Tekste

Wen iech zin en tsiet han, zets iech d’r teks van e lidsje hei d’rbij

Dreume

’t Passeert zoeë rónk ’n oer of veer in de naat,
en meen iech iech häu ing luezoeng vónge,
die hat miech dan um miene sjlof jebraad
den die hat miech vuur óp tse sjtoa jetswónge.

Vruier woar de luezoeng vuur de welt jedaad,
jet va vrid vuur ieëwieg hauw alle lu jebónge,
bis iech miech werm in d’r puus hauw jelaad,
en dong wat de mieëtste lu ’t lifste ’t naats dónge.

Dreume zunt d’r troeës vuur alle ieëlend,
dreume wieze ós d’r wèg noa vuur!
angesj zunt de nate zoeë verveëlend,
zoeë dónkel en ram oane kluur.
Drum blief iech d’r janse daag mar hoffe
dat iech ins de naat durch kan sjloffe.

Iech han ’t miech mit de joare lieëter jemaad,
verjès de welt en wees nit dat lu besjtónge,
noe weëd jeweun óp d’r nuedieje sjlof jewaad
en vrug of sjpieë junt die ooglidder noa ónge.

Den die dreume die hant miech döks flink jesjaad,
iech zoog oes wie inne loemel jans vervrónge,
en luezoenge han iech aaf en tsouw wal aajekaat
evver jing inkel is noa d’r welttop durchjedrónge.

In d’r klinge krink wil iech nog wal vuur ing luezoeng zörje,
evver dink dan doch: lek miech am aasj bis mörje!

De sjood van de welt

’t Woar ummer zoeë duudlieg, jód en verkieëd,
iech wós jenauw woa de jrens lofet,
en jazicher, reët han woar ing zaach va jewieët,
wail iech ja noeëts kwatsj verkofet.

Wiezoeë ’t ziech enderet, iech wees nit jenauw,
mar de vroage woeëte ummer heller,
en ’t doeret langer vuur iech e antwoad hauw
en die klónke óch nog ins ummer sjtiller.

’t Is de sjood van de welt, die drieënt ziech tse flot,
wat hu ónge is, is mörje werm boave.
Iech han tsem sjloes vasjesjteld, an verkieëd en an jód
han iech miech vöal tse döks verhoave.
Iech zaan lever flaich, iech tswiefel nogal,
iech krats miech óp d’r kop vuural.
’t Is de sjood van ’t leëve, vier zunt hei tse kót,
en jód en sjleët zunt jraad tse döks versjoave.

Flaich zunt ’t de joare, de tsiet die nog bliet,
en tse winnieg vrung zunt miech blève.
Winnieg weëd kloarder, vöal weëd me kwiet,
en vöal woeët ummer sjwoar uvverdrève.

Iech kan ’t sjweure, doa is jee sjwats en jee wies,
de woarheet likt urjens óp de haof sjeed
en in jidder oerdeel verjits te diech vies,
en in alle tswiefel zitst jraad ezoeë vöal wiesheet.

Dat is woa koens vuur sjteet

Iech han döks vuur zoeë bild jesjtange,
Van d’r Rembrandt of d’r Van Gogh
De sjunheet in inne blik tse vange
In d’r veerek van zoeë dóch.

Iech bin döks noa ’t museum jejange
Van koens krien iech noeëts jenóg,
De ier um doa tse darve hange,
Mar dan muet iech moale óch.

De koens is vuur de ieëwiegheet,
Winniegstens wat doavuur durchjeet,
Al kreug iech mar ing klingste sjeed,
Dat is woa koens vuur sjteet.

De bucher woare mie verlange,
Ing jesjiechte hilt miech ummer vas,
Iech bin zoeë döks zelver aajevange
Dan han iech van jing hemmoeng las.

Miech zelver doa drin tse versjtèche
En iech ving miech zelf doa werm tseruk,
Jet wiesheet van de wel aaf tse brèche
En iech jef de lu doavan e sjtuk.

Zoeë leëf iech noen mie janse leëve
Iech leës, iech sjrief, iech sjrief, iech zing,
In sjtuks-jer meen iech miech tse verheëve
Bis iech miechzelf mit vräud verbling.

Mie broor

En dan woar ’t hu d’r jeboerstdaag va mie broor
Deë aafjelofe meëts ós is jesjtórve,
Deë corona aofe in de oge zoog
En vier doanoa bij ‘m joenke dórve.
Wie jauw bij hem d’r däuvel wus drin sjloog
En heë wool nog zoeë vöal óngerneëme,
Wie heë ópins ram jing lóf mieë kroog
En doe woar deë miensj óp sjlaag inne vreëme.

En heë piefet zieng jedrieënde tsiejarette,
Van die dunne, van die nette
En heë drónk ziech wal tsieg kanne kaffe
Mit vöal tsoeker in deë sjlappe.
En dan leëzet e alling mar science fiction,
Van die dikke piele mit vöal action
En heë sjoebet óp ’t drieëne van de welt
En maachet ziech vöal zörje um zie jeld.

En wat hauwe de vrauwlu hem tse pakke,
Ze wósse ee vuur ee zie hats tse knakke
En wat hauwe de vrung hem losse vrekke
En oes-jenótsd bis in alle ekke
En wat hauw de famillieë hem aajedoa,
Heë zoog ós jeweun nit mieë sjtoa.
En heë hauw ing luezoeng vuur alles in de welt
Alling hauw jinne ziech doavuur ópjesjteld.

En nè, iech zal ‘m va ze leëve nit verjèse,
Wie de welt hem vuur komiesj hat versjlèse.
Den vuur miech woar heë jetweeswie loeës,
Den mie broor woar joare auwer en óch jroeës.

Zinge

Misjien is ’t ing tsoat va verveële,
De paus tusje tswai tsiete flaich tse lank,
Mar wöad en moeziek blieve miech kweële,
En iech mós ja jet zage bij jezank.
Lalala is miech jraad tse winnieg,
En oeserdeem vilt miech ummer jet in,
Protestererend zinge is nit zinnieg,
Ejalieg wie wus iech dök óch bin.

En alzo zing iech mar werm wie sjun ’t leëve is,
Óch al zien iech ieëlend bis iech de oge sjlis,
Mar ee dink dat kan iech zinge dat bliet ummer woar
Dat iech van diech hod en dan bin iech kloar.

Misjien is ’t óch mie ieëwieg zukke
Noa de reë van mie besjtoa in dis welt.
Dat kan alling mar vies mislukke
En doch hof iech dat miene perzoeën jet tselt.
Weë wees wie sjlim mieng sjtim kan sjture
Dan hod diech effe jeweun de oere tsouw,
Da kans te mie jemiemel óch nit hure
En doanoa has te flot werm rouw.

Vier mósse doeë wat ós zelf sjpas kan maache
En hoffe dat ’t angere óch jevilt,
En angesj kanne vier ja nog drum laache
En hant vier bloos vuur ószelf jeheld.

Ach dokter

Ach dokter, leve dokter, noe sjrief miech jet vuur,
e pielsje, e zäöfje, flaich angerhaof kuur,
of zets miech e sjpriets-je van ing of anger kluur,
wents te wils dat iech endlieg mit klage óphuur.

Ach dokter, betste dokter, iech zaan zoejaar uur,
noe los miech nit beëdele, zets miech nit an duur,
’t is miech ópins alsof d’r däuvel an miech wuur,
zörg doch dat iech endlieg mit klage óphuur.

De welt, dokter, de lu, de famillieë en iech,
nuus klapt en nuus jeet wen iech verjeliech,
nit sjun, nit jónk, nit sjlank en nit riech,
wat mós iech dokter, mit inne zoeë wie miech?

Ach dokter, leve dokter, iech betsaal óch de sjtuur,
doa mós ’t jet jeëve, doa jieëft ’t ziech jet vuur.
’t retsept van d’r Niekela maat miech tureluur,
jef miech jet dat iech endlieg mit klage óphuur.

Doe huits d’r kop, dokter, has te dan noe nieks?
Wits te zicher, dokter, dat-s te miech jód bekieks?
Iech hod ’t nit langer mit dizze janse wieks.
Ach dokter, jouwe dokter, jef miech jet sjieks.

Bis óp ’t laoch

Iech jon durch bis óp ’t lösj-je, iech jon durch bis óp ’t laoch
Al neume ze miech flabienes en al neume ze miech jekke traoch.
Iech bin deë al tse jrieze opa deë ummer poal nog hult
En meklieg alle sjlajere mitbrult.
Iech jon durch bis óp ’t knäöksje, iech jon durch bis óp ’t vel,
Den zoeë sjton iech in ’t leëve, iech jon heller nog wie hel.

Als kink al zate ze an miech, jef d’r mód nit óp,
Los noeëts ’t mets in ’t verke sjtèche.
Deë jouwe road jebroech noen iech ummer in d’r aterkop,
Iech bin auwer mar iech jon miech nit versjtèche.
Zoeë lang al jeleie zoog iech ’t lit:
Zoeë lang wie iech kan hoddel iech mit.

Wat jouwe sjmienk nit allemoal deet, va boese ziet me nieks,
iech sjpring wie ‘t allerjöngste jöngsje.
Zoeë vier iech vasteloavend, dat fes is miech jet sjieks,
En zing mit mie ram versjlèse löngsje.
Ze zunt nog lang nit va miech aaf
En doarum róf iech doezend moal alaaf!

Zukt uur flaich inne prins va achtsieg joar?
Hauwt uur miech mósse vroage wie iech achtsieg woar!

’t Weer is jód mar de lu doge nit

Doe huets ja januus angesj wie ’t klimaat is jek,
De natoer is durjeree en de zieë is vol drek,
Hu is ’t wie zommer en mörje wied ónger noel,
’t Wingt ja wie verrukd en ’t rent mennieje kuup,
Of ’t wingt nog vöal mieë en ’t vilt jing druup,
De tsouwkónft is duuster den is ’t jet ram voel.
En dan kans te wal jon klage, den ’t vilt nit mit,
Mar ’t weer is jód, de lu doge nit.

De lu wille plaatsj han en houwe alles um
De beum en de dere en ze kömmere ziech nit drum
En dan hant ze wal plaatsj, mar ’t weëd jans sjtil.
V’r bouwe an ’t wasser, vier bouwe in loeët,
Vier bouwe bauw óp mars wat óp d’r mond al koeët
’t Liecht alsof óppen eëd jinne mieë blieve wil
Dan darfs te wal vroage, wie kunt dan dit?
’t Weer is jód mar de lu doge nit.

En de lu dat zunt vier, iech huur óch d’rbij
En vier hobbele wieër en vier dunt ’t mit hei
Jinne wees wat kunt woahin d’r nieëkste sjrit
’t weer is jód, de lu doge nit.

En vier wille ja èse en wied óp vakans,
Vier wille óch nit dele, mar vier wille ’t jans
Vier zunt egoïstiesj, vier zunt jeweun miensj.
Mós me dan tswinge wat van zelf janit jeet,
Wail flaich de miensjheet doanoa nit mieë besjteet,
De natoer is zoeë jroeës en vier jans kliensj.
Wie mós me noe weële tusje duuster en lit?
’t Weer is jód, mar de lu doge nit.

Jiddere daag

Iech verzuk nog jiddere daag de welt wietsieg tse vinge,

Iech wees nog jiddere daag e freulieg lidje tse zinge,

Iech merk nog jiddere daag dat nit alles in eemoal floept,

Mar nog jiddere daag veul iech miech tsemlieg betoepd.

Iech leës nog jiddere daag wat vier d’rhin kanne maache,

’t kost muite jiddere daag doa drum tse blieve laache,

Iech dóch die muite jiddere daag wail angesj januus bliet,

Mar nog jiddere daag weëd iech e sjtuk va miech zelver kwiet.

Wie auwer dat iech weëd wie duuster iech druvver dink,

Dat jeet besjtimd zoeë wieër en iech weëd doavan nog blink.

Iech bedoer de lu an ziech en iech bedoer óch jiddes kink,

Die mósse nog ing tsiet wen iech óp hön jezónkheet drink.

Iech sjlof nog jidder naat en d’r sjlof zitst nog vol mit dreume,

Iech zien die bilder jidder naat en los jods wasser feste sjtreume,

Iech dink jidder naat weë wees of iech d’r mörje nog hol,

Mar nog jidder naat verwónger iech miech nog vol.

Zoeë jeet ’t wèch in wèch oes, mar iech hod nog jouwe mód,

’t ziet nit d’rhin oes, mar flaich kunt nog alles jód,

Iech zaan ’t jeer helóp, iech bin inne optimis,

Bis an d’r daag dat iech vuur ieëwieg mieng oge sjlis.

Allemoal blauw

Ejaal woa-ts te bis, iech kom diech hoale,

Iech woat d’r is, iech kom jans jauw,

Zunt de wólke jries, iech zal ze moale

Dan moal iech ze diech allemoal blauw.

Wie laacht werm de zon,

Wie loestieg de lu

Doe zies alles besser jon

Óp zoene sjunne daag wie hu.

Is d’r zin diech tse jries,

Is de sjpas jet tse jrauw,

Nim nit al zoeë jenauw,

Doe sjafs ’t ja bauw.

Erjers te diech jreun en jeël,

Is de welt tse sjwats-wies,

Weëds te knalroeë va woed

Dat-s te alling sjteerser zies,

Of felt diech de kluur

En óch d’r kammauw

Is de welt vöal tse jries

Is de loeët vöal tse jrauw

Al bin iech d’r letste miensj óp eëd

Al bin iech d’r letste miensj óp eëd,

Vasteloavend zal iech viere,

Dat óch dan nog alaaf jeróffe weëd

Wail iech ’t toch noeëts aaf zal liere.

En dan loof iech als prins verkleid vuuróp

En maach drei daag lank nit sjtop.

Al bin iech d’r letste miensj óp eëd,

Vasteloavend is ’t weëd.

In d’r biebel sjteet ‘t jesjrève,

Flaich e bies-je uvverdrève

Dat de welt van ós zal óngerjoa.

Jenóg lu die dat jeleuve,

Dat zunt de eënsje en de dreuve,

Die zalle ummer wal besjtoa.

Mar vier blieve laache bis d’r sjloes,

Ós jesjiechte is nog lang nit oes.

En mit corona hoeët me ze zage

Ach wat hant vier doch tse klage

Den vasteloavend darf nit mieë.

Den jevierlieg zunt die wèche

Dat me ziech flot aa kan sjtèche

Vier wille jinne losse lieje.

Mar al deet jinne inne mit miech mit,

Verbeie los iech ’t miech jaresnit.

Mit de moeziek, mit de sjtiemoeng, mit d’r zin,

Wail iech vasteloavendsvierder bin!

Uvverwinne

Angesj bin iech zoene in de wólke-sjweëver,

Normaal likt miech bauw noeëts jet óp de leëver,

Mar hu hod iech miech an zoene bumperkleëver:

Alles kunt jód.

Angesj bin iech zoene freulieje lidjerzinger,

Normaal zuk iech nurjens jet koads hinger,

Mar hu hod iech miech an inne jeluksbringer:

Alles kunt jód.

Den ze zage dat de hofnoeng mennieg kette brikt,

Dat in de uvvertsujoeng de haof luezoeng likt,

Dat d’rjinnieje deë aofe noa de tsouwkónft blikt

Al kan uvverwinne.

Angesj bin iech inne jouwe de anger zie ópkieker,

Normaal bin iech jinne haof jekke nervetieker

Mar hu sjtaar iech bloos noa jet leëg jeflieker

Alles kunt jód

Angesj bin iech inne meklieje luejejeleuver,

Normaal zitst in miech inne sjreklieje lekkerpreuver,

Mar hu veul iech miech inne aternoaleufer:

Alles kunt jód.

Ónoesjesjpraoche

Iech hauw miech zoeë jet sjuns bedaad,

jenauw richtieg vuur dizze sjunne daag,

den ’t leëve hat ós ós jebraad,

ee peersje van wiets en laach.

Iech han ’t evver nit jezaad,

den ’t wuur ja zoeng janse eënsje zaach

die janit past bij ózze lieëte aad

va sjpas en wild vermaach.

Alzo han iech mar ing wiets jemaad,

alzo hant vier mar werm hel jelaad,

jenauw dat wat iech hauw verwaad

en ’t hat ós nuus jesjaad.

Iech han miech evver nog bedaad

mörje is ’t óch inne sjunne daag,

dan han iech inne daag mieë jewaad,

weë weëd dat al jewaar?

Oes dizze pratsj

Oes dizze pratsj zunt vier jewase,

Langs de vieste sjwatse koelbaach,

Lierete leef han en óch hase,

Zoge alles endere jiddere daag.

Nè, zoeë vöal is ós nit blève,

Wie ziet ’t hei noe angesj oes,

Ram verbouwd en sjun jevrève,

Herken iech nit ins mie eldesjhoes.

Oes dizze pratsj zunt vier jetrókke,

Ummer bliet e res-je an ós vus,

Ejaal wie wied vier uvver de welt trókke,

Al die erinneroenge sjmaache zus.

Losse vier ós nog ins blikke

Óp d’r pratsj woa vier van zunt,

Kuete ze ós d’r maat ópsjikke,

Wusse vier nit wie me doa kunt.

Mar dan hure vier ze kalle,

Zient wie ópjereegd ze zunt,

Huur dat Kirchröadsj lekker sjalle,

Kiek wie ummer al jód kunt.

En al is ’t lang jeleie

En wisse vier dat al verjeet,

Zunt vier e bies-je tsevreie

Dat ós kirchroa nog besjteet.

Oes dizze pratsj zunt vier jeklomme,

Mit vöal muite, mit vöal sjpas,

Zunt bauw uvveral d’rmit kómme

En hant van heemwieë aaf en tsouw las.

Nè, vier zalle nit verjèse,

Zoeë lang wie vier e jedechnies hant,

Wat vier doa hant oes-jevrèse

Wie vier doa werm zunt aabeland.

Middelmoas

Erm lu wille riech zieë en ze dunt wat ze kanne,

dikke lu wille sjmaal zieë en dunt nuus in de panne,

sjlauw lu wille mach han en ze zukke de sjwaache,

dom lu wille sjlauw zieë en haode ziech an ’t laache,

jinne kriet jenauw wie heë ’t ziech hauw jedaad,

of vier wure janit kómme, häue nuus hei jemaad.

Sjun lu wille andach um d’rnoa d’rop tse sjpuie,

Vliddieje wille pieng doeë um ziechzelf tse vernuie,

Jong lu wille ’t wisse en wisse nit wat ze zage,

auw lu wille jónk zieë evver jeëve ziech jesjlage,

jinne kriet noeëts wie heë ’t ziech hauw jedaad,

en ’t bild klopt noeëts went vier ’t zelf hant jemaad.

Den iech bin nit jraad erm en iech bin nit jraad riech,

iech ving miech sjlauw, mar veul miech dom tsejeliech,

iech bin nit jraad sjun, evver nit vliddieg wie de naat,

en iech bin nog nit aod en tsemlieg jónk aajelaad,

zoeë kom iech an d’r sjloes en iech versjrek miech, oas,

iech bin bloos middelmoas.

Kranke lu wille jezónk zieë en ze sjlikke doezende piele,

jezong lu wille sjtute, verberje kwale wie debiele,

jemuutlieje wille jezelsjaf en jinne laacht um hön wietse,

ejewieze wille reët han en junt alling fietse,

jinne krieët oeëts wie heë ’t ziech hauw jedaad,

vier blieve mar probere, zoeë is d’r miensj eemoal jemaad.

Honderwoed

Vier zinge noen al joare

Hod de honder in d’r sjtal,

Vier vinge dat mar kweëlerij,

Dat is doch nit normaal.

Vier junt noe protestere

Den ’t weëd de huekste tsiet

Dat jidder hon doa oes die kauw

Óch zie heës-je kriet.

Tok tok is ózze sjrai, deë haan deë maat behai.

Vier wille wille wille wie d’r däuvel oes d’r sjtal,

Weë wees doch wat deë haan

Nog alles maache zal.

Vier wille wille wille wie d’r däuvel oes d’r sjtal

Weë wees doch wat deë haan nog maache zal.

E meëdsje zaat lets an zieng mam:

Iech junt iech wuur ing hon,

Iech broechet nit mieë noa ’t werk

En sjtatset in de zon.

Iech leët dan jidder daag mie ai

En pikket koor en wees

En krach in miene hondersjtal

Deë maachet miech nit hees.

Tok tok wuur miene sjrai, d’r haan deë maat behai.

Teks: Nico Ploum

Moeziek: Martin Krousen

Zicher bin iech inne loestieje man

Zicher bin iech inne loestieje man,

kóm zinge vier tsezame inne sjlajer,

inne jemuutlieje man deë wus zinge kan

iech han d’r wal doezend óp lajer,

Zicher bin iech inne loestieje man,

deë orrentlieg sjtomme kal kan verkofe,

doe kries besjtimd óch jouw zin d’rvan,

kóm noen los miech nit lofe.

Iech han in mieng tsiet tsemlieg jet mitjemaad,

va krankheet, va leed en va doeëd,

mar óndanks de pieng weëd kreftieg jelaad,

de betste milletsien in d’r noeëd.

De jezelsjaf va vrung, doa han iech óp jewaad,

noe los d’r sjtop hoeëjer nog sjpringe,

uvver wat is jeweë weëd jee woad jezaad,

zoeë kan iech ’t ater miech bringe.

Zoeë jong ’t óch diech nit angesj wie miech,

iech han va bauw alles al jehoeëd,

nog effe flaich, dan maache vier sjiech,

ach wie duuster hingt de wólk in jen loeët.

Mar iech hod dieng hank vas, noen en jeliech,

doe zals miech an dieng zie ummer vinge,

vier kieke vuuroes, vier zunt al sjteeriech,

tsezame zunt vier nit allinge.

Moeziek, sjtomme kal in jód jezelsjaf,

dat jieët ós werm mód en nui kraf!

Maska

Vier zetse flot e maska óp en tseje inne laach,

mar óngerdrónger lofe doch de troane,

vier mene doch vier kuete jód teëje teëjesjlaag,

en hant ’t zieëleleed óch nog verboane.

Da lofe vier i klonepak en róffe hel alaaf,

en jraie nog vöal heller ós de pieng nit draaf.

Vier weule doch ’t lifste alle ziems verhäue

en d’r confetti uvver alle zörje sjträue.

D’r inne hat vöal traumata

kunt bauw noeëts de duur eroes,

d’r angere inne mitellala,

d’r erm is nit jód in sjoes.

Inne dreide liet an reumaja

kwiekt al wents noa ‘m kieks,

d’r veerde uvverleëvet infarctata

en deet als wuur e fieks.

Zoeë werpe vier ós in d’r vasteloavend

mit de jruetste uvverjaaf.

En zage: de pieng besjteet nit vanoavend

mit de allerhelste alaaf.

’t Jeet ós van zoeëzoeë lala

en vier houwe ós d’rdurch,

Zoejaar in ’t sjpietaalala

maache vier ós nog jing zörg.

Nog in de revalidalala

houwe vier hel óp de tsiem,

d’r Dokter is inne faldera

de sjwester ing jekke miem.

Zoeë ligke vier in bed mit vasteloavend

mit de jruetste uvverjaaf,

En zage: jing krankheet mieë vanoavend

en de flesj maat inne paaf!

Zets e maska óp ’t maska, dan maache vier sjandaal,

da trekke vier i polonaise va zaal noa zaal van ’t sjpietaal.

Floeze in d’r kop

Iech han floeze in d’r kop

Die hure janit óp,

Die maache miech jans jek

En iech hauw al jinne ek.

Iech han floeze in d’r kop

En die hure janit óp,

Iech han floeze van ’t sjmoeze.

Likt ’t an ’t weer, iech wees ’t nit,

Iech han óch al ins floeze went ’t rent,

Likt ins januus kweer, ’t vilt nit mit,

Vuur weë jet van mie leëve kent.

Evver iech bin jans in de toeze,

Iech wees ’t zicher, iech han floeze.

Likt ’t an de lu, die hant jouw zin,

Mar iech han óch al ins floeze en die zunt wus,

Likt ’t flaich an diech dat iech floezieg bin

Joa doe bis ummer inne dikke plus.

Hu effe jing lang liphoeze

Iech wees ’t zicher, iech han floeze.

Dan kriebelt ’t nog komiesj bij miech in d’r boech,

De floeze wille sjmoeze

’t Kan

In dit hoes is al jesjlaose,

Va de vinster bis de duur,

Mar leefde kunt erin jesjpraose

Alsof alle aofe wuur.

In dis sjtroas hersjt e sjreklieg sjwieje

Van hei bis an d’r ek,

Mar sjtil zalle ós nit krieje

Vier dunt wie hens-je d’r jek.

In dis sjtad zien iech nuus beweëje,

Nit óp d’r maat of ’t sjtadhoes,

Evver vier zitse um sjpas verleëje

Al kómme vier nit eroes.

In dis hats is al jekrómpe,

Ach wie kling ópins alles is,

Mar doe veuls ’t an de klómpe

Hei rejeert vräud en jee verdris.

In dit lidje huets te ’t zinge

Van d’r ónjebraoche miensj

Los deë vieres ós nit betswinge

Doavuur is deë vöal tse kliensj.

In dit woad zitst al verbórje

Wat iech diech tse zage han:

Maach diech nit tse vöal zörje

Mörje weëd besser, ’t kan.

In alles zitst e lidje

In alles zitst e lidje of winniegstens e jediech,

of mieë wie ee, zoeë wie in d’r val va diech,

zoeë blief iech loestieg raime of zing ing melodie,

ving ummer moeziek, sjalt ing symfonie.

In alles zitst de leefde en zien iech poëzie,

huur sjunheet blinke en koar de harmonie.

Zoeë tref iech loeter vrunksjaf en veul miech uvverriech,

in alles zitst e lidje of winniegstens e jediech.

In ’t leëve is nit alles eëve sjun of eëve net,

ejalieg wie ’t jeet, doa is nog ummer jet,

dat miech erópper trukt, óch al bin iech óngeneer,

in ’t deepste va mie hats doa broezjelt ’t ónjeveer.

Dan doert ’t janit lang, dan zaan iech ’t helóp,

zoeë jeet ’t miech óch hu, ’t zitst al in d’r kop.

Iech nurjel ieëtsj ing sjtrofe of iech huur ee inkel woad,

da verjès iech alle ieëlend en jef miech zelver road,

doa oes kruuft ing jroeëse kraf en iech kan doch werm wieër,

wie langer nog wie mieë en iech vräu miech zier.

Dat ’t doch werm floept, e wónger van de natoer,

zoeë jeet ’t diech óch hu, ’t zitst al in die oer!

Bloos óp bezuk

Vier veëje ós de vus vuur vier erinner junt

en kómme in ’t jód tsimmer tsereët,

woa ze jraad jet koale extra óp ’t vuur dunt

en d’r kaffe werm jehaode weëd.

E sjtuk vlaam of jet toeët nog mit sjlagroom dróp

Vier zunt offenziechtlieg óch jans welkom.

Doa sjteet jeliech jet sjterkers ónger d’r sjtóp

En doa drinke vier ós al ee óp.

Den vier zunt allemoal bloos óp bezuk,

Vier zage jóddendaag en zukke ós jeluk,

En dan zunt vier óch vuurjód versjwoende,

Zoeë is dat mit ós leëvenskoende.

Vuur ieëwieg mit d’r doeëd iem boende.

Vier jeëve braaf e henke an de nui vreëm lu

En zage jans beleëfd óch ózze naam,

Natuurlieg e bis-je angesj óp d’r daag van hu,

Mar vrundliegheet is nog ummer jouw reklaam.

Vier lane ze d’rbij en vertselle ós nog jet,

Van wie ze doch d’r wieje wèg hant jemaad,

Oesendlieg weëd ’t tsezame nog tsemlieg net

En hat ’t èse en ’t drinke jód jesjmaad.

Ejaal va wied dat-s te kuns, ejaal van wie kótbij,

De eëd is rónk en d’r aavank is d’r sjloes.

Ejalieg wie-ts te diech verjuns, vier ende allemoal hei

En hei is ós jesjiechte oes.

Besser jód jeklauwd, wie sjleët zelver jemaad

Has te wöad va troeës an de widvrauw jezaad,

Has óch nog ing widmoeng in ’t jestebóch jemaad,

Maachets nog ing wiets en jidderinne hat jelaad,

Vilt diech plötslieg in dat alles woeët al jebraad.

Besser jód jeklauwd, wie sjleët zelver jemaad,

Alles is al jeweë, alles is al ins jezaad,

Jinne is e oeniekoem, jinne is jeniaal,

Zoeë lang wie ’t jinne merkt, is ’t ejaal.

Dinks te in de moeziek doa maats te jet paraat,

Sjtongs ja nit vuur nuuks óp de buun óp d’r maat

Zoeng sjtim wie die van diech doa weëd jetweewies van verwaad

Huets te wat-s te zings is al doezend moal jebraad.

Has te ins ing menoeng uvver wie ’t drieënt in de welt,

Sjoebs jet bijenee uvver mach en uvver jeld,

En meens de revoloetsiejoeën is jraad pas besjteld.

Dan wits te dat alles al tse döks is vertseld.

Zoeë is ’t in de kirch en in d’r polletiek,

D’r miensj besjteet oes wöad en doa zitst d’r triek,

’t is döks nit ins wat, mar wie ’t is jezaad

Dat mennieg inne miensj richtieg jroeës hat jemaad!

Moel nit zoeë vöal en los ins koad aaf

Moel nit zoeë vöal en los ins koad aaf

Iech sjton de bee miech in de vót.

Moel nit zoeë vöal en los ins koad aaf

En ’t jong nog jraad zoeë jód.

Jee inkel laoch sjtong in d’r weëg,

Mar noe is d’r wèg jans leëg.

Moel nit zoeë vöal en los ins koad aaf,

Den d’r óptsóg is vöal tse kót.

Vier zunt al vrug bijenee jekoame,

Vier hole ós ing tsiet an ’t kroame,

Hant ós jesjmienkd en sjtunt paraat.

En vier vónge aa tse trekke

Mit die ziepsjaf vol mit jekke,

Mar noe heesjt ’t doch werm: waad!

E laoch, e laoch, zoeë jroeës, zoeë lank,

Wat is doa vure an de hank?

Zoene óptsóg mós jód lofe,

Dan kan me jinne kal verkofe

Bij jiddere bekankde dem me ziet.

En wat sjteet me al tse klafe,

Vier wille jeer jans hel allafe,

Dit is vuur ós de sjunste tsiet.

E laoch, e laoch, zoeë jroeës, zoeë breed,

Weë doa vure tse moele sjteet?

Vier wille jeer de löcher vulle,

Mit sjtom kalle en flauwekulle.

Sjterve

Iech hauw kanne sjterve wie iech zivve woar

en ’t Josje doch nog jraad jet klinger,

en deë kneët flaich jek noa zie fien blónd hoar

en e raket miech nit aa mit inne vinger.

Iech hauw kanne sjterve wie iech zessing woar

en mie hats vuur ieëwieg woar jebraoche,

iech bieset óp de tseng en ’t doeret jee joar,

of mie hats woar ópnui an ’t kaoche.

En wat liecht miech dat zoeë lang jeleie

dat iech dink dat iech ’t ieëwieg leëve han,

Nè, iech bin ubberhaups nit óntsevreie,

weë wees wie döks inne miensj sjterve kan.

Iech hauw kanne sjterve wie iech achentswantsieg woar,

inne koeëjel in Madrid hauw miech nit jetróffe,

zoeë ónnuezel wie miech, iech zoog nurjens jevoar,

iech jong drópaaf mit de oge jans aofe.

Iech hauw kanne sjterve, ach jister óch nog,

wie iech oane tse kieke uvver jong sjtèche,

en mit mieng jedanke bij ee of anger bóch,

inne waan mie jeniek hauw kanne brèche.

In mie bedje

Doe liks in mie bedje en doe oams zoeë jans zus,

zoeë lang wie-ts doe doa bis, kiek iech jans jerus,

den iech maach miech wal zörje wie ’t jeet mit de welt,

mar iech wees doa is inne deë vöal va miech hult.

De naat liecht zoeë lank nog en iech wuul wie verruk,

mar doch veul iech dieng wermde en sjtreum vol va jeluk,

dan weëde mieng zörje, klietsekling en jans kloar,

en iech wees d’r mörje vingt aa en doa is jee jevoar.

Zoeng naat is vol tswiefel, bin iech noen zoeë sjwaach?

En wiezoeë kómme die vroage noeëts uvverdaag?

Doe paafs e laoch in de naat, doe has van nuus las.

kunt dat wail-s doe zoene tswiefel nit has?

Doe liks in mie bedje en doe drieëns diech ins um

en zeës sjtil jefluusterd: Vroag nit ummer woarum.

’t Jeet wie ’t jeet en iech blief ummer hei in die bed.

En de welt kan ós nuus, noen sjlof doch nog jet.

Doe darfs kieke, mar aakómme nit

Iech bin koens, zaat het, van tsemlieg jet miljoeëne,

Eemoal draa en doe bis vuur jód verkoad,

Ao, mie leef, daat iech, van koens nog nit de boeëne

En zicher nit van de sjprèchende tsoat.

Dan hod iech mieng bewóngeroeng jeweun óp aafsjtank

En sjleet miene köprper vazelf in brank.

Doe darfs kieke mar nit bereure

Doe darfs kieke vanaaf drei sjrit.

Doe darfs kieke mar nit lekker keure

Doe kans miech sjun oge maache

En leef lepsj noa miech laache

Doe darfs kieke, mar aakómme nit.

Iech bin antiek, zaat het, va tsemlieg al jet joare,

Eemoal draa versjrómpel iech en weëd sjtub,

Ao, mie leef, daat iech, doe has al wus jries hoare

En sjprongs d’r duvel dök al van de sjup.

Dan hod iech mieng bewóngeroeng jeweun óp aafsjtank

En sjleet miene körper vazelf in brank.

Vier kieke nit óp inne mieliemeter,

En sjpannend zunt de blikke zoeë wie zoeë,

’t bliecht dat óp angerhaove meter

Me mieë wie me dinkt mitee kan doeë.

’t sjlimste in mie lidjersjriefbesjtoa

Doa zits iech mit de pen in de hank

En beën: sjik miech wöad oes ee wied lank

En los miech jeweun werm inne sjlajer maache.

’t Is noen wal lang jenóg jeweë

Iech han wal doezend en nog mieë reë

Mar kan um de sjtilte in d’r kop janit laache.

Dan sjnap iech de jietaar en nurjel sjtil

En de wöad rolle droes, mieë wie iech wil.

Van wie ’t lief pieng deet daag en naat,

Van wie de krankheet miech alling hat jemaad

Va wie de knäök en derm tsezame kraache.

Va de sjleëte dreume die iech han jedreumd

va troane die miech uvver de bakke jesjtreumd

va zoeë vöal jekomplietseerde zaache.

Dan wees iech óch vanoavend weëd ’t nuus

Lik iech bloos werm oane lidje in d’r puus.

En iech kan mit de hank óp ’t hats wal zage

Iech wil uvver al die dinger janit klage.

Mar oane lidje de naat werm in tse joa,

Is ’t sjlimste in mie lidjersjriefbesjtoa.

Iech han al jehoeëd ze weule miech nit mieë

Wail ze dan de eje ieëlend in de oge muete zieë,

Moeziek muet noa sjpas en sjtiemoeng sjmaache.

De leefdeslidjer an vruier dinke dunt,

De klatsjmarsje vuur nog mieë drinke sjtunt

En alles wuur bloos um lu tse vermaache.

Drum pak iech hu óch werm de pen mar in,

Wail iech jeweun nit in die sjtiemoeng bin.

Vrung

Vrung hauw iech mieë wie iech koeët kenne,

nate lank woar iech mit dön óp sjtap,

vier hole óp alling um ópnui tse bejinne

en vier houwete noa alles mit de kap.

Vrung hauw iech zoeë lang wie iech koeët jeëve,

en iech joof ze bauw alles wat iech hauw,

óngerweëgs han iech hön vöal mósse verjeëve

bis iech nuus mieë tse verjeëve hauw.

Bis d’r eënsj van ’t leëve óch miech tse pakke kroog,

bis de pieng van ’t heëve miech in d’r ruk sjtooch,

bis de vrunksjaf van ’t jeëve vies in de zief loog,

zoeëlang woar iech vrunk va jidderinne,

doanoa bloof miech van dön allenäu jinne inne.

Vrung hauw iech zoeë lang wie iech koeët laache

in jidder bleude wiets uvver alle bleude lu,

en iech in alle ierliegheet ’t antwoad koeët zage:

weë woar am eng d’r bleudman hu?

Iech han d’r langste

Dan vange ze werm aa tse sjtrieje

En dan weëde ze óch al wus,

Woa ze alletswai doch pieng lieje

En sjleëter d’rvan weëde dus.

Mar ’t kan ze januus sjeële

En jeet jeweun hel teëje hel,

Wie ze ziech doch blieve kweële

In ’t wirklieg knudzjesjpel.

Iech han d’r langste, iech bin d’r jruetste,

Iech han de helste, ja dat huets te.

Van deë blik kuet iech wal sjterve,

Mar dan zouw iech diech de sjpas verderve.

Iech bin d’r sjterkste, iech han de mach,

En iech maach ‘t mieëtste krach.

Weë van vies hult, kan ziech vräue,

Den ’t weëd hei richtieg vies,

Wie ze mit vies wöad kanne sjträue

Doa oes weëd inne miensj nit wies.

En de vuus weëde al jehoave

En d’r sjpui sjprietst durch jen loeët,

D’r inne zal d’r angere sjtroave

Went d’r angere d’r inne ing kleëne koeét.

Wie lang kan ’t zoeë nog durch joa,

Ze mósse doch werm durch ing duur.

Woarum mós de welt zoeë jet durchsjtoa

Alsof januus angesj wiechtieg wuur!

Mie leef wat is ’t hees

De kótte bóks flot aajedoa,

De rolsjleëg allemoal tsouw jedoa

Los d’r ventilator broeze,

De panele wirke jans erg jód,

Óp d’r kop kunt inne hód,

Blief in d’r sjatte hoeze.

Zoeë jeet ’t ós óp inne zommerdaag,

En alles jeet óp zie jemaach.

Mie leef wat is ’t hees,

Weë jeet mit miech óp rees.

Mie leef, wat is ’t hees

Dan klaag iech doch ’t leefs.

Jef miech winkter, jef miech sjnei,

Dis hese hits huet nit d’rbij.

Mie leef, wat is ’t hees.

Iech bloas, iech kuum, iech sjwees.

Vieëtsieg jraad vuur ’t jeveul,

Wie hult inne miensj ’t keul,

Dan mós me doch vöal drinke.

E ies-je hulpt dan óch d’rbij

Bringt nog jet verfrisjoeng hei

In keul wasser herlieg zinke.

Zoeë jeet ’t ós óp inne zommerdaag,

Róffe vier mit inne laach.

Zoeë jeet ’t ós óp inne zommerdaag,

Wat is d’r zommer ing sjun zaach.

Haoverweëgs

Mie leef, wat zies te oes, wat has te aa,

Doe bis doch jinne miensj, doe bis doch krauw,

En wie kals te, doe zeës nuus wie jajaja,

Doe bis doch nit van hei, lier ’t diech jauw.

En wat has te doch vuur ziete, dat is doch nit normaal,

Doe kuns oes anger tsiete, mar miech is dat jans ejaal.

Mar jong doch, wat vings te miech noen aa?

Hant ze diech manere noeëts jelierd?

Huur óp mit d’r zeek, noen jef ’t draa,

Has doe noa anger miensje noeëts jebierd?

Leës diech ins de leviete, dan wits te mieë besjeed,

Flaich vieëts doe jroeëse sjliete, mar wits nit wie ’t hei jeet.

Zoeë sjtunt vier wie kats en hónk tse sjraie,

Jinne tsentiemeter kómme vier kótterbij,

En zoeë blieve vier alling ónger ós tswaie,

En ater ós weëd lange mar de rij.

Los ’t ós probere, wen nit reët dan mar sjreëgs

En treffe vier ós haoverweëgs.

Jóddendaag, zoeë vingt jidder jesjpreechs-je aa,

Flaich jeëve vier ós doanoa nog e henke.

Wie ’t noen jeet is de tsiet doch vöal tse sja,

Kanne vier ós óngeree nuus sjenke?

Went respek nit drin kan zitse, dan sjenk ós doch de rouw,

Da kanne vier ós sjpitse óp wat wirklieg deet d’rtsouw.

En dan hant v’r werm inne noa ’t jraaf jedrage

En dan hant v’r werm inne noa ’t jraaf jedrage,

Vier blieve evver nit lang druvver klage,

Vier zinge went vier ’t jlaas jet hoeëjer heëve

En drinke óp de jezónkheet en ’t leëve.

De troane lofe ós vrij uvver de bakke

En vier laache den ze hant ós nog nit tse pakke.

Vier hant da noe d’r leëftsiet dat d’r sjloes in zich doch kunt,

En wisse dat links en reëts va ós jet löcher valle junt,

Wat zalle ós vrung ós feële bij ’t viere van de tsiet

Die ós nog jejeëve is, weë wees wie lang ós bliet.

Drum houwe vier zoeë hel meujelieg óp de kis,

Bis dat ’t blad vuur ós umjesjlage is.

Doa zunt van die daag dat d’r mód ós zakt bis in de sjong

En zient in ’t leëve jajinne tswek mieë en jinne fong.

Mar vier haode ós an jidder kling hofnoeng vas

En zukke noa d’r vrid en maache jeer nog sjpas.

En vier drage mit ós mit dat jroeës jemis,

Den vier wisse wie sjun ’t leëve is.

Ejalieg wat v’r dónge, ejalieg wat v’r vónge,

hu zunt vier d’r duvel werm van de sjup jesjprónge.

Vier maache alles

Wat zouwts te d’rvan vinge wen iech zeët

Dat iech alling mit diech jeluklieg weëd,

Wat zouwts te d’rvan zage wen iech vroag

Is dat flaich vuur diech óch e bies-je woar?

Dan vier hant zoeë vöal jezoeëd

Hant zoeë vöal fruete al jeploeët,

Mar noeëts nog hat jet zoeë zus jesjmaad

Wat vier mitee hant jemaad.

Wat zouwts d’rvan mene went ’t kuet

Da zeus iech bloos nog an diech mit mieng puet,

Wat zouwts te d’rvan dinke, zaan ’t sjtil,

Dat iech alling nog mar en alling diech wil.

Den vier wisse wal wat sjpilt

Doa zunt nit vöal jehaime in dis welt,

Mar noeëts nog woar iech zoeë van de kaat

Van wat vier mitee hant jemaad.

Vier maache alles meujelieg,

Vier maache alles sjun,

Vier maache alles bónk en jónk

Vier maache alles woar.

Vier maache alles en broeche ós nit tse sjame

Den vier maaches alles tsezame.

Wat zouwts te d’rvan vinge, alling vier tswai,

I plaatsj va hónged en va allerlai,

Wat zouwts te d’rvan zage wen iech vroag

Bis doe mit óngerzukke óch zoee kloar.

Den vier hant vuur vöal lu vöal jevóld,

Noen wil iech mit diech jet jedóld.

’t Kan vuur mie paat durch de janse naat

Wat viet mitee hant jemaad.

Diene daag

Has d’r janse daag jewirkd, nog effe, dan pentsiejoeën,

Doe jees diech nog ee drinke, dat is d’r verdeende loeën,

Dan huets te an jen tieëk ópins d’r naam van inne neëf,

Nè, deë is nit mieë, deë hat inne hatspaaf nit uvverleëfd.

Dan dinks te nog mit sjrek, deë is jenauw zoeë aod wie diech,

En sjtong vol in ’t leëve, woar jezónk en jelukkelieg,

En zong ’t lifste knoerhel rock en houwet zoeë mit d’r kop,

Noe zies te wal, zoe jeet ’t diech, ópins huet ’t ainfach óp.

Kuns te heem, nog bij de duur, doa waad de noabersvrauw,

Zeët diech dat d’r man van heur inne dikke tumor hauw,

Uvvermörje is d’r deens, of-s doe óch d’rbij wils zieë,

Dan zage vier tsezame an d’r noaber wal adieë.

Dan dinks te nog mit sjrek, ’t kunt ummer kótterbij,

Jister sjtong e nog an duur en vier vertsalte ós jet hei.

Van wie ziech alles endert, de tsiet rent ós d’rdurch

En doe laachets wie d’r komplietse en jinne maachet zörg.

Doe liks ’t naats in bed en doe vings d’r sjlof mar nit,

’t kloppe van die hats is hel en doe vings mar jinne vrid,

Is zoeëvöal tsiet vervloage en has bauw nuus d’rmit jedoa,

Nè, dit kan nit alles zieë, doe wils ’t nit versjtoa.

De pentsiejoeën is jans kótbij, doe dreums al lang d’rvan

Zoeëvöal jód tse maache, doe wils sjnappe wat-s te kans,

sjnaps diech pen en papier en dinks lang druvver noa,

mar ’t mörjens is ’t papier nog leëg en doe móts werm wirke joa.

Diech bis neet allein

Ouch al spreke veer neet dèk in gediechter,

Mèt meziek vergete veer de pijn.

En veer make diech ’t leve get liechter

En veer zinge same ’n refrein.

En veer kieke nao de wereld wie ein kuke

En dus kinne veer allemaol get pep gebruke.

En zoe klink ’t wie vaan einen echte diechter:

Diech bis neet allein.

En veer höbbe allemaol mer twie ouwers,

En ze were oud misjien,

Jao veer höbbe allemaol mer twie sjouwers,

En veer sjouwe wel veur tien.

En wee wèt is ’t gezèkde ouch wel woer:

Ach ’t leve is hielemaol neet zwoer.

En veer wèlle aandere altied helpe,

En soms is dat neet genóg,

Want veer kinne alle leid neet stelpe

En vlege veer zelf ouch oet de bóch.

En wee wèt is ’t gezèkde ouch wel woer,

De dikste erpel zeen veur de stomste boer.

Ederen daag is gewoen opnui perbere,

En same höbbe veer us toch zoe gere!

Doa häu iech óch jeer e sjiefje van

Doa häu iech óch jeer e sjiefje van

’t darf jet mieë zieë went ’t kan

dat iech jet vuur miech óp tse vräue han

Doa häu iech óch jeer e sjiefje van.

Doe zies ze óp d’r tillevies mit de heng in jen loeët,

Jraad went ze e miljoeën hant jewonne.

Woarum dat noen jraad werm bij dön valle moeët,

’t jeluk is ummer mit de sjtomme.

Dan jees te sjloffe en bliets dreume

Van euro’s die mar blieve sjtreume.

Doe huets d’r noaber kriet de erfsjaf van d’r nónk,

Dem e noeëts hat kanne oessjtoa.

En diech leuft al flot ’t wasser in d’r mónk,

Wils diene nónk al an d’r sjtrank joa.

Mar doe has jinne um nónk tse neume,

En van ing erfsjaf bliets doe dreume.

En doe wils ja janit jietsieg zieë,

Mar ’t jeluk van angere is nit wietsieg mieë.

Moel nit zoeë vöal en los ins koad aaf

Moel nit zoeë vöal en los ins koad aaf

Iech sjton de bee miech in de vót.

Moel nit zoeë vöal en los ins koad aaf

En ’t jong nog jraad zoeë jód.

Jee inkel laoch sjtong in d’r weëg,

Mar noe is d’r wèg jans leëg.

Moel nit zoeë vöal en los ins koad aaf,

Den d’r óptsóg is vöal tse kót.

Vier zunt al vrug bijenee jekoame,

Vier hole ós ing tsiet an ’t kroame,

Hant ós jesjmienkd en sjtunt paraat.

En vier vónge aa tse trekke

Mit die ziepsjaf vol mit jekke,

Mar noe heesjt ’t doch werm: waad!

E laoch, e laoch, zoeë jroeës, zoeë lank,

Wat is doa vure an de hank?

Zoene óptsóg mós jód lofe,

Dan kan me jinne kal verkofe

Bij jiddere bekankde dem me ziet.

En wat sjteet me al tse klafe,

Vier wille jeer jans hel allafe,

Dit is vuur ós de sjunste tsiet.

E laoch, e laoch, zoeë jroeës, zoeë breed,

Weë doa vure tse moele sjteet?

Vier wille jeer de löcher vulle,

Mit sjtom kalle en flauwekulle.

In ‘t depe

In ’t wasser van ’t sjwumbad loog ing kette,

doa dórve knierpse wie miech nit uvverhin,

d’r badmeester woar zoene auwe vette

en deë fleutet ummer mit sjleëte zin.

En deë bloof ummer mar noa miech euje,

den deë wós besjtimd van miene plaan,

mar iech wool doch nit vuur dem beuje,

iech wool in ’t depe, al woar ’t mar ing baan.

Iech wool uvver die kette klömme,

den iech woar al sjterk en al jroeës

Den in ’t depe woar ’t pas sjwömme,

menet iech pas zivve joar loeës.

En ee dink han iech doe wirklieg jelierd,

miene sjtiefkop woar nit verkieëd.

Noa drei moal moeët iech Eresjting verlosse,

zoene sjtiefkop hauwe ze nog noeëts jezieë.

Mar doe hauw iech ’t óch al flot jesjaose,

i Roa dórf iech in ’t depe en mieë.

Van de dreimeterplank eraver sjpringe,

van de vunnef, al hauw iech doa wuste angs,

iech loos miech va jinne eroes tswinge

miene sjtierekop braat miech d’rlangs.

Ejaal woa de jrenze zunt, vuur miech jinne sjtop,

ejaal woa d’r endpoenkt kunt, iech hod noeëts ins óp.

Ejaal went de wieëtsjaf sjluust, iech maach nit tsouw,

ejaal wienieë d’r sjloessjtreef kunt, iech han noeëts rouw.

’t Feële de wöad

Doa zies te jet legke

zoeë kling heufje miensj

doe weëds ee sjtuk klinger

liechs haof verkiensjd

Ach noen huur ’m ins laache

kiek die vingere zoeë kling

en lieët ’t ziech jód sjmaache

mar wöad has te jing

Den ‘t feële de wöad,

joa, ’t feële de wöad

jraad went ’t dróp sjteet

in vräud en in leed

dan feële de wöad.

Doa zies te ’m legke

inne keël wie inne boom

en d’r angs en d’r sjrek

deë bezits van diech noom

en de troane die rolle

en dat woar d’r letste oam

en doe liechs inne volle

mar jee woad dat droes koam.

’t Wónger van ’t leëve

en dat van d’r doeëd

zelde zoeëvöal kwatsj

wie doa uvver jehoeëd

Jiddere leëftsiet is tse jónk

Iech daat iech woar jebraoche,

Dat iech nit mieë vöal wieër koeët,

Iech menet doa woar de tsiet van ’t sjtiekem joa.

Iech woar in inne ek jekraofe,

Woa miech jinne vinge moeët,

En daat uvver alle jemade sjtep nog ins noa.

De moel tse wied ópjerèse

Inne aafsjlaag nit jezieë,

De leefde als jet onnuezels aafjedoa,

Tse vöal alling jezèse,

Koeët jinne ansjloes krieje

Iech daat iech koeët óp eje bee wal sjtoa.

Mar doa zoos iech teëjenuvver diech

En doe laachets miech sjtil aa,

En zaats: óch al bis te tsemlieg óp d’r hónk,

Iech meen ’t evver ierlieg,

Nem van inne auwe man jet aa:

jiddere leëftsiet is tse jónk.

Koeët iech miech ópnui oesvinge,

Vong iech urjens nog de kraf,

Um inne janse nuie wèg noe in tse sjloa?

Wool iech miech nog ins binge

Of iech dat nog ins sjaf

En koam iech mieng vuurneëmens dis kier noa?

Misjien hauw iech al bejrèfe

Wat deë auwe man miech zaat

wen iech trotsdeem effe wieër wool joa.

En iech wadet jeweun effe

En doe woar iech werm in sjtaat

Wieër mit miene sjatte tse joa.

Hei móts te ’t mit doeë

Hei móts te ’t mit doeë, hei móts te diech mit krieje,

Bekiek ’t mar zoeë: ’t weëd nit winniejer of mieë.

Doe kries wat-s te zies, nit dom en nit vies,

Mar óch nit jenauw inne hoofpries.

Hei móts te ’t mit doeë.

Doe kens miene pap en óch mieng mam,

Die sjweierbroor kunt óch d’rvan,

Doa oes bin iech jeboare.

Doe wits jenauw woa mie wiegs-je sjtong,

Wat vuur lidjer iech vruier zong,

En wie Kirchröadsj dat die woare.

Mieë kan iech nit d’rvan maache,

Dat zunt alles oes-jemade zaache.

D’r karakter sjteet óch tsemlieg vas,

iech bin miech zelf döks tser las

en vuur angere óch jans lestieg.

Iech lier ummer wal jet bij,

Al jeet dat nit va ee tswai drei

En dat is óch wal ins sjtressieg.

’t Jieëft ummer jet tse klage,

En nog mieë um tse verdrage.

Mar iech verontsjuldieg miech nit vuur miech,

’t is wie ’t is mieë nit ejentlieg.

Heemwieë noa Kirchroa

Noeëts jedaad dat ’t zoeë zouw joa,

Noeëts jedaad dat iech hei zoeë döks zouw kómme.

Mar doe wools dat die jraaf hei koam tse sjtoa

En vier hant diene wónsj eënsj jenoame.

Bin nit jraad de welt rónk jeweë,

Mar iech häu meklieg urjens angesj kanne woeëne,

Ierlieg jezaad hool miech mieë va jroeëse sjteë,

Iech woar jeer inne ónger de miljoeëne.

En zoeë sjtunt vier dan óp Sjevemet,

Óp d’r krikhof woa ’t tsemlieg leëg is woeëde,

Zicher wisse alling hei is mieng hemet

Al is de jesjiechte döks ing loeëde.

Zien de jraver van d’r oop en de oom,

Winniegstens doa woa ze ins hant jesjtange,

Likt doa mie eje ónger deë boom

Al han iech noa d’r doeëd noa jee verlange?

Is de eëd hei ós zoeë eje,

Is de lóf hei ós zoeë leef,

Wat ’t is kan iech nit tseje

Krien ’t nit draaf mit jing inkel zeef.

Urjens in miech jeet ’t kloppe

Bin iech vöal tse lang nit doa,

En ’t heemwieë is nit tse sjtoppe

’t is mie heemwieë noa Kirchroa.

Miene leefste is jeluklieg nit zoeë hiezieg,

Miene leefste is van jans wied heier koame,

Al zunt de huzer i Mastrich tsemlieg priezieg

Mar doa hant vier doch ing woeënoeng jenoame.

En ummer went ’t nuedieg is dan kom iech

En kal iech Kirchröadsj um mieng zieël tse sjtille

En ummer mit jet pieng in ’t hats da jon iech

En zouw wal ummer hei blieve wille.

De auw zök

Zoeë jeet ’t dan went inne sjturft, ’t hoes weëd leëgjemaad,

Inne hoof weëd ainfach voetjepratsjd, winnieg an zie jelaad,

Dan jees te durch vreëm zaache en papiere en ing auw zök,

Dan veuls te dat jet drin zitst, weë wees has te jeluk.

Doa kómme oes die auw zök nog jans auw tsiete

En vertselle van auw lu en auwer ziete.

Noen kiek ins doa tant Fieng óp de fiengelieng

Ojuzzes nog tant Zeef, die lofet ummer sjeef,

Die sjun vrauw  doa die sjtram, is dat dieng eje mam

En wat dunt die bilder bónk in de zök van d’r nónk?

En tsem sjloes is de woarheet nog ing zoer

Doe bis e kinke van d’r milchsboer.

Dan zies te mennieg foto ópins in e anger lit,

Doe zies dieng kingerjoare woare zoeë ónsjuldieg nit,

De woarheet woar jans aafjedekd, d’r pap wós flaich va nuus

Van wat ziech alles dong bij hem heem in d’r puus.

Kunt de woarheet oes die auw zök eroes jekraofe

En doe zies ’t noen jans aofe.

Vuurdat ’t inne in de löcher hat, likt die zök al bij d’r drek,

Doe sjliks ing kier en huls deep oam, verburgs nog diene sjrek.

Och nunks-je doch, och nunks-je, wat sjpoeëkets doe näu oes,

Jinne naal u man de vót tse kratse, erm wie ing kirchemoes,

Mar in die zök zoos d’r sjats versjtaoche

En die hets-je is jebraoche.

Is ’t doch werm vasteloavend?

Wat jister doch noen loos woar,

iech kan jee bild miech d’rvan maache.

Mar iech bin veëdieg en ram kloar

en doa vilt ins nuus tse laache.

Iech kan nit richtieg kieke,

d’r knies zitst dik óp de oge,

iech huur ’t in d’r kop hel tieke,

mie lief wil nit mieë doge.

En iech han ezoeëvöal vroage,

iech wees nit woa vier jister woare.

Of iech han miech jebusjteld jisteroavend

of ’t is doch alwerm vasteloavend.

Noa e tsietje zien iech ’t tsimmer

en ’t bed woa in iech han jeleëje,

nè zoeë jeet ’t miech nit ummer,

iech veul neëver miech jet beweëje.

Dan zien iech an de duurklink

mieng bóks en hemme hange,

iech bin jek en iech bin jans blink

en iech han jet verkieëd versjtange.

D’r sjpeiel tseegt miech mieng bloa vlekke

en reëtóp sjtunt al mieng hoare,

en doch bin iech vuur tse vrekke,

al die herinneroenge zunt vervloage.

Nè, iech han ram nuus óp lajer,

bin miene eje naam verjèse

en iech ken jinne inkele sjlajer

weë hat mie versjtank ópjevrèse?

Lanksaam kom iech werm óp jank doch,

wees nit weë in bed likt tse sjtinke

iech wink adieë mit de hank nog

en zien ing hank tseruk winke.

Eemoal óp jen sjtroas jekoame

kan iech al ópins erkliere,

iech han flaich ee tse vöal jenoame

bij ’t vasteloavend viere.

Joepeman, Joepeman

Joepeman, Joepeman, wie huls te dat bloos vol?

Sjtees te doa wie vót verbrankd en de welt die weëd jans dol.

Maache krach, houwe óp de tsiem

en doe has vrek an deë kliembiem,

Joepeman, Joepeman, wie huls te dat bloos vol?

Wie juntet iech, iech wuur wie diech

en trók miech nurjens jet van aa.

Doe sjtees mar doa, ing leëvenssjiech,

kries te noeëts jenóg d’rva?

Ze sjoenkele en zinge,

ze zoefe en ze zinge.

En doe bliets wie-ts te bis,

zoejaar went vasteloavend is.

Ze kómme wal mit karneval

en binge diech jet um,

ing klonenaas, ing bónkte sjal

en doe jebiers nit drum.

Ze houwe mit d’r sjelleboom,

ze bouwe inne jekke droom,

en doe bliets wie-ts te bis,

zoejaar went ’t vasteloavend is.

Komiesje zaache

Iech vroaget miech döks aaf wie auw lu dat dunt,

Wie ze ummer mieë alling in ’t leëve sjtunt.

Went ummer mieë vrung oes hön leëve junt

En de jroeëse sjtilte in hön zieng daag kunt.

En noen is ’t tsiet vuur miech um draa tse jeweëne,

Ing keëts tse brenne en ónjeleuvieg tse beëne,

Jet jónk, ving iech, mar wat kan me al draa maache.

D’r doeëd en ’t leëve, ’t zunt zoeng komiesje zaache.

Iech vroaget miech döks wie dat doch zouw zieë

Um zoeë leed tse drage en zoeng pieng tse lieje,

Um doeëdetseddel en ing sjtil mès tse krieje

En jesjlage en jehouwe tse dinke: heë is nit mieë.

Noen is ’t tsiet vuur miech um dat tse drage,

Um tse erinnere en wöad va troeës tse zage.

Jet jónk, ving iech, mar doa vilt nuus tse laache.

D’r doeëd en ’t leëve, ’t zunt zoeng komiesje zaache.

Iech vroaget miech döks aaf wie ’t miech zouw verjoa

Wen iech in de sjong van die auwe muet sjtoa,

Wie iech miech zouw versjlikke in zoene knoa

In ’t wisse dat iech zelver binnekót muet joa.

Noen is ’t tsiet um antwoad doa óp tse zukke,

Um tse kieke of iech zal brèche of miech bukke.

Jet jónk, ving iech, mar doe huets miech nit klage.

D’r doeëd en ’t leëve, ’t zunt zoeng komiesje zaache.

Iech bin tswai man tsejeliech

Döks wil iech dat de janse welt ’t wit

En dan róf ’t hel en aofe

Ing anger kier versjwieg iech ‘t

En bin tseruk in bed jekraofe.

Zoeë tswiefel iech döks in ’t leëve

En wees nit wat vuurrang tse jeëve.

Iech bin tswai man tsejeliech

Inne hat diech jeer, d’r angere hult van diech

Iech bin tswai man tsejeliech

En doe huls doebel zoeë vöal va miech.

Döks veul iech miech jelukliech oane eng

En hof dat jeveul kuet ummer blieve,

Dan nuus wie floep en jans kling

En meen ’t wöadje iech wuur uvverdrieve.

‘t Hoezere tswai perzeunlieghete

In inne man mit tswai haof sjete.

Óp die sjokkel is ’t lestieg tse balancere

Jans oave dróp is pas e eëvewieët.

Doa tse blieve zitse en ieëwieg tse probere

Is janit meklieg en lieët.

De sjproach van Kirchroa

Iech bin jinne ammedeus

Bloos inne klinge zibbedeus,

En zing al ins e streufje vuur de lu.

Dan dink iech: die versjtunt miech,

Iech zing in ’t plat jeluklieg,

Ze wille evver beatles en U2..

Bij Duutsj doa huur iech bazzes,

Bij Frantsueziesj huur iech jazzes

’t darf wirklieg alling mar Engelsj zieë.

Den iech zing jinne hazes

Iech han jing Hollendsje fases

Dan broecht ’t vuur miech ubberhaups nit mieë.

Iech tswiefel wal ins druvver

Maach iech noe óch inne cover

Of sjrief iech ’t lidje doch mar zelf.

Iech kan ’t in ’t Engelsj

Iech kan ’t in ’t Hollendsj

Of dóch iech ’t in ‘t Kirchröadsj va miech zelf.

Of mós iech nog jet rappe,

Of jans modern hiphoppe

En zing iech ’t jeweun alsof iech kal.

Ach, los miech miechzelver blieve

En janit uvverdrieve,

Zoeë zing iech ‘t ’t lifste van al.

Iech krien noeëts inne hit,

D’r radio sjpilt miech nit

En in Honululu kanne ze miech nit versjtoa.

Iech weëd noeëts inne sjteer

Iech zits miechzelver kweer

iech han ummer miene zin jedoa.

Mar jon iech noa jen bed

En ving iech miech zelver net,

Den zoejaar mit ing sjtem wie van ing kroa

Han iech jedaad wat iech daat

En jezaad wat iech zaat

In de sjproach van Kirchroa.

Dan wil iech miech wal vroage

Verdene die auwhoare

Va Kirchroa zoeë vöal dank.

Den óp inne bónkte oavend

Hoeëgoes mit vasteloavend

Zinge ze e sjtreufje va mieng hank.

Deet de muite ziech wal loeëne,

Vuur die poer Kirchröadsjer toeëne

En de rouw va mieng kling zieël,

Ach, ’t kan miech nit ópreje,

De tsiet die zal ’t tseje

Flaich woar ’t e jroeës dreumkastieël.

Jód nuits

De welt jeet noa de knoppe

En vier junt allemoal ins doeëd,

Mar zoeë wie ’t hats kan kloppe

Is jinne man an d’r noeëd.

De welt zal wal ins sjtoppe

Da zunt vier óch sjwoar jekloeët,

Den vier zitse doa óppe

en vier verdene hei ós broeëd.

De lu zalle ’t noeëts liere,

D’r miensj an ziech is tsemlieg sjleët,

Woa deë kan, doa bliet e viere,

En in printsiepe hat e reët.

Vöal lu zunt jeweun sjtom biere,

Dinke nit an dis sjun eëd,

broeche ubberhaups nuus van de hiere

wen jing vroag jesjteld weëd.

Kunt doa urjens nog jet jód nuits?

Sjiemert hofnoeng in d’r duuster?

Kan de eëd ós nog wal drage?

Vier jeëve ós lang nog nit jesjlage.

Kunt doa urjens nog jet jód nuits,

Zaan ’t helóp, bring jee jefluuster.

Zal de zon mörje doch sjienge?

Klinke dan óch fiengelienge

Dan is ’t tsiet vuur jód nuits.

Iech zien alling mar kranke,

En lu die ’t mörje zunt,

Mit d’r positieve jedanke

Die ziech ummer d’rdurch sjlunt.

Wat sjton iech doch tse jranke,

Tseeg miech wat de hillieje dunt,

Iech wil ze va hatse danke

Wail ze freulieg jeweun wieër junt.

De foto

Iech kiek noa mieng foto en dink: wat e portret,

Weë is doch dizze komiesje man?

Heë laacht zoeë aofe en e hat wal jet,

Mar of iech jet mit dem tse maache han?

Heë liecht oes ing anger tsiet, jans lieët en ónbesjwierd,

Wie deë zoeë loestieg laache kan.

Wat is doch passeerd, wat han iech bijjelierd,

Woa kroog iech die jouw zin doch van?

Wie lang is ’t jeleie, flaich winniejer wie e joar,

’t leed is óp die foto nit tse zieë,

Dat moeët nog kómme, ’t woeët nog sjwoar,

En ejentlieg bin ziech tsemlieg vrieë.

Kiek iech noen in d’r sjpeiel dan zien iech kloar

De vauwe die iech doe nog moeët krieje.

De bule ónger de oge, ze woaje sjwoar,

Mar in ’t hats doa zitst ’t richtieje lieje.

De kratse óp de zieël, d’r poekel óp d’r ruk,

’t hoempele mit e sjtief bee.

E jebraoche dreumkastieël, e ram kapot jeluk,

’t drage van zoene sjwoare sjtee.

Nè dat zies te óp zoeng foto nit,

En d’r sjpeiel tselt nit mit.

De ónsjuld nit verloare, dat kan jaresnit,

Weë jing sjood hat, hat jee leëve.

Óch nit plötslieg aod jewoeëde, ’t jeet sjrit vuur sjrit,

Mar dizze tsouwsjtank doert nit eëve.

Jef miech mar deë man van e joar tseruk,

Deë zoeë vöal nog an de welt koeët jeëve,

Deë nog zoeëvöal hauw tse dele van zie eje jeluk

Dat e ziech urjens draa hat verheëve.

Paas in jodsnaam mit dizze keël hei óp

De welt is wie ze drieënt, De lu zunt wie ze zunt,

Wie inne miech bejieënt, ’t óch bij hem tserukkunt,

Iech wees nit wie ’t kan, Mar iech zits tsemlieg ainfach inee.

Mie woad is nog e woad, Mieng menoeng hat hank en vós,

Iech nem vöal jouwe road, mar wees wat iech al wós,

iech wees nit wie ’t kunt, mar iech zits tsemlieg sjtieretieg inee.

D’r inne neumt ’t bót, d’r angere neumt ’t jód,

Inne dreide deet ’t doch al jans flot pieng,

Iech zaan ’t óch helóp, sjrief ’t vuur óp miene kop,

Paas in jodsnaam mit dizze keël hei óp.

’t Tsiel is dinger doeë, ’t tsiel is nommer ee,

Draa wirke maat miech vroeë, Jee han maat miech durjee.

Iech wees nit wie ’t kan, Mar iech zits tsemlieg eekennieg inee.

Zoeë hod iech óch van diech Oane wie en oane wat,

dat kunt jans deep oes miech en jidderinne wees dat.

Iech wees nit wie ’t kunt, Mar iech zits tsemlieg träu inee.

Doa is ummer jet tse wunsje uvver

Noen kiek ins noa deë mónk, deë hult janit hu,

kiek ins noa die oge, wie ze kieke noa de lu,

ach, wie sjun de hoare, zoeë janit in friezoer,

en die naas, ja die naas, jenauw zoeë wie ’t oer,

Nog ee dink en dan sjwieg iech druvver,

doa is ummer jet tse wunsje uvver.

Dan deë haos va diech, deë veurt reët eraaf,

joa, deë haos va diech, deë maat miech janit braaf,

den doa oamt die brós zoeë kreftieg óp en neer,

en dat beweëje zien iech doch zoeë jeer.

Nog ee dink en dan sjwieg iech druvver,

doa is ummer jet tse wunsje uvver.

En iech blief mar tselle al die höarsjer óp d’r boech,

wie herlieg ze sjmaache wen iech leef draa zoeg,

En wieër darf iech nuus neume, dat jeet óch jaresnit,

iech hod ’t bloos óp dreume van d’r allerletste sjrit,

nog ee dink en dan sjwieg iech druvver

doa is ummer jet tse wunsje uvver.

Maach iech dan mieng oge óp

dan is al jans angesj,

hol die floeze oes d’r kop,

doa is nuus bezóngesj,

den alle perfekstiejoeën

is nuus wie ing illoeziejoeën,

mar doe bis inne oes ee miljoeën.

Moel nit zoeë vöal en los ins koad aaf

Moel nit zoeë vöal en los ins koad aaf

Iech sjton de bee miech in de vót.

Moel nit zoeë vöal en los ins koad aaf

En ’t jong nog jraad zoeë jód.

Jee inkel laoch sjtong in d’r weëg,

Mar noe is d’r wèg jans leëg.

Moel nit zoeë vöal en los ins koad aaf,

Den d’r óptsóg is vöal tse kót.

Vier zunt al vrug bijenee jekoame,

Vier hole ós ing tsiet an ’t kroame,

Hant ós jesjmienkd en sjtunt paraat.

En vier vónge aa tse trekke

Mit die ziepsjaf vol mit jekke,

Mar noe heesjt ’t doch werm: waad!

E laoch, e laoch, zoeë jroeës, zoeë lank,

Wat is doa vure an de hank?

Zoene óptsóg mós jód lofe,

Dan kan me jinne kal verkofe

Bij jiddere bekankde dem me ziet.

En wat sjteet me al tse klafe,

Vier wille jeer jans hel allafe,

Dit is vuur ós de sjunste tsiet.

E laoch, e laoch, zoeë jroeës, zoeë breed,

Weë doa vure tse moele sjteet?

Vier wille jeer de löcher vulle,

Mit sjtom kalle en flauwekulle.

KWJ

Vier mene ummer ’t kunt noeëts mieë jód,

jee wónger dat ós d’r hals zoeë vol sjteet.

Vier zage van doamit han iech nuus an d’r hód,

ejalieg wie zier ’t ós an de litsj jeet.

Vier wisse wal vier kómme ins nuus tse kót,

ejalieg óch wievöal pieng ós de buesj deet,

Vier haode bis tsem sjloes jouw zin en mód,

ejalieg óch wie ’t leed ós um de oere sjleet.

KWJ, KWJ, kunt wal jód,

KWJ, KWJ, kunt in oader,

KWJ, KWJ, kunt alles in de bus,

angesj drinke vier ós ee,

en vier róffe hel herjee,

mar bis dan zage vier zus

KWJ.

Vier reje ós vöal tse vöal an de dinger óp,

dat kuet ós wal ins vies óp ’t jemuud sjloa.

Vier hoale ós de sjlimste zaache in d’r kop,

dat kuet ós wal ins bludieg an de prie joa.

Vier dinke van alles d’r allerjruetste sjtrop,

en drieëne ós janse leëve in inne knoa.

Vier mene vier kreuje d’r allerhelste klop,

en junt al ummer jebukd jereed sjtoa.

Vier hant de dinger nit ummer in de hank,

erjer nog, vier rejele ins jaresnuus.

Vier blusse nit ins d’r allerklingste brank

en lueze ’t lifste flot jet mit de vuus.

Ónger ‘t vólk

Iech broech nit óp ing buun tse sjtoa,

Broech nit als prins vuuróp tse joa,

Iech loof de angere aternoa En iech veul miech al e jeks-je.

Ze kanne miech amokaka

Mar iech win noeëts ’t LVK.

Iech trek miech e kleunsje aa Sjton in ing wieëtsjaf in e eks-je.

En iech veul miech drei daag lank wie óp ing wólk,

Den iech jon ónger in ’t vólk.

Nè, iech bin jinne piet mazjeur,

Iech weëd noeëts miljonair

Of iech mós al in d’r lotto jewinne.

Drag jinne antsóg en jing sjlieps,

Zits noeëts ins tusje de vieps,

Iech zouw miech zelver nit mieë kenne.

Den iech bin in alles otto normaal,

Zoejaar mit vasteloavend bin iech modaal.

Iech sjtèch nurjens boaveroes,

Iech han jing kluur, bin ing jries moes,

Alling zoeë veul iech miech lekker.

In inne jroep veul iech miech jód,

Nit tse lank en nit tse kót,

Nit tse jek en janit jekker.

Den iech bin in alles jans jeweun,

Zoejaar mit vasteloavend bin iech ing auw meun.

En iech zing ’t lifste hel in inne koer,

Den dan sjlon iech noeëts ing komiesje fiejoer.

Joepeman, Joepeman

Joepeman, Joepeman, wie huls te dat bloos vol?

Sjtees te doa wie vót verbrankd en de welt die weëd jans dol.

Maache krach, houwe óp de tsiem

en doe has vrek an deë kliembiem,

Joepeman, Joepeman, wie huls te dat bloos vol?

Wie juntet iech, iech wuur wie diech

en trók miech nurjens jet van aa.

Doe sjtees mar doa, ing leëvenssjiech,

kries te noeëts jenóg d’rva?

Ze sjoenkele en zinge,

ze zoefe en ze zinge.

En doe bliets wie-ts te bis,

zoejaar went vasteloavend is.

Ze kómme wal mit karneval

en binge diech jet um,

ing klonenaas, ing bónkte sjal

en doe jebiers nit drum.

Ze houwe mit d’r sjelleboom,

ze bouwe inne jekke droom,

en doe bliets wie-ts te bis,

zoejaar went ’t vasteloavend is.

e Lidje uvver nieks

Iech zing zoe jeer e lidje uvver nieks

Inne lekkere nieks mit inne lange sjtats.

Joa, zoeë lidje is pas jet richtieg sjieks,

Vol mit jeveul reët oes ’t hats.

Iech zing zoe jeer e lidje uvver nieks,

Dat maat jing sjerve, jinne krats.

En doe bliets alling mar laache

Kóm los ós jauw zoeë lidje maache.

Wat vuur ing ieëlend óp de welt,

’t is mit ram nuus tse besjrieve,

de jruetste lueje weëd vertselt

um langer an de mach tse blieve.

Dan kunt ummer werm ’t klimaat,

Dat an al flot e eng maat.

De jruetste sjpitsbeuf hant ’t jeld

Um mit ós d’r jek tse drieve.

’t Vólk weëd durch dictatere besjteld

Deë kan ziech in de heng döks vrieve

Dan kunt ummer werm ’t klimaat

Wat hant vier doch d’rhin jemaad!

Wat hat de moeziek nog vuur zin

Iech jeleuf al lang óch nit mieë drin.

Iech bin al lang nit mieë zoeë jód wie iech vruier woar

Iech kom de wieëtsjaf erin, sjtel miech a jen tieëk,

Sjteet ’t ieësjte óch al flot vuur mieng naas.

En e haof sjtöndje wieër kunt zoene sjwoarjewieët

En vroagt miech: wievöal doavan weëds te d’r baas?

Iech laach jemeen, besjtel e jlaas of tsing

En drink ze allemoal in inne wusj

Van dat bakaof zien iech alling nog de beng

En de res likt al ónger d’r dusj.

Ja, zoeë is dat noen, nè iech sjtuut nit jeer, Mar ee dink maach heimit kloar:

Iech bin al lang nit mieë zoeë jód wie iech vruier woar

E Sjtöndje sjpieëder kunt doa ing nette vrauw,

Meëdje is ze doch jraad al nit mieë,

En ze duit mieng moesjkel en ze laacht al jauw,

Zoeë jet wie miech hat ze nog nit jezieë.

Ao, wat bis te jroeës en wat bis te sjterk

Doe wits jenauw wat iech nuedieg han,

Iech wed doe kans ’t lang en doe kans ’t erg

En doe kries de janse naat nit jenóg d’rvan.

Doa kunt nog zoene auwe mit inne jriemellaach

En zeët an miech: iech ken dieng tsoat,

Doe bis inne keël jans noa miene sjmaach

Mar iech jef diech doch inne jouwe road.

Als sjtuutbroar dees te ’t mar haof zoeë sjleët,

Mar iech bin in alles doebel jód,

Zörg ieësj wie miech dat-s te zoeë aod weëds,

Angesj jenis te van alles vöal tse kót.

De proem

Iech jong noa d’r jreune jaad

En bloof e tsietje doeme,

Hei hauw iech monde óp jewaad

En vräuet miech óp die proeme.

Die poasje vruet die laachet miech aa

Die wool dat iech koam plukke,

Iech vong mit die riefe aa,

Iech broechet miech bloos tse bukke.

Van inne janse emmer vol

Hauw iech proemevlaam jebakke.

Zoeë vleëmpje maat miech uvverdol,

Iech hauw d’r jesjmak tse pakke.

Ing bij die miech zoeë sjnuutse zoog

Die wool óch jeer e sjtuks-je

En zats ziech óp d’r vlaam en sjtooch

Doe passeret ’t ónjeluks-je.

Iech sjwellet óp bis platse bauw

Kumet sjwoar, vong aa tse jèche,

Ópins hauw iech de batse blauw,

Wie kan ing bij zoeë sjtèche?

Zoeë sjtèche deer, die verdulde bij,

Iech hoeët heur doanoa voet zoeme.

Iech oos doanoa e sjtuk of drei

Van die vleëmpjer mit die proeme.

Den al dong de lip miech wieë,

Iech zoeët troeës in die jeploeëde,

En proeme wil iech ummer mieë,

Zunt favoriet bij miech woeëde.

Drum zies te miech werm in d’r jaad,

Zoejaar mit jesjwolle bakke.

Dan wits te iech woar de janse naat

Proemevlaam an ’t bakke.

Óch went alles sjeef jeet

Óch went alles sjeef jeet,

vier dunt doch alles jód.

Óch al went diech nuus sjteet,

sjteet diech doch d’r hód.

Óch al went ’t pieng deet,

doe kuns nuus tse kót.

Zoeë is ’t in ’t leëve,

vier krient wat vier jeëve,

vier broeche bloos jet mód.

Als jöngsje woar iech inne batteraaf,

ejalieg wat iech dong, iech woar nit braaf.

Dan zoos iech vol mit kratse en bloa vlekke,

dan woar de mam jeweunlieg vuur tse vrekke.

Mar d’r pap deë menet in inne depe zuet

dat alles ziech nog endere kuet.

Iech woeët auwer en jruiet flot wie koeël,

de óndueg bloof, óch al jong iech noa jen sjoeël.

D’r meester zaat ’t wuur doch van de jekke,

wat koeët iech mit die óndueg doch betswekke.

Dan sjtong óp mie rapport mit lettere roeë:

wat mósse vier doch mit deë doeëmjroaf doeë.

’t Is alsof d’r däuvel d’rmit sjpilt,

noen kiek: ’t koam doch jód hei in de welt.

Me wees ’t ja noeëts

D’r dad woar an ziech nit zoeë jeleuvieg,

Óch al zoos joarelank in d’r kirchekoer,

Den al woar de moeziek doa tsemlieg dreuvieg,

Heë vong doa vrung en e loesterend oer.

En went e werm ing mès hauw jezónge

Dan woar dat e jesjenk an de welt an ziech,

Den heë vólt ziech an die jemeensjaf vas verbónge

En heë menet döks sjtiekem tsejeliech:

Me wees ’t ja noeëts,

Doa is nog jinne tserukjekoame

Me wees ’t ja noeëts

En jinne hat ziech nog jet mitjenoame.

Wuur ’t nit sjreklieg bedreufd

Went de janse welt vuur nuus jeleuft,

Me wees ’t ja noeëts.

De mam jeloat wat heur mam jeloat hauw,

Wail dat in die tsiet noe eemoal zoeë woar.

En de kirch en zoeë en wat d’r paaps jezaad hauw,

Dat woar heur ejentlieg noeëts jans kloar.

En went sjtriet woeët jemaad uvver noa de mès joa,

Dan hoalet zie jans dök de sjouwer óp,

Mar wie dök zoog iech heur in de brónk sjtoa

Mit e jroeës vroagtseeche vuur d’r kop.

Ee dink deet de kirch wat wirklieg jinne deet,

Tsezame haode, trueste went ’t tsoem eng jeet.

Ejentlieg

Vier hant ós ejentlieg nit zoeëvöal tse zage,

óch al jieëft ’t jans vöal dat ós verbingt,

En zoeë is de sjtilte dök jarensnit tse drage

Den da hure vier wie ’t alling zieë in ós zingt.

Vier hant ós ejentlieg nit jans vöal tse beie,

Flaich de jezelsjaf van lu die nuus angesj hant,

En flaich hult dat ós inne oavend tsevreie

Mar zoeëvöal tsiet is e bies-je zjenant.

Doa zunt momente dat ’t doch deet klieke,

Dat vier mene doa is vrunksjaf vuur lange doer,

Dat ós hatser inne amelank tezame tieke

En dan sjlunt vier flaich jing sjleëte fiejoer.

Is dat jenóg um werm ing tsiet tse blieve

Mit de hofnoeng dat doa oesendlieg nog jet kunt,

Of mósse vier die momente nit uvverdrieve

En erkenne dat vier ós janit versjtunt.

Blieve vier da noe sjwieje?

Blieve vier da noe sjtrieje?

Losse vier alles jeweun wie ’t is?

Of rafe v’r ós tsezame

Zage dat vier ós sjame

En besjtimme zelf wie ’t wieër is.

En vier losse de tsiet ainfach verlofe

En v’r wade bis d’r nieëkste krawal,

Den vier wisse ’t hulpt jajee hoffe

Den joa, zoeë aod zunt vier al.

Vier mósse ós tsiet nog oeszitse

En kieke noa wat vier nit hant jedoa

Vier broech ós oere nit tse sjpitse

En vier kanne ós blikke neersjloa.

D’r jroeëse plaan

Jinne kiekt noa ós jesjravel

Wie vier durch ’t leëve junt,

Wie vier van al ’t betste maache,

En iech hod al vöal d’r sjnavel,

Dóch wat de mieëtste lu dunt

En hof vuuralles vöal en hel tse laache.

Iech zal miech vuur januus sjame,

Den iech bin mit diech tsezame.

Jinne kan ’t wirklieg sjeële

Wie vier in ’t leëve sjtunt

Wie vier de drieën óch maache.

En iech kan miech zelver kweële

Of vier wal ’t richtieje dunt

Mar ’t jieëft neus die iech nit kan kraache.

En iech los mie köpje sjwame

Jeluklieg bin iech mit diech tsezame.

Den iech han bewós jekoaze,

Iech zien d’r wèg deë vuur miech likt

En iech zaan de wöad wail iech ze jeer zaan,

En de welt kan jans wild roaze

En iech veul dat ze miech bauw sjtikt

En ze wurpt miech döks bauw oes de baan,

Mar dat is d’r jroeësere plaan.

Zoeë kling kan iech miech veule

Dat iech meen ’t is ejaal,

Dat iech meen jinne óngersjeed tse maache.

Um in ’t jroeëse voet tse sjpeule

Broech iech jee jroeës verhaal

En blief ’t trotsdeem helóp zage:

In dis welt bin iech bloos inne lame,

Mar iech bin jeluklieg mit diech tsezame

Eng van d’r wèg

An ’t eng van d’r wèg sjiengt de zon

ejalieg wat vuur sjtroas dat iech in sjlon

och al weëd ’t plötslieg duuster

ing hofnoeng bliet besjton

an ’t eng van d’r wèg sjiengt de zon.

Jidder miensj hat aa tsiel vuur oge sjtoa

dat leuft e zie jans leëve hingernoa

Döks is ’t vuur ’t jriefe,

döks is ’t tse wied voet

mar doe móts diech nit oes ’t veld losse sjloa.

Jidder miensj mós ziene wèg kanne joa

al sjtuest e ziech d’r kop ram bónk en bloa.

Ins zalle wal bejriefe

Wat e doeë of losse mós

mar doe móts diech nit oes ’t veld losse sjloa.

O, mie komiesj lief

O, mie komiesj lief, has miene kop zoeë lang jedrage

Mit alle oelek deë doa ummer drin woar.

O, mie komiesj lief, wat wils te miech noe zage

Woeët ’t diech oesendlieg doch tse sjwoar?

Vings aa jet tse kraache, vings aa ziems tse maache

Vings aa mit krom en komiesje zaache.

O, mie komiesj lief, jieëfs doe diech noe jesjlage,

En lieët miene komiesje kop diech nit mieë laache.

Ummer koeët iech doeë en losse wat iech wool

Oane dat rechenoeng mit mie lief hool,

Doa bloof ins januus hange,

’t hat ummer jereed jesjtange,

En noeëts jeklaagd dat jet ‘m nit bevool.

Doch noen maats te miech ’t jód versjtendlieg,

Nit ummer woar iech zoeë versjtendieg.

Koam miech jet in d’r zin, ejaal wie dom óch dök,

Daat iech bloos an tsevreieheet en kót jeluk,

Dan loos iech alles jete

Zoeët doezend ónmeujelieghete

En braat mie lief compleet en jans tseruk.

Doch noe maats te miech ’t jans jód duudlieg,

Noe weëd ’t temslieg ónjemuutlieg.

Hol iech de achtsieg, iech jeleuf ’t nit,

Den mie lief dreët miene kop nit mieë mit.

D’r zoam en de blom

Iech wees wie de welt drieënt, iech bin nit dom,

Zoeë vöal lu en zoeë vöal zinne uvveral woa iech kom

Iech sjnap óch dat nit alles jeet wie iech ’t jeer häu

Mar doch dink iech döks woa bliet dit allenäu?

Vier hant zoeë vöal jebouwd dat nit verjeet,

Woavan weëd verwaad dat ’t uvver hónged joar nog sjteet

Doavan zieënete vier e zöampje, mar woa is de blom?

Vier maachete zoeë vöal reët, mar ’t liecht jans króm,

Vier zatse mennieje ledder, mar jinne deë erópper klom,

Vier jravete fundamente, mar ’t bloof bloos betong

En vier sjtikkete in de wöad die loge óp de tsong.

En vier hauwe jroeëse plane oes-jewirkd óp papier,

En weë zouw ze oesveure wen nit vier?

Den vier zieënete doavan ’t zöampje, mar woa is de blom?

Vier hant zoeë hel jehouwe óp de dikste trom

Zoeë zelde koam e antwoad en ze kiekete sjtom,

Den nit ummer woar ’t duudlieg wat de miensjheet wool

En of ’t ubberhaups wal inne jevool.

Vier hant jeróffe en jebeënd dat ’t klappe zouw,

En jewirkd en jesjoefd oane ing minuut rouw,

Vier zieënete mieë doch wie ee zöampje, mar woa is de blom?

Weë wees is e miensjeleëve nit lank jenóg

En broeche vier jeneratsiejoeëne bis inne bróch,

Mar doa zouw e inkel bledje oes de eëd kanne jruie,

Wie zouw ós dat doch jewaltieg vräue.

Weë wees likt d’r zoam nog effe in de weech

En jruit doa oes d’r inne ieëwieje eech.

De sjpas jluit noa

Noe wie de nate lenge en óch flink kauwer zunt

kroef iech ummer kótter óp diech aa,

den iech wees woavandan die wermde kunt

en doe wits wie iech hod doava.

Noe wie de sjtere mieë en mieë noa krismes sjtunt,

loester iech noa de sjtilte in de naat,

en maach miech zörg wie ópjereegde jekke dunt

en doe sjnórks durch mennieje dikke plaat.

De zicherheet nit alling tse mósse blieve,

de jewisheet nit alling in ’t leëve tse sjtoa,

de vräud um miech an diech dan werm tse vrieve,

de sjpas jluit d’r janse daag lekker noa.

Noe wie de vrung mit kinger ummer besjeftiegd zunt,

of ze junt noa zuudlieje temperatoer,

of ze verzörje de eldere wie jouw kinger dunt,

en sjtunt vier jet tse kieke óp d’r doer.

Kiek ins

Kiek ins in mie jlaas, doa sjiengt de zon,

Kiek ins in mieng oge, doa sjiengt diene laach.

Kiek ins noa jen loeët, doa sjiengt ’t leëve,

En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.

Kieke ins in mie jlaas dat iech jon heëve

En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.

D’r Piet deë woeët wal hónged joar,

Woar ummer jód jemoeëd,

Drónk jeer ee wail e labendieg woar

En nog ummer drinke koeët.

Heë sjtatset durch jen dörp als triomfator,

Óch al woar dat hinger d’r rollator.

D’r Tsiestermans woar träöteman

In mennieje sjpaskapel,

Heë noom ’t jeer en vöal d’rvan

En hool van ing mamzel.

Kieket heë ins sjeef dan van d’r kater,

Nè heë leëvet jaresnit wie inne pater.

Nemt ’t uuch d’rvan zoeë lang wie ’t mar kan,

Dan dóch iech dat óch, zeët d’r angere man!

Ach wat in iech vroeë

Is ’t doch nog meujelieg e lidje tse sjrieve

Oane Trump, oane Poetin en oane Xi.

Den die krijje van dön zal ummer blieve

En ze passe nit óp ing sjun melodie.

Dan kiek iech lever de anger zie óp,

En dan kunt e lidje in miene kop.

Ach wat bin iech vroeë dat iech diech zien,

Ach wat is ’t sjun um hei tse zieë,

Ach wie ónjeleuflieg dat iech jouw zin werm krien

Ach, jef miech doavan nog jet mieë.

Wie leef van diech miech in tse lade

Iech koeët óch janit langer wade.

Ach wat bin iech vroeë dat iech diech werm zien.

Is ’t doch nog dinklieg in dis welt tse laache

Oane sja an ’t milieu of an de lu.

Oane ’t jeveul va sjood en ’t werm jód tse maache

Den zoeë jeet ’t miech jans vöal hu.

Dan loester iech lever effe nit

En dan zing iech jans hel mit.

Vier dunt al zoeëvöal sjleëtes, vier maache vöal kapot

En mit e lidje maach iech ’t flaich e bies-je jód.

Woa is d’r Joep

’t WMC, deë sjunne konkoer,

Me zeët deë is van ós,

De allerbetste moeziekkoeltoer,

Wat ing klanke, wat inne jnós.

Va hoempapa bis symfonie,

Jebloaze weëd vanal.

Drum komt d’rbij of jut an zie,

Vier maache moeziek, jinne kal.

Mar woa is d’r Joep, woa is d’r Joep?

Woa hant ze ziene zokkel werm versjtaoche!

Den doa huet d’r Joep, doa huet d’r Joep,

Óp d’r Maat, den deë hat doch nuus verbraoche!

Óch al kunt de janse welt, weëd in ’t Engelsj al jeheld,

Mar d’r Joep weëd in d’r letste ek jesjteld!

Mar woa is d’r Joep, woa is d’r Joep?

Woa hant ze ziene zokkel werm versjtaoche?

D’r Maat is piekepakke vol jeduid,

Ing tent en mennieje kroam,

D’r inne zuuft, d’r angere kuit,

Jinne jeet evver uvver d’r sjroam.

Vöal bekankde, nog mieë vrung,

Ach wat veult ‘t hónged protsent.

Mar zaan ins ierlieg is ’t jing zung,

D’r Joep sjteet verbórje ater de tent!

Ruft urjens inne Kirchroa, kunt d’r Joep doch vol in bild?

Woarum hant ze dem zoeë ateraaf jesjteld?

Mit sjrieve kom iech heem

Iech han tsemlieg vöal jeleëze

vöal wöad maachete miech sjlauw,

Iech lieret uvver ’t leëve

En wat de welt tse beie hauw,

wie jezelsjafte drin drieëne

de rol van man en vrauw.

Wie me haas kan zieëne

En de leefde is jenauw.

Mar iech lieret va miech zelver

Wie iech sjrievet va mie probleem:

Wail leëze is wied reze,

Mit sjrieve koam iech heem.

Moeziek blieve hure

Va alle tsiete, alle leng,

Va alle ziete, alle klure,

Óch al wagkelete de weng,

Óch al moeët iech döks mar roane

Woa e lidje uvver jong,

Iech koeët ainfach nit oane

Wail moeziek miech jet dong.

Mar iech koam pas bij miech zelver

Wie iech zong va koal en zeem:

Moeziek loestere is wied reze

Mit zinge kom iech heem.

En zoeë blief iech ummer loestere,

Blief iech leëze oane probleem.

Den iech hod óch va wied reze,

Mar mit sjrieve kom iech heem.

Ing sjtim die de sjtilte vult

Doe zeës miech iech muet alles dele,

Den dan wuur ’t mekliejer tse drage.

Dan kuete flaich e paar dinger hele,

I plaatsj dat ze zoeë dök verzage.

Doe zeës iech muet vöal mieë vertselle,

Den weë kalt weëd besser versjtange,

Dan kuete vier flaich nog wieër helle

I plaatsj dat vier noa d’r sjloes verlange.

Doe zeës wievöal an miech wal verkieëd is,

En doe wits dat kalle ejentlieg jans lieët is,

Mar iech wil dat jiddes woad va jewieët is,

En nit ing sjtim die de sjtilte vult.

Doe zeës noe los ins endlieg hure

Wat vuur zaache miech durch d’r kop sjpille,

Mar iech wees doch al lang va tse vure,

Iech jef diech voor um miech tse besjpille.

Doe meens ’t kost miech muite tse tseje

Wat mie hats ezoeë kan besjwiere,

Mar iech wil diech nit ónnuedieg ópreje

Den iech kan nit van ’t verleie liere.

Doarum hod iech oesendlieg lever de moel,

Den de sjtiemoeng is ja al wied ónger noel.

Hey lu, iech han kanker

Hey lu, iech han kanker,

Mar iech zing wieër bis an d’r sjloes

Hey lu, iech han kanker

Iech maach miech laachend d’rtusjenoes.

Iech broech ’t nit tse versjwieje,

Iech han wat zoeë vöal lu al hant,

Broech nurjens boaveroes tse sjtieje

Mar maach ’t effe bekand.

Hey lu, iech han kanker,

En bin nit bang zoeë wie ing moes.

Dan kuns te bij d’r dokter en deë kiekt diech komiesj aa,

Dan wits te wal besjeed, deë maat óch jinne behai d’rva.

Inne van zoeë vöal al en d’r nieëkste sjteet jereed,

Ze leëze ’t van ’t sjerm al en wisse wat hön tse wade sjteet.

Den doe weëds DSM en Petten,

En de rechnoeng is ing vette.

Joa, doe alling has kanker mar kanker has te nit alling,

Den d’r partner vroagt nit drum mar mós óch d’r durchhin,

Positiever dinke, doe jees dat sjaffe jans jewis,

Dat huets zoeë dök zage óch al went ’t hofnoengsloos is.

Doe has ing sjouwer en e anker,

mar jees doch ónger an d’r kanker.

Zoeë jef iech an deë kloeëte tumor

Óch nog e jans kling bies-je humor!

Sjrievet iech e lidje

Wie iech zoeë verleefd woar, sjrievet iech e lidje, en jidderinne dórf ’t hure.

Wie iech zoeë bedreufd woar, sjrievet iech e lidje, dat koeët miech doe nit sjture.

Wie d’r daag zoeë sjun woar, sjrievet iech ’t óch,

en jidderinne hoeët miech zinge.

Wie d’r daag zoeë vies woar, sjrievet iech e bóch,

en ’t leëzet zoejaar d’r blinge.

Wie kunt ’t doch dat iech ummer al in raim besjrief,

en mieng jeveulens deel van ’t hats en van mie lief?

Weëd iech mieng jedanke pas richtieg jewaar

wen iech druvver zing en miech bejlait mit de jietaar?

Wie de oom va miech sjtórf, sjrievet iech e lidje,

dat han iech in kirch jezónge.

Wie vrung jónge trouwe, sjrievet iech e lidje

bauw dat ze sjiede jónge.

Wie de welt bauw i vlam sjloog, sjrievet iech d’r tsing,

en vier koeëte uvverleëve,

Wie e kinke woeët jeboare jong ’t sjrieve van alling

den doa woar vräud tse verjeëve!

Iech weëd ’t mörjens wakker en sjrief al jauw e lidje, iech han mitlieë mit d’r noaber.

Nog jraad flot vuur ’t sjloffe joa, sjrief iech nog e lidje, en de naat is werm in oader.

Iech sjpatseer durch de natoer en iech verjès ’t nit,

den de melodie kan miech kweële.

Iech dink an vruier, an ós sjtad en iech sjoenkel mit

joa, iech bin ummer d’r sjeële Weële.

Sjwatse meneer

Sjwatse meneer, iech zien diech lofe óppen sjtroas

en vroag miech doch wie-ts te hei bis koame,

weë hat jezaad, jank noa Kirchroa, doe oas,

doa kans te de frisje lóf va vrijheet oame.

Hei is jee werk, de lu zunt vuurneemlieg krank

en de huzer mósse weëde aafjebraoche,

d’r Wilders is hei sjterk, d’r wèg d’rhin is lank

en mennieginne weëd óppen sjtroas doeëdjesjtaoche.

Ze kalle jet jans ejens en ze rauwele vul,

en zunt mit nuus in de welt haofweëgs tsevreie,

ze hant plantse in jen hoes, doe kens d’r flauwekul,

en de pruse vare daag en naat in jans lang rije.

Sjwatse mevrouw, iech zien diech lofe óppen sjtroas,

wie has doe dan die besjlissoeng jenoame,

weë hat jemeend, jank noa Kirchroa, doe oas,

doa kans te endlieg die leëve óp ordnoeng kroame.

Kinger sjpieëlend óppen sjtroas dat is al lang nit mieë,

en doe has d’r flot al drei hingeree jekrèje,

dinks te die kuete zoeë ing plaatsj óppen sjoeël krieje,

en wat hant ze hei al vuur ing sjoeël tse beie.

En jesjefter mie leef, has te dat tsentroem al jezieë?

Mieë rollatere kuns te ins nurjens teëje.

Óp de terrasse haode de auwe ziech nog vrieë,

mar kiek ins went ze ’t oavends noa de Hambos beweëje.

En ’t naats in die oes-jesjtórve sjtroase is ’t sjtil,

doa kunt jinne van dön allenäu mit d’r betste wil.

In de frieteboed d’r sjienees, in de pizzatent inne Bulgaar,

en óp jiddere ek loere d’r oes Marroko e paar.

Kirchroa is hoeëgoes e komiesj sociaal experiment,

woavan de oerzaach alling nog ós rejieroeng kent.

Mar vroag miech wie ’t hei in tsing joar jeet,

dan zien iech doch jing inkel rejel meujeliegheet.

Aod Kirchroa is dan versjwoende, nui Kirchroa naja,

de tsouwkónft e vroagsteeche mit puntje puntje nog draa.

Dreums te van ing besser tsiet, leve sjwatse meneer,

vier hant óch jedreumd, mar ’t is werm tsiete heer.

Sjwatse meneer, iech zien doe maats al flot hei vrung,

iech wunsj diech en dön ’t aller, allerbetste,

Sjwatse mevrouw, ’t is vuur diech e bies-je zung,

en dieng kinger zunt jewis ’t aller, allernetste.

Ze sjpieële jans erg loestieg mit ’t wasser óp d’r maat

en zient inne sjwatse mit ing koellamp die nit kan sjienge.

Óp deë zokkel sjteet flaich wat uuch hei hat jebraad,

inne wieje wink oes ’t verleie van deë fienge.

Huur d’r letste hieziejer vlókke in zie bónte plat,

zieng kinger hant in ’t Hollendsj jód werk jevónge.

Heë jeet ater d’r rollator en ziet zieng vruier sjtad,

die zoeë herlieg ’t Sjunst óp de welt hat jezónge.

Zets diech jeweun e sjtreufje moeziek óp

Bis te al ins troerieg, moets jet vuur diech oes,

has te troane in de oge sjtoa.

Kan diech jinne trueste, zies jinne wèg vuuroes,

wits nit wie ’t leëve wieër kan joa.

Ee dink zal ummer bij diech blieve,

doe broechs óch nit tse sjwieje.

Bis te ins jelukliejer wie oeëts ieëder jeweë,

vings de wöad vuur die jeluk nit.

De brós sjteet diech óp sjpringe, doe has de betste reë

en truks ’t lifste alle welt in die jeluk mit.

Ee dink zal ummer bij diech blieve

en doe kans janit sjwieje.

Zets diech jeweun e sjtreufje moeziek óp,

en zing zoeë hel mar wie-ts te kans,

dat zörgt besjtimd vuur vrijheet in d’r kop

en maat die jebraoche hets-je jans.

Doe bis noeëts jans alling,

loester noa dieng sjtim en zing!

Bis te ins jans loestieg, has de sjtiemoeng vuur e fes,

veuls de sjpas durch ’t janse lief joa,

has te jet tse viere, róf dieng vrung en al de res,

en de vräud is jans flot doa.

Ee dink zal ummer bij diech blieve,

en ’t sjalt van alle zieje.

BloaBloaBloa

Vier wille jeer jewiechtieg doeë

Dinke vöal en deep en zoeë

En zoeng sjwoar zaache.

Mar los ós ierlieg zieë

Broeche vier ós nit tse sjtrieje

En junt tsezame laache:

Vier wisse bis in ’t extreme

Vier verjèse jeer alle probleme

De janse loeët is bloa bloa bloa ahah

Jing inkel wólk tse zieë

En januus deet wieë

De janse welt zeët joa joa joa ahah

’t jeet alling mar jód

Vier kómme nuus tse kót

De janse loeët is bloa.

Dan zunt vier wus uvver wie ’t jeet

Uvver wie d’r daag ós kume deet

En de knäök kraache

Dan oame vier jeluklieg wieër

En zage bis de nieëkste kier

En junt tsezame laache.

Vier wisse bis in ’t extreme

Vier verjèse jeer alle probleme.

Dan pratsje vier de duur wied óp

En alle zörg eroes

Doa vräue vier ós ummer óp

Mit alle ieëlend sjloes.

Wits te wat d’r ziems noe ummer is?

Vier zunt allemoale jónk jeweë en wole

al die ideale van de welt die ós bevole

vuur ós zelver e bies-je woar maache,

en die zaache woare janit vuur tse laache.

Den d’r eënsj woamit vier zunt aajevange

deë is noen doch nog e bis-je blieve hange,

en vier kieke noe tseruk um ós tse vroage

in wie wied vier nuus wie dreumere woare.

Wits te wat d’r ziems noe ummer is?

Dat van alles doch zoeë winnieg uvver is.

Vier hant allemoal ós ieëlend uvversjtange

en zunt sjtècheblink de tsouwkónft in jejange.

Wie flot vier alle ónsjood hant verloare

is nit vreëm, den zoeë ónwissend vier doe woare.

En doch bloof deë honger: mieë en mieë ós drieve

in de erm van de krefte die ummer blieve.

Óch al wole vier zoeëvöal dinger angesj doeë,

vinge vier ós doch tseruk in ’t woar ummer zoeë.

Wits te wat d’r ziems noe ummer is?

Dat van alles doch zoeë winnieg uvver is.

Doe wits nit jenauw woa inne umsjlaag kómme is,

óp watv’re leëftsiet dat-s nit ummer mieë d’r sjtomme bis.

Dat-s te dinks dat-s te jet móts óngerneëme

angesj bis te ónjetswiefeld ummer deë vreëme,

deë ’t noeëts tse jet orrentliegs hat kanne bringe

en loeter uvver ideale va vruier is blieve zinge.

En zoeë bis te dan doch óch nog zessieg woeëde

en zies de jónge en hön ideale zunt d’r moeëde.

Wits te wat d’r ziems noe ummer is?

Dat-s te wits dat dat alles óch ins uvver is.

Wents te dan jees tselle

Wents te dan jees tselle,

Dan is van alles vöal tse winnieg.

Tse winnieg leefde, tse winnieg vrung

Tse winnieg vräud, tse winnieg zung,

Tse winnieg andach vuur wat wiechtieg is,

Tse winnieg tsiet vuur wat richtieg is,

Wents te dan jees tselle.

Zoeëvöal tsiet is ós jejeëve,

Zoeëvöal daag bis an d’r sjloes,

Mar wat dunt v’r mit dat leëve,

Vuurdat-s te ’t wits is ’t al sjloes.

En has te de mieëtste middieg jèse,

Mar bis nog nit aod en versjlèse.

Zoeëvöal plane um tse maache,

Um tse joa en um tse sjtoa,

Um tse joenke en tse laache

En dieng jeveulens aternoa.

En doa bliet nog vöal tse wille,

Óch al went vöal vroage sjpille.

Zoeëvöal jedanke nit kanne dinke,

Zoeëvöal reze nit jemaad,

Zoeëvöal nit losse bezinke

Zoeëvöal sjpiets en zoeëvöal sjaad.

Óch al has tezoeëvöal nit óngernómme

Mar wat nit is, dat kan nog kómme.

Wen iech ’t nog ins muet doeë

Wie inne blinge han iech rónkjelofe,

mie hats han iech oes ’t lief jezónge,

iech häu mieng zieël kanne verkofe,

den diech hauw iech nog nit jevónge.

In mennieg vreëm bed han iech jesjloffe,

an mennieg vreëm jedanke miech verbónge,

vuur mennieg vreëm enderoeng bloof iech hoffe,

den diech hauw iech nog nit jevónge.

Mar wen iech ’t nog ins muet doeë,

döng iech ’t al jenauw ezoeë

den iech han jiddere sjrit jenoame

um endlieg bij diech oes tse kanne oame.

Wievöal flesje leed han iech jezaofe,

wievöal sjemde woar in miech jedrónge,

wievöal kauw en wusheet hauw iech jetróffe,

den diech hauw iech nog nit jevónge.

Wie döks han iech nit ’t teëjedeel jeróffe

va wat de mieëtste lu jemendlieg dónge,

den doa sjtónge vuur miech jing dure aofe,

den diech hauw iech nog nit jevónge.

Wie sjlim bin iech nit óp mieng kneie jekraofe

hool vas bis an de allerletste sjtrofe,

um dreumkastieële die vuur de naas miech hónge,

den diech hauw iech nog nit jevónge.

Iech han d’r langste

Dan vange ze werm aa tse sjtrieje

En dan weëde ze óch al wus,

Woa ze alletswai doch pieng lieje

En sjleëter d’rvan weëde dus.

Mar ’t kan ze januus sjeële

En jeet jeweun hel teëje hel,

Wie ze ziech doch blieve kweële

In ’t wirklieg knudzjesjpel.

Iech han d’r langste, iech bin d’r jruetste,

Iech han de helste, ja dat huets te.

Van deë blik kuet iech wal sjterve,

Mar dan zouw iech diech de sjpas verderve.

Iech bin d’r sjterkste, iech han de mach,

En iech maach ‘t mieëtste krach.

Weë van vies hult, kan ziech vräue,

Den ’t weëd hei richtieg vies,

Wie ze mit vies wöad kanne sjträue

Doa oes weëd inne miensj nit wies.

En de vuus weëde al jehoave

En d’r sjpui sjprietst durch jen loeët,

D’r inne zal d’r angere sjtroave

Went d’r angere d’r inne ing kleëne koeét.

Wie lang kan ’t zoeë nog durch joa,

Ze mósse doch werm durch ing duur.

Woarum mós de welt zoeë jet durchsjtoa

Alsof januus angesj wiechtieg wuur!

Miene kop sjteet in blui

Miene kop sjteet in blui, jeleuf iech

’t kroefe wil jedanke droes,

en alles liecht jans nui, jeleuf iech,

zoeë zoog de welt nog nie oes.

Alles frisje klure mit toepe dróp,

alles freulieje toeëne, eraaf, eróp.

Noe kiek, iech sjton in blui, jeleuf iech,

en iech wil de janse tsiet eroes.

Wie inne auwe boom mit de betste zin,

iech jrui an alle ekke.

Doa wieëst zoejaar e nès, mit vuejel drin,

die wirke draa wie jekke,

d’r mai is óngerweëgs, de aier óch,

die dunt nit alling an zinge,

wie sjun ’t vrugjoar weëd, e bilderbóch

dat iech diech hu jon bringe.

Zoeë jroeës is de natoer, vöal jroeëser nog,

ze bliet mar loeter wase.

noe kiek miech ins sjtoa, joa, iech waas óch,

hol mar flot jet vaze.

d’r mai is óngerweëgs, óch in mie hats,

iech sjton ja bauw óp sjpringe.

wie sjun dis vrugjoar weëd, kniep in mieng bats,

weë wees wat-s doe zals vinge!

’t Leëve sjproest eroes an alle zieje,

en ver róffe jans versjtaund: auwieë.

Doa is ummer wal jet um jouw zin va tse krieje

Me zouw bauw sjleëte zin krieje

van alle sjleëte nuiieghete,

dit kuet wal ins d’r sjloes zieë

van dizze lange wèg vuur ós.

Mar me zouw óch jing pieng lieje

vuur pienglieje meujelieghete,

den dat is ja fantoomwieë,

vuur wat nog kómme mós.

Alzo nem iech ins deep oam,

iech zuk bis óp d’r boam,

doa is ummer wal jet

um jouw zin van tse krieje.

Alzo sjlik iech ins ing kier,

’t leëve jeet ummer wieër,

doa is ummer wal jet

um jouw zin van tse krieje.

Me jieëft ziech döks jesjlage

vuurdat me weëd jehouwe,

vuurdat me wal kan zage

of me d’r sjlaag uvversjteet.

Me kan vöal mieë verdrage

dan miensje verdrage zouwe,

doa mós me óp vertrouwe

dat alles óch werm uvverjeet.

Me lieët ziech döks verjage

durch d’r floep wieër tse joa,

durch d’r eje angs versjlage

vuurdat inne sjtap is jedoa.

Da bliet ummer jet knage,

wat wuur jeweë wen woa en wie,

alzo los ós joa zage

um jouw zin van tse krieje.

A jenne sjlaagboom

A jenne sjlaagboom han iech vruier döks jesjtange

En d’r Blauwe engel varet flot vuurbij,

D’r blauwe engel is al lang vuurjód verjange

A jenne sjlaagboom is jelukkelieg nog hei.

En doa zitse vier jemuutlieg a jen tieëk

En vertselle ós jet wietse mit d’r wieët.

Wat zouw me in auw tsiete blieve hange

A jenne sjlaagboom is jelukkelieg nog hei.

A jen Eng woar vol va leëve

Uvveral koeët me ziech ee heëve,

vruier hauwe de lu jeweun mieë doeësj.

A jenne sjlaagboom koam va ónge

Woar nit an ’t sjpoar jebónge

Den ’t drieënet vruier óch al um de woeësj.

En die hauw doa inne jans bekankde wieët,

Mit e jroeës hats, óch al woar e tsemlieg lieët.

En doe woeët ’t aafjerèse,

Ach, wat vólt me ziech besjèse,

Den de wieëtsjaf woeët doch ummer jeer bezoeëd.

Mar noa jet joenke en jet laache

wós me jet d’rvan tse maache

wie de wieëtsjaf d’r maat óp trekke koeët.

En nog ummer hat me inne jans bekankde wieët,

Deë jeer de Kirchröadsjer moeziek sjalle lieët.

A jenne sjlaagboom doa mós me ummer zieë

Um ziech jemuutlieg eet se krieje.

Wen iech ’t nog ins muet doeë

Wie inne blinge han iech rónkjelofe,

mie hats han iech oes ’t lief jezónge,

iech häu mieng zieël kanne verkofe,

den diech hauw iech nog nit jevónge.

In mennieg vreëm bed han iech jesjloffe,

an mennieg vreëm jedanke miech verbónge,

vuur mennieg vreëm enderoeng bloof iech hoffe,

den diech hauw iech nog nit jevónge.

Mar wen iech ’t nog ins muet doeë,

döng iech ’t al jenauw ezoeë

den iech han jiddere sjrit jenoame

um endlieg bij diech oes tse kanne oame.

Wievöal flesje leed han iech jezaofe,

wievöal sjemde woar in miech jedrónge,

wievöal kauw en wusheet hauw iech jetróffe,

den diech hauw iech nog nit jevónge.

Wie döks han iech nit ’t teëjedeel jeróffe

va wat de mieëtste lu jemendlieg dónge,

den doa sjtónge vuur miech jing dure aofe,

den diech hauw iech nog nit jevónge.

Wie sjlim bin iech nit óp mieng kneie jekraofe

hool vas bis an de allerletste sjtrofe,

um dreumkastieële die vuur de naas miech hónge,

den diech hauw iech nog nit jevónge.

Wen iech ins nit mieë bin

Wen iech ins nit mieë bin

Jeet jeweun alles wieër,

Dat is jenauw noa miene zin,

Doa kunt jing nieëkste kier.

De welt drieënt zie rönke,

Doe vings e anger jönke,

Wen iech ins nit mieë bin,

’t woar miech ing jroeëse ier.

Wat zal not va miech blieve,

Neume ze urjens nog miene naam?

Zalle ze dan nit uvverdrieve

Nit dat iech miech d’rnoa sjaam.

Zal nog inne an miech dinke,

E joar noadat iech hei vertrók?

Zal nog e lidje va miech klinke

Of woar ’t noen al vöal tse dök?

Iech mós ’t óch nit erjer maache,

Zoeë flot krieje ze miech nit kwiet,

Ze zalle miech nog hel hure laache

Wen iech iech bin ing janse tsiet.

Wat koeët miech ammezere

Mit de domheet van de welt,

Wie lu ieëwieg blieve probere

Went ’t vuur hön hat jesjeld.

Iech dórf jenauw ezoeë lank leëve

Um tse jeëve wat iech hauw,

Tsem sjloes is ’t um ’t eëve

D’r doeëd is ós allemöal tse sjlauw.

Iech wil lofe bis ’t nit mieë jeet

Vier veule ós al zoeë lang ópjesjlaose,

Mit minimaal kontak mit de res van de welt,

Mit kloestere anee jejaose,

En alles vas óp rejele jesjteld.

Doa kunt evver e eng an mie jedóld,

Iech han miech nog noeëts zoeë jevóld.

Iech wil lofe bis ’t nit mieë jeet,

Iech wil miech vrij beweëje, iech mós inins dróp oes.

Iech wil lofe in vol vrijheet

Januus hult miech teëje, nuus hult miech vas an hoes.

Iech wil lofe bis an d’r sjloes.

D’r wink veul iech wild durch mieng hoare jage,

D’r hoarietsont kielometere van miech voet.

Nurjens han iech wótsele jesjlage

Iech wil wieër bis iech nit mie woed.

Weë wees kunt an mieng wandersjaf e eng

Wen iech nog urjens rouw ving.

D’r Santiago hat miech alles vuurjedoa,

Noe loof iech ‘m zingend aternoa.

Perfek

Dóch ’t jód of dóch ’t nit, zoeë huur iech allewiel

Mar döks is jód nog nit jenóg,

Den perfek tse zieë en doeë is nit zoeë miene sjtiel

En nuus is perfek in mie bóch.

Doe zies ’t nit dierek, doa jeet óch ins jet sjeef,

Joa, iech bin nit perfek mar iech bin leef.

Feëlere maache is miensjlieg en iech bin inne miensj,

Perfek zieë dat is jödlieg iech bin perfek jans in ’t kliensj.

Den iech ken al mieng makke en iech los ’t ainfach zoeë,

den al die feëlere die maache miech vroeë.

Doe wits e ónjeluks-je zitst in inne kling ek,

En bij miech is dat al flot passeerd.

Wat reët is is bij miech króm, normaal e bies-je jek,

En dat weëd e bies-je jekamoefleerd.

Doe zies ’t dök dierek en dan zaan iech: estebleef,

Joa, iech bin nit perfek mar iech bin leef.

Iech hol de sjouwer óp en bouw jinne sjtress,

Mar iech don bij alles jeweun mieng bes.

Vier treffe ’s wal haoverweëgs

Doe zeës joa en iech zaan nee,

’t is duudlieg, ’t is nit al alee.

Doa zies sjwats en iech zien wies,

’t miesjt ziech wal en weëd werm jries.

Vier treffe ós wal urjens in de midde,

vier treffe ós wal haoverweëgs.

Doe jees links en iech jon reëts,

iech zien jet jóds en doe jet sjleëts,

Doe wits zicher, iech tswiefel nog,

doe leëst reader en iech e bóch.

Vier treffe ós wal urjens in de midde,

vier treffe ós wal haoverweëgs.

En went ins jet jesjeie bliet,

’t noeëts jet van ing wet kriet.

En went ins inne d’r wèg nit ziet,

d’r oeswèg is noeëts jans wied.

D’r wil tsezame bis an d’r sjloes

maat ummer nog e peersje oes.

Doe meens vruier en iech meen noe,

iech zaan iech en doe zeës doe.

Iech zien duuster en doe zies lit,

iech val teëje en doe vils mit.

Vier treffe ós wal urjens in de midde,

vier treffe ós wal haoverweëgs.

Flaich is dat jraad d’r depere zin.

Iech bin nit inne van alles vuuroes plane,

Iech rol bij alles in en oes,

Nè, iech loof nit ummer in vaste bane

En neum miech zelver jing jries moes.

Iech kan nit zage miech deet jet sjpietse,

Alles maachet miech weë iech bin,

In alle eënsjheet en oane wietse:

Flaich is dat jraad d’r depere zin.

Iech juntet wal mieë leëvenszicherhete,

Dis jries hoare zunt doch van zörg,

Mit zoeëvöal sjieksaalsmeujelieghete

En hei woar ummer wal jet murrieg.

Iech moeët óch wal ins óp e heuts-je biese,

En döks vroaget iech miech doch aaf woahin?

Dat zal jinne van d’r sjtool aaf riese:

Flaich is dat jraad d’r depere zin.

Iech nem e vuurbild an weë is vuurjejange,

Die date óch nit bij alles noa,

Die woeëte óch nit ummer vol versjtange,

En zaache koeëte behuurlieg sjeef joa.

En óch ’t leed dat zie ummer moeëte drage,

Doa koam mit d’r sjloes óch pas ee eng.

Iech huur ’t uuch al helóp zage:

Flaich is dat jraad d’r depere zin.

Iech lieret uvver vöal de sjouwer óp tse hoale,

Me zetst in ’t leëve nuus noa zieng hank,

Me zitst döks vuur ram nuus óp hese koale

En doamit hat me ziech d’r boam verbrankd.

En doch ummer werm ópnui druvver tse sjrieve

En tse zinge wie jelukkelieg iech bin.

Los miech dat óch nog lang hei blieve,

Flaich is dat jraad d’r depere zin.

Joa

’t Darf nit vöal tse zieë en jing lang reë,

Flaich e paar wöad uvver weë-ts te bis en bis jeweë.

Wat-s te vuur miech bis en óch zals blieve,

Oane óch mar e kling bies-je tse uvverdrieve.

Mar ’t mós jefluusterd bauw dat ’t jinne huet,

Óch al went de janse welt ’t wisse muet.

’t Darf nit vöal zieë en lifs nog winniejer,

Zoejaar dan is ’t diech vöal tse vöal.

’t Darf nit jroeës zieë, ’t lifs jans kling,

’t darf nuus mit jood zieë en nuus mit sjting.

Al wits doe zicher dat-s te jet va miech jees krieje,

En veuls te diech beloerd van alle zieje.

Mar ’t mós jet leefs zieë, reët oes ’t hats,

Nè ’t is jing tatoeaasj óp mieng linkerbats.

’t Darf nit jek zieë of nog waanzinniejer,

Zoejaar dan is ’t diech vöal tse jek.

’t Darf nit hel zieë, mar weech wie wol,

’t darf nit kaod zieë of mar in mol.

’t Mós vroeë zieë wie-ts doe bis van natoere,

En ’t mós urjens woa ós jinne kan beloere.

’t Darf nit wied zieë, mar óch nit hei,

Nit ónger ós zieë mar mit vrung d’rbij.

En vier mósse ónger alle umsjteng blieve laache,

Zoejaar dan is ’t diech vöal tse eënsj.

’t Darf nit sjiek zieë, mar óch nit normaal,

Nit in e tsimmer en zicher jinne zaal.

’t Mós jemuutlieg zieë en jidderinne sjmaache,

En ’t weëd sjpieë en de balke zalle kraache.

’t Kan flaich al hu zieë, zoeë jans sjpontaan,

En ’t broecht nit ins in inne wiese waan.

Mar ’t antwoad mós jans besjtimd vas klinke,

Zoejaar dan is ’t diech nit vas jenóg.

Iech zaan joa, joa joa en januus angesj,

Mit diech weëd alles zoeë bezóngesj.

Iech loof diech e haof leëve al aternoa,

En doarum zaan iech uvverjeluklieg joa.

Vier losse ós nit d’r daag verzouwe

Vier losse ós nit d’r daag verzouwe,

ejaal wie sjleët ’t nuits óch is,

van veerentswantsieg sjtond ’t jouwe,

’t allerbetste jans jewis.

Alle moments e fes-je bouwe,

woa-ts te dan óch tsouwvellieg bis,

Vier losse ós nit d’r daag verzouwe,

ejaal wie sjlim ’t boese is.

Dan kries te tillefoon en inne zeët: positief,

nog noeëts woar positief zoeë sjleët.

D’r hós hat heë en de knäök jans sjtief

en d’r haos piept went e ee woad zeët.

Ing wèch lank quarantaine, ing wèch in bed

ach, wat is miech dat vuur jet!

Dan dinks te zelver óch: iech veul miech rief,

of dat mit miech noen nog jet weëd.

Mar d’r test zeët iech bin nog negatief

en iech loof óch nog tsemlieg reët.

Ing wèch lank ram plat, dat wuur doch net,

ach, woa is vuur miech dat bed!

En de nommere die sjtieje en d’r zin is ónger noel,

ins zal iech corona krieje, al vrekt d’r janse boel.

V’r broeche jinne sjtriet tse maache

V’r broeche jinne sjtriet tse maache

Uvver ’t mieëtse zunt vier ’t eens

Doa zunt nog ee of tswai zaache

Die-ts doe flaich angesj meens.

Mar doavuur mósse vier nog kalle

En versjtoa wat d’r angere zeët,

’t Broecht nit ummer tse jevalle,

Mar ’t is besjtimd de muite weëd.

Doa lieche ummer mieë moere

Tusje diech en miech in tse sjtoa,

’t jieët probleme die doa loere

En ós oeseree losse joa.

Went vier va menoeng versjille

Dinke vier winniegstens druvver noa,

Went vier teëjenee sjpille,

Zalle vier ós noeëts liere versjtoa.

’t Weëd ummer sjwoarder

Ing bruk tusje ós tse sjloa,

Den ’t liecht ummer kloarder

Dat jinne an zie wilt joa.

Doa sjtunt vier tse roaze

in de voes inne dikke knoa,

’t doert langer wie minute

En flaich dinke vier effe noa.

’t Drieënt nit um jewinne of verlizze,

Vier hant mar inne weltbol en dat is dizze

Mit diech jeet alles besser

’t Jieëft daag dat alles sjeef jeet,

jinne ins wirklieg leef deet,

alling mar kauw en reën.

’t Jieët momente dat iech janit wieër kan,

pieng an jidder sjpier han,

alling mar sjleëg d’rtjeën.

Mar jeluklieg doert ’t noeëts lang,

en bin nit richtieg oeëts bang,

den iech dink an diech en alles sjweëft,

deë jedanke jieëft miech jouwe mód,

natuurlieg deet vertrouwe jód,

kriet mie hats ’t jeveul dat ’t leëft.

Mit diech jeet alles besser,

mit diech kunt ummer alles jód.

Mit diech jeet alles besser,

veul iech ’t sjtreume va mie blód.

De kraf um jidder moer tse betswinge,

die wees iech mit diech in jedanke tse vinge.

Mit diech jeet alles besser.

Doe zies dat iech werm sjrieve kan,

zoeë lang iech bij diech blieve kan,

de wöad rolle ainfach droes.

Doe huets dat iech werm zinge kan,

mie jeveul alwerm besjrieve kan,

en mit de moeze sjmoes.

D’r jedanke dat-s te ummer bij miech zals blieve

is flaich óch ing jroeëse ieloeziejoeën,

en misjien bin iech e bies-je an ’t uvverdrieve

mar doe bis inne oes ee miljoeën!

Vier zinge sjlajere wie vruier

Vier zinge sjlajere wie vruier,

dieng sjtem sjalt durch de janse boed,

iech veul miech joare nuier

en veul de sjoedere óp mieng hoed.

Vier zinge sjlajere wie ummer,

vier hant de allerjruetste sjpas,

verjèse alle zörg en kommer

en hant jeer van heemwieë las.

Iech hoeët al van ’t sjtrand va Bahia,

van de zon en zieë bij Capri,

iech wós alles van Sancta Maria

en ’t sjunne Napoli.

Evver iech zoos ’t leefste heem bij diech

en vier zónge herlieg valsj tsejeliech.

Iech dreumet al van verjange tsiete

wie iech als kink koalieg lofe koeët,

iech kieket al noa leng in de wiete

en zoeët de sjtere hoeëg in jen loeët.

Evver iech wós iech hool de hank va diech

kreftieg vas in de hank va miech.

Sjlajere losse miech deep zuete

en dreume va dinger die passere kuete.

Maach van die kink jinne vasteloavends-jek

Maach van die kink jinne vasteloavends-jek,

Den dan felt ‘m jans jauw mieë wie inne ek,

’t ruft d’r janse daag wie vol alaaf,

En kriet deë sjmienk wèchelank nit draaf.

En weëd ’t kloon zieë ziene leëvenstswek.

Maach van die kink jinne vasteloavends-jek.

Noen zies te al die lu loestieg sjleddere mit zoe klingt

En zies die eldere sjtiekem hoffe.

dat ’t kink trek óch nog tse zinge aavingt

an sjtat in d’r kingerwaan tse sjloffe.

Doe kries doch mitlieë wents te ze al zies,

En doarum róf iech mar kwantsies.

Doe huets al ummer zage: jónk jelierd is aod jedoa

Mar dat kan zoeë kinke januus vrekke,

Dat wil ’t lifste hel an die möppe noekele joa

dan wil ’t jans hel röpsje wie de jekke.

En dan sjtil dreume mit de oge tsouw

Kóm noe los die kink mit rouw.

Me trukt ziech de poete wie me ze wilt han,

Hei sjton iech ’t resultaat d’rvan!

D’r droom

Has te nog ummer d’r droom vuuraa tse sjtoa,

Tse maache wat al joare nit wil floepe.

Leufs te nog ummer e dreumbild aternoa

Of has te diech doavan los kanne roepe?

Has te urjens in d’r aterkop de hofnoeng nog

Ach hofnoeng kan jinne wirklieg sjade.

Has te e vunks-je in diech brenne doch

Dat erfolg um d’r ek nog sjteet tse wade.

Doe maachets ja ins moeziek en sjpillets zale plat,

Kroogs vöal applaus en verkofets óch nog plate zat.

Noe zits te óp d’r zölder en sjpils vuur diech alling,

En vroags diech woa zunt die jode tsiete hin?

Of zings vuur vrung e lidje oes de auw doeës,

Wat woars te doe nog jód en wat woats te jroeës.

Mar dat is wirklieg jetweeswie lang jeleie,

Has doe doch nog jet nuits tse beie?

De sjlajere va vruier klinke al lang nit mieë,

Plate, ach ja plate, me kan ze nit mieë krieje.

Nuus van diech is óp you tube of zoeë tse zieë,

Deet diech dat noe leed of deet ’t wieë?

Huls doe die eje repertoire doch jet in ier,

Of biest diech de nostaljie diech dan tse zier?

Kans te ós flaich ’t betste losse hure

Of is ’t hofnoengsloos al va tse vure?

Zitst e vunks-je flaich vuur al die verloare joare

urjens doch in dieng vrug tse wiese hoare?

Luezoeng

Wents te alle wöad al ins jezónge has

En alle melodieë al jelofe,

Dan verjeet diech wal e bies-je de sjpas

En kans alling óp tsouwval hoffe

Vuur de richtieje toeën, ’t richtieje woad

Óp jenauw d’r richtieje momang,

Wents te wits woa in dieng besjrenkoeng likt,

En has doezend kier d’rteëje jehange,

Wents te dan zies wie inne angere dat meklieg flikt,

Dan kries te doch dat ónhaimlieg verlange

Noa d’r richtieje toeën, ’t richtieje woad

Óp jenauw d’r richtieje momang.

D’r horietsont bliet ummer eëve wied,

De jrens van ’t besjtoa bliet besjtoa,

Mar went inne ópins de luezoeng ziet

Dan sjneurs te doch flot hingernoa,

Flaich jeet dan óch vuur diech zelf ing duur óp.

Flaich brent diech in inne fliets ’t vuur óp.

D’r techniek bringt allewiel óch enderoeng mit,

En techniesj bin iech ram verloare,

Den in masjienger en computer ving iech ’t nit,

En drum blief iech aodmoeëdiesj jet auwhoare

Mit de verkieëde toeën, ’t verkieëde woad

Óp jenauw d’r verkieëde momang.

Wents te dan jees tselle

Wents te dan jees tselle,

Dan is van alles vöal tse winnieg.

Tse winnieg leefde, tse winnieg vrung

Tse winnieg vräud, tse winnieg zung,

Tse winnieg andach vuur wat wiechtieg is,

Tse winnieg tsiet vuur wat richtieg is,

Wents te dan jees tselle.

Zoeëvöal tsiet is ós jejeëve,

Zoeëvöal daag bis an d’r sjloes,

Mar wat dunt v’r mit dat leëve,

Vuurdat-s te ’t wits is ’t al sjloes.

En has te de mieëtste middieg jèse,

Mar bis nog nit aod en versjlèse.

Zoeëvöal plane um tse maache,

Um tse joa en um tse sjtoa,

Um tse joenke en tse laache

En dieng jeveulens aternoa.

En doa bliet nog vöal tse wille,

Óch al went vöal vroage sjpille.

Zoeëvöal jedanke nit kanne dinke,

Zoeëvöal reze nit jemaad,

Zoeëvöal nit losse bezinke

Zoeëvöal sjpiets en zoeëvöal sjaad.

Óch al has tezoeëvöal nit óngernómme

Mar wat nit is, dat kan nog kómme.

Mieng hoare zunt ing jesjiechte apaat

Mieng hoare zunt ing jesjiechte apaat

Iech kieket in d’r sjpeiel en daat:

’t is tsiet vuur ing janse nui friezoer,

Den van die tsoemele weëd iech lanksaam zoer.

Alzo jong iech noa d’r hoaresjniejer hei

En vroaget wat vuur road has doe heibij?

Doe zaat e mit e jezich jans serieus:

Doa bliet nuus angesj uvver wie de tondeus.

Vier maache diech ’t betste ratsekaal

Dan leufs te óch jet winniejer vuur sjandaal.

Deë kop va diech ruft jeweun platekop,

Jet angesj zitst vuur diech doch janit dróp.

Zoeë jries en drueg, doa vilt nuus aa tse doeë,

Ing nui friezoer maat jaresjinne vroeë,

Doe lieëts miech hei ubberhaups jing keus.

Doa bliet nuus angesj uvver wie de tondeus.

Doe zaat iech: Halt, wat is dat noen vuur kal,

Iech loof joare al zoeë rónk en kom uvveral.

De lu zage iech zeug jónk oes wie iech bin,

Iech han in inne platekop jinne zin.

Vuur ing second opinion jon iech wieër,

Dit woar besjtimd bij diech de letste kier.

Iech bin nit jek en óch nog lang nit deus,

Iech jon vuurleufieg nog nit an de tondeus.

Zoeë koam iech bij d’r hoaresjniejer Sjeng,

deë noom miech ins orrentlieg ónger de heng.

Deë zaat, maach jerus de oge tsouw,

Dan kan iech sjun durchwirke in alle rouw.

Ing sjtond sjpieëder zaat e: doa is e resultaat,

’t woar nog sjlimmer dan wie iech hauw jedaad.

Meens te dat doa nog ee höarsje zeus?

Alles woar voet, óch oane tondeus.

De les die iech hei droes han jelierd

Noadat iech vöal zonnebrank hauw jesjmierd:

Hoaresjniejer en de lu zunt ram verkierd:

Jinne hónk deë noa mie hoar jebiert!

Den nog ummer hoeët iech wie jónk iech woar

Al woar iech óngertusje zessieg joar.

Dat loog nit an mieng hoare of de friezoer,

Mar an mieng sjreklieg freulieje natoer.

Iech bin tse sjpieë

Oe, iech bin tse sjpieë, iech han jing tsiet,

woa aa bin iech al die menute kwiet?

Oe, iech tsauw miech jek, iech mós al voet,

woarum zits iech nog in de boed?

Jraad jet tse lank jemiemeld, jet tse lank jemoeld,

tse lank jedaad uvver wat noe weëd bedoeld.

Tse lank jewaad um de kauw welt in tse rolle,

tse lank jevrève uvver pienglieje plaadzje van dizze olle.

Jraad tse tse lank jeleëze uvver de ieëlend van dis welt,

tse lank jerauweld uvver d’r polletiek en ’t vies jeld,

tse lank jedreumd van e wies sjtrand en lekker welle,

tse lank jedaad uvver wie iech alles veëdieg mós sjpille!

Oe, iech bin tse sjpieë, iech mós noen joa,

ach, kuet de tsiet mar effe sjtil blieve sjtoa!

Different joys for different boys

You can argue about taste forever

different people like different things

we will never really come together

but no one likes the pain that fighting brings

and yet we hold on to our convictions

and the preference of our choice

I like the contradictions

There’s different joys for different boys.

For you the food may be too salty,

For me it is just too sweet,

for another the words are too naughty

And a third one thinks they’re too neat

and so we come to the conclusion

Every body’s tune is in a separate voice

unity is an illusion

There’s different joys for different boys

And yet we will find common interest

We will meet somewehere in between

We will put our patience to the test

And promise never to be mean

But we’ll keep on fighting

and we’ll still make a lot of noise

one day we’ll be enlightened

There’s different joys for different boys.

We all have hopes and we have dreams

And we have visons of what might come

we all must compromise it seems

If we want a world for every one

Sometimes you have to fake a smile

when a tear was your first choice

it may take us all a little while but

There’s different joys for different boys.

Roeëzeblad

Uvver jesjmak vilt ziech nit tse sjtrieje,

D’r inne is d’r angere nit.

Vier zalle noeëts d’rzelfde krieje

Jeluklieg en zoeë haode v’r vrid.

Doch jieët ’t diskussiejoeëne

Uvver zaache die me hat

D’r inne hult van e roeëzeblad

En d’r angere van ing kouwflat.

Wat iech noe vöal tse zaots ving

Dat is diech al tse jats.

Wen iech doch jeer in ’t plat zing

zits d’r sjlajer deep in die hats.

En zoeë versjille vier ónendlieg

En doch zunt vier ós eenlieg zat.

D’r inne hult van e roeëzeblad

En d’r angere van ing kouwflat.

Doch bliet ummer jet tse zage

Of jet ruucht en of jet sjtinkt

Mar d’r triek is tse verdrage

Wat d’r angere vingt.

En al bliet ’t ieëwieg knage

En al zeët me ziech d’r dat:

D’r inne hult van e roeëzeblad

En d’r angere van ing kouwflat.

Wilt me leëve in rouw en ansjtand

Dan liert me doamit um tse joa.

Zicher went ’t al ins d’rum sjpant

Dan darf me nit sjtil blieve sjtoa.

Da mós me al ins laache

Óch went me muite doamit hat.

D’r inne hult van e roeëzeblad

En d’r angere van ing kouwflat.

Paas in jodsnaam mit dizze keël hei óp

De welt is wie ze drieënt, De lu zunt wie ze zunt,

Wie inne miech bejieënt, ’t óch bij hem tserukkunt,

Iech wees nit wie ’t kan, Mar iech zits tsemlieg ainfach inee.

Mie woad is nog e woad, Mieng menoeng hat hank en vós,

Iech nem vöal jouwe road, mar wees wat iech al wós,

iech wees nit wie ’t kunt, mar iech zits tsemlieg sjtieretieg inee.

D’r inne neumt ’t bót, d’r angere neumt ’t jód,

Inne dreide deet ’t doch al jans flot pieng,

Iech zaan ’t óch helóp, sjrief ’t vuur óp miene kop,

Paas in jodsnaam mit dizze keël hei óp.

’t Tsiel is dinger doeë, ’t tsiel is nommer ee,

Draa wirke maat miech vroeë, Jee han maat miech durjee.

Iech wees nit wie ’t kan, Mar iech zits tsemlieg eekennieg inee.

Zoeë hod iech óch van diech Oane wie en oane wat,

dat kunt jans deep oes miech en jidderinne wees dat.

Iech wees nit wie ’t kunt, Mar iech zits tsemlieg träu inee.

Tsing moal

Kiek ins in mie jlaas, doa sjiengt de zon,

Kiek ins in mieng oge, doa sjiengt diene laach.

Kiek ins in mie hats, doa jluit dieng leefde,

Kiek noa mie jezich, doe sjtraalt die jeluk.

Kiek ins noa jen loeët, doa sjiengt ’t leëve,

En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.

Kieke ins in mie jlaas dat iech jon heëve

En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.

Preuf ins van d’r daag, deë sjmaat noa mieë.

Preuf ins an mieng lippe, doa brent dieng hits,

Preuf ‘t poer jeluk dat-s doe kans vinge

Preuf de kraf va binne die in diech zits

Preuf ins van de leefde, los ze hoeëg leëve,

En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.

Preuf ins van mieng leefde, ze deet miech sjweëve.

En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.

Veul ins wie d’r miensj noa boave sjiegt,

Veul ’t jouwe wase, vier weëde riech.

Veul ’t hats diech kloppe ’t drieft diech vuuraa,

Veul ins doa wie sjterk de tsiet die kunt.

Veul ins deep in diech kan ziech al verheëve,

En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.

Veul ins al wat kunt, ’t is nit uvverdreëve,

En va vräud wil iech diech alles tsing moal jeëve.

Vier óch

Me kan ja nit mieë mit zicherheet zage

weë de helde zunt en weë de bandiete,

’t is sjwoar ummer inne reëte wèg tse vare,

vier leëve in wirklieg duuster tsiete.

Me ziet de moraal in nieëvel vervluje,

de engele en de duvele lieche vöal ópee,

de engele kröppe ziech in laache en luje,

de duvele houwe ziech va sjpas óp de bee.

Mar vier óch, vier zunt zoeë óch,

vier hant de linker en de reëter helf

en vinge d’r urjens tusjenin ós zelf.

Mar vier óch zunt jee kingesj bilderbóch

en al zient vier inne zoeperheld,

vier wisse die rol is bloos jesjpild.

In d’r kieno zient vier de jouwe jewinne

al hant ze heem jraad de vrauw jehouwe,

zoeë is de boesezie angesj wie die va binne

en kanne vier de jouwe nit vertrouwe.

Vier zient de sjunheet van de fotomodelle,

majer en jezónk, zoeë wie vier dan zage

en wisse wie ze mósse wurje en helle

um al die sjunheet tse kanne verdrage.

Jód en sjleët, ze hoeze bij ós allemoal,

flaich is ’t bloos ing vroag va moas en sjoal.

’t Naats óp de trap

Iech koeët nit sjloffe en sjtong óp,

doezend zaache in d’r kop,

ing tas tieë mit hónnieg drin,

kroog iech jraad jet besser zin.

Loof durch d’r duuster in d’r jank

mit de tas nog in de hank,

Ópins nog vuur d’r ieëtsjte trit

zien iech miene sjatte nit.

En dan dink iech mit inne klap

Nurjens is me zoeë alling

wie ’t naats óp de trap.

’t Passeert wal dökker in de naat,

krien iech de kop nit óp rouw jebraad,

dan sjpoeëkt ’t bilder van wat kunt

en wees iech nit wie sjlim ze zunt.

Dan drieën iech en drieën nog mieë

en wil d’r sjlof ubberhaups nit krieje.

Iech sjton óp en wirk nog jet

en val sjtonde sjpieëder um in bed.

Iech wees dat iech miech zelf nit sjnap.

Nurjens is me zoeë alling

wie ’t naats óp de trap.

Iech leës e bóch vuurdat iech sjlof,

iech dink noa uvver wat iech hof,

iech rechen oes wie lang iech mós

en jrubel sjtondelank uvver ós.

Wie kan ’t doch, ’t jeet zoeë sjeef,

en vier tswai zunt doch zoeë leef.

’t Bóttert nit zoeë wie vruier oeëts,

en vier kalle druvver noeëts.

Den vuur tse endere zunt vier tse sjlap.

Nurjens is me zoeë alling

wie ’t naats óp de trap.

Weë zetst noen d’r ieësjte sjtap?

Wie verjèse vier d’r janse hap?

Weë nemt de sjood óp zieng kap?

Nurjens is me zoeë alling

wie ’t naats óp de trap.

Ónnuezel en ónsjuldieg

Vier maache allemoale wal ’t ee en angert mit,

Jiddere daag hant vier sjtriet mit wat ’t leëve ós bringt.

Vier mósse wal verdoale den vier kenne d’r wèg nit,

Weë kan al richtieg zage al wat ós boaver d’r kop hingt.

En doa hingt ummer jet jroeës en jans jevierlieg,

Doa dreit ummer jet, óch al merkt ’t jinne.

Vier zunt ónnuezel en ónsjuldieg,

en jinne maat ós wakker

Ónnuezel en ónsjuldieg

En vier sjloffe lekker wieër,

En ater ózze ruk um weëde jesjefter jemaad,

En sjtiekem in d’r duuster weëde vier oes-jelaad,

Den vier zunt ónnuezel en ónsjuldieg.

Vier kanne van alles plane van woa junt vier endlieg hin,

Mar endere jidder daag ’t tsiel en kómme noeëts aa,

Vier woeësjte ós durch bane en vier sjtikke bauw drin

En vier hant jing sjien va kans van d’r bejin aaf aa.

En zoeë ende vier óch doa, zaan ’t jans ierlieg,

An d’r sjloes mósse vier ummer nog bejinne.

D’r tsirkel is rónk, zoeë huur iech ós wal zage,

Zoeë ónuezel zunt vier dan doch nit!

Vier zunt allemoal zoeë besjeftiegd mit ós zelf

Vier zunt allemoal zoeë besjeftiegd mit ós zelf

Dat vier ’t leed van angere nit noa kanne veule,

Dat vier de vräud van angere koalieg kan dele,

Den vier zunt allemoal zoeë besjeftiegd mit ós zelf.

Ach, doa kunt alwerm ing preëdieg,

Wie va pastoer óp zóndiegmörje,

Doamit bin iech doch ram veëdieg,

Iech maach miech koalieg zörje.

Iech han alles jód jerejeld, alles ónger kontrol,

Weë deet miech jet, nuus maat miech nog dol.

Ach joa, zoeë wainachtslidje

Van wie zieëlieg dat vier sjterve,

Mar iech dink dan an dat sjnitje

Va wat iech oeëts zal erve,

Iech han tsiet en iech han jeld, de heng uvvervol,

Weë deet miech jet, nuus maat miech nog dol.

En dan lik iech jidder wèch bij d’r psychiater óp de bank

En klaag uvver miene loeks döks sjtondelank.

Iech voelens nog vöal levver

Iech wil nog hónged berje verzetse

Iech mós nog beum oesriese mit de bloeëse heng.

Iech wees iech kan miech zelf uvversjetse

Mar iech zits jeweun heem jans alling.

Iech mós nog ideale in wirkliegheet umzetse

Iech hof mieng jekste dreume kómme nog oes.

En da verwaar iech ’t betste vuur ’t letste

en vroag miech aaf wienieë kunt d’r sjloes?

Wievöal joare han iech nog?

Wievöal krefte zunt nog uvver?

Nit al tse vöal, dat wees iech óch

Mar iech voelens nog vöal levver.

Iech han nog wal hóngeddoezend plane

En doabij i-vel van wie ’t passere muet,

Iech krieën va vräud wie wal tsing krielhane

Mar verjès alles mi tinne depe zuet.

Iech kan diech d’r wèg d’rhin meklieg tseje,

Iech wees jenauw wie deë lofe kuet.

Iech kom evver nit wieër wie miech ópreje

En jinne deë mie kommentaar huet.

’t Weëd tsiet dat iech miech jon beweëje,

Went miech jet felt, is ’t wal kammauw,

Doa hult miech ummer wal jet bleuds teëje,

Voljens miech bin iech jeweun tse sjlauw.

Den went ’t an miech häu jeleëje

Dan wuur d’r himmel ummer blauw,

Dan kreug jidderinne miene zeëje

Den in mie köpje wees iech alles haarjenauw!

Iech wil lofe bis ’t nit mieë jeet

Vier veule ós al zoeë lang ópjesjlaose,

Mit minimaal kontak mit de res van de welt,

Mit kloestere anee jejaose,

En alles vas óp rejele jesjteld.

Doa kunt evver e eng an mie jedóld,

Iech han miech nog noeëts zoeë jevóld.

Iech wil lofe bis ’t nit mieë jeet,

Iech wil miech vrij beweëje, iech mós inins dróp oes.

Iech wil lofe in vol vrijheet

Januus hult miech teëje, nuus hult miech vas an hoes.

Iech wil lofe bis an d’r sjloes.

D’r wink veul iech wild durch mieng hoare jage,

D’r hoarietsont kielometere van miech voet.

Nurjens han iech wótsele jesjlage

Iech wil wieër bis iech nit mie woed.

Weë wees kunt an mieng wandersjaf e eng

Wen iech nog urjens rouw ving.

D’r Santiago hat miech alles vuurjedoa,

Noe loof iech ‘m zingend aternoa.

D’r zenger hilt ziech nit an jang

Uur zut nit jekoame vuur de wiesheet van d’r zenger,

E lidje uvver leefde en vöal mieë zitst nit d’rhinger.

Jet troeës misjien e bies-je en inne ópjehoave vinger,

En inne in moeziek jebrade tsezamebringer

Uur kant nit verwade de woarheet hei tse hure

Uvver d’r zin van ’t leëve en zieng ónverhofde klure,

Iech zaan ’t uuch jans aofe en duudlieg va tse vure

Mieng woarheet kuet uuch alling mar sjture.

Zoeë dunt vier noen vuur inne momang

Vier zunt nit sjwaach en vier zunt nit bang,

Evver sjaad jenóg doert nit nit lang,

D’r zenger hilt ziech nit an jang.

Uur wilt jeer verjèse al de zaache die vier sjurje,

De jroeëse en de klinge en de allervieste zörje.

Doa aa dinke vier nit hu, mar lever pas mörje,

Went d’r noadoeësj de keël deet wurje.

Zoeë zinge vier tsezame wie sjun ’t hei tse zieë is,

Wie de miensjheet vrij, vroeë en vrieë is

En dat doa urjens nog zoeë vöal mieë is,

Vuur ós allemoal nog jet tse krieje is.

Iech bin zoeë aod en verjèslieg woeëde,

Iech dink an de labendieje en de doeëde,

Doa zunt leefdes jevónge en jezoeëde

Mieng moeziek huet bij jinne moeëde.

Huus-je va leem

Iech han miech d’r kop jesjtoeëse an de domheet van de lu,

iech kroog mie hats ópjerèse durch de helheet van hu,

iech woeët van de kaat jebraad durch kótzichtiegheet

en bin nit ópjewase teëje wat nog kómme jeet.

Doa woeët jetuut an mieng oere um ’t verkieëde tse doeë,

ze hant miech jetseegd wie hel de doeëdsklokke loeë,

iech woeët an ee sjtuk jewieëze óp jidder ónmeujeliegheet,

iech bin nit ópjewase teëje wat ós nog tse wade sjteet.

Iech han miech verbórje in mie huus-je va leem,

ónsjtabiel, ónjemuutlieg, mar iech neum ’t heem,

’t is kaod, ’t is duuster, iech hod d’rvan trotsdeem,

den hei weëd iech sjterker, hei bin iech heem.

Ze hant óp mieng zieël jetroane oane ing inkele vroag,

ze hant miech klinger jemaad dan iech ejentlieg woar,

ze hant miene jees ópjesjlaose en ze dónge miech leed,

iech bin nit ópjewase teëje wat jee miensj nog versjteet.

Iech bin voetjelofe mar iech koam jauw tseruk,

alling in mie leme huus-je ving iech jet van jeluk.

’t Deet zoeë lekker pieng

Iech veul mie hats is an ’t blouwe,

Mieng erm en bee zunt ramp verkrampd,

Hat miech inne in d’r maag jehouwe

En zunt mieng hiere óp sjlaag verdampd?

Iech sjleef miech durch d’r daag bis dat iech bij diech bin.

Mar ’t deet zoeë lekker pieng,

Auw auw, auw auw,

Iech veul ’t roepe an de lieng

Auw auw auw auw,

Mar iech wil ummer mieë en heller,

Van de allerwildste sjpeller,

Den ’t deet zoeë lekker pieng.

Iech huur de sjmik zoeë jiftieg knalle,

De zieël paaft in inne sjlaag miech droes,

Dat mach en ónmach miech zoeë jevalle

Hoal iech zelf nit ater miech oes.

Iech sjleef miech durch d’r daag bis dat iech bij diech bin.

Iech kan de janse welt verjèse,

Den alles drieënt alling um diech.

Mieng jedanke zunt ram jesjplèse

Den iech verjèse zoejaar nog miech.

Iech sjleef miech durch d’r daag bis dat iech bij diech bin.

Probleme

Probleme zunt probleme

went probleem dróp sjteet

en mieëtstens han iech floep

dat urjens dróp tse zetse.

Dan blieve ze urjens hange,

wail nuus vanzelf voetjeet,

en iech bin doch zoeë sjleët

ze richtieg in tse sjetse.

Doa zits iech dan mit de heng in ’t hoar,

en iech veul miech wie ’t kuuche van ’t joar.

Wat iech mitsjleef is miech vöal tse sjwoar,

en iech bin mit d’r janse kroam nog lang nit kloar.

Zuete wil óch nit helpe,

druvver vrieve deet al pieng,

en wen iech druvver kal

weëde ze óch nit de dieng.

Zoeë sjton iech dan tse kieke

bring jing kloarheet in de zaach,

’t wil alling mar floepe

wen iech zelf ing jebierde maach.

En iech laach alles jans luftieg voet,

iech veul miech nog jemuutlieg in mieng hoed.

Lek diech in de mangel

Went ’t ins nit leuft zoeë wie ’t lofe mós,

Went inne ins jet zeët dat klinkt wie vies jehós,

Went ’t weer alweer nit wil en rent ’t dat ’t vrekt,

En d’r hónk mit pratsjpuet in ’t jezich diech lekt.

Has doe ins jinne zin in wirke en jemós

En dinks doe ins alling an jenisse en jenós,

Kries doe nit alles mit d’r mangtel van de leefde tsouwjedekd,

En wits de nit wat de welt mit diech betswekt.

Dan lek diech in de mangel en jank sjloffe,

Jank rui-ieg óp besser tsiete hoffe.

Sjwingel huekstens freulieg mit diene sjtats

En dreum mar lekker van ’t vange van de kats.

Wilt ’t èse diech nit sjmaache en jees te an d’r zoef,

Kries te de hoare werm ins nit in inne sjunne koef,

Sjpille ze óp d’r radio de moeziek die nit jevilt,

Of kries te via d’r tillefoon e vies bild.

Lappe ze diech puetje en vils te óp de puutsj,

Zient de Hollendere diech werm aa vuur inne Duutsj,

Bis te nommer dreientswantsieg in d’r zoepermaat,

En kries van ’t kassemeëdje de woarheet hel jezaad.

Leufs te diene reëte wèg tsemlieg sjeef,

Vings te diech vuur dis welt vöal tse leef,

Kries te van ’t leëve noeëts wat-s te verdeens

En huets va jidderinne alling jemeens.

Blief jezónk/blijf gezond

Weet je nog toen wij een pilsje deden, samen naar de mensen keken

Wie vier ós jans jeweun e henke koeëte jeëve, (hoe wij elkaar gewoon een handje konden geven)

Het lijkt alweer zo lang geleden, konden met een feestje de week breken

Wie vier ónjetswónge anee koeëte kleëve (hoe wij ongedwongen aan elkaar konden zitten)

We konden mekaar nog een handje geven, van een elleboog hadden wij nog nooit gehoord

Wat hadden wij een gemakkelijk leven, corona heeft ’t ruw verstoord.

Ach, wits te nog wie vier e fes-je koeëte bouwe (weet je nog dat we een feestje konden bouwen)

Oane ’t leëve van angere tse verzouwe (zonder het leven van anderen te vergallen)

Afstand van anderhalve meter is misschien gezond, maar van in je eentje thuis te zitten word je rond

Ach, weet je, corona was een lekker bier, nu maakte het een einde aan ons plezier

Flaich is dat de allerletste kier (misschien is dit de allerlaatste keer)

Refr

Blief jezónk dan betsaal iech d’r dokter/blijf gezond dan betaal ik de dokter

Zoeë jeet ’t rónk, al ee lank joar/Zo gaat het rond al een lang jaar

Blief jezónk en hod ainfach poal/blijf gezond en houd vol

Dan weëd ’t werm flot wie ’t woar/terug naar normaal, daar doen we ’t voor.

Laten we hopen dat ’t ergste is geweest, we komen bij elkaar, we maken weer feest.

Vuur e fes-je hant vier ummer ing jouw oesroeë, joa, ’t sjlimste is werm jeweë (voor een feestje hebben we altijd een excuus, ’t ergste in alweer achter de rug.

Refr

Blijf gezond, hou je taai, dat we mekaar snel weer zien

Flotter wie-ts dinks misjien (sneller dan je denkt misschien.

Muziek: Paul Weelen Teksten Paul Weelen/Rafael Rozenblad.

Jónk va binne

Mie leef wat bis te aod jewoeëde,

Iech ken diech koalieg nog tseruk,

Zoeë jries beëdje is ja hu tse daags moeëde,

Mar e meëdje va drissieg, wat e jeluk.

En wie is ’t mit ’t Annie da va vruier,

Hat dat óch inne nuie vrijer?

Da kans te miech ja ins beloere,

Auwer mar nit sjlauwer zeët me dan.

Zelfde naas, zelfde mónk, zelfde oere,

Alling bin iech inne richtieje auwe man.

Wat is van deë jong tsereët jekoame?

Hat deë ziech pentsiejoeën jenoame?

Iech bin jónk va binne,

Va boese is bloos boesezie,

Iech bin jónk va binne,

Doa aod weëde dóch iech nie.

Iech laach nog ummer, zing nog ummer

En doa is ’t zummer zommer.

Iech bin jónk va binne,

Mie leëve mós ja nog bejinne.

De tsiet is zoeë flot doch verjange,

Vuurdat me ’t wees dan is ze um,

En weë hat al d’r tswek d’rva versjtange,

Jinne hat e antwoad óp woarum.

Vier hant allemoal e sjleëgs-je d’rvan krèje.

Mar leëve nit in ’t vuurbije.

Iech hod van diech

’t Maat nit oes wie döks jet al jezaad is,

Doa zunt dinger die huet me ummer jeer ópnui.

En ’t is ejaal went jet al ins jemaad is,

Blomme sjtunt jidder joar óch werm in blui.

En doe wits ’t kunt wie ummer oes mie hats,

En wie döks iech hei al moeziek drónger zats:

Iech hod va diech en ’t deet jód dat tse zinge,

Iech hod va diech en iech huur ’t zelver ummer jeer.

Doe bis d’r hit deë ummer óp ee sjteet,

Doe bis d’r oerwórm deë noeëts droes jeet,

En doe maachets miech ónjeleuflieg riech,

Iech hod va diech.

En dan huur iech dat deë teks al van d’r Brel is,

Of van d’r Jürgens en angesj wal van d’r Mey,

Iech zaan óch nit dat ‘t wóngesj wie oriezjienel is,

Mar e oeniekoem den ’t jeet uvver ós tswai.

En doe wits wie jeer iech mit wöad en noeëte sjpieël,

Mar iech veul de leefde bis ’t deepste van mieng zieël.

En iech liech nog wal e jöngsje vuur de ieësjte moal verknald,

En iech los ‘t alle welt hel hure, dat ’t lidje sjalt.

Iech bin bauw zessieg

Jiddere oavend fes, jiddere oavend sjanse,

jiddere oavend sjtress: wie zien iech oes, kan iech jód danse.

En de moeziek jong mar durch en ’t drinke oane dinke,

Mörje pas koam de zörg,noen koeët alles blinke.

Mar an dat fes-je koam plötslieg inne sjloes,

den óp eemoal jónge miech de lempjer oes.

Iech bin bauw zessieg, en alles deet miech wieë,

iech bin bauw zessieg en mie wöadje is: auwieë.

Iech bin bauw zessieg, de welt is lanksaam, ’t leëve jries,

en dan betsaal iech vuur dat fes-je ópins d’r volle pries.

Jiddere oavend mui, jiddere oavend óp de bank,

iech liech wal in de rui en mieng vus die sjtunt i brank.

En de moeziek is klassiek die mós de rouw miech bringe,

de naat is vöal tse lank, woa kan iech ing luezoeng vinge.

En noe dink iech jaresnit zoeë wied vuuroes,

en doa is doch deë vuur miech besjtimde sjloes.

Iech bin bauw zessieg en iech leës nuus oane bril

iech bin bauw zessieg en iech han ’t lever sjtil,

iech bin bauw zessieg, de welt is angesj, ’t leëve kling,

en iech zien ópins iech bin óp dat fes-je jans alling.

Ao miene vrunk

Ao miene vrunk, woa bis te dan?

Mieng hank zukt in d’r duuster.

Jraad wen iech ’t nuedieg han

die hofnoengsvol jefluuster.

Maach noe doch ’t betste d’rvan,

los diech nit óngerkrieje,

Zaan miech, woa iech diech vinge kan

um mit miech tse sjtrieje.

Alling is ’t tse sjwoar vuur miech,

iech kan vuuroes nit lofe,

en doe, vrunk, jelukkelieg

hulps ’t miech tse hoffe.

E antwoad evver huur iech nit,

ejaal woa mieng heng óch jriefe.

Noen maach doch inne ieësjte sjrit,

iech kan diech nit bejriefe.

Ao miene vrunk, hei sjton iech dan

d’r sjwoare jank tse maache,

wie hel mie hets-je kloppe kan,

wie vies mieng kneie kraache.

D’r oam, d’r mód, al jeet miech oes,

weë hauw dat kanne dinke,

dat noen jraad vuur d’r letste sjloes

de vrung miech losse zinke.

Doa veul iech plötslieg doch die hank,

dat hofnoensgvol jefluuster.

Vuur deë sjteun miene ieëwieje dank

in dat vies sjwats dónkel duuster.

Jeweëne

Wie d’r mond ’t naats an d’r himmel sjteet,

Wie de zon ’t oavends doa werm óngerjeet,

Wie de tsiet vuurbij jlietsjt in inne oam,

Wie nuus inee past van d’r janse kroam,

Wie ing kas van ikea ummer jet voet is,

Wie de las van ’t alling zieë in de boed is,

Wie de keëts bis an d’r sjloes zie lit ós jieët,

Wie d’r wink ’t zeel teëje de moer houwe lieët.

Wie de lu vol hofnoeng óp e wónger blieve beëne,

Me kan ziech jeweun an alles jeweëne.

Wie d’r inne d’r angere ummer werm bejieënt,

Wie d’r haas van hu deë va mörje zieënt,

Wie ’t ee woad teëjenuvver dat angert sjteet,

Wie is jidder tsouw duur doch werm ing meujeliegheet,

Wie inne frisje blik nuus hulpt in d’r duuster,

Wie inne sjreklieje sjrai verluust van jefluuster,

Wie de kircheklok ós ummer werm verduutsjt

Dat de ieëwiegheet ós hu óch werm hat jepuutsjd.

Zoeë blieve vier ós mit ónverdeend jood zeëne,

Me kan ziech jeweun an alles jeweëne.

An ee dink zal iech miech noeëts jeweëne,

Wie dieng leefde óp mie hats bliet treëne.

Dat is ’t wasser dat óp mie drueg eëd bliet reëne,

Doa aa kan iech miech noeëts jeweëne.

Wie d’r miensj ziech in d’r eje vinger sjniet

Wie d’r man de vrauw d’rvuur en d’rnoa ziet,

Wie d’r sjwatse döks wies va woed kiekt

Wie d’r wiese doavan sjoedere óp de hoed kriet

Wie de leefde ummer inne sjleëte road is,

Wie d’r haas verbergt woa óp me ejentlieg koad is

Wie d’r naid jeweun jietshäös van ós maat,

Wie de hoeëvaad ós dan verroant de kaat

Wie tapieët ós mit de woarheet kan blieve kleëne,

Me kan ziech jeweun an alles jeweëne.

Wie-ts jiddere mörje wakker weëd neëver inne vreëme,

Me kan ziech jeweun an alles jeweëne.

Wie-ts nuus verdeens en diech trotsdeem al kans neëme,

Me kan ziech jeweun an alles jeweëne.

D’r tswek van ós kót leëve

Vier vroage vöal en mieë

Weule dinger zoeë jeer han,

Jeluklieg um tse krieje

En vier weëde zat d’rvan.

Mar doa kunt doch deë moment

Dat-s te dinks: woar dit ’t dan?

Doe wits doe woats verwend

Bis dat ’t nit mieë kan.

En dan kunt dat jeveul

Inne troeës en inne laach

Inne blik en ing jebierde

En ing ónbesjpraoche zaach,

Van zonlit in ’t wasser

Van sjtere in jen loeët,

En ing hank in de dieng

Die d’r óngersjeed maache koeët.

D’r tswek van ós kót leëve

Likt nit in wat-s te has,

Mar in leefde jeëve

En dele va leed en sjpas,

Nuus bliet an ós kleëve

En de dinger zunt ing las

Den d’r tswek van ós kót leëve

Is jeëve wat-s te has.

Mit de joare kunt de wiesheet

Mar dat maat diech nog nit sjlauw,

Dat d’r miensj zoeë jeer verkieëd deet

En verjeest wat e tse jeëve hauw,

Mar wie vier tswai hei noen sjtunt

Mit dieng hank in de mieng

En tsezame noe vuuroes junt

Deet ’t leëve nit zoeng pieng.

Jef miech nog ing sjpriets, iech wil ze han

Jef miech nog ing sjpriets, iech wil ze han,

jef miech nog e bies-je hofnoeng vuur d’r zommer,

dat iech werm normaal uvver jen sjtroas lofe kan

en nit heem ram versjrómpel van d’r kommer.

Iech wandel en iech fiets bauw jiddere daag

En iech maach ing wiets uvver dat jeklaag

Jef miech nog ing sjpriets, iech wil ze han,

Dan maach iech d’r bliets,

Zaan iech de res kiets kiets

Jef miech nog ing sjpriets, ejaal woa vandan

Vier hant noe eemoal jaresnit vöal waal,

Of doe weëds jebèse durch kats of hónk,

Flaich is de luezoeng sjlimmer wie de kwaal,

Wie dan óch vier haode ’t jeer jezónk.

Óp de ieësjte jong iech aaf wie inne wekker,

Dan is de tswaide besjtimd jenauw zoeë lekker.

Deë vieres hilt ós noen al e joar tjeën

En vier kanne al monde nit de duur eroes.

Noen jon iech, óch mit sjnei en óch mit reën,

Jing tsing peëder haode miech in jen hoes.

Noen huur ins óp mit dat ieëwieg jemekker,

De tswaide is besjtimd janauw zoeë lekker.

Of van Astra, of van Pfizer of van d’r Jansse,

Iech wil endlieg óp d’r maat e sjtöndje danse.

Alles sjpilt ziech aaf in miene kop

Iech bin jinne vreëme vuur woed en jif,

iech sjoeb en iech sjrai en iech reeg miech óp,

mar doe huets miech nit, ja dat is d’r knif,

alles sjpilt ziech aaf in miene kop.

Iech houw en sjpring en weëd knalroeë,

iech rees jet in sjtukker en vlók oane sjtop,

mar doa zies te nuus van en kans nuus draa doeë,

den alles sjpilt ziech aaf in miene kop.

En iech bin jans braaf, dóch jee miensj jet koad,

iech sjwieg bis in ’t jraaf, zaan jee inkel woad,

mar blief wied voet of doe treëns diech dróp,

den alles sjpilt ziech aaf in miene kop.

Iech plats bauw va naid en pieng in d’r maag

d’r blódddroek is hoeëg en hel mie hatsjeklop,

mar doe merks nuuks, iech maach inne jekke sjlaag,

den alles sjpilt ziech aaf in miene kop.

Zoeë wus tse zieë is misjien jans sjtom,

den óp inne sjleëte daag dan platst de bom,

dan kriet de welt inne jroeëse sjtrop,

dan sjpilt ziech nuus mieë aaf in miene kop!

Veer wöad in drei akkoade

Wat iech wil zage is nit lestieg,

Óch al is ’t aaf en tsouw sjwoar,

Den doe bis nit ummer hatslieg

En sjtees óch noeëts ins kloar,

Evver iech wil ’t diech zage

En óch nog reët in die jezich,

Nè iech jef miech nit jesjlage

En iech los diech nit in sjtich.

Mar d’r mód mós iech nog zukke

En iech hoal al jans deep oam,

Iech wees ’t zal miech lukke

Al past ’t diech nit in d’r kroam.

Den doe lieëts ’t aofe blieve

Oane aavank, oane sjloes,

En iech wil nit uvverdrieve,

Doa kunt ’t dan jans kreftieg droes.

Dis veer wöad in drei akkoade,

Maache ee tswai drei jans kloar.

Dat tusje ós is jans in oader,

En al doert ’t doezend joar

Bis ’t vieëtsieg hat jesjlage

En doe zessieg woeëde bis,

Mar d’r nommer nuus wil zage

iech hod va diech jewis.

Iech verzuk ’t in d’r mörje

Wents te kloar en wakker bis

En nog nit dinks an alle zörje

Die d’r daag diech bringt jewis.

Iech verzuk ’t in d’r zommer,

In d’r winkter nog ing kier,

’t weëd mit de tsiet evver sjtommer

En iech verzuk ’t ummer wieër.

Wat iech zage wil is nit sjwierieg,

Flaich los iech ’t ónjezaad,

Mar bis te nit e bies-je nuisjierieg

Wat miech zoeë nerveus?

Miene kop sjteet in blui, jeleuf iech

Miene kop sjteet in blui, jeleuf iech

’t kroefe wil jedanke droes,

en alles liecht jans nui, jeleuf iech,

zoeë zoog de welt nog nie oes.

Alles frisje klure mit toepe dróp,

alles freulieje toeëne, eraaf, eróp.

Noe kiek, iech sjton in blui, jeleuf iech,

en iech wil de janse tsiet eroes.

Wie inne auwe boom mit de betste zin,

iech jrui an alle ekke.

Doa wieëst zoejaar e nès, mit vuejel drin,

die wirke draa wie jekke,

d’r mai is óngerweëgs, de aier óch,

die dunt nit alling an zinge,

wie sjun ’t vrugjoar weëd, e bilderbóch

dat iech diech hu jon bringe.

Zoeë jroeës is de natoer, vöal jroeëser nog,

ze bliet mar loeter wase.

noe kiek miech ins sjtoa, joa, iech waas óch,

hol mar flot jet vaze.

d’r mai is óngerweëgs, óch in mie hats,

iech sjton ja bauw óp sjpringe.

wie sjun dis vrugjoar weëd, kniep in mieng bats,

weë wees wat-s doe zals vinge!

’t Leëve sjproest eroes an alle zieje,

en ver róffe jans versjtaund: auwieë.

Breuzelsjaos

Iech wees nit wie ’t kunt dat iech van diech al kan verdrage

Ejaal wie króm dieng zinne zunt iech blief d’rmit laache.

Doe sjoebs d’r jans daag óp al wat is,

Doe vings dat hei óp eëd nuus in oader is.

Doe bis leef, e breuzelsjaos mar leef,

Óch al kieks te nog zoeë sjeef doe bis lever dan iech kan besjrieve

Den iech wees, breuzelsjaos iech wees,

Dat-s doe an mieng zie hei sjtees en ummer bij miech zals blieve

Doe bis leef, e breuzelsjaos mar leef.

Mit de tsiedónk in de hank sjoebs doe noa de lu die ós rejere

Jinne hat nog versjtank, al zicher nit de hoeëg here.

Van ’t oavends bis ’t nuits jees doe mar wieër,

Ze muete allemoal bij diech in de lier.

En iech wees dat doa drin e hats vol leefde is

Mar dat-s doe vöal lever e leef breuzelsjaos bis.

Bij miech heem

Iech hod va sjwatse en broenge en wiese sjokkelaad

en zoejaar van deë mit neus-jer drin,

Iech hod va alle pasta, zoejaar van blommekoeël jemaad

doavan krien iech de betste zin.

De wildste dreume weëde wirkliegheet

went jinne mit rejele alles rejele jeet.

Bij miech heem kunt al tsezame

bij miech heem past alles drin,

van de fiengste here bis de sjiekste dame

wail iech zoeë jemuutlieg bin.

En has te urjens óp dis welt e probleem,

dan laad iech diech in bij miech heem.

Iech bin jek noa moeziek en ritime, ´t lifs van alle tsoat

en iech bedink zelver jet d´r tusjenin.

Iech bezuk de welt en zuk doa uvveral jouwe road

wail iech nog zoeë ónnuezel bin.

Da merks te doa jieët ´t koalieg óngersjeed,

went jinne mit rejele alles rejele jeet.

De duur sjteet jans wied óp, maar aaf en tsouw,

dan pratsj iech alles eroes en zuk mieng rouw.

Woa iech jouw zin van krien

Woa iech jouw zin van krien, kan iech uuch zage:

Va herlieje zonnesjien en nit vöal lu die klage.

Van ee sjun lidje dat durch de loeët hel sjalt,

Van ee kling kink dat zie ieësjte Kirchröadsj wöadje kalt.

Woa iech jouw zin van krien: va winnieg zörje

Van ing lekker moel va diech óp d’r vrujje mörje

van knöpjer in de beum en e voeëjellid d’rbij,

dat kan allemoal hu, den iech bin ja hei.

Ach me kan ziech koppieng maache

En óch nog dikke bee

Uvver jroeëse en kling zaache,

Den vier zunt ja nit va sjtee.

Evver mós me blieve zukke

Noa ’t sjuns dat ós werm waad

Nuus kan ieëwieg bedrukke,

Zoeë is d’r miensj jeweun nit jemaad.

Ach ’t kan ós jans vöal feële,

Jidder krankheet is tse vul,

Mar vier kanne ummer weële,

Tusje eënsj en flauwekul.

Den de koens is in ’t klinge

De sjpas tse blieve zieë

Troerieg zieë likt jinne

Laache wil d’r miernsj ummer mieë.

Has doe las va sjleëte zin,

Zing dit lidje en maach inne bejin.

’t Weëd inne sjunne daag

’t Weëd inne sjunne daag, iech veul ’t an mie wasser,

Mit inne breie laach en jans vöal zon,

’t Weëd inne sjunne daag, iech wees ’t jeet hu klappe

Alles wat iech maach en alles wat iech don.

De janse naat han iech va diech jedreumd,

De janse naat han iech diene naam jeneumd,

De janse naat daat iech dat-s te bij miech woats,

En doe wools óch januus koads,

En doe maachet iech mieng oge óp

En ’t ieësjte wat iech zien dat is diene laachende kop.

Döks maach iech miech zörje um de welt,

En wie ’t mit ós lu zoeë is jesteld,

Döks wees iech nit woa iech ’t zukke mós

En dan vertrouw iech mar óp ós.

Dan kiek iech noa de zie en ving doa diech

En ’t ieësjte wat iech huur is wat-s doe zeës an miech.

Al blief iech hu in bed en dóch ins jaresnieks,

Mar mit diech is ’t doa net en ’t weëd jet sjieks.

Fes-je

Vier haode van e fes-je, zicher went ’t sjpieë weëd,

Vier haode van e sjpes-je, zicher went ’t mieë weëd.

Vier hant ’t jans jemuutlieg, jinne bliet sjtil sjtoa,

Vier zinge dan jemindlieg, kóm noen los ins joa.

Vier haode van e fes-je zicher went ’t sjpieë weëd.

Ejalieg wat v’r moeziek, went ze mar tsemlieg hees is,

Ejalieg wat v’r sjtiemoeng, went ze vol va sjwees is.

Dat darf jans aod zieë, zoe jet wie rock en roll

Of punk en rock, house en soul

Ejalieg wat v’r ritme, went ’t mar tsemlieg hees is.

En in ’t midde van deë durjeree

Doa veul iech miech jeluklieg den iech veul miech ee

mit alle lu die hei zunt die neum iech vrung

Zoeë lang ze mar d’rbij zunt, zunt ’t mieng vrung.

Vier keëke ós de long oes went vier ’t lidje kenne

Vier treëne ós de sjong oes, dan jeet ’t bejinne.

’t Is jing vasteloavend, doch zunt vier bijee,

Vier vier vol vanoavend den vier zunt wie ee.

Vier keëke ós de long oes went vier ’t lidje kenne.

Óp d’r elfde van d’r elfde jeboare

Óp d’r elfde van d’r elfde jeboare,

in miech zitst nuus wie jekkiegheet,

han ummer confettie in mieng hoare,

han de ruetste naas die mar besjteet.

Óp d’r elfde van d’r elfde jeboare

en óch nog um elf oer elf,

en doamit blief iech ummer ónjeloage

jans kót bij miech zelf.

Mit vasteloavend tróf de mam d’r pap,

van ’t ee koam flot ’t angert.

Sjtónge ze ieëtsj tse sjmoeze an de tsap,

doeret ’t puutsje óch al langer.

Zoeë hant ze miech dat sjpieëder oes-jelaad,

nuung mond han iech doe nog jewaad.

Mit vasteloavend tróf iech óch mieng vlam,

mie hats woar i brank jevloage,

Natuurlieg woeët het óch al jans jauw mam,

en ós kinke woeët jeboare.

Zoeë haode vier de tradietsiejoeën in ier,

iech woar bij mieng eldere in de lier.

En dan dinks te vasteloavend i fibberwaar,

dan kunt in november ing janse kingersjaar!

Vuur de ieësjte moal

Iech wós ’t nit, iech wool ’t nit, iech häu ’t noeëts jedaad,

Dat alles wat iech dong en alles wat iech zaat,

Diech zoeng depe pieng koeët doeë en doe zaats nuus d’rvan,

Noe wees iech nit wat iech nog draa endere kan.

Iech sjnap ’t nit, nog ummer nit wie dat passere koeët,

Dat jraad dat wat iech bin diech zoeë treffe moeët,

Iech daat dat alles richtieg woar en ’t jong ós vuur d’r wink,

Jraad wen iech alles meen tse zieë, bin iech ram blink.

Vuur de ieësjte moal in mie leëve han iech floep,

Waag iech jinne sjtap vuuroes tse zetse,

Vuur de ieësjte moal bis doe óp eemoal voet,

Wees iech dat wat kunt nit in tse sjetse,

En iech wees nit wem iech al die tsiet bin jeweë,

Mar nit deë.

Iech huur diech noe, jans duudlieg noe, versjton óch jiddes woad,

Mar veul miech jans ónzicher en broech bauw ummer diene road,

Den alles wat iech sjnappet, iech sjnappet ins ram nieks,

En hauw iech ummer kraf tse vöal, noe bin iech jans fieks.

Doe has ja reët, hauwts ummer reët, iech dong als wuur iech doof,

Dong al die joare wat iech wool en dat woar inne hoof,

Doe sjtongs janit ater miech, doe sjtongs d’rneëver en kiekets bloos,

Noe wees iech nit wat mieë iech allemoal nog verjoos.

D’r sjpeiel jieëft e bild dat iech ubberhaups nit ken,

Zaan miech dat iech deë man doch nit bin.

Vuur miech is in d’r himmel jing plaatsj

Help iech e vräusje mit de waar,

Wies iech inne vreëme d’r wèg,

Jef iech jet klingjeld an de moeziek,

Jef iech e drinkjeld an d’r wieët.

Nè, doa han iech nuuks aa,

Vuur miech is in d’r himmel jing plaatsj.

Vroagt miech ins inne um jouwe road,

Zaan iech ins inne woa ’t óp sjteet,

Beën iech i jen kirch oane jeleuf,

Voor iech de vuejel in ’t hertpark,

Nè doa han iech nuuks aa,

Vuur miech is in d’r himmel jing plaatsj.

Den in d’r himmel jieëft ’t nuus wie blauw loeët,

Mit aaf en tsouw ing duuster wólk,

Dink mar nit dat inne doa jet doeë koeët,

Vuur ’t ónnuezel eeveldieg vólk.

Sjrief iech ing kaat went inne sjturft,

Sjprèch iech jet troeës in mennieg leed,

Leës iech d’r blinge wat in d’r brif sjteet,

Kaoch iech vuur de lu die honger hant.

Nè doa han iech nuuks aa,

Vuur miech is in d’r himmel jing plaatsj.

Zing iech e lidje vuur de auw lu,

Vertsel jesjiechtens van de jouw tsiet,

Los leefde leëve bis noa d’r doeëd,

Keur als jebierde uvver d’r kop.

Nè doa han iech nuuks aa,

Vuur miech is in d’r himmel jing plaatsj.

Iech rechen dróp dat went ’t kunt

En iech dat al ins nuedieg han,

Inne ónbekande vuur miech doa is,

Deë miech dan helpe zal.

Nè, doa hat e nuuks aa,

Vuur ós is in d’r himmel jing plaatsj.

Iech ken inne jong

Iech ken inne jong deë noa Amerika jong

en heë koam jans jewis va Sjevemet,

Heë kroog doa ing vrauw mit wem e tsieg kinger hauw,

mar ’t lank woeët noeëts richtieg zieng hemet.

Dan zaat e mit wieë: Kuet iech nog ins doa zieë

en kuet mit mieng vrung nog ins kalle,

dan zeët iech adieë, ze kuete alles hei krieje,

dan leus iech alles óp sjlaag oes heng valle.

Iech zaat evver: jong, vuur iech zoeë jet doms dong

kuem iech vuur in alle eënsj doch ins kieke.

Of alles nog sjtöng wie ’t vruier ins sjtong,

of alles nog tiekt wie-ts te ’t ins hei hoeëts tieke.

De vrung zunt flaich nog doa, doe zies mennieg huus-je nog sjtoa,

mar hei hat de tsiet óch nit sjtil jesjtange.

Ze kalle nog plat, mar dat hat zieng langste tsiet jehad,

ze hant ziech lang nit mieë richtieg versjtange.

De vreëme zunt hei, ’t kómme ummer mieë d’rbij,

en die neume ’t hei jeer hön hemet,

En die auwe die sjtunt tse kieke wie die ’t dunt,

en zient alles angesj óp Sjevemet.

Drum dreum wie ’t woar, iech zien ’t jans kloar,

dieng plaatsj is bij dieng vrauw en dieng kinger.

Al dunt ze angere kal, hei is ’tzelfde d’r val,

zoeë weëd ós welt ummer klinger en klinger.

Wie sjun ’t hei hu is

Jiddes joar da kriebelt ’t zoeë midde in d’r zommer,

iech zets miech in d’r jaad en bedink miech inne nommer,

dan jon iech noa ’t sjöpje en zuk ins in ’t lajer,

weë wees likt doa nog jet, inne ival vuur inne sjlajer?

Doa is al zoeëvöal jezaad van sjlauw bis nog vöal sjtommer,

uvver vasteloavend, karneval, uvver sjpas en uvver kommer,

woa vang iech aa, woa huur iech óp, wie kom iech an e lidje,

wiechtiejer nog, weë zingt ’t mit, angesj weëd ’t doch jee hitje?

Iech kan nuus angesj zinge wie sjun ’t hei hu is,

nurjens is dat doch tse vinge went ’t hats bij werm lu is.

Iech wil vasteloavend bringe, de vräud en ’t jeluk,

en went uur mit wilt zinge, bringt uur ’t bij miech tseruk.

Doa zits iech dan in miene jaad, kiek noa de blom en blommer,

wie klurieg doch deë koeël en sjlaat, wie herlieg doch deë zommer,

dan zien iech momme uvveral en veul ’t al e bies-je:

zoeë ónjeveer is karneval, doa huur iech al e wies-je:

Wieëtsjaf in en wieëtsjaf oes, iech sjpring jet óp d’r maat,

en vuurdat iech ’t wees han iech alwerm inne sjlajer jemaad.

Poëzie is

Poëzie hat jet van vuuroeszage,

bauw alles wat iech sjrief weëd woar,

iech wil dit jediech alzo ópdrage

an uuch leëzere, dat is kloar.

Krank weëde zal jinne van ós,

vier hant zoejaar ’t ieëwieg leëve,

vier vräue ós ummer en jenisse jenós

en kanne jeld mit haffele voetjeëve.

Kriesje sjteet nit in ózze dieksiejoneer,

deë sjteet mit de betste wietse voljesjrève

en alle lu zunt vrung en hant ziech jeer

en doavan is jee woad uvverdrève.

Vier blieve e leëve lank jónk,

hant ing hoed wie ing pieëtsj vuur ummer,

hant jinne dokter, den vier zunt jezónk

en boese is ’t e joar durch zommer.

Vier sjnappe alles, den vier zunt zoeë sjlauw,

en wisse ummer wal ing luezoeng tse vinge.

Vier neume nuus sjun, vier vinge alles tse wauw

en kanne alles wat aavingt tsem sjloes bringe.

Poëzie hat jet van wisse wat kunt,

ejaal wat iech sjrief, ’t is woar,

flaich alling in mieng wöad die effe besjtunt,

en iech jun uuch dit alles, dat is kloar.

Dat ’t zoeë wied kómme moeët

Iech zoog ‘m zitse in d’r auto, kótbij d’r weier,

Iech daat nog: ’t tse vrug vuur al ing paus.

Normaal kunt ’t mörjens jinne nog heier

En bedinkt ziech zieng zung of jet jans sjlauwts.

Wat wuur jeweë, häu iech jet jezaad,

Häu iech ‘m óp angere jedanke jebraad?

Wat wuur woeëde, häu iech jet jedoa?

Mar woar ’t noen zoeë wiechtieg wat iech moeët?

Dat nit langer wade koeët?

Iech hoffet doch óp zon in ing bloa loeët,

Dat ’t zoeë wied kómme moeët.

Heë loesteret noa moeziek, janit jesjpanne,

Inne miensj mit vuur zie werk nog effe tsiet.

Mit d’r motor al aaf, dat mós doch kanne,

Dat inne effe mit zieng jedanke alling bliet.

Wat wuur jeweë, häu iech jet jezaad,

Häu iech ‘m óp angere jedanke jebraad?

Wat wuur woeëde, häu iech jet jedoa?

Mar woar ’t noen zoeë wiechtieg wat iech moeët?

Dat nit langer wade koeët?

Iech hoffet doch óp zon in ing bloa loeët,

Dat ’t zoeë wied kómme moeët.

Iech häu doch effe jóddemörje kanne zage,

Iech häu losse zieë dat iech wós dat heë besjtong.

Iech weul iech häu e versjil kanne maache,

Mar iech wós janit wat in ziene kop umjong.

Diechtere

Diechtere sjterve jónk, ze junt evver noeëts doeëd,

de wöad blieve sjweëve, ze hange in jen loeët.

Wilt inne jet zage, hat uur flaich e woad jezoeëd?

Zicher dat uur ’t bij inne doeë diechter vinge koeët.

Diechtere hant i-vel, eeveldieg zunt ze nie

ze treffe in ’t hats en ze wisse nit ins wie.

Ze sjrieve in hön eje sjproach, al versjtunt vier die,

en vier verware ze wie hilliegdommer in ós prie.

Harrie, doa woats e wónger,

mit diech woar jiddes leëg wieëtsjaf vol.

Harrie, diech kenne woar bezónger,

Doe maachets alle platheet ram dol.

Harrie, doe hauts d’r honger

um durch tse joa bis d’r sjloes,

Harrie, doe jees nit ónger,

óch al is die Facebook noen oes.

Diechtere zunt komiesj, ze laache evver nit jeer,

ze verdrinke al hön vräud in whisky en beer,

ze drage al ’t leed, mar dat kriet hön nit neer.

Harrie, doe bótte boer, doe woats inne diechterheer!

Ejentlieg

Vier hant ós ejentlieg nit zoeëvöal tse zage,

óch al jieëft ’t jans vöal dat ós verbingt,

En zoeë is de sjtilte dök jarensnit tse drage

Den da hure vier wie ’t alling zieë in ós zingt.

Vier hant ós ejentlieg nit jans vöal tse beie,

Flaich de jezelsjaf van lu die nuus angesj hant,

En flaich hult dat ós inne oavend tsevreie

Mar zoeëvöal tsiet is e bies-je zjenant.

Doa zunt momente dat ’t doch deet klieke,

Dat vier mene doa is vrunksjaf vuur lange doer,

Dat ós hatser inne amelank tezame tieke

En dan sjlunt vier flaich jing sjleëte fiejoer.

Is dat jenóg um werm ing tsiet tse blieve

Mit de hofnoeng dat doa oesendlieg nog jet kunt,

Of mósse vier die momente nit uvverdrieve

En erkenne dat vier ós janit versjtunt.

Blieve vier da noe sjwieje?

Blieve vier da noe sjtrieje?

Losse vier alles jeweun wie ’t is?

Of rafe v’r ós tsezame

Zage dat vier ós sjame

En besjtimme zelf wie ’t wieër is.

En vier losse de tsiet ainfach verlofe

En v’r wade bis d’r nieëkste krawal,

Den vier wisse ’t hulpt jajee hoffe

Den joa, zoeë aod zunt vier al.

Vier mósse ós tsiet nog oeszitse

En kieke noa wat vier nit hant jedoa

Vier broech ós oere nit tse sjpitse

En vier kanne ós blikke neersjloa.

Vier wole doch nit leëve zoeë

Vier wole doch nit leëve zoeë,

Vier zouwe alles angesj doeë.

’t Vuurbild dat vier hauwe woar

Vuur ummer óp ’t verkieëde sjpoar.

Sjloes mit alle sjleëtiegheet,

D’r honger en de wustiegheet

En noeëts mieë krig en sjtriet,

Mar wat van die vuurneëmens hange bliet?

De dreumerij kunt an e eng

Wents te eemoal wirke jees,

Dan wils te veer eje weng

En dat-s te nit ummer als letste sjtees.

Alzo wirks te diech eróp,

Mit ’t betste werk en jouwe flies

Has doezend dinger an d’r kop

Bis dat-s te dan doch inzies

Zoeë jong ’t dieng eldere óch jenauw,

En doe weëds wies en sjlauw.

Nè dit kan nit alles zieë,

Doa hingt jet in jen loeët,

Mar plötslieg kunt doe doch nuus mieë

En blouwt de sjtiemoeng doeëd.

Dan kieks te noa d’r tillevies

En dinks hei sjtimt jet nit,

Wie zoos dat mit deë jroeëse pries

Va sjunheet en va vrid.

Zoeë jong ’t dieng eldere jans jelui,

Mar doe bis voel en mui!

Zoeë verjeet ’t dan de janse miensjheet,

D’r techniek deë is nui,

Mar ejalieg dat wat kómme jeet

’t is dezelfde brui!

Vroage sjtelle darf nit mieë

Hat dat wal zieng richtiegheet,

Woa jeet ’t dan noen hin?

Woarum jeet ’t wie ’t jeet

En wat hat dat noe vuur zin?

Went dat ós nog tse wade sjteet

Is dat dan wat iech bin?

Went nuus mieë ós de sjproach versjleet

Hult inne nog jet in?

Vroage sjtelle darf nit mieë,

Antwöad móts te sjraie,

Vroage sjtelle is tse sjpieë,

Krawal en vöal behaie.

Jinne darf nog krietiesj zieë,

Sjoeberij en kaihel kaie.

Vroage sjtelle darf nit mieë,

Mar kans te ’t miech vertsaie?

Wits doe wie ’t näu zoeë koam?

Kans doe miech jet erklere?

Woarum sjnap iech zoeë hel noa oam

En wil iech döks jet probere?

Wie dinks te uvver d’r janse kroam

Wie kans te diech nog were?

Woa truks doe d’r letste sjroam

Wat vings doe van de sjtere?

Iech wees ezoeë vöal zaache nit, Mar iech hod miech nit van d’r domme.

’t Lifste han iech mit alle lu vrid, Wie bin iech an dizze sjtriet jekómme?

Me mós de fester viere wie ze valle

Me mós de fester viere wie ze valle,

Óch al valle ze jiddere daag.

Me mós fester viere dat ze sjalle

En ’t betste mit inne vette laach.

En mit vrung en bekankde en famillieë,

Al d’r däuvel en alle hillieje.

Me mós de fester vier wie ze valle

En zoejaar mit e sjtuk in d’r kraach.

En dan dinks te, ja wat drinks te,

En die koppieng dan d’rnoa.

En dan wits te, dan verjits te

Bis d’r sjloes tse blieve sjtoa.

En dan kieks te, den ’t sjiekste

Van ’t fes dat zunt de lu.

En doarum vier vier tsezame hu.

En dan zings te en dan vings te

Alle moeziek eëve sjun.

En dan dans te den dat kans te

Bis hei wagkelt ’t jebun.

En dan kuns te an ’t sjunste

Den ’t sjunste zunt de lu.

En doarum vier vier tsezame hu.

En dan lieëts te ’t loestieg knalle

Kiek oes went de fester valle!

Maach van die kink jinne vasteloavends-jek

Maach van die kink jinne vasteloavends-jek,

Den dan felt ‘m jans jauw mieë wie inne ek,

’t ruft d’r janse daag wie vol alaaf,

En kriet deë sjmienk wèchelank nit draaf.

En weëd ’t kloon zieë ziene leëvenstswek.

Maach van die kink jinne vasteloavends-jek.

Noen zies te al die lu loestieg sjleddere mit zoe klingt

En zies die eldere sjtiekem hoffe.

dat ’t kink trek óch nog tse zinge aavingt

an sjtat in d’r kingerwaan tse sjloffe.

Doe kries doch mitlieë wents te ze al zies,

En doarum róf iech mar kwantsies.

Doe huets al ummer zage: jónk jelierd is aod jedoa

Mar dat kan zoeë kinke januus vrekke,

Dat wil ’t lifste hel an die möppe noekele joa

dan wil ’t jans hel röpsje wie de jekke.

En dan sjtil dreume mit de oge tsouw

Kóm noe los die kink mit rouw.

Me trukt ziech de poete wie me ze wilt han,

Hei sjton iech ’t resultaat d’rvan!

Iech bin jetrouwd mit de doater van d’r wieët

Iech bin jetrouwd mit de doater van d’r wieët

Dat is woarum ’t miech hei döks zitse lieët,

En dan zeët ’t blief mar wade

jet jedóld dat kan nit sjade

zoeë lang wie ’t hei jet tse drinke jieët.

En wits te weë mit dem óp heem aa vieët?

Iech, den iech bin jetrouwd mit de doater van d’r wieët.

Zoeë vöal joar jeleie

Vónge vier tswai aa tse vrije

en ’t zaat an miech: ós bedje is jemaad.

Vier broechete nit tse liere

Vanaaf noe woar ’t loeter viere,

Den ziene pap hauw die wieëtsjaf óp d’r maat.

En de manslu dat zunt sjieke

Die koame doe al kieke

Wie het tse tsappe sjtong bis in de naat.

Van jet sjoem van ’t jlaas tse veëje

Weëd het jaresnit verleëje

En ze zage allenäu wie jód ’t sjmaat.

Vanaaf die tsiet zits iech hei an jen tieëk,

Broech jinne dokter en jing appetieëk.

Noen zits iech hei al joare

Niep loestieg an d’r jónge kloare,

En mie meëdje wirkt ziech oes de nöad.

En ’t bliet mar loestieg laache

Went de manslu ziech vermaache

Den doa valle noeëts verkieëde wöad.

Iech huur ze hoeëgoes kume

En d’r mónk vingt aa tse sjume

Den ’t hat jet lekkesj a jen dröad.

En went de tsong jans deep jeet hange,

Dan herken iech dat verlange,

Mar inne trukt hei an de köad.

En al leuft d’r poetiek jiddere oavend vol,

En al weëde al die manslu jek en dol.

Hei móts te ’t mit doeë

Hei móts te ’t mit doeë, hei móts te diech mit krieje,

Bekiek ’t mar zoeë: ’t weëd nit winniejer of mieë.

Doe kries wat-s te zies, nit dom en nit vies,

Mar óch nit jenauw inne hoofpries.

Hei móts te ’t mit doeë.

Doe kens miene pap en óch mieng mam,

Die sjweierbroor kunt óch d’rvan,

Doa oes bin iech jeboare.

Doe wits jenauw woa mie wiegs-je sjtong,

Wat vuur lidjer iech vruier zong,

En wie Kirchröadsj dat die woare.

Mieë kan iech nit d’rvan maache,

Dat zunt alles oes-jemade zaache.

D’r karakter sjteet óch tsemlieg vas,

iech bin miech zelf döks tser las

en vuur angere óch jans lestieg.

Iech lier ummer wal jet bij,

Al jeet dat nit va ee tswai drei

En dat is óch wal ins sjtressieg.

’t Jieëft ummer jet tse klage,

En nog mieë um tse verdrage.

Mar iech verontsjuldieg miech nit vuur miech,

’t is wie ’t is mieë nit ejentlieg.

Kirchröadsjer bin iech

Has te nit aaf en tsouw ’t jeveul Kirchroa wuur tse kling

vuur dieng tsouwkónft, vuur dieng leefde, vuur die werk?

De hemet die trukt, jewis, mar ’t is nit de hemet alling,

hei krien iech zoejaar ’t jeveul iech wuur inne jadetswerk.

De sjproach likt in mie hats en iech nem ze uvveral mit,

iech zing, iech vlók, iech sjrief uvver de janse welt.

Jazicher, ’t is woar, de lu doa versjtunt miech tswaar nit,

zoeë is ’t evver óch döks in ós eje Kirchroa jesjteld.

Kirchröadsjer bin iech, ejaal woa iech óch kom,

Kirchröadsjer bin iech, ejaal wie wied iech sjees.

Kirchroa ving iech ummer, zoejaar oane tom tom,

’t Kirchröadsj zingt in miech, al kal iech Chinees!.

Al sjton iech ins in Tokio, in Rio of in Paries,

de rees zal sjwoar zieë, iech woag besjtimd ing ton,

Doa kan iech evver nit blieve en dat is d’r bewies:

Kirchroa bliet in miech, wen iech oeëts oes Kirchroa jon.

Nurjens is ’t zoeë sjun wie heem

Doe wurps d’r jas óp inne sjtool

de sjong in inne ek,

en diech zelver óp d’r zofa,

dat is nog nit zoeë jek,

dan oams te richtieg durch

en dinks: wat woar nog ins ’t probleem

en doe wits: ram nuus,

den doe bis endlieg heem.

D’r hónk kwispelt mit d’r sjtats

En d’r lorre zeët, aa doe,

Doe kries e koes-je van diene sjats

’t weëd nit besser wie noe.

Den ’t èse sjteet jereed,

En ’t is jing bótteram mit zeem,

En doe veuls wie lekker.

Den doe bis endlieg heem.

Nurjens is ’t zoeë lekker

Nurjens is ’t zoeë jód,

Nurjens is ’t zoeë sjun wie heem.

Doe wits woa alles sjteet,

Van kommoeëd bis in de kas,

Doe wits wie alles jeet,

En óch woahin sjteet ummer vas.

En is ins jet kapot

Dan klapt ummer die systeem,

En doe has ummer rouw,

Den doe bis heem.

Uvveral is ’t ummer angesj,

Óp ing plaatsj is ’t ummer auwe leem,

Trotsdeem is ’t doa bezóngesj,

Den doe bis nedlieg heem.

Iech wunsj

Iech wunsj jidderinne wat iech miech zelver wunsj

Dat is jeluk, dat is leefde, dat is vrijheet,

Ritch:

Ik heb winse, ik wins dich ’t zelfde

Wat ik michzelf ouk wins, in de haop det ’t kin helpe

Wins mich ouk ’t zelfde, dan zien weej op de helf

Gaef leefde aan dich, maar ouk aan michzelf

Det zien de regels van dit spel, dit spel det het ’t laeve

Heej kins se vuuel kriege, maar mós se ouk gaeve

Ik gun dich ’t laeve wat ik michzelf ouk wins

Vrindschap veur ’t laeve det is wao ’t mei begint

Ik gun dich gelök en idder haet zien dink

Femilie neet vergaete, eine groeëte vrindekrink

Ik wins dich leefde, wins dich det ouk veur mich?

Ik wins dich alle vrinde die ik heb heej ouk veur dich

Paul en Ritch:

Iech wunsj jidderinne wat iech miech zelver wunsj

Dat is jeluk, dat is leefde, dat is vrijheet,

Iech jön jidderinne wat iech miech zelver jön,

dat is e leëve vol tswek en nóts en vrunksjaf.

Tösse dich en mich bouwe weej ‘n brök,

Veur de toekoms, de mins, veur gelök.

Iech wunsj jidderinne wat iech miech zelver wunsj

Dat is jeluk, dat is leefde, dat is vrijheet.

Ritch

De winse die ik heb die wins ik ouk veur dich

De waereld wao ik laef, dae is neet allein veur mich

Gelök is neet te koup, dus ik wins gelök veur dich

Die brök wao ik op loup is gebouwd veur dich en mich

Weej laeve, lache, make plezeer

Leefde, gelök… det is toch alles waerd?

Det wins ik idderein, dich wat gunne doon ik gaer

Same kumps se wiejer mien hand is wat ik gaef

Heb ’t beste mit dich veur, wins dich krach veur ónderwaeg

As ’t effe mót zien ’t dien traone die ik vaeg

Maar stap die drempels euver op daen hiele lange waeg

Zit dae rökzak weer ens vol, jao dan maks se ‘m effe laeg.

Paul en Ritch:

Iech wunsj jidderinne wat iech miech zelver wunsj

Dat is jeluk, dat is leefde, dat is vrijheet,

Iech jön jidderinne wat iech miech zelver jön,

dat is e leëve vol tswek en nóts en vrunksjaf.

Tösse dich en mich bouwe weej ein brök,

Veur de toekoms, de mins, en veur gelök.

Iech wunsj jidderinne wat iech miech zelver wunsj

Dat is jeluk, dat is leefde, dat is vrijheet.

Paul:

Iech wunsj dat al dis ainfache wunsje

nit ainfache wunsje blieve,

Dat vier ós óp inne jouwe durchdewèchse daag

va vräud de oge oesvrieve.

Paul en Ritch

Iech wunsj jidderinne wat iech miech zelver wunsj

Dat is jeluk, dat is leefde, dat is vrijheet,

Iech jön jidderinne wat iech miech zelver jön,

dat is e leëve vol tswek en nóts en vrunksjaf.

Tösse dich en mich bouwe weej ‘n brök,

Veur de toekoms, de mins en veur gelök.

Iech wunsj jidderinne wat iech miech zelver wunsj

Dat is jeluk, dat is leefde, dat is vrijheet.

Vuur diech

Doa zunt d’r, döks netter

En óch nog ins sjtrammer va lief.

Dan vroags doe, zaan ierlieg

Woarum iech doch bij diech blief.

Flaich is ’t chemiesj,

Kan iech januus draa doeë,

Wen iech kiek in dieng oge

Dan weëd iech jans vroeë.

Vuur diech, vuur diech, los iech alles in sjtich

Vuur diech, vuur diech, krien iech vauwe in ’t jezich

Ejaal wat passeert iech blief bis d’r sjloes

Den oane diech is mieng leefdesjesjiechte jans oes.

Vuur diech, vuur diech, los iech alles in sjtich.

Doa zunt d’r, döks jonger

en wie inne frisje appel zoeë rief.

Dan zeës doe, noen jank mar,

Doa is doch jing reë dat iech blief.

Flaich zunt ’t de jene,

Kan iech janit van diech voet,

Den los iech diech lofe

Dan han iech jing hemet, jing boed.

Doa zunt d’r, doe wits wal,

Dan sjtees te vanzelver jans sjtief,

En iech wees dat-s doe wits

Woarum iech bij diech dan nog blief.

’t Wadetsimmer

Iech han nog noeëts zoene aafsjproach jehad,

Went d’r dokter zeët: vier mósse doch ins kalle,

Miech vool jet óp en iech zaan noe nit wat,

Mar ’t woar jet wat miech nit koeët bevalle.

En dat tsimmer leuft vol mit aod en jónk

En mit al die lu is jet nit in oader.

Mar dat is diech ejaal en doch kieks te rónk

Den weë wees zitst in die blód wal inne moader.

En dan zits te doa en doe waads mar aaf

En ’t hats klopt in de keël wie inne wille,

En jiddere oeretiek is wie inne sjnaaf

En doe móts mar doa wie hens-je d’r jek sjpille.

Den wat has te jedoa en woa bis te jeweë

Dat-s te urjens doch jet viezes óp koeëts lofe,

En doe wits nit wienieë en in wat vuur sjteë

En wat-s te doa has jèse of jezaofe.

En weë wees wie ’t jeet en móts te noa ’t sjpietaal

En weë wees móts te doa óch langer blieve,

Of sjrekliejer nog, doe has k en weëds kaal

En koeëts jraad nog diene letste wil sjrieve.

Jeluklieg dan doch, ’t woar ing klingiegheet,

Of winniegstens dat is wat-s te jees dinke.

Zoeë tillefeunsje dan doch wat dat mit diech deet,

Doa zoogs te doch d’r doeëd noa diech winke!

’t Kunt alles jód

De welt jeet ummer ónger

’t mörjens um ach oer.

De tsiedónk kriet miech drónger

iech knal teëje de moer.

Dan mós iech werm bedinke:

zoeë sjlim is ’t jaresnit,

mós iech kaffe an ee sjtuk drinke

dan vilt alles nog wal mit.

’t Kunt alles jód, ’t kunt alles jód,

’t leëve jeet wieër, óch al is ’t vöal tse kót.

Wie sjlim ’t is dis kier, hod vuural jouwe mód.

Blief ummer in de lier, mar alles kunt jód.

De welt is al noa de kloeëte,

dan kunt ’t nuits van ach,

woa zoeë vöal doeë moeëte

en alle sjtriet en krach.

Dan kiek iech noa jet zever

vuur tse laache is ’t nit,

mar dat nog tsing moal lever

dan d’r sjloes van alle vrid!

De naat is nog ’t sjlimste,

iech dreum jans vies en sjrek,

sjloffe is doch ’t minste

angesj weëd iech nog jans jek.

Dan sjton iech óp um tse dinke,

krien de jedanke werm óp ing rij.

D’r refreng sjteet doa tse winke

en iech hod ’t doch d’rbij:

Auwwieë, auwwwieë

Doe meens ’t jód mit jidderinne,

doe dinks van jidderinne ’t ziengt,

en ’t mieëtste joa mós kinne

mar ee bies-je d’rvan is ’t diengt.

Evver dat darfs te nit helóp zage,

doe kries sjeef blikke links en reëts,

En tsem sjloes kans te nuus maache,

wents te valle jelosse weëds.

Auwieë, auwieë,

iech dóch ’t van zeleëve nit mieë.

Doe dinks d’r reëte wèg tse lofe,

zeës bauw noeëts e woad verkieëd,

lieëts diech nit vuur jek verkofe

zoeë lang ’t jet tse hoffe jieët.

Kiek bloos oes vuur tse lang tsieëne,

doe sjtuets jauw inne vuur d’r kop,

wie jauw haas en woed ziech zieëne,

en doe zitst mit d’r sjtrop.

Auwieë, auwieë,

iech dóch ’t va zeleëve nit mieë.

Doe kans d’r kop nit losse hange,

’t sjleëte in d’r miensj is ummer doa.

jaag diech zelver nit óp sjtange,

los ze lofe, los ze joa.

Döks weëds te vol durch naid jetróffe,

woa vandan kunt dat dan doch?

Has zoeëvöal weersjtank ópjeróffe,

zoeëvöal sjpiets kroogs doe doch óch.

Teëjesjlaag zal ummer blieve,

jraad van de lu woa-ts ’t nit van verwaads,

Zörg dat-s te nit dees uvverdrieve

wents te hön in ’t jezich oeslaats.

Auwieë, auwieë,

iech dóch ’t va zeleëve noeëts mieë.

Zoeperjoepie

Hat uur e maleursje, jans jroeës of jans kling,

hat uur e weeweesje an de bee of de heng,

ziet uur ’t nit zitse jans lank of jans kót,

róf d’r ZoeperJoepie en alles kunt jód.

Zut uur an ’t tswiefele uvver ’t leëve of zoeë,

weest uur nit mieë wie of wat uur móst doeë,

Zitst uur ónverhofd mit de heng in ’t hoar,

róf d’r ZoeperJoepie en alle weëd kloar.

Deë hulpt uuch ummer wieër,

deë deet wat e kan,

noen en jiddes kier

is heë d’r ZoeperJoepieman.

Verjèst uur ins e wöadje oes d’r nuie dieksiejoneer,

kant uur ’t flaich nit sjrieve en uur wilt ’t doch jeer,

wilt uur óch ing moal jewinne ’t Kirchröadsjer dictee,

róf d’r ZoeperJoepie en ’t weëd ram OK.

Kalle aaf en tsouw de kinger tse vöal Hollendsj en zoeë,

wille de kingskinger uuch ’t bejaardetsentroem in doeë,

hat uur krach mit de famillieë uvver d’r nieëkste bezuk,

róf d’r ZoeperJoepie en uur hat werm jeluk.

Hat uur al verlierd wie me um ziech zelver laache kan?

Róf d’r ZoeperJoepie, d’r zoeperjoepieman!

’t Woar inne zommer wie nog noeëts

Sjweesdrupele blinke óp dieng hoed, E iesblöksje sjmilst in dieng hank,

Iech kiek noa diech in hese woed, En veul mieë wie zonnebrank.

Wie sjun dat-s doe doch bis, Zoeë sjun en wied va miech.

Zoeë pienglieg leefde is Vuur miene ónbekankde diech.

’t Woar inne zommer wie nog noeëts,

’t woar inne zommer wie noeëts mieë.

In ’t sjwumbad, óp d’r maat,

Iech han diech uvveral ópjewaad,

mar noeëts dat-s te miech zieë koeëts,

’t woar inne zommer wie nog noeëts.

Wie-ts te laachets um ing wiets van nieks, Wie-ts te winkets noa ónkbekande vrung,

’t blinke van dieng oge woar jet sjieks, En vullet miene kop mit poere zung.

Wie lang is dat al heer, Zoeë lang dreum iech al van diech,

Deë droom han iech nog jeer, Va jónk zieë en ónjeluklieg.

Vier hant noeëts mitee jemoeld, doe zoogs miech nit ins sjtoa.

Iech han in deë droom jesjoeld den iech wees doe bis nog doa.

Dan hat mennieg vuejelsje jekakd

Pap iech wil astronaut weëde,

vleie langs d’r mond en wieër wie sjtere,

iech wees ’t zal wal lestieg weëde,

mar iech mós ’t wirklieg ins probere.

Iech bouw alvas mieng eje raket,

mit de Kirchröadsjer vaan zal iech ‘m tsere,

de bouwtseechenoeng sjtong óp ’t internet,

iech kan ’t diech allemoal erklere.

Ach, jong, noe dreum mar sjun,

en mörje kieke vier ins wieër,

Doe wits dat iech diech alles jun

mar dat kunt misjien ing nieekste kier.

Weë wees wie de welt ziech drieënt,

doa zunt nog meujelieghete zat.

Dan hat mennieg vuejelsje jekakd,

dat noen nog jee vutje hat.

Leefste iech wil diech alles jeëve,

alles wat iech han en mit hel wule

bei iech diech ’t allersjunste leëve,

iech wil diech ummer bij miech veule.

Noeëts zal iech diech losse joa,

nuus kan mieng leefde vuur diech bekeule,

iech kom mie woad ummer noa,

iech sjenk diech leefde in hule en fule.

Ach, jong, noe dreum mar sjun,

en mörje kieke vier ins wieër,

Doe wits dat iech diech alles jun

mar dat kunt misjien ing nieekste kier.

Weë wees wie de welt ziech drieënt,

doa zunt nog meujelieghete zat.

Dan hat mennieg vuejelsje jekakd,

dat noen nog jee vutje hat.

Went vier ins achtsieg zunt woeëde,

wie jeluklieg en tsevreie vier zieë zalle,

wat vier nit alles beleëve koeëte,

doa kanne vier daag en naat uvver kalle.

Jing krankheet zalle vier krieje,

hónged joar, weë wees nog vöal auwer.

En vier zalle ós noeëts ins sjtrieje

en vier weëde alling mar sjlauwer.

Ach, jong, noe dreum mar sjun,

en mörje kieke vier ins wieër,

Doe wits dat iech diech alles jun

mar dat kunt misjien ing nieekste kier.

Weë wees wie de welt ziech drieënt,

doa zunt nog meujelieghete zat.

Dan hat mennieg vuejelsje jekakd,

dat noen nog jee vutje hat.

‘t Sjtinkt

Tseer e paar daag sjtinkt jet in hoes,

iech wees evver nit jenauw wat,

iech los ’t durchtrekke, iech krien ’t nit eroes,

misjien dat deë jesjtank miech tse pakke hat.

Iech zuk in alle ekke en ater de kas,

nuus is rót of likt doa vuur doeëd,

iech han evver ummer van d’r jeróch las,

ing lóf die zoeë sjwoar is wie loeëd.

Iech los angere sjnoeve en preuve

jinne wees jenauw wat iech bedoel.

Iech zien dat ze miech nit jeleuve,

en dat iech zoeë mar jet ónzin moel.

’t Sjtinkt jet urjens en iech wil wisse wat,

han iech d’r mónk tse kót bij de naas sjtoa?

Iech poets de tseng, zits sjtonde in bad,

mar d’r jesjtank wilt ainfach nit voet joa.

Iech jef miech jesjlage, dit is e deel va miech.

’t nótst miech jee klage, iech bin ekelieg.

Nuus

Nuus is zoeë sjun, nuus is zoeë jód

Mit nuus tse verjelieche

Iech zits bij diech, doe laachs noa miech

Los de tsiet versjtrieche.

’t Sjmaat óch noa mieë, mieë dan iech kan krieje,

Alling vier janit ieche.

Nuus is zoeë sjun, nuus is zoeë jód,

Iech veul miech inne rieche.

Wat han iech probeerd, wat han iech jeheld,

Mar nurjens jet tse vinge.

Iech han vöal jelierd,, ’t weëd vöal vertseld,

Mar ’t is lestieg ziech tse binge.

Bij d’r noaber liecht ’t jraas döks jreuner,

Mar heem is ’t doch sjun jeweun jeweuner.

Wat is doch passeerd, wie koam ’t zoeë wied,

Iech vólt miech zoeë verloare

Ónjekompletseerd is went me ziet

Dat perfek jinne is jeboare.

Krien miech wie iech bin, hod óp mit klage,

En huur diech óp inne daag óch zage:

Fado

Wents te durch heemwieë weëds jetróffe,

Doe huets de hemet róffe,

En doe zaats doch adieë.

Wents doe ’t naats nit d’rvan kans sjloffe

Doe bliets mar sjtiekem hoffe

en ’t hats bliet lieje.

Doe zies de plaadzje en de miensje

Nit alling de jroeëse, óch de kliensje

En doe wils ze hure, doe wils ze zieë.

Doe wits doa hat dieng wieg jesjtange,

Bis doa noan sjoeël jejange,

Doe kans ’t nit tseruk krieje.

Doe kens doa jidder jès-je, jiddere plai,

Jiddere sjtroech en jiddere boom,

Doe wits van alle lu allerlai,

Jidder probleem en jiddere droom.

Doe wits weë hön eldere woare,

De kluur van de oge, van hön hoare.

Doe kens jiddere hónk en jidder kats,

Jiddere sjtentsbroar en doevepiet.

En de pieng zitst deep in die hats,

Den dat alles bis te kwiet.

Doe kens de kruutser in jiddes hoes,

Doe wits jenauw wie alles leuft.

Doe kens alle aaveng en jiddere sjloes

van jiddere sjtriet die ziech ópheuft.

Doe wits jenauw wat-s doe móts zage

Um uvveral werm vrid tse maache.

Doe fels de lu jenauw zoeë zier,

Al zal ’t weëne mit de tsiet.

Den ’t leëve jeet ainfach wieër,

En dat alles bis te kwiet.

Quarataine

’t Loewe truestend klokke van d’r toere,

Wat ós uvverkunt is vöal tse jroeës,

Mar ós hulpt jing sjood en jee bedoere,

Vier legke de heng nit in d’r sjoeës.

V’r blieve zukke noa wat angesj kan

En wat nit jeet dat mós mar zoeë.

En weëde vier al ins mui d’rvan

trueste ós klokke die kreftieg loewe.

’t Laache loestieg nog de kinger,

Vuur tse sjnappe zunt ze vöal tse kling,

Doa hulpt jinne ópjesjtaoche vinger

Van ós doezend moal jewèsje heng.

V’r weule dat ’t noeëts passeerd woar

en wisse nit wie ’t wieër jeet,

vier zukke antwöad óp de klingste vroag,

woarum d’r opa ater jlaas sjteet.

Weë wees wie lang vier nog mósse hoffe,

Weë wees zinge vier noe de letste sjtrofe

Refr

Jinne wós va tse vure

Wie vier leëve oane klure

Jraad ater jesjlaose dure

losse vier klurieg van ós hure

Zommer

’t Is zoeë sjun weer, richtieg zommerweer,

en d’r mai is jraad aajevange,

iech han de welt jeer wen iech d’rdurch sjpatseer,

wat kan iech nog mieë verlange?

En iech fleut wie inne voeëjel in d’r boom

en veul miech jans lieët wie in inne droom.

Joa, ’t is zoeë sjun weer en januus likt miech kweer

en jreun zunt alle bleer.

De loeët is zoeë blauw, herlieg zommerblauw,

en de sjwalber is jekoame,

iech verjès d’r auwauw en de zörje die iech hauw,

iech kan endlieg werm lieët oame.

En iech sjpring wie e lemsje in de wei,

en iech bin jeluklieg den iech bin werm hei,,

Joa, de loeët is zoeë blauw en iech róf jans hel wauw,

wail iech nuus wie tsiet klauw.

De lóf is frisj en keul, mit zoeë aavanksjeveul

dat hat miech vöal kraf jejoave,

wat urjens in miech zoos ópins eroezer weul,

ópins miech hat verhoave.

En iech dreum wie e kink van jroeës jeluk,

en iech wees wat iech al die tsiet doch zuk.

Joa, de lóf is frisj en keul en iech dans um de peul

wail iech miech zoeë vroeë veul.

Troane van jeluk

Iech kom reët d’rvuur oes: dit zunt troane van jeluk.

Laach miech mar nit oes, iech bin tseruk, iech bin tseruk.

D’r Joep, d’r maat, mie Kirchroa, noa ’t verleie doch ing bruk.

Dit is deel va mie besjtoa, dit zunt troane va jeluk.

Iech bin zoeë lang al voet jeweë,

zoeët wat iech moeët in anger sjteë,

daat dat iech nuus mieë zouw herkenne.

Drum daat iech ins tseruk tse joa,

zouw jiddere sjtee nog óp d’r angere sjtoa,

en iech daat los miech óp d’r maat bejinne.

Mar al va wieds noe kiek ins doa

D’r Kirchröadsjer berg wie vruier sjtoa

en d’r kirchetoer van ós Lambeëtes,

Da durch d’r tunnel wat e fes,

Doa trók iech ing wiechtieje les,

Heemwieë is nit per se jet sjleëtes.

Den ’t drieft miech werm tse kieke wie ’t is.

Den zoeë veul iech haarjenauw wie iech ‘t mis.

Zeës te Kirchroa ins adieë,

Meens doe kuems hei janoeëts mieë,

Meens doe kuets ’t jeluk doa boese vinge.

En al huls te diech doa vrieë,

Doe kans nit bij de lu hei zieë,

En óch al die auw lidsjer nit mieë zinge.

Mar d’r Joep sjteet woa heë sjtong,

’t jemeendehoes hei nit voet jong,

en ’t plat is jenauw zoeë plat wie vruier.

De sjaal is angesj, dat is kloar,

De keer is jenauw nog wie ze woar,

den de sjtad is inne sjpieë bluier.

Verjeliech ’t zelf van plus en óch va min:

En tsem sjloes dat zeës te: wat bin iech vroeë dat iech inne Kirchröadsjer bin.

Tsezame zunt vier vrieë

Sjluuts te vas de oge en dreums van vruier sjun,

dan sjnaps te nit was loos is en wat-s te móts don.

Kieks te noa d’r himmel en zies doa loeter blauw,

dinks te, ach ’t jeet wal, ’t weëd janit mieë jrauw.

En leës te vöal in bucher va romantiesje tsoat,

doa woa in jeveulens mar nit in wissensjaf weëd jeloat.

Loesters te noa moeziek van iech hod zoe vöal va diech,

dan sjpils te noen óch lotto en meens doe wuets riech.

Mar jeld kans te nit èse en doeë nit puutsje óp d’r mónk,

dreume zunt jans loestieg, mar zoeë bliets te nit jezónk.

De zon kan jans werm sjienge en e jedrenks-je is lekker keul,

mar fieëber is vöal wermer en jód oame e jód jeveul.

Jedóld is jeweun nuedieg en kiek noa d’r noaber um,

dan sjaffe vier ’t tsezame en vier zunt diech dankbaar drum.

Vuur angerhaove meter, kieks te jeweun e bies-je oes,

wèsj dökker nog dieng henker en blief óch vöal in hoes.

Nè, dit is nit loestieg, nit jemuutlieg en nit net,

nè, dit kan jinne ane, jinne dinkt noe an zoeë jet.

Dit vilt ós óp ’t köpje en vier mósse ’t d’rmit doeë,

vier klatsje in d’r oavend noadat de klokke loeë.

Vier zinge óp balkonger, zetse d’r beer nog vuur de roet,

vier sjpieële jraad wie kinger, zunt dökker lang in de boed.

’t Doert nog wal e tsietje, vier losse ós evver nit kling krieje,

den vier haode tsezame en tsezame zunt vier vrieë.

Iech fiets

Lang erm en lang bee en inne helm óp d’r kop,

Eemoal aajevange, hod iech noeëts mieë sjtop,

Zies te inne langsjoa nog jraad in inne fliets

iech fiets.

Reklaam óp d’r ruk, reklaam nog óp de sjel,

Al zies te doa nuus van, den iech vaar zoeë hel,

En joa iech han zoeë komiesj buks-je oane riets,

Iech fiets.

Iech fiets kielometere wied in miene eje sjtiel,

Iech buffel en iech kuum bis an ’t jroeëse tsiel,

Mar d’r pries is nit d’r ieësjte tse zieë,

Mar tse jenisse van de pieng um tse lieje.

Berjóp en berjaaf róf iech Limburg alaaf,

D’r Kirchröadsjer berg deë is janit erg,

En dat langs de Maas kare neum iech ing leëte wiets,

Iech fiets.

Iech ès vöal sjpajettie en drink lietere leëg,

Iech sjwees a nee sjtuk durch wen iech durch Limburg veëg,

En de lu langs d’r wèg interessere miech jinne viets,

Iech fiets.

De moesjkele lokker, ’t vutje jans sjtram,

D’r ruk reët jeboaje, iech bin vuur en bin vlam,

Iech bin nit alling óp de tswai reer jans nietsj,

Iech fiets.

En vier maache ós ubberhaups jing zörje

En vier maache ós ubberhaups jing zörje

Wat vier hu wole doeë dunt vier mörje,

En weë wees dunt vier ’t óch pas uvvermörje,

den vier blieve nog lang hei

en vier laache nog d’rbij

en vier maache ós ubberhaups jing zörje.

Nè, nè, vier junt nit eroes,

Joa joa, vier zitse in jen hoes,

Nè, nè, hant nuus tse doeë,

joa, joa, wuur ’t ummer zoeë.

Naoderhanks hoale vier d’r sja wal in,

Mar bis noen han iech jans noa miene zin.

Joa joa, vier wèsje ós de heng

Nè, nè, ós zieël woar noeëts zoeë ring,

Joa, joa, vier skype ós jet aaf,

Nè, nè, vier zunt nit ummer braaf.

Hu tse daags is corona e vies woad,

Al woar ’t ummer van de favoriete tsoat.

Misjien krient ze ós hu nog an jang,

Misjien, mar vier zunt ubberhaups nit bang.

D’r sjterkste boom

Iech han alles oes-jezèse

Vanaaf d’r allerieësjte sjtap,

Iech han d’r telder leëg jejèse

Bis an d’r allerletste hap.

En wie zoer óch de tsietroeëne

Dat weëd ainfach limmenaad,

Nit ideaal um mit tse woeëne

Mar ze hant jód en zus jesjmaad

Iech han al kanne verzukke,

Bis in de allerwiedste ek,

Wool miech ’t lifste dök verdrukke

Verklaret miechzelf óch vuur jek.

Woarum d’r langste wèg tse neëme

Um tse kómme bij de keer,

Of koam ’t leëve bij de vreëme

Noen jraad doch doa dróp neer?

Alling de tsiet bliet ummer knage,

Ze knaagt d’r sjterkste boom ins um.

Dan kan me bleud vuur ziech oes sjtare

Den zoejaar dan wees me nit woarum.

Iech han miech in d’r boech jebèse

Mit de tseng drin aafjemoald.

Va floep in de bóks jesjèse,

Mar d’r karakter woeët jesjtoald.

Iech wees nit of me wal darf zage

Dat me nurjens sjpiets van hat,

Ejaal wie sjwoar ’t woar tse drage,

Nuus kroog miech oesendlieg plat.

Den noa ’t leëve bliet de leefde

Uvveral woa iech jon, doa maach iech sjpoare,

Doe kans uvveral zieë woa iech bin jeweë,

Vanaaf dat ’t kingersjtep woare

Bis an de sjpatseerjeng in jroeëse sjteë.

Nè, iech sjrief ’t nit mit kriet óp kaal moere,

nè, iech maach óch nurjens jet bezóngesj kapot.

Alles hat mieng lidjser mósse verdoere,

Doe kans ze hure, mar dan loester jód.

Lang noadat iech oes ’t oog bin verloare,

Lang noadat jinne miene naam nog kent,

Klinkt miene echo nog döks noa joare

Ejaal wie wied inne va miech voetrent.

En zoeë zuver han iech noeëts jeklónke,

Wie iech doa woar en ’t wirklieg zong.

Mieng erinneroeng han iech doa jesjónke

An de tsiet die iech doa verbringe dong.

Den noa ’t leëve bliet de leefde,

Van mieng leefde bliet mit lid.

Joa, noa ’t leëve bliet de leefde,

Óch al wools doe ze doe nit.

Ze hat hel en duudlieg jeklónke,

Iech han ze mit leefde jesjónke.

Ónger de lu die miech oeëts hoeëte zinge

Uvver vruier, uvver sjpas en uvver leed,

Ónger de lu die iech ummer wool verbinge,

Uvver zaache die de tsiet ós bringe deet.

Ónger de lu die iech döks wool vermaache

Went hön d’r zin janit doahin sjtong.

Ónger de lu die uvver miech wole laache

Wail iech dong wat jinne versjtong.

Bezuk is jraad wie visj

Ach wat is ’t doch werm sjun

Vrung noa zoeng lang tsiet tse zieë

En d’r oavend is jans net

Wat ing sjpas bezuk tse krieje,

Mar went ze dan nog blieve

En nog ins jet langer blieve,

Dan verdreëts te dat nit mieë.

Bezuk is jraad wie visj, Deë bliet jraad drei daag vrisj.

Dan wits te alles van jidderinne En móts te va vure aa bejinne,

Ligke alle kate aofe óp d’r dusj, Bezuk is jraad wie wie visj.

Ze bringe jeer de kinger mit

En ’t lifste óch nog kats en hónk,

En ze bedanke diech ja nit

Mar dat hult diech fit en jónk.

Mar went ze dan nog blieve

En óp de moere hön sjpruch sjrieve,

Dan weëd ’t diech tse bónk

Dan kunt de sjweiermam óch nog

Die-ts te lever janit zies,

Doe has ieëlend al jenóg,

Mar doe laachs de janse tsiet kwansies.

En dan wil ze langer blieve,

Ach, ze kan zoeë uvverdrieve,

En ze hat ing janse lang lies.

Iech bin jeboare

Iech bin jeboare, iech han jeleëfd en iech jon doeëd,

Dat is alles wat iech d’rvan kan maache.

Iech woar hei, kót en jód, dong wat iech koeët

Um durch de troane jeweun tse blieve laache.

’t Woar ins hel, dan óch werm lieët, zoeë jeet ’t wieër

Bis d’r sjloessjtreef urjens weëd jetrókke.

Vier kalle óneënsj uvver ing nieëkste kier,

mar van dit leëve blieve alling mar brokke.

’t Is nit of vier jiddere daag wie d’r letste leëve,

’t is nit of vier al vol jenisse bis de letste druup.

Vier liere óp d’r juldene middewèg tse sjweëve

En tse doeë alsof vier zelver zitse an de knuup.

Ze zage alles kunt doch aa óp wat vier weële,

Mar iech jeleuf nit zoeë jans sjwoar an die waal.

En al kanne ze ós nurjens óp vas neële,

Den wat vier weële is am sjloes jans ejaal.

Vier mósse of vier wille of nit doch draa jeleuve

En alles wat passeert bringt óch tsemlieg van de wies.

Den vier wille van al ’t lekkesj hei jet preuve

En dreume óngertusje sjtiekem van e paradies.

Iech kan ’t diech wal moale, zoeë vas iech kan ’t veule,

En hod iech ’t endlieg in de hank dan is ’t voet.

Zoeë lieche alle jedanke in de tsiet voet tse sjpeule

En kiek iech in ing besjlage leëje roet.

De illoeziejoeëne van e mentje óp leëftsiet, iech sjlik ze in.

Iech wees nit of iech in ’t leëve waal zoeë jód bin.

Vier treffe ’s wal haoverweëgs

Doe zeës joa en iech zaan nee,

’t is duudlieg, ’t is nit al alee.

Doa zies sjwats en iech zien wies,

’t miesjt ziech wal en weëd werm jries.

Vier treffe ós wal urjens in de midde,

vier treffe ós wal haoverweëgs.

Doe jees links en iech jon reëts,

iech zien jet jóds en doe jet sjleëts,

Doe wits zicher, iech tswiefel nog,

doe leëst reader en iech e bóch.

Vier treffe ós wal urjens in de midde,

vier treffe ós wal haoverweëgs.

En went ins jet jesjeie bliet,

’t noeëts jet van ing wet kriet.

En went ins inne d’r wèg nit ziet,

d’r oeswèg is noeëts jans wied.

D’r wil tsezame bis an d’r sjloes

maat ummer nog e peersje oes.

Doe meens vruier en iech meen noe,

iech zaan iech en doe zeës doe.

Iech zien duuster en doe zies lit,

iech val teëje en doe vils mit.

Vier treffe ós wal urjens in de midde,

vier treffe ós wal haoverweëgs.

Ee jemoald

Iech bin inne brave miensj, inne van orndnoeng en wet.

Wen iech jet verkieëds zien, dan zaan iech doavan jet.

Iech krien óch wal ins sjleëg va woa bemui iech miech mit.

Óch vuur miech zelf maach iech de oesnaam nit.

Iech vaar ummer jans jenauw zoeë flot wie ’t doa sjteet,

óch al went ’t vöal lanksamer in de file werm jeet,

mar jenauw went miene vós effe jaas jeëve deet,

jeleufs te dan dat doa inne van die blauwe sjteet!

Wents te ze nuedieg has, zunt ze nurjens tse zieë.

Bel dön ins óp, jinne an ’t heur tse krieje.

Mar has te jraad ins inne jet hel uvverhoald,

kries te jans besjtimd ee van dön jemoald!

Wie móts te noen parkere, woa darfs te nog sjtoa?

Al zies te ing vrij plaatsj woa móts te betsale joa?

Sjtees te jraad jet sjeef, kómme ze diech aternoa

den hinger jiddere boom verbergt ziech inne bloa!

Wents te ze nuedieg has, zunt ze nurjens tse zieë.

Bel dön ins óp, jinne an ’t heur tse krieje.

Mar has te diech in de richting van de sjtroas verdoald

kries te jans besjtimd ee van dön jemoald!

Mar zunt ze ziech an ’t houwe, brèche bij d’r noaber in,

klauwe van de auw luutjer, maache ze in ’t jesjef jet d’rhin

vare inne van de zukke, kunt hön hasj in d’r zin,

dan probeer ins inne tse vinge, doa zunt d’r jing.

Wents te ze nuedieg has, zunt ze nurjens tse zieë.

Bel dön ins óp, jinne an ’t heur tse krieje.

went óch mar ee protsent alchol van diech sjtroalt,

kries te jans besjtimd ee van dön jemoald!

Ee dink is wal duudlieg

Ee dink is wal duudlieg

Kóm mit vroage nit bij miech

Misjien is dit versjtendieg

Mar mie antwoad is: iech sjwieg.

Al muet iech noen doch jet wisse

Uvver wie ’t leëve jeet

Mar iech mós noen doch besjlisse

Iech wees uvver nuus besjeed.

Iech mós doch wal bekenne

Dat iech besjtimd han jezoeëd,

Mar wèg vong iech doch jinne

Deë miech urjens bringe koeët.

Iech bin nog nit jebraoche

En óch bin óch nog nit tse aod,

Mar iech han vöal tsiet drin jesjtaoche

Woavan iech nuus uvverhod.

Iech han döks mósse sjtoppe

Wen iech vuur ing moer werm sjtong.

En iech wool die dan kloppe

Mar iech ze doch nit uvver jong.

En wen iech drumhin lofet

Woare angere al vöal wieër.

En wat iech doe nog verkofet

Woar nuits van de letste kier.

Drum vroag nit wat iech diech tse beie han.

Sjwieje is ’t betste wat iech kan.

D’r wèg noa heem

Iech maachet zoeë döks inne verkieëde aafsjlaag,

Iech drieënet zoeë döks ainfach um,

Döks lofet iech oane plaan, oane anoeng van d’r daag

En iech wós nit ins woarum.

En dan woeët iech wakker en iech hauw e probleem

Den woa woar d’r wèg, d’r wèg noa heem.

Iech wós nit woahin iech zoeët, mar doa woar jet,

Jet dat róffet sjtil miene naam.

Doa woar ing plaatsj, doa woar e hoes en óch e bed

En ’t jeveul woar tsemlieg eenzaam.

En iech hoeët de sjtem, en iech hauw e probleem,

Den woa woar d’r wèg, d’r wèg noa heem.

Iech woar verloare in d’r busj, verloare in de sjtad,

Iech woar verloare, ainfach punt.

En iech wós iech hauw ’t allemoal oeëts jehad

En iech wós dat ’t vrug of sjpieë tserukkunt.

Mar iech lofet óp d’r taas, oane jet van systeem,

Den woa woar d’r wèg, d’r wèg noa heem.

Iech bin verloare in de tsiet, ’t is al zoeë lang heer,

Mar iech wees iech bin bauw doa.

Iech broech nit mieë lang tse zukke, iech huur ’t jeer,

Iech kan miech endlieg legke joa.

Den dan wees iech woa iech bin en lues mie probleem,

Den doa is d’r wèg en doa is heem.

Jeuch óp d’r ruk

Ejaal wie iech óch krats,

’t is doch al tse jats

Iech han jeuch óp d’r ruk.

Iech han jeuch óp d’r ruk.

Iech zien ’t al tse sjwats

Bis deep in mie hats

Iech han jeuch óp d’r ruk

Iech han jeuch óp d’r ruk.

Iech kom jraad nit draa, ’t bliet bij bauw,

D’r jeuch is in ’t midde van d’r ruk jenauw.

Ejaal wie iech óch krats

’t doert bis dat iech plats

den iech han jeuch óp d’r ruk.

Noa inne lange daag van wule wie inne jek

Bin iech vroeë wen iech óp de bank de bee miech sjtrek

En iech wees dat bij d’r ieësjte depe zuet

Iech ram en jans óntsjpanne muet,

Mar dan veul iech jans ópins

Mieng hoed is dat nit va zins.

Iech dink dan weë de erm va miech hat jemaad

Die hat ziech doa jans besjtimd jet bij jedaad

Woarum kom iech noeëts jenauw bis óp d’r ruk

Dat is voljens miech jee ónjeluk.

Zoeë ziet mie leëve mit alles oes,

Iech kom ummer bauw an d’r sjloes.

De luezoeng is inne klinge sjtek,

Ja, weë nit sjlauw is, is evver nog lang nit jek!

Maach miech nit d’r sjömmel sjui

Polletiekere óp bilder,

ze róffe vöal en zage nuus,

de doeve óp ’t daach

ze hoale miech oes d’r puus.

Preziedente vol mit luejens,

öalsjeiks mit tse vöal jeld,

jeleuvieje fanate

veule ziech oane reë d’r held.

Maach miech nit d’r sjömmel sjui,

reeg miech bloos nit óp.

Alsof iech nuus tse doeë häu

en januus an d’r kop.

Ze broeche mar tse vroage

en iech wees uvveral e antwoad óp.

Maach miech nit d’r sjömmel sjui

en reeg miech bloos nit óp.

Vies verwende poete,

die jranke um zussiegheet,

nog verwendere hönker

die me in inne kingerwaan deet,

nog verwendere miempjer

die zunt de janse naat óp sjiep

nog verwendere vrauwlu,

die jelde alles mit inne hiep.

E prottekol vuur parkere

vuur jraad ing menuut tse sjpieë.

En ee vuur tse hel vare

um mar bloos óp tsiet tse zieë.

De belasting werm erópper

en de verzicheroeng d’rbij.

Jee wónger dat de lu zoeë zunt,

woarum blieve vier nog hei?

D’r jroeëse klinge erjer kenne vier allenäu.

Mar woarum maache ze miech d’r sjömmel sjui?

Tse jek

Dit is al jód, mar ’t kan nog besser,

Vier hant al vöal, mar wille mieë,

Dit is al jek, mar ’t kan nog jekker,

’t Is janit jek um tse jek tse zieë.

’t Wöadje tse is tse verhuie

den ’t is nit ummer jód,

Alling ’t woad tsevreie,

Evver dat doert vöal tse kót.

Vasteloavend is nit tse besjrieve

Mit vöal tse vöal tse sjtomme kal

Oane e bies-je tse uvverdrieve

Tse vasteloavend, tse carnaval

’t Wöadje tse is vuur filosofe,

Woarum wie wied  en óch wiezoeë.

Vuurdat-s ’t wits kunt de nieëkste sjtrofe,

En mieë broechs te nit tse doeë.

’t Lidje is bauw aafjelofe,

Dan zing tse hoeëg, tse deep, tse lank,

En kans te miech vuur jek verkofe

Mar jinne hat hei nog versjtank.

En tsoem sjloes kunt joa en ame,

Vier zinge knoerhel tsezame!

Jeleuf nit wat auw lu diech zage

Jeleuf nit wat auw lu diech zage,

Ze hant tse vöal jezieë van de welt.

Ze dunt nuus wie navelsjtare

En zitse wie knauze óp ’t jeld.

Ze kanne nit uvver jrenze dinke,

tse wisse wat in ’t leëve sjpilt,

ze drieëne ummer in ‘tzelfde krinke

bis d’r boel oeseree nog vilt.

Jeleuf nit wat auw lu diech zage,

Ze hant floeze in d’r kop,

Bilder die ze lang verware

Die junt noen nit mieë óp.

Vruier is vuurbij jevloage

En wat tselt is doch d’r hu.

Ze zunt tse döks bedroage,

Zoeë jeet dat mit auw lu.

Jeleuf nit wat auw lu diech zage,

Ze hant piengsjer uvveral

Die kanne ze alling verdrage

Mit mitlieë en sjtomme kal.

Jing milletsien tse vinge

Vuur auwerdom en doeëd.

En zoeë laache ze noa de klinge

En ze vore de endjer broeëd.

Jeleuf nit wat auw lu diech zage,

Ze dinke an ziechzelver allerieëtsj.

Ze sjrappele en sjpare

En junt bij teëjesjlaag an d’r mieëtsj.

Ze verjèse alle zaache

Die wiechtieg zunt en jroeës.

De welt die zie koeëte maache

Is ing oes de auw doeës.

Ónger ‘t vólk

Iech broech nit óp ing buun tse sjtoa,

Broech nit als prins vuuróp tse joa,

Iech loof de angere aternoa En iech veul miech al e jeks-je.

Ze kanne miech amokaka

Mar iech win noeëts ’t LVK.

Iech trek miech e kleunsje aa Sjton in ing wieëtsjaf in e eks-je.

En iech veul miech drei daag lank wie óp ing wólk,

Den iech jon ónger in ’t vólk.

Nè, iech bin jinne piet mazjeur,

Iech weëd noeëts miljonair

Of iech mós al in d’r lotto jewinne.

Drag jinne antsóg en jing sjlieps,

Zits noeëts ins tusje de vieps,

Iech zouw miech zelver nit mieë kenne.

Den iech bin in alles otto normaal,

Zoejaar mit vasteloavend bin iech modaal.

Iech sjtèch nurjens boaveroes,

Iech han jing kluur, bin ing jries moes,

Alling zoeë veul iech miech lekker.

In inne jroep veul iech miech jód,

Nit tse lank en nit tse kót,

Nit tse jek en janit jekker.

Den iech bin in alles jans jeweun,

Zoejaar mit vasteloavend bin iech ing auw meun.

En iech zing ’t lifste hel in inne koer,

Den dan sjlon iech noeëts ing komiesje fiejoer.

Sjpui ins in de heng en dan van juh!

Sjpui ins in de heng en dan van juh!

’t Vrugjoar vingt werm aa,

vier krient de betste zin d’rva.

Sjpui ins in de heng en dan van juh!

De zon die laacht ós aa,

vier junt eroes en da:

’t ónkroed jruit ós bauw bis boaver d’r kop

en vier krient kammauw en sjtreufe de mouwe óp.

Sjpui ins in de heng en dan van juh!

Nuus jeet van alling en doarum juh!

D’r winkter kan lang doere, de kauw kruuft in ’t lief.

Mit haof bevroare oere en de bee die weëde sjtief.

In d’r winkter kan me sjloffe wie alle bere dunt,

en kan me bloos mar hoffe dat ’t vrugjoar jans flot kunt.

Den dan veult me ziech ram jód dróp.

En kómme blomme oes d’r knop!

’t Is ja bauw e wónger wie de welt werm bluit,

De natoer hat plötslieg honger, ze liecht werm jans vernuid.

’t Jries weëd jreun en jreuner, de lu die weëde vroeë.

’t Vieze weëd werm sjunner en vier zinge loestieg zoeë.

En plötslieg sjpringt werm inne sjtop.

De fester hure janit óp!

Wail dat noen eemoal zoeë miene aad is.

Wits te wat ’t is, iech wees nit wat ’t is,

Bloos ’t jeveul dat ’t mieëtste nog ónjezaad is.

Miech felt flaich e jediech, flaich wal ee van miech

Flaich wal ee dat nog ónjemaad is.

En drum zuk iech noa dat ee, flaich weëd ’t wal noeëts ee,

Alling ing melodie die nog nit jebraad is.

’t Klinkt in miene kop, jinne angere kunt oeëts dróp,

Wail ’t noen eemoal zoeë miene aad is.

Wits te wat ’t is, doa is jet wat iech mis,

E jeveul dat ejentlieg jet sjaad is,

Ejaal doch wat iech sjrief, wedde dat iech nit blief,

Wail mieng sjproach doa ainfach nit tsouw in sjtaat is.

Iech ken miech zelver wal, iech wees woa van iech kal,

Wat durch mennieg inne al dök jedaad is.

D’r jedanke deë is doa, bliet ummer durch miech joa,

Wail dat noe eemoal zoeë miene aad is.

Wits te wat ’t is, iech wees wal wat ’t is,

Went dit sjtuk moeziek ins miene jaad is,

Blomme jieëft ’t zat, mar jing fruet jehad,

Jinne boom woa in e nès e ai jelaad is.

Iech hel zoelang ’t jeet, bis dat ’t pieng miech deet

En ’t wiechtiegste winniegstens jezaad is.

Iech hod zoeëvöal van diech, d’r ermód maat miech riech,

Wail dat noen eemoal zoeë miene aad is.

Iech bin jinne hillieje

Ejaal wie jroeës d’r hillieje, doa zitst ummer e lufje draa,

E jans kling bies-je zung, zoeë vónge ze allemoal aa.

Den weë ’t sjleëte janit kent, kan nit ’t richtieje doeë,

Oane jet va leed weëds te óch nit vroeë.

Ejaal wie sjleët d’r miensj, doa zitst e jewisse drin,

Jinne bejeet ing zung mit loeter betste zin,

Vrug of sjpieë zal deë doa jet draa doeë,

Weëd besser of nog sjleëter d’rvan ezoeë.

Iech bin jinne hillieje, iech kom nit in d’r himmel,

Iech blief haoverweëgs in loeët jet hange.

Iech bin jinne hillieje, iech zouw ’t janit wille,

Als zuunder kan iech doamit nuus aavange.

Iech sjnuuts zoeë jeer van alles went ’t lekker is,

Iech probeer zoeë jeer van alles went ’t jekker is.

Ejaal wie hoeëg óp d’r zokkel inne miensj óch sjteet,

Wedde dat e vrug of sjpieë de lu entäusje jeet,

Den ierlieg is ierlieg, doavuur is d’r miensj jemaad,

en alling de doeë hant ’t tsem hillieje jebraad.

Me broecht ja nit tse leëve wie de bieëster in d’r boesj,

Drum jef ós óp ós leëve nog inne helle toesj!

’t Maria van d’r Joeëzef

‘t Maria van d’r Joeëzef woeët ónjewunsjd sjwanger

Inne engel häu ‘t ‘m jefluusterd, mar ’t wós ’t al vöal langer,

’t koeët ’t ziech nit entzinne, mar ‘t ’t woar noa e festival jeweë

En in e duuster eks-je, mar ’t wós nit mieë mit weë.

En heem koeët ja nuus zage, zieng eldere woare van die vieze

Die al flot besjuldiejend mit inne vinger noa ’t meëdje wieze

En zoeë wool ’t d’r Joeëzef beloave dat ’t ummer wieër braaf zouw zieë,

En ’t risico mar neëme, flaich wool heë ‘m ja nit mieë.

’t Maria van d’r Joeëzef zoos mit de heng in ’t hoar

’t Maria van d’r Joeëzef zie hats völt ziech doch zoeë sjwoar.

En wie ‘t ‘m al jezaad hauw, zaat d’r Joeëzef: doe jek vrommesj,

’t is miech jans ejaal, den in die zaache bin iech komiesj,

Mie hats is jans van diech en dat zal ummer óch zoeë blieve

En va träu zieë en van sjtom zieë, de lu kanne zoeë uvverdrieve.

Doe has miech die vertrouwe en óch die kinke al jesjónke,

Dan kries doe mieng hese leefde, vol mit vuur en mit vónke,

Ejaal wat de lu óch zage, doe bis ’t miengt en iech d’r diene,

Noen los ós druvver sjwieje, en jinne wees jenauw ’t fienge.

D’r Joeëzef van ’t Maria, deë hauw e hats zoeë jroeës,

D’r Joeëzef van ’t Maria laat ziene kop bij ‘m in d’r sjoeës.

En de jesjiechte van d’r Joeëzef en ’t Maria leëft nog hu,

En e kink is nog ummer ’t sjunste jesjenk vuur alle lu.

D’r Marathon

Doe vings aa tse sjneure, weëds jedrage durch d’r wink

Doe lieëts diech mit veure, zoeë lieët bauw wie e kink.

En aavanks metere maache al jeet ’t sjtiel berjóp,

Doe bliets jeweun laache en leufs óch dök óp kop.

Noa e tsietje weëd ’t sjwoarder, deet ‘t hei en doa jet pieng,

Dan zies te óch nit kloarder, doe vils tseruk in ’t sjtramien.

Doe bliets jód in ’t midde, dees mennieje knul jet vuur

Los joa, doe jees ’t redde, mar diene kop hat al ing kluur.

Ejaal wie lang ’t doert, vier lofe allemoal ózze marathon

Ejaal wie sjlim ’t sjoert, vier wille bis ’t letste jon,

Ejaal wie zier ’t piept, vier wille nurjens sjtil ins sjton

Ejaal wie zier ’t kniept, d’r marathon, d’r marathon,

Teëjewink deet diech remme en reën in die jezich,

De kielometere tselle, mar doe bliets óp ’t tsiel jerich,

De tsong bauw óp de lappe, mar doe jieëfs nit tsouw

Al sjtees te dök óp knappe, doe juns diech jing rouw.

De lanksjaf weëd inne sjiemer, doe huets lu langs de baan,

Doa róffe ze diene nommer, ze drieve diech jet aa.

Doe leufs al bauw óp wólke, al kuns te koalieg nog vuuroes.

Doe bis ram oes-jemólke, de jesjiechte is bauw oes.

De kieps um wie neerjesjlage en oams mit dieng letste kraf,

Doe wils nog e wöadje zage, mar doe bis ram oane zaf.

Sjtees werm nit doa als ieësjte, mar die medalje kries te doch,

Jraad wie de mieëtste, has noa sjloes nog nit jenóg

Aod zieë

Meens te iech häu nog zin

Wen iech achtsieg bin

Um tse sjtaune wie de welt ziech drieënt,

Dan sjmaat de middieg nit,

Zets iech flaich inne sjrit,

Han iech jraad inne angere miensj bejieënt.

Den wie lang iech blief,

Hei mit dat vies aod lief,

Doa uvver besjtim iech dan ins nit mieë.

Mit ing piel vuur dit

En ing zaof vuur dat,

Is ’t aod zieë vuural óch lieje.

Ejaal weë krigge veurt

Of weë als flotste sjneurt

Hoopzaach is d’r oavend weëd jehold.

Went ’t mörje óch al rent

Of inne diech nog kent

Hoopzaach is d’r rollator deë rolt.

Ing bejreffenis of tsing

Döks nog mieë wie ing

En sjwatse proemevlaam is d’r favoriet

Den mieng welt is kling

Nui vrung maach iech jing

Urjens weëd iech miech zelver kwiet.

Aod weëde wille vier allemoal

Aod zieë, jinne inne

E lank jezónk leëve en inne flotte sjloes

Zoeë ziet mie ideaal d’r oes.

Inne mónk oane tseng,

’t razele in de heng,

En alles wat lekker is is ónjezónk.

Iech zien ja janit oes

Kom nit de duur eroes

En intresseer miech nit vuur de tsiedónk.

Vlekke óp de hoed,

Alle hoar is voet

En vertsel oesveurlieg uvver d’r sjtooljank.

Nè, iech broech ’t nit,

D’r auwerdom vilt nit mit,

En ’t jedechnies is blietseblank.

d’r Pallettie
Teks van d’r Loek van de Weijer

refreng:

Pallettie, Pallettie, Pallettie,  noe kiek ’m doa ins sjtoa

Palettie, Palettie, Palettie Viva la Vida i Kirchroa

Jans Kirchroa zal ‘t wisse

vier junt  werm jenisse

Kiek is doa, doa is e, d’r Palletti vuur ós doa

Palettie, Palettie, Paelttie, Viva la Vida i Kirchroa.

sjtroof 1:

i Kirchroa is al pallettie  weëd hei döks jezaad

bij de Rodahal doa sjteet de nui leëvensvräud paraat

en jeet ’t ing kier sjeef of kunt ós jet tse kót

dan is doa d’r Pallettie, deë jieët ós nuie mód

sjtroof 2:

d’r Joep zeët ós wat ins woar, d’r Palletti kiekt vuuroes

i Kirchroa kunt al jód, vier hant jenóg in hoes

vuur wat nog kómme jeet, sjrekke vier nit tseruk

deë tröatekops-Palletti  bringt vertrouwe en jeluk

sjtroof 3:

Kirchroa hat sjun zaache um sjtoots dróp tse zieë

vasteloavend, Roda, W.M.C.  en nog vöal mieë

vier hant ing eje sjproach, dat is ‘t Kirchröadsj plat

en noen óch d’r Pallettie, d’r bewaacher van de sjtad

De sjunste vutjer

De sjunste vutjer zunt va Kölle

Ze maache miech jek, ram van de dölle,

Jidder dansmarie, jiddere jardeman

Deë wees wie e mie hats werme kan

Ze kanne zage wat ze wille,

Mar de sjunste vutjer zunt va Kölle.

Sjpil flot inne butemarsj en róf ze mar erin,

Kiek zoejaar de auwe hant ópins werm nuie zin,

D’r foenke kan sjun foenkele in alle klure hei,

Joa, zoejaar d’r roza foenke is d’rbij.

Los ze sjpringe, los ze sjpille,

Den ze kómme sjpetsiejaal oes Kölle.

De Kirchröadsjer meëdsjer die dunt nit mieë mit,

En die van ’t rezjiment die marsjere oes d’r sjrit.

Wat kan me doch draa maache dit is doch de nui tsiet

Mar vier viere karneval, dat is zicher joa, deë bliet.

Los ze sjpringe zoeë vöal ze wille,

Den ze kómme sjpetsiejaal oes Kölle.

Nè, nit oes Oche en óch nit oes Roa,

Nè nit ins oes Kirchroa.

Vasteloavendsroetsjbaan

Iech róf drei moal alaaf

Sjpring jek eróp eraaf

Óp dis vasteloavendsroetsjbaan

En iech keëk ’t oes

Bis jans an d’r sjloes

Óp dis vasteloavendsroetsjbaan

’t is nit plat mar jlad en labendieg zat

Iech han nog noeëts zoeng sjpas jehad.

Iech róf drei moal alaaf

Nè hei is nuuks braaf

Óp dis vasteloavendsroetsjbaan

Wents te oave sjtees En flot eraver jees

Dan dinks te nog woarum?

Jinne sjteet nog reët Went ’t loestieg weëd

En doch kiept jinne um.

Inne boebel hei, inne hoebel doa

En dan wits ’t nit mieë.

Mar da ee tswai drei, jinne kan sjoebe joa,

Doavuur is ’t flot tse sjpieë.

Ach doe bis jans naas, Jef ins orrentlieg jaas

Zoeë jeet ’t daag lank wieër.

En zoeë plastic jlaas verklei als blommevaas

Jebroechs te nog drei kier.

Inne knoebel hei, alles doebel doa

Wat inne jans jroeëse durjee.

Mar da ee tswai drei, inne sjnoebel doa

En da is vasteloavend nommer ee.

Joedas

Iech sjtiep noa diech de tsong oes,

róf lekker drei moal hel kiets kiets

iech klop diech óp de verkieëde sjouwer

en laach: dat woar ing wiets.

Iech lap diech sjtiekem puetje,

en wies noa ing nit besjtoande vlek,

versjrek diech in d’r duuster

en neum diech hei, doe auwe jek.

Iech bin inne joedas,

inne tsenkbroor nommer ee,

Iech bin inne joedas,

mitlieë han iech jee.

Woarum iech hel mós laache wen iech angere jet flik?

Iech kan ’t diech nit zage mieng tsong is inne pienglieje sjmik!

Woarum jieëft sjadevräud miech zoeëvöal sjpas?

Iech bin inne joedas!

Iech pak diech óp e wöadje,

bedink inne bijnaam vuur ater diene ruk,

iech kleëf óp d’r jas e brifje

of lek e sjtèchneëtje óp dieng kruk.

Iech kniep diech in d’r erm

en vroag wie heesjt dieng mam.

en sjik diech verkieëde email

en jef diech de sjood van spam.

Óp d’r doer vong iech zelver al dat tsenke nit mieë sjun,

zoeëdat iech ins endlieg noa d’r psycholoog jong.

Deë zaat miech dat ’t allemoal an mieng eldere loog

en dat e van miech vunnefhónged euro kroog!

Woa mós iech ’t zukke

Woa mós iech ’t zukke

Wen iech nurjens jet vong

Woa kan iech miech verdrukke

Wen iech dat uvveral al dong?

Woa kan iech va haode

In ing welt vol haas jewis

Woa aa kan iech miech vashaode

Went nuus vas nog is.

Me zouw bauw jeleuvieg d’r van weëde

Zoeë duuster en vies zunt de daag

En de hofnoeng die kuet ós verheëve

En d’r wónsj noa wermde en jelaach.

En vruier dan zoog iech diech kómme

En braats ummer lit en vermaach

Mar doe has absjied jenoame

En bliet miech nuus mieë wie jeklaag.

’t Beer kan miech jee antwoad jeëve,

D’r tillevies bringt miech effe voet,

Vertswiefeloeng is zoeë uvverdrève

Mar wie leëg is ópins hei de boed.

Iech huur ing oer tieke en iech han jing,

iech huur bij d’r noaber e jesjpreech

iech ès d’r diepvries leëg mar jans alling

en iech fluuster jet majer en bleech

De moeziek, de zeës ‘t, iech zing nog ing sjtroof,

Mar mie leed huet jinne, doavuur zut uur doof.

Vuurdat miech de lóf oes-jeet

Vuurdat miech de lóf oes-jeet,

maach iech miech e lies-je,

wao dan sjwats óp wies óp sjteet,

wat iech nog wil of mós.

Ejaal wat óp dit lies-je sjteet,

doe bis en bliets mie pries-je,

mie leëve en mieng wirkliegheet

vol tse maache wós.

Vuurdat miech de lóf oes-jeet

sjrief iech nog e freulieg wies-je,

zing loestieg voet ós leed

en zing oes voller brós.

Zing bij jidder jeleëjeheet

En uvver jidder sjies-je,

Ejaal wievöal pieng ’t deet

Zing óch uvver ós.

Vuurdat miech de lóf oes jeet,

Sjpiets han iech jee bies-je,

Iech leëvet forsj mieng janse sjeed

En doe woats deel doavan.

Doa is vuur al ing meujeliegheet

En dit is flaich e bewies-je,

went miech d’r duuster vuurjód drinsjleet

dat dit lidje klinke kan.

D’r hillieje mós

Iech weul zoeë jeer blieve legke in mie nès

en d’r janse daag jet buttele in mieng naas,

dat iech ins endlieg vrij bin van alle sjtress

en de köslieje tsiet ideel wie inne eje baas.

Iech weul zoeë jeer voelense oane eng

en miech wie d’r Lord Liester losse joa.

Klietsjend vuur d’r tillevies mit tse mui heng

de tsiet wie in e meersje sjtil losse sjtoa.

Mar doa waad ezoeë vöal óp miech

’t jruit miech boaver d’r kop.

Iech han wirklieg noeëts ins sjiech,

d’r hillieje mós hult nit óp.

Iech weul zoeë jeer ins jeweun de duur eroes,

de jreun natoer lokt miech jiddere daag.

Mar iech zits ater d’r sjriefdusj in jen hoes

en sjrief en sjrief en maach en maach.

Iech weul zoeë jeer ins ubberhaups nieks

mit inne herlieg lange bónte sjtats.

Nuus tse mósse liecht miech zoeë jet sjieks,

huekstens kratse bij d’r jeuch an de bats.

Iech mós miech zelf de sjood d’rvan jeëve,

den iech wool ummer óch al e jód jevuld leëve!

De richtieje leefde

De richtieje leefde sjniet diech in de zieël

Va richtieje leefde bouwts te e jroeës dreumkastieël

En ze maat diech ummer besser en maat diech óch werm krank

En ze lieët diech deper dinke en klaut diech ’t versjtank

De richtieje leefde

Doe kans jeluklieg jetrouwd zieë e jans leëve lank

Doa rammelt ins ’t bed en ins rammelt doa de wank

Mar doa zunt óch wal momente dan vroags te diech doch aaf

Is dit de jroeëse leefde of bin iech jeweun braaf

Is dit wat-s doe zelver ummer wools

Is dat woavan-s doe ummer hools?

Doe kans uvver leefde zinge e jans leëve lank

Mar de wöad blieve leëg, doe zings mit ’t versjtank

En dan weëds te ópins achtsieg en in ’t bejaardehoes

Truft diech d’r bliets en doe flips jans oes

En dan vroags te woarum noe?

Woar mie leëve tswekloos ezoe?

Ze truft diech reët in ’t hats en zeë jinne besjeed

Woarum ’t ópins zoeë jewaltieg en zoeë drekkieg jeet!

Disco Plat

Den vier junt sjpringe wie de wille

drieëne wie de dolle

Vier krient d’r janse zaal hei plat.

Den vier junt juuche wie de jekke

Danse in alle ekke

Vier krient d’r jans zaal hei plat.

D’r Sjpelthaen woar vuur ós d’r zaal

Tsemlieg lank evver óch jans sjmaal

In ’t Tsentroem van ós kling sjtad,

kroog iech d’r janse disco plat.

De bóksepiefe lank en breed jemaad

Mit permanent óp inne limmenaad

Nog ee jans ónbesjrève blad

Kroog iech d’r janse disco plat.

Doa woeët vuurziechtieg kontak jelaad

Mit inne blik doezend wöad jezaad.

Nog noeëts e richtieg muultje jehad,

Zoee kroge vier d’r disco plat.

Óp d’r fiets noa heem durch de naat

Ónjewunsjd ’t doch tse sjpieë jemaad

Jee zóndiegsjeld woar sjtroaf al zat

Zoeë kroog ós doch d’r disco plat.

De moeziek en de meëdjer,

De moeziek en de jonge.

Alles wat iech wil

D’r janse daag óp sjiep

Ummer zörje en zörg.

Iech krien bauw inne hiep

Den ’t is ezoeëvöal murg.

Misjien jans effe dreume

Van wat vier kanne doeë.

Iech kan ezoeë vöal neume,

Mar nuus maat miech richtieg vroeë.

Alles wat iech wil

Is legke in dieng erm.

Lekker koezjel moezjel

En neum miech erme sjellem.

Fluuster wöadjer leef

Dan weëd iech jans sjtil,

Mar wier nuus estebleef,

Dat is alles wat iech wil.

Iech niebel miene sjniebel

Sjtiekem an ee oer.

Iech foemel an d’r kloemel

Mar dan kiekt e óch al zoer.

Wits te wat vier dunt ins nuus

En kieke noa d’r plavong.

Vier junt nit noa d’r puus,

Doavuur hant vier jinne fong.

Iech han nog noeëts iech hod va diech jezaad!

Iech riengel noen al e paar daag

mit de wöad die iech sjrieve zouw,

den ’t is ja bauw werm modderdaag

en mieng mam dat is ing jouw.

Mar zie is nit zoeë van ’t jroeëse woad

en ing jebierde is döks jenóg,

Ze is nit van die tsentimentale tsoat

en e sjokkeleëdje deet ’t óch.

En ejentlieg is zoene daag

doch óch e bies-je sjtom,

zeët zie zelver mit inne jekke sjlaag

mar is vroeë doch mit die blom.

Iech zouw ’t noeëts kanne verjèse,

ejaal wie aod iech weëd,

dat jeveul weëd noeëts versjlèse

dat hult miech mit tswai vus vas an eëd.

De zörje die zie ziech maachet

en de zörje die zie ziech maat.

’t Hat miech lank kweer jezèse,

mar iech han nog noeëts iech hod va diech jezaad!

Zoeë lestieg is dat óch werm nit,

iech zaan ’t an angere döks jenóg.

Iech wees óch wal ’t vilt besjtimd mit

wen iech ’t jet nonchalant dan dóch.

Mar zoeë junt vier nit mitee um

vier hant noeëts ós hats jetseegd,

iech wees óch nog ummer nit woarum

mar dat hat heur loeter ópjereegd.

Mit de blomme diech jejole han

mit d’r sjokkelaad en inne domme laach.

Zoeë kunt ’t flaich noen doch d’rvan

óp dizze sjtomme modderdaag,

Iech zouw ’t noeëts kanne verjèse,

ejaal wie aod iech weëd,

dat jeveul weëd noeëts versjlèse

dat hult miech mit tswai vus vas an eëd.

De zörje die zie ziech maachet

en de zörje die zie ziech maat.

’t Hat miech lank kweer jezèse,

mar iech han nog noeëts iech hod va diech jezaad!

Beddeplekker

Iech han jing tsiet, iech mós miech tsauwe,

en iech bin jares jinne van de jauwe,

nè iech bin oes-jesjpraoche lemmeletieg,

en maach ejentlieg jeer vrug sjiech!

Iech han projram, mós zoeëvöal maache,

’t is ubberhaups nit vuur tse laache,

nè, ’t maat miech oes-jesjpraoche troerieg,

den van ’t tsauwe doa verzoer iech.

Joa, iech ving lanksaam doch jans lekker,

iech leëf ’t lifste oane wekker,

Iech kuet nit wirke als vrujje bekker,

den iech bin inne beddeplekker.

Iech mós hu wal, den iech mós wirke,

kan iech d’r janse daag werm sjnirke,

den miene baas is oes-jesjpraoche lestieg,

en is ummer tsemlieg sjtressetieg.

’t Jeet zoeë wieër vuur ach vies sjtonde,

wus vrundlieg zieë vuur alle kónde,

óch al bin iech oes-jesjpraoche vrekkieg,

en behandel ze allemoal eëve drekkieg.

Iech zaan ummer ze hant miech d’rvuur jetswónge:

hant ummer sjienker euro’s vuur mieng naas jebónge.

Nit sjnap mar richtieg

Maach diech jinne floep, ’t kunt wal jód,

óch al jeet ’t ram verkieëd,

jank jeweun wieër, han jouwe mód,

maach ’t leëve diech doch lieët.

Maach diech jing zörg, de zon die laat,

óch al rent ’t jraad wie hu,

loof reëtdurch jraad wie jedaad,

trek diech nuus aa van de lu.

Óch al is d’r wèg nit sjnak,

d’r wèg is richtieg,

óch al vieëts te in ing krak,

doe vieëts mar wieër.

’t Leëve is nit sjtram of sjtrak

mar breed en wiedsjiechtieg,

jewis kries te inne knak,

of ’t zetst diech inne hak,

mar doe jees wieër.

Zets diech druvverhin, doe sjafs ’t wal,

óch al bis te ram kapot,

ejaal woahin doe kuns uvveral,

doe kuns nog tsiet tse kót.

Zets diech wal sjrap, den ’t jeet jans hel,

en weë wees jeet ’t tse flot,

jenis de sjpas, verjès d’r jrel,

doe has mit jinne jet an d’r hód.

Óp ing hank hulp broechs te nit tse tselle,

óch al jieëft ’t ummer lu die mit diech helle.

Ós Plat

En ze losse ós näu in sjtich

Ze maache aalling mar krig,

En ze houwe ziech de köp in

Inne wees nit wat e zeët,

D’r angere wil alling mar reët,

En jinne kriet ziene zin.

Kóm noa Kirchroa, zaan iech dan, en kiek ins doa

Doa kanne alle lu ziech klasse versjtoa.

Kóm vier kroefe kót bijee,

De wuste welt is óp d’r kop jevalle.

Kóm vier haode jód mitee

Doa kanne vier ummer Kirchröadsj kalle.

Den ’t liecht wal dróp dat jinne ziech versjteet,

’t weëd tsiet dat jidderinne Kirchröadsj kalle jeet.

Kóm vier kroefe kót bijee

Ós Plat is vuur de janse miensjheet.

Den vier maache noeëts ins sjtriet

De kirch ummer in ’t midde bliet

Vier verdrage ós ummer jód.

Den vier hant d’r dieksiejoneer

Noeëts ikt ins inne kweer

En vier hant ummer jouwe mód

Kóm noa Kirchroa en lier diech jauw ós plat

Wedde dat hei jinne knies nog hat.

Sjrief ’t nit, mar hod ’t mar óp plat kalle,

Wents te nit wils dat doeë valle!

Krank wie inne hónk

’t Jeuche miech de oge

en ze troane d’r janse daag,

de sjtem wil óch nit doge

en ’t likt jet óp d’r maag.

De naas hult ziech an ’t ziefe

En iech nis a nee sjtuk durch

Mar iech mós nit uvverdrieve

Iech maach miech jajing zörg.

Iech bin krank wie inne hónk,

Ach iech bin zoeë ónjezónk,

En iech bletsj wen iech hós

En iech piep óp de brós

En ’t is drueg in miene mónk,

Iech bin krank wie inne hónk.

Iech mar jrok an ’t drinke

Va sjnaps en appeltsien

An wirke is jee dinke

Iech hol miech d’r krankesjien.

Dan vingt ’t aa tse drieëne

En iech zing lestieg jet d’rbij,

Iech jon d’r kuul miech bieëne

En weëd jans loestieg hei.

De temperatoer jeet erópper

D’r sjwees sjteet óp d’r kop,

Die jriep is inne topper

Ach heul ze mar nit óp.

Iech los miech jeer bedoere

En iech weëd jeer verwend,

In bed de kloeëte sjoere

Went ’t boese sjtórmt en rent.

D’r dokter

Doa zits iech in dat tsimmer tse wade,

en kiek in de bledjer vol jezónkheet.

Nè dat leëze dat kan miech nit sjade,

en wat vitamine B vuur de hoed deet.

’t Kan miech evver óch januus sjeële,

den dierek ruft d’r dokter miene naam.

In dit vöal tse wies sjpietaal va Heële

jeleuf iech van de woarheet jinne vaam.

En d’r dokter deë jrust miech

en heë kiekt óp zie sjerm

en zeët dat e nuits hat,

en dat vingt aa mit ocherm.

Iech zien dat e zieng rol sjpilt

went e vertselt uvver derm,

iech meen dat de welt kapot vilt,

den iech krien ’t zoeë werm.

En doa blief iech ing janse tsiet zitse,

den miech felt vuurleufieg jiddes woad.

Iech zien van al vuur mieng oge flitse

en zuk urjens kraf en jouwe road.

Dan veul iech ónverwaad troane lofe,

zunt dat noa zoeëvöal joare dan de mieng?

Kan iech dan nog beëne en nog hoffe

of han iech dan winniegstens jing pieng?

Noen sjlik dat nuits aaf en sjton óp,

d’r dokter ziet miech jans jeer joa.

En dink: dokter, doe has misjien wal d’r kop,

mar jee hats um mit lu um tse joa!

Inne sjunne daag

Inne sjunne daag, dat wunsj iech jidderinne,

inne oane zörje, inne oane leed,

Dat uur frisj en feulieg kant bejinne

en dat deë uuch an d’r sjloes nuus sjlimmes deet.

Inne sjunne daag, dat jeet nit vazelver

en doch junt jeweun vier mit jouwe mód,

lofe a laachens uvver sjting en sjerver

en kunt ’t oavends doch werm alles jód.

Inne sjunne daag in ee sjun leëve,

dat is nit loeter vräud en sjpas,

dat is sjlikke wat ze diech jeëve,

dat is laache wents te pieng has.

Inne sjunne daag in ee sjun leëve,

dat is nit loeter joeja ieësjte klas,

dat is knikke en óch verjeëve,

mar an de sjunheet, doa hod vas.

Inne sjunne daag, dat wits te nit va tse vure,

jinne ziet vuuroes wat de tsiet ós bringt,

wat vuur nuits vier hu krient tse hure

of me joenkt en of me zingt.

Inne sjunne daag, doa kan me bloos vuur hoffe,

inne vol jóds, inne vol sjuns,

Dat vier tsevreie doanoa kanne sjloffe

en dreume zunt jeluklieg nog ummezuns.

Inne sjunne daag, ejalieg wat hu jeet passere,

inne jans jeweune, inne vol jeluk,

dat uur ’t ónmeujelieje kant probere

en vier zient ós nog dök tseruk.

Woavuur mós ’t noe zoeë reëne

Woavuur mós ’t noe zoeë reëne,

zaan wat hant vier verkieëd jedoa?

Woavuur mós ós noen ’t wasser

bauw bis an de lippe sjtoa?

Nè, ’t hulpt ós jajee beëne,

’t kunt in sjtreume óp ós aaf,

jinne hult ’t vuur ós teëje,

woare vier nit ummer eëve braaf.

Woavuur mós ’t noe zoeë reëne,

ach, iech hauw nog zoeë vöal vuur.

iech wool jeer ing sjtond eroezer

mar nuus kriet miech noen an duur.

Iech los miech doch nit ónger zeëne,

iech han jinne reënrok, jinne sjirm,

en iech kan doa janit teëje

iech juntet zoeë ’t wuur noe werm.

Den iech bakke in de zon,

iech wil wiese sjtrepe óp de hoed,

Iech blief sjnakke noa de zon,

joa, iech wil endlieg oes de boed.

Iech los alles zakke in de zon,

va kop bis vós weëd alles broen.

iech wil ’t noen, iech wil ’t noen.

Joa, iech wil bakke in de zon,

Woavuur mós ’t noe zoeë reëne,

misjien is dit óch jajing sjtroaf.

Kan ’t sjwumbad jans vol lofe,

weëd ’t hees, wat iech beloaf.

Dan jon iech miech lekker verweëne,

wie óp ’t sjtrand in ee werm lank.

Ach, doa hult miech januus teëje,

iech jon flot ónger de zonnebank!

Probleem

Doe truks dróp oes, de welt is kling,

doe has vöal sjpas, jidder wèch is ing,

mar aaf en tsouw dan dinks te doch an heem

en wits doa waad die jruetste probleem.

De sjproach is vreëm, ’t èse jód,

’t is lekker werm, doe kuns nuus tse kót.

doe dinks ins janit an al deë auwe leem,

mar wits doa waad die jruetste probleem.

En doe leufs langs jiddere sjpeiel,

zoejaar vuur wasser drieëns te um,

doe wils diech zelf nit zieë

en doe wits jenauw woarum

den ieëwieg mar voet lofe

is doch e bies-je erg extreem,

dat is jenauw die jruetste probleem.

In dieng kuche, in die janse hoes,

kuns te nurjens dróngeroes,

’t ruucht noa sjpruusj-jer, ’t sjmaat noa zeem,

En jenauw dat is die jruetste probleem.

Doe kens ’t jenauw, doe wits ’t al,

Doe sjnaps ’t näu, doe huurs d’r kal,

Doe kens jidder wiets óch nog oeserdeem

En dat is jraad die jruetste probleem.

En doch has doe mar ee richtieg heem

En doa is nuus e jroeës probleem.

Iech bin jetiesjd

Iech bin jetiesjd, iech bin jetietsjd,

dat wees noe wal jidderinne,

jans bónk en bloa vol verf jeklietsjd

e ai wie angesj jinne.

Iech bin jetietsjd, iech bin jetietsjd,

ing blutsj zoeë jroeës va binne,

va boese hel, va binne weech,

va boese bónk, va binne bleech,

tse flot eroes jeprietsjd:

iech bin jetietsjd.

Mit Poasje kunt d’r verjeliech,

e ai mit miene kop,

dat ving iech nit sjlim an ziech,

mar huet dat noeëts ins óp?

Joar in, joar oes dezelfde wiets,

iech krien bauw va Poasje sjpiets,

Noen kiek doch, dat is bauw

e jetietsjd ai haarjenauw!

Hel jekaochd en bónk bemoald,

dan krien iech loeter sjleëg,

Iech weëd nit hoeëg injesjoald,

va jans sjwaach bis ram leëg.

E ai tse zieë is hendieg sjwoar,

doa weëd nit alleman mit kloar,

Mar ee ai uvverleëfd ’t wal,

d’r könnek van ’t aierbal.

De vroag van de hon of doch ’t ai

iech woar ’t ieëtsjte van die tswai!

Dan weëd ’t werm oavend

Tsing moal d’r daag jeet de welt wal ónger,

Tsing moal d’r daag han iech bauw e ónjeluk,

Tsing moal d’r daag uvverleëf iech wie e wónger,

En hónged moal han iech ’t doezendste jeluk.

Dan kom iech heem mit inne depe zuet

En dink dat iech óp de bloeëse kneie danke muet.

En dan weëd ’t werm oavend en vier ligke óp de bank

En iech zaan mit vöal wermde hatslieg dank

Vuur diech en miech dat vier hei zunt

En ós ummer jód versjtunt

En dat vier nog ummer tsezame noa bed junt.

Tsieg moal d’r daag huur iech sjreklieje dinger

Tsieg moal d’r daag krien iech ieëlend uvver miech hin,

Tsieg moal d’r daag kom iech werm hel d’rhinger

Dat ’t leëve jroeëse kwatsj is en óch oane zin.

Dan vilt de duur mi tinne klietsj in ’t sjlaos,

Veul ’t hats hel kloppe in d’r haos.

Zoeë lang wie iech mit diech tsezame bin

Uvverleëf iech alle sjtress en ónzin.

Zoeë is alles doebel

Woa inne an ’t jewinne is,

Is inne angere verloare,

Woa inne al jans binne is,

Zitst d’r angere óp de bloare,

Doe sjtees an ing zie van de moer

En kals van die doa hinge,

En sjtees ónzicher óp de loer,

Of zie inne inwèg doch junt vinge.

Zoeë is alles doebel,

Oane doeëd jieëft ’t jee leëve,

Oane sjood óch jee verjeëve,

Zoeë is alles doebel,

Oane pech is jee jeluk,

Oane vuuraa óch jee tseruk

Zoeë is alles doebel.

Went iech ’t betste leëve han,

Hat inne angere ’t sjleëtste,

En wat bin iech dankbaar dan

En tsuniesj joa, dat weëds te.

Jewis iech jun de janse welt

In jezónkheet jód tse leëve,

Mar wat ’t vuur miech in petto hilt

Dat kan ’t diech nit jeëve.

Ze zage: doe kans nit alles han, Mar winnieg lu wille dele,

Den wat iech hu diech jeëve kan deet miech mörje feële.

D’r jesjmak va vruier

Dan sjtong inne kessel mit tsoep óp,

in ing pan rollet rolsjink ziech rónk,

en d’r boedieng kroog e tuufje sjlagroom dróp

en dan neumet ze dat kappes mit hónk.

De mam draget zóndese kleier mit sjótsel,

doa likt van miene jesjmak de wótsel.

Den nuus is wie d’r jesjmak va vruier,

zoeë lekker, zoeë jemuudlieg, zoeë heem,

Joa, nuus is wie d’r jesjmak va vruier,

deë vlaam en dat broeëd en deë zeem.

Iech dink effe draa en dan riengelt ziech mieng tsong,

en iech vroag miech woa deë jesjmak doch jong.

Joa noen is alles nui en nuier.

Mar nuus is wie d’r jesjmak va vruier.

Da woeët al óp zamsdieg aajevange,

den óp zóndieg hauw jinne nog tsiet,

hant doezend moal boaver de pan jehange

mar wósse mörje is ’t pas zoeë wied.

En d’r pap zaat went heë hauw jeraoche:

kinger nee, uung mam kan jód kaoche.

Den nuus is wie d’r jeróch va vruier,

zoeë lekker, zoeë jemuudlieg, zoeë heem,

Joa, nuus is wie d’r jeróch va vruier,

deë vlaam en dat broeëd en deë zeem.

Iech dink effe draa en dan riengelt ziech mieng tsong,

en iech vroag miech woa deë jeróch doch jong.

Joa, noen is alles nui en nuier,

Mar nuus is wie d’r jeróch va vruier.

Joare sjpieëder kroog iech alles tse leëze,

mit de vroag of dat e bóch weëde koeët,

mit die lettere zunt die tsiete herreëze,

en iech zaat an d’r Luiz, dat moeët.

Deë jesjmak, deë jeróch mósse v’r verware,

los ’t Nettie ’t uvveral openbare!

Wen iech aod en krenklieg bin

Wen iech aod en krenklieg bin

Róf iech alle hillieje aa,

Zuk iech ’t in yang en ying

En vang tse sjtoeke aa.

Wen iech aod en krenklieg bin

Dan sjloek iech jidder piel,

Sjlis iech de duur wal drei moal aaf

En weëd d’r oavend ’t dagestsiel.

Mar bis die tsiet, die is nog wied,

Houw iech beklopd hel óp de tsiem,

Iech los miech joa, blief noeëts lang sjtoa

En maach jans vöal kliembiem.

Iech veul miech jónk, nog ram jezónk

En han nog ieëwieg vöal kammauw.

Iech ken jing zörg, jon ummer durch

En ving jiddere mondieg blauw.

Wen iech aod en krenklieg bin

Dan han iech ’t ummer kaod,

Han iech ummer rauwele zin

En veul miech vuurneemlieg aod.

Wen iech aod en krenklieg bin

En ummer winniejer vrunker han,

Dan jon iech ja nurjens mieë hin

En sjnuuts an alles wat iech kan.

Jónk en kreftieg, hel en zeftieg,

Sjtram en deftieg, kóm auwe, hef diech!

’t Jeveul

Iech broech nit riech tse zieë, Iech bin tsevreie,

Al jieëft ’t zoeë vöal mieë wat iech wal weul,

Iech wees de welt hat zoeë vöal nog tse beie,

Mar bij miech drieënt ’t doch um ‘t jeveul.

’t Jeveul van iech han uuch allenäu jeer,

’t jeveul van iech zaan in printsiepe joa,

’t Jeveul van iech kiek óp jinne neer

En ’t jeveul van: iech los jinne alling sjtoa.

Iech broech nit wied tse joa, iech hod nit va vleie,

’t broecht nit werm tse zieë, iech hod va keul,

’t Darf ins reëne joa, Zoejaar óch nog wal sjneie,

Iech huur jeer ing sjproach die óch nog tse kalle veul.

’t Jeveul van vier hure bijenee,

’t jeveul van jemuutlieg um hei tse zieë.

’t Jeveul van tsezame zunt vier ee

’t jeveul van hei broecht jinne doeësj tse lieje.

Mit miech vilt uvver al tse kalle,

Mit miech kuns te ummer wal werm droes,

Mit miech broecht jinne hel tse knalle

Den alles weëd werm jó dan d’r sjloes.

Iech broech nit vuuraa tse sjtoa bij alle rije,

Mar iech bin óch jinne nommer oane naam,

Iech kom mieng aafsjpröach noa oane tse leie

En iech han nuus woavuur iech miech sjaam.

’t Jeveul van jouw zin vier zunt ónger vrung,

’t jeveul va leed dat dele vier jewis,

’t jeveul van dóch jeweun dat is jing zung,

’t jeveul dat alles tse besjprèche is.

Iech han óch mieng duuster zie, iech kan wal moete

Iech kan wal sjoebe uvver de ieëlend in de welt,

En wen iech rauwel rammele alle roete

En vroag miech aaf wat wirklieg tselt.

’t Jeveul van wie wied mós ’t nog kómme

’t jeveul van ze losse ós in sjtich,

’t jeveul van ze hant ós alles aafjenoame

’t jeveul van ze laache in ós jezich.

Ins jeet alles de baach aaf

Ins jeet alles de baach aaf

Ins jeet alles ins kapot,

Ins zunt vier näu van d’r sjlaag aaf

En felt ós jouwe mód.

Went deë daag is jekoame

Han iech noen vas absjied jenoame,

Dan is vuur ummer d’r baat aaf,

Den ins jeet alles de baach aaf.

Ach wie kreftieg woeëte vier jroeës,

Knallete wie ónkroed oes jen eëd,

Woare vuur ós tsiet tse loeës,

Woare ieëder króm wie reët.

Mit die kraf wole vier wieër,

Bis in d’r himmel wasete dreume.

Mar ins kunt dan doch de lier,

Los ós die auwer weëde neume.

Ach, wie flot alles angesj woeët,

Huzer, sjtroase, de janse sjtad,

Ja, vier sjnappe wal dat dat moeët,

Wail de tsiet jing pauze hat.

Noen zunt vier d’r wèg jet kwiet

Kanne ós hemet nit mieë vinge,

Dat zoeë winnieg uvver bliet,

Dat hauw ós jinne kanne zinge.

Ach los die auwe effe rouw,

Ze maache flot vuur ummer de oge tsouw.

Wents te zessieg

Wents te zessieg bis, dan wits te wal

ónjeveer wie haas hupt en zoeë,

dat kunt nog, dat hauw iech al,

en anger dinger kan iech noeëts mieë doeë.

De rechnoeng kriet nog jinne sjtreef,

mar doa kómme winnieg nommere bij,

dat wils te nit, dat is diech leef,

en anger dinger zunt vuurjód vuurbij.

Dat is nit troerieg, dat is nit sjlim,

dat is de kaihel wirkliegheet,

Vöal mieë zitst ainfach nit drin,

dat is wie jidder leëve jeet.

Doa kómme nog sjun tsiete, jans jewis,

zoeë flot is ’t nog nit sjloes,

mar iech veul dat ’t nit ónendlieg is,

en anger dinger zunt vuur ummer oes.

Wat iech han jesjafd kan iech uvverzieë,

en jans vöal bin iech óch werm kwiet.

Nè, iech wil nit ummer mieë,

en anger dinger broeche vöal mieë tsiet.

Wents te zessieg bis, dan wits te wal

bis doa en nit zoeë jans vöal wieër,

’t kan nog vöal, ’t mieëtste hauw iech al,

en doa kunt besjtimd jing nieëkste kier.

Iech jon durch bis ’t lösj-je

Vier losse ós nit hange, went ’t nit nuedieg is,

Ze krient ós nog lang nit kling.

Iech jon a laachens wen iech de oge sjlis

Jans an d’r sjloes van mie leëvenseng.

Vier houwe hel en loestieg nog jet óp de kis,

Drum dat iech nog e lidje zing.

Den doanoa weëd ’t sjtil, dat is jans jewis,

Drum dat iech nog jet sjtiemoeng bring.

Iech jon durch bis ’t laoch, bis óp ’t lösj-je,

Bis dat ’t nit mieë jeet, bis an d’r sjloes.

Iech jon durch wie ’t mós, wie oes ’t busj-je,

Dan is de jesjiechte wirklieg oes.

En klinke oeëts mieng wöad nog noa miene doeëd,

Dan is ’t wail iech ieëder zoeë hel zinge koeët.

Vier zal ze ’t ins tseje, die zunt ós nog nit kwiet,

Vier jeëve ’t nog lang nit draa.

Iech jon mit jroeës jejeuster kunt ins mieng tsiet

En róf mit vöal bravoer: wat zouw dat da?

Vier hant de betste sjtiemoeng, dat is jet wat bliet,

En zage bij alle ieëlend jajaja.

Iech vervaar de letste druup van d’r letste sjpriet,

Bis d’r motor wirklieg nit mieë ka.

De lu die weëde raar, drek zits iech hei alling,

Dat pak iech de jietaar en iech zing.

D’r blauwe engel

Sjtieg mar in bij dis himmelvaat

Vier junt ezoeë vertrekke

Dit alles hat d’r herjod jemaad

De janse en haof jekke.

D’r tsóg tseegt diech de janse sjeed

An weë reëts en links kan kieke.

Wie ’t vruier jong en noe nog jeet

De tsiet bliet jeweun tieke.

Va Sjevemet óp ’t kling sjtasion

De welt aternoa jevare,

Wie doa die wie rees bejon

Vuurdat iech boe koeët zage.

D’r engel braat miech träu tseruk

Mit sjtoeke en mit sjtoeëse.

En plaant mieng zörje óp d’r ruk

De klinge en de jroeëse.

D’r blauwe engel vieët nit mieë

Vuur dreume is ’t noen tse sjpieë.

D’r blauwe engel loos miech zieë

D’r sjnakke wèg woar óch d’r wieje.

D’r koaleberg is noe werm wies

D’r jeteberg verlosse.

Wat blónd ins woar is noen tse jries

Weë wees al wat vier mósse.

’t Sjtasion woeët inne leëje sjtop

Jee miensj zitst an de knuupjer

Weë langskunt hult besjtomd d’r kop

Jee kink sjpieëlt óp de sjtuupjer.

Iech kan ’t nit jeleuve dat-s te bij miech bis

Iech kan ’t nit jeleuve dat-s te bij miech bis

Iech kan alling mar veule wat deep in miech is

Mie blód vingt aa tse sjtreume

iech broech nit mieë tse dreume

mar iech kan ‘t nit jeleuve dat-s te bij miech bis

Iech woar alling al ing janse tsiet

en dreumet van ing leefde die ieëwieg bliet

iech hauw diech wal jezieë

en daat iech koeët diech nit krieje

mar doe laachets miech aa

iech sjnap nog nuus d’rva.

Va wieds woats doe jenauw wat iech hauw jezoeëd

wen iech diech zoog joof ’t alling ing bloa loeët

Iech daat zoeë van auwieë

deë zeët miech jauw adieë

mar doe sjnappets mieng hank

en doe sjloog mie hats i brank.

Halt

Iech kan ’t nit jeleuve, wat bliet ós noen da nog?

Noa zoeëvöal joar vilt alles oeseree.

De daag die lieche leëjer en tsiet mieë wie jenóg

en jister woare vier bauw ummer ee.

Iech blief mar effe sjtaune, wie braosj dat alles is,

wie tserbrechlieg zunt doch ós kling zieële.

De zicherheet vervloage, nuus is nog jewis,

de sjting van d’r bouw nuus wie dreumkastieële.

Doa val iech in e laoch en iech val ummer wieër,

zoeë deep dat d’r duuster miech drin sjleet.

Natuurlieg han iech sjood, zicher dit is ing lier,

mar iech wil nit wisse wie ’t doa ónge jeet.

Iech verzuk nit tse bejriefe, iech jrief nit ins noa halt,

doa ónge is ’t jroeëse ónjewisse.

De plaadzje die iech kank, de sjproach die me kalt,

alsof ópins alle dure en vinstere sjlisse.

Iech kan ’t nit jeleuve, iech jeleuf miech zelver nit,

alles illoeziejoeën en sjwaache dreume.

Ze hole ós reëtóp, ze brate ós lang vrid,

noen los jewalt en krig uvver ós sjtreume.

Tusje dal en berje

Wie wied junt vier tseruk um vas tse sjtelle woa d’r aavank woar?

Woa jenauw bejon ós jeluk en wie kriengelt ziech dat duuster sjpoar?

Woarum mósse vier wisse wie vier hei koeëte kómme?

En wat junt vier doamit vanaaf hei en noe dan doeë?

Noen sjtel diech vuur ’t antwoad braat kloarheet uvver wem vier zunt,

Dat maat ós troerieg, zoejaar koad en bringt mieë vroage uvver woa vier junt,

Dan is ’t flaich doch besser zoeë ónnuezel tse blieve?

Den d’r nieëkste sjtap weëd jans ónzicher zoeë.

Nè, doe kans nit ummer wisse wat de wiesheet mit diech deet

En domheet is döks e jroeës jeluk,

Mar jraad vuur weë doatusje nog tse tswiefele sjteet

Bliet sjtil sjtoa óp de bruk

Tusje dal en berje.

Nit ummer is ’t verleie d’r betste wiezer vuur d’r wèg vuuroes,

’t hat ós vöal tse beie mar ós engste kómme óch doa droes,

Doa kan zoeëvöal passere wat vier nit zoge kómme

En dat broecht nit ummer sjleët tse zieë.

Doa ónge sjtreumt ’t wasser ummer wieër d’r berg eraaf.

Doa boave de verwadoeng, de hofnoeng en de eje kraf,

Doe has nog zoeë vöal in diech dat verbórje is blève,

En weë wees bringt dat diech mieë.

Iech kan nit sjloffe

Iech kan nit sjloffe

Iech dreum mit de oge óp

Iech kan nit sjloffe

den doe jees nit oes miene kop

Iech kan nit sjloffe

en iech jenis van die bild in mieng duuster naat

den mieng dreume hant diech bauw wirkliegheet jemaad.

Iech drieën noa links

En iech veul leefde poer

En iech huur de wöadsjer

Die-ts te fluusters in mie oer.

En iech weëd haof jek

Den doe zeës dat wat iech wil

En iech sjtrek mieng erm

Mar doa is jinne en ’t bliet sjtil.

Iech drieën noa reëts

Iech veul de keulte van de moer

En de tsiet die kruuft

Mit d’r wiezer van de oer.

’t Hat winnieg tswek

Wie iech drieën en wie iech zuet

Wie zier iech wunsj

Dat iech diech bereure kuet.

Zoeng naat is bauw ’t sjunste en ’t sjlimste dat ’t jieët,

Wail ze miech dreume en vuur nuus hoffe lieët.

Zinge

Wie iech zivve woar, zong iech vuur d’r heer,

mit jans ónsjuldieje oge en poer oes zingplezeer,

mit achtsieg anger kinger mit engelesjtim,

en in de kirch maachete vier jet d’rhin.

Iech häu mieng ieëwieje träu an alles jesjwoare,

mar d’r wónsj van ’t zinge woar jeboare,

Halleluja, halleluja, in kirch hauw iech jevónge

dat loeter uvver d’r herjod woeët jezónge.

Wie iech zivvetsing woar, sjtong iech i vuur en vlam,

iech zong uvver de leefde, den die rejeret miech sjtram,

De ing wèch ’t Annie, den dat kieket zoeë zus,

de anger wèch ’t Marie, den dat maachet ziech sjun wus,

’t woar jans ejaal, hoopzaach ’t vuur bloof brenne,

de leefde róffet en iech vong aa tse renne,

Halleluja, halleluja, Turks fruit hauw iech jevrèse,

en de leefde hauw doezend moal mie hats tserrèse.

Wie iech zivvenentswantsieg woar woar moeziek óch jeld,

rezet va plaatsj noa plaatsj woa iech koeët óp de welt,

iech han jezónge, behersjet de sjtim als insjtrement,

de koens woar techniek en ’t fach woar jekend.

Moeziek tse maache dat koeët me alzo liere,

dat woar alzo óch ing zaach van de hiere.

Halleluja, halleluja, óp zietsoenge zinge,

sjpas dat waal, mar jing zieël drin tse vinge.

Wie iech zivvenendrissieg woar, zong iech vuur miech zelf,

de woerheet, de viesheet, de keer van miech zelf.

Mie hats woar jelane, ’t koam ezoeë vöal droes,

’t liechet wal inne janse lange ieëwieje blues.

Moeziek hat miech zoeë sjterk kanne maache

dat iech ’t leed van ’t leëve in miech kan drage.

Halleluja, halleluja, nog ummer kan iech hel oes zinge:

alling mit moeziek han iech ’t zoeë wied kanne bringe.

Ummer ‘tzelfde lidje

En zoeë zing iech noen al zessieg joar

Ummer ‘tzelfde lidje

Van ’t mörjens vrug bis midde in de naat,

En iech zats jinne sjrit,

nog nit ins ’t klingste sjritje

al han iech jinne hingerruks jemaad.

Vruier in d’r duuster

Zoog iech jans wil sjpoeëker,

Hoeët iech valsj jefluuster

En vólt iech miech alling,

Doe jong iech sjtil jet zinge

De wöad woeët iech flot kwiet,

’t hauw troeës kanne bringe

En vies dreume hauw iech jing.

Doe wool iech nit mieë sjloffe,

Den dan zoog iech jing sjpoeëker

En vólt iech miech jeróffe

De moeziek woeët mie kastieël,

En al wool iech verware,

Nit tswai moal ‘tzelfde sjpoeëk,

Zoeë koeët iech de daag verdrage

En vong rouw in mieng zieël.

Mit ’t jruie van de joare

Jieëft ’t sjpoeëker jraad wie vruier,

Woa die vruier jans jroeës woare

Hod iech ze noen jans kling.

Dan sjpil iech häusj jet moeziek

Nit vöal angesj, janit nuier

En veul iech ópins nit mieë alling.

Vier hant nit ’t ieëwieg leëve

Vier hant nit ’t ieëwieg leëve,

Dat sjnappe de klingste kinger al,

En me mós nit alling draa kleëve

Den ós tsiet kunt zicher wal.

Hant vier jenóg d’rvan jenoame

Hant vier jet vuur angere losse sjtoa?

En went ós tsiet dan is jekoame,

Kanne vier ’t dan losse joa?

Is de rechnoeng óp tse maache?

Dit tse winnieg, dat tse vul.

Dat zunt doch jevierlieje zaache

En óch jroeëse flauwekul.

E pries-je urjens óp tse plekke

Jedoa, jeweë en óch jehad,

Dat is doch tsemlieg van de jekke

In jidder leëve is alles zat.

Vier zunt allemoal bloos vroage,

Döks krient vier ze nit jesjtald,

Hant ós um ’t antwoad bedroage

En hant sjlauw drumhin jekald.

Hant vier jet ónjezaads tse zage?

Hant vier jet ónjeweuns jedoa?

Hant vier jet ónmeujelieges verdrage,

Kanne vier e bies-je mar versjtoa?

Kirchroa jeet mit

Ejaal woa iech óch jon,

Kirchroa jeet mit.

Ejaal wat iech óch don,

Kirchroa jeet mit.

Woahin dat iech óch rees,

e deel bliet óp d’r maat,

vuurdat ’t inne wees

han iech flot adieë jezaad.

Den woa óch óp de welt

iech zets miene sjrit:

Kirchroa jeet mit.

De wótsel van mie besjtoa,

die zitst doa in jen eëd,

die kan óch nit kapot joa,

ejaal wie hel draa jerèse weëd.

Doa lofet iech mieng ieësjte sjreë

doa zaat iech ’t ieësjte woad.

Doa bin óch jónk jeweë,

han minnieg blömpje jeploat!

Ejaal wie wied me reze deet,

me zukt noa wat me kent,

dan is me vroeë went me jet versjteet

en zoeë flotter went.

Noa e tsietsje mist me jet,

al wees me nit jenauw wat.

Dan ziet me pas wie sjun, wie net,

al wat Kirchroa hat.

Me wilt ummer han wat me nit krieje kan

Iech bin jinne nette, óch jinne jónge,

Iech hang an de kette, iech bin jebónge.

Doch huur iech ummer werm: wat dinks te va miech,

Maach iech doch e kens-je bij zoene keël wie diech?

De erme wille riech zieë, nit óp de tsentse kieke,

De dikke wille dun zieë, ’t krauw wilt de sjieke.

De vieze wille sjun zieë en werpe ziech in de brós,

Óch al is ’t verloare muite zage vier ónger ós!

Me wilt ummer han wat me nit krieje kan,

Me weëd alling mar wus en kriet sjleëte zin d’rvan.

Vol verlange kiekt me noa ’t nieëkste leëve oes,

Den dan ziet alles werm jans angesj oes.

Iech bin jinne domme, óch jinne sjlauwe,

Iech bin zoeë wie me zeët jinne vuur tse klauwe,

Doch huur iech ummer werm sjaats doe dan nit sjeef?

Iech bin doch winniegstens jraad ezoeë leef!

De vrauwlu wille man zieë en meklieg wie preziedente,

De jrauwe wille kluur han of jans jroeëse talente,

Besser, jroeëser, angesj, besser, riecher sjlauw,

Vier kanne alles wille, mar vier blieve ‘tzelfde krauw.

’t Jraas liecht ummer jreuner in de wei van d’r noaber,

Tsevreie zieë is lestieg, jeluklieg nog sjwoarder!

Doof noos

Van jouw zin jon iech ummer zinge,

iech zing óch wen iech troerieg bin,

wen iech miech sjroeb va vure en va hinge

en zoejaar mit de sjrekliegste zin.

Ejaal wat de lu va mieng sjtem vinge,

iech zing de sjtere oes d’r himmel voet,

moeziekaliesj kan iech jeer e sjtendje bringe,

iech bin de ware symfonie in mieng boed.

Evver huur iech miech tseruk,

dan ken iech zicher mie jeluk.

Iech bin ing doof noos, ing doof noos,

jet is ram verkieëd mit mie jehuur.

Iech bin ing doof noos, ing doof noos,

iech wees dat iech zingend ummer sjtuur.

e jekraach, e jelaach, iech tref nog jing noeët.

Ach iech häu zoeë jeer dat iech zinge koeët.

Iech houw d’r ritmoes óp alle doeëze,

óp alle duzje en óp jidder jebun.

Iech zien de lu wie zie ziech aa sjtoeëse

wail ze dinke dat iech jeweun jek don.

Óp e jatsband jong, doa bin iech inne jroeëse,

iech houw jekompletseerde sambabeat.

Ritmiesj zits iech jeweun óp roeëze,

doch han iech ummer mit jidderinne sjtriet.

Den de lu vinge miech nit jód,

en zage: doa huits ummer inne sjlaag tse flot.

En zoeë sjrief iech jeweun mieng eje lidjer

in miene kop zunt dat óch jroeëse hitjer!

Auwieë, auwieë

Doe meens ’t jód mit jidderinne,

doe dinks van jidderinne ’t ziengt,

en ’t mieëtste joa mós kinne

mar ee bies-je d’rvan is ’t diengt.

Evver dat darfs te nit helóp zage,

doe kries sjeef blikke links en reëts,

En tsem sjloes kans te nuus maache,

wents te valle jelosse weëds.

Auwieë, auwieë,

iech dóch ’t van zeleëve nit mieë.

Doe dinks d’r reëte wèg tse lofe,

zeës bauw noeëts e woad verkieëd,

lieëts diech nit vuur jek verkofe

zoeë lang ’t jet tse hoffe jieët.

Kiek bloos oes vuur tse lang tsieëne,

doe sjtuets jauw inne vuur d’r kop,

wie jauw haas en woed ziech zieëne,

en doe zitst mit d’r sjtrop.

Auwieë, auwieë,

iech dóch ’t va zeleëve nit mieë.

Doe kans d’r kop nit losse hange,

’t sjleëte in d’r miensj is ummer doa.

jaag diech zelver nit óp sjtange,

los ze lofe, los ze joa.

Döks weëds te vol durch naid jetróffe,

woa vandan kunt dat dan doch?

Has zoeëvöal weersjtank ópjeróffe,

zoeëvöal sjpiets kroogs doe doch óch.

Teëjesjlaag zal ummer blieve,

jraad van de lu woa-ts ’t nit van verwaads,

Zörg dat-s te nit dees uvverdrieve

wents te hön in ’t jezich oeslaats.

Auwieë, auwieë,

iech dóch ’t va zeleëve noeëts mieë.

Seks mit de ex van d’r Lex

Iech han seks mit de ex van d’r Lex

Doe móts in ’t leëve d’rvan neëme.

Iech han seks mit de ex van d’r Lex

Dan deet ze ’t nit mit inne vreëme,

En al bin iech sjwoel wie inne pater

En zuk iech jemindlieg inne kater,

Mar die vrauw ach ze is zoeë jet jevreks,

En oeserdeem is ze de ex van d’r Lex.

Hu tser daags wits te went d’r tswai junt trouwe,

Dat ze noeëts e leëve lank ópee kanne bouwe,

Vrug of sjpieë kruuft d’r wórm doch drin

En wieër tsezame blieve hat da jinne zin.

En zoeë jónge die tswai oeseree,

Mar dat woar d’r Lex nit jans alee.

En zoeë vroaget heë oes-jerechend miech:

Hey wuur die eks va miech nit jet vuur diech?

Ach, d’r Lex dem ken iech doch al mennieg jöarsje,

En dem zien iech ejentlieg mieë wie e richtieg bröarsje

En zoeë han iech óch nit reëtsouw nè jezaad,

En miech d’r nommer van die vrauw an zie jelaad,

En zoeë tróf iech miech ins mit dem

Het hauw de bóks aa en hoare óp de tseng,

Doe daat iech nog: sjwoel mar dan mit vrauw,

En d’r Lex en zieng ex hant noen jet rouw.

Ach, vier mós ós doch helpe went ’t kan,

En ’t Biela is sjterker wie inne man!

Wat miech nit umhuit

Miene oam hingt vas, jee woad kunt droes,

mieng hiere sjtunt sjtil, iech maach ing voes.

Wat-s doe miech zeës, wat-s doe miech dees,

doe treëns óp mie hats vuur-s te laache jees,

Doe meens doe kreugs miech kling,

Mar dit is wat iech ving.

Wat miech nit umhuit, maat miech sjterker,

weë miech ins voetduit, nem iech noeëts tseruk.

Weë miech d’r poeët lapt, deë vilt zelver,

went jet in miech knapt, verbren iech jidder bruk.

Iech wós janit uvver zoeë vöal woed,

dat kunt ins droes van ónger de hoed.

Wie-ts doe dat meens, wie-ts doe dat zies,

iech sjnap nit wie, ’t is zoeë sjwats-wies,

doe dinks nog doe häuts reët,

mar dit is wat ’t weëd:

Doe has miech vuurjód verloare,

inne nui iech is jeboare!

Sjiech

Um ’t leëve aaf tse sjlisse vol floep vuur wat nog kunt,

Jraad wents te zoeë wied bis kómme, de hónged diech is jejund,

Wat hat ’t dan vuur tswek wents te ummer angs móts han,

En de kief diech tsouw tse binge mit wat nog kómme kan.

Ja natuurlieg weëd dat pienglieg, ja jewis dat weëd wuste sjtriet,

D’r jees deë wilt mar wieër joa en ’t hats mar kloppe bliet,

Weë wees bis te al verjèse van wie sjun of sjlim die leëve woar,

En zies te alling mar duuster en d’r doeëd mar nuus mieë kloar.

Iech wees nit wat jeluk vuur diech betseechent,

Iech wees nit wat tsevreieheet diech is,

Mar doe has vuur dizze sjloes jetseechent,

En sjnaps noe pas dat endlieg sjiech is.

Wie jroeës dan doch d’r doeëd is, noe wie-ts te vuur ‘m sjtees,

En d’r sjong diech ram vol loeëd is, wents te d’r letste sjtap noe dees,

Um tse zage of al de muite weëd woar of ’t diech braat woa-ts te noe bis,

Um tse klage uvver wat sjleët woar en wie hel ’t noe nog is.

Doe wits doe kans nit voetlofe, diene wèg bringt diech d’rhin,

En doe kans alling mar hoffe óp jouwe tswek en jouwe zin,

Die aterblieve zalle oerdele uvver wat-s te woats en dongs,

En wie-ts te kallets en laachets en durch ’t leëve jongs.

’t Jesjefje van d’r May

Zits doe an ’t èse en sjniets diech de kótlet

en vroags diech plötslieg aaf: woarum deet dat mets ’t nit?

Dan merks te, jong, dat mets is vöal tse bót,

en weë maat dat werm jód?

Bis te an ’t kloemele en felt diech inne naal,

al wils doe inne kielo, d’r May deë hat dat waal

En wits doe nit wie dat-s te houwe móts

en d’r hammer haode zots…

Ja, dan jees te noa ’t jesjefje van d’r May

Doa kries te vuur d’r pries van ee d’r ummer tswai

Ee: doe jels diech jet van ing of anger tsoat

en tswai: doe kries deë jouwe road.

Zies doe van ’t leëve d’r depe zin nit mieë

en zuks doe noa jetsuuch um de keël diech durch tse sjnieje,

dan maat d’r May noa zes oer loestieg óp

en bloast diech alle oelek oes d’r kop.

Reegs doe diech dökker óp uvver polletiek en jeld

en wils wisse wie ’t jeet en sjteet hei mit de welt,

dan leës ins alle brifjer an de moer

en krats diech ater die oer.

Weëds doe al jet auwer en deet ’t lief diech pieng

dan broechs doe jinne dokter en jinne krankesjien,

den d’r May hat in zie leëve al jehad

en hat ummer piele zat.

Woarum nit?

Wie kunt dat doch, wie kunt dat doch?

Drei daag zunt ós noeëts jenóg

Woa jeet dat hin, woa jeet dat hin?

Vier hant alling de betste zin.

Wat zouw dat dan, wat zouw dat dan?

Vier weëde doa nit sjleëter van.

De vroag van alle vroage dat is doch nit woarum,

Mar de vroag is woarum nit?

De welt weëd ummer jekker, alling vier zunt jans normaal,

Vier viere ummer dökker en vulle mennieje zaal.

Va fibberwaar bis fibberwaar, ’t fes hult janit óp.

Den vier sjtunt ’t lifste óp d’r kop!

Zoeë kan ’t joare wieër joa, de sjtiemoeng hat jee eng,

Vier zunt jiddes kier doa en klatsje hel in jen heng,

Va fibberwaar bis fibberwaar, ’t sjunste wat d’r is,

Umdat ’t vasteloavend is!

Filosofe sjtelle vroage en ’t antwoad is zoeë lieët:

Vier viere doch zoeë lang wie ’t jet tse viere jieët.

Die hant ing pan aaf

Noen kiek dön doch ins lofe,

Wie zient da da noe oes,

Hant die dök nit jesjloffe

Junt die ummer mar eroes.

Noen kiek dön doch ins laache

Wat hant die doch ing sjpas

Kan inne miech flaich zage

Woavan hant die zoeng las?

Die hant ing pan aaf, ing pan aaf,

E jroeës lek in ’t daach,

Die hant ing pan, ing pan aaf,

Dat is ing jans sjlim zaach.

Noen los dön mar mit rouw,

Angesj róffe ze nog alaaf!

Den die hant ing pan aaf!

Has doe dön hure zinge,

Nog valsjer wie ing kouw,

Me zouw ze vas mósse binge,

Zoeë kriet inne miensj jing rouw.

Die wisse nuus va sjpare,

Die joesje alles dróp,

Kan inne miech flaich zage,

Wat hant die in d’r kop?

Kiek mar oes den oane pan

Kries te vasteloavendszin d’rvan!

Óp dis vasteloavendsroetsjbaan

Iech róf drei moal alaaf

Sjpring jek eróp eraaf

Óp dis vasteloavendsroetsjbaan

En iech keëk ’t oes

Bis jans an d’r sjloes

Óp dis vasteloavendsroetsjbaan

’t is nit plat mar jlad en labendieg zat

Iech han nog noeëts zoeng sjpas jehad.

Iech róf drei moal alaaf

Nè hei is nuuks braaf

Óp dis vasteloavendsroetsjbaan

Wents te oave sjtees En flot eraver jees

Dan dinks te nog woarum?

Jinne sjteet nog reët Went ’t loestieg weëd

En doch kiept jinne um.

Inne boebel hei, inne hoebel doa

En dan wits ’t nit mieë.

Mar da ee tswai drei, jinne kan sjoebe joa,

Doavuur is ’t flot tse sjpieë.

Ach doe bis jans naas, Jef ins orrentlieg jaas

Zoeë jeet ’t daag lank wieër.

En zoeë plastic jlaas verkleid als blommevaas

Jebroechs te nog drei kier.

Inne knoebel hei, alles doebel doa

Wat inne jans jroeëse durjee.

Mar da ee tswai drei, inne sjnoebel doa

En da is vasteloavend nommer ee.

Vruier is lang jeleie

Vier kenne ós al hónged joar,

Iech wees jenauw wie e vruier woar

En zien in d’r man deë vuur miech sjteet,

En wees werm wie flot alles vuurbij jeet.

En dan maat e óch d’r mónk nog óp,

Wie kriet e deë oelek in ziene kop?

En e meent doa wuur ing meujeliegheet,

Dat ’t mit miech ‘tzelfde deet!

Mar wat vruier woar is lang jeleie

Wat vruier woar wees jinne mieë.

Auwer weëde muete ze verbeie

Den óch al is d’r miensj zoeë vrieë,

De tsiet kan ós nit beleie

’t kan nit wie vruier zieë.

Iech wees wie e in de klas doa zoos

Van ’t dreume zieng beurt verjoos

En noen verjeest e wat e hat jedreumd,

Wie e dreumer woeët jeneumd!

Iech huur de dinger die e zaat,

Iech wees wat e hat mitjemaad

En dat raimt nit mit wat e noen is,

Mar de tsiet vervluugt jewis.

’t Bliet ós januus angesj uvver,

Vier dunt de jong joare aod nog ins uvver!

Vier hant allemoal wal jet

Doa is alwerm ing wèch verjange

iech han doch tswai moal werm óp d’r kirkhof jesjtange

En doa klaagt d’r noaber uvver zie hel hus-je

En doa likt e al mit pieng óp ’t brus-je

En went d’r ambelants mit tsiereen voetvieët,

D’r inne broeder an d’r angere hure lieët:

Vier hant allemoal wal jet

Den woa is nuus

Vier hant allemoal wal jet,

Den woa is nuus

En ’t mieëtste doavan dat wils te nit,

Den ’t han doavan dat vilt nit mit

Vier hant allemoal wal jet

Den woa is nuus.

Doa hat e sjun artikel in de tsiedónk jesjtange

Wie-ts te jeluklieg weëds went de welt is verjange

En iech meen weë wilt zoeë jet noen wisse,

Dat is doch nuits um óp tse sjisse.

Mar dan leës iech drónger mit ing letter wie ing kouw,

Dit woar reklaam vuur hiemliesje rouw!

Iech han inne nuie handy jekrèje

Iech bin jans modern, jinne man van ’t verleie,

Mar noe krien iech ’t letste nuitse tse leëze

Zoejaar van zaache die nit zunt beweëze

En tsoem sjloes dan zeët deë bleude apperaat

Iech han ;t diech doch al ummer jezaad!

Wents te zessieg bis

Ejalieg doch wie aod-s te bis,

doe bis zoeë aod wie-ts te diech veuls,

Ejalieg óch wat v’r joar ’t is,

inne jeboertsdaag is zoeë jedeuns.

Weë tselt jenauw de joare óp,

zoeë ónjeveer is jenauw jenóg,

De kluur van de pruuk óp d’r kop

zeët mieë wie ee jans bóch.

Wents te zessieg bis vingt ’t fes pas richtieg aa,

wents te zessieg bis wits al jenauw d’rva.

Bis uvveral jeweë, has mennieg dink jezieë,

wits vuur al ing reë of die wits te jraad nit mieë.

Wents te zessieg bis has te hei en doa jet sja,

mar ’t fes-je vingt jraad pas richtieg aa.

Noen bis doe inne janse miensj,

wits vöal van ’t leëve aaf.

Doch bliets doe jenauw zoeë kliensj,

mar nit jenauw zoeë braaf.

Doe wits jenauw, d’r sjloes deë kunt,

mar dan mit inne helle paaf.

Bekiek de lu die um diech sjtunt

en róf dan hel: alaaf!

De tsiet, de tsiet, e komiesj dink,

versjlies, verjès, verlis.

Jister woats te nog e kink,

dat jeluklieg mit januus is.

Vier tswai

Vier tswai tselle vuur doezend

Vier tswai vier zunt wie ee,

’t Peersje van ós dreume

Wie vier zoeë jieët ‘t jee.

Tsezame krient vier vluejel

Tsezame sjterk wie sjtee,

Zoeë peersje kan iech jee neume

Wie klette vas anee.

Vier hant ós nit jezoeëd, vier hant ós vónge,

Den alles wat nit koeët hant vier jedoa.

Probleme ach zoeë jroeës ze hant ós jebónge,

Den vier koeëte nit ins loeës ze uvversjtoa.

Zoeë hauwe vier jing sjproach um in tse sjprèche,

Mar vier hant alles ainfach jlad jesjtrèche.

Vier loze janit noa wie woeët jetrókke,

Vier zoeëte weëg woa noeëts inne woar jeweë.

En weë wees wie döks vier ós hant versjrókke

mar vier dónge alles ummer vuur ing reë.

Zoeë hant vier ós reëtsouw jód versjtange

En zoeë zunt de joare ónjemerkd vuurbij jejange.

En zouw iech noen alles nog ins jans nui kanne doeë

Iech wees zicher iech döng ’t jenauw ezoeë.

Mondieg, mondieg, mondieg

Mondieg, mondieg, zouw mondieg,

wie döks han iech diech nit jezaad:

iech bin janit jek noa diech

woarum has doe nit bis deesdieg jewaad?

Doe verzouwts miech al d’r zóndieg,

wail iech wees dat-s doe werm kuns,

doe bis óch elde zonnieg

wails doe dat ós jeweun nit juns.

Iech bin nit ins inne oes-jesjpraoche voelieg,

iech blief óch zamsdieg en zóndieg aktief,

ejelieg weëd iech pas mui óp mondieg,

dan zunt al mieng knäök ópins sjtief.

Iech wees ’t probleem dat likt bij miech,

d’r daag zelf kan ja nuus draa doeë.

Mar d’r mondieg ving iech sjreklieg,

en deë doert bis vriedieg of zoeë.

Iech bin zoejaar inne helle wirker

Wen iech mit hats en zieël miech jef,

Iech bin zoeë flot, jraad inne sjnirker

Wen iech de motivatsiejoeën ins tref.

En da jraad deë aavank van de wèch

Iech kom hel kumend jraad óp jank,

Dan truft miech jans besjtimd vöal pech

En bliet lanksaam mie versjtank.

Iech bin miech doch jet sjieks

Iech kan miech dök zoeë ónjeluklieg veule

Dat iech nit mieë wees of iech e mentje of e wiefje bin,

Iech kan ’t óch mit januus deep voet sjpeule

En doavan krien iech óch nog sjleëte zin.

Iech los miech dök d’r daag zoeë sjlim verzouwe

Durch zaache die mit miech nit ins jet tse maache hant,

Dan jeet mie hats zoeë pienglieg hel blouwe

Dat iech ram kapot bin en ópjebrankd.

Ze wisse miech dök ónverwaads en ónverhofs tse vinge

En lane miech mit hön zieng ieëlend en probleme vol.

Dan kan miech nuus óp angere jedanke bringe

En sjpil iech bloos ing freulieje en wietsieje rol.

Weltsjmerts kan miech wie inne jek besjpringe

En iech blief sjwiejend moetend troerend in d’r ek,

En trotsdeem kunt dan oes deë ek va hinge

D’r allerletste, allersjlimste, allervieste drek.

E jemuud wie joemie, inne rugkesjtrank va nieks

Iech bin miech doch jet sjieks.

Doe darfs jee oerdeel jeëve wents te noa miech kieks

Iech bin miech doch jet sjieks.

Iech maach miech döks oane anlas jroeëse zörje

En weëd doavan da vöal tse zier uvversjtuur.

Ejaal woa en wie iech miech verzuk tse verberje

Nuus jieëft dan mie leëve nog jet kluur.

Ach los miech jeweun mit rouw e tsietje troere

Dan is ’t óch ’t flotste werm jód,

Da kan miech miech zelver effe jet bedoere,

En krien óch oes ’t nuus ópnui jouwe mód.

De lu, de welt, ’t leëve en d’r depere zin,

De vrèse ziech bij miech in.

Vertrouwe in de miensjheet

Ze vinge nog wal jet teëje leie en bedreie

en ze kómme mit ing luezoeng vuur ’t klimaat

ze wisse wal van alle pieng die vier hant jeleie

en vier hant lang jenóg óp erluezoeng jewaad.

Ze bedinke nog wal jet teëje krankhete wie kanker

en ze wirke hel an ing luezoeng vuur alle krig.

Vier vare óp aofe zieë, mar ze werpe wal e anker

rechen dróp, ze losse ós nit in sjtich.

Doe móts alling vertrouwe han,

vertrouwe in de miensjheet,

en nit alles kunt ee tswai drei jereed.

Doe móts alling vertrouwe han

de hofnoeng dat ’t jód jeet

in alles wat ós nog tse wade sjteet.

Ze wisse al zoeë vöal, ze kanne alles maache,

en ze maache vrug of sjpieë óch alles jód.

en al liecht ’t wal ins nit, jeleuf miech mar ze waache,

’t felt misjien an vöal, mar nit an mód.

Woarum dan doch zoeëvöal ram en jans verkieëd jeet?

Noen kiek doch wievöal óch al is jedoa!

Woarum d’r miensj dan óch zoeëvöal pieng en koad deet?

De loeët is noen eemoal nit ummer himmelsbloa!

Jewaltieg jód

’t Is jewaltieg jód, herlieg lekker en jeweun ram sjiek,

Iech han jouwe mód, dóch ummer jekker mit inne jroeëse tiek,

Mit de betste zin, ing sjun bloa loeët en inne zonnieje kiek

Wees iech dat ’t leëve leëve besjteet oes inne triek.

Ach wat kiek iech jeer duuster noa de welt,

Woa probleme óp probleme ziech sjtabele oane end.

Mar wits te dat ’t leëve miech ummer mieë jevilt,

En iech laach en iech maach zoeë wie jewend.

’t Is ing zaach van richtieg kieke noa de dinger,

Mar doa kuns te óp sjpieëdere leëftsiet pas hinger.

Joa tse zage is ’t lestiegste wat besjteet

Wail d’r nè ós zoeëvöal mekliejer aaf jeet.

En da blief iech döks hange in d’r misjien,

Wail iech ummer inne hoof vuur en teëje van jet krien.

Mar iech wees dat iech doa in nit darf blieve hange

Iech mós jeweun doeë noa miene wil en verlange.

Iech leëf hu tse daags vöal mieë in d’r noen,

En óp miene leëftsiet is dat ing zaach va fatsoen.

Dan hat ’t mennieg vuejelsje jesjèse

Wie iech jónk woar joof ’t ideale

en die lofete vier allemoal aternoa.

Natuurlieg moeëte vier die betsale

en doarum moeëte vier wirke joa.

En dan jole vier de richtieje kleier

en vier leëzete ’t richtieje blad,

den zoeë vólte vier ós vrijer

um tse tseje wie en wat.

En óp zamsdieg woare vier ’t verjèse

en óp zóndieg loge vier lang plat,

en ós hats woeët tsemlieg tserrèse

en vier woeëte ’t tsemlieg zat.

Mieng eldere hant miech vuur jek versjlèse

en ze zate doezend moal dat:

dan hat ’t mennieg vuejelsje jesjèse

dat noen nog jee vutje hat.

En vier jónge hel en wied voet sjtoedere

um e sjtuks-je vuuroes-jank tse krieje.

Den vier wole helle en probere

mar óch vier wole ummer mieë.

Den vier woare óch wal solidaire

mar hauwe nuus draa um honger tse lieje,

En zoeë vónge vier aa tse kere

vuur de eje duur um nog links tse zieë.

Mit ’t werk móts te ’t leëve neëme

zoeë wie ’t leëve eemoal kunt.

Nè, vier hauwe ’t nit va vreëme

die vuur nieks en nurjens sjtunt.

En vier versjrekke ós vuur ós zelver

went de wöad ós kómme in d’r mónk.

En vier veule ós e sjtuk ermer

den vier woare ja óch eemoal jónk.

En óp zamsdieg zunt de kinger ’t verjèse

en óp zóndieg ligke de kinger lang plat,

en hön hats weëd tsemlieg tserrèse

en ze weëde ’t tsemlieg zat.

Vier hant de kinger vuur jek versjlèse

en vier zage doezend moal dat:

dan hat ’t mennieg vuejelsje jesjèse

dat noen nog jee vutje hat.

Ejaal

Ejaal wat de angere zage, iech jeleuf ’t nit,

ejaal wie ze ’t besjweure, jetsuje ee vuur ee,

iech blief an diech vashaode, iech loof nit mit,

iech hod d’r poeët sjtief mit e jezich va sjtee.

Ejaal wie de welt jeet drieëne, iech sjton vas,

ejaal wie de berje sjuve, wie de zieë zinkt,

doe zals ummer wisse wat-s te an miech has,

en jans zicher uvver diech mie lidje klinkt.

Ze darve ’t allemoal hure, ze wisse dat va miech

iech zaan ’t va tse vure en óch d’rnoa jeleuf iech diech.

’t Zal ze allemoal sjture mar iech zing doch uvver diech,

den doe dees mie hats klure en doe maats ’t riech.

Ejaal wie ze druvver dinke, iech jon ainfach wieër,

ejaal wie ze noa miech wieze, iech angesj bin wie hön.

Mie lidje bliet doch klinke, iech murmel kier vuur kier,

doe maats vuur miech ’t leëve leëvensweëd en sjun.

Kweëte óp de zieël

Wat mot die Duitser, woar ’t ieëtsjte wat iech hoeët,

wie iech óp ’t Hollendsj sjtoedere koeët, iech vólt miech deep jetróffe.

Tswai joar sjpieëder wós iech dat iech werm vertrekke moeët,

nit wail iech ’t fach nit koeët, mar wail iech nit mit dong lofe.

Zoeë koam iech in Zitterd en dong jenauw wat iech wool,

dong ’t fach woavan iech hool en hauw vrung bij ’t leëve.

Kweëte óp de zieël.

Iech jong wirke wie inne jek, sjriever lidjer, wöad en moeziek,

zong in jiddere jekke ek, braat sjtiemoeng in d’r poetiek

en jiddes moal die vroag: is dat Kirchröadsj nit lestieg,

woarum jebroechs te doch die sjproach is Hollendsj nit óch prechtieg?

En broeëd moeët óp de plank en Hollendsj hauw iech jestoedeerd

en zoeë tseeg iech miene dank: iech han ’t mieë wie jeprobeerd.

Kweëte óp de zieël.

Iech kom al ins óp plaadzje woa ze ’t Kirchröadsj nit mechtieg zunt,

winniegstens dat zage ze went ze doa lestieg uvver dunt.

Mar ze wille waal verwade dat iech hön oane probleem versjtoa

zoejaar nog druvfer laache wen iech pieriesj kalle joa.

Vier versjtunt ós sjproach, vier zunt doch kosmopoliet.

Iech daat noa al die joare dat alling d’r Kirchröadsjer dat ziet.

Kweëte óp de zieël.

En dan mós iech doch wal laache wen iech huur: hei doe pruus.

Iech han doamit nuus mieë tse maache, ’t deet mieng zieël nuus.

Weersjtank en rugkesjtrank,

dat woar d’r aavank van miene weëdejank.

De zieël is blietseblank,

bliet zoeë e leëve lank mit

Kweëte óp de zieël.

Puutsje

Iech wil diech puutsje in d’r mörje

Mar dan is deë ziems van d’r oam

Iech wil puutsje in d’r middieg,

Mar dan bis te besjeftiegd mit jans angere kroam.

Iech wil diech puutsje in d’r oavend,

Mar dan has te sjpienaat tusje tse tseng.

En zoeë puutsj diech alling vuur ’t sjloffe

Jraad wen iech diech ’t lekkesjte ving.

Iech han dat verlange daag in en daag oes

Iech kan ’t óngerdrukke, mar ’t kunt ummer eroes

Ejaal woa iech bin, ejaal óp watv’r momang

Iech wees dat iech noa die moel van diech verlang

En die lippe nog roeëder wie roeë

Die maache miech jewaltieg vroeë.

Iech wees wie ze sjmaache, mar iech wil ummer mieë

iech jon vazelver laache wen iech e koes-je kan krieje.

Ejaal wie kót dan óch, zoeë muultje is hees,

En iech krien ’t werm bis iech jans sjwees

En die lippe nog voller wie vol

Die maache miech jewaltieg dol.

En die lippe nog heser wie hees

Die maache dat iech miene naam verjees!

Zon zieë, zussiegheet en diech

Sjteet de zon hoeëg in jen loeët, Kriebelt ’t miech al an de prie

Dan weëd ’t sjtrand flot ópjezoeëd, Ejalieg woa en wie.

Mit de hoed vol zonnebrank, En e litje in d’r kop

En e ies-je in de hank, Kan d’r daag nit mieë kapot.

Zon, zieë, zussiegheet en diech

Dat is wat iech nuedieg han,

Doa weëd iech jeluklieg van.

Zon, zieë, zussiegheet en diech

Da vilt miech zoeë mar in

Dat iech ram tsevreie bin.

Dat is mie allersjunste lies-je

wen iech lek an mie keul ies-je

En iech loer noa diech e bies-je

En iech fleut e loestieg wies-je

Zon, zieë zussiegheet en diech.

Dan laachs doe zus noa miech, En leufs zoeë ’t wasser in

En zeës iech bin jeluklieg, Wail iech mit diech tsezame bin.

’t Oavends jeet de zon, Ónger an d’r horietsont

Wen iech mit diech óp heem aa jon, Verjèse vier plaatsj en sjtond.

E Leëve wie Jod i Frankriech, An ’t kraneweiersjtrand,

Zoeë veule vier ós riech, En vier zunt oes rand en band

En dan weëd ’t werm oavend

Tsing moal d’r daag jeet de welt ónger

Tsing moal d’r daag han iech bauw e ónjeluk,

Tsing moal d’r daag uvverleëf iech wie e wónger

En hónged moal han iech ’t doezendste jeluk.

Dan kom iech heem mit inne depe zuet

En dink dat iech inne óp de bloeëse kneie danke muet.

En dan weëd ’t werm oavend,

En vier ligke óp de bank

En iech zaan mit vöal wermde

Vuur alles dank

Vuur diech en miech, dat vier hei zunt

En ós nog ummer jód versjtunt

En dat vier nog ummer tsezame

Noa bed junt.

Tsieg moal d’r daag huur iech sjreklieje dinger

Tsieg moal d’r daag krien iech ieëld uvver miech hin,

Tsieg moal d’r daag kom iech werm hel d’rhinger

Dat ’t leëve joreëse kwatsj is en ’t hat óch jinne zin.

Dan vilt de duur mit inne klietsj in ’t sjlaos

En veul iech ’t hats hel kloppe in d’r haos.

Zoeë lang wie iech mit diech tsezame bin

Uvverleëf iech alle sjtress en ónzin!

D’r Kirchroablues

Iech wees nog alle plaadzje woa d’r Joep ins sjtong,

Iech wees nog wie d’r V&D de dure óp dong.

Iech wees nog wie de LTM durch de Hoofsjtroas varet

En de IAO d’r ater karet.

Iech wees nog in de Nuisjtroas de Hollendsje koel,

Bij d’r jrensuvverjank hauwts te jing jroeëse moel,

Iech wees nig wie de kirche sjtampvol woare,

Woart uur doe al jeboare?

Iech han d’r Kirchroablues,

Zoeng lieëte pieng óp de brós

Iech han d’r Kirchroablues

Mit troane van d’r hós.

Vruier woar nit alles sjunner,

Mar sjunner doch wie noe

Iech han d’r Kirchroablues.

Óp vriedieg mit d’r maat zoog ’t sjwats van de lu

Woa zunt al die wieëtsjafte van doe d’r tsiet hu?

Wie vol sjtong d’r Maat mit weëns oane ende?

Wie jreun woare doe nog de bende?

Wie sjtoots woar Sjevemet óp de St Pietersjtroas,

Doe joof ’t jee jetellewel uvver tsinterkloas

De kirche zoze ram vol mit ritse

Vöal kirche mits jun toeresjpitse.

Doe kallet jinne Hollendsj, nit ins óppen sjoeël,

Roda woar d’r kloeb, die jonge woare nit voel.

Jroeése lu sjwamete hónged tsiejarette

En de kinger woare van die nette.

D’r burjemeester neumete vier ’t fotomodel,

D’r Kirchröadsjer sjlajer zónge vier jans hel,

D’r middesjtank hauw nuus tse klage,

Wat zouwe vier doa noe van zage?

Bij ós óp ’t terras

De zon die sjiengt en de loeët is bloa,

En doe has d’r janse daag vrij.

Doe dongs ’t diengt en doe kans joa,

En noe zaan: wat dees te noen nog hei?

Oe wat e ónjeweun jeveul,

’t drinke sjmaat en hult lekker keul.

Vier hant de jruetste sjpas bij ós óp ’t terras

Kóm diech bij ós zetse.

Vier hant va jinne las bij ós óp ’t terras,

Dat is doch ’t betste.

Den doe sjwits in die bludieje hits

Zoeë erg dat-s te diene naam verjits,

’t Liecht wal ing kingerklas bij ós óp ’t terras

Vier blieve bis ’t letste.

Doa zunt ummer lu die sjoebe hel

Óp ’t leëve en óp de lu,

Mar dön zage vier, dat is al bloos sjpel,

Den ’t is ópins vöal lieëter hu.

Oe, wat e ónjeweun jeveul,

Den de puetjer bade in wasserpeul.

Mit jet ies d’rbij is ’t nit zoeë werm

vier auwtutte vuur de auwhoorderij.

En vier zitse vroeë ónger e zonnesjerm

En zinge e loestoeg lidje d’rbij.

Oe, wat e ónjeweun jeveul,

Kóm noe hol nog jauw jet extra sjteul!

D’r rolsjlaag

Vier zoze bijenee en ópee moal zeët d’r pap:

‘Wits dat iech nog ummer nuus van ’t leëve sjnap.

doch zien iech wal wie flot vuur ós de tsiet verjeet

en wie winnieg ejentlieg inne miensj hei deet.

Iech kieket noa d’r rolsjlaag en daat dat is jewis,

wie ’t mit miech jong bis iech ins de oge sjlis:

d’r rolsjlaag jong erópper, doa sjienget ummer mieë lit,

en doe koam ópins d’r daag en hoeëjer jong e nit.

D’r rolsjlaag is an ’t zakke en dat jeet nog nit zoeë jauw,

mar iech zien ’t lit versjwiende en wees noen ’t is bauw.

Dan zunt de blinge ónge en al sjiengt doch lit d’rdurch,

ejaal wie hel en wus iech an de koad nog sjurg.

Evver vroag iech miech wienieë zien iech ’t allerletste lit,

wie kunt noe deë duuster, wievöal krien iech d’rvan mit?

Nog is e nit jans ónge, krien iech werm inne extra daag

en waad bis ’t dan jeet kómme, dan sjluust endlieg d’r sjlaag.’

Iech knikket jet verleëje, dat e miech dat zoeë mar zaat,

zitsend vuur de vinster en jraad nog ing wiets jemaad.

Iech sjlikket voet de troane, nè, óch iech sjnap nog nuus d’rvan

evver wees óch dat d’r rolsjlaag jiddes momens sjlisse kan.

Iech bin inne joedas

Iech sjtiep noa diech de tsong oes,

róf lekker drei moal hel kiets kiets

iech klop diech óp de verkieëde sjouwer

en laach: dat woar ing wiets.

Iech lap diech sjtiekem puetje,

en wies noa ing nit besjtoande vlek,

versjrek diech in d’r duuster

en neum diech hei, doe auwe jek.

Iech bin inne joedas,

inne tsenkbroor nommer ee,

Iech bin inne joedas,

mitlieë han iech jee.

Woarum iech hel mós laache wen iech angere jet flik?

Iech kan ’t diech nit zage mieng tsong is inne pienglieje sjmik!

Woarum jieëft sjadevräud miech zoeëvöal sjpas?

Iech bin inne joedas!

Iech pak diech óp e wöadje,

bedink inne bijnaam vuur ater diene ruk,

iech kleëf óp d’r jas e brifje

of lek e sjtèchneëtje óp dieng kruk.

Iech kniep diech in d’r erm

en vroag wie heesjt dieng mam.

en sjik diech verkieëde e,ail

en jef diech de sjood van spam.

Óp d’r doer vong iech zelver al dat tsenke nit mieë sjun,

zoeëdat iech ins endlieg noa d’r psycholoog jong.

Deë zaat miech dat ’t allemoal an mieng eldere loog

en dat e van miech vunnefhónged euro kroog!

Kweerdriever

’t Is nuung oer mondiegmörje,

nuus sjlims is nog passeerd,

noen maach diech doch jing zörje,

hei weëd bloos vuur de eje duur jekeerd.

Iech zouw jinne mósse sjprèche,

iech bin vuur jidderinne sjleët nuits,

iech kan alling zaache tserbrèche

dit is eënsj en nuus jeluits.

Iech bin inne kweerdriever,

miech kriet jinne mit ziech mit.

Iech zaan alling, nè, nè, nè en nit,

Iech bin inne kweerdriever

junt alle anger lu die zie óp

dan drieënt va zelver miene kop.

Van ’t ónjeluk miene eje sjriever,

inne kweerdriever.

’t Wiekend is óch jee sjpes-je,

den dan jon iech vöal eroes,

va respek han iech jee res-je,

en han jeer ’t vótlaoch oes.

Zunt ze allemoal ing menoeng,

dan rechen nit óp die va iech,

den de lu die hant jajing anoeng

is die menoeng nit va miech!

Iech loof óp teëje moere,

den ze zient miech näu nit sjtoa.

iech kal óch nit mit sjtom boere

en los ze allemoal de kloeëte óp joa!

Hei is ’t sjun, hei is ‘t jód

Kiekend noa de welt krien iech doch e bies-je floep,

zoeëvöal lu die ziech wus an d’r kraach junt,

mar dan keer iech jeweun effe vuur miene eje sjtoep

en wees dat alles vrug of sjpieë in oader kunt.

Leëzend in de tsiedónk dink iech alles sjteet i brank,

en jinne wees nog wie dat vuursje oes mós joa.

Dan kiek iech sjtil noa dizze plai en zaan werm dank,

dat iech hei en nurjens angesj han darve sjtoa.

Hei is ’t sjun, hei is ’t jód,

iech han mit alle sjtres nuus an d’r hód.

hei sjtiengt de zon zoejaar nog went ’t rent.

en wees dat jidderinne miech óch kent.

Hei is ’t zoeë sjun.

Kallend mit de lu hei huur iech dat vöal zörje zunt,

dat mennieg inne e bis-je in sjtich jelosse weëd,

dan zien iech óch dat ónjevroagd inne helpe kunt

en meen iech al wat króm is weëd doch reët.

Drum sjtèch iech óch de heng ins oes de mouwe

en sjenk uuch lu va Kirchroa mie vertrouwe!

Ee jemoald

Iech bin inne brave miensj, inne van orndnoeng en wet.

Wen iech jet verkieëds zien, dan zaan iech doavan jet.

Iech krien óch wal ins sjleëg va woa bemui iech miech mit.

Óch vuur miech zelf maach iech de oesnaam nit.

Iech vaar ummer jans jenauw zoeë flot wie ’t doa sjteet,

óch al went ’t vöal lanksamer in de file werm jeet,

mar jenauw went miene vós effe jaas jeëve deet,

jeleufs te dan dat doa inne van die blauwe sjteet!

Wents te ze nuedieg has, zunt ze nurjens tse zieë.

Bel dön ins óp, jinne an ’t heur tse krieje.

Mar has te jraad ins inne jet hel uvverhoald,

kries te jans besjtimd ee van dön jemoald!

Wie móts te noen parkere, woa darfs te nog sjtoa?

Al zies te ing vrij plaatsj woa móts te betsale joa?

Sjtees te jraad jet sjeef, kómme ze diech aternoa

den hinger jiddere boom verbergt ziech inne bloa!

Wents te ze nuedieg has, zunt ze nurjens tse zieë.

Bel dön ins óp, jinne an ’t heur tse krieje.

Mar has te diech in de richting van de sjtroas verdoald

kries te jans besjtimd ee van dön jemoald!

Mar zunt ze ziech an ’t houwe, brèche bij d’r noaber in,

klauwe van de auw luutjer, maache ze in ’t jesjef jet d’rhin

vare inne van de zukke, kunt hön hasj in d’r zin,

dan probeer ins inne tse vinge, doa zunt d’r jing.

Wents te ze nuedieg has, zunt ze nurjens tse zieë.

Bel dön ins óp, jinne an ’t heur tse krieje.

went óch mar ee protsent alchol van diech sjtroalt,

kries te jans besjtimd ee van dön jemoald!

Hajapoepoepaja

Hajapoepaja, sjlof vuejelsje doeëd,

sjtèche v’r ‘m in ’t häös-je,

dan blouwt e ziech nog doeëd.

Trekke v’r ‘m alle veersjer oes,

maache v’r ’t Päölsje e bedje droes.

Hajapoepaja, sjlof vuejelsje doeëd.

Wilhelmine

Gutenabend Wilhelmine

Was stehst du hier allein

Und ich seh es an deine Augen

Du trägst kein Herze für mich

Das Herze das ich trage,

das trag ich nur für dich

Denn du hast mir die träue geschworen

Aber jetzt verlässets du mich

Krintewek

Iech han inne nónk i Heële

doa jon iech noeëts mieë hin.

Wat kan miech Heële sjeële

den doa krien iech sjleëte zin.

Iech han ing tant i Zumpelveld

doa blief iech jans jeer voet.

Die jieëft ins nuus van al heur jeld

en alle jood in heur boed!

Iech han inne neëf i Kölle

dem los iech lever doa.

Deë zeët wat ze doa óch lulle,

wuur sjunner wie Kirchroa!

En zoeë blief iech lever heem,

blief iech hei óp miene sjtek

Óch al is ’t mar auwe leem

en bekankde krintewek!

Iech han ing nieët i Valkeberg,

doa jehuet ’t, ee aod wief.

Den Valkeberg dat is jans erg

e laoch, ing baach, ing zief.

Iech han inne broar i Oche,

de hoeëvaat zelver bauw.

Doa jon iech nog nit jebraoche

en nit mit de oge tsouw.

Iech han e sjwester i Amsterdam

doa kalle ze mit hel jee.

Die sjnappe nuus va koale en sjlam

doarum zaan iech dem adee!

D’r Nieres

Iech bin d’r Nieres mós tsoldaat noen weëde

Mós verlosse modder, kauw en sjtal

Miech truft dat ónjeluk óp dis eëde

En absjied neëme absjied uvveral.

Weë zal die kouw noen melke

Weë voort da noen dat verke

Weë bringt de bótter noa jenne maat?

D’r erme Nieres deë weëd noe tsoldaat.

Weë zal im herfs dat koor en weës oes-drèsje

Weë sjurriegt die reube en de klieë noa hoes?

Weë zal ’t oavends de wingele wèsje

Weë kriet dat kinksje óppene sjoeës?

Weë zal d’r kachel sjtaoche

Weë zal d’r kaffie kaoche?

Weë maat d’r verkenskessel noe paraat?

D’r erme Nieres deë is noe tsoldaat.

Mie modder zaat: Los diech nit oeslaache

Den beim kommies has doe ja jouwe mód.

Tswai nui hemmer loos zie miech maache

En joof inne knab van ’t allerbetste broeëd.

Van ’t bed trók zie e lake

Doadrin dong ze al miech zaache

Tsem absjied joof ze miech nog inne koes

Zoeë trók d’r Nieres noa jen duur eroes.

Mie leefste modder jank noa d’r burjemeester

Dat heë d’r kaizer sjrieft inne brif.

Dat iech werm kom bij mieng jesjwiester

Den beim kommies iech nit langer blief.

Wen dat d’r kaizer wuuste

Dat d’r Nieres diene muuste

Dan sjreef deë jewis mit zieng eje hank:

Deë mós doch melke vuur dat faterlank.

D’r boerejong

Doa woar inne boerjong,

Deë lappet en flokket de sjong.

Dat lappe dat jevool ‘m nit,

heë wool inne heer va Oche zieë

Van joepjoepjoepjoepfaldera

Van joepjoepfaldera.

Doe koam ‘m in d’r zin

En heë jong Oche erin.

Heë sjaffet ziech e wiefje aa

En vong mit dem e jesjefje aa.

Van joepjoepjoepjoepfaldera

Van joepjoepfaldera.

Dat jesjefje floept ‘m jód,

Vuur nuung oer sjtong e nit óp.

Drónk ing tas kaffe en sjtóppet de pief

En sjpieëlet mit ’t wief tsem tsietverdrief.

Van joepjoepjoepjoepfaldera

Van joepjoepfaldera.

’t Woar jee joar d’rnoa,

Doe sjtónge de sjuldere doa.

Inne Engelsje rok óp e boerejezich

Mit de naas óp nommer elf jerich.

Van joepjoepjoepjoepfaldera

Van joepjoepfaldera.

D’r auwe daag

Doe merks ópins ’t wilt nit mieë

D’r janse körper deet diech wieë

Doe weëds jewaar dat nuus mieë jeet

Dat alles hingt en nuus mieë sjteet

Mit lofe kuns te oam tse kót

Ing trap eróp, doe bis kapot,

Kuns oes jen bed mit vöal jekraach

Dat neumt me dan d’r auwe daag.

Nuus jeet mieë zoeë wie ’t mós

Doe kuums, doe kreuns, doe has d’r hós,

Links en reëts kómme de kwale

Noa de appetieëk en mer bestale

’t Pisse, ja dat jeet nog jraad

Me zeët dan dat ’t d’r prostaat,

’t èse likt diech sjwoar óp d’r maag

Dat kunt noe van d’r auwe daag.

Doe wils nog waal, mar ’t jeet nit mieë

Alle knäök ze dunt diech wieë

Hei jet sjmiere, doa ing pil

’t leëze jeet nit oane bril,

Vöal rimpele in ’t jezich

Sjtief va reume, sjtief va jich,

Leve pap en mam, wat e jeklaag,

Joa, kink, dat is d’r auwe daag.

Pieng dunt diech erm en mee

Doe vils i sjlof vuur d’r teevee

Bij alle ieëlend die al is

Kunt da ’t jemórks mit ’t jebis

’t Bukke bejint al pieng tse doeë,

D’r erme ruk deë kraacht ezoeë.

Va drei beer al e sjtuk in d’r kraag,

Leef lu, dat is d’r auwe daag.

Doe sjravels jet mit diene sjtek

Bis an d’r allerieësjte ek,

Zeët de vrauw: man, estebleef,

Loof in jodsnaam nit ezoeë sjeef.

De kinger die zunt noen al jroeës,

Vöal tse vrech en vöal tse loeësz.

Kiekt dat diech aa mit inne laach,

Sjun, dat is d’r auwe daag

De Musj (Willy Ostermann)

V’r zitse ‘t middaags jeweunlieg in de kusj,

Wail ’t doa ’t sjunste is.

De vinster sjteet óp, óp eemoal vluugt ing musj

en zetst ziech óp d’r dusj.

Ieësj loert ze reëts, dan loert ze links,

Dan vluugt zie óp de dureklink

Ach zeët de mam, kiek ins leve man,

Kiek diech dat sjauwsjpel ins an.

’t Is ing musj, ing musj, ing musj

bij ós al in de kusj

en wat ze wilt

bij ós in de kusj,

die musj, die musj, die musj.

Wat ze mós bij ós óp d’r dusj?

Ing musj jehuet in de busj.

En went ze dan óch wieder vluugt:

Die musj, die musj, die musj.

Ing musj is nit engslieg, ing musj jeet óp d’r vang,

Went ze nieks tse pikke hat.

De musj die bij ós woar, die woar besjtimd nit bang,

Die hat óp ós ’t aafjezieë al lang.

Die wós besjeed, die vloog nit voet,

Sjtondelank zoos ze an d’r kaffepot.

Dat maat d’r jewis jinne tswaide voeëjel noa

En v’r zoze mer sjpraachloos doa.

Ze vong aa tse vrèse, mieng vrauw zeët “Och, wie net!

Zoeë kaoshoes felt heur jraad!”

Tswai wèche wieër, dan maach iech ing wed,

Dat die e paar pónk d’rbij jekrèje hat.

Huur, wie se piept, doe wóngers diech nog,

Woa kriet die meusj zoe jód en vet jekaochd?

Die is hei heem, die vreest ziech zat en vingt

Ejalieg wat went uur mar zingt:

’t Meusjementje

E meusjementje jónk en sjtaats

Bij ós heem in jen sjtroas

Hauw loeter doa zieng vaste plaatsj

Dat deersje woar e oas.

’t Sjtil dan in d’r kandel zoos,

Bis dat e peëd jet valle loos.

’t Sjtil dan in d’r kandel zoos,

Bis dat e peëd jet valle loos.

’t Vloog eraaf va vräud jans dol

En sjirpet voller mód.

’t Pikket ziech e kröpsje vol

En daat: wat sjmaat dat jód.

Zoeë lang wie hei ing peëdsvief lieët

Kom iech a mie vrèse lieët.

Zoeë lang wie hei ing peëdsvief lieët

Kom iech a mie vrèse lieët.

’t Drieksje zoog dat mit vermaach

En zaat: dat doert nit lang

Dat diech die peëdsvieg nog zoeë sjmaat,

Iech wed dat iech diech vang.

Heë zats e meusjevelsje óp

En laat e kuesj-je wek doa óp

Heë zats e meusjevelsje óp

En laat e kuesj-je wek doa óp

’t Mentje daat wal wat wuur ’t sjlauw

En huppet um de val.

Óp eemoal pikket heë draa ins jauw

Doe joof ’t inne knal

Ocherm dat dat zoeë kómme moeët

Noen is ós meusjementje doeëd.

Ocherm dat dat zoeë kómme moeët

Noen is ós meusjementje doeëd.

Tsing hoare

Doa zoze ins tsing hoare

Boave óp ing kruung

Ee vol oes, de duur eroes

Doa woare d’r nog nuung.

Doa zoze ins nuung hoare

Die maachete tsemlieg krach,

Ee vool sjtil teëje ziene wil

Doe woare d’r nog mar ach.

Doa zoze ins ach hoare

Die sjrievete hónged brivve,

Ee oane adres dat hool de vres

Doe zoze d’r nog zivve.

Doa zoze ins zivve hoare

Bij d’r meester in de les

Ee kroog sjtroaf, woar ’t sjwatse sjoaf

Doe zoze d’r nog zes.

Doa woare ins zes hoare

Ze sjtónge óp ing rij,

Doa koam inne wink jevloage

Vunnef blove doe nog hei.

Doa zoze ins vunnef hoare

Die hauwe ziech jans jeer

Ee hauw ziech doe jesjoare

Doe zoze d’r nog veer.

Doa zoze ins veer hoare

Van Jraat, Vink, Ham, Sjpekhei

Doe hauw ziech ee verlofe,

Doe zoze d’r nog drei

Doa zoze ins drei hoare

Va tseptember bis d’r mai

Die zoefete jónge kloare

En doe zoze d’r nog tswai.

Doa zoze ins tswai hoare

Tse toepe óp d’r kop,

Ee kloppet en hauw verloare

Doe hool ’t toepe óp.

Ee hoar zoos jans verloare

En daat nog an die tsing,

Wat vrekke miech die hoare

Noen zitse doa mar jing.

Inne platekop, inne platekop

Ratsekaal, jee hoar mieë dróp,

Inne richtieje platekop.

Joephaidie, joephaida

Kirchroa is de sjunste sjtad, joephaidie, joephaida

Wail ze zoeë sjun hoezer hat, joephaidiehaida

Hei inne balk en doa inne sjtee

Doa hinge vilt de boed inee.

Joephaidie, joephaida,

Joehaidia ja faldera

Joephaidie, joephaida,

Joephaidiehaida.

Kirchroa is de sjunste sjtad

Wail ze zoeng jouw sjlechtere hat,

Van jet mennieg en jet knoeësj

Drieëne ze diech de betste woeësj.

Kirchroa is de sjunste sjtad

Wail ze zoeng jouw bekkere hat

Van jet wasser en jet drek

Minge ze hei d’r betste wek

‘t Sjenke

Vurries joar hauw ós Marie verloare ziene man

Zie vólt ziech ainzaam wie nog nie en wool inne nuie han

Wie zie óp de tsiedónk kreeg inne sjtramme karavaan

’t Sjenke iere klinge jong, koam jister bij miech aan:

Iech han inne nuie pap, zeët ’t Sjenke

Vier tswai kanne ós zoeë jód versjtoa,

Heë duit miech dök inne jrosje in ’t henke

En zeët iech zouw mar óp ’t sjtröas-je joa.

En zoeë hat ós leef Marie jewónge inne man,

En ’t zeët óch jods jedank, wat han iech ing vräud d’rvan

En ’t meent ‘t óch jans jód, ’t deet wat ’t kan,

Mar ’t Sjenke, iere jong, koam jister werm ins an.

’t Sjenke jelt ziech sjnuuts, den e hult va zussiegheet

Mar deë is jauw óp en dan kunt doch zie leed,

Iech zien ‘m óp d’r wèg, kiekt troerieg wie mar kan,

En zaan ‘m: wents te mar wils, kóm jeliech effe bij ós an.

’t Kruuts

Vuur jiddes miensj hei óp dis welt

Doa sjteet e kruuts paraat,

En vrug of sjpieë weëd mit dat kruuts

Zieng sjouwere belaad.

’t Ee is sjwoar, e angert lieët,

Me hat ’t nit vuur ’t zage

Me zal ‘t, of me wilt of nit

Doch ins mósse drage.

Al is me riech wie wasser deep

Me kan mit al zieng boesje

Jee intsel kruuts, dat jieëft ’t nit

Mit inne angere toesje.

En weë bis óp d’r daag van hu

Nog jee kruuts moeët drage

Deë mós ins vuur e kruuts jon sjtoa

En doavuur danke zage.

Hans Stelsmann

’t Marie dat is ing prie

’t Marie dat is e erg leef kink

Dat laacht d’r janse daag

’t zingt en danst in inne krink

En vilt óp inne sjlaag

Dan kniept d’r Pitter in zieng bats

En kniepeugt jans verliebt.

Mar ’t Marie treënt loestieg óp zie hats

Dat e ziech zelver mar ins kniept!

D’r Hens deë jong woar óch nit voel

Deë verzoeët ’t óch bij ‘t Marie

En joof ‘m d’r verdeens van koel

Mar ’t meëdje zaat: nog nie!

’t Drieënet en ’t tsieret ziech

En laachet wie verrukt.

En zaat: zoeë wild kink wie miech

Bij diech nit vingt wat ’t zukt.

’t Marie dat is ing prie

’t Marie dat is ing prie

Trouwe nè dat deet ’t nie

Den ’t Marie dat is ing prie.

D’r Sjeng hauw óch e sjruufje los

En jong noeëts noa jen kirch

En piefet, drónk, leëvet vol jenós

En maachet ziech noeëts zörg.

Heë zoog ’t wild Marie ing kier

En daat, dat is de vrauw

Bij dem kan iech nog in de lier

En dem sjnap iech miech jauw.

Ze hokke noen al ing janse tsiet

Hant sjpas d’r janse daag.

Ze zunt ummer alle tsentse kwiet

En poefe mit inne laach.

Pastoer sjprikt sjand, neumt ’t allerhand

Mar ’t is hön jans ejaal

In d’r himmel is noeëts trammelant

En in de hel sjpas en sjandaal.

Bakaof

Weë patsjt nog sjpieë durch weer en wink,

’t is Inne vadder mit zie kink

’t Jóngsje hult ziech an zie vadder vas,

’t hat vöal sjlof en is jans naas.

Vadder blief doch mar ins sjtoa,

Iech tsidder en razel, kan nit mieë joa,

Huets doe da nit dat kettejeroas,

Iech jeleuf ’t bakaof is in jen sjtroas.

Iech kieket wat iech kieke kan,

Doa hinge sjteet d’r tuteman.

Ach vadder, wie beëft miech ’t hats,

’t sjtiept mit de moel óp en ’t sjwingt mit d’r sjtats,

Iech zien zieng vurieje oge jans kloar

’t is ’t bakaof ’t is ‘m vuurwoar.

Sjwieg sjtil doch doe maats miech zelver bang,

Vier zunt bauw heem, ’t doert nit mieë lang,

Ach vadder, doa sjtrekt ’t de klauw at oes

Ojummieg jee, d’r oam jeet miech oes.

Iech kan nit mieë joa, iech bin jans sjtief

’t Bakaof zitst meich óp jen lief.

Sjwieg sjtil, iech krieg diech óp jen erm,

Doe has óch die köpje werm.

D’r vadder lofet en tsauwet ziech jauw,

’t Jöngsje óppen erm heë hauw,

’t Bakaof hauw ‘m tswaar nit jepakd

Mar ’t jöngsje hauw i jen bóks jekakd…

’t Bubelsje

Wie iech nog e sjtumpje woar hauw iech de jekste zin,

Doe hauw mie modder e bubelsje mit milch en tsoeker drin

Dat laat iech miech dan an d’r kop en zaat jans ónzjenierd:

Zoeë hat mie modder van jongs aaf aa ’t zoefe miech jelierd.

Wie iech sjpieëder de sjoeël versjtooch doe hauw iech vuur de hits

Zoeë bubelsje in mieng bóksetèsj mit tsoeker en lakrits

Dat laat iech miech dan an d’r kop en zata jans ónzjenierd:

Zoeë hat mie modder van jóngs aaf aa ’t zoefe miech jelierd.

Dat bubelsje hod iech träu in ier en wen iech doa aa dink

Jiddes moal en jiddes kier iech an mieng leef modder dink.

Ing troan miech in de oge sjrpingt, da zaan iech ónzjenierd:

Zoeë hat mie modder va jóngs aaf aa ’t zoefe miech jelierd.

Hey hey ’t is vasteloavend hei

Hey hey ’t is vasteloavend hei,

D’r janse daag, de janse naat.

Óp e fes oane  sjtress,

dat han iech jeer

dat maat plezeer

De vräud hat hu ing zietsoeng

Mit vöal sjtiemoeng

Jinne mui ummer nui

Loeter paraat, sjpas jemaad

V’r zinge oes vol brós

Vasteloavend is van ós

Óp d’r maat óp d’r maat sjteet d’r Joepeman en waad

Óp vasteloavend, óp vasteloavend.

Óp d’r maat óp d’r maat sjteet d’r Joepeman en waad

Óp vasteloavend bij daag en naat.

Hey hey ’t is vasteloavend hei,

D’r janse daag, de janse naat.

Went sjiek en sjtram de jarde kunt Is aod en jónk prezent

Den jiddes kink oes Kirchroa de prinsejarde kent.

En alle meëdje jónk en sjun die vräue ziech mit reët

den zoene sjtaatse jardeman deë is de muite weëd.

Hey hey ’t is vasteloavend hei,

D’r janse daag, de janse naat.

Lekker jonge, lekker meëdsjer

Lekker jonge, lekker meëdsjer

Lekker lu van uvveral

lekker preuve, lekker sjnuutse

van deë lekkere karneval.

Werp mar alles freulieg in de pan

Vier krient wirklieg nit jenóg d’rvan.

Lekker jonge, lekker meëdsjer

Lekker lu van uvveral.

1

Vier haode vöal va kaoche

En v’r broezjele jet bijee

Has te dat óch jeraoche

Nuus is aajebrankd, OK.

Dan is ’t doch zoeë wied

En vier zetse ós an d’r dusj.

I vunnef minute tsiet

Is ’t voet in inne wusj.

Woar ’t zus of woar ’t hees?

Woar ’t Jriek of doch sjienees?

2

De vingere aaf tse lekke

En de tsong zoeë um d’r mónk,

Vier zunt jajing jekke

Den vier èse ummer jezónk.

Vier verjèse nit tse drinke

En vier prooste óp de sjpas,

Noe kiek wie de bakke blinke

Va uvverjewieët jing las.

En zoeë laache vier ós aa,

Me kriet de betste zin d’r van.

En jet zusses vuur d’rnoa

Dat kant uur allenäu jód versjtoa

Mit tsoeker en sjokkelaad

Hat alles jód jesjmaad.

An ee woad jenóg

Vier hant a nee woad jenóg, alaaf

Doamit vertselle vier e jans bóch, alaaf.

En alle sjtiemoeng die doadrin zitst jevange

En noa de vasteloavend deet verlange, alaaf.

Vier hant a nee woad jenóg, alaaf

En inne haove blik deet ´t óch, alaaf.

Um van de sjpas an de vràud tse zinge

Kan dat inkel woad verbinge, alaaf.

En doa sjtunt vier werm tse kalle

Uvver jan en alleman

Den doa is zoeè vòal passeerd.

Wat ós waal jód kan bevalle,

Hant vier mòrje sjpiets werm van

En dat weèd bedispeteerd.

Vier hant ing menoeng uvver al

En vier dele sjtomme kal,

Den vier dunt zoeè jeer jelierd.

Mar is de vasteloavend doa

Kanne vier ós jód versjtoa

En zage jans ónzjenierd.

´t Is wiechtieg jet tse vinge

Van de lu en van de welt

Den dan tselle vier pas mit.

Van de piere en de sjenge

Wie ´t mit Kirchroa is jesjteld

Vier zunt vuur of teèje dit.

Doa weèd werm sjtriet jemaad

Den vier hant tse vòal jezaad

Of jraad dat ee dink nit.

En dat weèd jetelleweld

Wat ós waal of nit jevilt

Tsoem sjloes dan zinge vier nog mit!

Hant vier noa drei daag de kneuf al aaf,

Dan róffe vier ummer nog hel alaaf!

Dinkend a Limburg

Iech dink an heem wen iech nit heem bin

Iech hod va heem wen iech urjens angesj bin,

Iech weëd jek van sjreklieg verlange

Wen iech wees iech kan nurjens hin.

Iech zien kloarder went de oge tsouw zunt,

Iech veul diech ’t betste in mieng fantasie,

Va heemwieë wees iech dat de rouw kunt

Mar de pieng sjoert en verjeet nie.

Kan ’t zieë dat-s doe inne jees bis,

Nuus mieë wie e bild in miene kop,

Kan ’t besjtoa wat wirklieg doa is

Nuus mieë is mit mieng oge óp.

Dreume kan me nit versjtèche

Nit in d’r sjlof, nit an kloare daag,

Dreume kan me óch nit brèche

Óch al weëde ze jans sjwaach.

Iech kal druvver wen iech ins sjtil bin,

Iech zing druvver, hod iech de moel,

Bin iech kótbij dan han iech jouw zin,

Bin iech doa, dan is ’t noel.

Limburg is ’t Limburgs Dagblad,

Limburg dat is Radio Zuid,

Limburg is wat jinne woar hat

Ós al boaver d’r kop jejruid.

Rollator City

En iech sjpieëlet óp jen sjtroas

Sjneuret mit vöal sjpas hei rónk,

Ach wat woar iech doch e oas,

Zoeë vol leëve en jezónk.

Dat is nit zoeë lang tseruk,

Wat woar iech sjterk en nog jónk,

Ach wat hauw iech doe jeluk

Koam iech uvveral óp inne sjprónk.

En noe sjravel iech vuuroes i Rollator City,

Blief ummer kót bij jen hoes i Rollator City.

Mar zoeë lang wie iech kan joa

Durch de sjtroase va Kirchroa,

Dan sjravel iech vuuroes i Rollator City.

En kiek noen ins die jries köp

En de versjlèse knäök doabij.

Ze kieke koalieg oes de döp

En broeze oane jrós vuurbij.

En sjpieëlt ins e kink óp sjtroas

Dan versjteet ’t ós doch nit

hult mit zoe skateboard jajing moas

en deet an januus mit.

En vier kieke jód noa ’t model,

Den mit e nuiert jees te doch zoeë hel!

Iech bin van ’t zude

Iech jong ing kier noa zieë, doa roesjt ’t wasser sjun,

’t Hollendsj in, zoeë jeet ‘t, alles plat wie mie jebun

Mar reën dat is jee weer, mar noen woar iech doch al doa

Doe daat iech wits te wat iech mós hei zinge joa.

Ja, iech bin van ’t zude, doa sjiengt ummer de zon,

Iech bin van ’t zude, woa ’t loestieg zieë bejon

Zoeë kan iech ummer laache, den zoeë is noe mieng natoer

Ja, iech bin van ’t zude, hei zunt zoer kieësje nog nit zoer.

Iech jong noa Italië vuur ’t èse en d’r zoef,

Mar doa woar jraad kriezis en uvveral ieëlend troef,

Went vuejel nit ins fleute en d’r Pavarotti hult de moel,

Dan wits te de sjtiemoeng is wied ónger noel.

Iech jong noa Ejipte vuur de aodheet zieng koeltoer,

Zoog uvveral mar sjlaier, hoeët jehuul oes inne toer,

Iech daat nog wat die nuedieg hant is sjtiemoeng en plezeer

Doa knallet al ing bom den zoeë hant die dat eemoal jeer.

Döks is ’t leëve doch zoeë ainfach

Óp zoene sjunne zommeroavend

Zitse vier kalm bijenee in d’r jaad

En dan dinks te: dit is nit lestieg

Weë hat ’t doch zoeë kompleteerd jemaad?

Vier zitse sjtilewèg jet tse dreume

Kieke noa de sjtere en d’r mond.

Veule ’t leëve lanksaam sjtreume

En wille januus misse jing tsekond

Döks is ’t leëve doch zoeë ainfach

En alles sjteet vuur ós aofe.

Nurjens sjtriet en óch nurjens krach

’t muet ummer zoeë blieve lofe.

Döks is ’t leëve doch zoeë ainfach

Jinne dinkt an de nieëkste sjtrofe.

Jajee wieë, jee jeklaag jinne ach

Jeluk kan me doch nit kofe.

Vier kieke ós ins deep in de oge

Veule leefde is bloos e muulsje wied

Veule inne sjterke neëver ós

En vier weëde ós óch nit kwiet.

En dan hure vier urjens jet piepe

En vier vinge nog e meëlenès.

Doa kan doch nuus an tiepe

Dan verjits te doch de res.

Is ee en ee nummer tswai,

Maach dan uvver nuus behai.

Zaan ainfach joa

Iech wós ’t woar nit meklieg

En drum zoeët iech wied van hoes,

En iech daat zoejaar ónmeujelieg

En koam óch mar nit droes.

Vroage doezend tsejeliech

En e antwoad nog jee ee

En doe doch in e kling jediech

Koam ’t plötslieg van alee.

Zaan ainfach joa,

Maach de oge óp

Sjtrek oes dieng erm

Doe kans versjtoa

Zaan ainfach joa

En doe veuls de rouw

En doe weëds werm

Zaan ainfach joa

Iech hoeët die wöad jezónge

Iech wees nit mieë van wem

Bis dat ze bij miech durchjedrónge

Doe hoeët iech óch jing sjtem

Den iech hauw de wöad jevónge

Ze woare óch va  miech

En wat ze miech miech dónge

Maachet miech vrij en riech.

En ze helpe flaich mar effe

En ze sjtreume óch werm wieër,

Mar ze kanne d’rdurch sjlefe

Bis ing nieëkste kier.

Dreume (jesjrève durch ’t Tilde Frauenrath)

Los miech mar sjtil in mieng eje welt

den de wirkliegheet woar zoeë hel

’t is sjun um nog tse kanne dreume

dreume dat de leefde werm jeet sjtreume

Nit alling, tsezame  is wat d’r miensj dóch wilt

Wen ’t effe nit jeet inne deë diech vas hilt

Sjterk zieë, iech han ’t  jenóg beweëze

Sjwaach darve zieë mós kanne in ’t leëve

Nit  bang zieë wat nog passere jeet

Mar vräue óp wat miech tse wade sjteet

Iech wil werm zinge, leefs sjtonde lank

Jenisse va alle sjuns, leefs hank i hank

Dreume darf me noeëts verliere

Dreume is sjun, ‘t  deet d’r himmel ópkliere

Dreume is nit voet van de wirkliegheet

Dreume is hoffe dat ’t werm besser jeet

Bis hei en nit wieër

Iech bin jinne robin hood

En iech klauw va riech noch erm

Iech bin jinne luther king

Iech han jing dreume va zoene sjwerm

Mar iech wil ’t miengt doch zage

In watv’r sjproach dat iech mar wil,

En iech mós darve klage

Durch miene jekluurde bril.

Bis hei en nit wieër

Bis noen en jiddes kier

Bis woa de dreume drieve

Bis woa de sjtem jehoeëd

Zoeë kanne vier vrung blieve

Oane inne sjlaag valle koeët

Iech bin jinne gandhi

Iech wil èse wat iech wil,

Iech bin jinne mandela

Mieng rouw is bloos jesjpild

Mar iech wil ’t miengt bijdrage

Den iech hof óp ing besser welt

En iech jef miech nit jesjlage

Durch de mach van jood en jeld.

Sjoeb zoeë hel wie-ts doe mar kans

Den wöad dunt doch jing pieng.

En doa kunt jet los

Wat endere mós

Hod diech an jing inkel lieng.

Hens-je d’r jek

Noen is sjloes mit doeë, kranke en ellendieg nuits,

Zoene daag woa óp dat-s te diech óp ’t ópsjtoa vräuts,

vier wieze hu ins loestieg zingend noa de bloa loeët.

en d’r sjrekliegste ekel weëd d’r allerbetste kloeët.

Zuk uvveral ’t jouwe, zieg blink vuur knies en sjtriet,

Oam ins jans deep durch en weëd alle mismód kwiet

fleut e freulieg lidje uvver wie sjun ’t vruier woar.

houw ze allemoal óp de sjouwer, maach ’t leëve janit sjwoar.

Den vier dunt jeweun wie hens-je d’r jek,

hant e sjtuks-je aaf an jiddere ek,

Duuster tse dinke hat óch jinne tswek,

Den vier dunt jeweun wie hens-je d’r jek.

De zon bliet vuurleufieg sjienge, d’r zommer hult ós werm,

bejrus de mugke vrundlieg die diecdh sjtèche in d’r erm

al verbrenne vier wie ing karoeët, zoeë hant wie doch jet kluur.

en vier drinke ós nog ee alsof ’t ummer joeja wuur.

Noen kiek doa is e vuurwerk, ’t knalt, ’t sjalt, ’t sjuust,

’t sjprietst in alle klure vuur weë de oge sjluust,

zoeë viere vier ’t leëve, in alle sjleëts jet jóds,

’t zunt de tsiet van hu tse daags woa-ts zoeë doeë móts!

Jeleuve

En d’rum mósse vier jeleuve in ’t sjunne en ’t jouwe

En blieve vier mar dreume van de leefde in vertrouwe

En vier kanne nuus angesj wie hoffe dat ’t sjwoarder weëgt wie ’t sjleëte,

Dat de kratse ós verwonde mar versjterke mit de kweëte.

En doa sjtunt vier werm tse sjtaune en mit d’r kop tse houwe,

Dat ’t zoeë wied werm moeët kómme,

En doa sjtunt vier werm tse zuete went vier mit bróchsjteng mósse bouwe

Mar in d’r drek wase óch blomme.

En vier kieke noa de dinger die trotsdeem jód junt

En die óndanks alle sjtórme doch nog reët sjtunt.

En vier veëje drueg de troane en de pieng mósse vier voet sjlikke

Den woa mós ze angesj rèste?

Troerieg zieë hant vier verboane, óch al went vier bauw d’rin sjtikke

Den zoeë jewieët is bloos meleste.

En vier ligke ós in d’r zonnesjien en maache ószelf jet wies,

Dat mörje doch werm jans jet kluur kunt in ‘t jries

Wents doe miech mui bis

Sjnap ins effe deep noa lóf of jank e blöks-je um,

Jank ins zitse dinke uvver woahin en woarum

En vuurdat-s te jet zeës tsel dan winniegstens bis tsing,

Verjès nit dat iech van diech hod en van diech alling,

Wents doe miech mui bis,

Iech han jinne angere an mieng zie

Iech bin iversjtange mit jidder compromis

Doe wits dat iech an zoeëvöal zaache lie

Óch an schizofrenie!

Wents doe miech mui bis

Drieën mar wild rónk mit de oge en houw mar mit d’r kop,

Klop mar urjens aaf en hoal de sjouwer óp,

En vuurdat-s te voet jees, houw nit hel mit de duur

Verjès nit dat iech van diech hod en óch woavuur.

Jedóld is ing sjun zaach, mar an alles kunt e eng.

Iech jedrag miech ja d’rhin!

Tsezame

Iech zits dök alling óp mie zöldersje

En iech sjrómpel bauw verloare óp mieng sjink

Iech wees jenauw wat iech wil zage

Mar meen alling is mar e eenzaam dink.

En doe daat iech wits te wat-s te doeë kans,

Iech bel effe noa d’r Hans.

En noen sjtunt vier hei tsezame

Den moeziek jeet pas leëve

Wents te ze angere kans jeëve

en ze bliet e bies-je kleëve,

en doarum sjtunt vier hei tsezame.

D’r Hans en iech kenne ós al joare

En vier hant de moeziek doch zoeë sjreklieg jeer

dat Mestreechs en Kirchröadsj ziech janit biese

en vier treffe döks jenóg de richtieje keer.

Mar doa mós jeweun inne tusje ós sjton

En doarum bellet iech effe d’r Ton.

Vier dunt jenauw ‘tzelfde óp ós eje maneer,

Vier zunt eëve aod en sjlauw ónjeveer.

Vier kieke jraad jet angesj noa de welt en de lu

En hoffe dat vier ze e bies-je besser maache hu!

Iech bin leëg

Iech bin leëg en bauw jans óp,

iech han uuch effe winnieg tse zage.

Doa kunt besjtimd werm jet in d’r kop,

mar noen bin iech tsemlieg aajesjlage.

Nè, ’t is nit ins inne jroeëse sjtrop,

iech wil ja ubberhaups nit klage,

nit d’r honger-, mar d’r diechterklop,

alling d’r raim nog wil iech wage.

En wieër zal iech van lalala zinge,

en van joeja los mar joa.

In de zon zal iech mieng tsiet verbringe

en hod alle zeek mar doa.

Iech mós de keer va miech werm vinge,

iech wees woa die ónjeveer mós sjtoa.

Noen mós iech de wöad oes miech vringe

en bliet inne leëje wèsjlap noa.

Doa vilt miech ubberhaups nuus mieë in,

de fantasie bringt miech jing bilder.

’t Mörjens vrug han iech al jinne zin,

en ’t oavends is ’t al nit wilder.

Iech wees nit woavan iech zoeë jesjlage bin,

de welt is nit sjunner en nit milder,

Mar iech jeleuf effe nit mieë drin,

en meen dat iech ing lueje sjilder.

Los miech effe in e eks-je noa lóf sjnappe,

mörje zal besjtimd alles besser klappe.

Vier hant allemoal wal jet

Doa is alwerm ing wèch verjange

iech han doch tswai moal werm óp d’r kirkhof jesjtange

En doa klaagt d’r noaber uvver zie hel hus-je

En doa likt e al mit pieng óp ’t brus-je

En went d’r ambelants mit tsiereen voetvieët,

D’r inne broeder an d’r angere hure lieët:

Vier hant allemoal wal jet

Den woa is nuus

Vier hant allemoal wal jet,

Den woa is nuus

En ’t mieëtste doavan dat wils te nit,

Den ’t han dat vilt nit mit

Vier hant allemoal wal jet

Den woa is nuus.

Doa hat e sjun artikel in de tsiedónk jesjtange

Wie-ts te jeluklieg weëds went de welt is verjange

En iech meen weë wilt zoeë jet noen wisse,

Dat is doch nuits um óp tse sjisse.

Mar dan leës iech drónger mit ing letter wie ing kouw,

Dit woar reklaam vuur hiemliesje rouw!

Iech han inne nuie handy jekrèje

Iech bin jans modern, jinne man van ’t verleie,

Mar noe krien iech ’t letste nuitse tse leëze

Zoejaar van zaache die nit zunt beweëze

En tsoem sjloes dan zeët deë bleude apperaat

Iech han ’t diech doch al ummer jezaad!

De leefde is jroeës

Doa is ezoeëzvöal woa me besser uvver sjwiegt

Wat sjwoar óp d’r maach likt of pieng deet

Zoeëvöal wat ejentlieg de muite nit weëd liecht

Of tse vöal oesendlieg d’rvan kapot jeet

Mar uvver ee dink mós me blieve kalle

Los ’t ummer durch jen loeët hei sjalle

De leefde is jroeës,

De leefde is jroeëser,

De leefde is ’t jruetste wat d’r is.

De leefde is alles

De leefde is nog mieë

De leefde zunt vier jewis

Van deep oes mie hats

Iech hod va diech blieve zinge

Dat is ’t intsiegste

Dat iech in dis welt wil bringe.

De leefde is jroeës,

De leefde is jroeëser,

De leefde is ’t jruetste wat d’r is.

Doa is ezoeëvöal haas en naid in dis welt

Die drukke dök de sjtiemoeng vies eraaf

’t Liecht alsof de mach rejeert va jroeëse moel en jeld

En de sjleëtiegheet kriet tse vöal kraf

Doarum blief ummer uvver de leefde zinge

Dat alle lu leefde vinge.

Miech zitst jaresnuus kweer

Miech zitst jaresnuus kweer

Iech han alle lu jeer

Iech han ’t wirklieg jód jetróffe.

Zoejaar jiddes wil deer,

En ’t allersjleëtste weer.

Dat ’t zoe bliet kan iech bloos hoffe.

Noen is ’t zoeë, iech bin mit diech tsezame

Went ’t zoeë bliet, zaan iech óp alles joa en ame.

’t Is nit lang heer

Da kieket iech natelank noa d’r sjteer,

Mar noe han iech herlieg jesjloffe.

Iech kan noe vertseie, Bin mit winniejer tsevreie

Kiek nit ummer zoeë duuster

Doe lieëts miech werm luete, Zoeë wie alle lu óch muete

Jee jesjrai mieë, mar jefluuster.

Doe maat ’s versjil Tusje jouw en sjleëte zin

Tusje waal of nit jeleuve

Dat ’t jód kunt Went alle weëg kapot zunt

En doch nog van jet dreume.

Doe koeëts miech tseje Dat mit miech óp tse reje

Jinne sjrit vuuroes jemaad weëd.

Doe lieëts miech hofnoeng krieje, Oes miech zelf erópper sjtieje

En doch mit tswai vus óppeneëd.

Doe maats lang daag lieët, en sjwoar daag oane jewieët,

van d’r duuster ’t jans kloare.

Van diech blui iech óp, Krien iech fluus-jer in d’r kop

Woa ins nuus wie wólke woare.

Jeluklieg jeluklieg

Iech bin nit tsevreie, iech wil nog tsemlieg jet,

iech mós nog zoeëvöal oes ’t leëve hoale.

’t Hat nog vöal tse beie, dat uur ’t mar wit,

iech kan uuch zoeë wal doezend dreume moale.

Zoeëväol jong d’rneëver, iech han reë um zoer tse zieë,

mar iech blief romantiesj nog verlange.

Iech han jans jet óp de leëver, nit van iech wil mieë,

mar vöal dinger die iech nit han versjtange.

Mar iech bin jeluklieg jeluklieg,

iech han diech an mieng zie

en dat hulpt miech en wie,

en dat jieëft miech kraf wie nog nie.

Mar iech bin jeluklieg jeluklieg,

tsezame kómme vier doa,

doe hulps miech tse versjtoa

en óch trotsdeem jeweun durch tse joa.

Iech han winnieg hofnoeng, de welt die is ram jek,

en iech jeleuf nit dat alles jód zal kómme.

Doa hult jinne rechnoeng, jinne jieëft um d’r jouwe tswek,

en winnieg weëd richtieg eënsj jenoame.

Woa is mód tse vinge, iech krien dem alling van diech,

en iech jun jidderinne zoeë lit in zie leëve.

Dat kan ós tsezame bringe, doe bis ummer nog bij miech,

en iech wil dat óch an diech tserukjeëve.

Iech bin nit tsevreie, weë is dat noe ejentlieg?

Dat kan jee miensj daag in daag oes blieve.

’t Jeluk dat han iech krèje en doavuur dank iech diech,

en nuus kan ós nog oeseree drieve.

Iech bin inne Sjevemeter jong

Iech bin inne Sjevemeter jong

En wees jenauw woa mie wiegs-je sjtong

En hei bin iech jeboare

En hei jon iech besjtimd óch eemoal doeëd

Den hei han iech mie hats verloare

En mie leëve iech hei leëve koeët.

Joa, iech bin inne Sjevemeter jong

Deë zieng hemet óp Sjevemet vong.

Woar ’t kirmens óp Sjevemet

Doa óp d’r Olmeplai

De janse welt dan drieënet

en hauw iech sjpas vuur tswai

Doanoa danse in de wieëtsjaf óp d’r ek,

En va vräud woeët iech haof jek.

Miranda of Sjevemet

Wat woar wiechtieg doch die zaach

Weë óp auw of nui sjoeël lieret

Dat zoog me ja óp sjlaag.

Mar van Litteberg of Kaffeberg, dat woar janit erg

Den die zunt allemoal van d’r Jeteberg.

En nog ummer dink iech an die tsiet

Dat de kirch in de midde sjtong

En van alle herjodszieë

Jidderinne doahin jong.

’t Interview

Weë, wat, woa, wiezoeë en wienieë

Wen iech effe antwoad kan krieje,

dan han iech jing vroage mieë,

en kan iech alles duudlieg zieë.

Of zitst doa nog jet hinger?

Likt urjens inne depere jrónk?

Zitse doa nog verbórje dinger?

Brent urjens nog ing verjèse vónk?

Han iech al antwoad joave

Vuurdat iech e woad han jezaad?

Han iech al ing zie jekoaze

Vuurdat sjtried is jemaad?

Kan inne misjien zage

Of doa nog vroage zunt

Die ós wieër doch kanne drage

Dan woa vier noen nog sjtunt?

Bin iech zoeë leëg jewoeëde

Of bin iech ’t ummer al jeweë?

Zunt die vroage wied jezoeëde

Of zitst doa de richtieje reë?

Inne journalist dem hoeët iech zage:

Ejaal wat inne jevroagde óch zeët,

Doe móts alling mar effe mit ‘m kalle,

Zoeëdat d’r naam d’rbij jezatse weëd.

D’r nieëkste sjtap

Ze zage dat me vroage mós blieve sjtelle,

dat dat e tseeche is van inne jouwe jees,

Iech zouw evver óch jeer e antwoad wille

en wisse wat-s te doa mit dees.

Ze zage me mós loester d’r tswiefel fleje,

den doa is mieë wie ing meujeliegheet.

Nè, iech han jinne angs dem aofe tse tseje,

mar iech weul óch wal ins zicherheet.

Dan wees iech dat d’r nieëkste sjtap

óch jenauw d’r richtieje is.

Noen zets iech dem ummer sjlap

óch went ’t inne duchtieje is.

En dan vingt de koad aa tse wiebele,

vol floep eraaf tse kiebele.

Ze zage de tsiet kan me nit weerhauwe,

doa kunt deë sjloes, jinne wees wienieë,

doch zunt doa van die ubersjlauwe

die wisse dat ze ’t kanne zieë.

Ze zage me kan jinne inne vertrouwe,

nuus zoeë enderlieng wie d’r miensj.

Iech hof doch dat iech óp diech kan bouwe,

noa zoeëvöal joar bin iech nog ummer kliensj.

Jans kliensj.

Gingko

In d’r jaad sjteet inne gingko

Deë weëd hónged joar of mieë,

Iech weul zoeë aod nit weëde

En al die ieëlend zieë.

Doa sjteet e noen tsing joare

En e is nog tsemlieg kling

Deë hat van ’t leëve nit kanne koare

En anoeng hat e nog jing.

Ach beumpje in d’r jaad,

Jank wieër, jank ainfach wieër,

Ejaal wat diech dreuvieg maat

Probeer ’t nog ing kier.

Dat beumpje hant vier krèje

Mit de wöad van miene nónk:

Sjnap wat ’t leëve kan beie

En drink gingkotieë jezónk.

In ’t sjpietaal hoeët iech ze zage

’t felt ‘m sjwoar an mód.

Heë jieëft ziech al jesjlage

En dan kunt ’t nit mieë jód.

Vier mósse allemoal liere

’t leëve hat inne sjloes.

Vier mósse ’t jód viere

En dan is ’t fes-je oes.

Mar zits urje nog jet leëve

Zits urjens nog kammauw,

Kans te d’r erm nog heëve,

Dan los diech nit hange jauw.

Effe bezinne en dan ópnui bejinne

Jeweun blieve laache en doeë wie Hens-je d’r jek,

ejaal wat ze zage, ejaal, dat ’t vrekt,

doe sjtees die mentje, al ziet ’t jinne hónk,

jeweun blieve laache, den laache is jezónk.

Jeweun ummer durchjoa, diech kriet jinne kling,

al móts te alling joa, doe leëfs ja mar ins,

doe has die brei sjouwer, doe dreëts al mit jemak,

jeweun ummer durchjoa, knoerhel en ram sjnak.

Al jieëft ’t momente, dan bevruust diech d’r laach,

dan sjtees te óch sjtil en dat is ing jouw zaach,

effe bezinne en dan ópnui bejinne

mit doezend protsente vings te an d’r nuie daag aa.

Jeweun ummer sjterk zieë, dat bis te jewend,

durchoame en sjtil lieje, is wie me diech kent,

d’r blik jans noa vure, de brós vol jouwe mód,

Jeweun ummer sjterk zieë den ’t kunt alles jód.

Iech sjton ummer bij diech, loof ater diech aa,

doe wits, ja iech vräu miech, den doe wiest alles miech aa.

’t Lidsje

Iech han noen al d’r janse daag e lidsje in d’r kop,

zing miech, zing miech.

Ejalieg wat iech don, ’t huet jeweun nit óp,

zing miech, zing miech,

verzuk iech ’t tse nurjele, dan droeft ’t van miech voet,

mar in miene kop klinkt ’t durch de janse boed,

Iech han noen al d’r janse daag e lidsje in d’r kop,

en ’t huet jeweun nit óp.

Iech woeët vamörje wakker um ’n oer of ach,

en iech hoeët ónjeweun hel inne krach,

ze sjtimmete jietare en houwete óp ing tsiem

iech daat wie is ’t meujelieg doa has te d’r kliembiem.

En doe vong ’t lidsje aa,

en ’t joof ’t nit mieë draa.

Iech koeët de wöad versjtoa, iech hoeët de melodie,

’t duiet mieng jedanke allemoal an de zie

en ónger ’t werk en ’t èse en óch óp d’r abee,

doa jong ’t ummer wieër en iech zuetet al herjee!

En zoeë jong ’t lidsje durch,

en maachet miech nog murrieg!

En de wöad iech zing ze hei,

en doavuur zaan iech dank:

woa me zingt, doa jank d’rbij,

sjleëte lu hant jing noeëte óp d’r zank.

Wie iech jónk woar

wie iech jónk woar, wool iech alle bucher leëze,

alles wat wiechtieg woar in miech han ópjesjlage.

Zoeëvöal joar sjpieëder han iech inkel beweëze

dat lu ziech sjreklieg vöal kwatsj blieve zage.

Wie iech jónk woar, wool alle leng han jezieë,

wool versjtoa wat al die óngersjete oes koeëte maache.

Noen sjnap iech doavan richtieg d’r tswek óch nit mieë

misjien dat vier wie dan óch druvver mósse laache?

Iech kan bucher losse legke, reze uvversjloa,

iech kan moeziek ónbeloesterd losse.

Iech broech nit jidder sjproach min of mieë tse versjtoa

vuur alles broech iech nit mieë al tse mósse.

Wie iech jónk woar wool iech vrij wie inne voeëjel

en mie hats moeët alle leefde kanne verdrage.

Mar zoejaar leefde truft wal ins hel wie inne koeëjel

en iech hool óp ummer mieë mieë mieë tse jage.

Wie iech jónk woar, hauw iech diech nog nit jetróffe,

en de sjproach van ’t leëve hauw iech noeëts jehoeëd.

Ach wie iech jónk woar han iech zoeë vöal sjtoms jeróffe,

en wós nit dat alles ziech zoeë ópins endere koeët!

’t Intsiegste

Döks dink iech, doe bis ’t intsiegste

dat miech richtieg an dit leëve bingt,

doe truks miech durch ’t sjrekliegste

en zörgs vuur de moeziek die in miech zingt.

Woa-ts doe bis, bin iech jelukliegste

drum loof iech diech loeter hingernoa,

oane diech veul iech miech ’t erbermliegste,

drum kan iech oane diech nit besjtoa.

iech puutsj de eëd woa-ts te óp leufs

iech dank vuur die besjtoa óp bloeëse kneie.

iech jeleuf in al woa-ts doe in jeleufs,

iech kuet diech mieng zieël zoeë aabeie.

Dan dóch iech werm ’t wuur ’t herliegste

alsof d’r doezend van diech besjtunt,

iech zuk vuur alles flot ’t mekliegste

en don wat luejebök ummer dunt.

Iech verjès zoeë jauw doe bis ’t hilliegste,

dat iech zelver nog ’t mieëtste d’rvan ópkiek,

en iech jef miech aaf mit ’t allerbilliegste

mar ’t duurste jieëft miech nit ins inne kniek.

’t Instiegste kan ’t jing doezend moal jeëve,

wie sjteet ’t noe mit diech in mie leëve?

Jef miech dieng hank

Jef miech dieng hank

vier wille vrung zieë

Jans kót of lank

dat kan jing zung zieë

ja, den de leefde viert me nit alling

Jef miech dieng hank

en ’t kriet ós jinne kling

Jinne jeet noen jeer alling

me mós tsezame zinge

me wurpt doch nit mit wöad of sjting

zoeë kan me bloos leed bringe.

Me zukt ziech inne partner

of me zukt ing partnerien

dan weëd nit lang jefakkeld

jidderinne kriet ’t ziengt.

Doe kieks nit noa d’r mond alling

mar tsezame noa de sjtere

Doe sjtees nit óp d’r maat alling

kans te diech dan ammezere?

Me zukt ziech inne partner

of me zukt ing partnerien

dan weëd nit lang jefakkeld

jidderinne kriet ’t ziengt.

doe kans jee rönke jeëve

wat is dat vuur e leëve

‘t Intsiegste

Döks dink iech, doe bis ’t intsiegste

dat miech richtieg an dit leëve bingt,

doe truks miech durch ’t sjrekliegste

en zörgs vuur de moeziek die in miech zingt.

Woa-ts doe bis, bin iech jelukliegste

drum loof iech diech loeter hingernoa,

oane diech veul iech miech ’t erbermliegste,

drum kan iech oane diech nit besjtoa.

iech puutsj de eëd woa-ts te óp leufs

iech dank vuur die besjtoa óp bloeëse kneie.

iech jeleuf in al woa-ts doe in jeleufs,

iech kuet diech mieng zieël zoeë aabeie.

Dan dóch iech werm ’t wuur ’t herliegste

alsof d’r doezend van diech besjtunt,

iech zuk vuur alles flot ’t mekliegste

en don wat luejebök ummer dunt.

Iech verjès zoeë jauw doe bis ’t hilliegste,

dat iech zelver nog ’t mieëtste d’rvan ópkiek,

en iech jef miech aaf mit ’t allerbilliegste

mar ’t duurste jieëft miech nit ins inne kniek.

’t Instiegste kan ’t jing doezend moal jeëve,

wie sjteet ’t noe mit diech in mie leëve?

Iech zouw uuch zoeë an mie hats wille duie

Iech zouw uuch zoeë an mie hats wille duie,

va poer jeluk, van zuvere vräud.

Iech zouw vuur uuch de natoer losse bluie

en uvver uuch de sjpas oes-jesjträud.

Iech jön uuch zoeë van alles ’t betste,

iech wunsj uuch van de lu óch de netste.

Iech zouw uuch zoeë an mie hats wille duie,

den doa han iech vuur uuch de leefde jebräud.

Iech kan uuch nit kenne,

vier hant ós noeëts jezieë.

Mar iech mós uuch bekenne

dat iech zier van uuch hod.

De miensje tse jrusse

mit alaaf en helau

maat va miech inne zusse

den iech ving alles jód.

Dan merk iech wie zier dat iech óngerdeel bin

en sjwoeps han iech jans sjpontaan de allerbetste zin.

Vasteloavend viere

zoeë wie vier hu bijenee,

dat past nit in mieng hiere

doa jeet mie hats van óp!

Hei laache, hei zinge,

al is ’t bloos lalala,

kan ós bijenee bringe

doa bin iech sjtoots dróp!

Dan merk iech wie zier dat iech óngerdeel bin

en sjwoeps han iech jans sjpontaan de allerbetste zin.

Vertrouwe in de miensjheet

Ze vinge nog wal jet teëje leie en bedreie

en ze kómme mit ing luezoeng vuur ’t klimaat

ze wisse wal van alle pieng die vier hant jeleie

en vier hant lang jenóg óp erluezoeng jewaad.

Ze bedinke nog wal jet teëje krankhete wie kanker

en ze wirke hel an ing luezoeng vuur alle krig.

Vier vare óp aofe zieë, mar ze werpe wal e anker

rechen dróp, ze losse ós nit in sjtich.

Doe móts alling vertrouwe han,

vertrouwe in de miensjheet,

en nit alles kunt ee tswai drei jereed.

Doe móts alling vertrouwe han

de hofnoeng dat ’t jód jeet

in alles wat ós nog tse wade sjteet.

Ze wisse al zoeë vöal, ze kanne alles maache,

en ze maache vrug of sjpieë óch alles jód.

en al liecht ’t wal ins nit, jeleuf miech mar ze waache,

’t felt misjien an vöal, mar nit an mód.

Woarum dan doch zoeëvöal ram en jans verkieëd jeet?

Noen kiek doch wievöal óch al is jedoa!

Woarum d’r miensj dan óch zoeëvöal pieng en koad deet?

De loeët is noen eemoal nit ummer himmelsbloa!

Doe broechs jinne floep tse han

Doe broechs jinne floep tse han,

nuus zal mit diech passere.

Zoeë lang wie iech ’t helpe kan

is doa inne um tse probere.

Doe broechs jinne floep tse han,

doe kans rui-ieg noen jon sjloffe,

Dreum mar lekker, jenis d’rvan,

inne bliet vuur diech hoffe.

Iech hod diech feste in mieng erm,

en nuus kan diech nog treffe.

Iech hod diech lekker jans erg werm

al is ’t mar vuur nog effe.

De welt liecht döks haof durchjedrieënd,

woa inne wille haas hat jezieënd.

Mar iech bin diene vrunk en träue

en zal diech vuur al behäue.

Doe broechs jinne floep tse han

doa bliet e lempje brenne.

vier zunt vuur ummer ee jesjpan

die tsezame blieve renne.

Doe broechs jinne floep tse han,

broechs diech nit tse verberje,

Iech besjuts diech vuur alleman

en sjerve valle nurje.

Doe broechs jinne floep tse han

en iech zelver han óch jinne.

Den went jet kunt dat sjnaps te wal,

dan han iech óch inne.

D’r miensj is en bliet e röadsel

Döks vroag iech miech weë is dat doch

En iech ken ‘m al zoeë lang,

En iech dink dat verjef iech óch

En iech weëd óch nit bang,

Mar woa dat vandan kunt,

doa zitst nog vöal mieë,

en iech zien wie zieng vuus dunt

en die wille ziech sjtrieje.

Döks vroag iech miech, weë is dat doch,

Wie weëd me zoene man?

Kriet me van woed nit jenóg,

Mós me ’t ummer druvver han?

De klingste klingiegheet

Die heë noeëts verjèse kan

En iech merk wie zie hats jeet

Heë is wirklieg krank d’rvan.

D’r miensj is en bliet e röadsel,

D’r miensj kent ziech zelver nit.

D’r miensj is en bliet e röadsel

Is ziechzelver jans jauw kwiet.

Wits doe jenauw ’t antwoad dan

Bij de vroag: maach ing besjrievoeng van

D’r miensj is en bliet e röadsel.

Döks vroag iech miech, weë is dat doch.

Woa kunt dat moelwerk vandan?

Wöad die iech nit verwadet toch

En die iech nit erkliere kan.

Woar ’t verleie dan zoeë sjwoar

dat ’t noa zoeë vöal joar eroezer kunt?

Zunt vier als miensj oeëts jans kloar

Went vier de oge sjlisse dunt?

Iech zien ‘m in d’r sjpeijel sjtoa

En e laacht miech diaboliesj aa.

Kunt e miech noe mit e bijele noa

Of wiest e miech als sjuldieje aa?

Dagestsiet

Jóddemörje, jóddemiddieg, jóddenoavend

Iech jef diech ummer jeer de dagestsiet.

Joddemörje, jóddemiddieg, jóddenoavend

Dan wits te dat iech inne angere ziet.

En went vier d’r daag tsezame hant duchjebraad,

Dan zaan iech diech sjlof lekker, jóddenaat.

Als jönke woar iech dreumer, lofet sjnoarsjtrak langs de lu

En dong alsof ze lóf vuur miech wure.

Ze laachete of knikkete, iech joof ze nit d’r daag va hu,

Nit de famillieë en óch al nit de bure.

Doe sjprong de mam de kwint en zaat: doe vreche jong,

Wie kuns te doch an die vliddieje kure?

Zies doe d’r noaber Friets an duur dan dóch wie iech al dong

En zaan hel dat e ’t jód kan hure:

Noen kóm ins in ’t jesjef, ejaal wie dök d’r daag

Ze bekieke diech de haof tsiet nit va vure,

En jees te óch werm voet, mit of oane jekke sjlaag,

De dagestsiet kries te nit tse hure.

Al sjpringt miech óch de kwint en zaan ‘t jans kwansies

En hauw óch nog ins jans hel mit de dure,

Dan neume ze miech dök jek en kieke doabij vies

Alsof d’r jóddendaag dön richtieg deet sjture.

En dan zage ze: dat woar vruier mar noen nit mieë.

Mar iech meen: da róf iech hel adieë,

Hod diech vrieë en kóm nit mieë

Voele hónk

Noen zieg ‘m doa ins legke

Mit d’r sjtats zoeë langewèg.

Mit d’r sjnauts jraad aafjelekd

En e rauwelt dökker jet vrech,

Den heë is an ’t dreume

Van d’r allerjruetste knaok,

Dem e jister hat verbórje

In ’t allerdeepste laoch.

Doe bis inne voele hónk

Deet alsof de welt van diech is,

Doe bis inne voele hónk,

Deë wees dat e jeluklieg en riech is.

Den doe liks in dieng mangel

En broechs nuus tse doeë.

Wie d’r sjtats deë effe wagkelt

Wents te diech vräuts ezoeë.

Dan jees te sjpatsere

Nè doe sjafs ’t nit wied.

En bletsje noa anger dere?

Ach, went jinne ’t ziet.

Inne sjtek óp tse vange,

Inne bal of ing kats?

Ach, ’t is zoeëvöal muite

Doe liks lever óp ing bats.

Mar doe bliets zoeë leef loere

Mit d’r kop óp miene sjoeës,

Iech krats diech effe an de oere

En doe kieks werm zoeë loeës.

’t Jieëft jee jroeëser leed

’t Jieëft jee jroeëser leed

Dan wat d’r miensj ziech zelver aadeet

Doa is jing jroeëser pieng

Dan die e zelver sjood is.

Bis d’r miensj jans versjteet

Dat nit alles wat sjun blinke deet

Óch wirklieg wal va jood is.

Ach häu iech mar, wuur iech mar

Ach kuet iech mar ópnui,

Ja, döng iech mar, muet iech mar,

Zoeë kriet me inne hui.

’t Jieëft jee jroeëser leed

Dan wat d’r miensj ziech zelver aadeet,

En wat d’r miensj zelf sjood is.

Woarum han iech dat jedoa

Wiezoeë han iech dat jezaad

Wie maach iech ’t nog sjlimmer?

Dat moeët iech doch versjtoa,

Dat koeët iech han bedaad,

Ja, noen weëd ’t nog sjunner.

Zoeë klinke dan de verwieze

In d’r boech kuet me ziech dan biese.

Woarum han iech nit jevóld

Wievöal zeek iech doamit krien

Wie kan iech bloos zoeë sjtom zieë?

Woarum han iech nit mieë jedóld

Mieë versjtendnies misjien

Dan broechet jinne pieng tse lieje

Zoeë klinke dan de verwieze

In d’r boech kuet me ziech dan biese.

’t Sjlimste is d’r verloes van ’t vertrouwe.

Dan kuet me ziech vuur d’r kop houwe!

De jool die tselt

De jool die tselt

De jool die vilt,

Went roda sjpilt

Kiekt de janse welt,

De jool die tselt.

90 minute sjpannoeng óp ’t veld,

’t sjtadion sjteet óp d’r kop.

Rodafans jeëve alles óp de welt

En ze hure noeëts ins óp.

En nog ing en nog ing en nog ing d’rin,

Den foesbal hat alling mar zin…

Hei sjtunt alling mar profi’s óp ’t veld,

En e jans sjtadion vol mit vrung.

Roda is vuur ós d’r jroeëse held

En jing jool dat is ing zung.

En nog ing en nog ing en nog ing d’rin,

Wail iech richtieje Roda fan bin

’t Liecht wal vasteloavend

Alle klure durjeree

E jries miensj zien iech jee ee

Alling sjwats-wies is verboane

Doa kanne vier jód oane.

Jroeës, kling, dik en dun

Ach wat is de miensjheet sjun

Wat is hei loos vanoavend?

’t Liecht wal vasteloavend.

Iech kan hei koalieg rui-ieg sjtoa

Kan mie eje woad nit ins versjtoa,

Iech kan uuch sjpas beloave:

Va ónge en va boave.

Sjmienk en pruuk en uvveral

En inne janse hoof sjtomme kal

’t is hees wie in inne oavent

’t Liecht wal vasteloavend.

Jinne toesj, jinne alaaf,

’t ungesjte oes ’t kleiersjaaf

Zoeë fes is vöal beloavend

Jinne sjlajer, waal vöal moeziek

En dan danst d’r janse poetiek

’t Liecht wal vasteloavend.

Manslu, vrauwlu, aod en jónk,

Kiek, zoeë fes-je is jezónk

Mar doe móts nit uvverdrieve,

Mar waal bis mörje blieve.

Tsoldaat, matroos en kloneman

In al wat me ziech verkleie kan

Inne leerman kiekt besjtroavend,

’t liecht wal vasteloavend.

Maach miech besser

De pieng is döks zoeë jroeës

dat iech nit wees wie ze tse verdrage,

iech ving in milletsien jinne troeës

jing piel kan ze nog verjage.

Iech lek miene kop in diene sjoeës

en dan weëd ze doch jet lieëter,

Bij diech tse blieve is dan loeës,

dan veul iech jing jewieëter.

Maach miech besser,

misjien is ’t vöal jevroad,

mar iech wees jinne angere road.

Maach miech besser.

Doe wits óch nit woarum

iech bij diech oes ’t sjwats laoch klum.

Iech verberg miech bij diech vuur de welt

die miech ummer sjwoarder vilt,

Maach miech besser.

Als miensj sjtel iech winnieg vuur,

iech han nuus an de welt tse beie.

Doarum sjlis iech döks de duur

en bin mit diech alling tsevreie.

Den al hod iech bloos dieng hank

doavan weëd iech zoeëvöal sjterker,

En wuult in miech doch deë brank,

oane diech wuur deë nog vöal erjer.

En zoeë kom iech ummer werm noa diech,

doe hulps miech reët óp tse lofe.

En doe bliets ummer werm kót bij miech,

bis iech endlieg in kan sjloffe.

Alling zieë

Iech han vrung vuur tse vrekke

Bin bekankd wie luesj hónk,

Iech blief sjtondelank plekke

En de moel weëd miech wónk.

Iech broech nit alling tse drinke

Mie jlaas is noeëts leëg.

En iech broech mar tse winke

En ze junt mit miech óp weëg.

Mar deet miech ins wirklieg ’t hats wieë,

Dan wil iech alling mar alling zieë.

Iech kom wal ins in Oche,

I Zitterd en in Remung

En ze hant ’t besjtimd jeraoche

Den óch doa tref iech vrung.

Ze wille va miech wisse

Wie ’t i Kirchroa zoeë jeet

Mar iech kan ze wal sjisse

Wail jinne vroat wie ’t mit miech sjteet.

En deet miech ins wirklieg ’t hats wieë,

Dan wil iech alling mar alling zieë.

Dan sjnap iech mieng sjink (de jietaar, red.) en iech sjpil effe häusj

En iech dreum en iech dink jans oane jeräusj

En iech weul dat al angesj, ja jans angesj wuur,

Mar wie zouw dat zieë, sjtel iech miech nit vuur.

Jiddere daag werm dat belle

Mieë wie tsing mailtjer de sjtond

Óp fb miech jet vertselle

Inne twitter per tsekond.

Ing foto um tse laache

Wat iech ès, woa iech bin

Wat iech dink uvver zaache

Mar nuus doavan hat zin

Den deet miech ins wirklieg ’t hats wieë,

Dan wil iech alling mar alling zieë.

Vrid óp eëd

Kiek ins noa d’r Wielie wie deë sjpielt mit zie sjpel,

Doa valle doezend doeë en die sjraie óch zoeë hel.

Loester noa ’t Tanja, dat kalt an d’r tillefoon ing tsiet,

En dat jeet uvver kleier en wie ‘t ’t betste oesziet.

Kiek ins noa de oma, die zitst an d’r nieëkste vlaam,

Ze sjoebt óp d’r opa, wied verbórje in tserettesjwaam,

’t Papier van de jesjenker likt verloare óp ’t jebun,

Woa d’r hónk d’rmit an ’t riese is zoeë wus en óch zoeë sjun.

Vrid óp eëd, vrid óp eëd,

Wat me van d’r vrid óp eëd óch zeët,

Went ’t in ós jód tsimmer al zoeë sjwoar is,

Vrid óp eëd, vrid óp eëd,

Nè vier hant ’t ubberhaups nog nit zoeë sjleët,

iech bin vroeë dat ’t mar eemoal ’t joar is.

Óp d’r tilleviezie doa is ’t krig en jewalt,

D’r janse polletiek deë uvver vrid bloos kalt.

D’r adventskrans sjteet óp d’r dusj nog ónaajereurd,

D’r krisboom fliekert en is al tsemlieg oes-jeheurd.

’t Kribje sjteet jans ónbejrèfe in inne ek,

D’r Roedolf vleit mit d’r krisman uvver de hek.

’t Janse hoes is vuur de krismes sjun vertseerd

En vier hant besjaide e sjtiele nacht jeprobeerd.

Vier zunt tsezame en doch zunt vier óch jet alling,

Iech wees nit wat iech van de krissjtiemoeng noe ving.

Sjlajerzenger

En iech kiek noa inne film mit d’r Gerard Depardieu

Uvver inne zenger óp joare deë dreumt van jeluk

En iech dink dan effe dat iech doch jet d’róp liech

En dink wie dat woar zoeng tsieg joare tseruk.

Woa jong ’t dan uvver, ’t sjtalt näu nit vöal vuur

Iech woar doch jee Heintje, nit ins inne klinge sjteer

en in ing tent tse zinge dat joof ’t leëve kluur

en iech maachet moeziek en dat dong iech zoeë jeer

Inne sjlajer va hatse, inne sjlajer va doe,

Inne sjlajer zoeë is mie leëve.

Óp tsiet ijezatse en drei tselle va noe

En d’r sjlajer kan effe vräud jeëve.

En ’t maat janit oes, wie valsj dat ’t klinkt,

Went ’t va hatse kunt wat inne doa zingt.

Inne sjlajer va hatse, inne sjlajer jeet zoe

Deë lieët ós effe lieët sjweëve.

De lu losse klatsje zoejaar zinge ing sjtroof

Jet troeës flaich tse jeëve, of hofnoeng jans kling

En aaf en tsouw dan dinks te de lu doa zunt doof

Mar jidder zieë jetróffe is doch werm ing.

En dan sjton iech werm tse zinge ’t liecht wal vuur miech

En kan iech miech mód bringe, besjtimd inne janse hoof

Den ejaal wat vuur moeziek, ze hat ’t doch in ziech

En ejaal wat vuur wöad, dit is mar ing proof.

Iech bin janit wus, nit entäusjd, nit beklauwd, nit jekloeët,

Den iech dong wat iech wool, mat jinne hat miech jehoeëd.

Ing naat i Valkeberg

Iech hod nit van toepe, kate in ’t algemeen,

Dat weëd zoeë flot betoepe en dat ving iech jemeen.

Doch hod iech wal van sjpieële, mit ’t jroeëse jeld

Iech han óch miech dreumkastieële van ’t jóds in de welt.

Doarum los ’t belsje rolle, óp roeë of sjwats

En wat doanoa passeert bringt vräud in mie hats

Ing naat i Valkeberg, ’t casino van ‘t leëve

Sjpannoeng, sjetse, jlieter en jlamoer

Ing naat i Valkeberg, weë wees wat ’t jeet jeëve

Mit ‘t jeld en d’r amoer.

Iech bin jinne sjpieëler, dat knoept mit mieng natoer,

Iech leëf janit jevierlieg, um tsing oer lik iech óp e oer.

Mar die naat, die woar doch angesj, iech moeët jeweun d’róp oes,

En ze woar óch jans bezóngesj, den iech tróf mieng leefste moes.

Mie hats vong aa tse rolle in e Roesiesj roulette,

En wat doanoa passeret vong iech óch jans net.

Iech koeët mie vermeuje doa bejinne

Wie iech miene sjats vuur miech dong winne.

Dan bis te karnavalis

’t Jieët lu die krient vasteloavend de tuut nit vol

Die viere van d’r elfde bis haof vaste

Die maache al die tsiet mit tsemlieg vol

Die denke besjtimd wat-s te has dat has te

En zoeë zalle vier de vroag an diech sjtelle:

En wat jees doe ós dan vertselle?

Has te ummer de betste zin

Jeet e beersje ummer drin

Dan bis te karnavalis

Has te ummer ing laache moel

Jeet d’r meter noeëts óp noel

Dan bis te karnavalis

En sjtees te wie ’t mós wirklieg daag en naat paraat

En jees te oane ós óch ’t zóndiegs noa d’r maat?

Has te die kostuum jereed

Went ing trommel urjens sjleet

Dan bis te karnavalis.

’t Jieët lu die krient va vasteloavend noeëts jenóg,

Dat zunt dan óch de ware karnavaliste

Die maache in d’r zommer inne vasteloavendstsóg

En losse ziech mit sjleët weer óch nit kiste

En zoeë zalle vier de vroag an diech sjtelle:

En wat jees doe ós dan vertselle?

’t Jieët lu die houwe ummer óp de vasteloavendskis

Óch al is ’t krismes, d’r krisboom in ’t tsimmer.

Kieke noa de krib, dinke dat ’t kink jesjmienkd óch is

Die vinge ’t sjtiele nacht inne vasteloavendsnommer.

En zoeë zalle vier de vroag an diech sjtelle:

En wat jees doe ós dan vertselle?

Iech bin venlonaer

Refr (allemoal)

Iech bin venlonaer, hohoho

Nit jans mar ónjeveer hohoho

Iech bin Limburgeer, En óch Kirchröadsjeer, Mar hu venlonaer

Iech bin venlonaer, hohoho

Joa iech kom doa jeer, hohoho

Den iech klasjeneer, En iech zing sjlajeer, Iech bin venlonaer.

Vers 1

Iech han jinne pas, nit ins e riebewies

mar iech maach jee inkel miensj jet wies

Ries iech d’r mónk óp, dan wisse ze besjeed

Dat ’t hei um inne Kirchröadsjer jeet

En iech waad vol ónjedoeld

Bis jans Limburg Kirchröadsj moelt

Vers 2

Zoeë jon iech noa de koel, wie vruier miene pap

En zuk miech doa e pleëtsj-je jans kót bij de tsap

En zing bij jiddes lidsje jans loestieg lala mit

En meen wat maat ’t oes, mar oes Venlo kom iech nit

En iech waad vol ónjedoeld

Bis jans Limburg Kirchröadsj moelt

Bruk:

Noen drink ins inne lieter

En zing vanzelf jans jroeës jewieter

Iech bin aintseljenger

1e sjtroof

Kunt d’r óptsóg langs, han da jinne angs

Wen iech jans sjtil kom jelofe.

Iech zaan jee inkel woad en jef jinne road

Wen iech mar jet sjtich kan verkofe.

En dan óp e sjild sjteet pas wat iech wil

En dan weëd alles duudlieg.

Iech han jing wiets vertsald en jee woad jekald

En maach d’r óptsóg jans jemuutlieg.

Refr:

Iech sjpring in jiddes laoch wie inne jekke traoch,

Den iech bin aintseljenger.

Iech maach ing bleude wiets en hel doanoa kietskiets,

Den iech bin aintseljenger.

Vroags doe diech aaf woarum róf iech nit alaaf,

Mar wies jet mit d’r vinger.

Iech bin bij jinne kloeb en huur bij jinne jroep,

Den iech bin aintseljenger.

2e sjtroof

Iech jef kommentaar mit inne jekke sjlaag

Óp de zaache die passere.

Laache ving iech sjiek uvver polletiek

En de sjtrich van de pietebere.

E jans joar dink iech: kan dat ejentlieg?

Kan iech dat noe wal maache?

Mit e eënsj jezich jef iech doch jet sjtich

’t is bloos vuur tse laache.

Uvverjank

Doa is ee jevoar, dat is wirklieg woar

Dan mós iech plat jon sjrieve.

Iech kiek nit jeer in d’r dieksiejoneer

Alzo feëlere zalle blieve.

Has te ’t kaod?

Ach noen kiek ’t sjneit en alles weëd sjun wies,

Mar d’r óptsóg kan nit lofe.

Óp de kauw nit jód jekleid, dan weëd ’t tsemlieg vies

Doa kan me nit vuur prove.

Doe rechens jeweun óp miech

En dan zinge vier tsejeliech:

Has te ’t kaod, leve sjats, kroef kót bij miech

Dan knoevel iech diech werm.

Has te ’t sjwoar, leve sjats, iech bin bij diech

En bedoer diech jet, ocherm.

Den ejaal wat passeert, iech los diech nit in sjtich

Den iech hod van d’r laach óp die leef jezich

Has te ’t kaod, leve sjats, kroef kód bij miech

Dan knoevel iech diech werm.

Ach, noe kiek ’t rent, de sjtroase weëde naas,

En alle lu die mit junt trekke.

Mie hats jeluklieg brent, iech jef het duchtieg jaas

Mit alle vasteloavends-jekke.

Doe kries jing druup d’rvan mit,

Iech bin d’r sjirm van diene sjrit.

Rozza wólk

Iech sjtreum uvver va leëvenskraf

Iech plats bauw va jouwe mód

Iech mós jet mit de vräud die iech sjaf

Iech ving alles wat iech zien jód.

Iech zaan joa óp jidder leëvensvroag

Dui alle lu an mieng brós

Mie hats is lieët mie jemuud ram kloar

Iech jenis va poere jenós

Iech loof in ing rozza wólk

Nè iech han jing druup jedrónke

Uur zut mieng lu, uur zut mie vólk

Uur hat miech zoeë vöal jesjónke

Jinne naal um an de vót tse kratse

Mar iech hod va uuch va hatse

Iech loof in ing rozza wólk

Iech han nog noeëts zoeë positief jeklónke.

Iech dreum an d’r sjloes van ’t joar

Weë feste va zieng dreume hult

Kunt de haof sjeed doavan woar

En weëd oeëts de res vervult

Iech wunsj uuch d’r himmel óp eëd

Mie hats jeet óp wie bócheskóch

Iech wees jód wie me de lifste weëd

En die wunsj iech uuch natuurlieg óch

De kirch in de midde

Vier kómme hei tsezame

mit ós vräud en mit ós leed,

vertselle van ós zörje

die ’t leëve bringe deet.

Vier zunt hei drin ós zelver,

oane sjemde, oane floep

en veule ós doanoa lieëter

went vier sjtunt werm óp d’r sjtoep.

De kirch in de midde,

vaster wie ee hoes.

De kirch in de midde,

de keëts jeet noeëts mieë oes.

Doa brent werm in d’r duuster

de keëts van ós kling zieël.

De moere zunt vöal vaster

wie die van e kastieël

Doa sjtroalt ’t lit erinner,

bringt de wermde in ós hats,

en maat ’t leëve kloarder

mit de wöad van inne zats:

De Lambeëteskirch is jroeëser

wie vier oeëts zalle zieë

Al wat jezaad is loeëzer

en jieëft troeës in alle wieë.

’t Klónk in Kirchroa ummer

los ’t ummer dan zoeë zieë

en bring ós werm tsezame

óch bij d’r letste adieë.

Blieng blieng

Iech veul ’t, iech zien ’t doch,

doa is mieë wie alling mar doa-zieë,

doa is mieë wie alling mar jeld jenóg,

en ’t sjwats laoch noa d’r letste adieë.

Iech zuk ’t óch, iech kom kótbij,

iech weëd e bies-je wermer jiddere daag,

iech meen ’t wuur urjens hei

en dan is ’t óch werm voet óp sjlaag.

Dan jeet jeweun d’r versjtank óp noel

en verjès iech alle muite en pieng

houw iech miech bloos kwatsj oes de moel

en jef miech uvver an d’r blieng blieng.

Dan vónkt ’t werm, doa tsoekt miech jet,

en zuk iech jans ainfach va vuur aaf aa.

Vus-je vuur vus-je en sjrit vuur sjrit

en iech viel en drieën en sjaaf d’raa.

Daag lank dink iech an ee sjtuk durch

han iech noen jet vastes in jen heng?

Of is urjens angesj wirklieg jet murrieg

en is ’t teutejood wat iech ving?

Zoeë jeet ’t noen mie leëve  lank,

jraad wen iech dink iech bin d’rhinger

dan kom iech nit d’rbij mit mie versjtank

en blief iech deë bleude zenger!

Alle ziems

Iech maach miech hu ins jinne breuzel

iech dóch ’t noe jans rui-ieg aa,

Iech loester ins noa jinne sjneuzel

en trek miech van de welt nuus aa.

Iech maach miech hu ins ja jing zörje,

iech hol vuur al mieng sjouwer óp,

Misjien dóch iech dat waal werm mörje,

mar los noe alle oelek oes d’r kop.

Alle ziems wil iech noen verjèse,

alle kwatsj is bloos kwatsj en ja nuus mieë.

d’r ziems hat miech zoeë döks in d’r boam jebèse

dat iech iech ‘m janit mieë kan zieë.

Iech maach miech hu ins ja jing nerve,

al wat kunt kiek iech da freulieg aa.

Inne miensj kan doch mar eemoal sjterve

en deë jedanke, doa weëd iech noen loestieg va.

Iech maach miech hu ins jing jedanke,

en mörje dan dink iech nurjens aa.

Den noe mit die vasteloavendsklanke

herinner miech doa nieëkste wèch ins aa.

Kenne

Iech ken diech doch al zoeë lang

dat iech d’r wèg oeswendieg kan vinge,

iech bin misjien zoejaar e bies-je bang

dat doa jee nuits mieë is tse bringe.

En dan kunt doch werm inne ek,

dem iech nog noeëts bin umjesjlage

en dan ving iech werm mit sjunne sjrek

dat iech mit kenne nit blink kan vare.

Hei bin iech nog noeëts jeweë,

hei han iech d’r wèg verloare,

Dat is besjtimd jenauw de reë

dat iech blief zukke al die joare.

Doa bliet ummer nog jet heemlieg,

De keer ken iech nit neemlieg.

Inne berg dem iech nit zoog,

ing baach die iech noeëts zoog sjtreume,

Ing vaat die urjens angesj loog,

ing sjtroas die iech angesjter dong neume.

Iech maach doch zoeë jeer inne sjpatseerjank

Iech maach miech döks ram jek uvver werk en leëvensvroage

En wees dan nit mieë in en nit oes.

Iech vroag miech aaf woahin en woa vandan vier koame

En wie dat zitst jans an d’r sjloes.

Dan wees iech wal woa iech ’t mós zukke

En maach miech óp de zökke!

Iech maach doch zoeë jeer inne sjpatseerjank

E paar sjtond frisje lóf in de natoer.

Iech maach doch zoeë jeer inne sjpatseerjank

Dat is besser wie ing lang koer.

Dan weëd mieng zieël vernuid en miene körper óch ring

D’r busj in vuur inne kielometer of tsing

Iech maach doch zoeë jeer inne sjpatseerjank

En iech kiek nit óp tillefoon of oer.

Aaf en tsouw plats iech heem bauw en dan jon iech jet lofe

Dan kom iech als nuie miensj tseruk.

Dan kan iech werm d’rtjeën, winniegstens dat wil iech hoffe

En wees werm wie dat zitst mit ’t jeluk.

Iech zuk miech e terras jans jemuutlieg

En alles weëd miech duudlieg.

Sjpatsere deet miech jód

Dan veul iech ’t roesje van mie blód

En krien werm jouwe mód

En vroag: wat sjaft d’r pot!

En iech dreumet

Iech loog lankoes in de zommerwei, kieket noa die sjun loeët

Doa vloog inne vliejer vuurbij en iech wool dat iech mitkoeët

Doa woar e wulks-je an d’r sjtats, inne wiese sjtreep durch ’t bloa,

En d’r sjtreep jong durch mie hats den iech koeët nit hingernoa

En iech dreumet va wied voet, va angesj va vuurbij

En iech dreumet va wat koam, nit noen woar, nit hei

En iech dreumet

Iech hoeët jebroes doch tsemlieg kótbij, en iech tróf in jen loeët,

Mar ’t woar zoeng vies sjtèchvlei die miech jraad biese moeët,

En iech houwet mit de hank, kieket heur aternoa,

Mar in ’t bild va mie kót versjtank wool iech ‘r aternoa vleie joa,

En iech dreumet va wied voet, va angesj va vuurbij

En iech dreumet va wat koam, nit noen woar, nit hei

En iech dreumet

Iech loog lankoes in de zommerwei, mar moeët werm noa heem

Zoeë woar iech ummer jraad hei en wied voet trotsdeem

Miene engel

Ach wie hoeëg zunt de berje,

Wie deep is de zieë?

Wie zus zunt de eppel

En de biere nog mieë?

Wie bloa is d’r himmel

En wie wied is de loeët?

Mar nuus is wie miene engel

Deë miech vannaat bezoeët.

Ach wie sjun zunt de meëdsjer

En de jonge d’rbij?

Wie loestieg zunt de lidsjer

En wie jreun is de wei?

Wie hatslieg zunt de wöad

Die me uvveral hoeët?

Maar nuus is wie miene engel

Deë miech vannaat bezoeët

En jroeës zunt de vleuejel

En wie sjtralend zie jezich

En e vleit wie de vuejel

En lieët miech noeëts in sjtich

Den e kunt jidder naat

En bringt lit in mie hats.

Miene engel deë laat,

Is de welt nog zoeë sjwats.

Ach wie lieët is d’r mörje

En wie ainfach d’r daag?

Wie flot jeet de tsiet um

Wie jesjmaidieg jidder zaach.

Wie werm zunt alle hatser

En wie lekker ‘t broeëd?

Mar nuus is wie miene engel

Deë miech vannaat bezoeët.

Doe leve herjod

Doe leve herjod, woa jeet ’t mit ós hin

Iech zien jinne sjloes en zien óch jee bejin,

Iech kom nit d’roes en zicher óch nit d’rin

En zien in januus inne depere zin,

Joa, doe wits dat iech jinne sjlauwberjer bin,

Doe leve herjod, woa jeet ’t mit ós hin?

Main jod, wat beënet iech,

En vroaget diech mennieg moal um road.

En doe zeënets miech

En woats óch wal ins koad,

En dan kroog iech jewissensbisse,

En koeët nurjens mieë van jenisse.

Mar tsem sjloes koam alles óch werm jód,

Mar nog mennieg dink jeet miech boaver d’r hód.

Main jod, d’r Bagwan,

Dem laachete vier doch oes,

En óch d’r Jehova

Loze vier nit in jen hoes.

En d’r jriemel um d’r mónk van de Mormone

Dat woare doch óch ing nette tsoat klone,

Mar die Islamiete die neëme alles doch zoeë eënsj

En dinke ummer dat-s te ze óp de tsieëne treëns.

Doe leve herjod, bis doe nog wirklieg doa?

Iech jeleuf doe has ós allang alling losse sjtoa.

Iech zuk kontak
Ieëtsj verzoeët iech ‘t mit d’r tillefoon,

mar de laitoeng woar bezatse.

Doe zaat iech ’t per e-mail,

Mar d’r kabel zoos ram tsouw.

Doe han iech sms verzoeëd,

En uvver Facebook wal hónged moal

Mar alles liecht zoeë jód wie doeëd

En doa sjton iech dan vuur poal.

Iech zuk kontak, iech zuk kontak

Iech wil die hits en de hatsliegheet

Die doch boaver alles jeet.

Iech zuk kontak, iech zuk kontak

Van diech noa miech, van jans kótbij

Va miensj noa miensj van noen en hei

Doe verzoeëd iech ’t mit e tillejram

jenauw wie oeëts ins lang jeleie.

Dat jieëft ’t ubberhaups nit mieë

Alzo kroogs doe dat nit.

Doe wós iech nog mar ee dink

En sjraiet zoeë hel wie iech koeët

Hei bis doe flaich doof en blink

Has doe miech nit jehoeëd?

Zoeë jónk wie hu

Zoeë jónk wie hu weëd iech noeëts mieë

Zoeë jónk wie hu ram vol kammauw

Zoeë jónk en kreftieg, zoeë ejewies

jezónk en zeftieg, zoeë wie jong lu.

Zoeë jónk wie hu.

Iech sjneur tsing kielometer

en jong fietse d’r janse daag,

iech leës bis óp d’r milliemeter

en weëd jinne heksesjoes jewaar.

Iech vlei va blom noa blom

En sjton ummer werm mie mentje

En wen iech werm noa Pinkpop jon

Dan breng iech popmoeziek e sjtendje.

En jries bin iech jinne inne daag jeweë,

En mieng filosofie is doavan óch de reë:

Iech zits sjtonde an d’r computer

Ken jiddes sjpel wal oes de ef,

En iech sms óch loeter

Bin iech in e mediajesjef.

Den ’t Jezichsbóch kent miech jód,

En iech twitter óch mie jans leëve,

Óch al doert mie leëve kót

Iech han al an mieng jong tsiet jejeëve.

En noen dóch nit jraad of-s doe miech nit versjtees,

Den vier maache nog lang nit die ieëwieje rees.

Leve jong, leve hiemel (miemelfiemel)

Leve jong, leve hiemel

Iech han inne fiemel

Leve jong leve hiemel

Iech bin zoeë jek noa de miemel

Die fruet krien iech nit oes d’r kop

En da huur iech nit mit laache óp

Leve jong, leve hiemel

Wat mós iech mit zoeng miemel.

Doa mós doch tsemlieg tsoeker óp

Wil die e bies-je sjmaache

’t janse lief va vós bis kop

Vingt aa tse sjoedere ne tse kraache

Mar die zitst ram vol mit vitamien

En dan jon iech heller wie óp benzien.

Dat hauw iech als jöngsje al

Went de sjtruuch werm jans vol hónge

Zoeë zeftieg roeë, iech wool die wal,

Wie die in de moel kapot sjprónge

En dan knal iech oeseree va kraf

Krien iech jeweun kammauw van dat zoer zaf.

D’r popeye hauw dat mit sjpienaat

D’r Asterix óch mit zie drenks-je

Dat hat dön ummer sjterk jemaad

En zoeë kroge zie e kens-je.

Angesj lofet ’t mit dön óch jans sjleët aaf

Mit ing miemel loof iech wie inne wekker aaf!

Bis hei en nit wieër

Iech bin jinne robin hood

En iech klauw va riech noch erm

Iech bin jinne luther king

Iech han jing dreume va zoene sjwerm

Mar iech wil ’t miengt doch zage

In watv’r sjproach dat iech mar wil,

En iech mós darve klage

Durch miene jekluurde bril.

Bis hei en nit wieër

Bis noen en jiddes kier

Bis woa de dreume drieve

Bis woa de sjtem jehoeëd

Zoeë kanne vier vrung blieve

Oane inne sjlaag valle koeët

Iech bin jinne gandhi

Iech wil èse wat iech wil,

Iech bin jinne mandela

Mieng rouw is bloos jesjpild

Mar iech wil ’t miengt bijdrage

Den iech hof óp ing besser welt

En iech jef miech nit jesjlage

Durch de mach van jood en jeld.

Sjoeb zoeë hel wie-ts doe mar kans

Den wöad dunt doch jing pieng.

En doa kunt jet los

Wat endere mós

Hod diech an jing inkel lieng.

D’r Ploem is doeëd

D’r Ploem is doeëd, d’r Ploem is doeëd

Dat woar inne brave man

Heë hauw inne lange zeëbel

mit inne biemel bammel dran

Hoera, hoera

d’r Ploem is doeëd hoera

Bij ós in ’t dörp hant vier inne boa

mit oge sjwats wie koale

Deë zeët an weë jet has misdoa

iech mós diech kómme hoale

D’r man deë woar jans braaf

mar noen is e doeëd, alaaf.

Ins koam deë miech hingernoa

en zaat ’t woar bevoale

iech muet drei daag in ’t kietje joa

en heë koam miech doe hoale

Hem zie woad woar wet

Mar sjrieve koeët e nit

Doa boave zitst d’r jroeëse boa

deë is ‘m kómme hoale

De höal in mós d’r Ploem noen joa

doa weëd jesjtaochd mit koale

Noeëts mieë kunt heë tseruk

Wat hant vier doch jeluk

In d’r 19e joarhónged joof ’t jing richtieje poliese. In de mieëtste kling dörper joof ’t inne boa. Dizze boa woar dök d’r intsiegste beambte van de jemeende, neëver d’r burjemeester. Deë boa, inne man mit e oenieform én inne zeëbel, sjpillet evver dökker vuur polies dan vuur brivvedreëjer. Dizze Ploem weëd bezónge in e bekand lidsje, tsemlieg aod en oane sjriever. Alling d’r refreng woar uvver, de res han iech d’rbij jemaad.

Iech wees dat ’t doa urjens is

Iech wees dat ’t doa urjens is,

iech broech ’t mar tse vinge.

Zaachens die iech ’t mörjens mis,

en ’t oavends nit kan entzinne.

Iech wees dat iech ’t zukke mós

en dan kom iech wal d’rhinger,

Zaachens los iech doch nit los

óch al roetsje ze miech durch d’r vinger.

Iech wees ónjeveer woa ’t legke kan,

iech probeer ummer doa tse kómme.

Zaachens die iech nog wees d’rvan,

óch al hod iech miech van d’r domme.

Zoeë bejin iech jiddere mörje

en zoeë maach iech ’t oavends sjloes.

’t bejint mit ’t vertrekke noa nurje

en kom ummer werm in mie bedsje oes.

Iech wees dat ’t doa óp miech waad,

’t waad al bauw e jans leëve.

Zaachens die iech nit ving, wat sjaad,

die doch an miech blieve kleëve.

Oane doeëd

Oane doeëd jieëft ’t óch jee leëve,

Oane sjloes, woa is dan d’r bejin?

Oane sjood kan me nuus verjeëve,

Oane kwatsj jieëft ’t jinne zin.

En iech wil janit loeëzer klinke

Dan wie iech ejentlieg wal bin.

Mar went ze de kis ins losse zinke

Dan wees iech doa zitst alles d’rin.

Ach iech wees, ins kunt d’r jroeëse absjied,

Iech hof dat iech oane pieng kan joa.

Wen iech zien wat minnieginne mitkriet

Dan dink iech lever nit doa uvver noa.

Ejaal wienieë, deë kunt noeëts tse sjpieë,

’t jeet doch vöal tse flot,

Ós leëve is bloos kót.

Ach iech sjnap dat iech nit ieëwieg hei blief,

Weë wees los iech uuch wal jet noa.

Al die wöad die iech uuch in ’t plat sjrief

Doa darft uur rui-ieg flot mit sjtreufe joa.

Weë dinkt nog d’raa, weë wees al woava

De wöad zunt lieët

En hant nit vöal jewieët.

Zoeë ummer jeet

Iech jon um haover ach de duur oes,

Iech bin um haover zes werm tseruk.

’t Jeet nit jraad jans flot vuuroes,

Mar vier hant e sjtil jeluk.

Mieng vrauw en kinger en iech zelver,

Vier maache ’t betste doch d’rvan,

Vier hant jinne rieche helfer,

Deë aaf en tsouw jet sjenke kan.

’t Oavends kiek iech noa de dere,

Of mieng eldere, jraad wie ’t kunt,

En dan wil iech óch nog probere

Tse kieke wie de kinger ’t dunt,

Bij d’r judo en d’r foesbal,

In ’t wiekend sjiedsriechter iech,

In de kantien loester iech noa d’r kal

En aaf en tsouw doa vroag iech miech:

D’r daag is vol, van vuur bis hinge,

Jee jroeës jeluk, óch jee jroeës leed,

Wat mós iech doeë, wat wil iech vinge

Went ’t jeweun zoeë ummer jeet.

Jazicher jef iech an jouw dinger

Iech kan doch óch ’t leed nit zieë,

Óch al kunt me dan d’rhinger

D’r jouwe tswek is dat nit mieë.

Vier kanne bloos ószelf betoepe

Iech dóch ’t miengt jelukkelieg,

En dan wil iech wal ins sjoebe

En aaf en tsouw dan vroag iech miech.