probleem,
Den woa woar d’r wèg, d’r wèg noa heem.
Iech woar verloare in d’r busj, verloare in de sjtad,
Iech woar verloare, ainfach punt.
En iech wós iech hauw ’t allemoal oeëts jehad
En iech wós dat ’t vrug of sjpieë tserukkunt.
Mar iech lofet óp d’r taas, oane jet van systeem,
Den woa woar d’r wèg, d’r wèg noa heem.
Iech bin verloare in de tsiet, ’t is al zoeë lang heer,
Mar iech wees iech bin bauw doa.
Iech broech nit mieë lang tse zukke, iech huur ’t jeer,
Iech kan miech endlieg legke joa.
Den dan wees iech woa iech bin en lues mie probleem,
Den doa is d’r wèg en doa is heem.
Jeuch óp d’r ruk
Ejaal wie iech óch krats,
’t is doch al tse jats
Iech han jeuch óp d’r ruk.
Iech han jeuch óp d’r ruk.
Iech zien ’t al tse sjwats
Bis deep in mie hats
Iech han jeuch óp d’r ruk
Iech han jeuch óp d’r ruk.
Iech kom jraad nit draa, ’t bliet bij bauw,
D’r jeuch is in ’t midde van d’r ruk jenauw.
Ejaal wie iech óch krats
’t doert bis dat iech plats
den iech han jeuch óp d’r ruk.
Noa inne lange daag van wule wie inne jek
Bin iech vroeë wen iech óp de bank de bee miech sjtrek
En iech wees dat bij d’r ieësjte depe zuet
Iech ram en jans óntsjpanne muet,
Mar dan veul iech jans ópins
Mieng hoed is dat nit va zins.
Iech dink dan weë de erm va miech hat jemaad
Die hat ziech doa jans besjtimd jet bij jedaad
Woarum kom iech noeëts jenauw bis óp d’r ruk
Dat is voljens miech jee ónjeluk.
Zoeë ziet mie leëve mit alles oes,
Iech kom ummer bauw an d’r sjloes.
De luezoeng is inne klinge sjtek,
Ja, weë nit sjlauw is, is evver nog lang nit jek!
Maach miech nit d’r sjömmel sjui
Polletiekere óp bilder,
ze róffe vöal en zage nuus,
de doeve óp ’t daach
ze hoale miech oes d’r puus.
Preziedente vol mit luejens,
öalsjeiks mit tse vöal jeld,
jeleuvieje fanate
veule ziech oane reë d’r held.
Maach miech nit d’r sjömmel sjui,
reeg miech bloos nit óp.
Alsof iech nuus tse doeë häu
en januus an d’r kop.
Ze broeche mar tse vroage
en iech wees uvveral e antwoad óp.
Maach miech nit d’r sjömmel sjui
en reeg miech bloos nit óp.
Vies verwende poete,
die jranke um zussiegheet,
nog verwendere hönker
die me in inne kingerwaan deet,
nog verwendere miempjer
die zunt de janse naat óp sjiep
nog verwendere vrauwlu,
die jelde alles mit inne hiep.
E prottekol vuur parkere
vuur jraad ing menuut tse sjpieë.
En ee vuur tse hel vare
um mar bloos óp tsiet tse zieë.
De belasting werm erópper
en de verzicheroeng d’rbij.
Jee wónger dat de lu zoeë zunt,
woarum blieve vier nog hei?
D’r jroeëse klinge erjer kenne vier allenäu.
Mar woarum maache ze miech d’r sjömmel sjui?
Tse jek
Dit is al jód, mar ’t kan nog besser,
Vier hant al vöal, mar wille mieë,
Dit is al jek, mar ’t kan nog jekker,
’t Is janit jek um tse jek tse zieë.
’t Wöadje tse is tse verhuie
den ’t is nit ummer jód,
Alling ’t woad tsevreie,
Evver dat doert vöal tse kót.
Vasteloavend is nit tse besjrieve
Mit vöal tse vöal tse sjtomme kal
Oane e bies-je tse uvverdrieve
Tse vasteloavend, tse carnaval
’t Wöadje tse is vuur filosofe,
Woarum wie wied en óch wiezoeë.
Vuurdat-s ’t wits kunt de nieëkste sjtrofe,
En mieë broechs te nit tse doeë.
’t Lidje is bauw aafjelofe,
Dan zing tse hoeëg, tse deep, tse lank,
En kans te miech vuur jek verkofe
Mar jinne hat hei nog versjtank.
En tsoem sjloes kunt joa en ame,
Vier zinge knoerhel tsezame!
Jeleuf nit wat auw lu diech zage
Jeleuf nit wat auw lu diech zage,
Ze hant tse vöal jezieë van de welt.
Ze dunt nuus wie navelsjtare
En zitse wie knauze óp ’t jeld.
Ze kanne nit uvver jrenze dinke,
tse wisse wat in ’t leëve sjpilt,
ze drieëne ummer in ‘tzelfde krinke
bis d’r boel oeseree nog vilt.
Jeleuf nit wat auw lu diech zage,
Ze hant floeze in d’r kop,
Bilder die ze lang verware
Die junt noen nit mieë óp.
Vruier is vuurbij jevloage
En wat tselt is doch d’r hu.
Ze zunt tse döks bedroage,
Zoeë jeet dat mit auw lu.
Jeleuf nit wat auw lu diech zage,
Ze hant piengsjer uvveral
Die kanne ze alling verdrage
Mit mitlieë en sjtomme kal.
Jing milletsien tse vinge
Vuur auwerdom en doeëd.
En zoeë laache ze noa de klinge
En ze vore de endjer broeëd.
Jeleuf nit wat auw lu diech zage,
Ze dinke an ziechzelver allerieëtsj.
Ze sjrappele en sjpare
En junt bij teëjesjlaag an d’r mieëtsj.
Ze verjèse alle zaache
Die wiechtieg zunt en jroeës.
De welt die zie koeëte maache
Is ing oes de auw doeës.
Ónger ‘t vólk
Iech broech nit óp ing buun tse sjtoa,
Broech nit als prins vuuróp tse joa,
Iech loof de angere aternoa En iech veul miech al e jeks-je.
Ze kanne miech amokaka
Mar iech win noeëts ’t LVK.
Iech trek miech e kleunsje aa Sjton in ing wieëtsjaf in e eks-je.
En iech veul miech drei daag lank wie óp ing wólk,
Den iech jon ónger in ’t vólk.
Nè, iech bin jinne piet mazjeur,
Iech weëd noeëts miljonair
Of iech mós al in d’r lotto jewinne.
Drag jinne antsóg en jing sjlieps,
Zits noeëts ins tusje de vieps,
Iech zouw miech zelver nit mieë kenne.
Den iech bin in alles otto normaal,
Zoejaar mit vasteloavend bin iech modaal.
Iech sjtèch nurjens boaveroes,
Iech han jing kluur, bin ing jries moes,
Alling zoeë veul iech miech lekker.
In inne jroep veul iech miech jód,
Nit tse lank en nit tse kót,
Nit tse jek en janit jekker.
Den iech bin in alles jans jeweun,
Zoejaar mit vasteloavend bin iech ing auw meun.
En iech zing ’t lifste hel in inne koer,
Den dan sjlon iech noeëts ing komiesje fiejoer.
Sjpui ins in de heng en dan van juh!
Sjpui ins in de heng en dan van juh!
’t Vrugjoar vingt werm aa,
vier krient de betste zin d’rva.
Sjpui ins in de heng en dan van juh!
De zon die laacht ós aa,
vier junt eroes en da:
’t ónkroed jruit ós bauw bis boaver d’r kop
en vier krient kammauw en sjtreufe de mouwe óp.
Sjpui ins in de heng en dan van juh!
Nuus jeet van alling en doarum juh!
D’r winkter kan lang doere, de kauw kruuft in ’t lief.
Mit haof bevroare oere en de bee die weëde sjtief.
In d’r winkter kan me sjloffe wie alle bere dunt,
en kan me bloos mar hoffe dat ’t vrugjoar jans flot kunt.
Den dan veult me ziech ram jód dróp.
En kómme blomme oes d’r knop!
’t Is ja bauw e wónger wie de welt werm bluit,
De natoer hat plötslieg honger, ze liecht werm jans vernuid.
’t Jries weëd jreun en jreuner, de lu die weëde vroeë.
’t Vieze weëd werm sjunner en vier zinge loestieg zoeë.
En plötslieg sjpringt werm inne sjtop.
De fester hure janit óp!
Wail dat noen eemoal zoeë miene aad is.
Wits te wat ’t is, iech wees nit wat ’t is,
Bloos ’t jeveul dat ’t mieëtste nog ónjezaad is.
Miech felt flaich e jediech, flaich wal ee van miech
Flaich wal ee dat nog ónjemaad is.
En drum zuk iech noa dat ee, flaich weëd ’t wal noeëts ee,
Alling ing melodie die nog nit jebraad is.
’t Klinkt in miene kop, jinne angere kunt oeëts dróp,
Wail ’t noen eemoal zoeë miene aad is.
Wits te wat ’t is, doa is jet wat iech mis,
E jeveul dat ejentlieg jet sjaad is,
Ejaal doch wat iech sjrief, wedde dat iech nit blief,
Wail mieng sjproach doa ainfach nit tsouw in sjtaat is.
Iech ken miech zelver wal, iech wees woa van iech kal,
Wat durch mennieg inne al dök jedaad is.
D’r jedanke deë is doa, bliet ummer durch miech joa,
Wail dat noe eemoal zoeë miene aad is.
Wits te wat ’t is, iech wees wal wat ’t is,
Went dit sjtuk moeziek ins miene jaad is,
Blomme jieëft ’t zat, mar jing fruet jehad,
Jinne boom woa in e nès e ai jelaad is.
Iech hel zoelang ’t jeet, bis dat ’t pieng miech deet
En ’t wiechtiegste winniegstens jezaad is.
Iech hod zoeëvöal van diech, d’r ermód maat miech riech,
Wail dat noen eemoal zoeë miene aad is.
Iech bin jinne hillieje
Ejaal wie jroeës d’r hillieje, doa zitst ummer e lufje draa,
E jans kling bies-je zung, zoeë vónge ze allemoal aa.
Den weë ’t sjleëte janit kent, kan nit ’t richtieje doeë,
Oane jet va leed weëds te óch nit vroeë.
Ejaal wie sjleët d’r miensj, doa zitst e jewisse drin,
Jinne bejeet ing zung mit loeter betste zin,
Vrug of sjpieë zal deë doa jet draa doeë,
Weëd besser of nog sjleëter d’rvan ezoeë.
Iech bin jinne hillieje, iech kom nit in d’r himmel,
Iech blief haoverweëgs in loeët jet hange.
Iech bin jinne hillieje, iech zouw ’t janit wille,
Als zuunder kan iech doamit nuus aavange.
Iech sjnuuts zoeë jeer van alles went ’t lekker is,
Iech probeer zoeë jeer van alles went ’t jekker is.
Ejaal wie hoeëg óp d’r zokkel inne miensj óch sjteet,
Wedde dat e vrug of sjpieë de lu entäusje jeet,
Den ierlieg is ierlieg, doavuur is d’r miensj jemaad,
en alling de doeë hant ’t tsem hillieje jebraad.
Me broecht ja nit tse leëve wie de bieëster in d’r boesj,
Drum jef ós óp ós leëve nog inne helle toesj!
’t Maria van d’r Joeëzef
‘t Maria van d’r Joeëzef woeët ónjewunsjd sjwanger
Inne engel häu ‘t ‘m jefluusterd, mar ’t wós ’t al vöal langer,
’t koeët ’t ziech nit entzinne, mar ‘t ’t woar noa e festival jeweë
En in e duuster eks-je, mar ’t wós nit mieë mit weë.
En heem koeët ja nuus zage, zieng eldere woare van die vieze
Die al flot besjuldiejend mit inne vinger noa ’t meëdje wieze
En zoeë wool ’t d’r Joeëzef beloave dat ’t ummer wieër braaf zouw zieë,
En ’t risico mar neëme, flaich wool heë ‘m ja nit mieë.
’t Maria van d’r Joeëzef zoos mit de heng in ’t hoar
’t Maria van d’r Joeëzef zie hats völt ziech doch zoeë sjwoar.
En wie ‘t ‘m al jezaad hauw, zaat d’r Joeëzef: doe jek vrommesj,
’t is miech jans ejaal, den in die zaache bin iech komiesj,
Mie hats is jans van diech en dat zal ummer óch zoeë blieve
En va träu zieë en van sjtom zieë, de lu kanne zoeë uvverdrieve.
Doe has miech die vertrouwe en óch die kinke al jesjónke,
Dan kries doe mieng hese leefde, vol mit vuur en mit vónke,
Ejaal wat de lu óch zage, doe bis ’t miengt en iech d’r diene,
Noen los ós druvver sjwieje, en jinne wees jenauw ’t fienge.
D’r Joeëzef van ’t Maria, deë hauw e hats zoeë jroeës,
D’r Joeëzef van ’t Maria laat ziene kop bij ‘m in d’r sjoeës.
En de jesjiechte van d’r Joeëzef en ’t Maria leëft nog hu,
En e kink is nog ummer ’t sjunste jesjenk vuur alle lu.
D’r Marathon
Doe vings aa tse sjneure, weëds jedrage durch d’r wink
Doe lieëts diech mit veure, zoeë lieët bauw wie e kink.
En aavanks metere maache al jeet ’t sjtiel berjóp,
Doe bliets jeweun laache en leufs óch dök óp kop.
Noa e tsietje weëd ’t sjwoarder, deet ‘t hei en doa jet pieng,
Dan zies te óch nit kloarder, doe vils tseruk in ’t sjtramien.
Doe bliets jód in ’t midde, dees mennieje knul jet vuur
Los joa, doe jees ’t redde, mar diene kop hat al ing kluur.
Ejaal wie lang ’t doert, vier lofe allemoal ózze marathon
Ejaal wie sjlim ’t sjoert, vier wille bis ’t letste jon,
Ejaal wie zier ’t piept, vier wille nurjens sjtil ins sjton
Ejaal wie zier ’t kniept, d’r marathon, d’r marathon,
Teëjewink deet diech remme en reën in die jezich,
De kielometere tselle, mar doe bliets óp ’t tsiel jerich,
De tsong bauw óp de lappe, mar doe jieëfs nit tsouw
Al sjtees te dök óp knappe, doe juns diech jing rouw.
De lanksjaf weëd inne sjiemer, doe huets lu langs de baan,
Doa róffe ze diene nommer, ze drieve diech jet aa.
Doe leufs al bauw óp wólke, al kuns te koalieg nog vuuroes.
Doe bis ram oes-jemólke, de jesjiechte is bauw oes.
De kieps um wie neerjesjlage en oams mit dieng letste kraf,
Doe wils nog e wöadje zage, mar doe bis ram oane zaf.
Sjtees werm nit doa als ieësjte, mar die medalje kries te doch,
Jraad wie de mieëtste, has noa sjloes nog nit jenóg
Aod zieë
Meens te iech häu nog zin
Wen iech achtsieg bin
Um tse sjtaune wie de welt ziech drieënt,
Dan sjmaat de middieg nit,
Zets iech flaich inne sjrit,
Han iech jraad inne angere miensj bejieënt.
Den wie lang iech blief,
Hei mit dat vies aod lief,
Doa uvver besjtim iech dan ins nit mieë.
Mit ing piel vuur dit
En ing zaof vuur dat,
Is ’t aod zieë vuural óch lieje.
Ejaal weë krigge veurt
Of weë als flotste sjneurt
Hoopzaach is d’r oavend weëd jehold.
Went ’t mörje óch al rent
Of inne diech nog kent
Hoopzaach is d’r rollator deë rolt.
Ing bejreffenis of tsing
Döks nog mieë wie ing
En sjwatse proemevlaam is d’r favoriet
Den mieng welt is kling
Nui vrung maach iech jing
Urjens weëd iech miech zelver kwiet.
Aod weëde wille vier allemoal
Aod zieë, jinne inne
E lank jezónk leëve en inne flotte sjloes
Zoeë ziet mie ideaal d’r oes.
Inne mónk oane tseng,
’t razele in de heng,
En alles wat lekker is is ónjezónk.
Iech zien ja janit oes
Kom nit de duur eroes
En intresseer miech nit vuur de tsiedónk.
Vlekke óp de hoed,
Alle hoar is voet
En vertsel oesveurlieg uvver d’r sjtooljank.
Nè, iech broech ’t nit,
D’r auwerdom vilt nit mit,
En ’t jedechnies is blietseblank.
d’r Pallettie
Teks van d’r Loek van de Weijer
refreng:
Pallettie, Pallettie, Pallettie, noe kiek ’m doa ins sjtoa
Palettie, Palettie, Palettie Viva la Vida i Kirchroa
Jans Kirchroa zal ‘t wisse
vier junt werm jenisse
Kiek is doa, doa is e, d’r Palletti vuur ós doa
Palettie, Palettie, Paelttie, Viva la Vida i Kirchroa.
sjtroof 1:
i Kirchroa is al pallettie weëd hei döks jezaad
bij de Rodahal doa sjteet de nui leëvensvräud paraat
en jeet ’t ing kier sjeef of kunt ós jet tse kót
dan is doa d’r Pallettie, deë jieët ós nuie mód
sjtroof 2:
d’r Joep zeët ós wat ins woar, d’r Palletti kiekt vuuroes
i Kirchroa kunt al jód, vier hant jenóg in hoes
vuur wat nog kómme jeet, sjrekke vier nit tseruk
deë tröatekops-Palletti bringt vertrouwe en jeluk
sjtroof 3:
Kirchroa hat sjun zaache um sjtoots dróp tse zieë
vasteloavend, Roda, W.M.C. en nog vöal mieë
vier hant ing eje sjproach, dat is ‘t Kirchröadsj plat
en noen óch d’r Pallettie, d’r bewaacher van de sjtad
De sjunste vutjer
De sjunste vutjer zunt va Kölle
Ze maache miech jek, ram van de dölle,
Jidder dansmarie, jiddere jardeman
Deë wees wie e mie hats werme kan
Ze kanne zage wat ze wille,
Mar de sjunste vutjer zunt va Kölle.
Sjpil flot inne butemarsj en róf ze mar erin,
Kiek zoejaar de auwe hant ópins werm nuie zin,
D’r foenke kan sjun foenkele in alle klure hei,
Joa, zoejaar d’r roza foenke is d’rbij.
Los ze sjpringe, los ze sjpille,
Den ze kómme sjpetsiejaal oes Kölle.
De Kirchröadsjer meëdsjer die dunt nit mieë mit,
En die van ’t rezjiment die marsjere oes d’r sjrit.
Wat kan me doch draa maache dit is doch de nui tsiet
Mar vier viere karneval, dat is zicher joa, deë bliet.
Los ze sjpringe zoeë vöal ze wille,
Den ze kómme sjpetsiejaal oes Kölle.
Nè, nit oes Oche en óch nit oes Roa,
Nè nit ins oes Kirchroa.
Vasteloavendsroetsjbaan
Iech róf drei moal alaaf
Sjpring jek eróp eraaf
Óp dis vasteloavendsroetsjbaan
En iech keëk ’t oes
Bis jans an d’r sjloes
Óp dis vasteloavendsroetsjbaan
’t is nit plat mar jlad en labendieg zat
Iech han nog noeëts zoeng sjpas jehad.
Iech róf drei moal alaaf
Nè hei is nuuks braaf
Óp dis vasteloavendsroetsjbaan
Wents te oave sjtees En flot eraver jees
Dan dinks te nog woarum?
Jinne sjteet nog reët Went ’t loestieg weëd
En doch kiept jinne um.
Inne boebel hei, inne hoebel doa
En dan wits ’t nit mieë.
Mar da ee tswai drei, jinne kan sjoebe joa,
Doavuur is ’t flot tse sjpieë.
Ach doe bis jans naas, Jef ins orrentlieg jaas
Zoeë jeet ’t daag lank wieër.
En zoeë plastic jlaas verklei als blommevaas
Jebroechs te nog drei kier.
Inne knoebel hei, alles doebel doa
Wat inne jans jroeëse durjee.
Mar da ee tswai drei, inne sjnoebel doa
En da is vasteloavend nommer ee.
Joedas
Iech sjtiep noa diech de tsong oes,
róf lekker drei moal hel kiets kiets
iech klop diech óp de verkieëde sjouwer
en laach: dat woar ing wiets.
Iech lap diech sjtiekem puetje,
en wies noa ing nit besjtoande vlek,
versjrek diech in d’r duuster
en neum diech hei, doe auwe jek.
Iech bin inne joedas,
inne tsenkbroor nommer ee,
Iech bin inne joedas,
mitlieë han iech jee.
Woarum iech hel mós laache wen iech angere jet flik?
Iech kan ’t diech nit zage mieng tsong is inne pienglieje sjmik!
Woarum jieëft sjadevräud miech zoeëvöal sjpas?
Iech bin inne joedas!
Iech pak diech óp e wöadje,
bedink inne bijnaam vuur ater diene ruk,
iech kleëf óp d’r jas e brifje
of lek e sjtèchneëtje óp dieng kruk.
Iech kniep diech in d’r erm
en vroag wie heesjt dieng mam.
en sjik diech verkieëde email
en jef diech de sjood van spam.
Óp d’r doer vong iech zelver al dat tsenke nit mieë sjun,
zoeëdat iech ins endlieg noa d’r psycholoog jong.
Deë zaat miech dat ’t allemoal an mieng eldere loog
en dat e van miech vunnefhónged euro kroog!
Woa mós iech ’t zukke
Woa mós iech ’t zukke
Wen iech nurjens jet vong
Woa kan iech miech verdrukke
Wen iech dat uvveral al dong?
Woa kan iech va haode
In ing welt vol haas jewis
Woa aa kan iech miech vashaode
Went nuus vas nog is.
Me zouw bauw jeleuvieg d’r van weëde
Zoeë duuster en vies zunt de daag
En de hofnoeng die kuet ós verheëve
En d’r wónsj noa wermde en jelaach.
En vruier dan zoog iech diech kómme
En braats ummer lit en vermaach
Mar doe has absjied jenoame
En bliet miech nuus mieë wie jeklaag.
’t Beer kan miech jee antwoad jeëve,
D’r tillevies bringt miech effe voet,
Vertswiefeloeng is zoeë uvverdrève
Mar wie leëg is ópins hei de boed.
Iech huur ing oer tieke en iech han jing,
iech huur bij d’r noaber e jesjpreech
iech ès d’r diepvries leëg mar jans alling
en iech fluuster jet majer en bleech
De moeziek, de zeës ‘t, iech zing nog ing sjtroof,
Mar mie leed huet jinne, doavuur zut uur doof.
Vuurdat miech de lóf oes-jeet
Vuurdat miech de lóf oes-jeet,
maach iech miech e lies-je,
wao dan sjwats óp wies óp sjteet,
wat iech nog wil of mós.
Ejaal wat óp dit lies-je sjteet,
doe bis en bliets mie pries-je,
mie leëve en mieng wirkliegheet
vol tse maache wós.
Vuurdat miech de lóf oes-jeet
sjrief iech nog e freulieg wies-je,
zing loestieg voet ós leed
en zing oes voller brós.
Zing bij jidder jeleëjeheet
En uvver jidder sjies-je,
Ejaal wievöal pieng ’t deet
Zing óch uvver ós.
Vuurdat miech de lóf oes jeet,
Sjpiets han iech jee bies-je,
Iech leëvet forsj mieng janse sjeed
En doe woats deel doavan.
Doa is vuur al ing meujeliegheet
En dit is flaich e bewies-je,
went miech d’r duuster vuurjód drinsjleet
dat dit lidje klinke kan.
D’r hillieje mós
Iech weul zoeë jeer blieve legke in mie nès
en d’r janse daag jet buttele in mieng naas,
dat iech ins endlieg vrij bin van alle sjtress
en de köslieje tsiet ideel wie inne eje baas.
Iech weul zoeë jeer voelense oane eng
en miech wie d’r Lord Liester losse joa.
Klietsjend vuur d’r tillevies mit tse mui heng
de tsiet wie in e meersje sjtil losse sjtoa.
Mar doa waad ezoeë vöal óp miech
’t jruit miech boaver d’r kop.
Iech han wirklieg noeëts ins sjiech,
d’r hillieje mós hult nit óp.
Iech weul zoeë jeer ins jeweun de duur eroes,
de jreun natoer lokt miech jiddere daag.
Mar iech zits ater d’r sjriefdusj in jen hoes
en sjrief en sjrief en maach en maach.
Iech weul zoeë jeer ins ubberhaups nieks
mit inne herlieg lange bónte sjtats.
Nuus tse mósse liecht miech zoeë jet sjieks,
huekstens kratse bij d’r jeuch an de bats.
Iech mós miech zelf de sjood d’rvan jeëve,
den iech wool ummer óch al e jód jevuld leëve!
De richtieje leefde
De richtieje leefde sjniet diech in de zieël
Va richtieje leefde bouwts te e jroeës dreumkastieël
En ze maat diech ummer besser en maat diech óch werm krank
En ze lieët diech deper dinke en klaut diech ’t versjtank
De richtieje leefde
Doe kans jeluklieg jetrouwd zieë e jans leëve lank
Doa rammelt ins ’t bed en ins rammelt doa de wank
Mar doa zunt óch wal momente dan vroags te diech doch aaf
Is dit de jroeëse leefde of bin iech jeweun braaf
Is dit wat-s doe zelver ummer wools
Is dat woavan-s doe ummer hools?
Doe kans uvver leefde zinge e jans leëve lank
Mar de wöad blieve leëg, doe zings mit ’t versjtank
En dan weëds te ópins achtsieg en in ’t bejaardehoes
Truft diech d’r bliets en doe flips jans oes
En dan vroags te woarum noe?
Woar mie leëve tswekloos ezoe?
Ze truft diech reët in ’t hats en zeë jinne besjeed
Woarum ’t ópins zoeë jewaltieg en zoeë drekkieg jeet!
Disco Plat
Den vier junt sjpringe wie de wille
drieëne wie de dolle
Vier krient d’r janse zaal hei plat.
Den vier junt juuche wie de jekke
Danse in alle ekke
Vier krient d’r jans zaal hei plat.
D’r Sjpelthaen woar vuur ós d’r zaal
Tsemlieg lank evver óch jans sjmaal
In ’t Tsentroem van ós kling sjtad,
kroog iech d’r janse disco plat.
De bóksepiefe lank en breed jemaad
Mit permanent óp inne limmenaad
Nog ee jans ónbesjrève blad
Kroog iech d’r janse disco plat.
Doa woeët vuurziechtieg kontak jelaad
Mit inne blik doezend wöad jezaad.
Nog noeëts e richtieg muultje jehad,
Zoee kroge vier d’r disco plat.
Óp d’r fiets noa heem durch de naat
Ónjewunsjd ’t doch tse sjpieë jemaad
Jee zóndiegsjeld woar sjtroaf al zat
Zoeë kroog ós doch d’r disco plat.
De moeziek en de meëdjer,
De moeziek en de jonge.
Alles wat iech wil
D’r janse daag óp sjiep
Ummer zörje en zörg.
Iech krien bauw inne hiep
Den ’t is ezoeëvöal murg.
Misjien jans effe dreume
Van wat vier kanne doeë.
Iech kan ezoeë vöal neume,
Mar nuus maat miech richtieg vroeë.
Alles wat iech wil
Is legke in dieng erm.
Lekker koezjel moezjel
En neum miech erme sjellem.
Fluuster wöadjer leef
Dan weëd iech jans sjtil,
Mar wier nuus estebleef,
Dat is alles wat iech wil.
Iech niebel miene sjniebel
Sjtiekem an ee oer.
Iech foemel an d’r kloemel
Mar dan kiekt e óch al zoer.
Wits te wat vier dunt ins nuus
En kieke noa d’r plavong.
Vier junt nit noa d’r puus,
Doavuur hant vier jinne fong.
Iech han nog noeëts iech hod va diech jezaad!
Iech riengel noen al e paar daag
mit de wöad die iech sjrieve zouw,
den ’t is ja bauw werm modderdaag
en mieng mam dat is ing jouw.
Mar zie is nit zoeë van ’t jroeëse woad
en ing jebierde is döks jenóg,
Ze is nit van die tsentimentale tsoat
en e sjokkeleëdje deet ’t óch.
En ejentlieg is zoene daag
doch óch e bies-je sjtom,
zeët zie zelver mit inne jekke sjlaag
mar is vroeë doch mit die blom.
Iech zouw ’t noeëts kanne verjèse,
ejaal wie aod iech weëd,
dat jeveul weëd noeëts versjlèse
dat hult miech mit tswai vus vas an eëd.
De zörje die zie ziech maachet
en de zörje die zie ziech maat.
’t Hat miech lank kweer jezèse,
mar iech han nog noeëts iech hod va diech jezaad!
Zoeë lestieg is dat óch werm nit,
iech zaan ’t an angere döks jenóg.
Iech wees óch wal ’t vilt besjtimd mit
wen iech ’t jet nonchalant dan dóch.
Mar zoeë junt vier nit mitee um
vier hant noeëts ós hats jetseegd,
iech wees óch nog ummer nit woarum
mar dat hat heur loeter ópjereegd.
Mit de blomme diech jejole han
mit d’r sjokkelaad en inne domme laach.
Zoeë kunt ’t flaich noen doch d’rvan
óp dizze sjtomme modderdaag,
Iech zouw ’t noeëts kanne verjèse,
ejaal wie aod iech weëd,
dat jeveul weëd noeëts versjlèse
dat hult miech mit tswai vus vas an eëd.
De zörje die zie ziech maachet
en de zörje die zie ziech maat.
’t Hat miech lank kweer jezèse,
mar iech han nog noeëts iech hod va diech jezaad!
Beddeplekker
Iech han jing tsiet, iech mós miech tsauwe,
en iech bin jares jinne van de jauwe,
nè iech bin oes-jesjpraoche lemmeletieg,
en maach ejentlieg jeer vrug sjiech!
Iech han projram, mós zoeëvöal maache,
’t is ubberhaups nit vuur tse laache,
nè, ’t maat miech oes-jesjpraoche troerieg,
den van ’t tsauwe doa verzoer iech.
Joa, iech ving lanksaam doch jans lekker,
iech leëf ’t lifste oane wekker,
Iech kuet nit wirke als vrujje bekker,
den iech bin inne beddeplekker.
Iech mós hu wal, den iech mós wirke,
kan iech d’r janse daag werm sjnirke,
den miene baas is oes-jesjpraoche lestieg,
en is ummer tsemlieg sjtressetieg.
’t Jeet zoeë wieër vuur ach vies sjtonde,
wus vrundlieg zieë vuur alle kónde,
óch al bin iech oes-jesjpraoche vrekkieg,
en behandel ze allemoal eëve drekkieg.
Iech zaan ummer ze hant miech d’rvuur jetswónge:
hant ummer sjienker euro’s vuur mieng naas jebónge.
Nit sjnap mar richtieg
Maach diech jinne floep, ’t kunt wal jód,
óch al jeet ’t ram verkieëd,
jank jeweun wieër, han jouwe mód,
maach ’t leëve diech doch lieët.
Maach diech jing zörg, de zon die laat,
óch al rent ’t jraad wie hu,
loof reëtdurch jraad wie jedaad,
trek diech nuus aa van de lu.
Óch al is d’r wèg nit sjnak,
d’r wèg is richtieg,
óch al vieëts te in ing krak,
doe vieëts mar wieër.
’t Leëve is nit sjtram of sjtrak
mar breed en wiedsjiechtieg,
jewis kries te inne knak,
of ’t zetst diech inne hak,
mar doe jees wieër.
Zets diech druvverhin, doe sjafs ’t wal,
óch al bis te ram kapot,
ejaal woahin doe kuns uvveral,
doe kuns nog tsiet tse kót.
Zets diech wal sjrap, den ’t jeet jans hel,
en weë wees jeet ’t tse flot,
jenis de sjpas, verjès d’r jrel,
doe has mit jinne jet an d’r hód.
Óp ing hank hulp broechs te nit tse tselle,
óch al jieëft ’t ummer lu die mit diech helle.
Ós Plat
En ze losse ós näu in sjtich
Ze maache aalling mar krig,
En ze houwe ziech de köp in
Inne wees nit wat e zeët,
D’r angere wil alling mar reët,
En jinne kriet ziene zin.
Kóm noa Kirchroa, zaan iech dan, en kiek ins doa
Doa kanne alle lu ziech klasse versjtoa.
Kóm vier kroefe kót bijee,
De wuste welt is óp d’r kop jevalle.
Kóm vier haode jód mitee
Doa kanne vier ummer Kirchröadsj kalle.
Den ’t liecht wal dróp dat jinne ziech versjteet,
’t weëd tsiet dat jidderinne Kirchröadsj kalle jeet.
Kóm vier kroefe kót bijee
Ós Plat is vuur de janse miensjheet.
Den vier maache noeëts ins sjtriet
De kirch ummer in ’t midde bliet
Vier verdrage ós ummer jód.
Den vier hant d’r dieksiejoneer
Noeëts ikt ins inne kweer
En vier hant ummer jouwe mód
Kóm noa Kirchroa en lier diech jauw ós plat
Wedde dat hei jinne knies nog hat.
Sjrief ’t nit, mar hod ’t mar óp plat kalle,
Wents te nit wils dat doeë valle!
Krank wie inne hónk
’t Jeuche miech de oge
en ze troane d’r janse daag,
de sjtem wil óch nit doge
en ’t likt jet óp d’r maag.
De naas hult ziech an ’t ziefe
En iech nis a nee sjtuk durch
Mar iech mós nit uvverdrieve
Iech maach miech jajing zörg.
Iech bin krank wie inne hónk,
Ach iech bin zoeë ónjezónk,
En iech bletsj wen iech hós
En iech piep óp de brós
En ’t is drueg in miene mónk,
Iech bin krank wie inne hónk.
Iech mar jrok an ’t drinke
Va sjnaps en appeltsien
An wirke is jee dinke
Iech hol miech d’r krankesjien.
Dan vingt ’t aa tse drieëne
En iech zing lestieg jet d’rbij,
Iech jon d’r kuul miech bieëne
En weëd jans loestieg hei.
De temperatoer jeet erópper
D’r sjwees sjteet óp d’r kop,
Die jriep is inne topper
Ach heul ze mar nit óp.
Iech los miech jeer bedoere
En iech weëd jeer verwend,
In bed de kloeëte sjoere
Went ’t boese sjtórmt en rent.
D’r dokter
Doa zits iech in dat tsimmer tse wade,
en kiek in de bledjer vol jezónkheet.
Nè dat leëze dat kan miech nit sjade,
en wat vitamine B vuur de hoed deet.
’t Kan miech evver óch januus sjeële,
den dierek ruft d’r dokter miene naam.
In dit vöal tse wies sjpietaal va Heële
jeleuf iech van de woarheet jinne vaam.
En d’r dokter deë jrust miech
en heë kiekt óp zie sjerm
en zeët dat e nuits hat,
en dat vingt aa mit ocherm.
Iech zien dat e zieng rol sjpilt
went e vertselt uvver derm,
iech meen dat de welt kapot vilt,
den iech krien ’t zoeë werm.
En doa blief iech ing janse tsiet zitse,
den miech felt vuurleufieg jiddes woad.
Iech zien van al vuur mieng oge flitse
en zuk urjens kraf en jouwe road.
Dan veul iech ónverwaad troane lofe,
zunt dat noa zoeëvöal joare dan de mieng?
Kan iech dan nog beëne en nog hoffe
of han iech dan winniegstens jing pieng?
Noen sjlik dat nuits aaf en sjton óp,
d’r dokter ziet miech jans jeer joa.
En dink: dokter, doe has misjien wal d’r kop,
mar jee hats um mit lu um tse joa!
Inne sjunne daag
Inne sjunne daag, dat wunsj iech jidderinne,
inne oane zörje, inne oane leed,
Dat uur frisj en feulieg kant bejinne
en dat deë uuch an d’r sjloes nuus sjlimmes deet.
Inne sjunne daag, dat jeet nit vazelver
en doch junt jeweun vier mit jouwe mód,
lofe a laachens uvver sjting en sjerver
en kunt ’t oavends doch werm alles jód.
Inne sjunne daag in ee sjun leëve,
dat is nit loeter vräud en sjpas,
dat is sjlikke wat ze diech jeëve,
dat is laache wents te pieng has.
Inne sjunne daag in ee sjun leëve,
dat is nit loeter joeja ieësjte klas,
dat is knikke en óch verjeëve,
mar an de sjunheet, doa hod vas.
Inne sjunne daag, dat wits te nit va tse vure,
jinne ziet vuuroes wat de tsiet ós bringt,
wat vuur nuits vier hu krient tse hure
of me joenkt en of me zingt.
Inne sjunne daag, doa kan me bloos vuur hoffe,
inne vol jóds, inne vol sjuns,
Dat vier tsevreie doanoa kanne sjloffe
en dreume zunt jeluklieg nog ummezuns.
Inne sjunne daag, ejalieg wat hu jeet passere,
inne jans jeweune, inne vol jeluk,
dat uur ’t ónmeujelieje kant probere
en vier zient ós nog dök tseruk.
Woavuur mós ’t noe zoeë reëne
Woavuur mós ’t noe zoeë reëne,
zaan wat hant vier verkieëd jedoa?
Woavuur mós ós noen ’t wasser
bauw bis an de lippe sjtoa?
Nè, ’t hulpt ós jajee beëne,
’t kunt in sjtreume óp ós aaf,
jinne hult ’t vuur ós teëje,
woare vier nit ummer eëve braaf.
Woavuur mós ’t noe zoeë reëne,
ach, iech hauw nog zoeë vöal vuur.
iech wool jeer ing sjtond eroezer
mar nuus kriet miech noen an duur.
Iech los miech doch nit ónger zeëne,
iech han jinne reënrok, jinne sjirm,
en iech kan doa janit teëje
iech juntet zoeë ’t wuur noe werm.
Den iech bakke in de zon,
iech wil wiese sjtrepe óp de hoed,
Iech blief sjnakke noa de zon,
joa, iech wil endlieg oes de boed.
Iech los alles zakke in de zon,
va kop bis vós weëd alles broen.
iech wil ’t noen, iech wil ’t noen.
Joa, iech wil bakke in de zon,
Woavuur mós ’t noe zoeë reëne,
misjien is dit óch jajing sjtroaf.
Kan ’t sjwumbad jans vol lofe,
weëd ’t hees, wat iech beloaf.
Dan jon iech miech lekker verweëne,
wie óp ’t sjtrand in ee werm lank.
Ach, doa hult miech januus teëje,
iech jon flot ónger de zonnebank!
Probleem
Doe truks dróp oes, de welt is kling,
doe has vöal sjpas, jidder wèch is ing,
mar aaf en tsouw dan dinks te doch an heem
en wits doa waad die jruetste probleem.
De sjproach is vreëm, ’t èse jód,
’t is lekker werm, doe kuns nuus tse kót.
doe dinks ins janit an al deë auwe leem,
mar wits doa waad die jruetste probleem.
En doe leufs langs jiddere sjpeiel,
zoejaar vuur wasser drieëns te um,
doe wils diech zelf nit zieë
en doe wits jenauw woarum
den ieëwieg mar voet lofe
is doch e bies-je erg extreem,
dat is jenauw die jruetste probleem.
In dieng kuche, in die janse hoes,
kuns te nurjens dróngeroes,
’t ruucht noa sjpruusj-jer, ’t sjmaat noa zeem,
En jenauw dat is die jruetste probleem.
Doe kens ’t jenauw, doe wits ’t al,
Doe sjnaps ’t näu, doe huurs d’r kal,
Doe kens jidder wiets óch nog oeserdeem
En dat is jraad die jruetste probleem.
En doch has doe mar ee richtieg heem
En doa is nuus e jroeës probleem.
Iech bin jetiesjd
Iech bin jetiesjd, iech bin jetietsjd,
dat wees noe wal jidderinne,
jans bónk en bloa vol verf jeklietsjd
e ai wie angesj jinne.
Iech bin jetietsjd, iech bin jetietsjd,
ing blutsj zoeë jroeës va binne,
va boese hel, va binne weech,
va boese bónk, va binne bleech,
tse flot eroes jeprietsjd:
iech bin jetietsjd.
Mit Poasje kunt d’r verjeliech,
e ai mit miene kop,
dat ving iech nit sjlim an ziech,
mar huet dat noeëts ins óp?
Joar in, joar oes dezelfde wiets,
iech krien bauw va Poasje sjpiets,
Noen kiek doch, dat is bauw
e jetietsjd ai haarjenauw!
Hel jekaochd en bónk bemoald,
dan krien iech loeter sjleëg,
Iech weëd nit hoeëg injesjoald,
va jans sjwaach bis ram leëg.
E ai tse zieë is hendieg sjwoar,
doa weëd nit alleman mit kloar,
Mar ee ai uvverleëfd ’t wal,
d’r könnek van ’t aierbal.
De vroag van de hon of doch ’t ai
iech woar ’t ieëtsjte van die tswai!
Dan weëd ’t werm oavend
Tsing moal d’r daag jeet de welt wal ónger,
Tsing moal d’r daag han iech bauw e ónjeluk,
Tsing moal d’r daag uvverleëf iech wie e wónger,
En hónged moal han iech ’t doezendste jeluk.
Dan kom iech heem mit inne depe zuet
En dink dat iech óp de bloeëse kneie danke muet.
En dan weëd ’t werm oavend en vier ligke óp de bank
En iech zaan mit vöal wermde hatslieg dank
Vuur diech en miech dat vier hei zunt
En ós ummer jód versjtunt
En dat vier nog ummer tsezame noa bed junt.
Tsieg moal d’r daag huur iech sjreklieje dinger
Tsieg moal d’r daag krien iech ieëlend uvver miech hin,
Tsieg moal d’r daag kom iech werm hel d’rhinger
Dat ’t leëve jroeëse kwatsj is en óch oane zin.
Dan vilt de duur mi tinne klietsj in ’t sjlaos,
Veul ’t hats hel kloppe in d’r haos.
Zoeë lang wie iech mit diech tsezame bin
Uvverleëf iech alle sjtress en ónzin.
Zoeë is alles doebel
Woa inne an ’t jewinne is,
Is inne angere verloare,
Woa inne al jans binne is,
Zitst d’r angere óp de bloare,
Doe sjtees an ing zie van de moer
En kals van die doa hinge,
En sjtees ónzicher óp de loer,
Of zie inne inwèg doch junt vinge.
Zoeë is alles doebel,
Oane doeëd jieëft ’t jee leëve,
Oane sjood óch jee verjeëve,
Zoeë is alles doebel,
Oane pech is jee jeluk,
Oane vuuraa óch jee tseruk
Zoeë is alles doebel.
Went iech ’t betste leëve han,
Hat inne angere ’t sjleëtste,
En wat bin iech dankbaar dan
En tsuniesj joa, dat weëds te.
Jewis iech jun de janse welt
In jezónkheet jód tse leëve,
Mar wat ’t vuur miech in petto hilt
Dat kan ’t diech nit jeëve.
Ze zage: doe kans nit alles han, Mar winnieg lu wille dele,
Den wat iech hu diech jeëve kan deet miech mörje feële.
D’r jesjmak va vruier
Dan sjtong inne kessel mit tsoep óp,
in ing pan rollet rolsjink ziech rónk,
en d’r boedieng kroog e tuufje sjlagroom dróp
en dan neumet ze dat kappes mit hónk.
De mam draget zóndese kleier mit sjótsel,
doa likt van miene jesjmak de wótsel.
Den nuus is wie d’r jesjmak va vruier,
zoeë lekker, zoeë jemuudlieg, zoeë heem,
Joa, nuus is wie d’r jesjmak va vruier,
deë vlaam en dat broeëd en deë zeem.
Iech dink effe draa en dan riengelt ziech mieng tsong,
en iech vroag miech woa deë jesjmak doch jong.
Joa noen is alles nui en nuier.
Mar nuus is wie d’r jesjmak va vruier.
Da woeët al óp zamsdieg aajevange,
den óp zóndieg hauw jinne nog tsiet,
hant doezend moal boaver de pan jehange
mar wósse mörje is ’t pas zoeë wied.
En d’r pap zaat went heë hauw jeraoche:
kinger nee, uung mam kan jód kaoche.
Den nuus is wie d’r jeróch va vruier,
zoeë lekker, zoeë jemuudlieg, zoeë heem,
Joa, nuus is wie d’r jeróch va vruier,
deë vlaam en dat broeëd en deë zeem.
Iech dink effe draa en dan riengelt ziech mieng tsong,
en iech vroag miech woa deë jeróch doch jong.
Joa, noen is alles nui en nuier,
Mar nuus is wie d’r jeróch va vruier.
Joare sjpieëder kroog iech alles tse leëze,
mit de vroag of dat e bóch weëde koeët,
mit die lettere zunt die tsiete herreëze,
en iech zaat an d’r Luiz, dat moeët.
Deë jesjmak, deë jeróch mósse v’r verware,
los ’t Nettie ’t uvveral openbare!
Wen iech aod en krenklieg bin
Wen iech aod en krenklieg bin
Róf iech alle hillieje aa,
Zuk iech ’t in yang en ying
En vang tse sjtoeke aa.
Wen iech aod en krenklieg bin
Dan sjloek iech jidder piel,
Sjlis iech de duur wal drei moal aaf
En weëd d’r oavend ’t dagestsiel.
Mar bis die tsiet, die is nog wied,
Houw iech beklopd hel óp de tsiem,
Iech los miech joa, blief noeëts lang sjtoa
En maach jans vöal kliembiem.
Iech veul miech jónk, nog ram jezónk
En han nog ieëwieg vöal kammauw.
Iech ken jing zörg, jon ummer durch
En ving jiddere mondieg blauw.
Wen iech aod en krenklieg bin
Dan han iech ’t ummer kaod,
Han iech ummer rauwele zin
En veul miech vuurneemlieg aod.
Wen iech aod en krenklieg bin
En ummer winniejer vrunker han,
Dan jon iech ja nurjens mieë hin
En sjnuuts an alles wat iech kan.
Jónk en kreftieg, hel en zeftieg,
Sjtram en deftieg, kóm auwe, hef diech!
’t Jeveul
Iech broech nit riech tse zieë, Iech bin tsevreie,
Al jieëft ’t zoeë vöal mieë wat iech wal weul,
Iech wees de welt hat zoeë vöal nog tse beie,
Mar bij miech drieënt ’t doch um ‘t jeveul.
’t Jeveul van iech han uuch allenäu jeer,
’t jeveul van iech zaan in printsiepe joa,
’t Jeveul van iech kiek óp jinne neer
En ’t jeveul van: iech los jinne alling sjtoa.
Iech broech nit wied tse joa, iech hod nit va vleie,
’t broecht nit werm tse zieë, iech hod va keul,
’t Darf ins reëne joa, Zoejaar óch nog wal sjneie,
Iech huur jeer ing sjproach die óch nog tse kalle veul.
’t Jeveul van vier hure bijenee,
’t jeveul van jemuutlieg um hei tse zieë.
’t Jeveul van tsezame zunt vier ee
’t jeveul van hei broecht jinne doeësj tse lieje.
Mit miech vilt uvver al tse kalle,
Mit miech kuns te ummer wal werm droes,
Mit miech broecht jinne hel tse knalle
Den alles weëd werm jó dan d’r sjloes.
Iech broech nit vuuraa tse sjtoa bij alle rije,
Mar iech bin óch jinne nommer oane naam,
Iech kom mieng aafsjpröach noa oane tse leie
En iech han nuus woavuur iech miech sjaam.
’t Jeveul van jouw zin vier zunt ónger vrung,
’t jeveul va leed dat dele vier jewis,
’t jeveul van dóch jeweun dat is jing zung,
’t jeveul dat alles tse besjprèche is.
Iech han óch mieng duuster zie, iech kan wal moete
Iech kan wal sjoebe uvver de ieëlend in de welt,
En wen iech rauwel rammele alle roete
En vroag miech aaf wat wirklieg tselt.
’t Jeveul van wie wied mós ’t nog kómme
’t jeveul van ze losse ós in sjtich,
’t jeveul van ze hant ós alles aafjenoame
’t jeveul van ze laache in ós jezich.
Ins jeet alles de baach aaf
Ins jeet alles de baach aaf
Ins jeet alles ins kapot,
Ins zunt vier näu van d’r sjlaag aaf
En felt ós jouwe mód.
Went deë daag is jekoame
Han iech noen vas absjied jenoame,
Dan is vuur ummer d’r baat aaf,
Den ins jeet alles de baach aaf.
Ach wie kreftieg woeëte vier jroeës,
Knallete wie ónkroed oes jen eëd,
Woare vuur ós tsiet tse loeës,
Woare ieëder króm wie reët.
Mit die kraf wole vier wieër,
Bis in d’r himmel wasete dreume.
Mar ins kunt dan doch de lier,
Los ós die auwer weëde neume.
Ach, wie flot alles angesj woeët,
Huzer, sjtroase, de janse sjtad,
Ja, vier sjnappe wal dat dat moeët,
Wail de tsiet jing pauze hat.
Noen zunt vier d’r wèg jet kwiet
Kanne ós hemet nit mieë vinge,
Dat zoeë winnieg uvver bliet,
Dat hauw ós jinne kanne zinge.
Ach los die auwe effe rouw,
Ze maache flot vuur ummer de oge tsouw.
Wents te zessieg
Wents te zessieg bis, dan wits te wal
ónjeveer wie haas hupt en zoeë,
dat kunt nog, dat hauw iech al,
en anger dinger kan iech noeëts mieë doeë.
De rechnoeng kriet nog jinne sjtreef,
mar doa kómme winnieg nommere bij,
dat wils te nit, dat is diech leef,
en anger dinger zunt vuurjód vuurbij.
Dat is nit troerieg, dat is nit sjlim,
dat is de kaihel wirkliegheet,
Vöal mieë zitst ainfach nit drin,
dat is wie jidder leëve jeet.
Doa kómme nog sjun tsiete, jans jewis,
zoeë flot is ’t nog nit sjloes,
mar iech veul dat ’t nit ónendlieg is,
en anger dinger zunt vuur ummer oes.
Wat iech han jesjafd kan iech uvverzieë,
en jans vöal bin iech óch werm kwiet.
Nè, iech wil nit ummer mieë,
en anger dinger broeche vöal mieë tsiet.
Wents te zessieg bis, dan wits te wal
bis doa en nit zoeë jans vöal wieër,
’t kan nog vöal, ’t mieëtste hauw iech al,
en doa kunt besjtimd jing nieëkste kier.
Iech jon durch bis ’t lösj-je
Vier losse ós nit hange, went ’t nit nuedieg is,
Ze krient ós nog lang nit kling.
Iech jon a laachens wen iech de oge sjlis
Jans an d’r sjloes van mie leëvenseng.
Vier houwe hel en loestieg nog jet óp de kis,
Drum dat iech nog e lidje zing.
Den doanoa weëd ’t sjtil, dat is jans jewis,
Drum dat iech nog jet sjtiemoeng bring.
Iech jon durch bis ’t laoch, bis óp ’t lösj-je,
Bis dat ’t nit mieë jeet, bis an d’r sjloes.
Iech jon durch wie ’t mós, wie oes ’t busj-je,
Dan is de jesjiechte wirklieg oes.
En klinke oeëts mieng wöad nog noa miene doeëd,
Dan is ’t wail iech ieëder zoeë hel zinge koeët.
Vier zal ze ’t ins tseje, die zunt ós nog nit kwiet,
Vier jeëve ’t nog lang nit draa.
Iech jon mit jroeës jejeuster kunt ins mieng tsiet
En róf mit vöal bravoer: wat zouw dat da?
Vier hant de betste sjtiemoeng, dat is jet wat bliet,
En zage bij alle ieëlend jajaja.
Iech vervaar de letste druup van d’r letste sjpriet,
Bis d’r motor wirklieg nit mieë ka.
De lu die weëde raar, drek zits iech hei alling,
Dat pak iech de jietaar en iech zing.
D’r blauwe engel
Sjtieg mar in bij dis himmelvaat
Vier junt ezoeë vertrekke
Dit alles hat d’r herjod jemaad
De janse en haof jekke.
D’r tsóg tseegt diech de janse sjeed
An weë reëts en links kan kieke.
Wie ’t vruier jong en noe nog jeet
De tsiet bliet jeweun tieke.
Va Sjevemet óp ’t kling sjtasion
De welt aternoa jevare,
Wie doa die wie rees bejon
Vuurdat iech boe koeët zage.
D’r engel braat miech träu tseruk
Mit sjtoeke en mit sjtoeëse.
En plaant mieng zörje óp d’r ruk
De klinge en de jroeëse.
D’r blauwe engel vieët nit mieë
Vuur dreume is ’t noen tse sjpieë.
D’r blauwe engel loos miech zieë
D’r sjnakke wèg woar óch d’r wieje.
D’r koaleberg is noe werm wies
D’r jeteberg verlosse.
Wat blónd ins woar is noen tse jries
Weë wees al wat vier mósse.
’t Sjtasion woeët inne leëje sjtop
Jee miensj zitst an de knuupjer
Weë langskunt hult besjtomd d’r kop
Jee kink sjpieëlt óp de sjtuupjer.
Iech kan ’t nit jeleuve dat-s te bij miech bis
Iech kan ’t nit jeleuve dat-s te bij miech bis
Iech kan alling mar veule wat deep in miech is
Mie blód vingt aa tse sjtreume
iech broech nit mieë tse dreume
mar iech kan ‘t nit jeleuve dat-s te bij miech bis
Iech woar alling al ing janse tsiet
en dreumet van ing leefde die ieëwieg bliet
iech hauw diech wal jezieë
en daat iech koeët diech nit krieje
mar doe laachets miech aa
iech sjnap nog nuus d’rva.
Va wieds woats doe jenauw wat iech hauw jezoeëd
wen iech diech zoog joof ’t alling ing bloa loeët
Iech daat zoeë van auwieë
deë zeët miech jauw adieë
mar doe sjnappets mieng hank
en doe sjloog mie hats i brank.
Halt
Iech kan ’t nit jeleuve, wat bliet ós noen da nog?
Noa zoeëvöal joar vilt alles oeseree.
De daag die lieche leëjer en tsiet mieë wie jenóg
en jister woare vier bauw ummer ee.
Iech blief mar effe sjtaune, wie braosj dat alles is,
wie tserbrechlieg zunt doch ós kling zieële.
De zicherheet vervloage, nuus is nog jewis,
de sjting van d’r bouw nuus wie dreumkastieële.
Doa val iech in e laoch en iech val ummer wieër,
zoeë deep dat d’r duuster miech drin sjleet.
Natuurlieg han iech sjood, zicher dit is ing lier,
mar iech wil nit wisse wie ’t doa ónge jeet.
Iech verzuk nit tse bejriefe, iech jrief nit ins noa halt,
doa ónge is ’t jroeëse ónjewisse.
De plaadzje die iech kank, de sjproach die me kalt,
alsof ópins alle dure en vinstere sjlisse.
Iech kan ’t nit jeleuve, iech jeleuf miech zelver nit,
alles illoeziejoeën en sjwaache dreume.
Ze hole ós reëtóp, ze brate ós lang vrid,
noen los jewalt en krig uvver ós sjtreume.
Tusje dal en berje
Wie wied junt vier tseruk um vas tse sjtelle woa d’r aavank woar?
Woa jenauw bejon ós jeluk en wie kriengelt ziech dat duuster sjpoar?
Woarum mósse vier wisse wie vier hei koeëte kómme?
En wat junt vier doamit vanaaf hei en noe dan doeë?
Noen sjtel diech vuur ’t antwoad braat kloarheet uvver wem vier zunt,
Dat maat ós troerieg, zoejaar koad en bringt mieë vroage uvver woa vier junt,
Dan is ’t flaich doch besser zoeë ónnuezel tse blieve?
Den d’r nieëkste sjtap weëd jans ónzicher zoeë.
Nè, doe kans nit ummer wisse wat de wiesheet mit diech deet
En domheet is döks e jroeës jeluk,
Mar jraad vuur weë doatusje nog tse tswiefele sjteet
Bliet sjtil sjtoa óp de bruk
Tusje dal en berje.
Nit ummer is ’t verleie d’r betste wiezer vuur d’r wèg vuuroes,
’t hat ós vöal tse beie mar ós engste kómme óch doa droes,
Doa kan zoeëvöal passere wat vier nit zoge kómme
En dat broecht nit ummer sjleët tse zieë.
Doa ónge sjtreumt ’t wasser ummer wieër d’r berg eraaf.
Doa boave de verwadoeng, de hofnoeng en de eje kraf,
Doe has nog zoeë vöal in diech dat verbórje is blève,
En weë wees bringt dat diech mieë.
Iech kan nit sjloffe
Iech kan nit sjloffe
Iech dreum mit de oge óp
Iech kan nit sjloffe
den doe jees nit oes miene kop
Iech kan nit sjloffe
en iech jenis van die bild in mieng duuster naat
den mieng dreume hant diech bauw wirkliegheet jemaad.
Iech drieën noa links
En iech veul leefde poer
En iech huur de wöadsjer
Die-ts te fluusters in mie oer.
En iech weëd haof jek
Den doe zeës dat wat iech wil
En iech sjtrek mieng erm
Mar doa is jinne en ’t bliet sjtil.
Iech drieën noa reëts
Iech veul de keulte van de moer
En de tsiet die kruuft
Mit d’r wiezer van de oer.
’t Hat winnieg tswek
Wie iech drieën en wie iech zuet
Wie zier iech wunsj
Dat iech diech bereure kuet.
Zoeng naat is bauw ’t sjunste en ’t sjlimste dat ’t jieët,
Wail ze miech dreume en vuur nuus hoffe lieët.
Zinge
Wie iech zivve woar, zong iech vuur d’r heer,
mit jans ónsjuldieje oge en poer oes zingplezeer,
mit achtsieg anger kinger mit engelesjtim,
en in de kirch maachete vier jet d’rhin.
Iech häu mieng ieëwieje träu an alles jesjwoare,
mar d’r wónsj van ’t zinge woar jeboare,
Halleluja, halleluja, in kirch hauw iech jevónge
dat loeter uvver d’r herjod woeët jezónge.
Wie iech zivvetsing woar, sjtong iech i vuur en vlam,
iech zong uvver de leefde, den die rejeret miech sjtram,
De ing wèch ’t Annie, den dat kieket zoeë zus,
de anger wèch ’t Marie, den dat maachet ziech sjun wus,
’t woar jans ejaal, hoopzaach ’t vuur bloof brenne,
de leefde róffet en iech vong aa tse renne,
Halleluja, halleluja, Turks fruit hauw iech jevrèse,
en de leefde hauw doezend moal mie hats tserrèse.
Wie iech zivvenentswantsieg woar woar moeziek óch jeld,
rezet va plaatsj noa plaatsj woa iech koeët óp de welt,
iech han jezónge, behersjet de sjtim als insjtrement,
de koens woar techniek en ’t fach woar jekend.
Moeziek tse maache dat koeët me alzo liere,
dat woar alzo óch ing zaach van de hiere.
Halleluja, halleluja, óp zietsoenge zinge,
sjpas dat waal, mar jing zieël drin tse vinge.
Wie iech zivvenendrissieg woar, zong iech vuur miech zelf,
de woerheet, de viesheet, de keer van miech zelf.
Mie hats woar jelane, ’t koam ezoeë vöal droes,
’t liechet wal inne janse lange ieëwieje blues.
Moeziek hat miech zoeë sjterk kanne maache
dat iech ’t leed van ’t leëve in miech kan drage.
Halleluja, halleluja, nog ummer kan iech hel oes zinge:
alling mit moeziek han iech ’t zoeë wied kanne bringe.
Ummer ‘tzelfde lidje
En zoeë zing iech noen al zessieg joar
Ummer ‘tzelfde lidje
Van ’t mörjens vrug bis midde in de naat,
En iech zats jinne sjrit,
nog nit ins ’t klingste sjritje
al han iech jinne hingerruks jemaad.
Vruier in d’r duuster
Zoog iech jans wil sjpoeëker,
Hoeët iech valsj jefluuster
En vólt iech miech alling,
Doe jong iech sjtil jet zinge
De wöad woeët iech flot kwiet,
’t hauw troeës kanne bringe
En vies dreume hauw iech jing.
Doe wool iech nit mieë sjloffe,
Den dan zoog iech jing sjpoeëker
En vólt iech miech jeróffe
De moeziek woeët mie kastieël,
En al wool iech verware,
Nit tswai moal ‘tzelfde sjpoeëk,
Zoeë koeët iech de daag verdrage
En vong rouw in mieng zieël.
Mit ’t jruie van de joare
Jieëft ’t sjpoeëker jraad wie vruier,
Woa die vruier jans jroeës woare
Hod iech ze noen jans kling.
Dan sjpil iech häusj jet moeziek
Nit vöal angesj, janit nuier
En veul iech ópins nit mieë alling.
Vier hant nit ’t ieëwieg leëve
Vier hant nit ’t ieëwieg leëve,
Dat sjnappe de klingste kinger al,
En me mós nit alling draa kleëve
Den ós tsiet kunt zicher wal.
Hant vier jenóg d’rvan jenoame
Hant vier jet vuur angere losse sjtoa?
En went ós tsiet dan is jekoame,
Kanne vier ’t dan losse joa?
Is de rechnoeng óp tse maache?
Dit tse winnieg, dat tse vul.
Dat zunt doch jevierlieje zaache
En óch jroeëse flauwekul.
E pries-je urjens óp tse plekke
Jedoa, jeweë en óch jehad,
Dat is doch tsemlieg van de jekke
In jidder leëve is alles zat.
Vier zunt allemoal bloos vroage,
Döks krient vier ze nit jesjtald,
Hant ós um ’t antwoad bedroage
En hant sjlauw drumhin jekald.
Hant vier jet ónjezaads tse zage?
Hant vier jet ónjeweuns jedoa?
Hant vier jet ónmeujelieges verdrage,
Kanne vier e bies-je mar versjtoa?
Kirchroa jeet mit
Ejaal woa iech óch jon,
Kirchroa jeet mit.
Ejaal wat iech óch don,
Kirchroa jeet mit.
Woahin dat iech óch rees,
e deel bliet óp d’r maat,
vuurdat ’t inne wees
han iech flot adieë jezaad.
Den woa óch óp de welt
iech zets miene sjrit:
Kirchroa jeet mit.
De wótsel van mie besjtoa,
die zitst doa in jen eëd,
die kan óch nit kapot joa,
ejaal wie hel draa jerèse weëd.
Doa lofet iech mieng ieësjte sjreë
doa zaat iech ’t ieësjte woad.
Doa bin óch jónk jeweë,
han minnieg blömpje jeploat!
Ejaal wie wied me reze deet,
me zukt noa wat me kent,
dan is me vroeë went me jet versjteet
en zoeë flotter went.
Noa e tsietsje mist me jet,
al wees me nit jenauw wat.
Dan ziet me pas wie sjun, wie net,
al wat Kirchroa hat.
Me wilt ummer han wat me nit krieje kan
Iech bin jinne nette, óch jinne jónge,
Iech hang an de kette, iech bin jebónge.
Doch huur iech ummer werm: wat dinks te va miech,
Maach iech doch e kens-je bij zoene keël wie diech?
De erme wille riech zieë, nit óp de tsentse kieke,
De dikke wille dun zieë, ’t krauw wilt de sjieke.
De vieze wille sjun zieë en werpe ziech in de brós,
Óch al is ’t verloare muite zage vier ónger ós!
Me wilt ummer han wat me nit krieje kan,
Me weëd alling mar wus en kriet sjleëte zin d’rvan.
Vol verlange kiekt me noa ’t nieëkste leëve oes,
Den dan ziet alles werm jans angesj oes.
Iech bin jinne domme, óch jinne sjlauwe,
Iech bin zoeë wie me zeët jinne vuur tse klauwe,
Doch huur iech ummer werm sjaats doe dan nit sjeef?
Iech bin doch winniegstens jraad ezoeë leef!
De vrauwlu wille man zieë en meklieg wie preziedente,
De jrauwe wille kluur han of jans jroeëse talente,
Besser, jroeëser, angesj, besser, riecher sjlauw,
Vier kanne alles wille, mar vier blieve ‘tzelfde krauw.
’t Jraas liecht ummer jreuner in de wei van d’r noaber,
Tsevreie zieë is lestieg, jeluklieg nog sjwoarder!
Doof noos
Van jouw zin jon iech ummer zinge,
iech zing óch wen iech troerieg bin,
wen iech miech sjroeb va vure en va hinge
en zoejaar mit de sjrekliegste zin.
Ejaal wat de lu va mieng sjtem vinge,
iech zing de sjtere oes d’r himmel voet,
moeziekaliesj kan iech jeer e sjtendje bringe,
iech bin de ware symfonie in mieng boed.
Evver huur iech miech tseruk,
dan ken iech zicher mie jeluk.
Iech bin ing doof noos, ing doof noos,
jet is ram verkieëd mit mie jehuur.
Iech bin ing doof noos, ing doof noos,
iech wees dat iech zingend ummer sjtuur.
e jekraach, e jelaach, iech tref nog jing noeët.
Ach iech häu zoeë jeer dat iech zinge koeët.
Iech houw d’r ritmoes óp alle doeëze,
óp alle duzje en óp jidder jebun.
Iech zien de lu wie zie ziech aa sjtoeëse
wail ze dinke dat iech jeweun jek don.
Óp e jatsband jong, doa bin iech inne jroeëse,
iech houw jekompletseerde sambabeat.
Ritmiesj zits iech jeweun óp roeëze,
doch han iech ummer mit jidderinne sjtriet.
Den de lu vinge miech nit jód,
en zage: doa huits ummer inne sjlaag tse flot.
En zoeë sjrief iech jeweun mieng eje lidjer
in miene kop zunt dat óch jroeëse hitjer!
Auwieë, auwieë
Doe meens ’t jód mit jidderinne,
doe dinks van jidderinne ’t ziengt,
en ’t mieëtste joa mós kinne
mar ee bies-je d’rvan is ’t diengt.
Evver dat darfs te nit helóp zage,
doe kries sjeef blikke links en reëts,
En tsem sjloes kans te nuus maache,
wents te valle jelosse weëds.
Auwieë, auwieë,
iech dóch ’t van zeleëve nit mieë.
Doe dinks d’r reëte wèg tse lofe,
zeës bauw noeëts e woad verkieëd,
lieëts diech nit vuur jek verkofe
zoeë lang ’t jet tse hoffe jieët.
Kiek bloos oes vuur tse lang tsieëne,
doe sjtuets jauw inne vuur d’r kop,
wie jauw haas en woed ziech zieëne,
en doe zitst mit d’r sjtrop.
Auwieë, auwieë,
iech dóch ’t va zeleëve nit mieë.
Doe kans d’r kop nit losse hange,
’t sjleëte in d’r miensj is ummer doa.
jaag diech zelver nit óp sjtange,
los ze lofe, los ze joa.
Döks weëds te vol durch naid jetróffe,
woa vandan kunt dat dan doch?
Has zoeëvöal weersjtank ópjeróffe,
zoeëvöal sjpiets kroogs doe doch óch.
Teëjesjlaag zal ummer blieve,
jraad van de lu woa-ts ’t nit van verwaads,
Zörg dat-s te nit dees uvverdrieve
wents te hön in ’t jezich oeslaats.
Auwieë, auwieë,
iech dóch ’t va zeleëve noeëts mieë.
Seks mit de ex van d’r Lex
Iech han seks mit de ex van d’r Lex
Doe móts in ’t leëve d’rvan neëme.
Iech han seks mit de ex van d’r Lex
Dan deet ze ’t nit mit inne vreëme,
En al bin iech sjwoel wie inne pater
En zuk iech jemindlieg inne kater,
Mar die vrauw ach ze is zoeë jet jevreks,
En oeserdeem is ze de ex van d’r Lex.
Hu tser daags wits te went d’r tswai junt trouwe,
Dat ze noeëts e leëve lank ópee kanne bouwe,
Vrug of sjpieë kruuft d’r wórm doch drin
En wieër tsezame blieve hat da jinne zin.
En zoeë jónge die tswai oeseree,
Mar dat woar d’r Lex nit jans alee.
En zoeë vroaget heë oes-jerechend miech:
Hey wuur die eks va miech nit jet vuur diech?
Ach, d’r Lex dem ken iech doch al mennieg jöarsje,
En dem zien iech ejentlieg mieë wie e richtieg bröarsje
En zoeë han iech óch nit reëtsouw nè jezaad,
En miech d’r nommer van die vrauw an zie jelaad,
En zoeë tróf iech miech ins mit dem
Het hauw de bóks aa en hoare óp de tseng,
Doe daat iech nog: sjwoel mar dan mit vrauw,
En d’r Lex en zieng ex hant noen jet rouw.
Ach, vier mós ós doch helpe went ’t kan,
En ’t Biela is sjterker wie inne man!
Wat miech nit umhuit
Miene oam hingt vas, jee woad kunt droes,
mieng hiere sjtunt sjtil, iech maach ing voes.
Wat-s doe miech zeës, wat-s doe miech dees,
doe treëns óp mie hats vuur-s te laache jees,
Doe meens doe kreugs miech kling,
Mar dit is wat iech ving.
Wat miech nit umhuit, maat miech sjterker,
weë miech ins voetduit, nem iech noeëts tseruk.
Weë miech d’r poeët lapt, deë vilt zelver,
went jet in miech knapt, verbren iech jidder bruk.
Iech wós janit uvver zoeë vöal woed,
dat kunt ins droes van ónger de hoed.
Wie-ts doe dat meens, wie-ts doe dat zies,
iech sjnap nit wie, ’t is zoeë sjwats-wies,
doe dinks nog doe häuts reët,
mar dit is wat ’t weëd:
Doe has miech vuurjód verloare,
inne nui iech is jeboare!
Sjiech
Um ’t leëve aaf tse sjlisse vol floep vuur wat nog kunt,
Jraad wents te zoeë wied bis kómme, de hónged diech is jejund,
Wat hat ’t dan vuur tswek wents te ummer angs móts han,
En de kief diech tsouw tse binge mit wat nog kómme kan.
Ja natuurlieg weëd dat pienglieg, ja jewis dat weëd wuste sjtriet,
D’r jees deë wilt mar wieër joa en ’t hats mar kloppe bliet,
Weë wees bis te al verjèse van wie sjun of sjlim die leëve woar,
En zies te alling mar duuster en d’r doeëd mar nuus mieë kloar.
Iech wees nit wat jeluk vuur diech betseechent,
Iech wees nit wat tsevreieheet diech is,
Mar doe has vuur dizze sjloes jetseechent,
En sjnaps noe pas dat endlieg sjiech is.
Wie jroeës dan doch d’r doeëd is, noe wie-ts te vuur ‘m sjtees,
En d’r sjong diech ram vol loeëd is, wents te d’r letste sjtap noe dees,
Um tse zage of al de muite weëd woar of ’t diech braat woa-ts te noe bis,
Um tse klage uvver wat sjleët woar en wie hel ’t noe nog is.
Doe wits doe kans nit voetlofe, diene wèg bringt diech d’rhin,
En doe kans alling mar hoffe óp jouwe tswek en jouwe zin,
Die aterblieve zalle oerdele uvver wat-s te woats en dongs,
En wie-ts te kallets en laachets en durch ’t leëve jongs.
’t Jesjefje van d’r May
Zits doe an ’t èse en sjniets diech de kótlet
en vroags diech plötslieg aaf: woarum deet dat mets ’t nit?
Dan merks te, jong, dat mets is vöal tse bót,
en weë maat dat werm jód?
Bis te an ’t kloemele en felt diech inne naal,
al wils doe inne kielo, d’r May deë hat dat waal
En wits doe nit wie dat-s te houwe móts
en d’r hammer haode zots…
Ja, dan jees te noa ’t jesjefje van d’r May
Doa kries te vuur d’r pries van ee d’r ummer tswai
Ee: doe jels diech jet van ing of anger tsoat
en tswai: doe kries deë jouwe road.
Zies doe van ’t leëve d’r depe zin nit mieë
en zuks doe noa jetsuuch um de keël diech durch tse sjnieje,
dan maat d’r May noa zes oer loestieg óp
en bloast diech alle oelek oes d’r kop.
Reegs doe diech dökker óp uvver polletiek en jeld
en wils wisse wie ’t jeet en sjteet hei mit de welt,
dan leës ins alle brifjer an de moer
en krats diech ater die oer.
Weëds doe al jet auwer en deet ’t lief diech pieng
dan broechs doe jinne dokter en jinne krankesjien,
den d’r May hat in zie leëve al jehad
en hat ummer piele zat.
Woarum nit?
Wie kunt dat doch, wie kunt dat doch?
Drei daag zunt ós noeëts jenóg
Woa jeet dat hin, woa jeet dat hin?
Vier hant alling de betste zin.
Wat zouw dat dan, wat zouw dat dan?
Vier weëde doa nit sjleëter van.
De vroag van alle vroage dat is doch nit woarum,
Mar de vroag is woarum nit?
De welt weëd ummer jekker, alling vier zunt jans normaal,
Vier viere ummer dökker en vulle mennieje zaal.
Va fibberwaar bis fibberwaar, ’t fes hult janit óp.
Den vier sjtunt ’t lifste óp d’r kop!
Zoeë kan ’t joare wieër joa, de sjtiemoeng hat jee eng,
Vier zunt jiddes kier doa en klatsje hel in jen heng,
Va fibberwaar bis fibberwaar, ’t sjunste wat d’r is,
Umdat ’t vasteloavend is!
Filosofe sjtelle vroage en ’t antwoad is zoeë lieët:
Vier viere doch zoeë lang wie ’t jet tse viere jieët.
Die hant ing pan aaf
Noen kiek dön doch ins lofe,
Wie zient da da noe oes,
Hant die dök nit jesjloffe
Junt die ummer mar eroes.
Noen kiek dön doch ins laache
Wat hant die doch ing sjpas
Kan inne miech flaich zage
Woavan hant die zoeng las?
Die hant ing pan aaf, ing pan aaf,
E jroeës lek in ’t daach,
Die hant ing pan, ing pan aaf,
Dat is ing jans sjlim zaach.
Noen los dön mar mit rouw,
Angesj róffe ze nog alaaf!
Den die hant ing pan aaf!
Has doe dön hure zinge,
Nog valsjer wie ing kouw,
Me zouw ze vas mósse binge,
Zoeë kriet inne miensj jing rouw.
Die wisse nuus va sjpare,
Die joesje alles dróp,
Kan inne miech flaich zage,
Wat hant die in d’r kop?
Kiek mar oes den oane pan
Kries te vasteloavendszin d’rvan!
Óp dis vasteloavendsroetsjbaan
Iech róf drei moal alaaf
Sjpring jek eróp eraaf
Óp dis vasteloavendsroetsjbaan
En iech keëk ’t oes
Bis jans an d’r sjloes
Óp dis vasteloavendsroetsjbaan
’t is nit plat mar jlad en labendieg zat
Iech han nog noeëts zoeng sjpas jehad.
Iech róf drei moal alaaf
Nè hei is nuuks braaf
Óp dis vasteloavendsroetsjbaan
Wents te oave sjtees En flot eraver jees
Dan dinks te nog woarum?
Jinne sjteet nog reët Went ’t loestieg weëd
En doch kiept jinne um.
Inne boebel hei, inne hoebel doa
En dan wits ’t nit mieë.
Mar da ee tswai drei, jinne kan sjoebe joa,
Doavuur is ’t flot tse sjpieë.
Ach doe bis jans naas, Jef ins orrentlieg jaas
Zoeë jeet ’t daag lank wieër.
En zoeë plastic jlaas verkleid als blommevaas
Jebroechs te nog drei kier.
Inne knoebel hei, alles doebel doa
Wat inne jans jroeëse durjee.
Mar da ee tswai drei, inne sjnoebel doa
En da is vasteloavend nommer ee.
Vruier is lang jeleie
Vier kenne ós al hónged joar,
Iech wees jenauw wie e vruier woar
En zien in d’r man deë vuur miech sjteet,
En wees werm wie flot alles vuurbij jeet.
En dan maat e óch d’r mónk nog óp,
Wie kriet e deë oelek in ziene kop?
En e meent doa wuur ing meujeliegheet,
Dat ’t mit miech ‘tzelfde deet!
Mar wat vruier woar is lang jeleie
Wat vruier woar wees jinne mieë.
Auwer weëde muete ze verbeie
Den óch al is d’r miensj zoeë vrieë,
De tsiet kan ós nit beleie
’t kan nit wie vruier zieë.
Iech wees wie e in de klas doa zoos
Van ’t dreume zieng beurt verjoos
En noen verjeest e wat e hat jedreumd,
Wie e dreumer woeët jeneumd!
Iech huur de dinger die e zaat,
Iech wees wat e hat mitjemaad
En dat raimt nit mit wat e noen is,
Mar de tsiet vervluugt jewis.
’t Bliet ós januus angesj uvver,
Vier dunt de jong joare aod nog ins uvver!
Vier hant allemoal wal jet
Doa is alwerm ing wèch verjange
iech han doch tswai moal werm óp d’r kirkhof jesjtange
En doa klaagt d’r noaber uvver zie hel hus-je
En doa likt e al mit pieng óp ’t brus-je
En went d’r ambelants mit tsiereen voetvieët,
D’r inne broeder an d’r angere hure lieët:
Vier hant allemoal wal jet
Den woa is nuus
Vier hant allemoal wal jet,
Den woa is nuus
En ’t mieëtste doavan dat wils te nit,
Den ’t han doavan dat vilt nit mit
Vier hant allemoal wal jet
Den woa is nuus.
Doa hat e sjun artikel in de tsiedónk jesjtange
Wie-ts te jeluklieg weëds went de welt is verjange
En iech meen weë wilt zoeë jet noen wisse,
Dat is doch nuits um óp tse sjisse.
Mar dan leës iech drónger mit ing letter wie ing kouw,
Dit woar reklaam vuur hiemliesje rouw!
Iech han inne nuie handy jekrèje
Iech bin jans modern, jinne man van ’t verleie,
Mar noe krien iech ’t letste nuitse tse leëze
Zoejaar van zaache die nit zunt beweëze
En tsoem sjloes dan zeët deë bleude apperaat
Iech han ;t diech doch al ummer jezaad!
Wents te zessieg bis
Ejalieg doch wie aod-s te bis,
doe bis zoeë aod wie-ts te diech veuls,
Ejalieg óch wat v’r joar ’t is,
inne jeboertsdaag is zoeë jedeuns.
Weë tselt jenauw de joare óp,
zoeë ónjeveer is jenauw jenóg,
De kluur van de pruuk óp d’r kop
zeët mieë wie ee jans bóch.
Wents te zessieg bis vingt ’t fes pas richtieg aa,
wents te zessieg bis wits al jenauw d’rva.
Bis uvveral jeweë, has mennieg dink jezieë,
wits vuur al ing reë of die wits te jraad nit mieë.
Wents te zessieg bis has te hei en doa jet sja,
mar ’t fes-je vingt jraad pas richtieg aa.
Noen bis doe inne janse miensj,
wits vöal van ’t leëve aaf.
Doch bliets doe jenauw zoeë kliensj,
mar nit jenauw zoeë braaf.
Doe wits jenauw, d’r sjloes deë kunt,
mar dan mit inne helle paaf.
Bekiek de lu die um diech sjtunt
en róf dan hel: alaaf!
De tsiet, de tsiet, e komiesj dink,
versjlies, verjès, verlis.
Jister woats te nog e kink,
dat jeluklieg mit januus is.
Vier tswai
Vier tswai tselle vuur doezend
Vier tswai vier zunt wie ee,
’t Peersje van ós dreume
Wie vier zoeë jieët ‘t jee.
Tsezame krient vier vluejel
Tsezame sjterk wie sjtee,
Zoeë peersje kan iech jee neume
Wie klette vas anee.
Vier hant ós nit jezoeëd, vier hant ós vónge,
Den alles wat nit koeët hant vier jedoa.
Probleme ach zoeë jroeës ze hant ós jebónge,
Den vier koeëte nit ins loeës ze uvversjtoa.
Zoeë hauwe vier jing sjproach um in tse sjprèche,
Mar vier hant alles ainfach jlad jesjtrèche.
Vier loze janit noa wie woeët jetrókke,
Vier zoeëte weëg woa noeëts inne woar jeweë.
En weë wees wie döks vier ós hant versjrókke
mar vier dónge alles ummer vuur ing reë.
Zoeë hant vier ós reëtsouw jód versjtange
En zoeë zunt de joare ónjemerkd vuurbij jejange.
En zouw iech noen alles nog ins jans nui kanne doeë
Iech wees zicher iech döng ’t jenauw ezoeë.
Mondieg, mondieg, mondieg
Mondieg, mondieg, zouw mondieg,
wie döks han iech diech nit jezaad:
iech bin janit jek noa diech
woarum has doe nit bis deesdieg jewaad?
Doe verzouwts miech al d’r zóndieg,
wail iech wees dat-s doe werm kuns,
doe bis óch elde zonnieg
wails doe dat ós jeweun nit juns.
Iech bin nit ins inne oes-jesjpraoche voelieg,
iech blief óch zamsdieg en zóndieg aktief,
ejelieg weëd iech pas mui óp mondieg,
dan zunt al mieng knäök ópins sjtief.
Iech wees ’t probleem dat likt bij miech,
d’r daag zelf kan ja nuus draa doeë.
Mar d’r mondieg ving iech sjreklieg,
en deë doert bis vriedieg of zoeë.
Iech bin zoejaar inne helle wirker
Wen iech mit hats en zieël miech jef,
Iech bin zoeë flot, jraad inne sjnirker
Wen iech de motivatsiejoeën ins tref.
En da jraad deë aavank van de wèch
Iech kom hel kumend jraad óp jank,
Dan truft miech jans besjtimd vöal pech
En bliet lanksaam mie versjtank.
Iech bin miech doch jet sjieks
Iech kan miech dök zoeë ónjeluklieg veule
Dat iech nit mieë wees of iech e mentje of e wiefje bin,
Iech kan ’t óch mit januus deep voet sjpeule
En doavan krien iech óch nog sjleëte zin.
Iech los miech dök d’r daag zoeë sjlim verzouwe
Durch zaache die mit miech nit ins jet tse maache hant,
Dan jeet mie hats zoeë pienglieg hel blouwe
Dat iech ram kapot bin en ópjebrankd.
Ze wisse miech dök ónverwaads en ónverhofs tse vinge
En lane miech mit hön zieng ieëlend en probleme vol.
Dan kan miech nuus óp angere jedanke bringe
En sjpil iech bloos ing freulieje en wietsieje rol.
Weltsjmerts kan miech wie inne jek besjpringe
En iech blief sjwiejend moetend troerend in d’r ek,
En trotsdeem kunt dan oes deë ek va hinge
D’r allerletste, allersjlimste, allervieste drek.
E jemuud wie joemie, inne rugkesjtrank va nieks
Iech bin miech doch jet sjieks.
Doe darfs jee oerdeel jeëve wents te noa miech kieks
Iech bin miech doch jet sjieks.
Iech maach miech döks oane anlas jroeëse zörje
En weëd doavan da vöal tse zier uvversjtuur.
Ejaal woa en wie iech miech verzuk tse verberje
Nuus jieëft dan mie leëve nog jet kluur.
Ach los miech jeweun mit rouw e tsietje troere
Dan is ’t óch ’t flotste werm jód,
Da kan miech miech zelver effe jet bedoere,
En krien óch oes ’t nuus ópnui jouwe mód.
De lu, de welt, ’t leëve en d’r depere zin,
De vrèse ziech bij miech in.
Vertrouwe in de miensjheet
Ze vinge nog wal jet teëje leie en bedreie
en ze kómme mit ing luezoeng vuur ’t klimaat
ze wisse wal van alle pieng die vier hant jeleie
en vier hant lang jenóg óp erluezoeng jewaad.
Ze bedinke nog wal jet teëje krankhete wie kanker
en ze wirke hel an ing luezoeng vuur alle krig.
Vier vare óp aofe zieë, mar ze werpe wal e anker
rechen dróp, ze losse ós nit in sjtich.
Doe móts alling vertrouwe han,
vertrouwe in de miensjheet,
en nit alles kunt ee tswai drei jereed.
Doe móts alling vertrouwe han
de hofnoeng dat ’t jód jeet
in alles wat ós nog tse wade sjteet.
Ze wisse al zoeë vöal, ze kanne alles maache,
en ze maache vrug of sjpieë óch alles jód.
en al liecht ’t wal ins nit, jeleuf miech mar ze waache,
’t felt misjien an vöal, mar nit an mód.
Woarum dan doch zoeëvöal ram en jans verkieëd jeet?
Noen kiek doch wievöal óch al is jedoa!
Woarum d’r miensj dan óch zoeëvöal pieng en koad deet?
De loeët is noen eemoal nit ummer himmelsbloa!
Jewaltieg jód
’t Is jewaltieg jód, herlieg lekker en jeweun ram sjiek,
Iech han jouwe mód, dóch ummer jekker mit inne jroeëse tiek,
Mit de betste zin, ing sjun bloa loeët en inne zonnieje kiek
Wees iech dat ’t leëve leëve besjteet oes inne triek.
Ach wat kiek iech jeer duuster noa de welt,
Woa probleme óp probleme ziech sjtabele oane end.
Mar wits te dat ’t leëve miech ummer mieë jevilt,
En iech laach en iech maach zoeë wie jewend.
’t Is ing zaach van richtieg kieke noa de dinger,
Mar doa kuns te óp sjpieëdere leëftsiet pas hinger.
Joa tse zage is ’t lestiegste wat besjteet
Wail d’r nè ós zoeëvöal mekliejer aaf jeet.
En da blief iech döks hange in d’r misjien,
Wail iech ummer inne hoof vuur en teëje van jet krien.
Mar iech wees dat iech doa in nit darf blieve hange
Iech mós jeweun doeë noa miene wil en verlange.
Iech leëf hu tse daags vöal mieë in d’r noen,
En óp miene leëftsiet is dat ing zaach va fatsoen.
Dan hat ’t mennieg vuejelsje jesjèse
Wie iech jónk woar joof ’t ideale
en die lofete vier allemoal aternoa.
Natuurlieg moeëte vier die betsale
en doarum moeëte vier wirke joa.
En dan jole vier de richtieje kleier
en vier leëzete ’t richtieje blad,
den zoeë vólte vier ós vrijer
um tse tseje wie en wat.
En óp zamsdieg woare vier ’t verjèse
en óp zóndieg loge vier lang plat,
en ós hats woeët tsemlieg tserrèse
en vier woeëte ’t tsemlieg zat.
Mieng eldere hant miech vuur jek versjlèse
en ze zate doezend moal dat:
dan hat ’t mennieg vuejelsje jesjèse
dat noen nog jee vutje hat.
En vier jónge hel en wied voet sjtoedere
um e sjtuks-je vuuroes-jank tse krieje.
Den vier wole helle en probere
mar óch vier wole ummer mieë.
Den vier woare óch wal solidaire
mar hauwe nuus draa um honger tse lieje,
En zoeë vónge vier aa tse kere
vuur de eje duur um nog links tse zieë.
Mit ’t werk móts te ’t leëve neëme
zoeë wie ’t leëve eemoal kunt.
Nè, vier hauwe ’t nit va vreëme
die vuur nieks en nurjens sjtunt.
En vier versjrekke ós vuur ós zelver
went de wöad ós kómme in d’r mónk.
En vier veule ós e sjtuk ermer
den vier woare ja óch eemoal jónk.
En óp zamsdieg zunt de kinger ’t verjèse
en óp zóndieg ligke de kinger lang plat,
en hön hats weëd tsemlieg tserrèse
en ze weëde ’t tsemlieg zat.
Vier hant de kinger vuur jek versjlèse
en vier zage doezend moal dat:
dan hat ’t mennieg vuejelsje jesjèse
dat noen nog jee vutje hat.
Ejaal
Ejaal wat de angere zage, iech jeleuf ’t nit,
ejaal wie ze ’t besjweure, jetsuje ee vuur ee,
iech blief an diech vashaode, iech loof nit mit,
iech hod d’r poeët sjtief mit e jezich va sjtee.
Ejaal wie de welt jeet drieëne, iech sjton vas,
ejaal wie de berje sjuve, wie de zieë zinkt,
doe zals ummer wisse wat-s te an miech has,
en jans zicher uvver diech mie lidje klinkt.
Ze darve ’t allemoal hure, ze wisse dat va miech
iech zaan ’t va tse vure en óch d’rnoa jeleuf iech diech.
’t Zal ze allemoal sjture mar iech zing doch uvver diech,
den doe dees mie hats klure en doe maats ’t riech.
Ejaal wie ze druvver dinke, iech jon ainfach wieër,
ejaal wie ze noa miech wieze, iech angesj bin wie hön.
Mie lidje bliet doch klinke, iech murmel kier vuur kier,
doe maats vuur miech ’t leëve leëvensweëd en sjun.
Kweëte óp de zieël
Wat mot die Duitser, woar ’t ieëtsjte wat iech hoeët,
wie iech óp ’t Hollendsj sjtoedere koeët, iech vólt miech deep jetróffe.
Tswai joar sjpieëder wós iech dat iech werm vertrekke moeët,
nit wail iech ’t fach nit koeët, mar wail iech nit mit dong lofe.
Zoeë koam iech in Zitterd en dong jenauw wat iech wool,
dong ’t fach woavan iech hool en hauw vrung bij ’t leëve.
Kweëte óp de zieël.
Iech jong wirke wie inne jek, sjriever lidjer, wöad en moeziek,
zong in jiddere jekke ek, braat sjtiemoeng in d’r poetiek
en jiddes moal die vroag: is dat Kirchröadsj nit lestieg,
woarum jebroechs te doch die sjproach is Hollendsj nit óch prechtieg?
En broeëd moeët óp de plank en Hollendsj hauw iech jestoedeerd
en zoeë tseeg iech miene dank: iech han ’t mieë wie jeprobeerd.
Kweëte óp de zieël.
Iech kom al ins óp plaadzje woa ze ’t Kirchröadsj nit mechtieg zunt,
winniegstens dat zage ze went ze doa lestieg uvver dunt.
Mar ze wille waal verwade dat iech hön oane probleem versjtoa
zoejaar nog druvfer laache wen iech pieriesj kalle joa.
Vier versjtunt ós sjproach, vier zunt doch kosmopoliet.
Iech daat noa al die joare dat alling d’r Kirchröadsjer dat ziet.
Kweëte óp de zieël.
En dan mós iech doch wal laache wen iech huur: hei doe pruus.
Iech han doamit nuus mieë tse maache, ’t deet mieng zieël nuus.
Weersjtank en rugkesjtrank,
dat woar d’r aavank van miene weëdejank.
De zieël is blietseblank,
bliet zoeë e leëve lank mit
Kweëte óp de zieël.
Puutsje
Iech wil diech puutsje in d’r mörje
Mar dan is deë ziems van d’r oam
Iech wil puutsje in d’r middieg,
Mar dan bis te besjeftiegd mit jans angere kroam.
Iech wil diech puutsje in d’r oavend,
Mar dan has te sjpienaat tusje tse tseng.
En zoeë puutsj diech alling vuur ’t sjloffe
Jraad wen iech diech ’t lekkesjte ving.
Iech han dat verlange daag in en daag oes
Iech kan ’t óngerdrukke, mar ’t kunt ummer eroes
Ejaal woa iech bin, ejaal óp watv’r momang
Iech wees dat iech noa die moel van diech verlang
En die lippe nog roeëder wie roeë
Die maache miech jewaltieg vroeë.
Iech wees wie ze sjmaache, mar iech wil ummer mieë
iech jon vazelver laache wen iech e koes-je kan krieje.
Ejaal wie kót dan óch, zoeë muultje is hees,
En iech krien ’t werm bis iech jans sjwees
En die lippe nog voller wie vol
Die maache miech jewaltieg dol.
En die lippe nog heser wie hees
Die maache dat iech miene naam verjees!
Zon zieë, zussiegheet en diech
Sjteet de zon hoeëg in jen loeët, Kriebelt ’t miech al an de prie
Dan weëd ’t sjtrand flot ópjezoeëd, Ejalieg woa en wie.
Mit de hoed vol zonnebrank, En e litje in d’r kop
En e ies-je in de hank, Kan d’r daag nit mieë kapot.
Zon, zieë, zussiegheet en diech
Dat is wat iech nuedieg han,
Doa weëd iech jeluklieg van.
Zon, zieë, zussiegheet en diech
Da vilt miech zoeë mar in
Dat iech ram tsevreie bin.
Dat is mie allersjunste lies-je
wen iech lek an mie keul ies-je
En iech loer noa diech e bies-je
En iech fleut e loestieg wies-je
Zon, zieë zussiegheet en diech.
Dan laachs doe zus noa miech, En leufs zoeë ’t wasser in
En zeës iech bin jeluklieg, Wail iech mit diech tsezame bin.
’t Oavends jeet de zon, Ónger an d’r horietsont
Wen iech mit diech óp heem aa jon, Verjèse vier plaatsj en sjtond.
E Leëve wie Jod i Frankriech, An ’t kraneweiersjtrand,
Zoeë veule vier ós riech, En vier zunt oes rand en band
En dan weëd ’t werm oavend
Tsing moal d’r daag jeet de welt ónger
Tsing moal d’r daag han iech bauw e ónjeluk,
Tsing moal d’r daag uvverleëf iech wie e wónger
En hónged moal han iech ’t doezendste jeluk.
Dan kom iech heem mit inne depe zuet
En dink dat iech inne óp de bloeëse kneie danke muet.
En dan weëd ’t werm oavend,
En vier ligke óp de bank
En iech zaan mit vöal wermde
Vuur alles dank
Vuur diech en miech, dat vier hei zunt
En ós nog ummer jód versjtunt
En dat vier nog ummer tsezame
Noa bed junt.
Tsieg moal d’r daag huur iech sjreklieje dinger
Tsieg moal d’r daag krien iech ieëld uvver miech hin,
Tsieg moal d’r daag kom iech werm hel d’rhinger
Dat ’t leëve joreëse kwatsj is en ’t hat óch jinne zin.
Dan vilt de duur mit inne klietsj in ’t sjlaos
En veul iech ’t hats hel kloppe in d’r haos.
Zoeë lang wie iech mit diech tsezame bin
Uvverleëf iech alle sjtress en ónzin!
D’r Kirchroablues
Iech wees nog alle plaadzje woa d’r Joep ins sjtong,
Iech wees nog wie d’r V&D de dure óp dong.
Iech wees nog wie de LTM durch de Hoofsjtroas varet
En de IAO d’r ater karet.
Iech wees nog in de Nuisjtroas de Hollendsje koel,
Bij d’r jrensuvverjank hauwts te jing jroeëse moel,
Iech wees nig wie de kirche sjtampvol woare,
Woart uur doe al jeboare?
Iech han d’r Kirchroablues,
Zoeng lieëte pieng óp de brós
Iech han d’r Kirchroablues
Mit troane van d’r hós.
Vruier woar nit alles sjunner,
Mar sjunner doch wie noe
Iech han d’r Kirchroablues.
Óp vriedieg mit d’r maat zoog ’t sjwats van de lu
Woa zunt al die wieëtsjafte van doe d’r tsiet hu?
Wie vol sjtong d’r Maat mit weëns oane ende?
Wie jreun woare doe nog de bende?
Wie sjtoots woar Sjevemet óp de St Pietersjtroas,
Doe joof ’t jee jetellewel uvver tsinterkloas
De kirche zoze ram vol mit ritse
Vöal kirche mits jun toeresjpitse.
Doe kallet jinne Hollendsj, nit ins óppen sjoeël,
Roda woar d’r kloeb, die jonge woare nit voel.
Jroeése lu sjwamete hónged tsiejarette
En de kinger woare van die nette.
D’r burjemeester neumete vier ’t fotomodel,
D’r Kirchröadsjer sjlajer zónge vier jans hel,
D’r middesjtank hauw nuus tse klage,
Wat zouwe vier doa noe van zage?
Bij ós óp ’t terras
De zon die sjiengt en de loeët is bloa,
En doe has d’r janse daag vrij.
Doe dongs ’t diengt en doe kans joa,
En noe zaan: wat dees te noen nog hei?
Oe wat e ónjeweun jeveul,
’t drinke sjmaat en hult lekker keul.
Vier hant de jruetste sjpas bij ós óp ’t terras
Kóm diech bij ós zetse.
Vier hant va jinne las bij ós óp ’t terras,
Dat is doch ’t betste.
Den doe sjwits in die bludieje hits
Zoeë erg dat-s te diene naam verjits,
’t Liecht wal ing kingerklas bij ós óp ’t terras
Vier blieve bis ’t letste.
Doa zunt ummer lu die sjoebe hel
Óp ’t leëve en óp de lu,
Mar dön zage vier, dat is al bloos sjpel,
Den ’t is ópins vöal lieëter hu.
Oe, wat e ónjeweun jeveul,
Den de puetjer bade in wasserpeul.
Mit jet ies d’rbij is ’t nit zoeë werm
vier auwtutte vuur de auwhoorderij.
En vier zitse vroeë ónger e zonnesjerm
En zinge e loestoeg lidje d’rbij.
Oe, wat e ónjeweun jeveul,
Kóm noe hol nog jauw jet extra sjteul!
D’r rolsjlaag
Vier zoze bijenee en ópee moal zeët d’r pap:
‘Wits dat iech nog ummer nuus van ’t leëve sjnap.
doch zien iech wal wie flot vuur ós de tsiet verjeet
en wie winnieg ejentlieg inne miensj hei deet.
Iech kieket noa d’r rolsjlaag en daat dat is jewis,
wie ’t mit miech jong bis iech ins de oge sjlis:
d’r rolsjlaag jong erópper, doa sjienget ummer mieë lit,
en doe koam ópins d’r daag en hoeëjer jong e nit.
D’r rolsjlaag is an ’t zakke en dat jeet nog nit zoeë jauw,
mar iech zien ’t lit versjwiende en wees noen ’t is bauw.
Dan zunt de blinge ónge en al sjiengt doch lit d’rdurch,
ejaal wie hel en wus iech an de koad nog sjurg.
Evver vroag iech miech wienieë zien iech ’t allerletste lit,
wie kunt noe deë duuster, wievöal krien iech d’rvan mit?
Nog is e nit jans ónge, krien iech werm inne extra daag
en waad bis ’t dan jeet kómme, dan sjluust endlieg d’r sjlaag.’
Iech knikket jet verleëje, dat e miech dat zoeë mar zaat,
zitsend vuur de vinster en jraad nog ing wiets jemaad.
Iech sjlikket voet de troane, nè, óch iech sjnap nog nuus d’rvan
evver wees óch dat d’r rolsjlaag jiddes momens sjlisse kan.
Iech bin inne joedas
Iech sjtiep noa diech de tsong oes,
róf lekker drei moal hel kiets kiets
iech klop diech óp de verkieëde sjouwer
en laach: dat woar ing wiets.
Iech lap diech sjtiekem puetje,
en wies noa ing nit besjtoande vlek,
versjrek diech in d’r duuster
en neum diech hei, doe auwe jek.
Iech bin inne joedas,
inne tsenkbroor nommer ee,
Iech bin inne joedas,
mitlieë han iech jee.
Woarum iech hel mós laache wen iech angere jet flik?
Iech kan ’t diech nit zage mieng tsong is inne pienglieje sjmik!
Woarum jieëft sjadevräud miech zoeëvöal sjpas?
Iech bin inne joedas!
Iech pak diech óp e wöadje,
bedink inne bijnaam vuur ater diene ruk,
iech kleëf óp d’r jas e brifje
of lek e sjtèchneëtje óp dieng kruk.
Iech kniep diech in d’r erm
en vroag wie heesjt dieng mam.
en sjik diech verkieëde e,ail
en jef diech de sjood van spam.
Óp d’r doer vong iech zelver al dat tsenke nit mieë sjun,
zoeëdat iech ins endlieg noa d’r psycholoog jong.
Deë zaat miech dat ’t allemoal an mieng eldere loog
en dat e van miech vunnefhónged euro kroog!
Kweerdriever
’t Is nuung oer mondiegmörje,
nuus sjlims is nog passeerd,
noen maach diech doch jing zörje,
hei weëd bloos vuur de eje duur jekeerd.
Iech zouw jinne mósse sjprèche,
iech bin vuur jidderinne sjleët nuits,
iech kan alling zaache tserbrèche
dit is eënsj en nuus jeluits.
Iech bin inne kweerdriever,
miech kriet jinne mit ziech mit.
Iech zaan alling, nè, nè, nè en nit,
Iech bin inne kweerdriever
junt alle anger lu die zie óp
dan drieënt va zelver miene kop.
Van ’t ónjeluk miene eje sjriever,
inne kweerdriever.
’t Wiekend is óch jee sjpes-je,
den dan jon iech vöal eroes,
va respek han iech jee res-je,
en han jeer ’t vótlaoch oes.
Zunt ze allemoal ing menoeng,
dan rechen nit óp die va iech,
den de lu die hant jajing anoeng
is die menoeng nit va miech!
Iech loof óp teëje moere,
den ze zient miech näu nit sjtoa.
iech kal óch nit mit sjtom boere
en los ze allemoal de kloeëte óp joa!
Hei is ’t sjun, hei is ‘t jód
Kiekend noa de welt krien iech doch e bies-je floep,
zoeëvöal lu die ziech wus an d’r kraach junt,
mar dan keer iech jeweun effe vuur miene eje sjtoep
en wees dat alles vrug of sjpieë in oader kunt.
Leëzend in de tsiedónk dink iech alles sjteet i brank,
en jinne wees nog wie dat vuursje oes mós joa.
Dan kiek iech sjtil noa dizze plai en zaan werm dank,
dat iech hei en nurjens angesj han darve sjtoa.
Hei is ’t sjun, hei is ’t jód,
iech han mit alle sjtres nuus an d’r hód.
hei sjtiengt de zon zoejaar nog went ’t rent.
en wees dat jidderinne miech óch kent.
Hei is ’t zoeë sjun.
Kallend mit de lu hei huur iech dat vöal zörje zunt,
dat mennieg inne e bis-je in sjtich jelosse weëd,
dan zien iech óch dat ónjevroagd inne helpe kunt
en meen iech al wat króm is weëd doch reët.
Drum sjtèch iech óch de heng ins oes de mouwe
en sjenk uuch lu va Kirchroa mie vertrouwe!
Ee jemoald
Iech bin inne brave miensj, inne van orndnoeng en wet.
Wen iech jet verkieëds zien, dan zaan iech doavan jet.
Iech krien óch wal ins sjleëg va woa bemui iech miech mit.
Óch vuur miech zelf maach iech de oesnaam nit.
Iech vaar ummer jans jenauw zoeë flot wie ’t doa sjteet,
óch al went ’t vöal lanksamer in de file werm jeet,
mar jenauw went miene vós effe jaas jeëve deet,
jeleufs te dan dat doa inne van die blauwe sjteet!
Wents te ze nuedieg has, zunt ze nurjens tse zieë.
Bel dön ins óp, jinne an ’t heur tse krieje.
Mar has te jraad ins inne jet hel uvverhoald,
kries te jans besjtimd ee van dön jemoald!
Wie móts te noen parkere, woa darfs te nog sjtoa?
Al zies te ing vrij plaatsj woa móts te betsale joa?
Sjtees te jraad jet sjeef, kómme ze diech aternoa
den hinger jiddere boom verbergt ziech inne bloa!
Wents te ze nuedieg has, zunt ze nurjens tse zieë.
Bel dön ins óp, jinne an ’t heur tse krieje.
Mar has te diech in de richting van de sjtroas verdoald
kries te jans besjtimd ee van dön jemoald!
Mar zunt ze ziech an ’t houwe, brèche bij d’r noaber in,
klauwe van de auw luutjer, maache ze in ’t jesjef jet d’rhin
vare inne van de zukke, kunt hön hasj in d’r zin,
dan probeer ins inne tse vinge, doa zunt d’r jing.
Wents te ze nuedieg has, zunt ze nurjens tse zieë.
Bel dön ins óp, jinne an ’t heur tse krieje.
went óch mar ee protsent alchol van diech sjtroalt,
kries te jans besjtimd ee van dön jemoald!
Hajapoepoepaja
Hajapoepaja, sjlof vuejelsje doeëd,
sjtèche v’r ‘m in ’t häös-je,
dan blouwt e ziech nog doeëd.
Trekke v’r ‘m alle veersjer oes,
maache v’r ’t Päölsje e bedje droes.
Hajapoepaja, sjlof vuejelsje doeëd.
Wilhelmine
Gutenabend Wilhelmine
Was stehst du hier allein
Und ich seh es an deine Augen
Du trägst kein Herze für mich
Das Herze das ich trage,
das trag ich nur für dich
Denn du hast mir die träue geschworen
Aber jetzt verlässets du mich
Krintewek
Iech han inne nónk i Heële
doa jon iech noeëts mieë hin.
Wat kan miech Heële sjeële
den doa krien iech sjleëte zin.
Iech han ing tant i Zumpelveld
doa blief iech jans jeer voet.
Die jieëft ins nuus van al heur jeld
en alle jood in heur boed!
Iech han inne neëf i Kölle
dem los iech lever doa.
Deë zeët wat ze doa óch lulle,
wuur sjunner wie Kirchroa!
En zoeë blief iech lever heem,
blief iech hei óp miene sjtek
Óch al is ’t mar auwe leem
en bekankde krintewek!
Iech han ing nieët i Valkeberg,
doa jehuet ’t, ee aod wief.
Den Valkeberg dat is jans erg
e laoch, ing baach, ing zief.
Iech han inne broar i Oche,
de hoeëvaat zelver bauw.
Doa jon iech nog nit jebraoche
en nit mit de oge tsouw.
Iech han e sjwester i Amsterdam
doa kalle ze mit hel jee.
Die sjnappe nuus va koale en sjlam
doarum zaan iech dem adee!
D’r Nieres
Iech bin d’r Nieres mós tsoldaat noen weëde
Mós verlosse modder, kauw en sjtal
Miech truft dat ónjeluk óp dis eëde
En absjied neëme absjied uvveral.
Weë zal die kouw noen melke
Weë voort da noen dat verke
Weë bringt de bótter noa jenne maat?
D’r erme Nieres deë weëd noe tsoldaat.
Weë zal im herfs dat koor en weës oes-drèsje
Weë sjurriegt die reube en de klieë noa hoes?
Weë zal ’t oavends de wingele wèsje
Weë kriet dat kinksje óppene sjoeës?
Weë zal d’r kachel sjtaoche
Weë zal d’r kaffie kaoche?
Weë maat d’r verkenskessel noe paraat?
D’r erme Nieres deë is noe tsoldaat.
Mie modder zaat: Los diech nit oeslaache
Den beim kommies has doe ja jouwe mód.
Tswai nui hemmer loos zie miech maache
En joof inne knab van ’t allerbetste broeëd.
Van ’t bed trók zie e lake
Doadrin dong ze al miech zaache
Tsem absjied joof ze miech nog inne koes
Zoeë trók d’r Nieres noa jen duur eroes.
Mie leefste modder jank noa d’r burjemeester
Dat heë d’r kaizer sjrieft inne brif.
Dat iech werm kom bij mieng jesjwiester
Den beim kommies iech nit langer blief.
Wen dat d’r kaizer wuuste
Dat d’r Nieres diene muuste
Dan sjreef deë jewis mit zieng eje hank:
Deë mós doch melke vuur dat faterlank.
D’r boerejong
Doa woar inne boerjong,
Deë lappet en flokket de sjong.
Dat lappe dat jevool ‘m nit,
heë wool inne heer va Oche zieë
Van joepjoepjoepjoepfaldera
Van joepjoepfaldera.
Doe koam ‘m in d’r zin
En heë jong Oche erin.
Heë sjaffet ziech e wiefje aa
En vong mit dem e jesjefje aa.
Van joepjoepjoepjoepfaldera
Van joepjoepfaldera.
Dat jesjefje floept ‘m jód,
Vuur nuung oer sjtong e nit óp.
Drónk ing tas kaffe en sjtóppet de pief
En sjpieëlet mit ’t wief tsem tsietverdrief.
Van joepjoepjoepjoepfaldera
Van joepjoepfaldera.
’t Woar jee joar d’rnoa,
Doe sjtónge de sjuldere doa.
Inne Engelsje rok óp e boerejezich
Mit de naas óp nommer elf jerich.
Van joepjoepjoepjoepfaldera
Van joepjoepfaldera.
D’r auwe daag
Doe merks ópins ’t wilt nit mieë
D’r janse körper deet diech wieë
Doe weëds jewaar dat nuus mieë jeet
Dat alles hingt en nuus mieë sjteet
Mit lofe kuns te oam tse kót
Ing trap eróp, doe bis kapot,
Kuns oes jen bed mit vöal jekraach
Dat neumt me dan d’r auwe daag.
Nuus jeet mieë zoeë wie ’t mós
Doe kuums, doe kreuns, doe has d’r hós,
Links en reëts kómme de kwale
Noa de appetieëk en mer bestale
’t Pisse, ja dat jeet nog jraad
Me zeët dan dat ’t d’r prostaat,
’t èse likt diech sjwoar óp d’r maag
Dat kunt noe van d’r auwe daag.
Doe wils nog waal, mar ’t jeet nit mieë
Alle knäök ze dunt diech wieë
Hei jet sjmiere, doa ing pil
’t leëze jeet nit oane bril,
Vöal rimpele in ’t jezich
Sjtief va reume, sjtief va jich,
Leve pap en mam, wat e jeklaag,
Joa, kink, dat is d’r auwe daag.
Pieng dunt diech erm en mee
Doe vils i sjlof vuur d’r teevee
Bij alle ieëlend die al is
Kunt da ’t jemórks mit ’t jebis
’t Bukke bejint al pieng tse doeë,
D’r erme ruk deë kraacht ezoeë.
Va drei beer al e sjtuk in d’r kraag,
Leef lu, dat is d’r auwe daag.
Doe sjravels jet mit diene sjtek
Bis an d’r allerieësjte ek,
Zeët de vrauw: man, estebleef,
Loof in jodsnaam nit ezoeë sjeef.
De kinger die zunt noen al jroeës,
Vöal tse vrech en vöal tse loeësz.
Kiekt dat diech aa mit inne laach,
Sjun, dat is d’r auwe daag
De Musj (Willy Ostermann)
V’r zitse ‘t middaags jeweunlieg in de kusj,
Wail ’t doa ’t sjunste is.
De vinster sjteet óp, óp eemoal vluugt ing musj
en zetst ziech óp d’r dusj.
Ieësj loert ze reëts, dan loert ze links,
Dan vluugt zie óp de dureklink
Ach zeët de mam, kiek ins leve man,
Kiek diech dat sjauwsjpel ins an.
’t Is ing musj, ing musj, ing musj
bij ós al in de kusj
en wat ze wilt
bij ós in de kusj,
die musj, die musj, die musj.
Wat ze mós bij ós óp d’r dusj?
Ing musj jehuet in de busj.
En went ze dan óch wieder vluugt:
Die musj, die musj, die musj.
Ing musj is nit engslieg, ing musj jeet óp d’r vang,
Went ze nieks tse pikke hat.
De musj die bij ós woar, die woar besjtimd nit bang,
Die hat óp ós ’t aafjezieë al lang.
Die wós besjeed, die vloog nit voet,
Sjtondelank zoos ze an d’r kaffepot.
Dat maat d’r jewis jinne tswaide voeëjel noa
En v’r zoze mer sjpraachloos doa.
Ze vong aa tse vrèse, mieng vrauw zeët “Och, wie net!
Zoeë kaoshoes felt heur jraad!”
Tswai wèche wieër, dan maach iech ing wed,
Dat die e paar pónk d’rbij jekrèje hat.
Huur, wie se piept, doe wóngers diech nog,
Woa kriet die meusj zoe jód en vet jekaochd?
Die is hei heem, die vreest ziech zat en vingt
Ejalieg wat went uur mar zingt:
’t Meusjementje
E meusjementje jónk en sjtaats
Bij ós heem in jen sjtroas
Hauw loeter doa zieng vaste plaatsj
Dat deersje woar e oas.
’t Sjtil dan in d’r kandel zoos,
Bis dat e peëd jet valle loos.
’t Sjtil dan in d’r kandel zoos,
Bis dat e peëd jet valle loos.
’t Vloog eraaf va vräud jans dol
En sjirpet voller mód.
’t Pikket ziech e kröpsje vol
En daat: wat sjmaat dat jód.
Zoeë lang wie hei ing peëdsvief lieët
Kom iech a mie vrèse lieët.
Zoeë lang wie hei ing peëdsvief lieët
Kom iech a mie vrèse lieët.
’t Drieksje zoog dat mit vermaach
En zaat: dat doert nit lang
Dat diech die peëdsvieg nog zoeë sjmaat,
Iech wed dat iech diech vang.
Heë zats e meusjevelsje óp
En laat e kuesj-je wek doa óp
Heë zats e meusjevelsje óp
En laat e kuesj-je wek doa óp
’t Mentje daat wal wat wuur ’t sjlauw
En huppet um de val.
Óp eemoal pikket heë draa ins jauw
Doe joof ’t inne knal
Ocherm dat dat zoeë kómme moeët
Noen is ós meusjementje doeëd.
Ocherm dat dat zoeë kómme moeët
Noen is ós meusjementje doeëd.
Tsing hoare
Doa zoze ins tsing hoare
Boave óp ing kruung
Ee vol oes, de duur eroes
Doa woare d’r nog nuung.
Doa zoze ins nuung hoare
Die maachete tsemlieg krach,
Ee vool sjtil teëje ziene wil
Doe woare d’r nog mar ach.
Doa zoze ins ach hoare
Die sjrievete hónged brivve,
Ee oane adres dat hool de vres
Doe zoze d’r nog zivve.
Doa zoze ins zivve hoare
Bij d’r meester in de les
Ee kroog sjtroaf, woar ’t sjwatse sjoaf
Doe zoze d’r nog zes.
Doa woare ins zes hoare
Ze sjtónge óp ing rij,
Doa koam inne wink jevloage
Vunnef blove doe nog hei.
Doa zoze ins vunnef hoare
Die hauwe ziech jans jeer
Ee hauw ziech doe jesjoare
Doe zoze d’r nog veer.
Doa zoze ins veer hoare
Van Jraat, Vink, Ham, Sjpekhei
Doe hauw ziech ee verlofe,
Doe zoze d’r nog drei
Doa zoze ins drei hoare
Va tseptember bis d’r mai
Die zoefete jónge kloare
En doe zoze d’r nog tswai.
Doa zoze ins tswai hoare
Tse toepe óp d’r kop,
Ee kloppet en hauw verloare
Doe hool ’t toepe óp.
Ee hoar zoos jans verloare
En daat nog an die tsing,
Wat vrekke miech die hoare
Noen zitse doa mar jing.
Inne platekop, inne platekop
Ratsekaal, jee hoar mieë dróp,
Inne richtieje platekop.
Joephaidie, joephaida
Kirchroa is de sjunste sjtad, joephaidie, joephaida
Wail ze zoeë sjun hoezer hat, joephaidiehaida
Hei inne balk en doa inne sjtee
Doa hinge vilt de boed inee.
Joephaidie, joephaida,
Joehaidia ja faldera
Joephaidie, joephaida,
Joephaidiehaida.
Kirchroa is de sjunste sjtad
Wail ze zoeng jouw sjlechtere hat,
Van jet mennieg en jet knoeësj
Drieëne ze diech de betste woeësj.
Kirchroa is de sjunste sjtad
Wail ze zoeng jouw bekkere hat
Van jet wasser en jet drek
Minge ze hei d’r betste wek
‘t Sjenke
Vurries joar hauw ós Marie verloare ziene man
Zie vólt ziech ainzaam wie nog nie en wool inne nuie han
Wie zie óp de tsiedónk kreeg inne sjtramme karavaan
’t Sjenke iere klinge jong, koam jister bij miech aan:
Iech han inne nuie pap, zeët ’t Sjenke
Vier tswai kanne ós zoeë jód versjtoa,
Heë duit miech dök inne jrosje in ’t henke
En zeët iech zouw mar óp ’t sjtröas-je joa.
En zoeë hat ós leef Marie jewónge inne man,
En ’t zeët óch jods jedank, wat han iech ing vräud d’rvan
En ’t meent ‘t óch jans jód, ’t deet wat ’t kan,
Mar ’t Sjenke, iere jong, koam jister werm ins an.
’t Sjenke jelt ziech sjnuuts, den e hult va zussiegheet
Mar deë is jauw óp en dan kunt doch zie leed,
Iech zien ‘m óp d’r wèg, kiekt troerieg wie mar kan,
En zaan ‘m: wents te mar wils, kóm jeliech effe bij ós an.
’t Kruuts
Vuur jiddes miensj hei óp dis welt
Doa sjteet e kruuts paraat,
En vrug of sjpieë weëd mit dat kruuts
Zieng sjouwere belaad.
’t Ee is sjwoar, e angert lieët,
Me hat ’t nit vuur ’t zage
Me zal ‘t, of me wilt of nit
Doch ins mósse drage.
Al is me riech wie wasser deep
Me kan mit al zieng boesje
Jee intsel kruuts, dat jieëft ’t nit
Mit inne angere toesje.
En weë bis óp d’r daag van hu
Nog jee kruuts moeët drage
Deë mós ins vuur e kruuts jon sjtoa
En doavuur danke zage.
Hans Stelsmann
’t Marie dat is ing prie
’t Marie dat is e erg leef kink
Dat laacht d’r janse daag
’t zingt en danst in inne krink
En vilt óp inne sjlaag
Dan kniept d’r Pitter in zieng bats
En kniepeugt jans verliebt.
Mar ’t Marie treënt loestieg óp zie hats
Dat e ziech zelver mar ins kniept!
D’r Hens deë jong woar óch nit voel
Deë verzoeët ’t óch bij ‘t Marie
En joof ‘m d’r verdeens van koel
Mar ’t meëdje zaat: nog nie!
’t Drieënet en ’t tsieret ziech
En laachet wie verrukt.
En zaat: zoeë wild kink wie miech
Bij diech nit vingt wat ’t zukt.
’t Marie dat is ing prie
’t Marie dat is ing prie
Trouwe nè dat deet ’t nie
Den ’t Marie dat is ing prie.
D’r Sjeng hauw óch e sjruufje los
En jong noeëts noa jen kirch
En piefet, drónk, leëvet vol jenós
En maachet ziech noeëts zörg.
Heë zoog ’t wild Marie ing kier
En daat, dat is de vrauw
Bij dem kan iech nog in de lier
En dem sjnap iech miech jauw.
Ze hokke noen al ing janse tsiet
Hant sjpas d’r janse daag.
Ze zunt ummer alle tsentse kwiet
En poefe mit inne laach.
Pastoer sjprikt sjand, neumt ’t allerhand
Mar ’t is hön jans ejaal
In d’r himmel is noeëts trammelant
En in de hel sjpas en sjandaal.
Bakaof
Weë patsjt nog sjpieë durch weer en wink,
’t is Inne vadder mit zie kink
’t Jóngsje hult ziech an zie vadder vas,
’t hat vöal sjlof en is jans naas.
Vadder blief doch mar ins sjtoa,
Iech tsidder en razel, kan nit mieë joa,
Huets doe da nit dat kettejeroas,
Iech jeleuf ’t bakaof is in jen sjtroas.
Iech kieket wat iech kieke kan,
Doa hinge sjteet d’r tuteman.
Ach vadder, wie beëft miech ’t hats,
’t sjtiept mit de moel óp en ’t sjwingt mit d’r sjtats,
Iech zien zieng vurieje oge jans kloar
’t is ’t bakaof ’t is ‘m vuurwoar.
Sjwieg sjtil doch doe maats miech zelver bang,
Vier zunt bauw heem, ’t doert nit mieë lang,
Ach vadder, doa sjtrekt ’t de klauw at oes
Ojummieg jee, d’r oam jeet miech oes.
Iech kan nit mieë joa, iech bin jans sjtief
’t Bakaof zitst meich óp jen lief.
Sjwieg sjtil, iech krieg diech óp jen erm,
Doe has óch die köpje werm.
D’r vadder lofet en tsauwet ziech jauw,
’t Jöngsje óppen erm heë hauw,
’t Bakaof hauw ‘m tswaar nit jepakd
Mar ’t jöngsje hauw i jen bóks jekakd…
’t Bubelsje
Wie iech nog e sjtumpje woar hauw iech de jekste zin,
Doe hauw mie modder e bubelsje mit milch en tsoeker drin
Dat laat iech miech dan an d’r kop en zaat jans ónzjenierd:
Zoeë hat mie modder van jongs aaf aa ’t zoefe miech jelierd.
Wie iech sjpieëder de sjoeël versjtooch doe hauw iech vuur de hits
Zoeë bubelsje in mieng bóksetèsj mit tsoeker en lakrits
Dat laat iech miech dan an d’r kop en zata jans ónzjenierd:
Zoeë hat mie modder van jóngs aaf aa ’t zoefe miech jelierd.
Dat bubelsje hod iech träu in ier en wen iech doa aa dink
Jiddes moal en jiddes kier iech an mieng leef modder dink.
Ing troan miech in de oge sjrpingt, da zaan iech ónzjenierd:
Zoeë hat mie modder va jóngs aaf aa ’t zoefe miech jelierd.
Hey hey ’t is vasteloavend hei
Hey hey ’t is vasteloavend hei,
D’r janse daag, de janse naat.
Óp e fes oane sjtress,
dat han iech jeer
dat maat plezeer
De vräud hat hu ing zietsoeng
Mit vöal sjtiemoeng
Jinne mui ummer nui
Loeter paraat, sjpas jemaad
V’r zinge oes vol brós
Vasteloavend is van ós
Óp d’r maat óp d’r maat sjteet d’r Joepeman en waad
Óp vasteloavend, óp vasteloavend.
Óp d’r maat óp d’r maat sjteet d’r Joepeman en waad
Óp vasteloavend bij daag en naat.
Hey hey ’t is vasteloavend hei,
D’r janse daag, de janse naat.
Went sjiek en sjtram de jarde kunt Is aod en jónk prezent
Den jiddes kink oes Kirchroa de prinsejarde kent.
En alle meëdje jónk en sjun die vräue ziech mit reët
den zoene sjtaatse jardeman deë is de muite weëd.
Hey hey ’t is vasteloavend hei,
D’r janse daag, de janse naat.
Lekker jonge, lekker meëdsjer
Lekker jonge, lekker meëdsjer
Lekker lu van uvveral
lekker preuve, lekker sjnuutse
van deë lekkere karneval.
Werp mar alles freulieg in de pan
Vier krient wirklieg nit jenóg d’rvan.
Lekker jonge, lekker meëdsjer
Lekker lu van uvveral.
1
Vier haode vöal va kaoche
En v’r broezjele jet bijee
Has te dat óch jeraoche
Nuus is aajebrankd, OK.
Dan is ’t doch zoeë wied
En vier zetse ós an d’r dusj.
I vunnef minute tsiet
Is ’t voet in inne wusj.
Woar ’t zus of woar ’t hees?
Woar ’t Jriek of doch sjienees?
2
De vingere aaf tse lekke
En de tsong zoeë um d’r mónk,
Vier zunt jajing jekke
Den vier èse ummer jezónk.
Vier verjèse nit tse drinke
En vier prooste óp de sjpas,
Noe kiek wie de bakke blinke
Va uvverjewieët jing las.
En zoeë laache vier ós aa,
Me kriet de betste zin d’r van.
En jet zusses vuur d’rnoa
Dat kant uur allenäu jód versjtoa
Mit tsoeker en sjokkelaad
Hat alles jód jesjmaad.
An ee woad jenóg
Vier hant a nee woad jenóg, alaaf
Doamit vertselle vier e jans bóch, alaaf.
En alle sjtiemoeng die doadrin zitst jevange
En noa de vasteloavend deet verlange, alaaf.
Vier hant a nee woad jenóg, alaaf
En inne haove blik deet ´t óch, alaaf.
Um van de sjpas an de vràud tse zinge
Kan dat inkel woad verbinge, alaaf.
En doa sjtunt vier werm tse kalle
Uvver jan en alleman
Den doa is zoeè vòal passeerd.
Wat ós waal jód kan bevalle,
Hant vier mòrje sjpiets werm van
En dat weèd bedispeteerd.
Vier hant ing menoeng uvver al
En vier dele sjtomme kal,
Den vier dunt zoeè jeer jelierd.
Mar is de vasteloavend doa
Kanne vier ós jód versjtoa
En zage jans ónzjenierd.
´t Is wiechtieg jet tse vinge
Van de lu en van de welt
Den dan tselle vier pas mit.
Van de piere en de sjenge
Wie ´t mit Kirchroa is jesjteld
Vier zunt vuur of teèje dit.
Doa weèd werm sjtriet jemaad
Den vier hant tse vòal jezaad
Of jraad dat ee dink nit.
En dat weèd jetelleweld
Wat ós waal of nit jevilt
Tsoem sjloes dan zinge vier nog mit!
Hant vier noa drei daag de kneuf al aaf,
Dan róffe vier ummer nog hel alaaf!
Dinkend a Limburg
Iech dink an heem wen iech nit heem bin
Iech hod va heem wen iech urjens angesj bin,
Iech weëd jek van sjreklieg verlange
Wen iech wees iech kan nurjens hin.
Iech zien kloarder went de oge tsouw zunt,
Iech veul diech ’t betste in mieng fantasie,
Va heemwieë wees iech dat de rouw kunt
Mar de pieng sjoert en verjeet nie.
Kan ’t zieë dat-s doe inne jees bis,
Nuus mieë wie e bild in miene kop,
Kan ’t besjtoa wat wirklieg doa is
Nuus mieë is mit mieng oge óp.
Dreume kan me nit versjtèche
Nit in d’r sjlof, nit an kloare daag,
Dreume kan me óch nit brèche
Óch al weëde ze jans sjwaach.
Iech kal druvver wen iech ins sjtil bin,
Iech zing druvver, hod iech de moel,
Bin iech kótbij dan han iech jouw zin,
Bin iech doa, dan is ’t noel.
Limburg is ’t Limburgs Dagblad,
Limburg dat is Radio Zuid,
Limburg is wat jinne woar hat
Ós al boaver d’r kop jejruid.
Rollator City
En iech sjpieëlet óp jen sjtroas
Sjneuret mit vöal sjpas hei rónk,
Ach wat woar iech doch e oas,
Zoeë vol leëve en jezónk.
Dat is nit zoeë lang tseruk,
Wat woar iech sjterk en nog jónk,
Ach wat hauw iech doe jeluk
Koam iech uvveral óp inne sjprónk.
En noe sjravel iech vuuroes i Rollator City,
Blief ummer kót bij jen hoes i Rollator City.
Mar zoeë lang wie iech kan joa
Durch de sjtroase va Kirchroa,
Dan sjravel iech vuuroes i Rollator City.
En kiek noen ins die jries köp
En de versjlèse knäök doabij.
Ze kieke koalieg oes de döp
En broeze oane jrós vuurbij.
En sjpieëlt ins e kink óp sjtroas
Dan versjteet ’t ós doch nit
hult mit zoe skateboard jajing moas
en deet an januus mit.
En vier kieke jód noa ’t model,
Den mit e nuiert jees te doch zoeë hel!
Iech bin van ’t zude
Iech jong ing kier noa zieë, doa roesjt ’t wasser sjun,
’t Hollendsj in, zoeë jeet ‘t, alles plat wie mie jebun
Mar reën dat is jee weer, mar noen woar iech doch al doa
Doe daat iech wits te wat iech mós hei zinge joa.
Ja, iech bin van ’t zude, doa sjiengt ummer de zon,
Iech bin van ’t zude, woa ’t loestieg zieë bejon
Zoeë kan iech ummer laache, den zoeë is noe mieng natoer
Ja, iech bin van ’t zude, hei zunt zoer kieësje nog nit zoer.
Iech jong noa Italië vuur ’t èse en d’r zoef,
Mar doa woar jraad kriezis en uvveral ieëlend troef,
Went vuejel nit ins fleute en d’r Pavarotti hult de moel,
Dan wits te de sjtiemoeng is wied ónger noel.
Iech jong noa Ejipte vuur de aodheet zieng koeltoer,
Zoog uvveral mar sjlaier, hoeët jehuul oes inne toer,
Iech daat nog wat die nuedieg hant is sjtiemoeng en plezeer
Doa knallet al ing bom den zoeë hant die dat eemoal jeer.
Döks is ’t leëve doch zoeë ainfach
Óp zoene sjunne zommeroavend
Zitse vier kalm bijenee in d’r jaad
En dan dinks te: dit is nit lestieg
Weë hat ’t doch zoeë kompleteerd jemaad?
Vier zitse sjtilewèg jet tse dreume
Kieke noa de sjtere en d’r mond.
Veule ’t leëve lanksaam sjtreume
En wille januus misse jing tsekond
Döks is ’t leëve doch zoeë ainfach
En alles sjteet vuur ós aofe.
Nurjens sjtriet en óch nurjens krach
’t muet ummer zoeë blieve lofe.
Döks is ’t leëve doch zoeë ainfach
Jinne dinkt an de nieëkste sjtrofe.
Jajee wieë, jee jeklaag jinne ach
Jeluk kan me doch nit kofe.
Vier kieke ós ins deep in de oge
Veule leefde is bloos e muulsje wied
Veule inne sjterke neëver ós
En vier weëde ós óch nit kwiet.
En dan hure vier urjens jet piepe
En vier vinge nog e meëlenès.
Doa kan doch nuus an tiepe
Dan verjits te doch de res.
Is ee en ee nummer tswai,
Maach dan uvver nuus behai.
Zaan ainfach joa
Iech wós ’t woar nit meklieg
En drum zoeët iech wied van hoes,
En iech daat zoejaar ónmeujelieg
En koam óch mar nit droes.
Vroage doezend tsejeliech
En e antwoad nog jee ee
En doe doch in e kling jediech
Koam ’t plötslieg van alee.
Zaan ainfach joa,
Maach de oge óp
Sjtrek oes dieng erm
Doe kans versjtoa
Zaan ainfach joa
En doe veuls de rouw
En doe weëds werm
Zaan ainfach joa
Iech hoeët die wöad jezónge
Iech wees nit mieë van wem
Bis dat ze bij miech durchjedrónge
Doe hoeët iech óch jing sjtem
Den iech hauw de wöad jevónge
Ze woare óch va miech
En wat ze miech miech dónge
Maachet miech vrij en riech.
En ze helpe flaich mar effe
En ze sjtreume óch werm wieër,
Mar ze kanne d’rdurch sjlefe
Bis ing nieëkste kier.
Dreume (jesjrève durch ’t Tilde Frauenrath)
Los miech mar sjtil in mieng eje welt
den de wirkliegheet woar zoeë hel
’t is sjun um nog tse kanne dreume
dreume dat de leefde werm jeet sjtreume
Nit alling, tsezame is wat d’r miensj dóch wilt
Wen ’t effe nit jeet inne deë diech vas hilt
Sjterk zieë, iech han ’t jenóg beweëze
Sjwaach darve zieë mós kanne in ’t leëve
Nit bang zieë wat nog passere jeet
Mar vräue óp wat miech tse wade sjteet
Iech wil werm zinge, leefs sjtonde lank
Jenisse va alle sjuns, leefs hank i hank
Dreume darf me noeëts verliere
Dreume is sjun, ‘t deet d’r himmel ópkliere
Dreume is nit voet van de wirkliegheet
Dreume is hoffe dat ’t werm besser jeet
Bis hei en nit wieër
Iech bin jinne robin hood
En iech klauw va riech noch erm
Iech bin jinne luther king
Iech han jing dreume va zoene sjwerm
Mar iech wil ’t miengt doch zage
In watv’r sjproach dat iech mar wil,
En iech mós darve klage
Durch miene jekluurde bril.
Bis hei en nit wieër
Bis noen en jiddes kier
Bis woa de dreume drieve
Bis woa de sjtem jehoeëd
Zoeë kanne vier vrung blieve
Oane inne sjlaag valle koeët
Iech bin jinne gandhi
Iech wil èse wat iech wil,
Iech bin jinne mandela
Mieng rouw is bloos jesjpild
Mar iech wil ’t miengt bijdrage
Den iech hof óp ing besser welt
En iech jef miech nit jesjlage
Durch de mach van jood en jeld.
Sjoeb zoeë hel wie-ts doe mar kans
Den wöad dunt doch jing pieng.
En doa kunt jet los
Wat endere mós
Hod diech an jing inkel lieng.
Hens-je d’r jek
Noen is sjloes mit doeë, kranke en ellendieg nuits,
Zoene daag woa óp dat-s te diech óp ’t ópsjtoa vräuts,
vier wieze hu ins loestieg zingend noa de bloa loeët.
en d’r sjrekliegste ekel weëd d’r allerbetste kloeët.
Zuk uvveral ’t jouwe, zieg blink vuur knies en sjtriet,
Oam ins jans deep durch en weëd alle mismód kwiet
fleut e freulieg lidje uvver wie sjun ’t vruier woar.
houw ze allemoal óp de sjouwer, maach ’t leëve janit sjwoar.
Den vier dunt jeweun wie hens-je d’r jek,
hant e sjtuks-je aaf an jiddere ek,
Duuster tse dinke hat óch jinne tswek,
Den vier dunt jeweun wie hens-je d’r jek.
De zon bliet vuurleufieg sjienge, d’r zommer hult ós werm,
bejrus de mugke vrundlieg die diecdh sjtèche in d’r erm
al verbrenne vier wie ing karoeët, zoeë hant wie doch jet kluur.
en vier drinke ós nog ee alsof ’t ummer joeja wuur.
Noen kiek doa is e vuurwerk, ’t knalt, ’t sjalt, ’t sjuust,
’t sjprietst in alle klure vuur weë de oge sjluust,
zoeë viere vier ’t leëve, in alle sjleëts jet jóds,
’t zunt de tsiet van hu tse daags woa-ts zoeë doeë móts!
Jeleuve
En d’rum mósse vier jeleuve in ’t sjunne en ’t jouwe
En blieve vier mar dreume van de leefde in vertrouwe
En vier kanne nuus angesj wie hoffe dat ’t sjwoarder weëgt wie ’t sjleëte,
Dat de kratse ós verwonde mar versjterke mit de kweëte.
En doa sjtunt vier werm tse sjtaune en mit d’r kop tse houwe,
Dat ’t zoeë wied werm moeët kómme,
En doa sjtunt vier werm tse zuete went vier mit bróchsjteng mósse bouwe
Mar in d’r drek wase óch blomme.
En vier kieke noa de dinger die trotsdeem jód junt
En die óndanks alle sjtórme doch nog reët sjtunt.
En vier veëje drueg de troane en de pieng mósse vier voet sjlikke
Den woa mós ze angesj rèste?
Troerieg zieë hant vier verboane, óch al went vier bauw d’rin sjtikke
Den zoeë jewieët is bloos meleste.
En vier ligke ós in d’r zonnesjien en maache ószelf jet wies,
Dat mörje doch werm jans jet kluur kunt in ‘t jries
Wents doe miech mui bis
Sjnap ins effe deep noa lóf of jank e blöks-je um,
Jank ins zitse dinke uvver woahin en woarum
En vuurdat-s te jet zeës tsel dan winniegstens bis tsing,
Verjès nit dat iech van diech hod en van diech alling,
Wents doe miech mui bis,
Iech han jinne angere an mieng zie
Iech bin iversjtange mit jidder compromis
Doe wits dat iech an zoeëvöal zaache lie
Óch an schizofrenie!
Wents doe miech mui bis
Drieën mar wild rónk mit de oge en houw mar mit d’r kop,
Klop mar urjens aaf en hoal de sjouwer óp,
En vuurdat-s te voet jees, houw nit hel mit de duur
Verjès nit dat iech van diech hod en óch woavuur.
Jedóld is ing sjun zaach, mar an alles kunt e eng.
Iech jedrag miech ja d’rhin!
Tsezame
Iech zits dök alling óp mie zöldersje
En iech sjrómpel bauw verloare óp mieng sjink
Iech wees jenauw wat iech wil zage
Mar meen alling is mar e eenzaam dink.
En doe daat iech wits te wat-s te doeë kans,
Iech bel effe noa d’r Hans.
En noen sjtunt vier hei tsezame
Den moeziek jeet pas leëve
Wents te ze angere kans jeëve
en ze bliet e bies-je kleëve,
en doarum sjtunt vier hei tsezame.
D’r Hans en iech kenne ós al joare
En vier hant de moeziek doch zoeë sjreklieg jeer
dat Mestreechs en Kirchröadsj ziech janit biese
en vier treffe döks jenóg de richtieje keer.
Mar doa mós jeweun inne tusje ós sjton
En doarum bellet iech effe d’r Ton.
Vier dunt jenauw ‘tzelfde óp ós eje maneer,
Vier zunt eëve aod en sjlauw ónjeveer.
Vier kieke jraad jet angesj noa de welt en de lu
En hoffe dat vier ze e bies-je besser maache hu!
Iech bin leëg
Iech bin leëg en bauw jans óp,
iech han uuch effe winnieg tse zage.
Doa kunt besjtimd werm jet in d’r kop,
mar noen bin iech tsemlieg aajesjlage.
Nè, ’t is nit ins inne jroeëse sjtrop,
iech wil ja ubberhaups nit klage,
nit d’r honger-, mar d’r diechterklop,
alling d’r raim nog wil iech wage.
En wieër zal iech van lalala zinge,
en van joeja los mar joa.
In de zon zal iech mieng tsiet verbringe
en hod alle zeek mar doa.
Iech mós de keer va miech werm vinge,
iech wees woa die ónjeveer mós sjtoa.
Noen mós iech de wöad oes miech vringe
en bliet inne leëje wèsjlap noa.
Doa vilt miech ubberhaups nuus mieë in,
de fantasie bringt miech jing bilder.
’t Mörjens vrug han iech al jinne zin,
en ’t oavends is ’t al nit wilder.
Iech wees nit woavan iech zoeë jesjlage bin,
de welt is nit sjunner en nit milder,
Mar iech jeleuf effe nit mieë drin,
en meen dat iech ing lueje sjilder.
Los miech effe in e eks-je noa lóf sjnappe,
mörje zal besjtimd alles besser klappe.
Vier hant allemoal wal jet
Doa is alwerm ing wèch verjange
iech han doch tswai moal werm óp d’r kirkhof jesjtange
En doa klaagt d’r noaber uvver zie hel hus-je
En doa likt e al mit pieng óp ’t brus-je
En went d’r ambelants mit tsiereen voetvieët,
D’r inne broeder an d’r angere hure lieët:
Vier hant allemoal wal jet
Den woa is nuus
Vier hant allemoal wal jet,
Den woa is nuus
En ’t mieëtste doavan dat wils te nit,
Den ’t han dat vilt nit mit
Vier hant allemoal wal jet
Den woa is nuus.
Doa hat e sjun artikel in de tsiedónk jesjtange
Wie-ts te jeluklieg weëds went de welt is verjange
En iech meen weë wilt zoeë jet noen wisse,
Dat is doch nuits um óp tse sjisse.
Mar dan leës iech drónger mit ing letter wie ing kouw,
Dit woar reklaam vuur hiemliesje rouw!
Iech han inne nuie handy jekrèje
Iech bin jans modern, jinne man van ’t verleie,
Mar noe krien iech ’t letste nuitse tse leëze
Zoejaar van zaache die nit zunt beweëze
En tsoem sjloes dan zeët deë bleude apperaat
Iech han ’t diech doch al ummer jezaad!
De leefde is jroeës
Doa is ezoeëzvöal woa me besser uvver sjwiegt
Wat sjwoar óp d’r maach likt of pieng deet
Zoeëvöal wat ejentlieg de muite nit weëd liecht
Of tse vöal oesendlieg d’rvan kapot jeet
Mar uvver ee dink mós me blieve kalle
Los ’t ummer durch jen loeët hei sjalle
De leefde is jroeës,
De leefde is jroeëser,
De leefde is ’t jruetste wat d’r is.
De leefde is alles
De leefde is nog mieë
De leefde zunt vier jewis
Van deep oes mie hats
Iech hod va diech blieve zinge
Dat is ’t intsiegste
Dat iech in dis welt wil bringe.
De leefde is jroeës,
De leefde is jroeëser,
De leefde is ’t jruetste wat d’r is.
Doa is ezoeëvöal haas en naid in dis welt
Die drukke dök de sjtiemoeng vies eraaf
’t Liecht alsof de mach rejeert va jroeëse moel en jeld
En de sjleëtiegheet kriet tse vöal kraf
Doarum blief ummer uvver de leefde zinge
Dat alle lu leefde vinge.
Miech zitst jaresnuus kweer
Miech zitst jaresnuus kweer
Iech han alle lu jeer
Iech han ’t wirklieg jód jetróffe.
Zoejaar jiddes wil deer,
En ’t allersjleëtste weer.
Dat ’t zoe bliet kan iech bloos hoffe.
Noen is ’t zoeë, iech bin mit diech tsezame
Went ’t zoeë bliet, zaan iech óp alles joa en ame.
’t Is nit lang heer
Da kieket iech natelank noa d’r sjteer,
Mar noe han iech herlieg jesjloffe.
Iech kan noe vertseie, Bin mit winniejer tsevreie
Kiek nit ummer zoeë duuster
Doe lieëts miech werm luete, Zoeë wie alle lu óch muete
Jee jesjrai mieë, mar jefluuster.
Doe maat ’s versjil Tusje jouw en sjleëte zin
Tusje waal of nit jeleuve
Dat ’t jód kunt Went alle weëg kapot zunt
En doch nog van jet dreume.
Doe koeëts miech tseje Dat mit miech óp tse reje
Jinne sjrit vuuroes jemaad weëd.
Doe lieëts miech hofnoeng krieje, Oes miech zelf erópper sjtieje
En doch mit tswai vus óppeneëd.
Doe maats lang daag lieët, en sjwoar daag oane jewieët,
van d’r duuster ’t jans kloare.
Van diech blui iech óp, Krien iech fluus-jer in d’r kop
Woa ins nuus wie wólke woare.
Jeluklieg jeluklieg
Iech bin nit tsevreie, iech wil nog tsemlieg jet,
iech mós nog zoeëvöal oes ’t leëve hoale.
’t Hat nog vöal tse beie, dat uur ’t mar wit,
iech kan uuch zoeë wal doezend dreume moale.
Zoeëväol jong d’rneëver, iech han reë um zoer tse zieë,
mar iech blief romantiesj nog verlange.
Iech han jans jet óp de leëver, nit van iech wil mieë,
mar vöal dinger die iech nit han versjtange.
Mar iech bin jeluklieg jeluklieg,
iech han diech an mieng zie
en dat hulpt miech en wie,
en dat jieëft miech kraf wie nog nie.
Mar iech bin jeluklieg jeluklieg,
tsezame kómme vier doa,
doe hulps miech tse versjtoa
en óch trotsdeem jeweun durch tse joa.
Iech han winnieg hofnoeng, de welt die is ram jek,
en iech jeleuf nit dat alles jód zal kómme.
Doa hult jinne rechnoeng, jinne jieëft um d’r jouwe tswek,
en winnieg weëd richtieg eënsj jenoame.
Woa is mód tse vinge, iech krien dem alling van diech,
en iech jun jidderinne zoeë lit in zie leëve.
Dat kan ós tsezame bringe, doe bis ummer nog bij miech,
en iech wil dat óch an diech tserukjeëve.
Iech bin nit tsevreie, weë is dat noe ejentlieg?
Dat kan jee miensj daag in daag oes blieve.
’t Jeluk dat han iech krèje en doavuur dank iech diech,
en nuus kan ós nog oeseree drieve.
Iech bin inne Sjevemeter jong
Iech bin inne Sjevemeter jong
En wees jenauw woa mie wiegs-je sjtong
En hei bin iech jeboare
En hei jon iech besjtimd óch eemoal doeëd
Den hei han iech mie hats verloare
En mie leëve iech hei leëve koeët.
Joa, iech bin inne Sjevemeter jong
Deë zieng hemet óp Sjevemet vong.
Woar ’t kirmens óp Sjevemet
Doa óp d’r Olmeplai
De janse welt dan drieënet
en hauw iech sjpas vuur tswai
Doanoa danse in de wieëtsjaf óp d’r ek,
En va vräud woeët iech haof jek.
Miranda of Sjevemet
Wat woar wiechtieg doch die zaach
Weë óp auw of nui sjoeël lieret
Dat zoog me ja óp sjlaag.
Mar van Litteberg of Kaffeberg, dat woar janit erg
Den die zunt allemoal van d’r Jeteberg.
En nog ummer dink iech an die tsiet
Dat de kirch in de midde sjtong
En van alle herjodszieë
Jidderinne doahin jong.
’t Interview
Weë, wat, woa, wiezoeë en wienieë
Wen iech effe antwoad kan krieje,
dan han iech jing vroage mieë,
en kan iech alles duudlieg zieë.
Of zitst doa nog jet hinger?
Likt urjens inne depere jrónk?
Zitse doa nog verbórje dinger?
Brent urjens nog ing verjèse vónk?
Han iech al antwoad joave
Vuurdat iech e woad han jezaad?
Han iech al ing zie jekoaze
Vuurdat sjtried is jemaad?
Kan inne misjien zage
Of doa nog vroage zunt
Die ós wieër doch kanne drage
Dan woa vier noen nog sjtunt?
Bin iech zoeë leëg jewoeëde
Of bin iech ’t ummer al jeweë?
Zunt die vroage wied jezoeëde
Of zitst doa de richtieje reë?
Inne journalist dem hoeët iech zage:
Ejaal wat inne jevroagde óch zeët,
Doe móts alling mar effe mit ‘m kalle,
Zoeëdat d’r naam d’rbij jezatse weëd.
D’r nieëkste sjtap
Ze zage dat me vroage mós blieve sjtelle,
dat dat e tseeche is van inne jouwe jees,
Iech zouw evver óch jeer e antwoad wille
en wisse wat-s te doa mit dees.
Ze zage me mós loester d’r tswiefel fleje,
den doa is mieë wie ing meujeliegheet.
Nè, iech han jinne angs dem aofe tse tseje,
mar iech weul óch wal ins zicherheet.
Dan wees iech dat d’r nieëkste sjtap
óch jenauw d’r richtieje is.
Noen zets iech dem ummer sjlap
óch went ’t inne duchtieje is.
En dan vingt de koad aa tse wiebele,
vol floep eraaf tse kiebele.
Ze zage de tsiet kan me nit weerhauwe,
doa kunt deë sjloes, jinne wees wienieë,
doch zunt doa van die ubersjlauwe
die wisse dat ze ’t kanne zieë.
Ze zage me kan jinne inne vertrouwe,
nuus zoeë enderlieng wie d’r miensj.
Iech hof doch dat iech óp diech kan bouwe,
noa zoeëvöal joar bin iech nog ummer kliensj.
Jans kliensj.
Gingko
In d’r jaad sjteet inne gingko
Deë weëd hónged joar of mieë,
Iech weul zoeë aod nit weëde
En al die ieëlend zieë.
Doa sjteet e noen tsing joare
En e is nog tsemlieg kling
Deë hat van ’t leëve nit kanne koare
En anoeng hat e nog jing.
Ach beumpje in d’r jaad,
Jank wieër, jank ainfach wieër,
Ejaal wat diech dreuvieg maat
Probeer ’t nog ing kier.
Dat beumpje hant vier krèje
Mit de wöad van miene nónk:
Sjnap wat ’t leëve kan beie
En drink gingkotieë jezónk.
In ’t sjpietaal hoeët iech ze zage
’t felt ‘m sjwoar an mód.
Heë jieëft ziech al jesjlage
En dan kunt ’t nit mieë jód.
Vier mósse allemoal liere
’t leëve hat inne sjloes.
Vier mósse ’t jód viere
En dan is ’t fes-je oes.
Mar zits urje nog jet leëve
Zits urjens nog kammauw,
Kans te d’r erm nog heëve,
Dan los diech nit hange jauw.
Effe bezinne en dan ópnui bejinne
Jeweun blieve laache en doeë wie Hens-je d’r jek,
ejaal wat ze zage, ejaal, dat ’t vrekt,
doe sjtees die mentje, al ziet ’t jinne hónk,
jeweun blieve laache, den laache is jezónk.
Jeweun ummer durchjoa, diech kriet jinne kling,
al móts te alling joa, doe leëfs ja mar ins,
doe has die brei sjouwer, doe dreëts al mit jemak,
jeweun ummer durchjoa, knoerhel en ram sjnak.
Al jieëft ’t momente, dan bevruust diech d’r laach,
dan sjtees te óch sjtil en dat is ing jouw zaach,
effe bezinne en dan ópnui bejinne
mit doezend protsente vings te an d’r nuie daag aa.
Jeweun ummer sjterk zieë, dat bis te jewend,
durchoame en sjtil lieje, is wie me diech kent,
d’r blik jans noa vure, de brós vol jouwe mód,
Jeweun ummer sjterk zieë den ’t kunt alles jód.
Iech sjton ummer bij diech, loof ater diech aa,
doe wits, ja iech vräu miech, den doe wiest alles miech aa.
’t Lidsje
Iech han noen al d’r janse daag e lidsje in d’r kop,
zing miech, zing miech.
Ejalieg wat iech don, ’t huet jeweun nit óp,
zing miech, zing miech,
verzuk iech ’t tse nurjele, dan droeft ’t van miech voet,
mar in miene kop klinkt ’t durch de janse boed,
Iech han noen al d’r janse daag e lidsje in d’r kop,
en ’t huet jeweun nit óp.
Iech woeët vamörje wakker um ’n oer of ach,
en iech hoeët ónjeweun hel inne krach,
ze sjtimmete jietare en houwete óp ing tsiem
iech daat wie is ’t meujelieg doa has te d’r kliembiem.
En doe vong ’t lidsje aa,
en ’t joof ’t nit mieë draa.
Iech koeët de wöad versjtoa, iech hoeët de melodie,
’t duiet mieng jedanke allemoal an de zie
en ónger ’t werk en ’t èse en óch óp d’r abee,
doa jong ’t ummer wieër en iech zuetet al herjee!
En zoeë jong ’t lidsje durch,
en maachet miech nog murrieg!
En de wöad iech zing ze hei,
en doavuur zaan iech dank:
woa me zingt, doa jank d’rbij,
sjleëte lu hant jing noeëte óp d’r zank.
Wie iech jónk woar
wie iech jónk woar, wool iech alle bucher leëze,
alles wat wiechtieg woar in miech han ópjesjlage.
Zoeëvöal joar sjpieëder han iech inkel beweëze
dat lu ziech sjreklieg vöal kwatsj blieve zage.
Wie iech jónk woar, wool alle leng han jezieë,
wool versjtoa wat al die óngersjete oes koeëte maache.
Noen sjnap iech doavan richtieg d’r tswek óch nit mieë
misjien dat vier wie dan óch druvver mósse laache?
Iech kan bucher losse legke, reze uvversjloa,
iech kan moeziek ónbeloesterd losse.
Iech broech nit jidder sjproach min of mieë tse versjtoa
vuur alles broech iech nit mieë al tse mósse.
Wie iech jónk woar wool iech vrij wie inne voeëjel
en mie hats moeët alle leefde kanne verdrage.
Mar zoejaar leefde truft wal ins hel wie inne koeëjel
en iech hool óp ummer mieë mieë mieë tse jage.
Wie iech jónk woar, hauw iech diech nog nit jetróffe,
en de sjproach van ’t leëve hauw iech noeëts jehoeëd.
Ach wie iech jónk woar han iech zoeë vöal sjtoms jeróffe,
en wós nit dat alles ziech zoeë ópins endere koeët!
’t Intsiegste
Döks dink iech, doe bis ’t intsiegste
dat miech richtieg an dit leëve bingt,
doe truks miech durch ’t sjrekliegste
en zörgs vuur de moeziek die in miech zingt.
Woa-ts doe bis, bin iech jelukliegste
drum loof iech diech loeter hingernoa,
oane diech veul iech miech ’t erbermliegste,
drum kan iech oane diech nit besjtoa.
iech puutsj de eëd woa-ts te óp leufs
iech dank vuur die besjtoa óp bloeëse kneie.
iech jeleuf in al woa-ts doe in jeleufs,
iech kuet diech mieng zieël zoeë aabeie.
Dan dóch iech werm ’t wuur ’t herliegste
alsof d’r doezend van diech besjtunt,
iech zuk vuur alles flot ’t mekliegste
en don wat luejebök ummer dunt.
Iech verjès zoeë jauw doe bis ’t hilliegste,
dat iech zelver nog ’t mieëtste d’rvan ópkiek,
en iech jef miech aaf mit ’t allerbilliegste
mar ’t duurste jieëft miech nit ins inne kniek.
’t Instiegste kan ’t jing doezend moal jeëve,
wie sjteet ’t noe mit diech in mie leëve?
Jef miech dieng hank
Jef miech dieng hank
vier wille vrung zieë
Jans kót of lank
dat kan jing zung zieë
ja, den de leefde viert me nit alling
Jef miech dieng hank
en ’t kriet ós jinne kling
Jinne jeet noen jeer alling
me mós tsezame zinge
me wurpt doch nit mit wöad of sjting
zoeë kan me bloos leed bringe.
Me zukt ziech inne partner
of me zukt ing partnerien
dan weëd nit lang jefakkeld
jidderinne kriet ’t ziengt.
Doe kieks nit noa d’r mond alling
mar tsezame noa de sjtere
Doe sjtees nit óp d’r maat alling
kans te diech dan ammezere?
Me zukt ziech inne partner
of me zukt ing partnerien
dan weëd nit lang jefakkeld
jidderinne kriet ’t ziengt.
doe kans jee rönke jeëve
wat is dat vuur e leëve
‘t Intsiegste
Döks dink iech, doe bis ’t intsiegste
dat miech richtieg an dit leëve bingt,
doe truks miech durch ’t sjrekliegste
en zörgs vuur de moeziek die in miech zingt.
Woa-ts doe bis, bin iech jelukliegste
drum loof iech diech loeter hingernoa,
oane diech veul iech miech ’t erbermliegste,
drum kan iech oane diech nit besjtoa.
iech puutsj de eëd woa-ts te óp leufs
iech dank vuur die besjtoa óp bloeëse kneie.
iech jeleuf in al woa-ts doe in jeleufs,
iech kuet diech mieng zieël zoeë aabeie.
Dan dóch iech werm ’t wuur ’t herliegste
alsof d’r doezend van diech besjtunt,
iech zuk vuur alles flot ’t mekliegste
en don wat luejebök ummer dunt.
Iech verjès zoeë jauw doe bis ’t hilliegste,
dat iech zelver nog ’t mieëtste d’rvan ópkiek,
en iech jef miech aaf mit ’t allerbilliegste
mar ’t duurste jieëft miech nit ins inne kniek.
’t Instiegste kan ’t jing doezend moal jeëve,
wie sjteet ’t noe mit diech in mie leëve?
Iech zouw uuch zoeë an mie hats wille duie
Iech zouw uuch zoeë an mie hats wille duie,
va poer jeluk, van zuvere vräud.
Iech zouw vuur uuch de natoer losse bluie
en uvver uuch de sjpas oes-jesjträud.
Iech jön uuch zoeë van alles ’t betste,
iech wunsj uuch van de lu óch de netste.
Iech zouw uuch zoeë an mie hats wille duie,
den doa han iech vuur uuch de leefde jebräud.
Iech kan uuch nit kenne,
vier hant ós noeëts jezieë.
Mar iech mós uuch bekenne
dat iech zier van uuch hod.
De miensje tse jrusse
mit alaaf en helau
maat va miech inne zusse
den iech ving alles jód.
Dan merk iech wie zier dat iech óngerdeel bin
en sjwoeps han iech jans sjpontaan de allerbetste zin.
Vasteloavend viere
zoeë wie vier hu bijenee,
dat past nit in mieng hiere
doa jeet mie hats van óp!
Hei laache, hei zinge,
al is ’t bloos lalala,
kan ós bijenee bringe
doa bin iech sjtoots dróp!
Dan merk iech wie zier dat iech óngerdeel bin
en sjwoeps han iech jans sjpontaan de allerbetste zin.
Vertrouwe in de miensjheet
Ze vinge nog wal jet teëje leie en bedreie
en ze kómme mit ing luezoeng vuur ’t klimaat
ze wisse wal van alle pieng die vier hant jeleie
en vier hant lang jenóg óp erluezoeng jewaad.
Ze bedinke nog wal jet teëje krankhete wie kanker
en ze wirke hel an ing luezoeng vuur alle krig.
Vier vare óp aofe zieë, mar ze werpe wal e anker
rechen dróp, ze losse ós nit in sjtich.
Doe móts alling vertrouwe han,
vertrouwe in de miensjheet,
en nit alles kunt ee tswai drei jereed.
Doe móts alling vertrouwe han
de hofnoeng dat ’t jód jeet
in alles wat ós nog tse wade sjteet.
Ze wisse al zoeë vöal, ze kanne alles maache,
en ze maache vrug of sjpieë óch alles jód.
en al liecht ’t wal ins nit, jeleuf miech mar ze waache,
’t felt misjien an vöal, mar nit an mód.
Woarum dan doch zoeëvöal ram en jans verkieëd jeet?
Noen kiek doch wievöal óch al is jedoa!
Woarum d’r miensj dan óch zoeëvöal pieng en koad deet?
De loeët is noen eemoal nit ummer himmelsbloa!
Doe broechs jinne floep tse han
Doe broechs jinne floep tse han,
nuus zal mit diech passere.
Zoeë lang wie iech ’t helpe kan
is doa inne um tse probere.
Doe broechs jinne floep tse han,
doe kans rui-ieg noen jon sjloffe,
Dreum mar lekker, jenis d’rvan,
inne bliet vuur diech hoffe.
Iech hod diech feste in mieng erm,
en nuus kan diech nog treffe.
Iech hod diech lekker jans erg werm
al is ’t mar vuur nog effe.
De welt liecht döks haof durchjedrieënd,
woa inne wille haas hat jezieënd.
Mar iech bin diene vrunk en träue
en zal diech vuur al behäue.
Doe broechs jinne floep tse han
doa bliet e lempje brenne.
vier zunt vuur ummer ee jesjpan
die tsezame blieve renne.
Doe broechs jinne floep tse han,
broechs diech nit tse verberje,
Iech besjuts diech vuur alleman
en sjerve valle nurje.
Doe broechs jinne floep tse han
en iech zelver han óch jinne.
Den went jet kunt dat sjnaps te wal,
dan han iech óch inne.
D’r miensj is en bliet e röadsel
Döks vroag iech miech weë is dat doch
En iech ken ‘m al zoeë lang,
En iech dink dat verjef iech óch
En iech weëd óch nit bang,
Mar woa dat vandan kunt,
doa zitst nog vöal mieë,
en iech zien wie zieng vuus dunt
en die wille ziech sjtrieje.
Döks vroag iech miech, weë is dat doch,
Wie weëd me zoene man?
Kriet me van woed nit jenóg,
Mós me ’t ummer druvver han?
De klingste klingiegheet
Die heë noeëts verjèse kan
En iech merk wie zie hats jeet
Heë is wirklieg krank d’rvan.
D’r miensj is en bliet e röadsel,
D’r miensj kent ziech zelver nit.
D’r miensj is en bliet e röadsel
Is ziechzelver jans jauw kwiet.
Wits doe jenauw ’t antwoad dan
Bij de vroag: maach ing besjrievoeng van
D’r miensj is en bliet e röadsel.
Döks vroag iech miech, weë is dat doch.
Woa kunt dat moelwerk vandan?
Wöad die iech nit verwadet toch
En die iech nit erkliere kan.
Woar ’t verleie dan zoeë sjwoar
dat ’t noa zoeë vöal joar eroezer kunt?
Zunt vier als miensj oeëts jans kloar
Went vier de oge sjlisse dunt?
Iech zien ‘m in d’r sjpeijel sjtoa
En e laacht miech diaboliesj aa.
Kunt e miech noe mit e bijele noa
Of wiest e miech als sjuldieje aa?
Dagestsiet
Jóddemörje, jóddemiddieg, jóddenoavend
Iech jef diech ummer jeer de dagestsiet.
Joddemörje, jóddemiddieg, jóddenoavend
Dan wits te dat iech inne angere ziet.
En went vier d’r daag tsezame hant duchjebraad,
Dan zaan iech diech sjlof lekker, jóddenaat.
Als jönke woar iech dreumer, lofet sjnoarsjtrak langs de lu
En dong alsof ze lóf vuur miech wure.
Ze laachete of knikkete, iech joof ze nit d’r daag va hu,
Nit de famillieë en óch al nit de bure.
Doe sjprong de mam de kwint en zaat: doe vreche jong,
Wie kuns te doch an die vliddieje kure?
Zies doe d’r noaber Friets an duur dan dóch wie iech al dong
En zaan hel dat e ’t jód kan hure:
Noen kóm ins in ’t jesjef, ejaal wie dök d’r daag
Ze bekieke diech de haof tsiet nit va vure,
En jees te óch werm voet, mit of oane jekke sjlaag,
De dagestsiet kries te nit tse hure.
Al sjpringt miech óch de kwint en zaan ‘t jans kwansies
En hauw óch nog ins jans hel mit de dure,
Dan neume ze miech dök jek en kieke doabij vies
Alsof d’r jóddendaag dön richtieg deet sjture.
En dan zage ze: dat woar vruier mar noen nit mieë.
Mar iech meen: da róf iech hel adieë,
Hod diech vrieë en kóm nit mieë
Voele hónk
Noen zieg ‘m doa ins legke
Mit d’r sjtats zoeë langewèg.
Mit d’r sjnauts jraad aafjelekd
En e rauwelt dökker jet vrech,
Den heë is an ’t dreume
Van d’r allerjruetste knaok,
Dem e jister hat verbórje
In ’t allerdeepste laoch.
Doe bis inne voele hónk
Deet alsof de welt van diech is,
Doe bis inne voele hónk,
Deë wees dat e jeluklieg en riech is.
Den doe liks in dieng mangel
En broechs nuus tse doeë.
Wie d’r sjtats deë effe wagkelt
Wents te diech vräuts ezoeë.
Dan jees te sjpatsere
Nè doe sjafs ’t nit wied.
En bletsje noa anger dere?
Ach, went jinne ’t ziet.
Inne sjtek óp tse vange,
Inne bal of ing kats?
Ach, ’t is zoeëvöal muite
Doe liks lever óp ing bats.
Mar doe bliets zoeë leef loere
Mit d’r kop óp miene sjoeës,
Iech krats diech effe an de oere
En doe kieks werm zoeë loeës.
’t Jieëft jee jroeëser leed
’t Jieëft jee jroeëser leed
Dan wat d’r miensj ziech zelver aadeet
Doa is jing jroeëser pieng
Dan die e zelver sjood is.
Bis d’r miensj jans versjteet
Dat nit alles wat sjun blinke deet
Óch wirklieg wal va jood is.
Ach häu iech mar, wuur iech mar
Ach kuet iech mar ópnui,
Ja, döng iech mar, muet iech mar,
Zoeë kriet me inne hui.
’t Jieëft jee jroeëser leed
Dan wat d’r miensj ziech zelver aadeet,
En wat d’r miensj zelf sjood is.
Woarum han iech dat jedoa
Wiezoeë han iech dat jezaad
Wie maach iech ’t nog sjlimmer?
Dat moeët iech doch versjtoa,
Dat koeët iech han bedaad,
Ja, noen weëd ’t nog sjunner.
Zoeë klinke dan de verwieze
In d’r boech kuet me ziech dan biese.
Woarum han iech nit jevóld
Wievöal zeek iech doamit krien
Wie kan iech bloos zoeë sjtom zieë?
Woarum han iech nit mieë jedóld
Mieë versjtendnies misjien
Dan broechet jinne pieng tse lieje
Zoeë klinke dan de verwieze
In d’r boech kuet me ziech dan biese.
’t Sjlimste is d’r verloes van ’t vertrouwe.
Dan kuet me ziech vuur d’r kop houwe!
De jool die tselt
De jool die tselt
De jool die vilt,
Went roda sjpilt
Kiekt de janse welt,
De jool die tselt.
90 minute sjpannoeng óp ’t veld,
’t sjtadion sjteet óp d’r kop.
Rodafans jeëve alles óp de welt
En ze hure noeëts ins óp.
En nog ing en nog ing en nog ing d’rin,
Den foesbal hat alling mar zin…
Hei sjtunt alling mar profi’s óp ’t veld,
En e jans sjtadion vol mit vrung.
Roda is vuur ós d’r jroeëse held
En jing jool dat is ing zung.
En nog ing en nog ing en nog ing d’rin,
Wail iech richtieje Roda fan bin
’t Liecht wal vasteloavend
Alle klure durjeree
E jries miensj zien iech jee ee
Alling sjwats-wies is verboane
Doa kanne vier jód oane.
Jroeës, kling, dik en dun
Ach wat is de miensjheet sjun
Wat is hei loos vanoavend?
’t Liecht wal vasteloavend.
Iech kan hei koalieg rui-ieg sjtoa
Kan mie eje woad nit ins versjtoa,
Iech kan uuch sjpas beloave:
Va ónge en va boave.
Sjmienk en pruuk en uvveral
En inne janse hoof sjtomme kal
’t is hees wie in inne oavent
’t Liecht wal vasteloavend.
Jinne toesj, jinne alaaf,
’t ungesjte oes ’t kleiersjaaf
Zoeë fes is vöal beloavend
Jinne sjlajer, waal vöal moeziek
En dan danst d’r janse poetiek
’t Liecht wal vasteloavend.
Manslu, vrauwlu, aod en jónk,
Kiek, zoeë fes-je is jezónk
Mar doe móts nit uvverdrieve,
Mar waal bis mörje blieve.
Tsoldaat, matroos en kloneman
In al wat me ziech verkleie kan
Inne leerman kiekt besjtroavend,
’t liecht wal vasteloavend.
Maach miech besser
De pieng is döks zoeë jroeës
dat iech nit wees wie ze tse verdrage,
iech ving in milletsien jinne troeës
jing piel kan ze nog verjage.
Iech lek miene kop in diene sjoeës
en dan weëd ze doch jet lieëter,
Bij diech tse blieve is dan loeës,
dan veul iech jing jewieëter.
Maach miech besser,
misjien is ’t vöal jevroad,
mar iech wees jinne angere road.
Maach miech besser.
Doe wits óch nit woarum
iech bij diech oes ’t sjwats laoch klum.
Iech verberg miech bij diech vuur de welt
die miech ummer sjwoarder vilt,
Maach miech besser.
Als miensj sjtel iech winnieg vuur,
iech han nuus an de welt tse beie.
Doarum sjlis iech döks de duur
en bin mit diech alling tsevreie.
Den al hod iech bloos dieng hank
doavan weëd iech zoeëvöal sjterker,
En wuult in miech doch deë brank,
oane diech wuur deë nog vöal erjer.
En zoeë kom iech ummer werm noa diech,
doe hulps miech reët óp tse lofe.
En doe bliets ummer werm kót bij miech,
bis iech endlieg in kan sjloffe.
Alling zieë
Iech han vrung vuur tse vrekke
Bin bekankd wie luesj hónk,
Iech blief sjtondelank plekke
En de moel weëd miech wónk.
Iech broech nit alling tse drinke
Mie jlaas is noeëts leëg.
En iech broech mar tse winke
En ze junt mit miech óp weëg.
Mar deet miech ins wirklieg ’t hats wieë,
Dan wil iech alling mar alling zieë.
Iech kom wal ins in Oche,
I Zitterd en in Remung
En ze hant ’t besjtimd jeraoche
Den óch doa tref iech vrung.
Ze wille va miech wisse
Wie ’t i Kirchroa zoeë jeet
Mar iech kan ze wal sjisse
Wail jinne vroat wie ’t mit miech sjteet.
En deet miech ins wirklieg ’t hats wieë,
Dan wil iech alling mar alling zieë.
Dan sjnap iech mieng sjink (de jietaar, red.) en iech sjpil effe häusj
En iech dreum en iech dink jans oane jeräusj
En iech weul dat al angesj, ja jans angesj wuur,
Mar wie zouw dat zieë, sjtel iech miech nit vuur.
Jiddere daag werm dat belle
Mieë wie tsing mailtjer de sjtond
Óp fb miech jet vertselle
Inne twitter per tsekond.
Ing foto um tse laache
Wat iech ès, woa iech bin
Wat iech dink uvver zaache
Mar nuus doavan hat zin
Den deet miech ins wirklieg ’t hats wieë,
Dan wil iech alling mar alling zieë.
Vrid óp eëd
Kiek ins noa d’r Wielie wie deë sjpielt mit zie sjpel,
Doa valle doezend doeë en die sjraie óch zoeë hel.
Loester noa ’t Tanja, dat kalt an d’r tillefoon ing tsiet,
En dat jeet uvver kleier en wie ‘t ’t betste oesziet.
Kiek ins noa de oma, die zitst an d’r nieëkste vlaam,
Ze sjoebt óp d’r opa, wied verbórje in tserettesjwaam,
’t Papier van de jesjenker likt verloare óp ’t jebun,
Woa d’r hónk d’rmit an ’t riese is zoeë wus en óch zoeë sjun.
Vrid óp eëd, vrid óp eëd,
Wat me van d’r vrid óp eëd óch zeët,
Went ’t in ós jód tsimmer al zoeë sjwoar is,
Vrid óp eëd, vrid óp eëd,
Nè vier hant ’t ubberhaups nog nit zoeë sjleët,
iech bin vroeë dat ’t mar eemoal ’t joar is.
Óp d’r tilleviezie doa is ’t krig en jewalt,
D’r janse polletiek deë uvver vrid bloos kalt.
D’r adventskrans sjteet óp d’r dusj nog ónaajereurd,
D’r krisboom fliekert en is al tsemlieg oes-jeheurd.
’t Kribje sjteet jans ónbejrèfe in inne ek,
D’r Roedolf vleit mit d’r krisman uvver de hek.
’t Janse hoes is vuur de krismes sjun vertseerd
En vier hant besjaide e sjtiele nacht jeprobeerd.
Vier zunt tsezame en doch zunt vier óch jet alling,
Iech wees nit wat iech van de krissjtiemoeng noe ving.
Sjlajerzenger
En iech kiek noa inne film mit d’r Gerard Depardieu
Uvver inne zenger óp joare deë dreumt van jeluk
En iech dink dan effe dat iech doch jet d’róp liech
En dink wie dat woar zoeng tsieg joare tseruk.
Woa jong ’t dan uvver, ’t sjtalt näu nit vöal vuur
Iech woar doch jee Heintje, nit ins inne klinge sjteer
en in ing tent tse zinge dat joof ’t leëve kluur
en iech maachet moeziek en dat dong iech zoeë jeer
Inne sjlajer va hatse, inne sjlajer va doe,
Inne sjlajer zoeë is mie leëve.
Óp tsiet ijezatse en drei tselle va noe
En d’r sjlajer kan effe vräud jeëve.
En ’t maat janit oes, wie valsj dat ’t klinkt,
Went ’t va hatse kunt wat inne doa zingt.
Inne sjlajer va hatse, inne sjlajer jeet zoe
Deë lieët ós effe lieët sjweëve.
De lu losse klatsje zoejaar zinge ing sjtroof
Jet troeës flaich tse jeëve, of hofnoeng jans kling
En aaf en tsouw dan dinks te de lu doa zunt doof
Mar jidder zieë jetróffe is doch werm ing.
En dan sjton iech werm tse zinge ’t liecht wal vuur miech
En kan iech miech mód bringe, besjtimd inne janse hoof
Den ejaal wat vuur moeziek, ze hat ’t doch in ziech
En ejaal wat vuur wöad, dit is mar ing proof.
Iech bin janit wus, nit entäusjd, nit beklauwd, nit jekloeët,
Den iech dong wat iech wool, mat jinne hat miech jehoeëd.
Ing naat i Valkeberg
Iech hod nit van toepe, kate in ’t algemeen,
Dat weëd zoeë flot betoepe en dat ving iech jemeen.
Doch hod iech wal van sjpieële, mit ’t jroeëse jeld
Iech han óch miech dreumkastieële van ’t jóds in de welt.
Doarum los ’t belsje rolle, óp roeë of sjwats
En wat doanoa passeert bringt vräud in mie hats
Ing naat i Valkeberg, ’t casino van ‘t leëve
Sjpannoeng, sjetse, jlieter en jlamoer
Ing naat i Valkeberg, weë wees wat ’t jeet jeëve
Mit ‘t jeld en d’r amoer.
Iech bin jinne sjpieëler, dat knoept mit mieng natoer,
Iech leëf janit jevierlieg, um tsing oer lik iech óp e oer.
Mar die naat, die woar doch angesj, iech moeët jeweun d’róp oes,
En ze woar óch jans bezóngesj, den iech tróf mieng leefste moes.
Mie hats vong aa tse rolle in e Roesiesj roulette,
En wat doanoa passeret vong iech óch jans net.
Iech koeët mie vermeuje doa bejinne
Wie iech miene sjats vuur miech dong winne.
Dan bis te karnavalis
’t Jieët lu die krient vasteloavend de tuut nit vol
Die viere van d’r elfde bis haof vaste
Die maache al die tsiet mit tsemlieg vol
Die denke besjtimd wat-s te has dat has te
En zoeë zalle vier de vroag an diech sjtelle:
En wat jees doe ós dan vertselle?
Has te ummer de betste zin
Jeet e beersje ummer drin
Dan bis te karnavalis
Has te ummer ing laache moel
Jeet d’r meter noeëts óp noel
Dan bis te karnavalis
En sjtees te wie ’t mós wirklieg daag en naat paraat
En jees te oane ós óch ’t zóndiegs noa d’r maat?
Has te die kostuum jereed
Went ing trommel urjens sjleet
Dan bis te karnavalis.
’t Jieët lu die krient va vasteloavend noeëts jenóg,
Dat zunt dan óch de ware karnavaliste
Die maache in d’r zommer inne vasteloavendstsóg
En losse ziech mit sjleët weer óch nit kiste
En zoeë zalle vier de vroag an diech sjtelle:
En wat jees doe ós dan vertselle?
’t Jieët lu die houwe ummer óp de vasteloavendskis
Óch al is ’t krismes, d’r krisboom in ’t tsimmer.
Kieke noa de krib, dinke dat ’t kink jesjmienkd óch is
Die vinge ’t sjtiele nacht inne vasteloavendsnommer.
En zoeë zalle vier de vroag an diech sjtelle:
En wat jees doe ós dan vertselle?
Iech bin venlonaer
Refr (allemoal)
Iech bin venlonaer, hohoho
Nit jans mar ónjeveer hohoho
Iech bin Limburgeer, En óch Kirchröadsjeer, Mar hu venlonaer
Iech bin venlonaer, hohoho
Joa iech kom doa jeer, hohoho
Den iech klasjeneer, En iech zing sjlajeer, Iech bin venlonaer.
Vers 1
Iech han jinne pas, nit ins e riebewies
mar iech maach jee inkel miensj jet wies
Ries iech d’r mónk óp, dan wisse ze besjeed
Dat ’t hei um inne Kirchröadsjer jeet
En iech waad vol ónjedoeld
Bis jans Limburg Kirchröadsj moelt
Vers 2
Zoeë jon iech noa de koel, wie vruier miene pap
En zuk miech doa e pleëtsj-je jans kót bij de tsap
En zing bij jiddes lidsje jans loestieg lala mit
En meen wat maat ’t oes, mar oes Venlo kom iech nit
En iech waad vol ónjedoeld
Bis jans Limburg Kirchröadsj moelt
Bruk:
Noen drink ins inne lieter
En zing vanzelf jans jroeës jewieter
Iech bin aintseljenger
1e sjtroof
Kunt d’r óptsóg langs, han da jinne angs
Wen iech jans sjtil kom jelofe.
Iech zaan jee inkel woad en jef jinne road
Wen iech mar jet sjtich kan verkofe.
En dan óp e sjild sjteet pas wat iech wil
En dan weëd alles duudlieg.
Iech han jing wiets vertsald en jee woad jekald
En maach d’r óptsóg jans jemuutlieg.
Refr:
Iech sjpring in jiddes laoch wie inne jekke traoch,
Den iech bin aintseljenger.
Iech maach ing bleude wiets en hel doanoa kietskiets,
Den iech bin aintseljenger.
Vroags doe diech aaf woarum róf iech nit alaaf,
Mar wies jet mit d’r vinger.
Iech bin bij jinne kloeb en huur bij jinne jroep,
Den iech bin aintseljenger.
2e sjtroof
Iech jef kommentaar mit inne jekke sjlaag
Óp de zaache die passere.
Laache ving iech sjiek uvver polletiek
En de sjtrich van de pietebere.
E jans joar dink iech: kan dat ejentlieg?
Kan iech dat noe wal maache?
Mit e eënsj jezich jef iech doch jet sjtich
’t is bloos vuur tse laache.
Uvverjank
Doa is ee jevoar, dat is wirklieg woar
Dan mós iech plat jon sjrieve.
Iech kiek nit jeer in d’r dieksiejoneer
Alzo feëlere zalle blieve.
Has te ’t kaod?
Ach noen kiek ’t sjneit en alles weëd sjun wies,
Mar d’r óptsóg kan nit lofe.
Óp de kauw nit jód jekleid, dan weëd ’t tsemlieg vies
Doa kan me nit vuur prove.
Doe rechens jeweun óp miech
En dan zinge vier tsejeliech:
Has te ’t kaod, leve sjats, kroef kót bij miech
Dan knoevel iech diech werm.
Has te ’t sjwoar, leve sjats, iech bin bij diech
En bedoer diech jet, ocherm.
Den ejaal wat passeert, iech los diech nit in sjtich
Den iech hod van d’r laach óp die leef jezich
Has te ’t kaod, leve sjats, kroef kód bij miech
Dan knoevel iech diech werm.
Ach, noe kiek ’t rent, de sjtroase weëde naas,
En alle lu die mit junt trekke.
Mie hats jeluklieg brent, iech jef het duchtieg jaas
Mit alle vasteloavends-jekke.
Doe kries jing druup d’rvan mit,
Iech bin d’r sjirm van diene sjrit.
Rozza wólk
Iech sjtreum uvver va leëvenskraf
Iech plats bauw va jouwe mód
Iech mós jet mit de vräud die iech sjaf
Iech ving alles wat iech zien jód.
Iech zaan joa óp jidder leëvensvroag
Dui alle lu an mieng brós
Mie hats is lieët mie jemuud ram kloar
Iech jenis va poere jenós
Iech loof in ing rozza wólk
Nè iech han jing druup jedrónke
Uur zut mieng lu, uur zut mie vólk
Uur hat miech zoeë vöal jesjónke
Jinne naal um an de vót tse kratse
Mar iech hod va uuch va hatse
Iech loof in ing rozza wólk
Iech han nog noeëts zoeë positief jeklónke.
Iech dreum an d’r sjloes van ’t joar
Weë feste va zieng dreume hult
Kunt de haof sjeed doavan woar
En weëd oeëts de res vervult
Iech wunsj uuch d’r himmel óp eëd
Mie hats jeet óp wie bócheskóch
Iech wees jód wie me de lifste weëd
En die wunsj iech uuch natuurlieg óch
De kirch in de midde
Vier kómme hei tsezame
mit ós vräud en mit ós leed,
vertselle van ós zörje
die ’t leëve bringe deet.
Vier zunt hei drin ós zelver,
oane sjemde, oane floep
en veule ós doanoa lieëter
went vier sjtunt werm óp d’r sjtoep.
De kirch in de midde,
vaster wie ee hoes.
De kirch in de midde,
de keëts jeet noeëts mieë oes.
Doa brent werm in d’r duuster
de keëts van ós kling zieël.
De moere zunt vöal vaster
wie die van e kastieël
Doa sjtroalt ’t lit erinner,
bringt de wermde in ós hats,
en maat ’t leëve kloarder
mit de wöad van inne zats:
De Lambeëteskirch is jroeëser
wie vier oeëts zalle zieë
Al wat jezaad is loeëzer
en jieëft troeës in alle wieë.
’t Klónk in Kirchroa ummer
los ’t ummer dan zoeë zieë
en bring ós werm tsezame
óch bij d’r letste adieë.
Blieng blieng
Iech veul ’t, iech zien ’t doch,
doa is mieë wie alling mar doa-zieë,
doa is mieë wie alling mar jeld jenóg,
en ’t sjwats laoch noa d’r letste adieë.
Iech zuk ’t óch, iech kom kótbij,
iech weëd e bies-je wermer jiddere daag,
iech meen ’t wuur urjens hei
en dan is ’t óch werm voet óp sjlaag.
Dan jeet jeweun d’r versjtank óp noel
en verjès iech alle muite en pieng
houw iech miech bloos kwatsj oes de moel
en jef miech uvver an d’r blieng blieng.
Dan vónkt ’t werm, doa tsoekt miech jet,
en zuk iech jans ainfach va vuur aaf aa.
Vus-je vuur vus-je en sjrit vuur sjrit
en iech viel en drieën en sjaaf d’raa.
Daag lank dink iech an ee sjtuk durch
han iech noen jet vastes in jen heng?
Of is urjens angesj wirklieg jet murrieg
en is ’t teutejood wat iech ving?
Zoeë jeet ’t noen mie leëve lank,
jraad wen iech dink iech bin d’rhinger
dan kom iech nit d’rbij mit mie versjtank
en blief iech deë bleude zenger!
Alle ziems
Iech maach miech hu ins jinne breuzel
iech dóch ’t noe jans rui-ieg aa,
Iech loester ins noa jinne sjneuzel
en trek miech van de welt nuus aa.
Iech maach miech hu ins ja jing zörje,
iech hol vuur al mieng sjouwer óp,
Misjien dóch iech dat waal werm mörje,
mar los noe alle oelek oes d’r kop.
Alle ziems wil iech noen verjèse,
alle kwatsj is bloos kwatsj en ja nuus mieë.
d’r ziems hat miech zoeë döks in d’r boam jebèse
dat iech iech ‘m janit mieë kan zieë.
Iech maach miech hu ins ja jing nerve,
al wat kunt kiek iech da freulieg aa.
Inne miensj kan doch mar eemoal sjterve
en deë jedanke, doa weëd iech noen loestieg va.
Iech maach miech hu ins jing jedanke,
en mörje dan dink iech nurjens aa.
Den noe mit die vasteloavendsklanke
herinner miech doa nieëkste wèch ins aa.
Kenne
Iech ken diech doch al zoeë lang
dat iech d’r wèg oeswendieg kan vinge,
iech bin misjien zoejaar e bies-je bang
dat doa jee nuits mieë is tse bringe.
En dan kunt doch werm inne ek,
dem iech nog noeëts bin umjesjlage
en dan ving iech werm mit sjunne sjrek
dat iech mit kenne nit blink kan vare.
Hei bin iech nog noeëts jeweë,
hei han iech d’r wèg verloare,
Dat is besjtimd jenauw de reë
dat iech blief zukke al die joare.
Doa bliet ummer nog jet heemlieg,
De keer ken iech nit neemlieg.
Inne berg dem iech nit zoog,
ing baach die iech noeëts zoog sjtreume,
Ing vaat die urjens angesj loog,
ing sjtroas die iech angesjter dong neume.
Iech maach doch zoeë jeer inne sjpatseerjank
Iech maach miech döks ram jek uvver werk en leëvensvroage
En wees dan nit mieë in en nit oes.
Iech vroag miech aaf woahin en woa vandan vier koame
En wie dat zitst jans an d’r sjloes.
Dan wees iech wal woa iech ’t mós zukke
En maach miech óp de zökke!
Iech maach doch zoeë jeer inne sjpatseerjank
E paar sjtond frisje lóf in de natoer.
Iech maach doch zoeë jeer inne sjpatseerjank
Dat is besser wie ing lang koer.
Dan weëd mieng zieël vernuid en miene körper óch ring
D’r busj in vuur inne kielometer of tsing
Iech maach doch zoeë jeer inne sjpatseerjank
En iech kiek nit óp tillefoon of oer.
Aaf en tsouw plats iech heem bauw en dan jon iech jet lofe
Dan kom iech als nuie miensj tseruk.
Dan kan iech werm d’rtjeën, winniegstens dat wil iech hoffe
En wees werm wie dat zitst mit ’t jeluk.
Iech zuk miech e terras jans jemuutlieg
En alles weëd miech duudlieg.
Sjpatsere deet miech jód
Dan veul iech ’t roesje van mie blód
En krien werm jouwe mód
En vroag: wat sjaft d’r pot!
En iech dreumet
Iech loog lankoes in de zommerwei, kieket noa die sjun loeët
Doa vloog inne vliejer vuurbij en iech wool dat iech mitkoeët
Doa woar e wulks-je an d’r sjtats, inne wiese sjtreep durch ’t bloa,
En d’r sjtreep jong durch mie hats den iech koeët nit hingernoa
En iech dreumet va wied voet, va angesj va vuurbij
En iech dreumet va wat koam, nit noen woar, nit hei
En iech dreumet
Iech hoeët jebroes doch tsemlieg kótbij, en iech tróf in jen loeët,
Mar ’t woar zoeng vies sjtèchvlei die miech jraad biese moeët,
En iech houwet mit de hank, kieket heur aternoa,
Mar in ’t bild va mie kót versjtank wool iech ‘r aternoa vleie joa,
En iech dreumet va wied voet, va angesj va vuurbij
En iech dreumet va wat koam, nit noen woar, nit hei
En iech dreumet
Iech loog lankoes in de zommerwei, mar moeët werm noa heem
Zoeë woar iech ummer jraad hei en wied voet trotsdeem
Miene engel
Ach wie hoeëg zunt de berje,
Wie deep is de zieë?
Wie zus zunt de eppel
En de biere nog mieë?
Wie bloa is d’r himmel
En wie wied is de loeët?
Mar nuus is wie miene engel
Deë miech vannaat bezoeët.
Ach wie sjun zunt de meëdsjer
En de jonge d’rbij?
Wie loestieg zunt de lidsjer
En wie jreun is de wei?
Wie hatslieg zunt de wöad
Die me uvveral hoeët?
Maar nuus is wie miene engel
Deë miech vannaat bezoeët
En jroeës zunt de vleuejel
En wie sjtralend zie jezich
En e vleit wie de vuejel
En lieët miech noeëts in sjtich
Den e kunt jidder naat
En bringt lit in mie hats.
Miene engel deë laat,
Is de welt nog zoeë sjwats.
Ach wie lieët is d’r mörje
En wie ainfach d’r daag?
Wie flot jeet de tsiet um
Wie jesjmaidieg jidder zaach.
Wie werm zunt alle hatser
En wie lekker ‘t broeëd?
Mar nuus is wie miene engel
Deë miech vannaat bezoeët.
Doe leve herjod
Doe leve herjod, woa jeet ’t mit ós hin
Iech zien jinne sjloes en zien óch jee bejin,
Iech kom nit d’roes en zicher óch nit d’rin
En zien in januus inne depere zin,
Joa, doe wits dat iech jinne sjlauwberjer bin,
Doe leve herjod, woa jeet ’t mit ós hin?
Main jod, wat beënet iech,
En vroaget diech mennieg moal um road.
En doe zeënets miech
En woats óch wal ins koad,
En dan kroog iech jewissensbisse,
En koeët nurjens mieë van jenisse.
Mar tsem sjloes koam alles óch werm jód,
Mar nog mennieg dink jeet miech boaver d’r hód.
Main jod, d’r Bagwan,
Dem laachete vier doch oes,
En óch d’r Jehova
Loze vier nit in jen hoes.
En d’r jriemel um d’r mónk van de Mormone
Dat woare doch óch ing nette tsoat klone,
Mar die Islamiete die neëme alles doch zoeë eënsj
En dinke ummer dat-s te ze óp de tsieëne treëns.
Doe leve herjod, bis doe nog wirklieg doa?
Iech jeleuf doe has ós allang alling losse sjtoa.
Iech zuk kontak
Ieëtsj verzoeët iech ‘t mit d’r tillefoon,
mar de laitoeng woar bezatse.
Doe zaat iech ’t per e-mail,
Mar d’r kabel zoos ram tsouw.
Doe han iech sms verzoeëd,
En uvver Facebook wal hónged moal
Mar alles liecht zoeë jód wie doeëd
En doa sjton iech dan vuur poal.
Iech zuk kontak, iech zuk kontak
Iech wil die hits en de hatsliegheet
Die doch boaver alles jeet.
Iech zuk kontak, iech zuk kontak
Van diech noa miech, van jans kótbij
Va miensj noa miensj van noen en hei
Doe verzoeëd iech ’t mit e tillejram
jenauw wie oeëts ins lang jeleie.
Dat jieëft ’t ubberhaups nit mieë
Alzo kroogs doe dat nit.
Doe wós iech nog mar ee dink
En sjraiet zoeë hel wie iech koeët
Hei bis doe flaich doof en blink
Has doe miech nit jehoeëd?
Zoeë jónk wie hu
Zoeë jónk wie hu weëd iech noeëts mieë
Zoeë jónk wie hu ram vol kammauw
Zoeë jónk en kreftieg, zoeë ejewies
jezónk en zeftieg, zoeë wie jong lu.
Zoeë jónk wie hu.
Iech sjneur tsing kielometer
en jong fietse d’r janse daag,
iech leës bis óp d’r milliemeter
en weëd jinne heksesjoes jewaar.
Iech vlei va blom noa blom
En sjton ummer werm mie mentje
En wen iech werm noa Pinkpop jon
Dan breng iech popmoeziek e sjtendje.
En jries bin iech jinne inne daag jeweë,
En mieng filosofie is doavan óch de reë:
Iech zits sjtonde an d’r computer
Ken jiddes sjpel wal oes de ef,
En iech sms óch loeter
Bin iech in e mediajesjef.
Den ’t Jezichsbóch kent miech jód,
En iech twitter óch mie jans leëve,
Óch al doert mie leëve kót
Iech han al an mieng jong tsiet jejeëve.
En noen dóch nit jraad of-s doe miech nit versjtees,
Den vier maache nog lang nit die ieëwieje rees.
Leve jong, leve hiemel (miemelfiemel)
Leve jong, leve hiemel
Iech han inne fiemel
Leve jong leve hiemel
Iech bin zoeë jek noa de miemel
Die fruet krien iech nit oes d’r kop
En da huur iech nit mit laache óp
Leve jong, leve hiemel
Wat mós iech mit zoeng miemel.
Doa mós doch tsemlieg tsoeker óp
Wil die e bies-je sjmaache
’t janse lief va vós bis kop
Vingt aa tse sjoedere ne tse kraache
Mar die zitst ram vol mit vitamien
En dan jon iech heller wie óp benzien.
Dat hauw iech als jöngsje al
Went de sjtruuch werm jans vol hónge
Zoeë zeftieg roeë, iech wool die wal,
Wie die in de moel kapot sjprónge
En dan knal iech oeseree va kraf
Krien iech jeweun kammauw van dat zoer zaf.
D’r popeye hauw dat mit sjpienaat
D’r Asterix óch mit zie drenks-je
Dat hat dön ummer sjterk jemaad
En zoeë kroge zie e kens-je.
Angesj lofet ’t mit dön óch jans sjleët aaf
Mit ing miemel loof iech wie inne wekker aaf!
Bis hei en nit wieër
Iech bin jinne robin hood
En iech klauw va riech noch erm
Iech bin jinne luther king
Iech han jing dreume va zoene sjwerm
Mar iech wil ’t miengt doch zage
In watv’r sjproach dat iech mar wil,
En iech mós darve klage
Durch miene jekluurde bril.
Bis hei en nit wieër
Bis noen en jiddes kier
Bis woa de dreume drieve
Bis woa de sjtem jehoeëd
Zoeë kanne vier vrung blieve
Oane inne sjlaag valle koeët
Iech bin jinne gandhi
Iech wil èse wat iech wil,
Iech bin jinne mandela
Mieng rouw is bloos jesjpild
Mar iech wil ’t miengt bijdrage
Den iech hof óp ing besser welt
En iech jef miech nit jesjlage
Durch de mach van jood en jeld.
Sjoeb zoeë hel wie-ts doe mar kans
Den wöad dunt doch jing pieng.
En doa kunt jet los
Wat endere mós
Hod diech an jing inkel lieng.
D’r Ploem is doeëd
D’r Ploem is doeëd, d’r Ploem is doeëd
Dat woar inne brave man
Heë hauw inne lange zeëbel
mit inne biemel bammel dran
Hoera, hoera
d’r Ploem is doeëd hoera
Bij ós in ’t dörp hant vier inne boa
mit oge sjwats wie koale
Deë zeët an weë jet has misdoa
iech mós diech kómme hoale
D’r man deë woar jans braaf
mar noen is e doeëd, alaaf.
Ins koam deë miech hingernoa
en zaat ’t woar bevoale
iech muet drei daag in ’t kietje joa
en heë koam miech doe hoale
Hem zie woad woar wet
Mar sjrieve koeët e nit
Doa boave zitst d’r jroeëse boa
deë is ‘m kómme hoale
De höal in mós d’r Ploem noen joa
doa weëd jesjtaochd mit koale
Noeëts mieë kunt heë tseruk
Wat hant vier doch jeluk
In d’r 19e joarhónged joof ’t jing richtieje poliese. In de mieëtste kling dörper joof ’t inne boa. Dizze boa woar dök d’r intsiegste beambte van de jemeende, neëver d’r burjemeester. Deë boa, inne man mit e oenieform én inne zeëbel, sjpillet evver dökker vuur polies dan vuur brivvedreëjer. Dizze Ploem weëd bezónge in e bekand lidsje, tsemlieg aod en oane sjriever. Alling d’r refreng woar uvver, de res han iech d’rbij jemaad.
Iech wees dat ’t doa urjens is
Iech wees dat ’t doa urjens is,
iech broech ’t mar tse vinge.
Zaachens die iech ’t mörjens mis,
en ’t oavends nit kan entzinne.
Iech wees dat iech ’t zukke mós
en dan kom iech wal d’rhinger,
Zaachens los iech doch nit los
óch al roetsje ze miech durch d’r vinger.
Iech wees ónjeveer woa ’t legke kan,
iech probeer ummer doa tse kómme.
Zaachens die iech nog wees d’rvan,
óch al hod iech miech van d’r domme.
Zoeë bejin iech jiddere mörje
en zoeë maach iech ’t oavends sjloes.
’t bejint mit ’t vertrekke noa nurje
en kom ummer werm in mie bedsje oes.
Iech wees dat ’t doa óp miech waad,
’t waad al bauw e jans leëve.
Zaachens die iech nit ving, wat sjaad,
die doch an miech blieve kleëve.
Oane doeëd
Oane doeëd jieëft ’t óch jee leëve,
Oane sjloes, woa is dan d’r bejin?
Oane sjood kan me nuus verjeëve,
Oane kwatsj jieëft ’t jinne zin.
En iech wil janit loeëzer klinke
Dan wie iech ejentlieg wal bin.
Mar went ze de kis ins losse zinke
Dan wees iech doa zitst alles d’rin.
Ach iech wees, ins kunt d’r jroeëse absjied,
Iech hof dat iech oane pieng kan joa.
Wen iech zien wat minnieginne mitkriet
Dan dink iech lever nit doa uvver noa.
Ejaal wienieë, deë kunt noeëts tse sjpieë,
’t jeet doch vöal tse flot,
Ós leëve is bloos kót.
Ach iech sjnap dat iech nit ieëwieg hei blief,
Weë wees los iech uuch wal jet noa.
Al die wöad die iech uuch in ’t plat sjrief
Doa darft uur rui-ieg flot mit sjtreufe joa.
Weë dinkt nog d’raa, weë wees al woava
De wöad zunt lieët
En hant nit vöal jewieët.
Zoeë ummer jeet
Iech jon um haover ach de duur oes,
Iech bin um haover zes werm tseruk.
’t Jeet nit jraad jans flot vuuroes,
Mar vier hant e sjtil jeluk.
Mieng vrauw en kinger en iech zelver,
Vier maache ’t betste doch d’rvan,
Vier hant jinne rieche helfer,
Deë aaf en tsouw jet sjenke kan.
’t Oavends kiek iech noa de dere,
Of mieng eldere, jraad wie ’t kunt,
En dan wil iech óch nog probere
Tse kieke wie de kinger ’t dunt,
Bij d’r judo en d’r foesbal,
In ’t wiekend sjiedsriechter iech,
In de kantien loester iech noa d’r kal
En aaf en tsouw doa vroag iech miech:
D’r daag is vol, van vuur bis hinge,
Jee jroeës jeluk, óch jee jroeës leed,
Wat mós iech doeë, wat wil iech vinge
Went ’t jeweun zoeë ummer jeet.
Jazicher jef iech an jouw dinger
Iech kan doch óch ’t leed nit zieë,
Óch al kunt me dan d’rhinger
D’r jouwe tswek is dat nit mieë.
Vier kanne bloos ószelf betoepe
Iech dóch ’t miengt jelukkelieg,
En dan wil iech wal ins sjoebe
En aaf en tsouw dan vroag iech miech.